rozstanie po kilkunastu latach wspólnego związku, córka... - Netkobiety.pl

Ależ ona doskonale wie, że ja mam nie tylko dostęp do portali społecznościowych, ale że - ze względów zawodowych - jestem niemal non-stop w nich obecny. Nie wykluczam nawet, że te albumy sweet foci zamieszczane na profilu jej nowego faceta są "dla mnie" - tzn. żeby mnie "pognębić", pokazać mi, jak szczęśliwa ona jest bez tego potwora, jakim jestem ja.

Czyli cyrku ciąg dalszy.
Najbardziej szkoda córki.

Nie wiem... Mam mętlik w głowie... Z jednej strony, pamiętam ją (byłą), jak była bardzo czuła wobec córki, kiedy ta była malutka. Opiekowała się nią naprawdę dobrze. Spędzała z nią mnóstwo czasu - na spacerach, zabawach, rowerze, wrotkach, itd.... Ja wtedy cały czas "zasuwałem" i spędzałem z córką znacznie mniej czasu niż ona.

Potem, kiedy Mała przestała być już całkiem mała , coś zaczęło "szwankować" między nimi. Córka coraz bardziej lgnęła do mnie, okazało się, że jest całkiem sporo rzeczy, które oboje lubimy, a które dla mamy mogłyby pewnie nie istnieć (np. książki i filmy fantasy). Mnie udało się przeorganizować trochę moją pracę i wygospodarowywać więcej czasu dla Małej. Z kolei była partnerka zaczęła wykazywać coraz większą niekonsekwencję w wychowywaniu dziecka. Ciągle coś jej kupowała, pozwalała prawie na wszystko, a potem wpadała w szał i histerię, kiedy córka była nieposłuszna wobec niej.

Ja, oczywiście, otrzymałem rolę "złego policjanta" w domu - interweniowałem stawiając córkę "do pionu", kiedy matka wzywała mnie "na pomoc", bo nie mogła sobie dać rady. Teraz była partnerka wykrzywia obraz sytuacji i kłamie, że nią i córką pomiatałem, że byłem tyranem, itp.

Ale córka cały czas stanowczo i kategorycznie twierdzi, że chce mieszkać ze mną. W ogóle zdaje się nie brać innego rozwiązania pod uwagę. A moja była nagle jakoś daje sobie najwyraźniej świetnie radę nie widząc córki w ogóle przez bity miesiąc. Zamienia daty spotkań, bo woli techno na jakimś klepisku w towarzystwie 15 pijanych i naćpanych palantów (nie mam nic przeciwko imprezom, ale to jest ich parodia) niż czas z Małą. W ogóle tego nie rozumiem i nie poznaję jej... Chyba żyłem blisko 15 lat z kimś innym...

Cześć.

Nie pisałem nic, bo... myślałem, że skoro nie ma jakichś super konkretów, to nie będę tu "truć" nikomu.

Rozprawa nr 2... nie odbyła się do tej pory. Najpierw, pod koniec sierpnia, moja była nie pojawiła się na jednym z kolejnych spotkań z córką bez żadnej informacji, co i jak. Potem na drugim. Kiedy zadzwoniłem, powiedziała, że... już mieszka w Krakowie. Dowiedziałem się przypadkowo zupełnie, z tzw. trzeciej ręki, że podobno wzięła sobie roczny urlop (tzw. urlop dla poratowania zdrowia) w swojej pracy (przedszkole) i po prostu wyjechała do swojego nowego faceta. Nawiasem mówiąc, wcześniej ani mnie, ani naszej córce słowem o tym nie wspomniała.

Po paru dniach wysłała emailem "list", w którym - poza standardowym oskarżaniem mnie o wszystko (nie chce mi się kolejny raz wymieniać) - stwierdziła, że spotkania z córką w takim kształcie w jakim narzucił je sąd nie miały sensu i że ona będzie się domagać zmian. Do córki dzwoni co jakiś czas - córka nie bardzo chce z nią w ogóle rozmawiać - zwłaszcza, że wyczuwa "podstępność" matki, która każdą rozmowę zaczyna od: "Co robi tata?", "Jesteś w domu?", "Tata ci gotuje obiady?", itd. Czyli "szuka czegoś" na mnie... Tym niemniej, cały czas powtarzam córce, że to jej mama i że powinna chociaż trochę z nią rozmawiać.

Jej adwokat wystosował kuriozalne pismo, w którym domaga się ona, aby sąd ustalił, że dwa weekendy w miesiącu córka ma spędzać z matką, gdziekolwiek ta zechce. Czyli pewnie w Krakowie. Córka nie chce w ogóle o tym słyszeć.

W sądzie jakaś reorganizacja. Poprzedniego sędziego przeniesiono podobno do innego wydziału. Sędzina, której przydzielono sprawę, jest na długoterminowym zwolnieniu lekarskim. Wyznaczono termin drugiej rozprawy ponownie - na połowę grudnia.

Z córką żyjemy na tyle normalnie, na ile potrafimy. Pomaga dużo moja matka, która mocno się zaangażowała. Musiała mieć świetnego psychologa, bo aż nie mogę uwierzyć w jej całkowitą niemal zmianę. Szkoda, że dopiero teraz - kiedy ona ma 75 lat, a ja prawie 50, rozmawiamy tak, jak rozmawiamy. Ale lepiej późno niż wcale. Mam tylko nadzieję, że ta "dobra zmiana" u mojej matki to na stałe, a nie chwilowo...

Córka chodzi do szkoły, ma dobre oceny, nie sprawia problemów wychowawczych. Chodzi na treningi, spotyka się z koleżankami, czas płynie...

Trzymajcie się.
Wg mnie, wszystkie opisane przez Ciebie okoliczności, działają na Twoją korzyść. To ona nie zabiega o kontakty, a Ty jej przecież nie utrudniasz.
W moim uzasadnieniu o kontakty, sąd wyraźnie napisał, że kontakty mają służyć dziecku, a nie być wygodą dla rodzica. To, ze jej coś nie pasuje, bo wyprowadziła się daleko, to jej problem. Nie sądzę, by sąd uznał, że dobrem dziecka będą wycieczki co drugi tydzień do Krakowa.
Zbieraj wszystko, opinie ze szkoły itp.

Powodzenia!

Joasiu, nie wiem czy udało Ci się przeczytać cały wątek Marka. Autor ma już  za sobą i kuratora i rozprawę, ma prawnika, walczy i wg mnie jest na dobrej drodze.
Nie jest z tych co się poddają

Więc matka walczy w sądzie o 2 weekendy w miesiącu, córka w ogóle nie chce spotkań, a ty się wołasz o pomstę do nieba, że wyrodna matka nie spotyka się więcej z dzieckiem.
Nieźle to pokręcone.
Doprawdy nie mogę zrozumieć tej filozofii życia. Ale co ja tam wiem. Kara za grzechy się należy;)

Ależ Ty się uparłaś na tego Marka Kejt chociaż to interesujące podejście i punkt widzenia trochę "utopijny" w tej sytuacji konkretnej.
"Żądasz" niemożliwego od Autora  on nie jest w stanie przekonać w tej chwili córki do matki.Marek za matkę też nie jest w stanie nią być jak ona z jakiś swoich powodów postanowiła wyjechać i nie kwapi się do kontaktów słowa są o kant doopy potłuc działanie przeczy jej słowom myślę że od jakiegoś już czasu oddaliła się  od córki ,czy to ma związek z jej depresją,domniemanym potencjalnym uzależnieniem - możliwe czas to zweryfikuje.Wyrodne matki są na świecie i nie bardzo wiadomo co z nimi zrobić jak one nie chcą być matkami a tu matka  leczy się nowym facetem i niby zaj.....ym życiem niby nową wielką miłością tylko czy to chore czy prawdziwe co ona ma w głowie.Zaniedbane leczenie depresji wyjdzie jej niestety bokiem to zauroczenie/zakochanie  najprawdopodobniej też nie jest niepoczytalna jednak nic o tym nie wiadomo 
Matka się zakochała ok ma prawo,odeszła z domu, ok ma prawo ,bez córki ma prawo wolno jej wszystkie wybory mają konsekwencje nikt nie  złagodzi skutków jej decyzji chociaż Marek i tak to robi na ile może .
Bycie rodzicem to jednak dobrowolność w obowiązku też nikt jej nie zmusi do kontaktu z córką - taka filozofia życia odkryta przez matkę około czterdziestki .Wybrała inne  lepsze życie z innym mężczyzną według niej lepszym
Podobno ma się to na co zasłuży się we własnym mniemaniu .
Nowy facet też coś nie bardzo się wyrywa i niema takiego obowiązku,skoro matka wszystko podporządkowała jemu konsekwencje sama poniesie swojej euforii.
W dalszej perspektywie to może być tak że będzie chcieć wrócić na łono rodziny istnieje taki wariant wtedy zobaczy dzieło swoich i tylko swoich rąk.Nie da się przeżyć życia za kogoś .Księżniczka robi łaskę córce tak to wygląda.Ma jednak prawne obowiązki przed którymi ucieka i jeszcze "robi "za ofiarę.
Marek w tym momencie z taką wiedzą i świadomością robi najlepiej jak potrafi nie wyleczy i nie dorośnie za matkę córki .
Nie sąd nie Marek i nie córka wyznaczą karę sama ją sobie zrobi nie ona jest tu pokrzywdzona .
O ile jest w stanie zobaczyć to że skrzywdziła córkę i to że największą karę poniesie jej własna córka.
Mogła to wszystko inaczej zrobić nie zrobiła jej wybór krzywdzenie i ukaranie siebie  samej to też będzie jej wybór.
O ile jest w stanie to zobaczyć i uznać przed sobą - nie wszystkie osoby porzucające swoje dzieci to widzą i chcą widzieć a nawet niektóre osoby niczego nie żałują i mają święty spokój Jaka okaże się ex Marka ? To od nie zależy tylko ona ma na to decydujący wpływ nie system nie społeczeństwo były i obecny partner rodziny religie ona decyduje co na nią i jak wpływa.

To o co właściwie chodzi, skoro matka porzuciła i nie chce dziecka to w jakim celu walka w sądzie? Czemu ma służyć sprzeciw wobec chęci matki do widzenia dziecka.....skoro i tak się z nim nie spotka???

Zazwyczaj w roli Marka są kobiety. Ostatnio mam też pod nosem sprawę kobiety porzuconej przez męża, która wszędzie opowiada o złym ojcu, który nie chce widywać dziecka i.......zarazem walczy w sądzie o zero widzeń. Taka schizofrenia.

Myślę, że Marek nienawidzi ex za to co zrobiła i chce mieć sprzymierzeńca w córce.
Córka "też" potwierdza jak zła jest matka.
A tutaj trzeba raczej pomyśleć o terapii dla córki i  jej przyszłości, tej dalszej.

Kejt przypomnij sobie Marek chodził z córką i matką na terapię ona zrezygnowała bo terapeuta nie taki.
Córka chyba chodzi do psychologa o ile pamiętam.
Marek też się konsultuje z  dwoma terapeutami taka dziwna sytuacja zdrowi się leczą a chora nie bardzo za to sobie używa życia ma prawo ale inni też je mają nie jest uprzywilejowana specjalnie .
Marek czuje do ex to co czuje moim zdaniem nie ma w tym z jego strony przegięcia był dość cierpliwy i otwarty nie musi jej już kochać na zabój.
Pewnie wersja ex była by inna podobnie wersja zdarzeń córki.
Marek nie walczy przecież o zero widzeń nie róbmy zamętu matka zmienia terminy i nie wywiązuje się z tych do których się zobowiązała.Nic jej nie pasuje ciągle .
Nie wygonił ex z domu sama uciekła i nie zabrała córki z sobą .
Dlaczego ? Taka pewna czy nie pewna.
Dlaczego walczy z Autorem nie on zaczął.Miała wobec Marka dość podłe plany z tego co pamiętam.
Przesadna uległość jest zła.
Matka może i nie jest zła ale porzuciła dziecko to się tak nazywa.
Z pewnością też  Autora nie darzy sympatią bo istnieją przesłanki że jeszcze podczas związku go zdradzała .

Walkę - i to nie tylko w sądzie - rozpoczęła moja była. Pisałem o tym dokładnie. Kiedy zorientowałem się, ze kogoś ma i odmówiłem natychmiastowej sprzedazy mieszkania i podziału środków 50/50, natychmiast zaatakowała mnie wściekle. Wyprowadziła się, a widząc, że córka nie chce "iść za nią", wpadła w jeszcze większą furię. Miałem w domu bezpodstawnie wzywaną policję (są raporty wyraźnie stwierdzające, że nie było podstaw), miałem NK - dzięki praktycznie natychmiastowemu zgłoszeniu mnie w MOPS przez byłą, itd. Sprawę do sądu to moja eks złożyła jako pierwsza, jako pierwsza zażądała również ograniczenia mi praw rodzicielskich.

Innymi słowy - dążyła do, literalnie, czegoś w rodzaju totalnej anihilacji, jeśli chodzi o moje kontakty z córką, a może i dalej.

POMIMO TEGO - idąc za poradami psychologów (nie jednego, a trojga) - w żaden sposób nie utrudniałem matce kontaktów z dzieckiem wyznaczonych przez sąd w postanowieniu. Podjąłem opisywane tu wcześniej próby sesji rodzinnych. Córce nieustannie tłumaczę, że to, co jest między mamą a mną nie oznacza, że ma nie kochać mamy; mówię jej ciągle, żeby rozmawiała z mamą, że w żaden sposób nie sprawi mi przykrości utrzymując normalny kontakt z mamą, itd. Nie - nie przychodzi mi to łatwo. Nie - nie nienawidzę mojej byłej. Tak - wyrwała mi serce bez znieczulenia, a widząc córkę i jej cierpienie (jej dotychczasowy świat legł w gruzach) nie tęsknię za moją byłą - nie myślę jednak o "nienawiści do niej", ale o córce i o tym, co dalej, jak się ta cała sytuacja rozwinie i żeby dziecko miało jak największe szanse wyjść z tego wszystkiego z jak najmniejszymi ranami/bliznami.

NIE - nie mam wpływu na to, co robi moja była. Ona CHCE, ŻĄDA, DOMAGA SIĘ, PODEJMUJE DECYZJE, itd. - ale ja nie muszę już jej słuchać we wszystkim. Jak sama mi wulgarnie zwracała kilkakrotnie uwagę, nie jesteśmy już razem, więc MOGĘ, ale NIE MUSZĘ dostosowywać się do każdego jej kaprysu i "widzimisię".

Właściwie do Ciebie, Kejt38, chyba już nie piszę. Kilkakrotnie wyrażałaś tutaj opinie i komentarze wyraźnie pokazujące, że masz wbity w czaszkę jakiś "schemat" i fakty w żaden sposób nie przeszkodzą Ci w jego zastosowaniu. Jednak jedno zasadne pytanie zadałaś - mianowicie: po co to wszystko? Ja też nie wiem. Ale sam przeciwko sobie Armageddonu nie rozpocząłem. Dziecka wbrew matce na stronę "złego ojca" także "nie przekabaciłem". Córka chce być ze mną, a ja ją kocham, więc mieszkamy razem. Tyle. Nie zamierzam też "palnąć sobie w łeb", żeby eks mogła zabrać kasę, dziecko i być "happy". Bardzo przepraszam , ale zamierzam jeszcze trochę pożyć i opiekować się córką dopóki tylko będzie tego sama chciała.

Dlaczego inteligentny facet robi dość dziwne zestawienia typu "dziecka na stronę złego ojca nie przekabaciłem"? Dlaczego tworzy czarno-biały obraz rzeczywistości?
Oczywiście, że to twoja eks walczy w sądzie o kontakty. Zapytałam...dlaczego matka, która nie chce spotykać się z dzieckiem walczy (koszty) w sądzie o 2 weekendy w miesiącu?
Ktoś odpowiedział bo 500+, alimenty- ale ona nie ma (może) nawet szansy na 4dni w miesiącu. Dlaczego tej szansy nie ma- bo ty uważasz, że nie powinna jej mieć i odpierasz jej "ataki" w sądzie.
Sam napisałeś, że nie zawsze była "wyrodną" matką, że poświęcała czas córce, że ją kochała. Ale też nie chcesz dać jej szansy- jak twierdzisz dla dobra córki. I to jest moment, w którym się z tobą nie zgadzam.

Tutaj na forum słowo zdrada zaćmiewa wielu umysły.
Jednak ja twoich słów nie czytam po powierzchni.
Jestem też przeciwna łączenia dzieci z konfliktem rodziców, czy robi to facet, czy kobieta.

Nikt nie napisał, że dziecko ma być z eks, każdy widzi, że ty sprawujesz dobrą i odpowiedzialną opiekę. I w ogóle nie w tym kierunku szło moje rozumowanie.
Ja wybiegam już w przyszłość twojego dziecka bo czy fajnym jest myśleć, że ma się okropną matkę? Są sposoby na minimalizowaniem strat- za tym się opowiadam.

Przeciwnie, nigdy nie wykorzystałam swoich dzieci w walce z eks. Nawet jak pewne decyzje były dla mnie krzywdzące.

Wiem jak łatwo "przekręcić" dziecko na swoją stronę szczególnie jeśli ma się na nie wpływ 26 dni w miesiącu.
Dzieci też starają się być lojalne wobec tego kto w większości sprawuje nad nimi opiekę i sprawia, że mają poczucie bezpieczeństwa.
Ale ja wiem, że dziecko kiedyś staje się dorosłym i zaczyna na nowo "przeglądać" swoją przeszłość.

Nie opisuję dokładnie mojej historii na tym forum bo jest (forum) zbyt schematyczne i pewnie w sekundę nazwano by mnie trollem.

Nie da się uciec od ojca czy matki, trzeba się z tym zmierzyć. U Marka sytuacja nie jest tragiczna, do rozstania mama zachowywała się jak mama.
Niczego nie trzeba zaraz nakazywać, trzeba rozmawiać i tłumaczyć, wspierać i szukać rozwiązań.
Taka "niestety" rola tego mądrzejszego rodzica.

Zupełnie nie rozumiesz moich słów, ale ok.

Jeśli drugi rodzic nie chce kontaktów to trudno, jednak gdy szuka tego kontaktu to należy wykorzystać szansę.

To ostatnia moja wypowiedź w tym temacie:)

Witaj
Przeczytałem Twoją historię i aż włosy stanęły mi na głowie
I szczerze Ci powiem, że jestem pod wrażeniem.
O ile w początkowej fazie popelniałeś błąd za błędem (kto zresztą będąc w podobnej sytuacji ich nie popełnia), to jak wreszcie dotarło do Ciebie z kim masz do czynienia i o co chodzi, to zacząłeś postępować tak jak to powinieneś robić od początku.
Widzisz to zawsze tutaj pisałem. Kobiety uwielbiają mieć pod kontrolą zarówno sytuację, jak i faceta.
Niestety dla niej, wszystko jej się spod tej kontroli wymknęło, wqrwila się i to ona zaczęła popełniać błąd za błędem. Na szczęście dla Ciebie i córki, potrafiłeś to wykorzystać.
Bo na początku kiepsko to z Twojej strony wyglądało
Dyktafon dyktafonem, ale mnie zastanawia, czemu nie korzystałeś rozmawiając z nią lub córką opcji nagrywania tych rozmów w telefonie?
Ale to w tej chwili już nieistotny detal.

Cóż ja mogę Ci podpowiedzieć.
Jedynie to, że nadal musisz być konsekwentnym w tym co robisz. Nie daj się jej wyprowadzić z równowagi i wszystkie jej akcje nadal dokumentuj.
Bo ona cały czas świadomie lub nie, wali sobie juz nie tylko w stopy lecz również w oba kolana nawet tego nie czując. Nie wiem kiedy jej się skończy amunicja ale dopóki ma pełny magazynek, będzie walić bez opamiętania.

To nie jest na szczęście już Twój problem, pod jednakże jednym warunkiem.
Tak jak napisałem powyżej, nie wolno Ci się dać wyprowadzić z równowagi i bezlitośnie z tego  korzystać.
Bo ten jej haj nie będzie trwać wiecznie i jak jej wróci świadomość, to się może naprawdę zacząć spektakl z jej strony.
I na to musisz być przygotowany

Jeśli byś przypadkiem chciał się z nią spotkać lub ona z Tobą w sprawie dziecka, czy też w sprawach majątkowych, to staraj się aby to nie było spotkanie w cztery oczy,
Nawet w sądzie raczej unikaj takiego kontaktu
Potknie się na schodach, a oskarzy ciebie o to że ją popchnąłeś.
Lepiej na zimne dmuchać niż później udowadniać, że nie jesteś wielbłądem
Trzymam mocno kciuki za Was, tzn za córkę i Ciebie.
Szkoda, że to tak wszystko się przeciąga, ale skoro tyle wytrzymałeś, to dasz radę.

Co do osób Ciebie atakujących nie ma sensu z nimi wydawać się w dyskusję, bo wg nich musisz udowodnić, że nie jesteś wielbłądem. Szkoda na to Twoich nerwów. Po prostu mają duże problemy z czytaniem tekstu ze zrozumieniem.
Całkiem spora bowiem grupa kobiet traktuje swoje dzieci jako źródło dodatkowego dochodu mając w czterech literach ich dobro. W Polsce nadal pokutuje bowiem obraz matki Polki cierpiacej. Na szczęście powolutku co prawda ale to się już zmienia
TY jesteś blisko córki i sam wiesz najlepiej jaka jest prawda.
A ja nie mam żadnych podstaw aby Ci nie wierzyć.
To jeden z bardziej paskudnych tematów, jakie tutaj czytałem
Matka otumaniona miłością do tego stopnia, że ma w dupie to przez co musi przechodzić jej córka to naprawdę nie jest tak częste

Na razie wynik meczu brzmi 2:0 dla Ciebie,
Masz córkę przy sobie, jest z dala od tej patologi
Nie ma qrewny w domu
Ale pamiętaj, że mecz nadal trwa,
Więc musisz być skoncentrowany do aż do końcowego gwizdka,
Nie wolno Ci popełnić jakiegoś błędu, który odwróci sytuację na Twoją niekorzyść.
Wniosek do sądu o zniesienie współasnosci jest bardzo dobrym posunięciem. Szkoda tylko, że tak późno
Skoro wspólnie korzystaliscie z nieruchomości, a Ty ponosiłeś cały uzasadniony koszt jej utrzymania, w myśl KC o ile się nie mylę, masz prawo domagać się ich zwrotu, Czyli ona jest Twoim dłużnikiem Ale to na 100 % powinien wiedzieć prawnik
Opatrzność chyba nad Tobą chłopaku czzuwała, że nie było ślubu.
Wtedy to dopiero miałbyś ból głowy
Nie rozczulaj się tak bardzo nad jej losem.
Niestety dla Ciebie, zapomnij o tym co było kiedyś. Nie czas na sentymenty
Stań się wobec niej zimnym, wyrachowanym sqrwysynem.
Takie jak ona liczą się z argumentem siły, a nie z siłą argumentów.
Słabymi gardzą. To właśnie przerabiałeś na samym początku.i masz cały czas tego próbki teraz.
Ona od samego początku wraz ze swoją p....ną rodzinką nie traktowała córki jako swojego kochanego dziecka, które trzeba chronić za wszelką cenę mimo tego co się stało.
Ona chciała użyć własnego dziecka jako zakladnika i żywej tarczy, aby Ciebie zmiekczyc i wykorzystać twoją miłość do córki aby ugrać maksymalnie co się da.
Ona od początku chciała i nadal to jest jej głównym celem aby odciąć Ciebie od córki i sprowadzić Ciebie wyłącznie do roli dostarczciela kasy.
Jak ktoś, kto Ciebie atakuje, tego nie widzi tzn, że ma problemy z czytaniem tekstu ze zrozumieniem.

To jej na szczęście się nie udało i mam nadzieję, że się nigdy nie uda.

Nie znam Twojej ex, ale jej zachowanie i postępowanie wygląda na typowe x pogranicza borderline. Z udziałem ddd.
A od takich trzeba spierdalac jak najdalej tylko się da.
To jedyny sposób aby od takiej osoby się uwolnić i siebie uratować
Nie rozpaczaj, a raczej się ciesz, że pozbyłeś się jej z domu
Można tylko współczuć jej kochankowi, bo nie wie w jakie gówno się wpakował.
To jednak jego wybór
Jakbyś miał chwilę wolnego czasu, to poczytaj sobie ten temat
https://www.netkobiety.pl/t83319.html
Zobaczysz, jak wiele rzeczy Wasze tematy łączy.

3maj się Marek
Pozdrawiam
After

Dobrze ci radzi After, spotkania koniecznie ze swiadkiem, z nagrywaniem w kieszeni, u niej wyrazna determinacja aby wyrwac od ciebie dziecko, bo alimenty to dla niej za wiele, a I wtedy 500+ dla niej

Marku, jedyne co mogłabym Ci poradzić - to zdecydowana i nie wzbudzająca wątpliwości reakcja.
Nie wiesz, do czego Twoja partnerka jest w stanie wykorzystać te nagrania, ani kto będzie ich słuchał.
Musisz reagować tak, aby jednoznacznie obnażać jej prowokacje i nie pozostawiać wątpliwości, że jesteś ofiarą manipulacji.
Kiedy ona zaczyna odgrywać teatr z tym, żebyś na nią nie krzyczał, odpowiadaj zdecydowanie - że o czym ona mówi, jedyną osobą która tu podnosi głos jest ona sama, że Ty na nikogo nie krzyczysz.
Eks szarpie drzwiami wynajętego przeze mnie auta mówiąc do mnie: "Widać, że jesteś zdenerwowany. Nie ukryjesz tego. Denerwujesz się. Nie umiesz się opanować." - Twoja odpowiedź - proszę nie niszczyć mojego auta, bo będę zmuszony wezwać policję.
Mam niedobre przeczucie, że to dopiero początek spektaklu jednej aktorki, i że czeka Cię jeszcze droga przez mękę.
Tylko się spodziewać niebieskiej karty, i oskarżeń o molestowanie.
Ta kobieta chwilowo nie jest zdolna do prowadzenia normalnego dialogu, dlatego musisz zdecydowanie ucinać prowokacje.

Po prostu uważaj na siebie.
Stosunek jej jako matki, do Waszego dziecka jest bardzo wymowny.
Ona albo jest nadal w totalnym amoku, albo nie dba już o nic, bo dotarło do niej, że spaliła już wszystkie mosty.
To oznacza, że jest w stanie zrobić każde świństwo.

Dzisiaj znowu "dała mi popalić". Telefony do córki (to mi nie przeszkadza), ale i do mnie - bez żadnego sensu/potrzeby, ot tak - żeby "nabluzgać".

Czekała chyba na mnie pod domem, bo ledwie się pojawiłem z psem na spacerze, od razu mnie "dopadła" i znowu "heja" - że moja wina, że jestem taki a taki, itp., itd.

Potem seria emaili i sms-ów w podobnym stylu - że chory z nienawiści jestem, psychiczny, egoista, etc.

Trochę, szczerze mówiąc, jestem wykończony tym wszystkim. "Najśmieszniejsze" jest to, że kiedy regularnie powtarzam córce, że powinna się jednak spotkać z mamą, że powinna z mamą rozmawiać, że to, że mama odeszła ode mnie nie oznacza, że jej nie kocha, itd. - to słyszę od Małej, że bronię mamy i że chcę się jej (córki) pozbyć.

Marku , dzieci mimo całej tej sytuacji i w tym wieku , potrafią już odróżnić dobro od zła , dajesz małej stabilność i poczucie bezpieczeństwa . Wyobrażasz ją sobie znów w tym pociągu ? Jeszcze nieraz będziesz narażony na ataki byłej ale staraj się to sprowadzić do minimum , kontakt tak jak wyżej napisany e-mail czy tez SMS dla udokumentowania . Mała nie chce w tym momencie kontaktu to nie zmuszaj .

Wszystkie jej e-maile, wiadomosci dobrze archiwuj, tak na wszelki wypadek, nie wie nikt do czego jeszcze posunie sie ta kobieta

Domyślam się, co przeżywasz, ale to co przeżywa Twoja córka, to jakaś masakra.

Wiesz co, Marku, ja bym przestała namawiać córkę na rozmowy i spotkania z matką. Po co to robisz? To tylko obróci się przeciwko Tobie. Córka nie ma 3 latek, widzi co się dzieje i z kim ma do czynienia. Słyszysz od niej, że pokłóciła się z matką pod szkołą i nie chce się z nią spotykać, a Ty ją na siłę namawiasz. No proszę... Nie utrudniasz kontaktów, matka sama je sobie ograniczyła, jesteś otwarty na propozycje, ale przestań namawiać córkę do tych kontaktów.
Ona ma prawo nie chcieć, trzeba uwzględnić wolę dziecka.
IsaBella dobrze radzi, przejdź na kontakt mailowy, zero rozmów, zero spotkań.
Masz do czynienia z osobą niestabilną emocjonalnie i powinieneś chronić dziecko przed jej atakami. Przestań być adwokatem diabła.

Chyba rzeczywiście przestanę nalegać i ciągle mówić córce, że powinna spotykać się i rozmawiać z mamą. Jeżeli sama w którymś momencie poczuje, że tego chce, i tak mi to powie. Wie, bo jej to ciągle powtarzam, że będę ją zawsze kochać - nawet, jeżeli kiedyś stwierdzi, że woli mieszkać z mamą. Ona mówi, że jestem "głupiutkim miśkiem". Chwilami mam wrażenie, że jest dużo silniejsza ode mnie.

Eks napisałem w ostatnim emailu, że jeżeli nadal będzie mnie obrażać i atakować w emailach właśnie, jak również w sms-ach i kontaktach bezpośrednich, to będę się z nią komunikować wyłącznie poprzez adwokata. Dosyć mam tego "odbijania piłeczki". Ona wie swoje, ja swoje - ciągłe "mielenie" tych samych wątków (co jej wydaje się sprawiać jakąś chorą frajdę) nie ma najmniejszego sensu.

Czekam po prostu na drugą rozprawę (połowa grudnia). W międzyczasie może nastąpić "otwarcie drugiego frontu walk", czyli rozpoczęcie sprawy "czyszczącej" finanse. Eks nie wie chyba jeszcze, że mój adwokat złożył już w sądzie dokumenty.

Wymieniłem drzwi w zamkach, po Wszystkich Świętych idę ją wymeldować.

Cześć Marek

Czekaj, czekaj
Zobaczysz co się będzie To co się w tej chwili dzieje to pikuś w porównaniu z tym co Ciebie czeka, gdy się o tym dowie
I wcale nie żartuję.
Musisz (w trosce o swoje interesy) kontakt z nią sprowadzić wyłącznie do poziomu Twój prawnik - jej prawnik.
Jesli chodzi o dziecko - wyłącznie kontakt telefoniczny z nagrywaniem rozmowy oraz SMS.
Przy kontakcie bezpośrednim -niestety tego nie da się uniknąć (dziecko) lub gdyby miała zamiar być w Twoim mieszkaniu - zawsze ze świadkiem, nigdy w cztery oczy!
Uprzedzałem, że będziesz miał akcje z jej strony.
Miałeś próbę - niebieska karta.
Ona jest gotowa na wszystko, podrapie się sama, pójdzie na obdukcję, policja i masz kłopoty murowane.
Każde spotkanie z nią - pełny monitoring (zapis wizji i dźwięku). Masz chyba jakichś sprawdzonych przyjaciół - wtedy możesz poprosić kogoś o pomoc. Jak komuś z nich nie będzie czas pasować, zawsze qrewnie możesz zakomunikować, że akurat zajęty będziesz i przesuń termin spotkania. To chyba dla Ciebie żaden problem?

Zawsze to tutaj podkreślam:To bezwzględna wwojna, na której jeńców się nie bierze.Inaczej :miękkie serce-twarda dupa.
Będziesz chciał być miłosierny, pójdziesz na ugodę, odbierze to jako Twoją słabość. I bezlitośnie wykorzysta.

Musisz być cały czas czujny i nie pozwól się zaskoczyć. Bądź zawsze o krok przed nią..

Póki co to tyle ode mnie
Pozdrawiam

Z tym wymeldowaniem to prosto nie bedzie. Tam wyżej ktoś radzi, żeby pisać, że nie wiesz gdzie ona przebywa, mnie w analogicznej sytuacji prawnik poradził, by we wniosku o wymeldowanieznalazło się zdanie: "xxx w miejscu zameldowania nie przebywa od...., nie ma tu zadnych rzeczy osobistych a swoje centrum życiowe, z tego co mi wiadomo, przeniósł pod adres........ ."
Poradź się swojego prawnika co w Twojej sytuacji będzie lepszym rozwiazaniem.

Kup dyktafon jakiś mały.

Marku, podałabym w wątpliwość czy to na pewno ta osoba, za którą się podała. Tacy ludzie, z takich urzędów, raczej pofatygują się osobiście, a nie dzwonią. Tym bardziej, w sprawach dzieci.
Może to był jakiś prywatny detektyw?
Twoja ex strzela sobie w kolano, koniecznie wystąp o badanie psychiatryczne dla niej.

Marku , sam wiesz jaki dzieci mają , program szkolny ,kopa nauki , dla mnie to nie zrozumiałe co ta kobieta jeszcze próbuje wymyślić . Córka potrzebuje stabilizacji i spokoju a nie nauki w pociągu . Może jeszcze ma sama podróżować ? Nic na siłę , nie chce to nie , ma być z Tobą tak jak chce , tak jak czuje się szczęśliwa , matka wybrała inaczej wiec niech się sama dostosuje do widzeń . Te wszystkie szantaże zbieraj na sąd ostateczny , mam nadzieję , że uda wam się w końcu zyskać spokój .

Sorry, Rafał, ale... nie bardzo rozumiem. Ja nakręcam ten cyrk? W jaki sposób niby? Gdzie niby to ja się bawię w wyznaczanie dat i terminów?  Chyba nie do końca dokładnie prześledziłeś moje wypowiedzi, bo ja niczego takiego ani nie robiłem, ani nie robię.

Jak dotąd, starałem się po prostu przestrzegać orzeczenia sądu. I tyle. Reszta to kwestia nie moich, ale mojej byłej jazd i ciągłych, co chwila nowych, "pomysłów", zmian, zamian, cudowania w za każdym razem inną stronę.

Gdzie ja niby tu wyznaczam/wyznaczałem jakieś daty/terminy? Jestem za to od kaprysu do kaprysu "atakowany" przez byłą jej takimi albo innymi "koncepcjami". Jakoś, czasem przynajmniej, muszę odpowiadać, bo inaczej zarzuci mi w sądzie, że nie może ze mną nawiązać - mimo prób - kontaktu i że utrudniam jej komunikację z córką.

I nie do końca mogę jej oświadczyć, że "wszystkie decyzje są w ręku dziecka" - z prawnego punktu widzenia wcale tak nie jest.

I na koniec - Twoja była mieszka 600km od Ciebie..? Bo to JEST jednak poważny problem logistyczny do rozwiązania - prędzej, czy później. I żadne sądowe ogólniki nic tu nie dadzą.

Możesz rozwinąć, Isabella? Jaki wg Ciebie "schemat" miałbym przyjąć, jeśli nie opieka nad córką i postępowanie zgodne z orzeczeniem sądu?

EDIT: Dzisiaj, pomimo telefonu po 21:00, już po wczorajszym spotkaniu, i mocnego nalegania, żeby córka zgodziła się również dzisiaj spotkać z mamą, moja była już w ogóle się do córki nie odezwała. Nie zadzwoniła ani razu. Nie wiem - może jednak zwinęła się "back to Cracow", bo nie "napadła" na mnie, kiedy byłem na spacerze z psem, jak ostatnio - kilka tygodni temu.