Życie w trójkącie - Netkobiety.pl

Ciekawie czyta się Wasze odpowiedzi. Historia ta sama, a zupełnie przeciwne interpretacje, w zależności od sympatii i przekonań komentatora. Często to jak oceniają nas inni ludzie więcej mówi o nich niż o nas. Zadziwia mnie Wasza pewność co do moich uczuć i motywacji. Sama bym chciała ją mieć Niestety jednak życie nie jest jednowymiarowe. Powodów określonych zachowań jest wiele i w zależności od perspektywy różne z nich mogą wydawać się kluczowe.

Ciekawe pytanie. Gdybyśmy mieli funkcjonować w związku we troje, to pewnie byłaby najbardziej uczciwa opcja. Bez hierarchii. Nawet podoba mi się taka wizja. Prawda jednak jest taka, że hierarchia w związku przeszkadzała (etycznie) wyłącznie mnie. Obaj panowie cenili sobie swoje role pierwszego i drugiego partnera. Mąż chciał i chce nadal czuć się najważniejszy, a S. jako jego wierny przyjaciel i mężczyzna generalnie unikający zobowiązań, doskonale odnalazł się w roli partnera dla mężatki.

Co masz na myśli pisząc uczciwie? Jeśli równo, to zgoda. Miłości nigdy nie są równe, bo każdy człowiek jest inny i wiąże go z nami unikatowa więź. Ale zdecydowanie można  kochać dwie osoby. I z pewnością można relacje między wszystkimi poukładać uczciwie (polecam zainteresowanym poczytać o związkach poliamorycznych). Nam jednak taka relacja, pomimo najszczerszych chęci, się niestety nie udała. Ale to już nie wina poliamorii jako takiej, a nas samych – nie byliśmy przygotowani. Otwierając związek nie omówiliśmy jego zasad. Jak się okazało, mąż chciał wyłącznie otwarcia seksualnego. Gdy pomiędzy mną a przyjacielem zrodziło się uczucie, improwizowaliśmy. W końcu mąż też pokochał inną, ale to okazało się przykrym i bolesnym doświadczeniem. Mąż nie chciał dalej ani szukać ani pozostawać w trójkącie. Mogliśmy się więc rozstać w tym momencie, ale nie chcieliśmy, przyjaciel też bardzo nie chciał naszego rozstania. Zależało nam i na małżeństwie i na przyjaźni. Uważamy, że i tak wyszliśmy bardzo dobrze z takiego przewrotu: jako małżonkowie i przyjaciele.

A który związek po 10 latach się nie zmienia? Pewnie wam ciężko w to uwierzyć, bo wałkujemy tu głównie nasze perypetie wynikłe z trójkąta, ale ja i mój mąż to w dalszym ciągu wspaniałe małżeństwo, najlepsze jakie znam. Gdy ludzie na nas patrzą, nie mogą uwierzyć w nasz staż. Po rozstaniu z S. mieliśmy parę miesięcy kryzysu (nałożyło się na to kilka innych powodów: koronawirus, moja choroba, jego problemy w pracy i in.), podczas których zastanawialiśmy się oboje co z nami dalej będzie, ale przetrwaliśmy ten czas i jesteśmy znowu szczęśliwi. Powrót S. do naszego życia, jako przyjaciela, też pomógł, może po części zdjął nam z barków ciężar poczucia winy.

Do tego nasz seks po tych doświadczeniach stał się jeszcze lepszy - pełna wzajemna akceptacja swoich pragnień, otwarcie na siebie i partnera. Uważny wgląd we własne potrzeby.

Normalnyjestem, ludzie są i nie będą nigdy lepsi. Monogamia to nie tylko ta piękna komunia dusz i szczęście aż po grób. To też ciężka orka pełna poświęceń i szarzyzny, zdrady, rozwody, kłamstwa i samotność. Mamy od dzieciństwa wpojone programy jak wygląda pożądany model relacji pomiędzy kobietą i mężczyzną: rodzina nuklearna. Ale jeszcze jako łowcy-zbieracze żyliśmy w stadach o bardzo różnych zwyczajach miłosnych i relacyjnych. W naszym kręgu kulturowym utrwalił się model monogamiczny, ale nie każdy się w nim odnajduje. Normy obyczajowe coraz mniej nas krępują, więc mamy odwagę kwestionować stare porządki w imię wyboru własnej ścieżki.

Przez nasz otwarty związek byłam oceniana i stygmatyzowana nie raz i to często przez ludzi, którzy sami zachowują się skrajnie nieetycznie: np. mężczyzna z rodziny, o którym wiadomo, że za plecami żony utrzymuje nastoletnią kochankę. Nic nie pozostaje jak tylko gorzki śmiech.

Hmm, zastanówmy się. Co miał kochanek: dostęp do mojego ciała i mojej duszy, ograniczony jednak względami czasowymi (spotykaliśmy się we dwoje wyłącznie gdy mąż był w pracy lub poza domem i pozwalał na to mój grafik). Co miał mąż: dostęp do mego ciała i duszy, wspólny dom, wspólne łóżko, noce i poranki. Poranną kawę i śniadanie, bliskość gdy jej potrzebował. Wypraną bieliznę. Wspólność ustawową małżeńską, a więc i prawo do połowy majątku mojej firmy, ulg podatkowych etc. Uposażenie z mej polisy na życie. Przyjaciółkę, która go wysłucha, pojedzie z nim na wycieczkę rowerową, pieszą wędrówkę po górach lub spędzi spontanicznie noc na plaży. Wspólne święta, walentynki, randki na mieście. Żonę w seksownej sukience, za którą oglądają się mężczyźni, podniecając męża ego. Seks w trójkącie z przyjacielem, gdy tego zapragnął (a pragnął mocno, przynajmniej na początku). No i prawo do seksu poza małżeństwem (co zresztą było główną przyczyną otwarcia relacji). Myślę, że aż taki skrzywdzony przez los nie był.

Kobieta porównana do jabłka/tortu odc. 929828. Wg mnie każde partnerów jest autonomiczną jednostką odpowiedzialną przede wszystkim za siebie i własne szczęście. Moją rolą życiową nie jest wyłącznie dbanie o dobrostan partnera przez otaczanie go swoją niepodzielną i wszechobecną uwagą. Ze swej strony robię najwięcej ile mogę, żeby nasze małżeństwo było szczęśliwe. Używając Twojego porównania, lepiej mieć połowę jabłka niż cały obumarły sad.

No właśnie…

Porzuciliśmy go dla ratowania małżeństwa, tu się zgodzę. Ale na pewno nie weszliśmy z nim w relację w żadnym egoistycznym i wyrachowanym celu. Sam składał nam od dłuższego czasu mniej lub bardziej zawoalowanie propozycje. Seks był fantastyczny, z czasem pokochaliśmy się z wzajemnością i naprawdę wierzyliśmy, że uda nam się zbudować związek we troje. Żałuję, że się nie udało.

Co masz na myśli? Chodzi o to dlaczego dla ratowania małżeństwa rozstałam się z mężczyzną, którego kocham? Czy o coś innego?

Pewność to przywilej ludzi stojących z boku. Naprawdę bardzo mnie ciekawi jakie etyczne rozwiązanie zaproponowalibyście całej trójce.

Elu, a czy masz sama jakies doswiadczenia z otwartym zwiazkiem, ze jestes tak pewna tego, kto co tu czuje i z jakiego powodu robi to czy tamto?
Bo ja mysle, ze bez jakiegokolwiek wlasnego doswiadczenia chocby z troche luzniejsza forma zwiazku (oczywiscie za obopolnym porozumieniem) brakuje pewnego kata widzenia.

Niezupełnie. Mój terapeuta był dość konserwatywny i wyraźnie stawał po stronie mojego męża. Miał teorię na temat naszego (mojego i S.) silnego zaangażowania emocjonalnego w trójkąt - wnioskował, że być może traktujemy ten układ jako substytut rodziny, z uwagi na to, że oboje z pochodzimy z rozbitych domów. Ty zaś interpretujesz naszą relację jako: mąż tyran i ja potulna służebnica.

Związek był otwarty, ale po nieudanych doświadczeniach mąż oświadczył, że chce go na powrót zamknąć. Mogłam się nie zgodzić i się z nim rozwieść, ale nie chciałam tego, S. zresztą też. Co powinien Twoim zdaniem uczynić mąż, gdy poczuł, że się pomylił i otwarty związek go unieszczęśliwia? Milczeć i robić dobrą minę do złej gry? Odejść?

Ta sytuacja jest cholernie ciężka. Łatwo nas krytykować za błędy, trudniej wymyślić lepsze rozwiązanie.

Jeśli zrobiłaś to czego chciał, to dlaczego nie jesteście szczęśliwi?
Jeśli nie chciałaś się z nim rozwieść to znaczy że to jest mężczyzna Twojego życia i nawet jak się tęskni za kochankiem to powinno minąć w świetle właściwej decyzji.

Trochę mnie nie było a zostały mi zadane pytania i pewnie już nieaktualne. Bardzo ciekawy wątek i nie tuzinkowy. Jest takie powiedzenie : zastanów się co sobie życzysz. Autorko masz rację TAK jesteśmy zaprogramowani kulturowo i religijnie pewnymi wzorcami. Nie są one tak wzięte z ... ale wynikłe z lat doświadczeń. Czy można kochać wielu partnerów ? tak tylko jak wspomniałaś każdego inną miłością, oczekując od każdego czegoś innego ( łatanie braków w małżeństwie), czy więcej dostawał kochanek czy mąż od ciebie ? to przewrotne pytanie bo tak naprawdę to mąż powinien otrzymywać wszystko a ewentualnie kochanek uzupełniający męża powinien służyć jako żywy wibrator ( sory za takie zdanie ale tak to mniej więcej określają kochanki na innych portalach gdzie mąż się nie sprawdza). Co do monogamii TAK małżeństwo to nie tylko motyle, latanie nad ziemią ale w większości ciężka praca czasem bez efektów i mase ustępstw. Jak to śpiewał ś.p. Marek  szczęśliwe są tylko chwile. Dużo można o twojej sytuacji (waszej) pisać lecz my tak naprawdę nawet w 1% nie znamy i nic o was nie wiemy a oceniamy i radzimy na podstawie własnych doświadczeń, obserwacji i przekonań. Jedno mnie ciekawi czy przetrwacie w małżeństwie czy powrócicie do ,,3" a może tak jak wspomniałem rozwód z m związek z k a po czasie gdy mąż znajdzie nową k żeniąc się stworzycie wspólnotę ?

Ogólnie związki poligamiczne są po prostu dla ludzi którzy potrafią sie w nich odnaleźc, w innym przypadku będą zawsze toksyczną relacją.

może faktycznie coś w tym jest czego ja nie rozumiem ale się sprawdza bo najwyraźniej ciążycie ku takiemu układowi - dzięki za odzew, zastanawiałam się jak się Wam potoczy...

Ko cóż, ja tu widzę jednego króla,  wokół którego biega dwójka poddanych.
Neurozie Twojego męża podporządkowane jest Twoje życie.
Łaskawie pozwala Ci mieć kochanka poza trójkątem, na zasadzie dont ask, a sam robi wielki teatr wokół  swojego pójścia do prostytutki.
Więc nie  się u was nie zmieniło.
Kopnie Cię w tylek ten Twoj mąż,  gdy znajdzie jakąś wybawicielkę.
Normalny egocentryk. Tylko że publiczność w osobie jednej oglupiałej żony to za mało, więc jest was dwójka. Dla mnie przykro się to czyta, serio.

Źle się wyraziłem. Wdaje mi się, że gdyby miał udany seks na boku, to wasz trójkąt byłby stabilny.

I to w Was może uderzyć.

Z prostytutką też trzeba się zgrać, im znajomość dłużej trwa, a seks jest udany, to tym jest lepiej. Ludzie są różni, z niektórymi nigdy nie będzie fajnego seksu. Wycofanie się męża z seksu naboku koncentruje wszystkie jego oczekiwania na Tobie. Jeśli Ty odwrócisz wzrok na S, to powstaną negatywne emocje, które jak sztylet wbiją się w Wasz trójkąt.

OK.

Tak.

To jest świetne. Pod jednym warunkiem -- będziecie sobie wierni. Żadnego seksu na boku, ani Ty ani on.

Mistrz mówił do kochanki:    "Podstawową zasadą jest, że ja nie jestem twoim jedynym kochankiem."

Zatem jeśli Wasz trójkąt ma nie paść, to powinnaś mężowi powiedzieć:    "NIe jestem twoją jedyną kochanką".

Samiec alfa co z radoscia patrzy jak mu ruchają żonę. Itak to kult alfa. Jak nic.

No kurna zajebiście

Nie polecam zycia w trojkoncie poniewaz mozna zginac smiertelnie to jest bardzo ryzykowne

Zrobię wyjątek po latach i się wypowiem. Wątek ten został założony jako idealny przykład nie tyle spełniania się w szerszym gronie co życia w taki sposób. Był próbą udowodnienia od forum aż po TVN, że jest to możliwe i się da. Istny pamiętnik.

No i co? Właśnie.

Temat stał się świetną laurką czym grożą tego typu relacje. Jak od czystej fizyczności można przejść do fascynacji i innego rodzaju miłości. Jak niebezpieczne może to być. Choć nie można wykluczyć, że pewne jednostki potrafią się w czymś takim odnaleźć i tak żyć wątek ten jest cennym pamiętnikiem żeby uważać.. że może czasem (jak w moim przypadku na przestrzeni lat) pewne fantazje powinny zostać tylko w sferze fantazji.