Kocham męża, On kocha żonę a jest nam dobrze razem. - Netkobiety.pl

Aż zaglądnąłem do wątku Hrefi. Na początku zadał takie pytanie:

Uważam, że romans wypala w małżeństwie wiele rzeczy, które były sztucznie utrzymywane przy życiu. Zostają tylko trwałe elementy małżeństwa. Dlatego jeśli małżeńśtwo było upadające, ale bez zdrad, to zdrady ten upadek przyspieszą. Jeśli małżeńśtwo było dobre (jak u autorki wątku), to romans pewnie coś zniszczy, ale wciąż to będzie dobre małżeństwo. 

Co zniszczy? Przykłady? Jeśli mąż był wybuchowy, a Lidka pod tymi wybuchami czuła się źle, to jeśli będzie miała romans, to pewnie wybuchy męża będzie ignorować. Jeśli mąż nie starał się być dobrym kochankiem, a ona z tego powodu cierpiała, to jak ma kochanka w romansie to mniej będzie obciążać męża swoimi negatywnymi myślami.

Oczywiście jak się romans wyda, to będzie bomba atomowa dla tych małżeństw.

Lidka podejmuje ryzyko bomby atomowej.

Wg mnie tylko chwilowo. Potem motylki odlatują.
Może źle zredagowałem posta... romans zmienia punkt widzenia. A z innego punktu widzenia ocenia się sytuację inaczej.
Mówisz o odrzuceniu drugiej osoby, a wg mnie odrzucenie wcale nie musi nastąpić.

Ech... to jakby Lidce powiedzieć, że nie potrafi pohamować swoich zwierzęcych instynktów...

Trudno mi to tak rozdzielić. Relacje są różne. Może być sam seks, mogą być tylko uczucia, albo jedno i drugie.

Przetrwałoby. Motylki odlecą.

Faktycznie teraz ją to pochłania. Myśli o przyjacielu. Nie jest w pełni z rodziną. Odpływa myślami. Nie poświęca rodzinie czasu... bo rodzinie jej się ten czas należy, bo ślubowała wierność, czyli wyłączność.   Trochę czasu minie i już tak nie będzie robić.

To co Gary i Secondo piszecie, zależy osób które w ten romans wejdą.Świadoma osoba nie zacznie nagle spostrzegać inaczej partnera z krórym żyje a już bynajmniej podle go traktować.  Ale są też takie przypadki.
Może lepiej że są, bo małżonek przekonał się, że budował z kimś zamki na piasku.Taki życiowy test.potrzebny może

Nie wiem jak Autorka ocenia, ale znając podobne przypadki, mogę stwierdzić, że intencje potencjalnego kochanka na tym etapie są z automatu wypierane. Szczególnie, kiedy jest faza zauroczenia. Nikt wtedy nie będzie postrzegał drugiej osoby jako "zwykłego oszusta". W końcu uczucia, emocje są prawdziwe, a resztę można sobie wytłumaczyć dobrem rodzin, partnerów, dzieci itd. Na zasadzie sypia(m) ze stałym partnerem bo musi/muszę by nie zaczął niczego podejrzewać. I tu zacytuję Autorkę "to trudne, skomplikowane i smutne". Innego wytłumaczenia w tej sytuacji nie ma... oczywiście do czasu.
Tego problemu nie ma, kiedy zdrada jest czysto fizyczna jak u Gary'ego, ale nie zawsze tak jest, szczególnie wśród kobiet, ale i często wśród mężczyzn. Wtedy jednak raczej nie wybiera się do seksu przyjaciela rodziny. Raczej bo np mój ex 'kochanek' wdał się w romans z żoną wieloletniego przyjaciela (znali się aż od studiów). Dlaczego? Bo pod ręką, bo poza wszelkimi podejrzeniami? Los chciał, że szybko ich romans się wydał, bo o ile on, jak się okazało, to stary wyjadacz, recydywista, dla niej to była nowa sytuacja, w której nie zachowała należytej ostrożności, przez co jej mąż się szybko zorientował.
I jeszcze do Gary'ego. Zarzuciłeś mi ocenę Ciebie, ale to nie było moim celem, intencją. Jesteś dla mnie, jak każdy na forum, osobą anonimową, nickiem z jakąś historią, poglądami. W pewnych aspektach, momentach przypominasz mi mego ex 'kochanka'. Pisząc wprawdzie o Tobie, czy też odnosząc się do twojego przykładu, miałam na myśli ogólne stwierdzenie, że aby tak móc zdradzać i żyć w kłamstwie, trzeba mieć ku temu pewne predyspozycje, też psychiczne - być egoistą pozbawionym głębszych uczuć, empatii. Zresztą sam się 'podłożyłeś' pisząc, że przyszedłeś na forum by zrozumieć ból zdrady, bo dla Ciebie to jest zbyt trudne do ogarnięcia, zrozumienia.
Podobnie jak kiedyś było dla mnie nie do ogarnięcia to, że można kłamać, udawać wielkie uczucie, by tylko mieć romans. A jak zabiegania, plany szlag bierze, zmienić się w sekundę o 180 stopni. Dlatego napisałam, że osoba, która kłamie, zdradza, staje się aktorem w 'normalnym' życiu. Zakłada maskę i żyje pozorami.

Okej. To twoje doświadczenia.

Tak, dokładnie. Po to tutaj kiedyś przyszedłem. Niestety moje głębokie przeczucia się potwierdziły -- ból osoby zdradzanej bierze się z faktu, że mimo obietnic i uroczystych przysięg, nie posiadła na własność drugiej osoby. Taki weksel bez pokrycia.    Bo jeśli dwoje się kocha, to nie trzeba przysięgać. Ludzi powinna łączyć miłość, a nie kontrakty.

Tak, to straszny dramat obecnego świata, że mężczyźni udają romantyczne uczucia, gdy chcą przelecieć kobietę, której bardzo pożądają. Wszedłem do tego bagna, bo myślałem, że tam jest romantycznie, ale gdy zobaczyłem, że to niemoralne, to pojawiły syrenki prostytutki, które wołały "Chodź z nami! My jesteśmy aby się z nami bawić...". Miały rację.

Pewnie nie zdajesz sobie sprawy, że to Ty sam się ośmieszasz. Sam się dyskredytujesz swoim kulawym pomysłem na życie na dwa fronty. Sam się degradujesz w swym człowieczeństwie i sprowadzasz do roli swawolnego, niedomytego bolca, który utykasz tam, gdzie popadnie. Ja jestem jedynie lustrem Hrefi - odbijam Twoje własne słowa...
Powtórzę raz jeszcze, to nie jest wątek o Tobie. Nie wiem, co jeszcze musiałbyś napisać, by zadziwić społeczność tego Forum. Pokonałeś się sam.

Każde bezeceństwo ciągnie za sobą długi ogon innych paskudnych przywar... Seksualne łakomstwo, wyciąganie łap po "nie swoje" i gonitwa za cudzym tyłkiem niesie fatalne skutki, które bardzo wyraźnie widać u Ciebie, Garego, Roxann i wszystkich tych, którzy opisują na tym Forum swe harce, chełpiąc się niejako swą rzekomą oryginalnością, łamaniem obyczajowego tabu, etc. W rzeczywistości z tego, co piszecie, wyłania się bardzo smutny obraz. Mimo, iż w swych poglądach i postawach życiowych strugacie się na niekonwencjonalnych, mimo, iż jesteście młodymi jeszcze ludźmi, wyglądacie na kompletnie zblazowanych i pozbawionych smaku życia. Nie znajduję w opisywanych przez Was relacjach ani Waszego szczęscia, ani zwyczajnej radości, ani prostoty, wdzięczności...
Gary chowa się jak szczur przed własną żoną, obarcza ją winą za swą niedojrzałość, dorabia coraz bardziej frymuśną ideologię do zdrad, których się dopuszcza, filozofuje o wenerycznym rachunku prawdopodobieństwa i wygląda na to, jakby sam siebie chciał przekonać, że to, co robi swojej rodzinie nie jest zwykłym draństwem. Roxann zaś, od lat pierdzieli o jakimś pryku, co nie chciał wymienić starej dobrej żony na nią, skorzystał z jej naiwności, a po drodze wydmuchał jeszcze parę jej koleżanek z branży, choć to z nią przecież tańczył podczas zakładowych imprez i jej szeptał, że jest naj... naj... naj... Natomiast Ty Hrefi, szukasz usilnie sposobu, by zabłysnąć jak meteor, chwaląc się, że jako dobry i wrażliwy człowiek siedzisz na jednej kanapie ze swoją ślubną, stukasz maile do lali, którą aktualnie posuwasz na małżeńskiej bocznicy, a żonę przekonujesz, że grasz w tym czasie w bierki korespondencyjne z koleżanką...

A Lidzi, która już siedzi na bombie atomowej i jakiś czas temu ochoczo odpaliła lont ściskając się, całując i spędzając długie godziny na rozmowach z gościem "z przeszłości", które zburzyły intymność i wyłączność jej związku z mężem - posyłam piosneczkę, tak ku przestrodze: https://youtu.be/6TpyRE_juyA

Pytania, które stawiasz są fundamentalne dla osoby, która żyje świadomie, która rozpoznaje swe życiowe zadanie, która jest w stanie dotrzec swe niskie horyzonty i jest zdolna wznieść się ponad emocjonalną przeciętność, własną wygodę, chuć... W obecnym stanie, Lidka LO, lewituje tuż nad ziemią i zaraz pewnie pierdyknie łbem w jakiś słupek drogowy lub hydrant. Jej jednak się zdaje, że leci F-16 i właśnie obrała kurs na swe najgłębsze przeznaczenie... Dokłada do pieca, ciskając weń bierwiona platonicznych uczuć sprzed 20 lat. Oczadziała tak, że rozwalania własnej rodziny już nie widzi. Nawet deklarowana przez jej najmilejszego miłość do żony, jawi jej się jako niezwykły przymiot, bo przecież on tę żonę uwielbia, szanuje, więc pewnie i ją, Lidzię będzie tak kochał do szaleństwa. Póki co, pławi się więc w jakiejś pseudosentymentalnej mgiełce, nawija o wątpliwościach po to, aby zamazać obraz i pokazać jakaż to ona biedna w tym swoim uczuciowym rozdarciu... Ohyda!

Nie wiem zatem Daro, czy przypadkiem nie rzucasz pereł przed wieprze...

Zabolało Gary?
Znakomicie, bo to oznacza, że jest jeszcze w Tobie jakiś punkt, który czuje, że udawanie, ukrywanie się, oszukiwanie od lat własnej żony oraz cała ta szopka, którą musisz odstawiać przed nią i Waszymi dziećmi, całe to fasadowe życie rodzinne, które z konieczności musisz prowadzić i za którym, jak za parawanem ukrywasz Twój poważny problem, jest jeszcze żywy, nie daje się zagłuszyć i domaga się uwagi.

Żeby zabolało, to musiałabyś mieć klasę.

By oszukać samych siebie, by móc spoglądać w lustro, by uzasadnić swe zachowanie, by myśleć o sobie pozytywnie, by... (kolejność przypadkowa, a lista nieukończona).

Dziękuję za zacytowanie oryginalnego postu Gary'ego.
Ooooo! Zacytowanie pomogło.

Jak uważasz...

Argumenty są po to, by uzasadnić jakąś tezę. Gdy taką tezę  własną w czyimś temacie stawiam, to ją uzasadniam.
Jak ktoś inny stawia tezy, dostaje od mnie pytania i spostrzeżenia. Tak to mniej więcej działa dyskusja z niedogmatycznej pozycji.
I unikam ocen personalnych- czyli nie oceniam czyjegoś życia, osoby- pamiętając o tym, że są ograniczenia forum.  A jak się zapomnę- przepraszam.
Wyrażenie- weź pod uwagę, że możesz czegoś nie zrozumieć, nie jest atakiem na czyjąś inteligencję- tylko stwierdzeniem faktu, który mnie dotyczy również.
rzecz w tym, że ja rozumiem co piszesz Daro, ale się nie zgadzam, a Ty - jak sam przyznajesz "nie możesz zrozumieć" i się nie zgadzasz..
I jeszcze a propos wpisów takich jak Aurory..
Jestem osobą emocjonalną  bardzo( mam na to świadków ) i mam swoje doświadczenia w temacie zdrady.
Ale mamy jeszcze rozum, by te doświadczenia przerobić , by nie rzutowały na nasze oceny. warto

Warto sobie przypomnieć co napisał Przemo_86 w swoim wątku po doświadczeniu bólu rozstania z żoną z jej winy, i jakie wnioski z tego wyciągnął, co jest o rzędy wielkości wartościowsze od głupot, które co niektórzy tutaj wypisują:

"Jeśli ktoś będący w związku jest pewny zakochania w innej osobie niż jego partner/ka, oznacza to że zabrnął o jeden krok za daleko. Nie jest to żadne usprawiedliwianie zdrady.
Mi też kiedyś spodobała się jakas inna kobieta, ale głos rozsądku mówił "nie wolno zdradzać" i po jakimś czasie przechodziło. Czasem ciężko kontrolować swoje uczucia, ale jak ma sie kogoś to powinno się tez kierować zasadami, które jakoś te uczucia potrafią "ogarnąć".

Dziękuję za reakcję: Daro, Wielokropku i Dobra Kobieto.

---
Jeśli ktoś z Państwa chciałby uczyć się erystyki i ćwiczyć w finezji argumentacji, to polecam wzorowanie się na mistrzu słowa, którym jest Gary.
Oto kilka przykładowych lekcji z poziomu podstawowego, których udzielił tu, na kobiecym Forum.

Klasa sama w sobie, rzecz jasna! ; - )))

itd. itp.

Przedostatnią frazę wpiszę sobie chyba jako sygnaturkę... (Kupa mięci ; -)))

Aurora--- chyba całą noc nie spałaś wyszukując te teksty z  tys postów Garego z innego działu zresztą
2 tura wyborów idzie- może tam  Cię zatrudnią gdzieś
Gary ma rację. Wyjątkowo brak Ci klasy..

Bardzo proszę o natychmiastowy powrót do tematyki wątku.
Wszelkie prywatne wycieczki muszą zostać przeniesione na grunt wiadomości prywatnych.
Każdy następny off top będzie usuwany bez dalszego ostrzeżenia.
IsaBella77

Oczywiście masz rację, wszyscy ją macie.

Ile ja miałam takich okazji przez te wszystkie lata. Zawsze mówiłam NIE, jakiekolwiek dwuznaczności ucinałam w zarodku. Nigdy mi do głowy nie przyszło, że mogłabym zdradzić męża. Przecież nie zawsze jest kolorowo, a my jesteśmy jedno.

A jednak. Lubię się z nim spotkać, pójść na spacer, przytulić.

I jeszcze jedno. Nie mówcie mi, że o wszystkim mówicie swoim drugim połowom. W najlepszym związku zawsze pozostawiamy coś dla siebie...
Reszta może później, pewnie i tak mnie zjedziecie z góry na dół.

A co jest Waszym celem ?

Nie czujecie do siebie pociągu seksualnego...?

Spotykajac się, spacerując , przytulając , trzymacie obrączki zamknięte w szufladach, każde w swojej ?
Kto ma kluczyki do tych szufladek?

Rozmawiacie o swoich problemach małżeńskich ?
Bo pewnie są , albo się kiedyś pojawią.

Marzycie wspólnie o następnym spotkaniu, o częstszych spotkaniach, a w przerwach miedzy spotkaniami macie głowę „wolną” od natrętnych myśli kiedy nadejdzie ten dzień , czy potraficie w 100% poświecić go rodzinie ?

Autorko no krótka piłka - albo w Twoim związku z mężem czegoś brakuje albo zwyczajnie Ci się w nim nudzi.
Inaczej romans by się nie zdarzył i w dalszym ciagu dusilabys wszystko w zarodku tak jak mówisz że robiłaś przez lata. Co się zmieniło że teraz tego nie zrobiłaś?

Albo puszczają         blokady/zniewolenia/założenia      społeczne/filozoficzne/doktrynalne.

Faktycznie niezbyt szczęśliwe porównanie. Tak jakby prawdziwe jedzenie porównywać do oglądania jedzenia na ekranie.

Serio myślisz, że ja tak uważam? Dziwne rzeczy prawisz...
Jeśli tak nie uważasz, to lepiej tak nie pisać, bo autorytet leci na łeb na szyję...

Z ocenami też bym się wstrzymał.

Naprawdę jestem Tobie przychylny, staram się dyskutować merytorycznie....     ale czy serio myślałeś, że ja się tłumaczę? Daaaaaaj spokój.

Noo... wreszcie konkret.

Ona i on są w związku, niech będą mężem i żoną. Ona ma przyjaciela. Czy tutaj są złamane zasady moralne?
A jeśli ona bardzo lubi przyjaciela? Czy złamane są zasady moralne?
A jeśli lubi bardzo, bardzo?
A jeśli o nim myśli, jak jest na plaży z rodziną?

Zgodzisz się z tym, że pomiędzy totalną monogamią, gdzie jedyną relacją dopuszczalną jest mąż<->żona, a totalną wolnością, gdzie możemy mieć wiele relacji poza tą jedną główną (np. Sopporno Worthy Playboys Two Rules, albo Betty Dodson Sex By Design My Romantic Love Wars), jest wieeeeeelka przestrzeń, gdzie trudno wyznaczyć precyzyjne granice moralności?

Echhhh... no cóż Ci powiedzieć? Oczekujesz odpowiedzi tak/nie? Jakieś dylematy moralne wyszukać w sieci do rozwikłania? Zasady moralne stosujemy do konkretnej sytuacji, bardzo konkretnej. Np. nie wolno kraść, ale jak ktoś głodny to niech kradnie mi chleb... Nie wolno zabijać, ale jak ktoś zagraża mojemu życiu w moim domu, to nawet trzeba zabijać.

Zgodzę się z tym.

Mnie pornografia nie uzależniła. Niektóre filmy są fajne. Jak Kung Fu, Bruce Lee, tylko tutaj mamy seks.

Wiesz... masz rację -- jak odsunie się od przyjaciela, to trochę pocierpi, ale nie zdradzi, nie będzie seksu, nie będzie go lubieć, będzie tylko znajomym z dawnych lat, mężem w zaprzyjaźnionej rodzinie. I to jest okej.

Kluczowe pytanie -- czego ona naprawdę chce?

Ależ świadoma decyzja polega również na odsuwaniu bodźców bo jest oparta na wiedzy, że nie jesteśmy niewrażliwymi posągami. Takich oczywistych rzeczy chyba nie trzeba tłumaczyć?

Jak to nie? Sugerujesz, że życie świadome pozwala na igranie z ogniem? Że podjęcie świadomej decyzji "finalnej" nie ma nic wspólnego z podjęciem decyzji w kwestii "tego co do tego finału doprowadza"?

To tak jakby ktoś podjął decyzję, że nie je lodów ale miał dwie drogi, jedną koło lodziarni a drugą np. koło parku. Więc dalej chodzi koło lodziarni bo pokusa, na którą jest narażony w takim wypadku nie ma nic wspólnego
z decyzją o niejedzeniu lodów? Co za bzdura. No chyba, że ktoś swój charakter "ćwiczy".

Otóż ma to ze sobą dużo wspólnego, i to ma to zasadniczy charakter. A to co kwestionujesz to temat w kwestii tzw. "sztuki rozeznania". Oczywiście masz pojęcie o czym piszę?

Upraszczając dorosły dojrzały człowiek chcąc coś wyeliminować z życia, nie tylko podejmuje decyzję w kwestii tego czy coś zrobi czy nie, ale również tego co do takich rzeczy doprowadza, a więc pokus, okazji, bo świadomie
umie do siebie dopuszczać lub nie różne bodźce mając wiedzę, że każdy człowiek może ulec silniej pokusie, w pewnych warunkach, że każdy może ulec manipulacji, itd. Dla jednego będą do warunki skrajne, dla innego całkiem typowe. Przecież
te kwestie rozpatruje się już na poziomie wychowania dziecka w sytuacji tzw. "doboru" towarzystwa. Nie masz dzieci, że takich podstawowych rzeczy nie rozumiesz?

Daro, nie dogadamy się, bo Ty uważasz ludzi za bezwolnych lub z ograniczoną wolą, baranki, które należy prowadzić, czy dzieci.
Więc dyskusja nie ma sensu. Powodzenia w życiu.

Lidka,
Nie wydaje Ci się, że stać Ciebie na kogoś tak na maxa zamiast zadawalać się popłuczynami z cudzego stołu?
Też podobnie jak Excop w odlotowy seks z mężem nie wierzę, ani w emocje w Waszej relacji. Gdyby między Wami było porozumienie, to nie szukałabyś okazji, żeby łatać dziury. Zastanów się, czego Ci w związku brakuje i dlaczego szukasz tego w pokątnych kontaktach.

A odnośnie dyskusji to czasem mam dobrą zabawę.
Np. jak można zrozumieć „podejmowanie decyzji” i „świadome umiejętności”?

Jako „bezwolność lub ograniczenie woli”

Nie przesadzajcie obywatelko, bo większej krzywdy niż sama sobie robisz zdradzając swojego męża, żadna z osób tego Forum zrobić Ci nie zdoła. W porównaniu z hekatombą jaką jest zdrada, którą fundujesz własnej rodzinie, parę ostrych słów krytyki dotyczącej Twojego postępowania, może być tylko zimnym prysznicem na Twoją rozpaloną pozamałżeńskimi amorami głowę. Nie usiłuj zatem, wpędzać w poczucie winy tych, którzy poddając w osąd niewierność, jednoznacznie wyrażają swój sprzeciw, wobec tego, czym obecnie żyjesz.

Moje pytanie jest nieco innej natury, niż te, które postawili Ci moi poprzednicy i wynika ono z analizy Twojego zaangażowania w ten wątek, treści Twoich ostatnich postów, lakonicznego odpowiadania na pytania lub unikania odpowiedzi. Pytanie jest proste: czego oczekujesz od tego Forum? czemu mają służyć zamieszczane tu przez Ciebie wpisy? jak postrzegasz rolę czytelników Twojej historii? Odnoszę bowiem wrażenie, że za moment, ten wątek stanie się jedną, długą opowieścią z mchu i paproci, do której co i raz będziesz dorzucać nowinki z randek z Twoim Nowym-Starym. Oczyma wyobraźni (choć, przyznaję, nie bez wysiłku i niezłego ubawu) widzę taką Waszą randkę: przytuleni, wpółobjęci spędzacie długie godziny zasromotani tym, jak to niesprawiedliwe, okrutne życie lata temu rozdzieliło Was i cisnęło w małżeński stan, by teraz, na nowo Was połączyć węzłem gordyjskim, jak mityczne jarzmo i dyszel...  Oto Wy, tak szlachetni, tak miłujący swych małżonków i dziatwę, musicie głowić się teraz, jak go przeciąć bez naruszenia struktur Waszych związków.

Moim nieskromnym zdaniem ; -)))  szansa przeżycia bez szwanku w takim czworokącie, jest podobna do szansy na przetrwanie balona w fabryce szpilek...

Pewnie, że może. Wystarczy, że się nie napije. Może też iść na zakupy do sklepu i nie kupić wódki.
Autorka może iść ze znajomym na spacer i nie przekroczyć cienkiej linii. Tylko co zrobić, jeśli ona tak strasznie chce ją przekroczyć?

Lidio, doszliśmy już do momentu, w którym nic więcej nie da się napisać, bo wszystko już było.
Nie mnie oceniać Twoją moralność, osobiście uważam, że tyle o sobie wiemy, na ile nas w życiu sprawdzono.

Wiesz, co czujesz do przyjaciela. Wiesz, że jeśli tego nie zakończysz, to prędzej czy później wylądujecie w łóżku - stanie się to raz, potem drugi, aż w końcu będziecie mieli regularny romans, który powoli zniszczy Wasze rodziny i poukładane życia. Chcesz tego dla siebie, chcesz tego dla niego? Chcesz tego dla Waszych bliskich? Jasne, że nie.
Weź kartkę, przedziel na pół, wypisz plusy i minusy Waszego romansu. Podsumuj, przemyśl. Potem podejmij decyzję zgodną ze swoim sumieniem.

Bo Twoje, jak piszesz, szczęśliwe życie to tylko iluzja. Kobieta nie rzuca się w romans z innym facetem, jeśli jej własny partner zaspokaja jej podstawowe potrzeby bycia potrzebną, kochaną i wiele innych. Czegoś MUSI w Twoim małżeństwie brakować.

Jaka bezwolność? W życiu świadomym? Chyba, że w ujęciu czysto psychologiczno-socjologicznym. Chyba, że odrzucacie wiedzę o tym, że każdy cżłowiek podlega manipulacji albo, że ludzie w tłumie zachowują się inaczej, zgodnie z naturą człowieka. Prawie nikt nad tym nie panuje. Fakt, oznacza to bezwolność człowieka wobec tych mechanizmów. W takim razie człowiek jest bezwolny i tak rzeczywiście jest w tym ujęciu. Dziękuję za zwrócenie na to uwagi.

Czyli podsumowując, świadomy człowiek dodatkowo odsuwa od siebie bodźce bo może im nieświadomie ulec. I z tym się nie zgadzacie? Bo nie umiecie tych mechanizmów rozpoznać? Czyli nie wiecie kiedy postępujecie "świadomie" a kiedy "nieświadomie" ulegacie?

No to gratuluję "świadomego życia"

[EDIT] Może fragment z książki o psychologii człowieka i o sugestii: "Oddziaływanie to odbywa się bez użycia przymusu i występuje poza procesami racjonalnej analizy wpływu."

Dosłownie oznacza, to, że mimo iż nikt nie używa wobec nas przymusu to i tak nieświadome jemu ulegamy.

Inny fragment:

"Model podatności ... opiera się na założeniu, że stopień podatności ... zależy od przyjętych przez osobę strategii radzenia sobie z daną sytuacją."

Co wg. mnie oznacza, że osoby świadome tych mechanizmów potencjalnie będą mniej podatne, widząc je.

Ktoś już na początku tego wątku napisał- że sprawa jest przesądzona. W emocjonalnym sensie już wcześniej został przegapiony moment odwrotu i romans trwa. Nie ma seksu, bo oboje boicie się że coś zmieni i to prawda raczej- może coś ostudzić- bardziej prawdopodobne- i może to czujecie, więc dlatego jeszcze nie lub popłyniecie mocniej w romans- a tam jest niewiadoma.
W razie wpadki będziesz w gorszej sytuacji, bo nasze społeczeństwo traktuje gorzej tu kobiety niż mężczyzn, to oczywiste. Czyli może być tak:
On nic nie straci, żona jego będzie poszkodowaną, pocieszaną w towarzystwie, mąż Twój rogaczem, a ty dziwką..
Dlatego przysłowie rosyjskie... ma tu zastosowanie..
Ale to przy scenariuszu,  ze się wyda..

Zastanawiające jest to, że wycięłaś z mojego postu fragment, w którym proszę Cię o zastanowienie się czego brakuje Ci w relacji z mężem i w konsekwencji czego szukasz w pokątnych znajomościach.

Zresztą nie tylko ja o to pytałam i prosiłam, bo były i takie prośby już wcześniej, także zignorowane.
Ciekawe dlaczego tak bardzo unikasz introspekcji i przyjrzenia się sobie?

Nie ma co się obrażać za popłuczyny z cudzego stołu, ale wiesz po co marnować czas na męża, z którym newiele Cię łączy, skoro tak łatwo przychodzi Ci szukanie sposobności, żeby mu rogi przyprawiać, czy teź kochanka, dla którego jesteś miłą odskocznią od też pewnie przynunawej już żony, skoro można znaleźć kogoś, z kim będziesz mogła mieć pełnię. A może o to chodzi, że myślisz o sobie jako o kimś, kto musi się zadawałać słabym związkiem, od którego trzeba szukać odskoczni i popłuczynami z cudzego stołu, jakimi są skrawki czasu i uwagi Twojego kochanka. Wygląda na to, że słabo się cenisz i zadawalasz byle czym. No to zwróć uwagę. Spróbuj pomyśleć o sobie jak o osobie, która zasługuje na więcej niż mąż, od którego trzeba szukać odskoczni czy kochanek, dla którego sama jesteś odskocznią od nudy. Zacznij się cenić. Chyba, że jesteś już starszą kobietą, która specjalnych opcji już nie ma, jak trzymać się słabej relacji a trochę emocji daje jej bycie odskocznią dla kogoś, kto, jak napisałaś w tytule kocha inną kobietę.

Być może wszystkie kochanki są podobne do siebie?

Akurat ja się z tym zgadzam, że ktoś świadomy, jaki wpływ i niepożądany skutek mają na niego bodźce, nie szuka ich. Bo po co, jak mają negatywny wpływ i skutek.
Tylko, że trzeba byłoby najpierw zrozumieć, że coś ma negatywny wpływ i przynosi niepożądane skutki.
Ale można też, jak pokazuje tutejszy zdradzający seksoholik, przerobić to w swojej głowie na pozytywny wpływ i pożądane skutki.

„Światłość” może mieć wiele odcieni. Jednym z odcieni jest akceptacja dosłownie wszystkiego, wyzbycie się własnych pragnień i oczekiwań, ignorowanie tego, że ludzie wyewoluowali we wspólnocie i społeczeństwie i właśnie w tym celu rozwinęli w sobie moralność i dobroć. W tym odcieniu „światłości” bycie tylko dla siebie, kierowanie się wyłącznie własnym interesem stało się bogiem i źródłem duchowości.

ja tu jest 2 lata.. dopiero
może nie zrozumiałam Cię. Sądzisz że autorka dopiero teraz czuje się dobrze z mężem? Bo się nakręca kochankiem?
To też jest możliwe. I chyba tu padło.. )

Lidka, jestem facetem w prawie identycznym układzie, z prawie identyczną historią. U nas trwa to pół roku. To jest naprawdę mega trudna sytuacja.