dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Grunt, ze do tych wniosków doszlyscie.
Ja nie wierze powroty pomimo tego, ze znam jeden przypadek, gdzie po półtorej roku para do siebie wróciła, są razem przeszło 17 lat i są ze sobą szczęśliwi. Znajoma tez wróciła do faceta po roku/dwóch, maja teraz dziecko i są ze sobą następne 2 lata. Czy im się uda? Czas pokaże, życzę im dobrze. Jednak dużo więcej znam przypadków, gdzie te powroty się nie udały i nawet te 2 wymienione wyżej, nie są w stanie mnie przekonać do tego, ze powrót do eks może mieć sens.

Chodziło mi raczej o to, że bardzo długi czas się łudziłam. Żyłam złudną nadzieją i było to długo, o wiele za długo jak dla mnie, bo wykańczało mnie to psychicznie.

Dokładnie Jazzmine

Hej

Co do powrotów to ja nie wierzę. Znam takie związki, które utrzymują ze sobą kontakt po rozstaniu, ale to były pary, które długo znały się na stopie koleżeńskiej zanim zaczęły być razem. Jednak każde rozstanie ma jakiś powód i on się nie zmienia, nawet jak się wróci to i tak prędzej czy później wraca ze zdwojoną siłą. Z perspektywy strony porzuconej chce się powrotu, ale czy potem człowiek nie zastanawiałby się w każdej chwili czy on znowu nie odejdzie?
Skoro czasami ciężko wejść w nowy związek bo szuka się oznak, że druga osoba nie jest zainteresowana itd, to jak ciężko byłoby wejść w związek z tym samym człowiekiem, którego schematy działania się zna i przesłanki można odczytywać dużo wcześniej?

Szczerze najchętniej bym w majówkę pracowała ale ostatnio uciekam w pracę, w domu dostaję szału.

Loka popieram.

Pyłku why?!

A ja spędzę czas z PsiapsiGejem (bo przyjeżdża), idę na imprezę z ekipa z pracy, Kuzynka z
Dzieciakami ma wpaść, chce iść na imprezę z pokazami różnych piwek, wiec nudzić się nie będę :-D Mam niebawem wesele i z coraz większa panika poszukuje kreacji

No miałam taki mały nawrót jedno dniowej załamki ale najważniejsze że już minęło . Tęsknota robi swoje .....

Tatku kreacje znalazłam, teraz czekam czy uszyją i zdąży dojść jeśli się uda, będę miała boska kiecke *_*

Tatku ( jak wszyscy to wszyscy ), właśnie mi coś uświadomiłeś. Ja nie gram dla wyniku, dla mnie samą przyjemnością jest to usadzenie tyłka do planszy i móżdżenie, rozkminianie Gramy, póki co, w takie gry, które nie są jakoś bardzo wymagające jeśli chodzi o bezpośrednią rywalizację. Każde z nas ma swoją drogę do zwycięstwa, której się trzyma, a potem podliczamy punkty. Nie gramy złośliwie, aczkolwiek zdarza się, że oboje idziemy taką samą ścieżką, lub wpadamy na ten sam pomysł, to wtedy słychać epitety jak np. małpa, i mój tekst "ale Ty jesteś świnia" Ale bawimy się super!

ps.
Niektórzy wiedzą, inny nie, otóż nie udało mi się ominąć Rossmana i jego promąszon. Chociaż, gdyby nie fakt, że kończył mi się podkład, pewnie bym sobie odpuściła. Jestem zadowolona i biedna. Za każdym razem, gdy kupię kosmetyki, których prawdopodobnie nie uda mi się zużyć w przeciągu roku, lub w ogóle ich nie będę używać, obiecuje sobie, że przez najbliższy rok, nic więcej nie kupię. I takim oto sposobem, mam 6 podkładów, w tym jeden mineralny, 8 pudrów 9 bananowe, ryżowe, transparentne, i huk wie jakie), 2 palety z cienami, w których są identyczne kolory, 4 pomadki, a w ogóle nie maluję ust, i z 15 pędzelków.
Teraz dokupiłam jeszcze jakiś rozświetlacz i bronzer, ale póki co raczkuję w ich stosowaniu.
O winie gruzińskim zapomniałam.

Tatku oczywiście! Nosze czerwień tylko na takie okazje, bo ponoć w czerwieni mi do twarzy na codzień wybieram bardziej stonowane kolory, najczęściej właściwie wszystkie odcienie czerni

Owieczko ja tez używam 5 kosmetyków na krzyż, a mam całe szafki nimi zawalone także rozumiem i wspieram w biedowaniu

Do wszystkiego można się przyzwyczaić, ja też tak miałam, że jak tylko zaczęło się robić ciepło, grilla się odpalało co tydzień. Żyję bez tego już 5 roki i jest mi z tym dobrze. Za żadne skarby świata, nie wróciłabym do swojego dawnego życia.

Wracając do powrotów, zanim wyszłam za mąż, byliśmy w związku 6 lat. I dokładnie 6 razy mnie zostawiał, bez podania konkretnego powodu. A to, że nic z tego nie będzie, a to że nie pasujemy do siebie itp. Ja głupia, zakochana, żebrałam go o miłość. Za każdym razem błagałam o powrót, o szansę. Oczywiście wracał, bo łechtało go jak za nim biegam. Kiedy ostatni, szósty raz mnie zostawił, powiedziałam sobie dość. Zero kontaktu, zero telefonów i dopiero go ruszyło. Sam skulony wrócił, a ja (głupia) postawiłam warunek, albo w tą albo w drugą. Albo zamieszkamy razem, albo się rozstajemy. I tak zamieszkaliśmy razem....a potem poszło.
Jemu imponowało, że ja walczę, zabiegam, poniżam się, czuł się wielkim władcą. Co ja miałam w głowie? nie wiem. Byłam chyba zdesperowana, nie widziałam świata poza nim. Odciął mnie od wszystkich i od wszystkiego. Moim życiem był on. Po rozstaniach nasz związek nie zmieniał się, nadal musiałam mu udowadniać miłość, głaskać po głowie i podziwiać. Po latach wychodziło mi to uszami. Do tej pory żałuję, że nie posłuchałam mądrzejszych i nie kopnęłam go w doopę za pierwszym razem.
Teraz wyznaję zasadę Kaśki Nosowskiej - "Powrotów nie będzie"

Cześć dziewczyny
Widzę, że poruszane sa tematy na czasie
Ja również wylądowałam w rossmannie..
I kupiłam za dużo nie potrzebnego
Ale byłam też w weekend na zakupach i mam kilka ekstra ciuszków, trochę biżuteri i okularki
Od razu lepiej mi się zrobilo

Pyłku takie gorsze dni niestety powracają, ciekawe ile trwają, takie nawroty..
Ja ostatnio tydzień przed swietami beczalam.

A teraz temat powrotów, ostatnio u mnie górujacy
Mój eks bawi się w to aby podtrzymywać we mnie nadzieję, czy co
Jak tylko usłyszał że odpuszczam to się zjawił
Placze się pod nogami i systematycznie co jakiś czas zaburza mój spokoj

Pozdrawiam wszystkich

Jazz Czerwona kiecka super

Ja na promo w rosmannie tez nie popłynęłam, bo kosmetyków mam w brud. Mogę obdarować polowe bloku a i tak jeszcze mi zostanie:p za to płynę na wyjścia do restauracji, średnio 3-4/tydz. To już chyba mój nałóg -,-

Pyłek ma takie zbiorowisko kosmetyków, ze szok, potwierdzam

Miałam dziś ciężki dzień. Okres mam i naprawdę od kiedy mam wkładkę, mam takie huśtawki w „te dni” , ze szok mam ochotę usiąść w kacie i płakać:/ czeka na mnie przyjaciółka z alkoholem. Będzie lament, picie i najpewniej ostatecznie śmiech

Tzn w koszyku miałam już zestawy ale wszystko grzecznie odłożyłam :-P.
Ta promocja minus 55% trochę mnie obrzydza w takich sklepach kosmetyki są otwierane , używane  mimo że są testery bałagan na tych półkach itp. jeśli chodzi o podkłady często są zbyt nagrzewane tymi pięknymi oświetleniami . Pewnie nie wszędzie tak jest tylko ja mam takiego pecha . Poza tym kapnełam się że kosmetyki są podnoszone do cen gdzie nigdy nie kosztują tyle w sklepach  .  To ja już wolę Douglas i o dziwo można znaleźć perełki w fajnych cenach . Naszczescie daleko mam do tego sklepu :-P.

Douglas jest drogi to fakt, ale ja przeliczam to tez na wydajność i jakość:)

Ja dziś zamierzam spędzić dzień w łóżku. Mam kaca i głowa mi pęka

Spoko Jazz, ja od jutra to codziennie mam imprezę, z alkoholem :x ale idę na disco, ko jeżu, nie wiem jak ja się tam odnajdę ale korzystam z tego co mam. Pewnie będzie kac gigant z odroczeniem hahha

Smutne nie wiem co napisać ..... Ściskam mocno i wierzę że wszystko będzie dobrze

Tatku bardzo mi przykro jestem z Tobą...❤️

Tatku nic nie dadzą słowa ale wiedz że jesteśmy sercem z twoja mama.  Ucałuj ją bardzo mocno od nas i powiedz że bardzo dziękujemy że dala nam i ludziom z Twojego otoczenia ciebie! Stworzyła cudownego człowieka który uratował nie jedna z nas. Spełniła najważniejszy obowiązek matki. Wychowała Ciebie ! Jeśli wie że to już czas pozwól jej , kochaj i szanuj do końca.

Bardzo mi przykro.

Ja też bardzo Ci współczuję i całą sobą przesyłam wsparcie...

Paslawku, nie wiem co powiedzieć, mogę tylko przesłać słowa wsparcia i otuchy dla ciebie i mamy.To trudne rzeczy, nigdy nie ma odpowiedniego czasu, słów. Myśle o Was ciepło.

Czym są moje problemy wobec  takich sytuacji.
Ja przynajmniej wczoraj się dowiedziałam i zobaczyłam powód mojego nieszczęścia. Rozpadłam się.
Ale to nie czas żeby o sobie...

Miłego dnia Wszystkim .

Paslawku Ty jesteś starszy, dojrzalszy, przechodzisz przez to zupełnie inaczej. One jeszcze nie potrafią rozróżnić pewnych emocji, ale niech one będą, niech nimi szarpią, targają, poniewierają. Tak wyglada życie, niech przeżyją pełne spektrum emocji, jeśli maja taka potrzebę, niech wyją, krzyczą, płaczą i tupią nogami. Spokój przyjdzie kiedyś, teraz musicie przez to przejść. Strasznie mi przykro i nawet nie wyobrażam sobie, co musicie czuć. Ja na sama myśl o stracie najbliższych panikuje... Śle wirtualne uściski :*

To jest czas, żeby o sobie.
Opowiadaj wyimaginowana jak się czujesz i dlaczego.

pasławku, dużo sił Ci życzę.

Pasławek - pozwól im przeżywać tak jak potrzebują. Bądź wsparciem, w miarę potrzeby odeślij do specjalisty, jeżeli zauważysz, że jest taka potrzeba. Daj im tyle czasu ile będzie im trzeba. Jeżeli nie mają żadnego wspólnego aktualnego zdjęcia, to zróbcie koniecznie. Teraz o tym nie pomyślą, potem będą tego potrzebować.
I fajnie jest mieć pamiątkę. Więc może babcia im przekaże jakiś drobiazg? Ja mam klucz do domu do babci ten sam, którego zawsze używał zmarły dziadek i pomimo, że się zacina, to nie wymieniłabym go na żaden inny. Warto mieć jakiś taki drobiazg, naprawdę drobiazg, który się z daną osobą kojarzy.

Pasławku, myślę o tym, czego mnie samej brakuje
to jest zawsze trochę inaczej jak się w tej drodze towarzyszy, a inaczej, jak nie masz kiedy się pożegnać, bo wszystko jest nagle.
Pierwsze jest ciężkie i trudne, drugie jest troszeczkę lżejsze, bo zdążysz zrobić wszystko, co chcesz zrobić przed. Zdążysz się nacieszyć obecnością drugiej osoby chociaż już mając w myślach przyszłość. Ale to zawsze trochę lepsze.

Wymig nie masz za co przepraszać, czujesz to co czujesz i masz do tego prawo.
Można zrobić wszytko aby dalej żyć ale serca nie odszukasz.
Można mieć wszytko poukładane w głowie, że to dupek, zachował się jak palant, nie wart ale i tak czuję się co innego.
Kochalas go szczerze i zanim to minie trochę to potrwa.
I tak jesteś bardzo dzielna, przyznajesz się do swoich uczuć i sięgnęłas po pomoc.
Mam podobne odczucia co Ty i chyba też zdecyduje się na psychoterapię..
Mój eks przyjeżdża mówi jak to mu na mnie zależy, a później zmienia front i np. nie wraca na noce do domu.
Jest niedojrzalym, nieszczerym dupkiem, który gra na moich uczuciach, nie liczy się z nimi, a mimo to go kocham.
Jestem na etapie akceptowana tego w sercu że już z nim nigdy nie będę, i jest bardzo ciężko.
Ale damy radę kochana, kiedyś ból musi minąć.. :-* trzymaj się mocno

Współczuje Wyimaginowana. Ze wszystkiego właśnie boje się najbardziej spotkać eks. Może właśnie dlatego, że przeżyłabym to samo co Ty...
I to porównanie, że teraz ktoś inny jest na Twoim miejscu, ktoś żyje Twoim życiem... Jakbym słyszała swoje własne myśli. I tak doskonale wiem, jaki to ból.
Gdyby człowiek mógł wiedzieć zawczasu, z kim będzie mieć do czynienia, czy nie byłoby prościej? Czasem chciałoby się już nie czuć nic...

Dziękuje Wam, ze mogę to wszystko napisać, powiedzieć głośno. Bardzo mi to pomaga.
Wiem, ze cierpienia nie da się skalowac. Tak jak wrażliwości.

Depresja to choroba, która odbiera najważniejsze - umiejetność cieszenia się, odczuwania zadowolenia nawet z prostych rzeczy. Wszystko jest takie samo. To ze ktoś się śmieje nic nie oznacza. Nikt nie wie co siedzi w środku.
Zawsze byłam postrzegana jako ta przebojowa, zabawna, z ciętym językiem, idąca do przodu. Sama tez ten wizerunek podtrzymywałam, nawet w największym gównie. Teraz kiedy idę do pracy, bo muszę, nikt by się nie domyślił, co się dzieje. Ile razy znikam w ciągu dnia po to, aby opanować łzy i drżenie dłoni. Ale idę bo tam są ludzie. Idę bo muszę pracować aby przeżyć i koc spłacić długi z którymi zostałam.

Po prostu to rozstanie mnie złamało. I może jestem dziwna, może inna, może niedzisiejsza, bo w końcu lidzie się rozstają i poznają innych ludzi. Ale dla mnie on był kimś kto dał mi szczęście, pokazał świat, pozwolił się śmiać, cieszyć, brać z życia garściami. Nauczył mnie tylu rzeczy. Był. Zawsze. Nawet nie sądziłam, ze tak można się do kogoś przywiązać. Oddałam mu wszystko co dla mnie w życiu było najcenniejsze. Otworzyłam sie. Dałam młodość, czas, ciało, a przede wszystkim zaufanie. W pewnym momencie tego związku poczułam ze to jest to, na całe życie. A on to przeświadczenie potwierdzal i podtrzymywał. I teraz czuje się jak sponiewierana prostytutka. Jakby ktoś pogwałcił moja wartości, zdeptał moja wizje świata.
To spotkanie piątkowe to jak powolna egzekucja. Nagle wszytko ułożylo się w całość. Uświadamiasz sobie, ze ktoś Cię oszukiwał. Ze potraktował cię jak rzecz. Z wielka łatwością. Kiedy ja każdego dnia ledwo żyłam, popołudniami leżałam na podłodze bo nie miałam siły wstać, jakaś dziunia siedziała na moim miejscu, dotykała moich szklanek, parzyła w moje oczy i weszła w mój świat. Z premedytacja i celowo.
A ja zbierałam się do kupy wiedząc ze straciłam coś w co w życiu najbardziej wierzyłam i komu najbardziej ufałam. Później straciłam dziecko.
Odchodząc zabrał mi wszystko co było dla mnie w życiu najważniejsze - miłość, marzenia, poczucie bezpieczeństwa, codzienność.

Widzę to dopiero teraz kiedy codziennie wstaje i próbuje złapać oddech, umyć twarz zimna woda, umalować się  i iść udawać do ludzi ze cieszy mnie życie. Nie, nie cieszy mnie. Nie wiem czy kiedyś zacznie.

Nie wybaczyłam, nie pogodziłam się i nie wiem jak to zrobić. Nie wiem. Ale dałam mu te wolność bez słowa ale.
I cierpię. Sama w czterech ścianach. Bo można być samotnym wśród ludzi.

Nie czytałam. Od dłuższego czasu nie zaglądam do innych wątków. Ale zapoznam się.
Pewnie można wybaczyć. Nie wiem komu bardziej nie umiem - sobie czy jemu.
Nie jestem silna, czasami o tym mówilam, głośniej, ciszej ale dawałam sygnały niektórym osobom. Ale najgorsze co się słyszy „A co ty gadasz, zobaczysz jeszcze trochę i będzie lepiej.” Albo „tego kwiatu to pół światu”. No i obuchem w łeb. Dlatego się wycofywałam, zaczęłam ukrywać, bo czułam się nierozumiana. Sama ze swoim problemem.

Wyimaginowana,przykro mi, że cierpisz.
Chyba wiem, dlaczego ludzie silą się na słowa pocieszenia, bo to się czuje taką bezradność - z jednej strony chce Ci się ulżyć w cierpieniu, ale z drugiej strony nie wiadomo, jak to zrobić.
Wyrzucaj tutaj to, co Ci leźy na sercu i zatruwa myśli. Może to przyniesie odrobinę wytchnienia.

Osobiście polecam aktywność fizyczną i ogólnie zmęczenie na lepszy sen. Dostaniesz przy okazji trochę endorfin. Badania pokazują też, że aktywność fizyczna sprzyja walce ze stresem i z depresją. Może chociaź spacer?