ucieklam od meza zostawilam dzieci - Netkobiety.pl

Nie rozumiem niektórych komentarzy, przecież nikt nie mówi że Autorka zrobiła źle, ze odeszła, tylko, że skomplikowała sobie całą sytuację nie zabierając od razu dzieci. Na forum jest wiele osób, które były ofiarami przemocy, niektóre pozbierały się bardzo szybko, inne potrzebowały wielomiesięcznej, wieloletniej terapii, a jeszcze inni do tej pory się nie otrząsnęli ze związku z przemocowcem. Jednakże każdy komentarz jest istotny i ważny, każdy jest potencjalną radą, z której Autorka może skorzystać, lub nie dopasowując ją do swojej sytuacji.

Ja od siebie mogę napisać jedno, rozumiem Cyngli bo też jestem takim dorosłym dzieckiem. Z tym, ze moja mama nie miała odwagi odejść, mimo, że ja jej mówiłam rozwiedź się z tatą (który był świetnym mężem i ojcem, ale jak nie pił, a nie pił coraz rzadziej). tata nigdy mnie nie uderzył, ale przemoc wobec mamy była na porządku dziennym. Ja siedziałam sama z psem w pokoju, a on się awanturował, bił ją.
Z jednej strony mam żal, że nie odeszła (ojciec umarł jak miałam 12 lat, wtedy dopiero odżyłam, co nawet zauważyli nauczyciele w szkole, nie wiedziałam, ze to tak widać, mama po nim rozpaczała), ale z drugiej, gdyby odeszła mnie zostawiając nigdy bym jej tego nie wybaczyła, chociaż u nas też byłą praktycznie 100% pewność, ze mi ojciec krzywdy nie zrobi, już prędzej chyba ja bym mu zrobiła, gdyby leżał zapity.
My nie piszemy takich historii po to by pokazać Autorce, ze jest "wyrodna matką", bo nie jest, ale po to, by miała więcej siły do  MĄDREJ walki o dzieci i na tym się skoncentrowała ponieważ  w dzieciach takie sytuacje siedzą całe życie, a będą siedzieć dłużej im dłużej będą z ojcem, który będzie im prał mózg i nastawiał przeciwko Autorce

Te wszystkie rady, które dotyczą nagrywania rozmów, wzywania policji itp są ok, ale bardzo łatwo się pisze takie rady, a o wiele trudniej wprowadzić je w życie, żeby dały realną pomoc, życie to nie w-11, czy palantowski i partnerzy. Nie neguję tych rad, jedynie uświadamiam, ze to nie jest takie proste, a finalnie może odwrócić sie przeciwko Karolinie. Ja osobiście będąc w takiej sytuacji wynajęłabym dobrego adwokata, KTÓRY MA DOŚWIADCZENIE W TAKICH SPRAWACH,  chociażbym miała się zapożyczyć i nie zrobiłabym żadnego ruchu bez konsultacji z nim. Ale to musi być intensywny kontakt, a  nie 5 minutowa rozmowa.

Karola nie jest w tragicznym stanie psychicznym, to raz.
Ty nie jesteś jej adwokatem, to dwa.
Nikt tu jej nie obraził, żadnej krzywdy nie zrobił, do tej pory była kulturalna dyskusja, to trzy.

Czy ktoś jej napisał, że jest wyrodną matką, która porzuciła dzieci?

Naprawdę musimy robić dalszy offtop, nie możesz zrozumieć, że każdy ma prawo do własnej opinii? I dopóki wyraża ją w sposób kulturalny, to ma do niej święte prawo?

Jasne i na podstawie komentarzy potraficie ocenić jej stan psychiczny.

OCENIAM SPRAWCÓW NIE OFIARY!!!!!

mogę powiedzieć tak - autorka tematu zrobiła żle,że nie zabrała dziecka. Zrobila żle, że nie przemyslała wcześniej ucieczki, nie zapewniła sobie wcześniej bazy i pomocy, tylko poszła na żywioł. 

Ale rozumiem doskonale, że zdarzają się takie sytuacje,żę ...po prostu w człowieku coś pęka, a po latach poniżeń i deptania godność, trzeba miec ogromną silę, by choćby wykonać to, co ta dziewczyna.
Teraz do adwokata, a na niebieskiej linii - tam są adresy i telefony  poradni , dostęp do adwokatów, psychologów itd. za darmo, które zajmuja się takimi sprawami.

Znam wiele matek samotnych,które nie mają zbyt dobrych warunków mieszkaniowych,mają więcej niż Ty dzieci i matka jest ze swoimi pociechami.Twoje dzieci są zbyt małe aby teraz mogły zrozumieć dlaczego je zostawiłaś mężowi,który tak je przekabaci i to razem ze swoją matką,że nie będą chciały Ciebie znać .Robisz własnym dzieciom wielką krzywdę nie zabierając ich ze sobą,warunki mieszkaniowe są ważne,ale najważniejsze są dzieci.Zdajesz sobie sprawę,że kiedy dojdzie do rozprawy sądowej mąż i Twoja teściowa śmiało powiedzą,że dzieci porzuciłaś i opiekę przyzna Twojemu mężowi i teściowej,która zrobi wszystko aby je Tobie odebrać i to właśnie przez to,że uciekłaś  bez nich. Obok mnie mieszka rodzina w jednym pokoju i kuchni,bez łazienki i centralnego ogrzewania ,bez wody ,w którym żyją : matka,ojciec i piątka małych dzieci i gdyby ktoś jej powiedział aby oddała przynajmniej dwójkę do swojej matki,aby tym samym jej pomogła , wydrapałyby każdemu oczy. Zastanów się czy dobrze zrobiłaś,chciałaś niby dobrze dla dzieci,ale to może się obrócić przeciwko Tobie - niestety. Dzieci z całą pewnością tęsknią,ale tak będzie dopóki nie zacznie je wychowywać Twoja teściowa ze swoim synem a Twoim mężem. Pomyśl nad innym rozwiązaniem,ale korzystnym i dla Ciebie i Twoich dzieci i zrób wszystko aby były przy Tobie.

Jeśli dzieci mieszkają tam i są tam zameldowane, nie jest żadnemu z rodziców odebrana albo przynajmniej ograniczona władza rodzicielska, nie ma dowodów na to, że dzieciom dzieje się krzywda - policja nie ma żadnego powodu pomagać lub zabraniać jednemu z rodziców zabierać dzieci w inne miejsce.
Mogą pomóc zabrać rzeczy osobiste.

Wejść, owszem, pomogą. Ale zdania dzieci poniżej 13 roku życia nawet sąd nie musi brać pod uwagę, niestety.

Dobrze oceniać innych z perspektywy wygodnego fotela z pilotem w ręcę?

Aż mnie zemdliło, od tych 'mundrości"....

Ja wysiadam, radzcie co chcecie... Za dużo mam wspomnień, za dużo bólu.

Salomonka, a zdajesz sobie sprawę z tego, że niektórzy doradzając nie chcą ujawniać swoich przeżyć? Co nie umniejsza wagi rady.

A jakie mają być? Wiemy, że ojciec znęcał się nad matką, Opluwał,a ona nie wytrzymała i uciekła. Dzieci patrzyły jak ojciec traktował matkę, która była z dziećmi cały czas, bo miała urlop. Nie wiemy, jak zachowywały się wobec ojca.  Gdyby to ojciec miał urlop, a matka pracowała czy to by coś zmieniło?
Tutaj każda decyzja jest trudna.

Może cały wątek poczytaj, zanim na mnie najedziesz? Chodziło mi wyłącznie o to, żebyś nie wprowadzała Autorki w błąd tym, co to policja niby może. Bo tylko jej zaszkodzisz.
A jak sprawa już będzie w sądzie, to to jest zupełnie inna rzecz. Sąd to co innego niż policja. Policja nie będzie pytać dzieci, czy chcą iść z mamą, czy wolą zostać z tatą - dla policji miejsce dzieci jest tam, gdzie ich adres zamieszkania, jeśli nie zachodzą okoliczności, które wymieniłam.

Witam. Napiszę w skrócie
1.założyłam niebieską kartę
2 złożyłam zawiadomienie do prokuratury o znęcanie
3 złożyłam wniosek o ustalenie pobytu dzieci przy mnie i przekazanie mi dzieci do czasu rozstrzygnięcia sprawy
4 zgłosiłam wszystko do mops. Ze względu że są małe dzieci zgłaszają ten fakt do sądu
Dzieci są nadal u męża. Wczoraj je odwiedziłam, dziś się z nimi widziałam i Jeszce jutro się x nimi spotykam
Mąż utrudnia. Nie odbiera telefonów, rozłącza się. Jak pytam czy będzie w domu to mówi że nie wie. Sam sobie prawo pisze. Mam się spotykać z dziećmi w jego obecności.
Odsuwa dzieci ode mnie. Wszystko znoszę bo nie chce żeby dzieci odczuły konflikt.
Powiedziałam mu że mam prawo wziąć dzieci, tym bardziej że mała ma 2 latka, a dzieci do lat trzech powinny być z mamą.
Mąż wszystko mówi na opak. Powiedziałam żeby nagrywał rozmowy bo już dosyć mam kłamstw. I żeby wkońcu dał spokój będzie miał szansę bronić się w sądzie.
Co dalej? Trzeba wziąć dzieci. On nie chce dać. No to mówię w takim razie nie obędzie się bez wsparcia mopsu, gdyż policja w sprawy rodzinne się nie miesza. Tym bardziej że pobije nadal mamy równe prawa.
Dzieci ogólnie mają się dobrze. Wiem że nie głodują, on się nimi zajmuje i.....teściowa.
Mówiłam że skoro ja dziś jestem to przecież ja mam prawo się nimi zająć. Nie pozwala.
Ustępuje na razie bo chce żeby dzieci miały spokój.
Powiedział że nie da dzieci do czasu rozstrzygnięcia sprawy w sądzie.ciągle mu powtarzam że mam prawo do nich i a on dalej swoje.
Każde jego zachowanie opowiedziane jest przeze mnie w mopsie.
Czuję że będzie dobrze. Tylko to czekanie do rozwiązania sprawy mnie martwi.
Czas działa na moją niekorzyść. Bo mieszkam daleko od dzieci. Będę przyjeżdżała jak najczęściej...wiadomo.
Gdybym mieszkała tu na miejscu to codziennie bym była.
Na razie zostaje tak jak jest.
Chociaż nie wykluczam że znajdę odwagę i wezmę te dzieci już nawet teraz

Pisałam taaaaakiego długiego posta i mi się usunął.
Powiem w skrócie. Jeśli dobrowolnie nie da mi dzieci to zabiorę dzieci w obecności policji i gopsu. I dobrze wie że nic z tym nie zrób.
Wiem że będą sceny. Trudno. On myśli że jak ma dzieci przy siebie i je izoluj to działa dla ich dobra.
Pisałam też jak przebiegała wizyta i o warunkach jakie miały by dzieci ze mną.
Ale to później. Dziś jadę do przedszkola na zakończenie roku i Jeszce raz odwiedzę gops.

a skąd wiemy,  ze nie dzieje im się krzywda? KAżdy myśli że krzywda to jak dzieci są bite, głodzone, tłamszone. A to, ze ojciec robi im wode z mózgu i nastawia przeciwko matce- a na pewno to robi, ma bardzo dużo czasu na zmanipulowanie dzieci przed rozprawą, to to nie jest wyrzadzanie krzywdy?

Nie wiemy, czy dzieciom dzieje się krzywda, ale policja też tego nie wie i bez wyroku sądu nie pomoże tak po prostu zabrać dzieci na podstawie stwierdzenia, że ojciec nastawi je przeciwko matce. Równie dobrze ojciec może powiedzieć, że matka nastawi dzieci przeciwko niemu - i niby komu policja ma wierzyć? Tylko o to chodzi. Nikt tu nie broni ojca ani nie twierdzi, że dzieci powinny zostać z nim.

Cyngli, wybacz, ale ojciec ma takie same prawa, jeśli nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej. Dzieci są z jednym z rodziców i dopóki nie ma ewidentnych dowodów na ich krzywdę, policja nic nie zrobi.
Ja tego nie mówię złośliwie. Takie po prostu są przepisy. Policja nie jest od decydowania, z kim dzieci mają przebywać - nawet jeśli serce im podpowiada Może jedynie pomóc Autorce w wejściu do domu i skontaktowaniu się z dziećmi - ale nie pomoże jej ich zabrać do siebie, dopóki nie będzie wyroku sądu w tej sprawie.
No, chyba że - niestety - okaże się np. że dzieci są bite i są na to dowody. Wtedy owszem. Ale w opisanej sytuacji takie rzeczy się nie dzieją.

Też tak myślę. Dziećmi zajmują się ojciec i babcia, ta przemoc też nie jest jakoś pewna, inaczej byłyby wcześniejsze dowody, świadkowie.
Ktoś napisał, że teraz krzywdzi się dzieci, bo są nastawiane przeciwko matce. Matka przejmie opiekę, to też będzie nastawiać i krzywdzić dzieci, przy takim poziomie konfliktu i włączeniu się teściowej, nie da się tego uniknąć. Jedna krzywda jest lepsza od drugiej, w każdym razie według stron. :-)

Może pomogłaby jakaś mediacja? Oni sami się nie dogadają, a dzieci potrzebują oboje rodziców.

Ja nie wiem, w co uwierzyć, bo w zasadzie nic nie było napisane. Z drugiej strony, nie bała się zostawić dzieci z ojcem i babcią. Potem nagle niebieska karta i prokuratura. Z zewnątrz może to wyglądać na działania osoby niezrównoważonej.

Wyobraźmy sobie małżeństwo, które ma wspólne konto i pełen dostęp przez oboje. Ona chce robić zakupy, a pieniędzy jest mało. Ona mówi, że kupuje coś większego, on jest przeciw. On jest przemocowcem, stosuje przemoc ekonomiczną, tak mówi ona. W końcu ona kupuje i nie tłumaczy się, o wakacjach można zapomnieć. To kto tutaj stosuje przemoc ekonomiczną? Oczywiście, że on! Do tego jeszcze wprowadza nerwową atmosferę później, gdy zauważa brak pieniędzy na koncie.
Przykład z życia, sprawdzony. Po takich historiach nie wierzę do końca kobietom, ale wiem, że mężczyźni również stosują przemoc i że to nie jest rzadkie.

Ja nie wierzę w taką wybiórczą przemoc w rodzinie. No, chyba ta druga osoba ma dużą przewagę fizyczną. ;-)
Zazwyczaj przemoc jest wobec wszystkich, którzy sobie na to pozwolą.

Siłą dzieci od męża nie zabierzesz,ponieważ nie masz jeszcze postanowienia Sądu,a im szybciej załatwisz przy kim mają być dzieci tym lepiej dla samych dzieci,bo póki co z każdym dniem oddalasz się od swoich dzieci,a założę się,że dopóki dzieci są z Twoją teściową i mężem oboje robią im wode z mózgu,obym się jednak myliła.

nie chodzi o to, że Ty masz udowodnić swoją niewinność.
Ale dopóki nie udowodnisz winy mężowi to jest niewinny. Nie masz obdukcji więc jest słowo przeciw słowu. I niby czemu mają uwierzyć akurat Twojemu słowu? Jeżeli chodzi o słowa, to obecnie dużo więcej niestety przemawia na korzyść Twojego męża.

Karolina, napisz na bieżąco jeśli trafisz na trudną sytuację. Najbliższe tygodnie będą pewnie rozstrzygające, może Ci się przyda jakaś wypowiedź w Twoim temacie.

tak wiem, nie powiedziales o mnie wariatko. to slowo dodawal zawsze maz.
a wiesz dlaczego nie mowilam? bo myslalam ze to jeszcze gorzej go rozwscieczy. ze zrobie sobie jeszcze gorzej niz mam. rozumiesz? siedzialam cicho jak mysz pod miotla. w domu piekielko a na zewnatrz idealna rodzina. ja mu ciagle ulegalam. odpuszczalam dla swietego spokoju bo dzieci. po kazdej klotni wpedzal mnie ciagle w poczucie winy. a ja sie obwinialam o wszystko. bo jak maz wsciekniety to lepiej sie nie odzywac.
sytuacja z piatku. maz przyszedl z dziecmi na zakonczenie roku. chcialam wziac dziecko na rece. nie dal. a pani psycholog pyta czega ja nie weszlam z nim na sale i przy wszystkich nie wzielam dziecka. wiesz co odpowiedzialam? ze nie chcialam szopek robic bo przeze mnie bylby wstyd. i zawsze tak robilam. jesli byla sprzeczka miedzy ludzmi to sie nie odzywalam, ustepowalam, bo bym sobie wstydu narobila.
wiesz jak wygladala przemoc ekomomiczna? nie moglam np doladowac swojego telefonu. jesli chcialam dzwonic to moglam prosic jego bo on ma darmowki.
ta przemoc nie polegala na tym za ja mialam potrzebe kupic sobie kolejna szmatke za kilkadziesiat zlotych, a jak nie pozwolil to foch, nie, nie
to byly kwoty rzedu kilku zlotych.  po co ten odswierzacz w lazience?, musialas go kupic teraz jak nie ma pieniedzy? fitnes za 5zl raz w tygodniu? przeciez to w skali miesiaca tyle pieniedzy. mozesz cwiczyc w domu. do rodzicow nie pojedziesz. ile to trzeba na paliwo. jedz sobie busem. to daj mi na bilet. idz sobie pod latarnie zarob
i wyobraz sobie ze placil rachunki, na jedzenie bylo, dzieci ubrane.
karta lezala moglam zakupy robic. przyjezdzam ze sklepu. co kupilas? to to i to. znow przepierdolilas pieniadze. co pojedziesz do sklepu to stowki nie ma. a w torbie chleb maslo wedlina cos na obiad.
ale jesli ja cos chcialam dla siebie to nie teraz, za kolejna wyplata, po co ci to? a ja odpuszczalam i myslalam no dobra. obede sie.
i powiedz mi jak ja nie mialam chodzic naburmuszona jak trzba bylo kazdy zakup przedyskutowac. a jesli kupilam cos bez jego zgody to wyklad na temat mojej niegospodarnosci
a ja glupia gaska ciagle wbijalam sobie do glowy jego nauki. i ciagle czulam sie winna. jesli on cos zaproponowal zebym sobie kupila o nie chcialam. bo wiedzialam ze skonczy sie to wypominaniem z on ciezko pracuje a ja siedze w domu i wydaje jego pieniadze
mowilam. konczy mi sie wychowawczy, dzwonia z pracy czy wracam?on... kto z dziecmi bedzie siedzial? i taka rozmowa.
ale ja przeciez chce wrocic do pracy na ploty z kolegami, do kochankow, ze mam dosyc dzieci i chce miec swiety spokoj od nich
i po co ja to wszystko pisze? skoro nikomu nie mowilam co sie dzieje, nie pokazywalam siniakow, nik nie wiedzial ze spalam na podlodze i sie mylam w zimnej wodzie bo sobie nie napalilam, nikt nie widzial jak plul mi w twarz i zamykal w lazience zeby nikt nie slyszal jak krzycze.  a jak kazal mi siedziec na schodach zebym otrzezwiala to siedzialam tak zeby sasiad nie widzial.
i tak maciaie racje, on jest niewinny bo nie mam dowodow czarno na bialym.
mowialam ze nie wytrzymam odejde. on....kto ci wariatko uwiezy? takiej matce nikt dzieci nie daje.
tesciowa do mnie... co ja wymyslam? przeciez bylo mi tam dobrze. dom, 2 samochody, nie musialam pracowac, bylam Pania.
moglabym tak pisac i pisac, ale po co? dowodow nie mam.
wychodzi na to ze pewnego niedzielnego poranka postanowilam porzucic dzieci, bo mnie juz macierzynstwo nudzilo, maz wkurzal bo ja chcialm kase na zbytki a on nie dawal.
na dokladke chcialam byc na tyle wyrachowana i perfidna ze zalozylam mu niebieska karte. w miedzyczasie wymyslilam historyjke uleglej gaski i zlozylam zawiadomienie do prokuratury. i myslalam, a co tam, moze mnie do ciupy nie wsadza za skladanie falszywych zeznan.
malo tego postanowilam ze to samo powiem w gopsie zeby sila odebrac dzieci. a co tam. niech sie dzieci stresuja, poplacza i im przejdzie. byle byly przy mnie
dziekuje za uwage. wyciagajcie wnioski. piszcie bede sie bronic za kolejne zarzuty.

Nigdy im to nie przejdzie. Takie przeżycia zmieniają człowieka. Wiem coś o tym.

Zanim się jeszcze raz odezwiesz, dokształć się w temacie przemocy i reakcji na nią, bo pleciesz bzdury. A najlepiej nie odzywaj się wcale, bo każdy Twój kolejny post jest jeszcze bardziej idiotyczny. WINNY PRZEMOCY JEST JEJ SPRAWCA, zakuj to sobie do łba i nie smol farmazonów kobiecie, która potrzebuje pomocy. Jak poczytasz, to dowiesz się też, dlaczego ofiara przemocy z reguły nikomu o niej nie mówi i nie będziesz musiał dopisywać bajeczek.

Karolina, trzymaj się, jestem z Tobą. Musisz się przygotować na takie teksty, nawet ze strony obcych ludzi, może się zdarzyć nawet od policjanta, niestety - z drugiej strony traktuj to jako rozgrzewkę przed walką z mężem. Ćwicz podchodzenie na sucho i bez emocji, wiem, że to trudne, ale uda się

Jakbyś potrzebowała, to napisz do mnie na maila, tylko daj znać, bo ja tam rzadko zaglądam, jak nie mam po co

Niebieska karta w ogóle do niczego nie służy, ot, taki papierek do statystyk. Autorce najbardziej przydałby się dobry prawnik i konsekwencja w działaniu.

ofiara jest sobie winna. boze co ja czytam
naprawde czuje sie atakowana, bo nie wzielam dzieci, bo to zrobilam zle, po co ta karta, po co zawiadomienie skoro nie mam dowodow.
niech teraz ten watek przeczyta kolejna ofiara przemocy domowej. to napewno odwazy sie uchylic rabka tajemnicy swojego piekielka na ziemi
czytalam tu wiele tematow na temat przemocy w rodzinie. porady....uciekaj, bierz nogi zapas, on sie nigdy nie zmieni. dzieci beda szczesliwe przy szczesliwym jednym z rodzicow niz maja sluchac awantur
no wiec ucieklam. tylko moj problem polega na tym ze bez dzieci. i stad teraz problemy. bo do czasu sprawy w sadzie rodzinnym oboje mamy takie samo prawo do opieki.
a teraz co czytam? niebieska karta to pic na wode, zazalenie do prokuratury bez swiadkow, bez dowodow. kto uwierzy, dzieci beda cierpiec bo nie bedzie jednego z rodzica.
albo ja jestem glupia i pewne rzeczy zle inerpretuje albo to ten stres nie pozwala mi myslec.
jedynym dowodem na przemoc z jego strony byla interwencja policji dzien przed ucieczka w sobote. tyle. o reszcie nie mowilam. dlaczego to juz wiecie.
teraz trzeba czekac az sad ustali opieke nad dziecmi. do tego czasu bede jezdzila do dzieci ile sie da. zyje za pozyczone pieniadze. dodatkowo w stres wpedza mnie odleglosc bo to ponad 100km. gdybym miala kogos na miejscu to bym codziennie tam byla. przez 2 noce mieszkalam u kolezanki, ale ilez mozna komus na glowie siedziec.
w poniedzialek jade i wynajme pokojna na caly tydzien napewno bedzie taniej niz jezdzic  busami lub samochodem.
wiem ze moglam to rozegrac inaczej ale mleko sie rozlalo i trzeba teraz podejmowac teraz sluszne kroki

Wybacz, ale ja nie zamierzam się zachowywać jak ofiara. Jeśli Karolina stosuje wobec mnie przemoc, to się odgryzę i powiem to wprost. O tym pisałem. Takie akcje powinna uskuteczniać dawno temu, mówić o tym w rodzinie i mężowi, może by nie była w tym tak głęboko. A teraz niech ćwiczy. Jeśli myśli, że wszystko będzie za darmo i przyjdzie łatwo, bo się w końcu ujawniła, to się bardzo myli. Trzeba mieć ten gniew i działać konkretnie i zdecydowanie, inaczej lepiej nie będzie.

KArolino, my nie piszemy (przynajmniej w wiekszości), że zrobiłaś coś źle, byłas i jesteś bardzo dzielna, dobrze, ze odeszłas od męża, po prostu uświadamiany Cię, że wiele rzeczy w Polsce pod względem [prawa to pic na wodę. Nie piszemy tego, żebyś poczuła się źle, tylko żebyś sie mogła przygotować na potencjalne podważanie przez męża Twoich dzialań.

A czego właściwie oczekujesz po tym temacie? Masę porad już dostałaś na wstępie. Ludzie napisali Ci, jaki powinien być Twój schemat działania przynajmniej 50 razy.
Teraz ma się odbyć spektakl klepania Cię po plecach?

Ja nie umniejszam tego, co przeżyłaś. Tak, jest trauma, był ból, była przemoc.
Ale gdyby wszyscy użalali się nad osobą pokrzywdzoną, to to forum też nie miałoby racji bytu. Jasne, osoba pokrzywdzona zawsze chce, aby się użalać. Widzę to też po tym, jak wyglądają tematy o toksycznych związkach. Ale zawsze są potrzebne te osoby, które pełne empatii popatrzą i pogłaskają po głowie i te, które pozornie bez empatii zapodają kopa do działania. Te od kopa są doceniane po czasie, kiedy okazuje się, że ten kop naprawdę był potrzebny.

Karolina, dobrze, że czytasz forum - sama znalazłaś podobne wpisy do Twoich i dobrze, że wiesz,że 
- 'nie tylko Ty jedna'
- masz okazję się zmierzyć z przeciwstawnymi opiniami, bo to BĘDZIE tak,że w wielu sytuacjach będziesz zdana na SIEBIE TYLKO, i dobrze by było, żebyś złapała dystans, szczególnie przy sprawach decyzyjnych i formalnych.
To przecież nie jest tak, że wyszłaś z domu i dzięki temu wszystko się ułożyło, wręcz przeciwnie - teraz dopiero MA się układać i trzeba dobrze to rozegrać. Na pewno będziesz potrzebowała różnej pomocy, to forum może ci sie przydać - spróbuj czytać to tak jakbyś z każdego wpisu mogła WYCIĄGNĄĆ coś co mogłabyś dla SIEBIE wykorzystać.