dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Myślę, że Jazzmine ma rację. Jeśli mężczyzna naprawdę chce być z kobietą, to nie ma dla niego żadnych przeszkód. Po prostu się stara i nie szuka wymówek. To my kobiety sobie komplikujemy na siłę... Bo analizujemy, zastanawiamy się i ciągle doszukujemy się jakichś sygnałów, tam gdzie ich wcale nie ma.

Kata dziękuje Ci, kochana jesteś, ze o mnie pomyślałaś jednak ja aktualnie robię detoks od zakupu perfum. Mam 10 flakonów i muszę je w końcu zużyć:)

Jak już coś wykończę to czaje się na:
Girls can do antyhing od Zadig&Voltaire

Dokładnie Ania, trzeba się wypłakać, wyzloscic, wyzalowac. A po to jest forum
Jazz, no ja też mam coś mniej więcej tyle, bardziej więcej ...ale nie moglam się powstrzymać. A o tym zapachu który piszesz słyszałam, ja teraz choruje na Toma Forda, Black Orchid ale to kiedyś, kiedyś...
Słuchajcie, mam taką zajawkę:D .. Jeździłam dziś na motorze w sensie ja sama, uczę się, jeździłam po ulicy i po takich wertepach ,czad normalnie adrenalina ekstra, czuje że będę szaleć na motorze teraz. Haha, mam nawet filmik jak na.kur.wiam.

Motor mega sprawa, ale ja wiem, ze bym na nim zginęła, wiec odsuwam od siebie ta mysl super Kata! Ja mam to zboczenie, ze wszystko kupuje w największych pojemnościach i boje się, ze jak będę ciagle kupować kolejne zapachy, to te mi się zepsują w końcu ^_^ toma forda chciałabym fuckin fabulous, ale mnie nie stać:(

Mnie też na Toma Forda narazie nie stać ech, no może kiedy..
Motor póki co tymczasowo mój, mogę na nim ćwiczyć jazdę, jak już się nauczę porządnie jeździć to sobie kupię ,ale to minie trochę czasu zapewne. Stary jest ale daje rady   Jazz, no ja też mam takie myśli ,że jestem porąbana i zaraz się rozbije ale staram się być rozsądną

Kata  czad jestem pod wrażeniem tylko kask chociaż zakładaj

Motory i perfumy serce rośnie,tylko jak sobie przypomnę nastoletnie pomysły i naukę jazdy Połamańców to odrobinę skaczę mi jeszcze ciśnienie.
Zdecydowanie jestem zwolennikiem perfum zamiast szaleństw motocyklowych ale,kiedyś jedną flaszkę stłukłem Reve cośtam (pamiętam do dziś )  niechcący tylko "młody wiek i dotychczasowa niekaralność " mnie uratowały przed gniewem TEN wzrok także to też niebezpieczne i ryzykowne tyle tych flakonów nawiasem mówiąc z tymi fiolkami to jest tak że jakoś ich nie ubyło nawet po wyprowadzce córki a mam wrażenie że przybyło ale co tam to akurat urocza działalność no i  trza mieć jakieś hobby co nie.

Aniu nawet nie myśl o przepraszaniu za to co czujesz wolno Tobie wszystko żal się przewali i przeminie wkrótce nie gań się za to.

niktinny zawsze ktoś przeczyta święta jakoś zawsze trudniejsze poobserwuj się po świętach i wtedy zdecyduj o ewentualnej przeprowadzce uważam że na początku jest trochę łatwiej ale te różnice są niewielkie wyobraźnia pracuje i napędza nadzieje wspomnienia zabierasz ze sobą .Znajome widoki wyzwalają i wywołują skojarzenia jeżeli często to trudniej się odciąć bo nie zapomnisz nie staraj się zapominać to nie działa lub działa wzmacniająco na wspominanie,ale jak czytam to niektórzy przyzwyczajają się do spotykanie eks najskuteczniejsze i dość trudne to mentalne odcinanie się to podstawa różnie bywa dużo zależy od Twoich innych aktywności w życiu może być tak że jeszcze mieszkasz tam po to by karmić nadzieję i wspominać taki rodzaj smutku który wciąga i trzyma w miejscu.Pewnych zjawisk nie unikniesz - przejść kolejne fazy raczej jest koniecznym.
Też się trzymaj no i witaj .

Wszystkim przyjaciolom z forum zycze by w te święta odnaleźli w sobie siłę by uzmyslowic sobie ze posiadamy dużo więcej w naszym życiu niż tylko te utacona osobę w postaci ex. Życzę byście mieli komu zlozyc życzenia i do kogo życzliwie sie przytulić. Byscie zawsze pamiętali ze wspólnymi siłami stwrzyllsmy to miejsce które jest poniekąd naszym azylem i schronieniem wśród ludzi którzy nas lubią i pragną naszego szczęścia. Miejsce gdzie zapewne trafi jeszcze nie jedna osoba i miejmy nadzieję że i one poczują się tu dobrze. Dla mnie jesteście prawie jak rodzina, lubię was czytać, niektorych oglądać na zdjęciach lubię gdy jesteście szczęśliwi.

A każdemu w trudnej jeszcze emocionalnie sytuacji zycze by juz odnalezli siłę do pokonania tej trudnaj bariery. Zawsze po deszczu wychodzi słońce. I mimo ze teraz możemy tego jeszcze nie wiedzieć będziemy szczęśliwi. Ja nigdy się nie mylę.

Całusy dla Was Kochani wesolych swiat

Promyczku<3

Ja się objadlam do oporu po prostu. Cudowny dzień, rodzinny.. lubię taki wspólny czas

Pyłku no.. to powtórka z rozrywki. Ale ten czas leci

Z tym "obżarstwem" Pyłku to u Ciebie było trochę problemów nie wypominając.
I nie wspominając chiń..... a było minęło dobrze że masz apetyt.

Chińskich zupek .. .? :-D Nie już ich nie jem nawet nie mam ochoty  przez Jazz :-P.
Czy mam apetyt bardziej oczami bym jadała niż jem strasznie chyba mały żołądek mi się zrobił ale za to figura niezła jak na mnie no i kondycja lepsza  hahahaha
Jak tam najedzeni wypoczęci ?

Dziś tylko cichy chód zastosowałem.Po bieganiu raczej obawiał bym się kolki Nie nie dziś.

Dziś totalnie bierny leniwy wieczorny odpoczynek w pozycji horyzontalnej moja żona sobie drzemie nawet ciekawe zjawisko temu towarzyszy bo jak wyłączam TV do się budzi jak włączam przysypia czary normalnie

Pyłku i dobrze, ze już tego nie jesz!!

Apetyt, ojoj, ja tez dopadłam, przy czym święta to u mnie trwają od 3 tygodni, odkąd ze szpitala wyszłam to jedyny sport jaki uprawiam to jedzenie :x
U mnie święta spokojne, no poza drobnym incydentem w piątek, gdzie zostałam miejska gwizda kiedy to popsuło mi się auto na środku ronda w godzinach szczytu hahah dziwne uczucie jak pada skrzynia biegów a ty się orientujesz ze nie masz do kogo zadzwonić po pomoc. Ale z uwagi na obcas i wiatr we włosach znalazł się miły człowiek, który pomógł.
A tak poza tym spotkałam się ze znajomymi, zaliczyłam wyjście „w miasto” i doszłam stety/niestety do wniosków takowych - jak to super być samemu, co to za cholota się teraz bawi, to szczerze mówiąc, podnosiłam brwi ze zdziwienia tak wysoko, ze mi się prawie na potylicy zatrzymały. Z cząstki niestety była tęsknota, ale chyba bardziej za tym co się znało, bezpieczeństwem, przewidywalnością. Zrobiłam się strasznie nieufna, nie umiem gadać z płcią przeciwna, wszędzie widzę podstęp. Nawet mi się nie chce gadać z facetami. Porażka xd
Pierwszy raz od dawna poczułam jak to super ze nie mam zobowiązań i nikt mnie w balona nie robi, bo to co zaobserwowałam na tym „wyjściu” zażenowało mnie kompletnie.
Teraz przyjęłam pozycje na leniwca i oglądam serial

Miłego wieczoru dla tych co są, spokojnej nocy dla tych co już śpią

Oj, ja też niestety sobie folguje. Jest smacznie
Wymig fajnie,że jest lepiej.i nic na siłę.

Promyczku ,piękne życzenia... :* Ty masz coś w sobie takiego hmm, nigdy nikogo nie oceniasz, o nikim nigdy źle nie mówisz a to jest kosmiczna siła. I zgadzam się, Promyczek idealna ksywa.
Te Babki co do Ciebie przychodzą na zabiegi mają dwa w jednym. Zazdrość ! Siła jest kobietą nie od dziś wiadomo
Idę paść brzuch dalej, leżeć i dziś się nie ruszam. Nikt mnie z domu nie wyciagnie. Za zimno.
:*

Promyczku również uważam że pięknie to napisałaś :-* i zgadzam się z Wymig

Dziewczyny ja jestem przejedzona, nie wiem jak zdołałam tyle zjeść

Mam nadzieję że święta mijaja wam przyjemnie i macie lepsze nastroje.
Ja mam napewno, bo przez tydzień mieszkać bedzie u mnie moja mama.
Jest to dla mnie bardzo duża pomoc fizyczna i cudowne wsparcie psychiczne

Paslawku ja również tak często robię a mam już swoje lata

Nie ma w tym nic dziwnego to mega naruralne ."Wiek" nic ma znaczenia.
Mam teraz taki czas w którym jestem bardziej wyczulony i uwrażliwiony podatny na wzruszenia i dobrze mi z tym chociaż łatwo nie jest to z tego powstaje spokój i jakaś energia wbrew temu co może się stac .
Pozdrowienia i miłego dnia

Obojętność to bardzo bardzo rzadkie zjawisko nie jestem do końca pewny czy całkowicie możliwym jest być odpornym na wpływ innych ludzi a zwłaszcza po rozstaniu z osobą jeszcze niedawno dla Ciebie bliską a wymuszanie obojętności to niebezpieczna sprawa podobnie jak wywoływanie nienawiści czy niechęci tak na żądanie to niezdrowe przede wszystkim dla Ciebie masz jeszcze dość sporo nie rozładowanych wcześniejszych urazów. .Dystans jest czymś zdecydowanie bardziej pożytecznym nabiera się go z czasem dbając o swój spokój samopoczucie i samoocenę możliwie jak najbardziej niezależnie czyli rozwijając się powoli małymi krokami czasem trzeba się jednak przymusić dobrowolnie tak jak się potrafi ćwicząc a nie wmuszając na  sobie stanów których w nas w ogóle niema i dowalając sobie że jeszcze nie jesteś doskonała gotowa itp .
Martwa to kolejne doświadczenie w Twoim życiu nie czekaj aż Ci coś przejdzie "absolutnie "możesz działać dla siebie na swoją rzecz mimo tych emocji nic Ci się nie stanie .Masz przecież swoje plany nie odrywaj się od nich .
fazę izolacji masz jako tako przeżytą mam wrażenie.Możesz mieć nawroty tylko po co tam zerkasz i zaglądasz ?
Chciałaś sprawdzić co jest pod bandażem ? Sprawdziłaś jeszcze boli i niezagojone - normalka .
Pamiętam jak kiedyś poszedłem na imprezę na której w sumie nie musiałem wcale być poszedłem tam się sprawdzić wbrew zaleceniom czyli poszedłem na balangę żeby nie pić uodpornić się niewiele brakowało odruchowo sięgnąłbym po kieliszek tak silne są to nawyki
nie wypiłem poszedłem do domu miałem koszmary a rano naprawdę tęgiego "suchego kaca "sytuacja do Twojej analogiczna pomedytujesz to się utożsamisz jesteś mądra dziewczyna.
Nie przejmuj się zazdrością zawiścią i żalem one są nawykowe mimo pewnej świadomości działają siłą rozpędu czasem już na sam widok mimowolnie jesteś jeszcze rozstrojona i rozregulowana dostrajanie jest w toku dzieje się.Dlatego to takie trudne nałogowego myślenia nie widzimy w pełni albo nawet wcale w codziennym życiu ponieważ po części myślimy nałogowo na swój temat to sprzeczność i paradoks ciężki do wykrycia powoduje szamotaninę wewnętrzną bo jedno napędza drugie zdrowienie to nabieranie nowych zdrowszych nawyków właściwie to nie odwyk tylko tak naprawdę przywyk.Sama wiedza to za mało działanie jest konieczne.
Takie emocje podczas działań które podjęłaś w związku z eksem są niczym niezwykłym a raczej przewidywalnym do bólu w Twojej fazie po rozstaniu nie katuj się za to ale też nie zaglądaj tam .Stało się zdarza się odpuść sobie zobacz co sobie robisz tym zerkaniem i powstrzymuj się.Uważaj na stany dobrego samopoczucia tam też może tkwić pokusa bycia silniejszym niż się jest w rzeczywistości.

To że możesz mieć w sobie jeszcze mnóstwo "starych" emocji złość ,gniew,żal,poczucie krzywdy urazy.itp to nic dziwnego ani nienormalnego nie wyleczysz ich dokładając sobie nowych (utrwalasz i wzmacniasz te stare to-tłumienie jednych emocji innymi) oraz i poprzez ciągle wracanie do "starych". Utrwalasz też wypominanie w ten sposób
Nie musisz mu im źle życzyć ani dobrze na wyrost nie musisz mu niczego życzyć po prostu dla własnego dobra ale nienawiść i obojętność nie maja tu zastosowania jako nowa terapia jak odreagujesz te stare w zdrowy sposób nie tłumiąc ich to się uspokoisz ukoisz ból on zniknie wtedy.Nienawiść rozgrzewa ale możesz się poparzyć nie nadużywaj tego.
Spokój to jednak nie obojętność moim zdaniem.

Po co oszukać przeznaczenie? Też tak myślałam, baaaardzo długo, chodziłam i trułam wszystkim dupę, że zmarnował mi życie, zmarnował 9 lat. A jak ktoś potakiwał, to poczucie krzywdy jeszcze rosło. Ale byli ludzie, którzy mi tłumaczyli - słuchaj, jest ch**, niedojrzałym dzieciakiem, jest taki i owaki. Ale pomyśl ile Ci dał, ile się nauczyłaś, ile pozytywnych rzeczy w tym było. Co dzięki temu wiesz? Co potrafisz? Co byś teraz zrobiła w takiej sytuacji?
Nadal mam wiele złości, krzywdy itd itp. Ale też patrzę już na to inaczej. Patrzę na siebie, ze swojej perspektywy, co ja zrobiłam, co mogę.
Ludzie tacy są. Ja też nie rozumiem jak można mówić że się kocha, oświadczyć się, spać z kimś do końca a 2 dni później powiedzieć, że "jakby były zobowiązania to byłoby trudniej". Po 9 latach. Ale można, nie zmienisz tego.
Postaraj się rozładowywać te negatywne emocje. Nienawiść nic tutaj nie załatwi. Uwierz mi. Tłumienie też. Ja tak robiłam i się dorobiłam. Depresji.
Będą wahania, ja miałam okres, że odżyłam, że było super, a potem przyszło wielkie załamanie, tęsknota, myślałam, że się uduszę. A przyszło, bo zaczęłam go widywać. Rozdrapywać rany. Teraz nie widuje go, jest lepiej, pracuje nad sobą. CO nie oznacza, że nie tęsknię. Ale ja, w przeciwieństwie do niego, gdybym miała możliwość go spotykać i zobaczyć potrafiłabym powiedzieć co mnie boli, jak mnie to złamało, ale też potrafiłabym powiedzieć Dziękuję, za wiele lat.

Ja też przez kilka miesięcy tak myślałam - jak go spotkam to wszystko wyrzygam. Chciałam go zmieszać z błotem, wbić w poczucie winy, napluć na niego itp itd Ale coś mnie powstrzymywało, żeby do niego pisać. Nie wiem co. Każdy mi mówił daj sobie spokój, a ja aż kipiałam złością, zwłaszcza kiedy spotkałam go 1 raz od rozstania, o ironio w rocznicę związku, w walentynki, przypadkowo, w sklepie, a on mnie po prostu ominął i nie powiedział nawet cześć(!). Ktoś, kto kilka miesięcy wcześniej spał ze mną w jednym łóżku. Wtedy coś pękło, złamałam się. Kładłam się na podłodze, płakałam, waliłam pięścią w podłogę, krzyczałam, aż zasypiałam bo nie miałam siły.  Ciągle "rozmawiałam z nim w głowie", układałam to co chciałam powiedzieć, aż z dnia na dzień coraz mniej miałam do powiedzenia.
Ale teraz dziękuje sobie i  innym ze mnie powstrzymali  przed tym, bo to były tylko emocje. Spadłam na dno, ochłonęłam, przemieliłam wszystko. I teraz pomimo żalu, urazy, umiem powiedzieć "skrzywdziłeś mnie", "czułam się tak i tak", ale też dziękuję.  Mimo wielkiej krzywdy. Nie wiem, czy jestem dojrzała, czy to skorupa. Ale dostałam po dupie - potraktował mnie jak rzecz, zostawił bez słowa wyjaśnienia,mimo ze to nie była moja wina, spał ze mną do końca. Po rozstaniu dowiedziałam się, że jestem w ciąży, krótko się cieszyłam, kilka dni, poroniłam. Wtedy nie jadłam, nie piłam. Obwiniałam się. Plus zostałam z remontem mieszkania, który miał być wspólny, z marną pensją, gdzie jedyne co byłam w stanie to zrobić siku. Potem były problemy zdrowotne, pobyt w szpitalu, leki. I pewnego dnia powiedziałam dosyć. On nie zasłużył na  mnie. Mimo że nadal go kocham, nadal tęsknie.
Teraz nie widziałam go ok. 2 miesiące. Nie wiem co się z nim dzieje. Ale nie da się pozostać zupełnie obojętnym. Nawet jego imię wzbudza we mnie emocje. Ale staram się panować nad tym. Czy się boję? Tak. Bo wiem, jak to było ostatnio, jak mnie to doprowadziło na dno. Dlatego najlepiej się odciąć.

Tez mam jakiś dziwny czas. Ciagle osaczają mnie jakieś fake konta. Zajrzałam nawet na profil byłej-aktualnej i eksa. Usunięty status związku, no ciekawe. Właściwie nie powinno mnie to interesować, ale cóż, to było silniejsze ode mnie choć dawno tego nie robiłam. Znajomego dziś spotkałam, pytał o eks. Dostałam jakaś dziwna wiadomość od mamy eks. Za dużo tego eks ostatnio i mam nawrot. Buuu...

Nie spotkam go, a nawet jeśli, to nie sadze bym jakoś spanikowała czy coś w tym stylu. Ona usunęła, on nie. Nie chce rozkładać tego na czynniki pierwsze choć nie ukrywam, ze trochę mi się to kręci po głowie. Nie sadze by miał czelność się do mnie odezwać, wiec chociaż w tej kwestii, jestem spokojna. Ciekawi mnie jeszcze kto ma od października taka obsesje na moim punkcie i zadaje sobie trud zakładania co rusz nowych kont by mnie obserwować, ale tego się nie dowiem. Mam fankę/a

Powodzenia życzę ci żeby wszystkie twoje plany i marzenia się spełniły. Buźka .

Spotkaliśmy się w poniedziałek.. czułam ze dłużej już nie mogę udawać ze jest okej.. po powrocie do domu w nocy usiadłam i napisałam ze nie potrafie mieć z nim kontaktu, ze nie chce płakać po spotkaniach z nim i najlepiej będzie jeśli zerwiemy kontakt całkowicie. Napisałam ze już nie obchodzi mnie co robi z kim się spotyka niech pisze z byłymi, z pannami z tindera, mam inne problemy które teraz się nawarstwiły i muszę sobie z nimi dać radę. Nie odpisał. Nic. Ani słowa ale odczytał. Następnego dnia zadzwonił z głupia sprawa, odpowiedziałam pozegnalam się koniec. Napisał.. nie udzieliłam już odpowiedzi na pytanie tylko ponowiłam swoją wiadomość z poprzedniego dnia, odpisał wtf i ze nie da rady jej teraz przeczytać bo jedzie autem.. napisałam ze może i lepiej i ze pewnie wiadomości z wczoraj tez nie odczytał odpisał ze nie odczyta ale może przyjechać i wysłuchać zgodziłam się nie wiem czemu.. podświadomie chyba chciałam żeby to nie był koniec ? Spotkaliśmy się, widziałam w jego oczach to za co go pokochałam. Był inny taki jak dawniej.. Mieliśmy już zacząć rozmawiać ale okazało się ze muszę szybko wracać do domu powiedział ze nie ma problemu pogadamy jutro.. dzisiaj znów jest zdystansowany...

A za 40 no dobra niech będzie 35 lat najlepiej niczego nie żałować
Oczywiście Jazz fajny cytat zgadzam się z tym ale to nie koniec jeszcze i macie na to czas .
Pozdrowienia :-*

Asz Ty "moja" mądralo

Edit :Ja lubię być " wychowywany" przez moja córką no i lubię zapał z jakim mi coś tłumaczy tak samo jak lubię się z nią droczyć i z wzajemnością To tak na marginesie
Córka to fajna właściwie najfajniejsza sprawa natomiast SOG nie bardzo chyba mam nawroicik tego zjawiska.

Autorka tego postu na szczęście jest już dawno szczęśliwa ;-)
Co do nadzieji chyba każda z nas miała że wróci i będzie jak dawniej żadnej tutaj się to nie sprawdziło radzę nie żyć nadzieją bo nadzieja niszczy od środka

Tatku co to SOG?

Malinowa skup się bardziej na tym, ze to szkoła życia. Odrób dobrze ta lekcje i idź przed siebie. Takim czekaniem tylko predluzasz i marnujesz czas. Skoro się rozstaliście to jakiś powód był i nie po to się człowiek rozchodzi, by wracać.

Też jeszcze jakiś czas temu wierzyłam, że może po takiej przerwie eks sobie coś przemysli i to dobre dla związku. Teraz myślę inaczej, powinniśmy się starać, wspierac w momencie kryzysu i gdyby chciał być ze mną to by był. Rozumiem jeszcze jak dwie osoby dochodzą do wniosku, że rozstanie to dobre wyjście.. Ale nie jak ktoś kogoś porzuca..
Raczej nie zwróci mi tych wszystkich nocy przeplakanych i trudnych..