dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

O widzisz, zerwał z tobą przez sms. Czyli powiedział Ci, że to koniec. Ja nic takiego nie uslyszałam, ani nie dostałam.

bardzo się cieszę. ja twoje posty też już dawno omijam na forum, bo to i tak kopiuj wklej w każdym temacie, więc kwita:)

Moj zerwał ze mną 2 dni po wyjściu ze szpitala, kiedy ja poczułam w najcięższym okresie swojego zycia, ze to naprawdę miłość. Wierz mi - jak obuchem w łeb;-) W jego telefonie znalazłam smsy z jego eks, w których wyznawał jej miłość. Spakowałam sie, wyniosłam, pozegnalam. Tez nie miał jaj by mi powiedziec wprost o co chodzi, po prostu po kłótni o pierdole, wyszedł. Wrócił, położył sie normalnie ze mną spac. Na następny dzien miałam gości, wiec nie było jak porozmawiac. Położyliśmy sie, włączyliśmy film, chciałam sie przytulic, porozmawiać, on mnie objął i wyskoczył z tekstem  - ale to koniec, wypaliło sie. NAGLE W CIAGU DOBY MU SIE WYPALIŁO. Tez nie mogłam uwierzyć i zrozumieć, ale nie drazylam, po prostu zebrałam swoje manele, poprosiłam osobę z autem o pomoc i w ciagu kilku h nie było ani mnie, ani jednej mojej rzeczy w jego mieszkaniu. W miedzyczasie cos mnie tknęło i spojrzałam w smsy, a tam „kocham Cie” do jakiejś dziewczyny, to mi wystarczyło zupełnie, zeby juz nie chciec z nim totalnie rozmawiać.
Pozniej miał czelność (będąc juz z nia!) dręczyć mnie, ze tęskni, płakać, robic afery, zakładać fake konta i organizować nowe nr telefonów. Myslisz, ze drazylam? NIE. Raz sie przez chwile złamałam, powiedziałam, ze wciąż kocham i od razu pozalowalam. Wiecej tego błędu nie popełniłam i nie popełnie. Miej w d*pie jego tłumaczenia, przyjmij na klatę, ze to koniec, otrzep sie i ruszaj dalej. Życie jest za krótkie, by stać w miejscu, lepsze małe kroczki niz żadne czy (o zgrozo!) cofanie sie.

Zakończę tylko twierdzeniem, że gdybyś odpuściła pół roku temu, to aktualnie nie miałabyś takich problemów jak masz.

Miłego dalszego ignorowania moich postów

czekam aż Ty napiszesz coś, co nie będzie kopiuj-wklej z Twojej strony.

tak się właśnie kończy brak wyjaśnienia sobie pewnych spraw i konkretnej rozmowy, zamiast tego było pisanie dwuznacznych sms'ów.
i Marta nie wiedziała czy się rozstali czy pokłócili... i wygląda na to, że do dziś ma nadzieję, że to drugie.

No jak dla mnie gdyby facet przestał się odzywać poczekałabym może z tydzień zanim zaczęłabym opłakiwać rozstanie, a nie liczyła po pół roku ciągle na to, że to była tylko kłótnia

Nie pomieszałaś
niemniej przez ten czas pomiędzy Marta robiła wszystko, żeby pokazać byłemu, że jej jest ok i że jej przestało zależeć, płacząc nocami w poduszkę.

Ja bym nie czekała aż tyle. Wcale bym nie czekała ten tydzień to tak na wyrost bo pewnie po 2 dniach wkurzona wszystko bym z faceta wyciągnęła, a jakbym usłyszała tekst w stylu "nie wiem czy chcę być w związku" to nie dałabym sobą manipulować dalej tylko bym uniosła się honorem i wymiksowała.

To albo zamilklas, albo do niego piszesz.
Opisujesz tu to drugie, więc o żadnym milczeniu z Twojej strony Marto nie może być mowy.
Jeśli do niego piszesz, to znaczy, że nie zamilklas. Tak podpowiada mi moja babska logika

W sensie, ze nie pytałam i nie drążyłam już, czy to klotnia czy rozstanie, co dalej itd.

wiem, jak to się czyta, ale tych smsów bylo duzo, nie mam ich już.. teraz napisałam je w takiej treści jak je rozumiem. one byly bardzo dwuznaczne. Dlatego dopytywalam głupio czy to znaczy tak, czy siak. pomiedzy tymi byly jeszcze inne. A ten był odpowiedzią na moje pytanie, kim dla niego jestem, czy kolezanka, dziewczyną, kochanką. Więc napisal, że nie chce bym była kimś wiecej (czyli nie narzeczoną) niż jego dziewczyną.

To była moja pierrwsza z nim kłotnia, i ostatnia. i to jeszcze przez smsy... nie umiałam od razu jednoznacznie ocenić całej sytuacji. na gorąco.

Naskoczyłyście na mnie wszystkie jakbym zrobiła coś na prawde poniżej jakiejkolwiek godności. A ta na prawdę same w 80% tak samo byście postąpiły,a pokazała to sama loka. która "wyciągała by z faceta prawdę" i "wymiksowywałaby" się czegoś z honorem, mimo ze facet dawno ją wymiksował i to bez honoru, jeszcze przed jej wyciąganiem prawdy. i myślala, ze ona jest górą bo grzecznie dałaby mu czas tydzien na odebranie rzeczy. przy tym wszystkim milcząc... jak to możliwe? jakaś telepatia? nie jestem chyba aż tak zaawansowana technologicznie...

Moze i zrobiłam błąd, ze wrocilam do niego. nigdy do nikogo przedtem nie wracałam, nawet jak ktoś błagał na kolanach i obiecywał złote góry. Nigdy. Raz w życiu sprobowałam. Bo z nikim nie było mi tak dobrze. Bo w nikim nie zakochałam się tak bardzo jak w nim. Pogodziłam się z jego wcześniejszym odejściem i nie płakałam jak twierdzi loka, która chyba probowała też z poduszką moją telepatycznie rozmawiac. Zyłam dalej, starałam sie z całych sił, by dać sobie szanse na jeszcze lepsze chwile niż miałam z nim. Mialam chwile, że było mi źle, ale on nie był głównym źródłem tego, był składową, bo zakochalam się, bez wzajemności.
Potknęłam się, i uwierzyłam w to co mówił gdy chciał wrócic, chciałam wierzyć, a wiedział co powiedzieć, np ze on już dojrzał, ze wie czego chce,wtedy nie wiedział. Jednak po powrocie mu się odmieniło, i ok, mogło, nie chce nikogo trzymac siłą przy sobie. Tylko, on perfidnie grał na moich uczuciach. Korzystał ile się da. Bał się powiedzieć, że jednak nie chce być ze mną. Nie chciał wyjść na sk.....Więc zaczął mi wbijać szpileczki. Mnie one zabardzo nie ruszały, ale już czułam, że coś jest nie tak, więc się bardziej wycofałam, dałam dużą swobodę. Aż wykorzystał moją największą słabość - brak znaku życia... Dla was moze to być smieszne. Myślicie, że potrzebuję faceta po prostu kontrolowac... ale tak nie jest. Nie żyje jedna bliska mi osoba, kolezanka z grupy i jedynego brata prawie pochowałam, bo któs powiedział "a pewnie pije gdzieś z kimś" a "pewnie ma kaca i spi" "a pewnie sie poklocil z kims i baluje" i sama też tak mysłałam. Długo próbowalam sobie poradzić z poczuciem winy. Więc mam z kazdym umowę, ze daje znak zycia, że jest bezpieczny gdy wraca sam do domu nocą. Czy to kolega, kolezanka, ktokolwiek. On to wiedział, i zawsze nawet najbardziej pijany wysylal mi cokolwiek, nawet kropkę. a jak nie dał rady to rano dzwonil.

Powiedzcie mi, dlaczego ja przynoszę wstyd rodzajowi kobiecemu? a dlaczego nie on rodzajowi męskiemu? on wiedział, co do niego czułam, i wrócil by to wykorzystać. Mówiłam mu jasno, parę razy, co myslę o tym powrocie. Nie poleciałam od razu w jego ramiona. To poprzedzało co najmniej pare rozmów, gdzie zapewniał mnie, o jego dobrych intencjach. Postarał się również o to bym to odczuła i mu zaufała.I zaufałam jeszcze bardziej niż kiedyś. Nie usłyszałam od Was, chyba ani jednego słowa, o tym, że to on mnie zle potraktował, ze oszukał, że mną manipulował i to do samego końca. Czuję, że wy mu nic nie macie do zarzucenia. On mógł być ch... i ok. a ja będąc zagubiona i zdezorientowana, chcąca wiedząc choć kawałek co sie stało jestem nikim dla Was...nie jestem godna by być kobietą, bo zaufalam i do końca wierzyłam, że on coś do mnie czuje... Jak Wy tworzycie swoje związki? tak bez zaufania i wiary w to, że moze sie udać? da się tak? bo ja bym drugi raz z facetem, który nie wzbudza we mnie zaufania na randkę nie poszła... i temu, może jestem sama.

Marta,faktycznie trochę za grube słowa poleciały w Twoją stronę. Kiedy ja trafiłam na forum,tylko do innego wątku,aż takich rozmów nie było. Jest różnica między zimnym prysznicem,a zwykłym obrażaniem.
       Ja z tydzień lub dwa po rozstaniu też napisałam do exa,bo moja pogrążona w zaprzeczeniu głowa sądziła,że mogę się z nim przyjaźnić i że nawet tego chcę. Jego oschłą i olewatorską odpowiedź opisałam dziewczynom na forum i jakoś żadna mi nie napisała,że jestem zakałą kobiecego rodu. Napisały mi,żebym tego już więcej nie robiła. Marta teraz też jest w zaprzeczeniu i póki co,takie pisanie do byłego wydaje jej się potrzebne,by pewne sprawy zakończyć. Przyjdzie czas,a sama sobie zada pytanie,po co jej to było. Tak,pisanie,zadawanie mu różnych pytań jest niepotrzebne i przede wszystkim krzywdzące dla Ciebie Marto,dlatego gdy znowu Cię coś natchnie na pisanie,zajmij się czymś od razu albo napisz na forum,cokolwiek. Tylko już nie pisz do niego. Nie rób sobie tego więcej.

Marta, jestem ostatnia jesli chodzi o wyśmiewanie kogokolwiek z czymkolwiek. Ja naprawdę doskonale Cie rozumiem, bo mną targają podobne emocje, z ta różnica, ze ja sie powstrzymuje po prostu przed odzywaniem sie, zeby sie nie ośmieszyć.. Nie odbieraj tego w ten sposob, bo w żadnym stopniu nie chciałam Cie urazić. Moze i faktycznie, sugerowanie, ze zachowujesz sie jak psychopatka było za ostre ze strony Loki.. ja osobiście odbieram Cie jako kobietę, która została zraniona i targają nia ogromne emocje. Uważam jednak, ze musisz postarać sie nad nimi zapanować, bo do niczego dobrego Cie to nie zaprowadzi... a co do Twojego eks.. naprawdę potrzebujesz potwierdzenia od nas, ze zachował sie jak gnojek? To przecież oczywiste, nie trzeba chyba o tym w ogole rozprawiać tutaj na forum.

Marta, nikt nie kwestionuje, że facet zachowywał się wobec Ciebie podle.
Ale spójrz, wyprowadziłaś tu na forum dziewczyny z równowagi swoim podejściem.
Wyprowadziłaś z równowagi prawdopodobnie tego faceta swoim podejściem.
Szeroko opisałaś wymianę sms - ok facet zachował się źle bo nie umiał ci jednocznaczenie powiedzieć "spadaj" za to meandrował chociaż każda inna kobieta by zrozumiała już po kilku sms żę on chce to zakończyć, a ty brnęlaś dalej.
To co ty do niego pisałaś było tak upierdliwe, że każdy by wymiękł i odpuścil odpisywanie.
Robisz szereg błędów zarówno w  relacji z nim jak i chyba w kontaktach z innymi, tu na forum.
Nie myślisz na chłodno, nie analizujesz, nie zachowujesz się dojrzale, działasz chaotycznie z klapkami na oczach, nie dostrzegasz faktów.
Popracuj nad tym bo może ci być ciężko w kolejnych relacjach.

Marta pisze,że z tym facetem być już nie chce i niech tak będzie. Te próby kontaktowania się z nim to wina udręczonego przez zaprzeczenie umysłu,przyjmijmy,że to prawda. Mam nadzieję,że to już więcej się nie powtórzy,bo takie pisanie do byłego nie przynosi nic dobrego,a wręcz przeciwnie,jest to bardzo krzywdzące. Marta musi się w końcu od niego odciąć i ma to zrobić tylko i wyłącznie ze względu na siebie samą,a nie dlatego, że go kocha i powinna pozwolić mu odejść. To tylko piękne i wzniosłe słowa. A rzeczywistość jest taka,że Marta powinna odciąć po kolei wszystkie nitki,które jeszcze ją łączą z byłym tylko i wyłącznie ze względu na siebie. Z byłym się rozstali,jego już nie ma w jej życiu. Teraz tylko ONA ma się dla siebie liczyć. Jemu nic winna nie jest. Dla własnego dobra i zdrowia Marta powinna odciąć się na zawsze od byłego.

"Ociąć się"... siekierą? brzeszczotem? tępym nożem, aby lepiej poczuć to odcinanie? ; - )

W moim przekonaniu, to o czym piszesz, Kamciu to zbyt mało, by zyskać świadomość, by wspiąć się gdzieś wyżej, by siebie lub kogoś zrozumieć.
Obracanie w kółko tych samych frazesów typu: "odciąć, zablokować, wykasować" niczego w zasadzie nie zmienia. Przykładów na to właśnie w tym wątku znajdziesz aż nadto. Według mnie, skoro język emocji jest tym decydującym w takim stanie, w jakim znajduje się Marta, warto to wykorzystać, jedynie zmienić jego wektor ; - )))

[/quote=Jazzmine]

Tal mój ex jest poniekąd w grupie tych zainteresowanych, ale mimo lechtajacego mnie ego, że jednak coś mu w głowie świta że ta decyzja była z dupy, nie robi na mnie żadnego wrażenia. On zrobił jedna bardzo głupia rzecz, zaprzyjaźnil się z pasierbica ojca, dziewczyna 10 lat młodsza, malolata która lubi starszych facetów (nic do tego nie mam bo sama lubię) ale jest jedno ale. Ona wlasnie 3 miesiące temu wyszła z psychiatryka, po próbach samobójczych gdy jej wtedy obecny partner wzial ślub... I tak ten mój ex przygarnal te biedna dziewczynkę, zaczęli się pokazywać publicznie, wspólne zakupy, spędzony czas, i ona zaczęła chyba znowu coś swirowac, bo zauważyłam pewne formy naśladowania mnie. Nie wiem co on jej o mnie mówi, nie wiem nawet czy są w związku, choć sądzę że tak bo jaki zdrowy facet będzie się opiekował młoda atrakcyjna kobieta nie ruszając jej, ale ona chyba jest o mnie zazdrosna. Szczególnie że wcześniej wam mówiłam że nasze kontakty są na kolezenskiej stopie. Dość często ex wysyła mi jakieś żarty, filmiki, czy też jak ja znajdę coś fajnego to wysyłam do niego. W żadnym wypadku nie dążymy do żadnego powrotu, nigdy nawet nie było o tym tematu. Jednak właśnie poprzez znajomych wiem że jest pełen podziwu dla mojej postawy i tego jak zmieniłam się w ciągu tych 3 miesięcy. Wróciłam do siebie, jestem tą dziewczyną w której się kiedyś zakochał.
A co do obecnego? Też jestem zdziwiona że tak szybko poszło, ale nas tu łączy wspólna pasja i przede wszystkim to nie jest związek. Będę szczera mam faceta tylko do łóżka na noc, i moja rola też skupia się tylko na przyjemnością h. Czysty prosty układ bez pretensji.
Na miłość długo jeszcze poczekam.

Nie piszę o blokowaniu czegokolwiek. Chodzi o odcięcie się bardziej emocjonalne. Ja sama po rozstaniu nue blokowałam nic. Wykasowałam tylko numer telefonu i usunęłam go z fb. Nie blokowałam telefonu,nie blokowałam na facebooku. Po prostu nie kontaktowałam się,bo wiedziałam,że to dla mnie zbyt trudne. Ktoś nie chce,to nie blokuje. Ktoś chce,to blokuje. Proste. Tym razem piszę tu po roku od rozstania,gdy na nowo poskladałam swoje życie i chcę dawać rady ludziom,którzy cierpią i miotają nimi różne emocje. Patrząc na Martę,na chwilę obecną, najlepsze dla niej jest odcięcie się od przeszłości,bo stoi w miejscu,pisząc do byłego. Trzeba najpierw przepracować swoje emocje,zająć się sobą. Mi tylko o to chodzi i piszę tu w kontekście tej jednej osoby, która się pogubiła i dostała za to po głowie od większości forumowiczek. A czy jest jeden sposób na wyjście z porozstaniowego bagna? Nie. Każdy radzi sobie z tym po swojemu,na forum powinno się dawać wskazówki,jak sobie z tym wszystkim poradzić,co też robię. A Ty nie musisz się z tym zgadzać. Przeżyję to.

Ja bardziej odniosłam się do tych słów,że Marta powinna pozwolić odejść od siebue temu facetowi,bo go niby tak bardzo kocha. A ja uważam, że Marta w tej sytuacji,w której się znajduje,powinna patrzeć już tylko na siebie. Z Twoimi wpisami,bo czytam co jakiś czas różne tematy na forum,raczej się zgadzam. Ale gdy jest się osobą porzuconą,trzeba zamienić się w egoistkę i myśleć tylko o sobie. To swoją głowę trzeba wyleczyć z byłego,to dla siebie samej trzeba pozwolić mu odejść,nie dla niego.
     Nie obrażam się,po prostu nie muszę się z Tobą zgadzać. Na kwestię rozstania patrzę już teraz prawie że na zimno,bo się z tego otrząsnęłam i szczerze,to nie mam zamiaru nic w tej sprawie już roztrząsać. I jak najbardziej zimny prysznic i konstruktywny kop w tyłek są czasem potrzebne. Ale można to robić bez obrażania drugiej osoby,tak jak to miało miejsce tutaj. I tylko dlatego tu napisałam,bo to było takie kopanie leżącego. No ale oby te wszystkie słowa pomogły Marcie,nawet,jeśli chwilowo ją dobiły. Pozdrawiam.

Każdy radzi sobie z tym inaczej. Prawie każdy popełnia po rozstaniu różne głupoty,ja również do byłego napisałam. U mnie minęło dużo czasu,zanim w miarę stanęłam na nogi. Samo rozstanie mocno przepłaciłam zdrowiem. Teraz po roku już inaczej na to wszystko patrzę, nie mam już w sobie tęsknoty za nim. Czasem jeszcze czuję żal,że to wszystko się skończyło,bo jednak kochałam tego człowieka. Ale najwyraźniej tak miało być. Fajnie się czyta wpisy osób,które dobrze sobie ze wszystkim radzą. Godne podziwu . Ja czasem mogę podnieść na duchu jako ta,która ma to bagno za sobą . Da się z tego wyjść,uwierzcie w to.

Hej, czas na mnie. Zostawił mnie dwa dni temu. Zdziwiłam się, że tak mało płaczę...tzn ze mi nie zależalo czy juz sie na to szykowalam? Bylismy ze soba ok 1,5 roku, niby niedlugo, ale sie zakochalam. Na poczatku to on bardzo o mnie zabiegal, ja go odtracalam, bo byl mlodszy 3 lata. Ogolnie moim duzym minusem byla wielka zazdrosc o wszystko. I w koncu nie wytrzymal. 2 dni temu ze mna zerwal. Powiedział ze chce odpoczac bo jest zmeczony naszymi klotniami. Z jednej strony sie mu nie dziwie z drugiej troche tak, bo zapewnial o wielkiej milosci. I chyba do mnie dociera (nie za szybko?) ze to juz serio koniec. Mam mętlik w glowie bo nie wiem co ze soba zrobic. On chyba nie chcial urywac kontaktu bo mowil ze wyjasni mi to potem, odezwie sie, napisze wieczorem bo w pracy nie ma jak. Albo chcial to zrobic delikatnie. Jednak ja zadecydowalam ze tak niepotrafie. Napisalam smsa ze musze zrobic krok dalej tak jak on i ze blokuje go na ms i usuwam jego nr, bo tak mi bedzie latwiej o nim zapomniec. Nie odp nic. Dzis dowiedzialam sie od mojej mamy, ktora pracuje w sklepie i czesto widzi mojego eks ze mial duze problemy w pracy, byl bardzo zdenerwowany.W sumie nie wiem po co jej to mowil, mogl zachowac to dla siebie. ogolnie jestem w kropce. Mam zamiar nie odzywac sie do niego, to on mnie odtracil, nie chce sie juz ponizac (a  zrobilam tak na poczatku, blagajac go o szanse). Wiem ze powinnam zajac sie soba, ale jestem jakby zawieszona w prozni i taka...bez uczuc Wiem ze dwa dni to malo, ale mysle ze jego decyzja jest nie do zmiany....

No wydaje mi sie ze od milosci przerw nie ma...zyje troche starym modelem...czyli ze sie naprawia a nie od razu wymienia...ale on powiedzial ze nie jestesmy juz razem, potem ze napisze do mnie odezwie sie... uznalam ze chce zalagodzic zebym po prostu za mocno nie cierpiala? czy zrobilam zle? nie wyobrazam sobie zebysmy rozmawiali jako koledzy/ przyjaciele, za bardzo go kocham...on czasem robil takie resety, ze jak sie poklciismy odzywal sie po jakims czasie "odpoczynku" bo niby jest z tych co che uspokoic nerwy, ale w tym czasie najzwyczajniej chlal z kolegami. Ja jestem typem ktory chce wyjasniac od razu. Wiec juz sama nie wiem czy dobrzez robilam?

Wybaczcie dziewczyny, że się wtrącę, ale mam dzisiaj o wiele gorszy dzień i chcę się anonimowo wygadać
Ja już trochę nie wiem, o co mi chodzi. Jak go widzę, jak jest obok, to w sumie nie czuję niczego. Żadnej wielkiej, nie wiadomo jakiej miłości, ot koleś i tyle. Ale wystarczy tylko, że sobie pójdzie, to już chcę go widzieć z powrotem, już mi serce mocniej bije, o co chodzi? Do tego wiem, że w sumie jedyne, co nas łączy, to poczucie humoru. Nie mamy ani jednej wspólnej pasji, za to zupełnie inne style życia, bycia. Wiem, że gdyby nagle stwierdził, że chce być ze mną, to chyba bym się przy nim udusiła, bo przecież nie samym uczuciem człowiek żyje. Próbuję to sobie przetłumaczyć do rozumu, żeby już kurna odpuścić, i teraz właśnie nie wiem, czy:
- rzeczywiście jakoś go tam kocham,
- uzależniłam się emocjonalnie / od adrenaliny,
- jakaś moja duma ucierpiała, że po paru latach on mnie nie kocha, nie chce ze mną być, wszystkie starania na marne i nie chcę tego w końcu przyjąć do wiadomości?

W dodatku nie radzę sobie wieczorami (bo wtedy jest psychicznie najgorzej), więc wpadłam w ciąg alkoholowo-prochowy, w sensie albo piję niemal do utraty przytomności, albo (jeśli po chlaniu mi zbyt słabo na następny dzień) biorę zdobyczne stabilizatory, po których mnie szybko ścina na 12 godzin. Ludzie mnie uważają za inteligentną, a ja w zaciszu domowym takie cyrki, za przeproszeniem, odpier...am, że patrząc na to z boku sama się pukam w głowę. Przede wszystkim który poważny mężczyzna chciałby być z kimś takim? Ja bym nie chciała być z takim facetem.

Ja się ratuje alkoholem...ale nie sądzę że to pomoze, to środek doraźny spotkałam się ze znajomymi, niby o nim nie myślałam,ale potem przyszło to że zdwojoną siła....nie mAm zamiaru się odzywać to on zerwał...co mam robić dalej?  Co mam robić żeby się nie załamać?

Chociaż nie powiem, tez miewam takie poranki jak dzis, ze budząc sie myslalam tylko o tym, ze mógłby mnie pier*olnac (za przeproszeniem) meteoryt. Raz, ze nienawidzę porannego wstawania; dwa, moj były zadbał o to, zeby do mnie dotarło wszystko z jego „cudownego zycia z była-aktualna”. Weszłam pod prysznic, dałam sobie mentalnego plaskacza w twarz i zebrałam zad do pracy. A tam juz poszło:) i dobry humor nie opuszcza mnie do teraz :-)

Nie no, ja o takim małym myslalam, jednoosobowym, ze tak to ujmę :-D

Śmiech jest zaraźliwy. Lubie uśmiechać sie do ludzi, jak ktoś odpowie tym samym, to mam niesamowita frajdę

Też uważam że alkohol to bardzo zły pomysł ,ale za to bieganie czy jakiś sport jak najbardziej jest ok.  Mi przez bieganie poprawiła się kondycja , uspokajają się nerwy no i ciało robi się ładniejsze :-D.
Promyczek może zazdrosna jest o ciebie albo jesteś dużo ładniejsza i próbuje ciebie naśladować ;-)

Ja znowu uchodze za wredna suke, szczególnie na siłowni, gdy obczajam tych wszystkich chłopaków, a oni się tak pesza, a wtedy wysyłam najsynpatyczniejszy uśmiech jaki posiadam i od razu widać jak kamień im z serca spada.
Co do laluni, to może nie ze jestem ładniejsza tylko kompletnie inna. Jestem 8 lat starsza , mam dojrzała kobieca figurę, całkiem inny styl ubioru, blondynka o krótkich włosach, dużych piersiach, i dużych ustach. Mój styl jest prowokujący ale zarazem elegancji. O taki typ trochę bizneswonen.on bardzo to lubił. W zasadzie większość facetów którzy mają odwagę się cis wypiwiadziec na mój temat mówi że jestem całkiem inna.
A ona? Młode dziewczę naznaczone trądzikiem, bez piersi, bez figury, fakt szczupła, wysoka, piękne długie włosy ale to jeszcze dziecko.
Myślę że on musiał coś na mój temat wspomnieć, choćby ze względu na to że z jego rodzina mam również dobry kontakt, więc rozmowy takie mogły być.

Dziwnie to wszystko wygląda, ale na szczęście nie dobija mnie to już tak jak jeszcze miesiąc temu.

Promyczku, ona ewidentnie Ci zazdrości. Bez powodu by tego nie robiła. Wchodziłaby jeszcze w grę ewentualna sympatia, ale to raczej niemożliwe, wiec obstawiałbym wlasnie zazdrość.

Aniu to jest bardzo fajne, bo niektórym mozna w ten sposob „zrobic” dzien Gdyby ludzie wiecej i cześciej sie do siebie usmiechali, byłoby zupełnie inaczej.

Jak uśmiechasz sie patrząc komuś w oczy to raczej nie odbierze tego w taki sposob. Przynajmniej ja sie z takim czymś jeszcze nie spotkałam.

Len mnie ogarnął okrutny, a musze sie niebawem zbierac do pracy. Najchętniej pognilabym cały dzien czytając książkę i oglądając seriale:)

Ciagle podgląduje mnie na insta ktoś z fejkowego konta. Chyba nawet wiem kto. Zabawne. Ktoś Cie porzuca, buduje cos z kimś innym, ale wciąż interesuje sie Tobą. Ja nigdy tak nie miałam. Jak zostawiłam faceta, nie ogladalam sie za nim, nie interesowałam sie. A moj eks mial jeszcze czelność robic mi wymówki o jakichś facetów. Swoja droga, pierwszy raz złamano mi serce, w wieku 28 lat. Myslalam, ze mnie ominie ale jak widac, kazdy musi przejsc ta lekcje ja ja odrobię najlepiej jak potrafię.

Hello Dziewczyny! Jazzmine chce ruszyc tyłek z kanapy i zacząć ćwiczyć! Jakieś motywacje? Jakieś rady? Chętnie posłucham! Nigdy nie ćwiczyłam, jestem szczuplutka, wiec nie czułam potrzeby no ale wiadomo... ujędrnić by sie wypadało i takie tam

Mój trening to przede wszystkim pierwsze 50 minut mocnego cardio, stepper, bieżnia (ale nie biegam tylko 7km/h Tempo w 10%podwyzszeniu, potem robię siłowe na nogi, brzuch, rozciąganie jakieś 15 min, i na koniec schody 15 min. Spałam około 500 kcal na jednym treningu. Czuję się zajebiście, tylko problemem jest to ze pracuje po 12 godzin, własna firma, do tego dzieci(dwóch synów,) więc treningi robię około 21, 22... Potem spać mi się nie chce więc do 2/3 gram na ps4... Tak odwalilo mi kompletnie.

Ci do mojej atrakcyjności. Tak muszę przyznać że jestem disc fajna, choć naprawdę dziewczyny, na codzień jestem bardzooo ooo normalna dziewczyna. Swoje atuty mam ukryte (7 dużych tatuaży, sztuczny biust, wyrzezbione ciało). Ale jak widać wygląd to nie wszystko.

Dlatego kiedyś powiedziałam że mój ex będzie bardzo szybko żałował, bo jestem jeszcze do tego taka że albo się mnie uwielbia, albo nienawidzi. Nie na pośrodku. Mam ogromne grono ludzi którzy do mnie lgna. I on też to miał. A powodu do nienawiści nie ma. Wiec tylko czekam na bum.

Dziewczyny macie instagrama?

Ja też wcześniej troszkę ćwiczyłam kiedy było mi źle, ale teraz jakoś nie umiem się zmusić...może to jest jeszcze za wcześnie? Może powinnam dać sobie czas, wyplakac się, pokatowac myślami?
Najgorsze jest to że on nie daje o sobie zapomnieć. Sytuacja z wczoraj: był w sklepie u mojej mamy, chyba z 3 razy, a to piwko a to coś tam. Z moją mamą gadał jak z najlepszą przyjaciółką, kupił jej jakieś babskie piwko nawet! Jeszcze że słowami że "dla teściowej się należy". A mama powiedziała bezmyslnie że ja siedzę w domu....-.- no jak mi to opowiadała to prawie mnie szlag trafił! Czyli teraz on wie że siedzę w domu i rozpaczam po nim...a żeby było jeszcze śmieszniej, razem smieszkowali że może przyjdą do mnie, i zeby tylko mnie tam z jakimś kolega nie nakryli(?!!!), Podobno On na początku serio chciał iść, potem zrezygnował. Wytłumaczcie mi łopatologicznie o co w tym wszystkim chodzi? On sobie jaja z tego wszystkiego robi czy jak? Przez takie akcje serio będzie mi trudno wyrzucić go z pamięci....