Ja jednak będąc na miejscu Karoliny, gdyby juz doszlo do tego, że nie mam zadnych dowodów, postarała się o nie. Zabrałabym kiedyś na widzenie z dziećmi dyktafon dobrze go ukryła i sprowokowala męża do rozmowy... Nie wiem jak, bo nie jestem jego żoną, nie znam go na tyle, aby przewidziec jego reakcje, ale sprobowałabym zdobyc dowody. Np. zapytalabym dlaczego mi to robił? Dlaczego mnie bił? Dlaczego doprowadził mnie do tego, że zdecydowałam się na ucieczkę z domu, aby zaznać spokoju?
Takie nagrania podobno nie są dowodem w sądzie, ale wiem, że potrafią wpłynąć na ocenę sędziego o całej sprawie, tak jak zwierzenia Karoliny wpływaja na nasze opinie.
Tu bym bardzo uważała, bo mąż może się nie dać sprowokować, a nagranie wykorzystać przeciwko Autorce - no, wariatka, jakiś problem ma ze sobą, pyta się mnie, dlaczego ją biłem, a ja jej wcale nie biłem...
Dokładnie takiej samej sytuacji nie przeszłam, ale policja zapytała mnie parę razy, czy nie leczę się psychiatrycznie, bo mój-wtedy-jeszcze-mąż stwierdził, że ja przechodzę załamanie nerwowe w związku z rozwodem...
Lepiej nie kombinować, tylko rozmawiać z kompetentnym prawnikiem.
Sama wie najlepiej, do czego zdolny jest jej mąż - a i na tym można się przejechać, bo czasem okazuje się zdolniejszy niż się myślało...
