Jak znaleźć odpowiedniego mężczyznę? Będzie długo :) - Netkobiety.pl

Ale Ty wiesz że do budowania relacji jest potrzebny świadomość 2 stron że właśnie to robią? Bo może być tak że jedna osoba cyklicznie i przez dłuższy czas buduje sobie te relacje, a druga strona nie postrzega nas w takim kontekście?
Dodatkowo wiesz, że ludzie zachowują się inaczej w zależności od kontekstu sytuacyjnego? Ktoś kto w pracy jest zdecydowany i stanowczy, ma prawo chcieć być w związku uległy i wycofany, ktoś bardzo przyjacielski, serdeczny może przedmiotowo traktować partnerów, ktoś kto słabo się czuje w grupie i jest wycofany, nieśmiały, uległy może być bardzo pewny swojej wartości i lubić postawić na swoim?

Do tego jesteś świadom że są stany pośrednie między zagadywaniem obcej osoby na ulicy o numer telefonu, a wybrania bardziej subtelnych metod/miejsc na poznawanie nowych osób, niekoniecznie poświęcając temu aż tak dużo energii (cyklicznie, przez dłuższy czas)?

Hum, nie umiem się precyzyjnie wysławiać, sorki :<
Chodziło o to że to nie jest tak że są tylko 2 opcje:
1) zagadujesz na ulicy losowe osoby,
2) musisz znaleźć sobie jakieś nowe hobby sportowe gdzie będziesz mógł obserwować swoją sympatie miesiącami, systematycznie, cyklicznie i uważnie(no sorry ale to głupota), koniecznie będąc podzielonym w pary(szachy, taniec, boks)

I że są też metody będące kompromisem między 1 i 2 , jeśli chodzi o ilość energii+czasu wymaganej żeby wprowadzić je w życie.
Nie każdy ma czas na ten wolontariat, hobby sportowe i obserwację jednocześnie

Nieprecyzyjnie się wyraziłam.
Nie zmieniłam swojego życia, tylko sobie uświadomiłam że na pewnych płaszczyznach myślenie o sobie w kategoriach "chłopczycy" się nie sprawdza i nie przynosi pożądanych rezultatów(głównie randkowanie). Reszta została bez zmian(świńskie żarty z kumplami FRVR!)

To odkrycie nie było przyjemne, stąd stwierdzenie że wolałam wcześniejsze życie(napisałam życie, ale nie o to chodziło; miałam na myśli to że stan naiwności był przyjemniejszy, a teraz stan świadomości że nie mogę tak zawsze i wszędzie zachowywać się jak chłopak troszkę jest ciężki do przełknięcia, bo nie tak sobie wyobrażałam moją mentalną "dorosłość", no i wiadomo że zazdroszczę chłopcom, bo oni nigdy nie będą musieli wychodzić z tej fajowskiej strefy chłopczyńskości, więc to dodatkowo smutne że ich takie dylematy nie spotykają mimo że na co dzień zajmujemy się tym samym).

daj im numer telefonu na ulicy

Niewykluczone że wydam kiedyś swoją biografię, tam moje oświecenie z pewnością opiszę, dziś jednak wolę pozostać anonimowym forumowiczem bez przeszłości służącym jedynie dobrą radą, a nie notką biograficzną

Używaj tej siły ode mnie TYLKO w dobrych celach, nie roztrwoń jej na głupoty!

też lubię

Teraz już wiem. Masz swoją przeszłość związkową, niezbyt udaną z tego, czy innego powodu.
Ktoś, wcześniej Cię zranił, kolejni zawiedli Twoje nadzieje, że coś trwałego może wyniknąć z ich udziału w Twoim życiu.
Wskazałaś, co byś chciała w tym następnym zobaczyć. I dobrze.
Pomijając fakt, że zwykle zadowalamy się często tylko częścią wcześniej żądanych walorów wybranej dla siebie osoby. Bo ideałów nie ma. Ani każde z nas, ani, ci, których tak chcielibyśmy postrzegać, gdy pojawią się u naszego boku. A zauroczenie, fascynacja i miłość, która się w ich wyniku pojawia, rządzą się własnymi prawami. Bardzo często rozmijającymi się z wcześniejszymi, naszymi o tym wyobrażeniami.
Ted Mosby. Główny bohater  znanego serialu nadawanego kolejny raz na kanale Fox Comedy. Sitcom, ale wcale nie głupi.
Gdyby wyłączono śmiech zza kadru, byłby jeszcze lepszy.
Otóż, ów Mosby, to mężczyzna, który jest takim bratem - łatą. Ale też, niezwykle wrażliwym, ale i dość naiwnym człowiekiem z sercem na wierzchu, który chce się prawdziwie zakochać i założyć rodzinę wbrew postawom w tym zakresie, części jego korpo-przyjaciół, w tym "idealnej" Robin, która mogła być sekspartnerką, co prawda, ale nie żoną, czy matką w przyszłości.
Najsympatyczniejsza postać tej produkcji, ów Ted.:)

O rety, ale teoretyzujesz. Jak można od poczatku nadac charakter znajomości? Po prostu kogos poznajesz a nie ustalasz z góry z tym się zadaję, bo ma być moim chłopakiem a z tamtym nie gadam bo on ma byc tylko kolegą. Jak nie czujesz, że ktos nadaje na tych samych falach, nie ma obopólnej chęci do spotkań to nie spotykasz się z tym kims, aby udawać przyjaźń. Po co próbujesz przeforsować teorie, których nikt tu nie wypowiedział?
Nikt tutaj nie mówi o podglądactwie i śledzeniu kogos aby wypracowac sobie zdanie na jego temat, ale o zapoznaniu sie w otoczeniu neutralnym, gdzie rozmowy przyjda naturalnie, gdzie nie musisz nikogo prosic o nr tel. aby zaczac z nim flirtować, po prostu to robisz i przy okazji poznajesz tę osobę.
Poza tym ona nie interesuje się tymi swoimi kumplami, wiec co to ma do rzeczy jak sie przy nich ubiera i zachowuje?
Jakby coś miało dwoje ludzi połączyć to stanie się to niezależnie od ubrań, jakie mają na sobie.
Nigdy nie spotkałam się ze stwierdzeniem:" Nie będe z Toba gadał, bo miałas na sobie to samo ubranie jak z (imię) gadałaś"

MuseHudson,  nie wiem po co mi piszesz jak się powinno zachowac na randce
Faceci moga nie zwrócić uwagi na wydekoltowana kobiete na obcasach a zakochac się w dziewczynie w jeansach. Za mna się ogladają faceci także gdy jestem w jeansach. Moja kolezanka z czasów studiów nie miała faceta to zapisała sie do jakiegos kółka naukowego, db sie tam bawiła, jeździła na jakieś wypady i po roku takiego flirtu związała się z chłopakiem z tego grona. Zwykle widział ją w traperach i do niej nie mówił:
"Kryśka, oglądamy mecz w piątek, może wpadniesz co? Bedzie piwo, grill, chłopaki z 3ciego piętra"

Daj spokój, o czym my tu rozmawiamy. Kto tego nie rozróżnia i ma potem problemy?

Jesteś dziwna, Pietruszka
W restauracji to przynajmniej można porozmawiać, zamiast słuchać krzyków typu „komu ty podajesz Linetti” itp. teksty

Pokrzyczeć można sobie po kolacji . Też wspólnie

Racja
Wygląda na to, że sobie lubisz pokrzyczeć

Żeby nie było, że to offtop, to podkreślam, że właśnie z Pietruszką pomagamy Autorce zrozumieć, że dosłownie wszędzie i w każdej niespodziewanej sytuacji, np. podczas meczu u sąsiada z I piętra można poznać fajnego faceta

spytałam Cie o te "stany" a Ty mi zaczełas pisac o FZ

Nie chciałas dac przykładu "tych stanów" więc dałam Ci przykład tego, jak ktos poznał sie z kims nie zagadując na ulicy o nr telefonu.

Co jest niepraktyczne, poznawanie ludzi? Lepiej jest podchodzić do przypadkowych, nieznajomych chłopaków i rozdawac im nr tel?

Ale co to ma wspólnego z powyzsza dyskusją?
Wiem, ze Autorka jest chłopczycą, ale ten problem chyba umie sama rozwiazac, tzn. wie, że na randke fajnie jest ubrac sukienkę.
Tylko skąd ma wziac tego faceta, z którym na tę randke pójdzie? O tym rozmawiałyśmy.

Nie lubie z Toba rozmawiac, bo często usiłujesz komus cos wcisnąc, czego nie powiedział, ostatnio Jovanna zwrociła Ci na to uwagę. Gubisz wątek i juz sama nie wiesz na jaki temat z kims rozmawiasz.

To rozróżniasz, czy nie? Bo ja rozróżniam.

Moja koleżanka nie podkochiwała sie w nim, nie budowała przyjaźni aby trafic do FZ-nigdy do tego FZ nie trafiła, po prostu zakochała się w kimś, po tym jak go poznała.  I nie chodziła za nim.

Nie, Autorka nie załozyła wątku na temat FZ.  Czy Autorka zakochała sie w swoim kumplu? Czy jej kumpel zakochał sie w niej? Autorka pyta gdzie znaleźć fajnego faceta.

Chcesz deklaracji od faceta po pierwszej randce / a nawet przed?

OK,  zgadzamy się w tej kwestii.

Ojeju, Kobiety... Jak facet mówi, czy chcecie obejrzec mecz w piątek, to chce tylko ten mecz. Ale musicie różnicować. Jak facet lubi mecze, to mecze. Ale jak nie lubi meczy... to chce sexu!
Ale lepiej jak powie... "Idziemy do kina?". Do kina... a nie na film;-)

A autorka postu... niech coś poczuje, idzie na żywioł, a nie każdą relację rozbiera na części i analizuje... To zabija już na starcie.

to samo chciałam jej napisac

mądrość narodu

No robi tylko potrzebowała małej zachęty, na początek

Hejejej.

Nie, doszłam do wniosku, że wyciągnę do nich rękę i po prostu będę bardziej wyrozumiała (w końcu dla facetów jestem, to całkiem nieprawiedliwe) i przełknę niektóre rzeczy, bo chyba faktycznie potrzebuję „kobiecej ręki” xD Tylko że chyba mam problem z zaufaniem do kobiet (a właśnie klikam na babskim forum, logika ), bo pomimo wielu fajnych cech, mamy (ups, już pisałam mają... :F) nieznośne skłonności do plotkarstwa

Oj nie, no to po co, jak nie na głupoty? Weź nie bądź taka

Wiesz Elya, myślałam podobnie, że to desperacja i o mój boszzz, jak ja się do tego zniżę. Ale dla mnie to jest swojego rodzaju wycieczka w nieznane To są całkiem obce osoby, spoza mojego dosyć specyficznego towarzystwa, nic o nich nie wiem, oni o mnie też i mam szanse poznać ludzi z innego świata xD Jak mi się nie spodoba, to ok. Ale raz że ja mogę się oswoić z facetami w sytuacjach kobieta-mężczyzna od samego początku, dwa że byłam dla nich miła, nie dałam im kapciem w twarz, więc nie odbiorę im pewności siebie na dalszej drodze i jest win-win, przynajmniej ja tak to widzę. W końcu ile razy można przeczytać nawet na tym forum zażalenia pt. „Każda kobieta z miejsca mnie odrzuca, why, oh why?”. Nie idźmy tą drogą!

Taaaaak, o to mi cały czas chodzi, tylko że w moim przypadku jest jeszcze pomimo tego dokuczania, dość słodkawo i miło. I tu dochodzi jeszcze coś takiego, że jest sobie ktoś, kto nie wyróżnia się spośród tych kumpli, ot, jak każdy, a potem dupa, bo on czegoś chciał. Rozumiem to, tylko ja nie wiedziałam A  i z drugiej strony, właśnie w towarzystwie kolegów, to nawet jak któryś jest mega super, to po prostu nie są te warunki, nie wiem, jak to ująć lepiej niż Muse. Z kolegami nie spędza się czasu po to, żeby się komuś podobać, to by było wręcz nie fair.

Santa, uwierz, że do wyboru z dwojga tego, ja także. Ale mój problem cały czas jest taki sam! Przecież tak się robi z kolegami, dla mnie to nie jest zaproszenie na randkę, ho ho, jakby tak było, to by nie raz wyszedł kwas xD

Baa, pewnie że można, a nawet trzeba! Na pewno będziemy świetnymi kumplami

Tak jakby, do tego cały czas dążę i drążę..

To też...

Nie. Nie. Takie niedopowiedzenia nie są dla mnie. Bo wiesz, raz trafi się ktoś, dla kogo ten mecz to nie mecz, tylko „uuu... mecz ” i wtf. I nie chcę tego, bo potem (chwilowo) krzywo patrzę na innych i rozkminiam, czy może oni też są tacy „dosłowni” i nie podoba mi się to, nie chcę się bawić w takie gierki. W ogóle jakbym spotykając się ze znajomymi, miała się zastanawiać nad takimi rzeczami, czy facet na pewno mówi to, co myśli, czy może jednak coś innego, to już chyba wolałabym kobiety

O jeżusiu, nie. Już się zakochiwałam na żywioł. Bo nie przejdę z drugą osobą całego życia opierając się na zakochaniu i żywiole. Moje związki właśnie dlatego się rozpadały oj, podobali mi się ci szaleni chłopcy, lekkoduchy i do tej pory mi się podobają. Żywioł to może być conajwyżej w sypialni, albo na tej wspaniałej łączce pełnej kwiatków   Ale wiem, że tak się nie da. Z własnego doświadczenia wyniosłam to, że oni tacy pozostaną, a Ty się kobieto martw o resztę, ogarnij swoje życie i jeszcze moje, przejmuj się Ty.  Dobra, żal przeze mnie przemówił...

Stąd też mój temat. Przecież nie brzmi „Jak znaleźć jakiegoś faceta, żeby tylko się zakochać?”, żeby następny brzmiał „Muj misio nie ma ambicji, tylko siedzi przed kompem. Niech się zmieni, pomuszcie?”, ale jak znaleźć odpowiedzialnego, myślącego faceta, chcącego czegoś od życia.

Zdaję sobie sprawę, że mam jakieś cechy, które przyciągają takich a nie innych ludzi i chcę to zmienić, oczywiście bez sztuczności. Przecież można bez udawania popracować nad sobą i zmienić niektóre cechy, które nie zatracają naszej osobowości, nie sprawiają że bez nich jesteśmy kimś innym, a tylko utrudniają nam życie.
Osobiście wydaje mi się, że m.in. gdy kobieta dobrze radzi sobie sama, to w dużej mierze odstrasza tych odpowiedzialnych, chcących się kimś zaopiekować mężczyzn, a przyciąga wygodnickich.
Dlatego tak wszystko analizuję i rozkładam na czynniki pierwsze. Chcę zrozumieć siebie i zrozumieć innych. Przecież to, co robiłam do tej pory nie skutkowało. Teraz piszecie, zakochaj się! A jak już jakaś zakochana, płacze, że jej źle, to piszecie, w dużym uproszczeniu „widziały gały, co brały, rozstańcie się, po co się razem męczyć, gdy nie pasujecie do siebie”, tak jakby to nie bolało. Mam wrażenie, że głównie Muse zrozumiała co mnie gryzie, pewnie dlatego, że sama ma podobne doświadczenia.

Znowu się nagadałam, sorry xD xD

Takie szukanie sygnałów jest męczące jak się ma głównie męskich przyjaciół.
Poważnie, bardzo łatwo przesadzić z tą "czujnością"(w skrajnych przypadkach paranoja, coś jak w PięknyUmysł tylko że w kierunku randek )

Masz trochę racji.
Autorko może sobie wyłap tych najfajniejszych ze swojego grona i jak coś zobaczysz, że jest na rzeczy to nie czekaj na to aż oni cię zaproszą tylko ty to zrób? Gdzieś żebyście mogli się spotkać sam na sam? Nie jako randkę, ale stwórz im szansę, żeby mogli zrobić comingOut jeśli wcześniej nie mieli okazji w większym gronie?

Jest jeszcze coś o czym wspominała Autorka, że jak się jest zbyt zaradnym to się przyciąga same gapy. I jak się za dużo tej inicjatywy na początku wykaże to potem trudno kogoś zmusić żeby wyszedł z tej roli pt zajmujesz się nim, wszystko organizujesz, płacisz za wszystko sama itp. Czasem jest tak że zwykłe sygnały się odbierze jako flirt, samemu się przejmie inicjatywę, i wtedy jest słabo, bo już trzeba tę inicjatywę mieć do końca znajomości.
Trudno to zrównoważyć w koleżeńskim gronie: z jednej strony odbierać sygnały, nie wpadając w paranoję, umieć wykazać zainteresowanie, ale też nie za dużo, żeby nie trafić na gapcia jakiegoś.
Z osobami nowo poznanymi jest o wiele łatwiej bo ten element odwrócenia ról na początku odpada.

"nie odpisuje mi 4 dni, ale mrugnęła lewym okiem" no nieźle, ale to fakt. Bywają i takie tematy