Życie w trójkącie - Netkobiety.pl

Przeczytałem odpowiedź Katarzynki i KOPARA MI OPADŁA. Nie tylko pomieszanie z poplątaniem ^2 (albo i wyższej potęgi) ale i ogromna manipulacja słowami, pojęciami, tym co się samemu wcześniej napisało, negacja tego, negacja pojęć, itd. Dyskusja z tym oznaczała by rozwleczenie tematu na takie "czynniki pierwsze", że już nikt by nic z tego nie zrozumiał. A może o to właśnie chodzi, żeby już nic nie rozumieć z tego?

A teraz parę odniesień. Oczywiście w związku poligamicznym a monogamicznych inaczej traktuje się kwestie zazdrości ale układ poliamoryczny nie jest stałym związkiem poligamicznym ale układem z wymianą partnerów więc trudno tutaj odnieść się do kwestii zazdrości bo ta wynika z wierności a tu jej NIE MA. Powiedzenie, że jest to rozwiązanie na zdradę tylko pokazuje myślenie autorki, że przede wszystkim tutaj chodziło właśnie o zdradę i przyzwolenie na nią. Ciekawe co by powiedział mąż autorki na taką genezę układu, w którym tkwią do dzisiaj. A sama zdrada czy kontrolowana przez partnera czy nie dalej jest zdradą, oddaniem gdzie indziej swojej intymności, uczuć.

Po drugie kwestia tego co się chce albo nie chce. Ludzie chcą różnych rzeczy, jeden chce kochać się z psami, inny z dziećmi, inny z wieloma partnerami. I tu celowo podaje takie "drastyczne" przykłady, żeby pokazać, że to co jest dozwolone jest kwestią, pochodną ustaleń i norm społecznych. Jaka bowiem jest granica tego, że np. poliamoria jest dozwolona a pedofilia nie jest? Przecież "poliamoryście" będzie odpowiadało dopuszczenie społeczne związków "wielo" a "pedofilowi" współżycie z dziećmi. Każdy z nich z racji swoich "potrzeb" będzie dążył do realizacji swojego "modelu", który będzie uważał za słuszny. Dlatego też trzeba jasno powiedzieć, że w modelu społeczeństwa chrześcijańskiego, gdzie rodzina zdefiniowana jest jako związek kobiety i mężczyzny, inne zachowania (odstępstwa) są antyspołeczne. W "modelach" proponowanych przez liberalizm (w celu psucia społecznego - moja opinia, też dlatego, że są charakterystyczne dla okresu tzw. dekadencji, upadku - patrz odniesienia historyczne) mamy dopuszczenie wszelkich zachowań sprzecznych z modelem społeczeństwa chrześcijańskiego, czyli różne zachowania seksualne, drapieżne, modele ekonomiczne, czy zagrożenie wartości życia np. eutanazja, itp. Chyba większość z nas ma jednak odczucie, że nadal żyjemy w społeczeństwie chrześcijańskim w Polsce? Skąd więc taki wielki krzyk i chęć przeprowadzenie "rewolucji liberalnej"? Są ku temu powody i ekonomiczne i społeczne. A ponieważ zachowanie "poli" jest zachowaniem antyspołecznym w naszej kulturze i to jest ważne, przytoczmy więc definicję antyspołecznego zachowania:

"Antyspołeczność – synonim psychopatii i socjopatii. Jest to czynne działanie przeciwko społeczeństwu; charakteryzuje się agresywnymi działaniami przeciwko jednostkom społecznym lub grupom społecznym (agresja słowna, przemoc); brakiem empatii. Na podstawie społecznej, etycznej i prawnej oceny tego typu działań, wyróżnia się trzy typy osobowości antyspołecznej: antyspołeczne zaburzenie osobowości, socjopatia i psychopatia. Osoby antyspołeczne mogą wyróżniać się urokiem osobistym, inteligencją. Cechuje je brak zdolności do identyfikowania się z jednostkami i grupami społecznymi. Motywacją ich agresywnych zachowań i działań jest pociąg do przeżywania silnych emocji. Charakteryzują się również brakiem zdolności do prowadzenia stabilnego życia rodzinnego, do utrzymywania więzi."

I nagle wszystkie wypowiedzi autorki i zachowania stają się jasne i zrozumiałe. A dla nas jest to do przemyślenia.

A teraz na koniec "wybitny" cytat z wypowiedzi autorki, gdzie manipulacja goni manipulacje, po prostu majstersztyk pomieszania pojęć i sugerowania czegoś fałszywego:

"Poliamoria zakłada natomiast, że ludzie są zdolni prawdziwie obdarzyć uczuciem romantycznym więcej niż jedną osobę. I pokochanie drugiego człowieka, nie powinno z automatu przekreślać dotychczasowej relacji. Paradoksalnie poliamoryczna żona może być dużo wierniejsza od żony monogamicznej wink
Znasz już moją historię. Gdybym trzymała się mono-normy, (mówiącej o tym, że kochać można w tym samym czasie tylko jedną osobę), cóż miałabym uczynić w momencie, gdy zdałam sobie sprawę, że kocham przyjaciela? Porzucić męża? I gdzie tu ta cała trwałość rodziny? Oczywiście, najłatwiej powiedzieć – nie zakochiwać się! Ale – chociaż możemy nad tym łamać ręce – ludzie w udanych związkach tęż się zakochują i zakochiwać będą. Wiesz to, czytasz wiele historii na tym forum. Poliamoryczny związek może być w takich chwilach uczciwą alternatywą dla zdrady czy porzucenia."

Po pierwsze poliamoria dotyczy głównie zachowań seksualnych, gdzie "miłość" jest głównie kwestią posiadania wielu partnerów seksualnych i na tym się opiera. Po drugie napisanie o wierności w sytuacji zdrady jest kłamstwem wręcz szokującym, że poliamoryczna żona jest wierniejsza?! Co za pomieszanie! A przy okazji czemu monogamiczna żona nie jest wierna, bo nie współżyje z przyjacielem" i "nie zdradza męża"? Niesamowite wręcz odwrócenie pojęć! Kolejne: Bardzo prostackie wręcz podejście w kwestii zakochania się w kimś innym kiedy się jest w związku, bo nie można sobie odmówić? I to ma potwierdzać to, że osoby w monogamicznych związkach też się zakochują? Zdarza się. Tylko, że tam kwestia postępowania, co oni robią jest zupełnie inna! To jak można to porównywać?!!!!!!!!!!!!!!!!!! To tak jakby pijak tłumaczył swoje pijaństwo tym, że ktoś inny ma ochotę na wypicie butelki wódki. Owszem ma ale tego nie robi. Róznica zasadnicza i obala całą to nielogiczną ale wybitnie manipulującą wypowiedź autorki.

Pozostaje pytanie jak osoby zmanipulowane przez autorkę (przede wszystkim mąż, który sam jest sobie winien) naprawdę się czują w tym pseudopięknym układzie. Ale na to pytanie nie uzyskamy tu odpowiedzi.

Katarzynka, że też Ci się chce z fanatykami jedynie słusznej drogi dyskutować. Masz cierpliwość dziewczyno.

Misinx, dobre!

Daro, znajdź sobie chłopie jakąś kobitę, to nie będziesz musiał w necie krucjat uskuteczniac.  Sorry za szczerość, ale nudzisz okrutnie z tą swoją retoryką radiowo maryjną. Żyj i daj żyć innym. A w kwestii poliamorii to się może doksztalc bardziej zamiast klepać co Ci ślina na język przyniesie. To, ze czegoś nie lubisz a nawet nie znosisz to jedno, nie masz obowiązku wszystkiego akceptować. Ale żeby tak się  przypie**dalać do wszystkiego, co stoi w sprzeczności z Twoim światopoglądem i to flekować na każdym kroku to już obsesja jakaś. Co na to Twój lekarz?

Bravo!
Adiaphoro, Twój post to jak łyk świeżego powietrza po wyjściu z trupiarni.

Dariowi dedykuję  9 Act 1 Finale Part 1 2 Viva La Liberta! z Don Giovanniego. Może wyluzuje ...

Na to pytanie nie ma jednej odpowiedzi. Ty masz swoje teorie o szkodliwościach społecznych, ja mam swoje, inni mają swoje itd. Gdy zbiera się spora grupa ludzi, która zaczyna wspólnie twierdzić, że coś ich wspólnie "uwiera" w obecnym stanie rzeczy i że chcą zmiany to ją forsują. Zazwyczaj im idzie na początku opornie. Czasem im się udaje, a czasem nie. Przyjrzyj się jak było z np. z sufrażystkami, w ogóle z całym ruchem kobiet, który wywracał do góry nogami ówczesny ład społeczny. Dla wielu ludzi to co robiły "łamaniem praw boskich", "praw natury" i tym podobne bzdety. Też było wtedy mnóstwo zadziwiających dzisiaj teorii naukowych stojących w opozycji do tej rewolucji.

Dla mnie osobiście jedynym kryterium tego co jest dozwolone jest to, czy ktoś nie ponosi z tego tytułu krzywdy, cierpienia i tyle. Ale to jest moje indywidualne kryterium.

Niestety autorka Ameryki nie odkryła ale przeinacza kwestię odpowiedzialności i swojej niezależności w sensie wolności wyboru innych. Mąż bowiem nie był tu wolny. Np. wg. Santrea są trzy warianty realacji międzyludzkich.  Są to prośba, wymaganie i apel. Autorka stosuje tutaj relację typu wymaganie wobec męża co jest przejawem relacji "pan - niewolnik". To tylko taka luźna uwaga z punktu widzenia psychologii

Możemy też spojrzeć na relację z innego punktu widzenia. Kwestii miłości vs. wolności. Świetnie to przedstawia wielu autorów. Wg. mnie wiele elementów tego jest związane z tzw. stanem psychotycznym nawet jeśli to jest przesada. Wszyscy chyba wiemy jak wygląda rozmowa z zadużonym w kimś dzieckiem? To przemija bez nowych bodźców dlatego "ciekawe jest" co będzie za 3-5 lat?

Warto się zastanowić czy czasem ktoś nie stał się niewolnikiem tego układu? Tego się oczywiście też nie dowiemy.

Daro bardzo chętnie podpierasz się badaniami czy słowami takimi jak psychologia. Takie postępowanie uznaję za manipulację ludźmi, którzy to czytają.
Sytuacje którą opisała Katarzyna nazwałbym "uzgodnieniem" i to całej trójki

Dyskusja polega na otwartości, prawdzie i braku manipulacji. Przede wszystkim jeśli mówimy o wolnej woli to powinniśmy dać się wypowiedzieć tutaj twojemu mężowi ponieważ doświadczenie pokazuje, że dana sytuacja zrelacjonowana przez kogoś innego wygląda zupełnie inaczej. Poza tym ktoś może być "ubezwłasnowolniony" samą sytuacją nawet a szczególnie jeśli jest osoba dorosłą i kalkuluje. Opisany tutaj obraz jest jednoznaczny. Mąż zgodził się bo nie chciał stracić przyjaciela przy nieugiętej postawie żony, która chciała go z nim zdradzić, musi się pocieszać przygodnymi kochankami aby jego poczucie wartości nie upadło z kretesem. Jest to przykład prawdziwej desktrukcji, takiej jednak nieoczywistej, zniewolenia a nie wolności. Jak miałby się przeciwstawić skoro był przegadany i zmanipulowany. Nie na tym polega wolny wybór ale raczej na patrzeniu na drugiego człowieka i odgadywaniu jego potrzeb. Potrzeba posiadania kochanka nie była potrzebą męża i nie on to zaproponował. On nie odmówił. To wszystko w kwestii wolności wyboru.

Cześć po przerwie! Spotkała nas niedawno przeciekawa sytuacja. Pewien reporter przeczytał ten temat i uznał, że historia idealnie nadaje się do materiału o poliamorii, jaki planuje zrobić dla Dzień Dobry TVN Wymieniliśmy klika wiadomości, maili, telefonów. Zachęcał naszą trójkę do rozmowy przed kamerami. Z racji, że temat jest bardzo intymny, zgodziliśmy się, pod warunkiem pełnej anonimizacji (modulacja głosu, ujęcia bez twarzy). W miniony weekend byliśmy na nagraniach.

Ze wstępnych informacji wiem, że emisja palowana jest w wakacyjny weekend. Nie mam pojęcia, jak będzie wyglądała całość po montażu, więc nie wiem czy jest co polecać Ale jeśli kogoś ciekawi jak brzmi wersja moich partnerów, to będzie okazja usłyszeć w TV.

Jak będę znała dokładną datę emisji, dam znać.

Po co ten ekshibicjonizm? Najpierw temat na forum, teraz telewizja, a potem co? założycie partię? Fajnie, że żyjecie sobie w trójkącie, ale naprawdę chcecie o tym opowiadać? Twoi mężczyźni tacy są skorzy do opowiadania o tym, że dzielą się kobietą? Nie ogarniam tego lansu.

Perydot, bez twarzy i nazwisk, coś słaby ten lans, ale niech będzie Może masz rację, w sumie nie rozkładaliśmy naszych motywacji na czynniki pierwsze, po prostu uznaliśmy, że dla nas samych będzie to ciekawa przygoda i rozmowa.

Poza tym, jak już pisałam, sama 2 lata temu z podziękowaniem przyjęłabym wszystkie porady, uwagi i przestrogi od osób doświadczonych w temacie, więc może chociaż ktoś w podobnej sytuacji wyniesie z tego coś dla siebie.

Cyngli, podam podam Sama jestem ciekawa jak wyjdzie. Ma być podobno, obok naszego wywiadu, jakiś komentarz eksperta i dyskusja w studiu, ale nie mamy żadnego wpływu kto i jak będzie to komentował.

Nie no spoko, tylko faktycznie nie wiadomo w jakim kierunku ta rozmowa się potoczy, jak ukierunkowani będą prowadzący. Wy możecie mieć dobre intencje, a reszta przeciwnie, będzie chciała was zdyskredytować. A temat intymny i dość kontrowersyjny jednak.

Jak to się nie mówi ? :D
Czy jest na sali facet, który nie uslyszal kiedyś słów: "...i dlatego stary, mówię Ci: nie żeń sie!"

Albo "Taaaak, żeń się, żeń - czemu masz mieć lepiej niz ja ( my ) ?
;)

Haha to raczej żona korzysta, a nie mąż.

Jeżeli to nie jest historia wynikająca ze zbyt bujnej wyobraźni, to podziwiam. I szanuję to, że pomimo tak nietypowych połączeń i przeżyć nadal można prawdziwie kochać. A to jest w końcu najważniejsze, przynajmniej moim zdaniem. Z tego typu tematyki mogę polecić materiał z kanału YT "5 metrów pod ziemią". Linka nie wrzucam, jak ktoś będzie chciał, to bez problemu odnajdzie to o co mi chodziło.

Wychodzi na to, ze Twój mąż, to masochista, a we trójkę, ekshibicjonizm prezentujecie.
Od razu należało tak powiedzieć.
Wybacz, Katarzynko, ale nie wierzę w tę historię.

Właśnie, że chcę obejrzeć. I czekam na podanie terminu, Katarzynko.
Niekiedy, warto skonfrontować prezentowane poglądy, z przekazem "na żywo".

Naprędce, dzięki za wiadomość. Ciekawa perspektywa.
Był faktycznie okres, w którym czułam się zmanipulowana. Wspomniałam o tym w pierwszych postach pisząc: „początkowo był we mnie jeszcze opór. Wyrzucałam mężowi, że być może zrobił wszystko z wyrachowania, że „wpakował” nam S. do łóżka, bym później czuła się w obowiązku się zgodzić na inne kobiety.”

Ale… nawet jeśli mąż miał taki plan, by małżeństwo w ten sposób otworzyć na obustronne eksperymenty łóżkowe, to rzeczywistość poszła własną drogą. Na pewno mąż nie spodziewał się, że przyjaciel i ja się w sobie zakochamy. To był zaskakujący i raczej niepożądany skutek uboczny.

Nie byłam zazdrosna chorobliwie, ale z pewnością na tyle, że ograniczałam mężowi swobodne bycie sobą. A jaki jest mój mąż? Jest typem kobieciarza. Na imprezach jest zazwyczaj w centrum uwagi. Dowcipny, czarujący, komplemenciarz. Lubi (z wzajemnością) towarzystwo innych kobiet, lubi flirt. Ja natomiast po każdej takiej imprezie potrafiłam zrobić awanturę. Co jeszcze…? Nigdy nie przeglądałam jego prywatnej korespondencji, ale np. chciałam wiedzieć z kim smsuje, o czym. Kto będzie na imprezie firmowej, co będzie się tam działo. Kontrolowałam jego przyjaźnie, doszukując się zalążka potencjalnej zdrady.
Wiedziałam przy tym, że mężowi ciąży brak większych przedmałżeńskich doświadczeń. Poznał mnie jeszcze w LO i przez to nie „pokorzystał” z życia. Sam zazdrosny nigdy nie był, nie rozumiał tego uczucia i z pewnością chciał, żebym miała podobnie. Szybko podchwycił temat trójkąta, być może licząc, że będzie to pierwszym krokiem do zmiany mojego podejścia.

Nie było to jednak takie proste. Mimo, że sama zaczęłam sypiać z dwoma mężczyznami, nadal nie umiałam się wyzbyć zazdrości o męża. Tzn. teoretycznie się zgadzałam na jego poszukiwania kochanki, ale w praktyce sama chciałam wybrać mu dziewczynę i wetowałam po kolei potencjalne kandydatki. Frustracja męża rosła i wtedy faktycznie zaczęło się psuć pomiędzy nami. Mieliśmy mały kryzys, w trakcie którego postanowiłam wziąć się za swoje emocje, przepracować je. Szukałam przyczyn zazdrości i pierwszą był oczywiście lęk przed utratą męża. Wytłumaczyłam sobie jednak, że nie ma żadnego skutecznego lekarstwa na porzucenie, a zazdrosne strzeżenie swego terytorium może co najwyżej skłonić męża do zdrady w ukryciu. Poza tym co to za wierność, która zamiast z wewnętrznej potrzeby, wynika wyłącznie z narzuconych przez partnera rygorów? Moja zazdrość brała się też ze zwykłego narcyzmu. Chciałam być zawsze w centrum zainteresowania męża, jego fascynacja innymi kobietami uderzała w moją próżność. No bo jak to?! Sama jednak widzę, zauroczenie i flirt są przyjemne, ubogacają nas, to są fajne doświadczenia i nie chcę go od takich doświadczeń odcinać, skoro ich potrzebuje. Tym bardziej, że jak pokazał mój przykład, nie oznacza to z definicji osłabienia miłości w stałym związku. I najważniejsza rzecz… wyzbycie się uprzedzeń do „konkurencji”. Umiejętność dostrzeżenia, że to naprawdę fajne, normalne dziewczyny, z którymi ja też mogę pogadać i pośmiać się przy piwie.

Dzięki tym i innym przemyśleniom przeszłam do porządku dziennego ze wspomnianą „wesołą blondynką z jego byłej pracy”. Na fali pozytywnych emocji wynikających z tej ulgi, zaczęłam pisać tu na forum. Od tego czasu relacja z blondyną umarła śmiercią naturalną, za to pojawiła się dużo głębsza, emocjonalna więź męża z moją imienniczką. To był prawdziwy sprawdzian mojej „przemiany”, który także udało mi się zdać.

I doszło do mnie, że naprawdę dobrze się czuję odkąd zazdrość osłabła. Zazdrość nie tylko męczy partnera, ale przede wszystkim osobę zazdrosną. To wyniszczające uczucie. Nawet jeśli mąż „wsunął” mi przyjaciela do łóżka i dzięki temu jest wolny od zazdrosnej żony, to ja też się od niej szczęśliwie uwolniłam.

...I ja bym tak nie mogła.To jakieś chore i nienormalne.Jestem w szoku!!!!!
Przeczytałam wszystko od początku do końca i uważam,że tu się kłania psychologia!!!!!!
Nie chcę tu oceniać nikogo,ale uważam,że ludziom poprzewracało się w głowach!!!!!
Świat został skażony,czysta ,prawdziwa miłość - rzadkość!!!!!!!
Gdybym miała znaleźć się w takiej sytuacji wolałabym mieć kochanka.....
Bo to co opisujesz jest szokujące (jak dla mnie).Nie umię takiego czegoś zaakceptować.
Uważam takie zachowanie za......zwierzęce!!!!!!I to nazywasz miłością??????!!!!!

Ja już w kwestię nomenklatury dotyczącej rodzajów związków "tych normalnych" i od "normalności" odstających, zagłębiał się nie będę.
Powtórzę, nie wierzę w tę historie.
Ostatni zapis Katarzynki utwierdził mnie w tym.
Wyszło na to, że żaden z niego pierdoła bez jaj, ten jej mąż, a wyrachowanym maczo okazał się, który wyrzuty sumienia, kochankiem dla szanownej wytłumił.
Każde sobie rzepkę skrobie, a Katarzynka ofiarą jest bezecności ślubnego, który zakochania ponownego jedynie nie przewidział. I dobrze, bo przechytrzył samego siebie.
Czerwiec minął. Kiedy TVN to puści?
Na początku inaczej to wyglądało. Ciekaw jestem powodów....

Katarzynko- gratuluję nie trójkąta bynajmniej- ale tego, że w taką wędrówkę wyruszyłaś dla.. miłości do męża.
Docenił, czy uznał za normalne i Twój wybór? Pewnie to 2.
Życie dało Ci mężczyznę, przy którym się szlifujesz..Co ma swoje dobre i złe strony.
Los dał Ci drugiego- dla uzupełnienia.
Mąż robi tak, by jemu było dobrze. Tobie pozostaje to samo.
Jak poczujesz, ze ta ścieżka nie jest jednak Twoja- porzuć bez żalu.

na emisję nie czekam, bo niczego głębokiego po TV się nie spodziewam

Excop, historia od początku jedna i ta sama tylko Wasze interpretacje różne.

Streszczając ponownie: trójkąt seksualny to była propozycja przyjaciela, którą mąż w końcu podchwycił. Być może tylko z ciekawości, a może właśnie po to, abym się mu później czuła w obowiązku odwdzięczyć.

Z czasem, gdy pojawiły się silne uczucia, zaczęliśmy szukać najlepszego dla wszystkich rozwiązania. I mąż powiedział - okej, możemy to kontynuować pod warunkiem, że i ja będę mógł sobie znaleźć kochankę. To wszystko jest opisane w pierwszych postach. Pytanie, jakie wnioski z nich wyciągniemy. Ty stwierdziłeś, że to ja wplątałam męża w trójkąt, a Naprędce po przeczytaniu dokładnie tej samej historii, że było wręcz odwrotnie.

Gdzie leży prawda? Nie wiem, bo nie łatwo być sędzią w swojej sprawie, ale uważam, że nikt nikogo w nic z wyrachowania nie wplątał. Z perspektywy czasu można nam przypisywać różne motywacje, które mogły być mniej lub bardziej uświadomione.

Ela, dziękuję Cieszę się z tego szlifowania, bo póki co sama dobrze się czuję ze zmianami.

Z pewnością, nie chcę być sędzią lub luźnym interpretatorem.
Zrozumiałem w końcu, ze Ty właśnie, Katarzynko, stałaś się "ofiarą" tej układanki.
Na ile ten roczny eksperyment wzmocnił Twą więź z mężem, czy raczej, przeglądasz na oczy w sumie dopiero?
"Chcę mieć kochankę" w zamian. No, nieźle.
Czyli co z Was zostaje w tej sytuacji?
Przyjaciel z Tobą, a mąż gdzie indziej od czasu do czasu?
Trójkąt, w którym Ty jedna, nie masz nic do gadania, niestety.

Gdzie to można będzie obejrzeć ?

Emisja jutro w TVN.

Również bym z ciekawością zobaczył

Śmiem wątpić w tę emisję, która pojawić się miała dobry miesiąc wcześniej.
Trollem jsteś, Katarzynko. Nie wiem tylko, kto, za co i ile tobie płaci....

Emisja byla. W sobotniej sniadaniowce TVN. Jakis miesiac temu. Ja akurat nie ogladalam ale kolezanka z pracy owszem. Opowiadala mi o tym i od razu skojarzylam z Katarzynka. Twarze wypowiadajacych sie nie byly pokazane ale historia trojkata zostala przedstawiona. Takze pudlo Excop, jak sie nie ma dowodow to sie nie wydaje od razu wyroku.
Tak na marginesie tez bym chetnie obejrzala powtorke:)

Fragmenty rozmowy mozna znaleźć pod tym linkiem https://dziendobry.tvn.pl/a/poliamoria- … o-w-polsce ewentualnie wpisując w googla "poliamoria dd tvn".

Rozmowa niestety mocno okrojona.

Witam. Przeczytałem właśnie cały temat od początku, ominąłem tylko parę słownych potyczek. Obejrzałem także cały reportaż i im więcej się dowiaduje tym mniej umiem taki związek na codzień wyobrazić. Dodam, że przyszedłem tu z innego posta gdzie się Katarzynka wypowiadałaś o seksie w trójkącie. Nie będe Cię ani potępiał ani chwalił. Bardziej chiałbym wystąpić jako ciekawski obserwator bo ta sytuacja jest nietuzinkowa. Jak dalej toczy się wasze życie? Czy macie już wspólne plany na przyszłość? A teraz zapytam jak wścibska ciotka: Planujecie dzieci? No i na końcu będe wścibskim wujkiem: Jak wygląda wasze pożycie seksualne? Czy możesz powiedzieć coś więcej o pozycjach? I czy próbowaliście np. podwójnej penetracji? Pytam bo sam marzę właśnie o trojkącie z innym mężczyzną choć jestem hetero. Często o tym z partnerką fantazjujemy i szalenie mnie interesuje jak to wygląda i chciałbym dowiedzieć się od kogoś doświadczonego kto naprawdę takie rzeczy ma za sobą Pozdrawiam.

Niestety oglądałam. Istotne wątki zostały pominięte, ten pan trzeci jakiś zagubiony się wydawał. Niemniej jakbym nie czytała wcześniej tego tematu, to może bym i uwierzyła w tę "poliamorię".