wiadomości na portalach randkowych - Netkobiety.pl

Myślisz, ze niektóre z takich szans da się odkręcić?

Powiedzmy, że akurat nie udawałam, ale nie byłam zbyt spontaniczna - z jakiegoś powodu byłam zasznurowana.

Ale do końca nie byłam sobą, bo chciałam np bardzo pokazac zainteresowanie, ale nie mogłam, bo musiałam się powstrzymać. (czyli do końca nie byłam sobą).

Ale Rossanko, dlaczego miałabyś się powstrzymywać z okazywaniem zainteresowania, jak już jest spotkanie? Tu nie rozumiem? Bo co, bo pomyśli, że nie powinnaś być zainteresowana za bardzo, bo tak wypada? Bo się spłoszy?

Powiedzmy,  że inna jest opisywana jako koleżanka. Jest szansa, by to stwierdzić,  że to tylko koleżanka, czy ktoś tu kogoś wpuszcza w maliny?

Jak ktoś mówi o kobiecie "koleżanka" to za życiową partnerkę jej nie uważa- ale jak faktycznie żyje z nią jak z partnerką- to znaczy że w jego podejściu mieści się wiele  takich relacji i nie licz na wyłączność.
Więc nie w nazwie rzecz, tylko w tym co się kryje pod nią. Chyba najprościej wypytać. Facet by tak zrobił gdybyś opowiadała o koledze.

na to wygląda, świetnie;)

dzięki za dalszą część opisu:) i zgadzam się, początki tych relacji często są zwyczajne, niezwiązane z portalami

byłby interesujący temat:)

tak samo uważam, żadnego udawania:)bo można unieszczęśliwić siebie i kogoś innego, jeśli nie od razu, to w przyszłości

też zwracam uwagę na takie słowa. Kilka dni temu był temat, gdzie chłopak obraził się bo dziewczyna powiedziała że idzie gdzieś z "innym kolegą":)

Ja myślę, że trzeba najpierw lepiej się rozeznać w temacie, bo różnie w życiu bywa.
Miałem kiedyś takie zdarzenie, kiedy to ja zostałem przedstawiony jako "znajomy" innym jakimś tam znajomym,
ale że sroce spod ogona nie wypadłem, to błyskawicznie obróciłem wszystko w żart i rozjaśniłem kwestię
przysuwając do siebie partnerkę razem z krzesłem oraz stolikiem i obejmując ją tak mocno, że było słychać jak trzeszczą jej żebra.
Ona też się zreflektowała i szybko dodała - no dobrze już dobrze, zaznaczyłeś swoje terytorium i możesz już mnie puścić - i tak jakoś
oboje wybrnęliśmy z głupiej w sumie sytuacji, bo byliśmy parą już od ponad roku, a tu nagle słyszę "znajomy". WTF?
No ale tez należy się wyjaśnienie, że ta moja jak ja ją poznałem, to była taka zdziczała, że najlepiej to by się ze mną spotykała
w domu, po ciemku, pod kocem i żeby nikt o tym nie wiedział, a zwłaszcza jej dzieci, mama, współpracownicy, były facet ojciec dzieci...
Miała autentyczną fobię jakaś na tym punkcie, a pokazywanie się razem publicznie, to był dla niej istny koszmar i tortury.
Zwykłe przytulenie czy całus w policzek "przy ludziach" to było dla niej jak porażenie paralizatorem, no po prostu dramat.
I to trwało bardzo długo, najpierw próbowałem na siłę to w niej przełamać, to tylko się kłóciliśmy, potem dałem jej spokój,
bo nawet nie miałem pomysłu co z tym zrobić i w końcu zaczęło jej puszczać, teraz sama się na mnie wiesza i kładzie
nawet w poczekalni pełnej ludzi, a ostatnio jak byliśmy w salonie łazienek projekt zlecić, to ona "zaznaczała terytorium"
bo ta laska od projektów, to że niby na mnie leci (akurat) no więc sytuacja praktycznie rzecz biorąc odwróciła się o 180 stopni,
a jej zachowanie dzisiaj w porównaniu z tym sprzed roku czy dwóch lat, to jest całkiem inna osoba, tylko potrzebowała czasu.

Ale miałem też inne zdarzenie kiedyś dawno dawno temu moja pierwsza żona pracowała u mnie w sklepie,
gdzie miała swoje wydzielone stanowisko, przy którym obsługiwała kredyty, drukował faktury, takie tam papierkowe historie,
no i kiedyś coś tam od niej chciałem, podchodzę do tego jej biurka, a ona rozchichotana i cała w skowronkach mizdrzy się jak idiotka
do jakiegoś palanta, więc wkroczyłem i się pytam niby żartem - A co to się wyrabia, nie za wesoło wam tutaj? - i nagle zapanowała cisza,
którą przerwał tekst - To kolega, niech się pan nie boi -  no i że to takie żarty pracowników sklepu, nic się nie stało.
Po pięciu minutach zapomniałem o tym incydencie, bo miałem ważniejsze rzeczy na głowie, a po latach, już po naszym rozwodzie,
przy okazji jakiejś tam popijawy z moim najlepszym kumplem, który dzisiaj jest mężem siostry tej mojej pierwszej żony,
usłyszałem ciąg dalszy tej historii, jak to ta moja durna żona wypisywała płomienne esemesy do tego typka ze sklepu
i coś tam się chyba nawet w końcu zadziało, tylko on był żonaty i szybko odbił z tematem, szczegółów nie znam i nie chcę znać,
ale coś tam musiało być, bo jak sobie zacząłem przypominać, to też mi coś w niej wtedy nie pasowało.

Także znów mamy dwie całkowicie różne historie z "byciem tylko kolegą" w tle

Niekiedy ta prawda jest niedookreślona i gada się różne dziwne rzeczy.
Jak ktoś pilnie śledził wątek, to pewnie się zorientował, że po jakimś tam czasie od rozstania z tą od frędzelków,
nasze drogi znów się zeszły i zaczęliśmy się spotykać. Początkowo miałem być tylko wsparciem w okresie choroby,
o której zresztą dowiedziałem się od jej byłego faceta z którym ma dzieci, bo z nią samą zerwałem kontakt całkowicie
po tym jak mnie wypieprzyła z mieszkania i jak wiecie rzuciłem się w wir internetowych randek opisując efekty w tym wątku
No i któregoś wieczora napisał do mnie ten jej były, że ona go prosiła, że jest taka i taka sprawa, że choroba, operacja i że mam jechać,
więc się zebrałem i pojechałem. To było jakieś nie wiem 2 czy 3 tygodnie temu, a więc sprawa jest jeszcze świeża i że tak powiem delikatna.
Pomimo tego, że spotkaliśmy się już kilka razy w tym czasie, normalnie ze sobą sypiamy i robimy inne rzeczy, które zwykle robiliśmy
z zewnątrz możemy wyglądać na szczęśliwie zakochaną parę, ale podczas rozmów tych mniej i tych bardziej poważnych nie padły jeszcze
żadne wiążące obie strony deklaracje czy my do siebie wracamy czy nie wracamy czy co my w ogóle robimy. Sytuacja jest szczególna
i gdybyś mnie dzisiaj zapytała kim ta dziewczyna dla mnie jest, to sam nie wiem co bym Ci odpowiedział. Oficjalnie to jest moja była narzeczona.
Nieoficjalnie nocujemy u siebie w weekendy, staram się ją wspierać w trudnym okresie, bo oprócz kłopotów ze zdrowiem
ma budowę domu na głowie, problemy z ojcem dzieci który jej robi pod górkę (tak to ten sam który do mnie napisał, że mam do niej jechać)
i jest z tym wszystkim sama, więc ja też nie wiem jaki właściwie ma charakter moja obecność w jej życiu. Mówi że kocha, że chce tylko mnie.
Ale to sobie mówi. Mówiła tak samo na tydzień przed tym jak kazała mi się pakować i wynosić. Może jestem jej po prostu chwilowo potrzebny.
Teraz nagle spotykamy się gdzieś w trójkę i mam Ci ją przedstawić jako... kogo?

Odrębna kwestia to oczywiście sytuacja, kiedy spotykam się z nią z braku laku i tylko po to, że akurat chwilowo nie mam innej opcji,
a w tak zwanym międzyczasie napatoczy się Rossanka, do której poczułem miętę i nie chcąc jej spłoszyć muszę szybko improwizować,
więc laskę z którą jestem, przedstawiam jako "koleżankę" dając tej drugiej do zrozumienia, że ta to tylko taka tam luźna znajomość,
którą w każdej chwili mógłbym bez żalu zakończyć (w domyśle: gdybyś tylko wyraziła takie życzenie madam) więc sama widzisz,
nie da się jednoznacznie stwierdzić, co może oznaczać "koleżanka" kiedy nie znasz czego? Kontekstu

Wspomaganie w chorobach ładna rzecz ale umowny się jakby to było nawet przekopanie ogródka to i tak było wiadomo ze tak się skończy od 1 go wpisu
Szkoda ze się z kimś nie załozylam

A może być tak że poznając Ciebie stwierdzi że nie ma sensu dalej brnąć w tamto skoro druga strona nie chce się zaangażować czy zadeklarowac i odpusci dla Ciebie. 

Sytuację rodzaju anderstuda często szybko wyjaśniają się gdy pojawia się trzecia osoba.

Znasz takich tylko ich odrzucalas, sama to pisałaś.

Anderstud, ale nie wydaje Ci się, ze obaj nie macie do siebie szacunku? Kobietą się wymieniacie, lol. Niezła z niej manipulantka musi być. Oczywiście domyslam się, ze wydaje Ci się, ze to na zasadzie "poru**am i spierdzielam", ale zwyczajnie tracisz czas i siły.

Ja to mówię na swoim doświadczeniu więc kto wie różnie to bywa.

Rossanka  albo określa to inaczej gdy pojawia się trzecia osoba w takiej sytuacji jak u anderstuda to określenie kto kim jest jest z reguły łatwe i bez problemów pada stwierdzenie partner lub kolega.

Nie wydaje mi się. Kiedy ja ją poznałem, to oni ze sobą nie byli od 6 lat. On mieszkał u rodziców, a ona przez te wszystkie lata sama.
Moim zdaniem, te lata samotności ostro zryły jej banię i być może powinienem dać jej więcej czasu na to, żeby przywykła do mojej obecności
w jej życiu na co dzień, bo nie mówię teraz o spotkaniach w weekendy, tylko o o normalnym funkcjonowaniu mieszkając już razem.
Teraz kiedy na spokojnie o tym rozmawiamy, znacznie łatwiej jest nam dostrzec, gdzie mogliśmy coś zrobić inaczej czy zachować się inaczej,
żeby nie wytwarzać niepotrzebnych ciśnień, które ostatecznie doprowadziły do tego, że dziś jesteśmy gdzie jesteśmy. W punkcie wyjścia.
Słuchaj nie wiem, bo wiedzieć nie mogę. W każdym razie na chwilę obecną chcę wierzyć w to, że ten okres rozłąki otworzył nam szerzej oczy
i pozwolił lepiej zrozumieć pewne sprawy, nawet to spotykanie się w międzyczasie z innymi też przyniosło nam więcej pożytku niż szkody,
przynajmniej tak ja to widzę i z tego co mówi ona też. Oczywiście jasne, że mówić to sobie można wszystko, ja nie twierdzę że nie,
ani nie mówię że łykam jak pelikan te wszystkie słodkie pierdy i nie zakładam, że za miesiąc wszystko wróci na właściwe tory i nic z tego nie będzie,
ale wiesz co... i tu powrócę do tematyki naszego wątku... nawet gdyby miało tak się stać, to wolę spędzić ten czas z nią, niż z jakąkolwiek inną
poznaną w tym czasie na portalu, gdzie zawsze wrócić zdążę, bo mam wykupione pakiety premium do kwietnia z tego co pamiętam

anderstud czytając to co piszesz podziwiam twój spokój, dla mnie powiedzenie po ponad roku związku, że jestem znajomym to byłby koniec i ucięcie kontaktu.

Jak byłem w w trakcie rozwodu i poznałem moją " Milusię " to pamiętam, że obojgu nam przeszkadzało że musimy się kryć choć i tak ktoś doniósł żonie że widzieli nas razem (choć bez przytulania i miziania bo na to uważałem), zrobiła mi awanturę... nie zostałem jej dłużny, wyczaiłem na kamerach że jakiś gach do niej przyjechał, przyjechałem wszedłem wypie**em gościa z domu, powiedziałem że następnym jak go tu spotkam to wyda sporo na dentystę i lekarzy... było grubo, wstydzę się tego... ale upewniłem się że ja nie umiem być milutki...

Aaaha. Ale ja wiem gdzie jest problem. Pisalam w pobocznym  wątku,  że muszę się naprawić i tą łódkę,  którą płyne.  Co oczywiście potrwa-takie ogarnięcie. Z wiadomych względów nie będę przecież pisała o detalach na publicznym forum.
Ale w międzyczasie nie będę siedzieć przecież w piwnicy, wszelkie relacje międzyludzkie mile widziane.

Ale czym Cię może zauroczyc mężczyzna? Jeśli intelektem i osobowością to chyba internet jest jednak dobrym miejscem do poznania kogoś Jeżeli fizycznosc ma duże znaczenie i są dla Ciebie rzeczy nie do przeskoczenia tu  to nie ma sensu w glebiac się w znajomość przed weryfikacją naoczną.
V. napisała kiedyś tu na forum .ze  wyglądu to żaden się jej nie podoba więc musi najpierw kupić głowę..by to wpłynęło na całkowity odbiór.
mężczyźni zwykle mają odwrotnie..
A co do koleżanki : co stoi na przeszkodzie zapytać po prostu?
W stylu: hej poszłabym z Tobą do kina ale nie wiem czy kobieta o której wspominałes jest z Tobą w związku?

Do Ciebie? A to o koleżankę do delikwenta:)

A to, to pytałam.  Ale konkretnej odpowiedzi nie uzyskałam.
I mam patową sytuację.  Chyba, że jest to szach-mat, którego nie widzę.

Kontekst - słowo klucz otwierający i zamykający drzwi.
Jak już pisałem, po wcześniejszych jazdach i kłótniach, przywykłem do tych jej dziwactw i składałem to na karb bycia samą przez tyle lat.
Siedzieliśmy wtedy nad morzem w smażalni ryb i o czymś tam gadaliśmy czekając na wyżerkę. Ci ludzie pojawili się nagle znikąd,
wyskoczyli spod ziemi z okrzykami "o czeeeeeść! tyle laaaat!" ja ich pierwszy raz w życiu widziałem, ona też była w szoku,
a że ostatni raz widzieli się lata temu, gdy ona jeszcze była z tym swoim, to być może niechcący w tym zamieszaniu jej wyskoczyło,
że "znajomy" a kiedy już zaskoczyła, że to może niezbyt fortunne określenie, to było już za późno na bezsensowne wyjaśnienia,
bo i co tu wyjaśniać, mi też bardziej zależało na tym, żeby oni już spadali i dali nam spokój, niż na tłumaczeniu kto ja tam jestem.

W przypadku Rossanki chodzi o coś całkiem innego. Tutaj kontekst jest zupełnie inny. W zasadzie to nawet nie za bardzo wiadomo jaki,
bo użycie określenia "koleżanka" może oznaczać lekceważący stosunek do znajomości z tą dziewczyną, jak i coś wręcz przeciwnego.
W mojej historii mamy dwie pary, gdzie każdy wie kto jest z kim i nie zachodzi nawet cień podejrzenie, że tego typu informacje
mogą zostać potraktowane jako ewentualna zachęta do dalszych działań z którejkolwiek strony. U Rossanki takie podejrzenie zachodzi,
dlatego ciężko jest wyczuć co też autor miał na myśli wypowiadając słowo "koleżanka" a teraz już się tego nie dowiemy raczej.
Pozostaje albo zapytać go wprost na osobności, albo przeprowadzić jakieś śledztwo wśród znajomych, albo olać i zapomnieć.

Ja zawsze powtarzam, że najłatwiej operować na konkretnych przykładach.
Zazwyczaj używam tego argumentu w kłótni, kiedy słyszę "bo ty to zawsze" lub dla odmiany "bo ty to nigdy"
ale teraz chciałbym poznać dokładny przebieg i chronologię zdarzeń, kto gdzie kiedy i w jakich okolicznościach użył sformułowania "koleżanka"
oraz co było dalej, bo tu że tak powiem też może być ukryta odpowiedź na niektóre pytania. Dajesz Ross

No ale ta koleżanka stała obok podczas tej rozmowy czy jak to wyglądało, bo ja nie wiem czy to było na zasadzie

- O cześć Ross, poznaj Agnieszkę, pieprzymy się i razem pomieszkujemy, ale to tylko koleżanka

czy może tej laski przy tym nie było i padła kwestia

- Ty, a ta Agnieszka co się z nią bujasz, to co to w ogóle kto to jest?
- A wiesz, taka tam... koleżanka
- Mhm, koleżanka...
- No.

Myślę że Rossanka mysli że jak facet się spotyka z jakaś kobieta na kawę czy idzie do kina to że odrazu mysli że oni kręcą że sobą A w rzeczywistości każdy ma jakieś znajome bliższe lub dalsze z którymi częściej lub rzadziej wychodzi na miasto.

Oczekiwanie że zerwie się kontakt z taka znajoma jedt trochę nie na miejscu wg mnie A już napewno na poczatku znajomości.
Co najwyżej ograniczy kontakt aby więcej czasu spędzać z tą która mu się podoba.

Chyba nie doczytaliście, więc tak podrzucam dla przypomnienia

santapietruszka

Właściwie wątpliwości można mieć tylko do sypiania w domu, jeśli rossanka rozwinie, czy chodzi o sypianie pod jednym dachem czy sypianie z sobą.
Niby może to być FF, ale wedle moich standardów taki rodzaj relacji jest dla określonej grupy ludzi, z którą nie chcę mieć do czynienia, więc...well..

To bardzo dobra rada.
Z tym tylko, żeby odróźnić podejrzliwość i ostrożność od automatycznego zwrotu na pięcie, gdy w pobliżu jest bliżej nieokreślona koleżanka.

No właśnie, jest to dla osób, którym nie przeszkadza znalezienie się w takim kręgu "przyjaciół", albo obdarzonych irracjonalną wiarą, że akurat ich ten ktoś będzie traktował poważnie...
Żyją w taki sposób ludzie z pewnym rodzajem świadomości, z którym mi zupełnie nie po drodze i w takiej sytuacji, nawet gdybym wiedziała, że z chwilą deklaracji bycia w związku pan zostawi swoje "przyjaciółki" , raczej nie angażowałabym się. 'Mental' nie w moim typie ; )

Ale to już będzie nasze trzecie wspólne wyjście na imprezę, gdzie sobie partnerujemy i jakoś wcześniej nie spił mnie, nie zaciągnął w krzaki ani do toalety, żeby przelecieć. Nawet jakby miał takie zamiary, to myślisz, że kobiety są jakieś naiwne sierotki, którym wystarczy romantyczna ślubna oprawa, parę drinków i już lecą.

Po prostu niektórzy mają jakieś włączone wyobrażenia o relacjach ludzkich i wyobrażają sobie niewiadomo co

Uważam że Burzowy ma rację... Kolega poluje n koleżankę. Ma cierpliwość.