ucieklam od meza zostawilam dzieci - Netkobiety.pl

znam mnostwo samotnych matek, ktore maja po kilkoro dzieci. skoro chodzisz do pracy, to niczym nie roznisz sie od innych kobiet. Mysle, ze Twoja decyzja wynika z checi pozbycia sie ich, i ze opcja _ze nie poradzisz sobie, ...jest jedynie totalna wymowka, aby sobie samej dodac odwagi w tej okrutnej decyzji.

jest jeszcze jedna prawda, Zaden ojciec nie przetworzy w sobie tej matczynej milosci, to ona gra glowne skrzypce. Ojciec moze wspaniale tworzyc zespol w wychowywaniu dziecka, ale nigdy nie przejmie tej paleczki.Co milosc matki, to milosc matki. Ale jesli ona nie umie, zrezygnowac z egoizmu. to oczywiscie lepiej niech beda z ojcem. Bo gdzie do sierocinca pojda?

chcialam dzis zabrac dzieci. nie pozwolil. nie chcialam sie z nim szarpac. wyrywac je.
dzwonilam dzis do nich. rozmawialam. wszystko jest dobrze
pytalam meza jak on dalej widzi ta sytacje. powiedzial...dzieci bede przy mnie.
nie jestem wygodnicka nie jestem egoistka i nie chce pozbywac sie dzieci.
praca do ktorej moglabym wrocic jest tam gdzie mieszkalam. 100km stad gdzie obecnie przebywam.
wiem jakie zycie mialy by dzieci bedac ze mna a jakie zostajac w domu rodzinnym.
czy to naprwde jest zle ze chce zeby dzieci mialy wszystko bedac tam?
mam je skazywac na biede bo chcialabym zatrzymac je przy sobie?
mam metlik w glowie. nie ma tu ucieczki od obowiazkow, nie mysle o swoim wygodnictwie.

Nie wydaje mi się, żeby zostawienie dzieci z ojcem przemocowcem było dobrym pomysłem.

Nie rozumiem jak mozna zostawic dzieci. Przeciez one tesknia za toba, potrzebuja matczynej milosci, przytulenia, dotyku. Dla mnie to masakra. One cierpia przez twoj egoizm. Wolalabym w domu samotnej matki wyladowac niz zostawic moje dzieciaki. Poza tym pracujesz, poradzilabys sobie

przemoc byla stosowana wobec mnie. jesli chodzi o dzieci dostawaly to co powinny dostac. nidgy nie uzywal przemocy wobec nich. wszelkie ich potrzeby byly zaspakajane. ubrania, przedszkole, jedzenie, rozrywki. np samochod zawsze byl zatankowany, ale po to zebym mogla pojechac na zakupy i zawiesc dziecko do przedkola. nie moglam juz jechac tym samochodem do swojej rodziny czy znajomych. taki paradoks.
potraficie zrozumiec ze wobec mnie byly agresorem a wobec dzieci juz nie?
wiem kiedy popelnilam blad, ale jestem tu i teraz i teraz potrzebuje pomocy. nie wiem co robic. dzieci narazie sa tam. pewne jest ze trzeba sie rozwiesc. nie cofne sie. nie wroce tam. ale co dalej ?

jovanna. nie zylam w dostatku. jak wyzej napisalam dzieciom zapewnial ten dostatek a ja juz go nie mialam. na nic od niego nie bralam kasy. zostawial mi karte, to prawda. ale jak mowil na jedzenie dla dzieci, ubrania. uwierz mi. pieklo mialam.

Karolina - jeszcze. Jeszcze nie jest agresorem wobec dzieci. Jeszcze to słowo klucz, bo prawdopodobnie będzie.

A co miała cierpieć razem z nimi widocznie spieszyła się albo sama nie dala by rady.

prosze was nie dolujcie mnie, bo juz dostalam latke egoistki i wyrodnej matki.
ja juz na oczy nie widze od placzu.
dzwonilam do dzieci. rozmawialam z synem. teraz bede dzwonic na wieczor. na szczescie maz odbiara ode mnie telefon
ja chce naprade zeby dziecim bylo dorze. naprawde.

Dzieci są małe, Autorko, masz duże szanse. Tylko musisz zacisnąć zęby, otrzeć łzy i zacząć działać. Wiem, że to trudne, ale musisz... Bardzo Ci współczuję i trzymam kciuki, żeby się udało

Do niektórych komentujących - spora część osób na forum wyciera sobie często gębę empatią, a jak przyjdzie co do czego, to jakoś jej brak...

Wierze. Wierz tez, ze zapewnia dzieciom wszystko co im potrzeba, ale wiem tez ze jest zaburzony. Dzieci sa teraz male, a ten czlowiek, jezeli jest jak piszesz- normalny nie jest. Nie masz pewnosci, ze zawsze bedzie dobrym ojcem i nie wyrzadzi dzieciom szkody w psychice. Chcialabys, zeby Twoje dzieci nauczyly sie od niego - jak nalezy traktowac swoja druga polowke? Plus ktos dobrze zauwazyl - jest opcja, ze on pozbawi Cie praw do dzieci, teraz lub kiedys - z zazdrosci, z zemsty, ze ukladasz sobie zycie na nowo. Musisz byc teraz bardzo ostrozna. Jesli mozesz, to przy kazdej okazji zbieraj dowody. Jak Ci grozi, ze dzieci zostana z nim itd. Nie musisz tych brudow wyciagac na swiatlo dzienne. Ale moga Cie kiedys obronic.Ja bym zabrala dzieci. Nie ufam temu facetowi. Uwazam, ze narobi wiecej szkod dzieciom, niz to tego warte. Ale jesli uwazasz inaczej, ok. Pamietaj tylko, ze jestes matka i masz pelne prawo do widzen. Tego nie odpusc za zadne skarby.

Nie, mogła je zabrać ze sobą. Teraz, jeśli nie będzie miała dowodów na przemoc ze strony męża, to prawdopodobnie ich nie odzyska, bo mąż w sądzie powie, że porzuciła rodzinę.

Autorko, jutro jak najszybciej leć po pomoc prawną.

no teściowa sie na pewno dobrze nimi zaopiekuje, już raz wychowała psychopatę. Nigdy bym nie zostawiła dzieci z osobą, która  przejawia zachowania przemocowe wobec kogokolwiek.
Jest wiele kobiet, które nie mają pracy, nie mają pomocy rodziców/ znajomych, a mimo wszystko uciekają od partnerów przemocowców z dziećmi.
Miałaś wiele okazji zwiać z dziećmi, on zostawiał Ci samochód, wychodził do pracy. W każdej chwili mogłaś wyjść z domu z dziećmi, kiedy on wychodził z domu.

Ok, mleko sie rozlało. Jedynym wyjściem jest dobry adwokat, ale nie będe ukrywać, że pogrzebałaś swoim zachowaniem (nie zbieraniem dowodów, nie wzywaniem policji, nie opowiadaniem znajomym i rodzinie co sie dzieje, nie robieniem obdukcji i finalnie ucieczką bez dzieci) szanse na łatwy proces rozwodowy/ opiekę nad dziećmi.  Jeszcze szansa jest w tym, że dzieci zostaną przesłuchane przez psychologa i powiedzą- przynajmniej starszy, że mąż się nad Tobą znęcał.

Co za paranoizm wypowiedzi. Doprawdy uwazasz, ze milosc matczyna, checi wychowywania. To cos tak strasznego, ze wyklucza absolutnie z realizowania sie?Otoz nie. Dzieci mozna kochac i mozna pieknie wygladac, ksztalcic sie duchowo, oraz miec usmiech na twarzy. Chodz nie ukrywam, ze macierzynstwo nie zawsze jest uslane rozami.zastanawia mnie, kim jestes ile masz lat, i czy jmasz dziecko?

Autorka nie wzbudza w mojej glowie glowie sympatii, to raz, bo jest zwyczajnie tchorzem, a dwa oddaje dzieci gosciowi, ktory mam problemy z utrzymaniem nerwow.Darl sie na aotorke, bedzie  wydzieral sie i na dzieci, a kto wie co dalej sie stanie. .....................Oddanie dzieci, czlowiekowi, ktory jest stabilny emocjonalnie, ma prace i ma warunki, uznalabym ze dobro dzieci zostanie zachowane.

Prawda jest taka że autorka wątku szuka usprawiedliwienia dla swojego zachowania. Gdyby chciała uciekłaby z dziećmi jak mąż był w pracy...

Myślę, że wielu osobom umknęło że Autorka jest ofiarą sytuacji. Ona swoich dzieci nie biła i nie krzywdziła. Im tez nie działa się krzywda.

Jedyną osobą nad którą się znęcano była ona. Nigdy też nie powiedziała że chce porzucić dzieci bo jest jej tak najwygodniej(wręcz przeciwnie chciałaby żeby były z nią). Powiedziała, że ich ojciec jest na poziomie materialnym zapewnić im lepszy byt. Zależy jej na dobrze swoich dziec, nie chce żeby żyły w biedzie a wie że tylko tyle może im zaoferować (mają chodzić głodne i w dziurawych butach tylko żeby pokazać światu że ich matka nie jest egoistką?).
Ona sama ma problem: kocha dzieci i chce z nimi być, ALE na poziomie materialnym nie jest w stanie ich utrzymać.

Nigdzie też nie powiedziano że on jest złym ojcem. Wiem że mnie za to zjedziecie ale: można być złym mężem i świetnym ojcem jednocześnie. Można dla świata być tyranem, a dla dzieci świetnym opiekunem. Nawet Ventzki i Himmler umieli zbudować świetne relację z dziećmi(a ich poczynania były o wieeeele śmielsze niż męża Autorki). Ona nie jest nieodpowiedzialną matką. Skoro zostały z mężem możemy założyć, że nie są zagrożone, nie będzie się nad nimi znęcał i już dać spokój z tym moralizatorstwem.

Nigdy się nic nie polepszy w temacie przemocy nad kobietami, jeśli same kobiety zamiast udzielać wsparcia, będą usiłowały wpędzać ofiarę w jeszcze większe poczucie winy.

A jak ktoś chce wiedzieć, dlaczego Autorka nie zabrała dzieci i nie uciekła z nimi wtedy, kiedy "bez problemu mogła", to proponuję nieco więcej poczytać o przemocy w ogóle i jej działaniu na ludzkie zachowanie, zanim się zaczniecie wypowiadać. Bo tego, żebyście przeżyły to na własnej skórze, nie będę Wam życzyć.

santapietruszka. mam ciagle wrazenie ze nie pomaga sie ofiarom. wczoraj wezwalam policje. myslalam ze mi pomoga. a oni nic. powiedzieli ze gdybym jeszce raz wezwala ich z takiego powodu to bym zaplacila za interwencje.
odwazylam sie wkoncu uciec stamtad, podjac decyzje o rozwodzie, a ja slucham o sobie ze jestem tchorzem bo zostawilam dzieci.

Dokładnie. U mnie było odwrotnie jak ja uciekłam - to mama zaczeła bić tate. To jest never ending story, polega na potrzebie rozładowania sie.

Tak to już jest w internetach i w życiu, że dużo ludzi musi dać łatkę, bo się udusi. Dzieciom nic się nie dzieje, ogarnij się, usamodzielnij, poszukaj porady w organizacjach pomagającym samotnym matkom czy ofiarom przemocy. Aaaa i daj na forum numer konta, pewnie zaraz dostaniesz przelewy na "dobrego prawnika".... żart. Smutny ale nie mogłem się powstrzymać po takich poradach.

Zrobiłaś błąd i będziesz miała wyrzuty sumienia przez jakiś czas. Wiem natomiast, że wtedy kierowałaś się myślą o swoim bezpieczeństwie, a wiedziałaś, że ojciec Twoich dzieci nie zrobi im krzywdy. Wiesz dlaczego? Bo kiedyś zrobiłam to samo. Tylko u mnie, ja uciekałam a raczej zostałam wyrzucona w środku nocy, zimą, w piżamie na dwór. Jedyne co zdążyłam zabrać z przedpokoju to kurtka, w której dzięki Bogu były kluczyki do samochodu. Je nie miałam wyboru, tylko byłam głupia, ze nie pojechałam na policję. Bałam się właśnie tego, że posądzą mnie że zostawiłam dziecko z psychopatą. Znęcał się nade mną, ale wiedziałam że nic nie zrobi córce, skąd? nie wiem, po prostu. Do córki przyjechała babcia a on mnie szukał po całym mieście. Znalazł mnie nad ranem i przywiózł do domu. Wył, błagał, przepraszał za swoje zachowanie, obiecał się leczyć itp. Nigdy nie wybaczyłam sobie tego, co się wydarzyło tamtej nocy i nigdy nie wybaczę, popełniłam błąd, naraziłam dziecko na niebezpieczeństwo, ratując  swoje życie od przemocowca. ( wyrzucił mnie z domu, kiedy zaczęłam dzwonić na policję). Wytrzymałam jeszcze kilka miesięcy, pewnego dnia, wiosną, pod jego nieobecność, spakowałam siebie i córkę, wzięłam najpotrzebniejsze rzeczy ( co również okazało się błędem) i nigdy już nie wróciłam do domu.

Termin wrześniowy jest to dość szybki termin.
Zastanawiam się tylko nad jednym. Przecież Ty masz prawo iść do domu, w którym jesteś (chyba) zameldowana i je odwiedzić. Nie wiem natomiast czy możesz je zabrać, bo dzieci też mają meldunek i powinny przebywać pod wskazanym adresem.
Bez dobrego adwokata się nie obejdzie.

Moim zdaniem powinnaś nawet odwiedzać dzieci, aby własnie nie było zarzutu porzucenia ich podniesionego w sądzie. Do tego dzieci są bardzo małe i łatwo możesz  z nimi stracić więź, jesli nie będą miały z tobą kontaktu. Masz takie same prawa do dzieci jak twoj mąż, nikt ci ich nie odebrał, ani nie ograniczył. Jesli boisz sie męża, to jedź do dzieci z kimś, z jakimś ewentualnym świadkiem.  Odwiedziny u dzieci zawsze uzgadniaj z mężem telefonicznie, to bardzo ważne. Jeśli zabroni ci odwiedzin, to dobrze, abyś miala tego dowód, jakieś nagranie tej rozmowy np.
I  naprawdę nie czekaj z wizytą u dobrego adwokata, albo chociaż zasiegnij porady prawnej w jakiejś instytucji dla kobiet. W necie znajdziesz adresy i numery telefonów. Dzwoń, proś o wsparcie, porady i pomoc.

Karola udaj się może jeszcze na Policję do Wydziału ds.Nieletnich,co prawda piszesz,że przemocy nie było wobec dzieci ale nie można jej wykluczyć w przyszłości.Porozmawiaj że się obawiasz o dzieci.Funkcjonariusze mogą zwrócić się do Sądu Rodzinego i może uda sie przyspieszyć sprawę.Matka się boi nie może odwiedzić dzieci.Policjanci Prewencji bez zgody Sądu za bardzo nie mogą interweniować bo nikt dzieci wyrywać od jednego rodzica do drugiego nie będzie.Musisz usiąść i pomyśleć w jaki sposób udowodnić przemoc.Zastanów się czy byli jacyś świadkowie,kamery nagrania smsy.Nagrywaj rozmowy.

To nie do konca jest tak... Dzieci to nie bagaż podręczny, który można zabrać z domu przez jednego rodzica, wbrew woli drugiego. O miejscu pobytu dzieci w sprawach spornych decyduje sąd. Tutaj sprawy zaszły już nieco dalej, bo Karolina się wyprowadziła i nawet policja była tego świadkiem. Notatka policyjna o tym, że chciała zabrać dzieci może być wykorzystana w sądzie przeciwko niej. To bardzo delikatne sprawy i trzeba zachować daleko idącą ostrożność, aby sobie nie zaszkodzić. Karolina MUSI  być w kontakcie z prawnikiem, sama sobie nie poradzi.

Tak patrol odnotuje że ojciec uniemożliwił kontaktu,lecz więcej nic nie mogà zrobić.Fakt nie działa to na korzyść ojca,jednakże na Policji aby nadać formalny bieg musi być formalnie zgłoszone zawiadomienie inaczej będzie to dokumentowanie czynności.

Zgadzam się Dziewczyny tylko że ta dokumentacja będzie jej potrzebna dopiero na etapie sądowym.To oczywiście też ważne ale na tym etapie żeby Policja zrobiła więcej musi być złożone zawiadomienie.

Ale zawiadomienie o czym? Karolina wczoraj nie wezwała policji, bo mąż ja pobił, nie miala sladów pobicia, mąż był spokojny i nieagresywny przy policjantach, jedynie chodzilo o dzieci, które Karolina chciała zabrać, a on się na to nie godził.

Więc co niby miałoby być w tej notatce? Bo jak znam życie, to policja sprządzi notatkę o próbie uprowadzenia dzieci z domu, przez Karolinę oczywiście.

W srode jade do dzieci. Powiedzial ze bedzie w domu.
Co z tego ze ja tam jestem zameldowana i mam prawo do dzieci jak on ustala to prawo wedlug siebie. Z ciekawosci jak zareaguje, powiedzialam mu, ze niedlugo sa wakacje to wezme dzieci na wies do dziadkow. Powiedzial, ze nie ma mowy. Ze dzieci maja swoj dom a ja nigdzie nie bede ich wywlekac. I ciagle powtarza, ze dzieci mi nie da.
Dzwonilam do dzieci, rozmawialam z nimi. bawily sie akurat.
rozmawialam tez z mezem. Nagle stwierdzil ze moglam sie nie wyprowadzac i zostac az do roztrzygniecia decyzji przez sad.

Zgadzam się z tobą, ale żeby złożyć zawiadomienie w tak poważnej sprawie, to trzeba miec jakies podstawy, dowody. I trzeba było to zrobić wczesniej, nie po wyprowadzeniu się. Teraz to może być odebrane, jako próba stworzenia przykrywki usprawiedliwiajacej jej wyprowadzkę z domu i chęć zabrania dzieci.

Ja naprawdę przepraszam, że jestem tu jakimś adwokatem diabła, ale z racji tego co robię widziałam już takie paradoksy w sądzie, że nawet w część większość osob z tego forum miałaby problem uwierzyć. Jedno jest pewne; dla sądu liczą się fakty! Dowody, materiały, które można sprawdzić, zweryfikować, ocenić.
Na obecną chwilę  jest tylko poczucie krzywdy które ma Karolina, żadnych twardych dowodów. Do tego mąż pracuje, łoży na rodzinę, nie pije, nie wynosi rzeczy z domu, nie ma na niego żadnych zgłoszeń na policji, nie miał wroku za znęcanie się, czy pobicie, jest dobrym ojcem dla dzieci, ma z nimi dobry kontakt, nic nie wiadomo o tym, by dzieci się go bały, czy nie chciały z nim zostać. Karolina jest w chwili obecnej na zasiłku, nie pracuje, opiekuje się dziećmi, które z niewiadomych i trudnych do ustalenia dla sądu powodow opuściła i rodzinę i wyprowadziła się z domu. Tak to wyglada, gdy pominie się emocje i współczucie dla Karoliny, oparte tylko na prostej wierze w jej slowa.

Dlatego Karolina musi  zachowac jak największą ostrozność i dzialać bardzo przemyślanie, bo łatwo sobie narobi kłopotow, które później trudno będzie jej odkręcić. To jak chodzenie po kruchym lodzie... Można przejść, ale trzeba się skupić i stąpać bardzo delikatnie, bo inaczej kąpiel w lodowatej wodzie gotowa.

Jeśli Karola nie jest zameldowana w domu to mąż może nie otworzyć nawet drzwi Policji chyba że policjanci usłyszą płacz dzieci lub coś co mogłoby sugerować że dzieje się coś złego.Jeśli jest zameldowana są jej rzeczy w domu to Policja poleci pewnie wziąć ślusarza.Owieczka pewnie miałaśjakieś kwity potwierdzające agresję i zaburzeniadlatego Policja musiała reagować.Salomonka czasem nam się wydaje że nikt nic nie widzi.Może sąsiedzi coś słyszeli ale nie reagują bo nie chcą się wcinać,może kamera sąsiadów zarejestrowała wyrzucenie z domu i noc na dworze.To tylko przykłady ale Autorka może przypomni sobie różne okoliczności fakty i dowody na konkretne sytuacje.