Moja spowiedź - Netkobiety.pl

Dzisiaj tak mi się to wyświetliło...

Gorzej, to wciąż ten sam. (Jest dalszy ciąg,  ale nie będę przecie tu publicznie pisac);)
Jestem bardzo stała,  jak mi już ktoś wpadnie w oko, to klękajcie  narody. Ech.

Bo to prawda. To nie mój mąż,  ani chłopak,  ani facet,  ani narzeczony, ani konkubent. .. My się tylko znamy.:)

To nie jest mój ex.
Tylko się znamy.

Nie nie, bo widzę,  że się wkradł nieporozumienie.  To nie mój ex, nie mój obecny,  ani narzeczony itd.
Tylko się znamy i rozmawiamy. I tyle.

No znacząca. Ex To ex,  a znajomy to znajomy.
Chociaż na jedno wychodzi, bo z tego i z tego nic nie ma

Fajnie, ale nie piszcie o tym tutaj.

na off-topic zapraszam do mnie jakby co;)john.doe80 Ciebie dawno nie było:D

czyli żadnych związków ani relacji z dziewczynami, w ogóle?:)

Zbyt idealistyczne i romantyczne podejście do spraw związkowych może spowodować bolesne "zderzenie się ze ścianą".

Chwalisz się, czy żalisz ? Niby brzmisz jakbyś się poświęcał korzystając z tego "pocieszania, ale w mojej ocenie raczej kokietujesz. Mnie się wydaje, ze gdyby chodziło jedynie o wspólne oglądanie filmu to zaprosiłbyś do siebie koleżankę kinomankę, a nie nimfomankę... która liczy...

Od zawsze zastanawia mnie fakt, że  dorośli ludzie nie potrafią się komunikować wprost. Czy to byłaby jakaś ujma na honorze gdybyś jasno określił swoje potrzeby i otwarcie powiedział, że zapraszasz koleżankę jedynie na wspólny seans, albo żeby zjeść kolację w miłym towarzystwie ?  Czasami człowiek potrzebuje z kimś jedynie "pobyć" albo zwyczajnie pogadać od serca, bo dusza boli.  Nie wydaje mi się, żeby to były jakieś "dziwne" potrzeby. Zresztą jakie w ogóle ma znaczenie fakt, co sobie ktoś pomyśli ?

Będę zgłaszał następny spam nie na temat, bo i tak piszecie te same rzeczy w kilku tematach. Trzymajcie się trochę jako takiego porządku, co?

Coś w tym jest, ja tam już dobre kilka lat temu zauważyłem, że samotność u kobiety praktycznie nie istnieje.

Chyba nie... brzydkim laskom też zdarzało się do mnie przyczepić i oczywiście przeważnie były zajęte. Z moich obserwacji (i niczego więcej) jest tak, że jak laska 2/10 złapie chłopa, to jej ego tak wywala, że nagle ma się za super laskę. Miałem taką znajomą, która miała narzeczonego. On dość przystojny (wg opinii kobiet w otoczeniu), ona paskuda. Ale fajnie mi się z nią rozmawiało. No i zaczynała atakować... do tego mówiła, że uważa się za 7-8/10 (max 3 w najlepszym wypadku), rzucała mi zboczone/wulgarne teksty i namawiała do wiadomo czego. Po odtrąceniu jej (ale delikatnym dość) zaczęła mówić, że wie o tym, że o niej skrycie marzę . No to ją wyprowadziłem z błędu wprost. Najbliżej normalności to te najładniejsze chyba były właśnie. Tylko skoro kobiety mają 235 powodów do zdrady, a te ładne mają pewnie tylu adoratorów w ciągu miesiąca, to i tak nie utrzymasz tego, bo one się dają ponieść EMOCJOM .

Nie ma czegoś takiego, nie wiem dlaczego tak się stało, ale romantyczny obraz kobiety w miłości, który wplatano nam do głów to jest w 100% kłamstwo, stopniowo męski świat zaczyna to sobie uświadamiać. Ba, to faceci się zakochują w kobietach takie jakie są, a nie odwrotnie. To my jesteśmy tymi romantycznymi jak coś.

Moja droga to skupienie się na sobie, olewam temat związków całkowicie. Zaczyna to po prostu czynić zbyt duże spustoszenie w moim życiu i zwyczajnie mi z tym nie po drodze. Ty o sobie mówisz jak o staruszku, ja mam 26 lat i mam przerypane, bo laski w tym wieku już zaczynają mieć majaki o dzieciach . Jak nie spadnie mi sama z siebie na głowę jakaś to zdaję się na samą fizyczność.

Nawet tego nie klikam, nie oglądaj takich gówien

Ależ skąd, nie można odrzucić relacji z prawie połową populacji . Ale związki są...nieopłacalne.

Tak, tylko w przypadku innego podejścia nie ma co mówić o związku.

Ano to jest to o czym pisałem gdzieś wcześniej, że mnie nudzi już flirt po raz kolejny taki sam. Ciekawie to się ewentualnie robi, gdy kobieta czymś tam się wyróżnia i stanowi pewne wyzwanie, nawet zdarzyło mi się chwilowo w tym roku zgłupieć na chwilę, ale generalnie nuda. A skoro to jest tak powtarzalne, to i inne zjawiska związane z relacjami też. Muszę przyznać, że po latach właśnie takich doświadczeń jestem w stanie stwierdzić, że chyba lepiej postawić na wygląd, bo charaktery cosik zbyt zbliżone do siebie są i tak.

No i wywalone, czym tu się przejmować? To jakaś randomowa cizia ma decydować kim jesteś, czy Ty sam ?

Nie ma i nie było nigdy na świecie kobiety, która by wprost o swoich potrzebach mówiła wprost i my jako faceci musimy się tego ewentualnie uczyć. Tak, oczywiście zaprzeczysz i w ogóle, potem jakiś tekst o niedojrzałych laskach w moim otoczeniu... tylko o tej komunikacji już wręcz się uczy tu i ówdzie. Widocznie nie jesteście w stanie i tyle, a my tego nie rozumiemy, bo to zbyt abstrakcyjne.

I znów się powtórzę, kobiety mają gdzieś to co on mówił. Im chodzi o WŁASNY komfort i ewentualnie ich dzieci. Mój temat jest jasny, poruszany w nim problem też. A dostałem maila z propozycją od laski, która wpasowuje się idealnie w schematy przeze mnie opisane. I napisała, bo mój temat ją zaciekawił. To gdzie tutaj ta jasna komunikacja? Widocznie obie płcie nie są się w stanie tak dobrze dogadać jak to się wydaje. Jak miałem  ~~18 lat i nie miałem żadnej poważnej relacji z kobietą jeszcze poza jakimiś bzdurkami za czasów szkolnych, to komunikowałem wprost, że interesuje mnie raczej jedna potencjalna kobieta, a nie jakieś przelotne znajomości, przygody (też mi przygoda) i takie tam. To właśnie dziewczyny reagowały na to mniej więcej tak: "aha to taki grzeczny z ciebie facet okej, imponujesz mi tym bardzo. To co, prześpisz się ze mną?". To jest ta KOMUNIKACJA.

Dobrze tak zrzucić problem z siebie, ufff. Wciąż dostaję podejrzane propozycje i widocznie tak ma być, teraz przyglądam się temu z bliższej odległości, starzeję się już to trzeba sobie zapewnić źródełko tu i tam zanim możliwości się skończą .

Burzowy, a nie jest czasem tak, że obracasz się w środowisku, gdzie za normalny sposób poznawania i podtrzymywania uwagi potencjalnych partnerek uważane jest kupowanie kobietom drinków, prezentów itp? Bo z moich obserwacji wynika, że mężczyźni uważają to za szarmanckie i na miejscu, ale nie widzą, że w ten sposób najmocniej przyciągają do siebie materialistki, które tę "szarmanckość" zaczynają bez skrupułów wykorzystywać i uprawiają coś na kształt akceptowanej społecznie prostytucji. One nie myślą kroczem, tylko kalkulują, przy którym najwięcej im skapnie.

Nie i szczerze mówiąc nie o pociąg do pieniędzy się rozchodzi.

Z dwojga objawów zainteresowania, wolałabym raczej dostać fajną, wybraną dobrze książkę, która dokładnie pokrywa się z moją pasją, niż drogą biżuterię, która została kupiona na ślepo i bez grama wglądu w to co mi się faktycznie podoba.

Jasne, że ekskluzywne prezenty są przyjemne- nie wyrzuciłabym miejscówki do spa- ale liczą się tylko wtedy, kiedy pokazują mi, że mężczyzna nie robi ich na pokaz, lecz po to by sprawić mi przyjemność, bo go interesuje co lubię.

Nom. Tak się przejawia zainteresowanie i zaangażowanie :-)

Burzuś, to tak jak ze wszystkim.
Dlatego ja ciągle mówię (i mi to gdzieś nawet wyrzucałeś), że w związku muszą zagrać wszystkie ważne dla obu stron aspekty. Jak któryś nie zagra to nagle się okazuje, że jest potwornie ważny (chociaż gdyby zagrał, to nikt by na niego nie zwrócił uwagi. Ot, taka rzecz). Najważniejsze to wiedzieć, jakie aspekty są dla nas bezkompromisowe. Jeżeli ktoś lubi jeździć na zagraniczne wycieczki to nie ma co brać faceta, który nie ma na to kasy, bo wiadomo, że będzie spina za spiną. W drugą stronę, jakby oboje mieli na to kasę, to pewnie taki temat do kłótni nigdy by nie wypłynął.

To tak samo jak z jedzeniem jak masz ulubione jedzenie i nie jesz go przez pół roku, to zaczyna być to powoli Twoją obsesją.

Bo to przychodzi z doświadczeniem
No i też weryfikuje się w trakcie, ale wtedy warto samemu sobie przemyśleć, gdzie są nieprzekraczalne granice i gdzie trzeba powiedzieć stop. Gdzie jest ten moment, w którym człowieka nadal się kocha, ale dana rzecz jest nie do przeskoczenia. I tutaj nie jest ważne czy to jedzenie, seks czy pieniądze. Albo chęć posiadania dzieci, brak chęci do zawarcia małżeństwa itd.
Warto mieć takie swoje nieprzekraczalne granice, żeby wiedzieć, kiedy wchodzimy w coś, co potencjalnie uczyni nas nieszczęśliwymi przez kolejne xdziesiąt lat. Pomimo tego, że kocham mojego partnera, to zrezygnowałabym z bycia z nim, gdyby nie chciał wziąć ze mną ślubu. Jestem tego całkowicie świadoma, on też, bo poruszaliśmy niektóre takie kwestia na początku naszego związku. Wiele innych wychodzi w trakcie, ale też warto o tym rozmawiać, bo warto sobie takie rzeczy uświadomić po 1-2-3 latach, a nie po 9-10.

Dlaczego warunkowa miłość?
Burzowy, pierwszy lepszy przykład.

Ja nie chcę mieć dzieci, mój partner chce.
Jesteśmy razem 5 lat i bardzo się kochamy, ale on mnie namawia na dziecko, a ja nie chcę. Jednocześnie ja go uczynię nieszczęśliwym jeżeli dziecka nie będzie.

Jaką byś dał tutaj radę?
Dla mnie ten związek nie ma sensu, bo oboje będą ze sobą nieszczęśliwi. Nie ma możliwości kompromisu.
Dla mnie to są te granice, które naprawdę warto mieć. Bo masz większe prawdopodobieństwo znalezienia i pokochania kogoś, kto ma taki sam światopogląd/zasady/plany jak Ty. A to jest większą gwarancją szczęścia niż dwie całkowicie różne jednostki.

To nie jest na zasadzie "będę Cię kochać jak będziesz chciał mieć dzieci". To są już naprawdę bardzo podświadome wybory robione na etapie wczesnych randek.
Jak nie masz granic i nie masz swoich zasad i wszystko Ci pasuje, to bierzesz kogoś nie dlatego, że chcesz tego kogoś kochać tylko dlatego, że wziąłbyś każdego byle Ci wyglądem pasował.
A jednak to jest osoba, z którą potencjalnie przeżyjesz 60 lat. Ja tam wolę, żeby nasze plany odnośnie ślubu, dzieci, wakacji, świąt, były chociaż trochę podobne.

Bo wcześniej się nie rozmawia? Nie ustawia się granic?

Chodzi o to, że te granice kształtują się ciągle i tak naprawdę to jest taka selekcja na etapie luźnych spotkań. Rozmawiasz, rozmawiasz, szukasz, szukasz, coś Ci nie gra i dany facet zostanie kolegą a nie partnerem. To nie jest jeszcze ten etap, gdzie jest miłość. Ale żeby znaleźć tego jedynego to też trzeba wiedzieć, czego się od życia chce i w jakim kierunku chce się swoje życie prowadzić. Bo jasne, że jak już jesteś w związku x lat i nagle coś się dzieje, choroba, depresja, to nie o takie granice mi chodzi, że mówisz "jak nie wyzdrowiejesz to koniec". Ja mówię o takich bardzo wstępnych rozmowach.

A co do dziecka, to mało to razy tutaj na forum była dyskusja "bo ja wiedziałam, że on nie chce, ale myślałam, że mu się odmieni" albo "ja wiedziałam, że on seks uprawia raz na miesiąc, ale myślałam, że mu się odmieni". I to w obie strony działa. A właśnie gdyby w odpowiednim momencie powiedzieć "stop, ja tak nie dam rady", to ile cierpienia by się sobie oszczędziło?

Btw. Przykład o dziecku nie był mój z życia, taki luźno rzucony.
Ale np. ja nie wiem czy będę mogła mieć dzieci, bo mam sporo problemów z hormonami, więc na wczesnym etapie rozmawialiśmy o naszym podejściu do adopcji.

Nie? To jestem inny chyba .

Jak to zwykłem mawiać kilka lat temu, przed wejściem w zażyłą relację z kimś dobrze by było wpierw... się zapoznać. Ja walę, jak mi typiara potencjalnie ma nie pasować, to po co mam próbować coś tworzyć. Oddupystronypoznawanie < - takie słowo powinno być. Przecież właśnie według tego o czym piszesz, to należałoby wchodzić w związku z każdą ładną dziewczyną i po roku weryfikowanie, czy ona się do czegoś nadaje .

No cóż, ale o czym to dowodzi? Chyba o nie najwyższej lotności umysłów. Nic się samo nie odmieni, ale PRACOWAĆ nad czymś można razem. A tak to pewnie jeszcze dochodzą standardowe problemy w komunikacji, bo się nie domyślił, czy coś tam i efekt gotowy.

Tak, wiem że przykład wymyślony. Natomiast jak sama widzisz sama sprawę załatwiłaś na początku w kwestii dzieci. Nie po roku, czy iluś. Przecież to strona mentalna u faceta się liczy najbardziej, więc jak można nie chcieć jej poznać przed wejściem w związek? Widzę pewne nieścisłości albo nie rozumiem.

@rossanka Co tam?

Nic nic, mało mnie rzeczy ostatnio zaskakuje, a tu proszę.

Ano dlatego już zgłupiałem pod koniec, coś mi nie grało. A przysypiam już i moje czujne oko mogło nie dostrzec pewnych detali. Owszem może być tak jak piszesz, generalnie to obiektywnie patrząc ludzie dobierają się w pary DOŚĆ DZIWNIE.

A to prawda, ale jak słyszysz, że takich pytań się nie zadaje, to już wiesz jaka jest odpowiedź. Nie oszukujmy się, jak mamy okazje się chwalić czymś dobrym, to uczynimy to.

Sklerozę masz po prostu. Lepiej niech Cie przestaną zaskakiwać rzeczy, a zaczną faceci na mieście .

Słowa, słowa, słowa,...
Gdyby to rzeczywiście było oddanie i coś na kształt miłości bezwarunkowej, to inaczej skończyłaby się ta historia.
Byłoby pozwolenie na przemyślenia, odcięcie się tak długo jak trzeba, próba zrozumienia, wybaczenie.

Pani Magdaleno, przecież opowiadalem już jak zakończyła się ta historia i dlaczego niemożliwym było to o czym piszesz. Jestem oburzony Twoją opinią .

Przecież ja to już tłumaczyłem Magdaleno. Nie do konca rozumiem dlaczego uważasz, ze wszystko zależy tylko ode mnie.

Hmm ciekawe. Ja Mordimer Inkwizytor Jego Ekscelencji biskupa Hez-Hezronu odpuszczam tobie grzechy w imię ojca i syna.....

Ps. Gdzie robiłeś ten test ?

Oh, ja Burzowemu to mówiłam parę razy w różnych wątkach.

Ten sposób budzenia zainteresowania kobiet, to jakby laska się ubrała i zachowywała w taki sposób, że wszystko w niej kojarzy się z seksem, i liczyła na to, że tym sposobem przyciągnie do siebie intelektualistę, który pragnie z nią porozmawiać o filozofii albo astrofizyce..

Oczywiście to nie znaczy, że osoby atrakcyjne seksualnie nie mogą być mądre, chodzi o tę otoczkę, która eksponując określone cechy ściąga właśnie tych, którzy przede wszystkim nimi są zainteresowani. To proste jak konstrukcja cepa.

Ale z materialistkami tak?

Ale Ty cały czas podkreślasz tę kasę, że to tym facet musi imponować i bez tego ani rusz. No to ja się pytam, w kogo to jest wycelowane?

Co  jakie?

Tak, pisałam o kasie w wątku o słabości, bo kasa to obok okazywania słabości jest ex aequo drugi problem, który faceci sobie wkręcają, tłumacząc to jakimiś tam oczekiwaniami kobiet i sami się doprowadzają do ściany.

Ja teraz stwierdzam, że mówisz o kasie, bo mówisz o niej. Przy wielu okazjach, w wielu wątkach i kontekstach. Widziałam to nie tylko w tematach, w którym sama się wypowiadałam. Czemu mam nie mówić, że Ty mówisz, skoro to prawda?

O tym stawianiu drinków i piw też podejrzanie często piszesz : )

No nie, nie kasa jest problemem, dopiero to, co można za nią nabyć?
Nie kręć.

Istnieć - istnieje. Problem pojawia się wtedy, kiedy istnieje w przerysowanej postaci lub wyłącznie jako jeden jedyny.