dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Nie pytanie z kolei na czym się stoi (gdy czujesz, ze coś jest nie tak), i życie w domysłach jest jeszcze gorsze.

Ja również jestem osobą, która od razu mowi, jak coś mi nie pasuje. A już zwłaszcza gdy czułam się olewana. I zawsze mówiłam wówczas:pff nic na siłę, nie to nie. A w tym przypadku ten osobnik zaczynal manipulacje, z którymi nigdy nie mialam do czynienia, nie rozumialam, więc czekałam jak to sie rozwinie, jaka jest prawda. Ja jestem taka, że jak się nie przekonam sama to nikt mi nic nie wmówi niestety. Jak nie dotknę, nie poczuję, nie uslyszę to nie uwierzę. Czasem to przekleństwo, czasem plus.

Mam troche inne podejscie do życia, nie skreślam od razu każdego. Zawsze staram się zrozumieć drugą osobę. Sama również popełniam błędy, nie raz kogoś uraziłam, zawiodłam, olałam. Nawet jeśli tego nie chciałam, bo wynikały ze strachu i uwazam, że każdy zasługuje na drugą szansę.

No to na to co piszesz nie wygląda ani trochę.

Pewnie że wszystkie tu jesteśmy fajne :-D.
Niby każda przyszła tu z tym samym problemem ale to forum pokazuje jak każda kobieta jest inna inaczej przechodzi rozstania . Dlamnie na tym forum najbardziej uparta i nic nie rozumiejącą co się do niej mówi była Vex ale widać najszybciej z tego wyszła . Niektóre z nas potrzebują mocnego kopa na forum a inne wsparcia delikatnego wytłumaczenia . Można by było poradnik napisać na naszych wypowiedziach czego się nie powinno robić po rozstaniu , dlaczego nie warto wracać do ex i przykłady z doświadczeniem na własnej skorze by się znalazły :-P
.
Wiecie co dziewczyny ja wierzę że każda z nas będzie jeszcze szczęśliwa i znajdzie tego jednego jedynego i każą nasza wadę będzie akceptował a my ich . Pamiętajcie każdy człowiek jest inny i jak chcemy z kimś być to nie możemy tej osoby zmieniać . Albo akceptujemy jaka jest albo nie .
Sorry że tak pisze dziwnie ale coś się skupić nie mogę na pisaniu:-P

O masakra, co on odpier........ szok. To tylko potwierdza, że bardzo dobrze, że nie jesteście razem, bo on ma jakieś poważniejsze problemy ze sobą... ze swoją głową.

U mnie sobota kiepsko, siedzę u rodziców, raczej wegetuję. Odezwał się do mnie wczoraj ten sąsiad, z którym się przedwczoraj spotkałam i mi tak biadolił o byłej. Zapytał co robię, jakie mam plany, oczywiscie go spławiłam, mówiąc, że jade do rodziców, że brat jeszcze w miedzyczasie wpada do mnie itp. A on na to "o szkoda, że wolisz gościć brata niż przytulac sie ze mną". Napisałam, że znamy się za krótko i jeszcze sie nie polubilismy by sie przytulać, on "to ile trzeba się znac? ja mysle, z już tyle wystarczy ". Czuję się jak w przedszkolu... Zapytalam znajomego, którego poznalam pol roku temu na tinderze czy by nie poszedl ze mną na to wesele. Jest fajny poztywny, na pewno z nim bym sie dobrze bawila. Ale teraz to już jestem pewna, że mnie wystawi, nawet jeśli się zgodzi ostatecznie. Bo od tego pół roku, umawialismy się na piwo moze z 10 razy i nigdy nie doszlo do skutku, zawsze raczej z jego strony, cos mu wyskakiwalo. Umowislimy się na czwartek, coś nie mógł, to na wczoraj, pytam go, czy juz mam wyjezdzać a on wyskakuje, ze nie moze jednak, bo jedzie do szpitala, i nie wie o ktorej wroci, bo mu mamuske potrącili i polamana jest. Fakt wyslal mi potem zdjecie na msg, ale nie wiem czy too nawet jego mam na tych noszach... Obawiam się, że min 10 przed weselem walnie w niego piorun akurat albo coś. Do tej pory, przez ten tydzien trzymalam się jako tako, byłam zła, nie plakałam, ale teraz czuję się znów bezwartościowa, beznadziejna, brzydka, nudna i chce mi się ryczeć. Czytam jakieś poradniki dotyczace ex, zrywania itp. ale to nie pomaga, bo widzę tylko winę u siebie, że to ja nie byłam dość dobra, że za bardzo pokazałam, że mi zalezy, ze powinnam być niedostępna, zwlaszcza gdy chciał wrocic do mnie. A ja tym, że pokazałam, że jestem gotowa na powrot go odstraszylam. Tylko z drugiej strony, gdyby mu zalezalo to gdy mnie już zdobył powinien chcieć być ze mną, a on mnie olał...
Mam straszny kocioł w głowie, czuję, że przegrałam życie, że jestem już martwa za życia, że zostalam sama jak palec. Ale muszę wyjść do ludzi i zacząć poznawać nowych przyjaciol. Zrobilam sobie wielką krzywdę. Poświęciłam swoje życie facetom, nieodpowiednim, ktorzy zamykali mnie w klatce. Na innych ludzi się zamknęłam, bo całą uwagę musiałam skupiać na nich. I tak mineło 6 lat. A gdy trafil się jeden, ktory tego zrobić nie chciał, ja sama chcialam by zamknął mnie w klatce...i się dziwie, dlaczego mimo tak dobrego dogadywania się, nam nie wyszlo. Mam do siebie największy żal.
Przepraszam, że tu wyrzygałam swoje bóle,
Mam nadzieje, że u Was jest lepiej.

kontakt mam z nim prawie codziennie, jakieś śmieszkowe rzeczy sobie wysyłamy na fb. Raz nawet mnie zaprosil na stand up, przyszedl ale spozniony... szkoda, bo to jest tak bardzo pozytywny chłopak, że ciągle gdy piszemy ze sobą i wtedy na tym spotkaniu, mam banana na twarzy.

A ten sąsiad mój, co tak biadolił o byłej, to też zerwał z dziewczyną bo chciała by po 6 latach bycia razem, on wziął z nią ślub i zrobił dziecko bo ma problemy z hormonami i to ostatni dzwonek. On poczuł, że nie jest gotowy i uciekł od niej. I teraz od 4 miesiecy nie moze się podnieść... bo teraz ona go nie chce... tak to jest... z tymi facetami...

Białystok,
kurczę ciągle otoczona kiedyś tylko męskim gronem, i potem zamknięta w klatce, nie mam teraz koleżanek, z ktorymi mogłabym pojsc do klubu...

hej. dziewczyny możecie mnie zlinczować. Ale zrobilam coś, o co nigdy bym siebie nie podejrzewała. Załozylam fake konto na tinderze. po chwili doslownie sparowalo mnie z ex. Napisal rownie szybko. Dowiedzialam się, że chce kogoś poznać, srednio mu to idzie, ale sie nie poddaje. Jest sam od lutego. Ja napisalam, że szukam przyjaciela tylko. On oczywiscie, ze bardzo chetnie chce niz zostac, bo nie szuka związku, bo nie chce nikogo zaniedbac, bo ma duzo pracy, ze oprocz swojego etatu, pomaga jeszcze mamie.
Głupie i dziecinne, ale wiem, że on to już koniec, nie uslyszalam tego wprost. ale widzę, że on bardzo chce być z kimś, tylko nie ze mną. Podrzucę mu te rzeczy by mieć zgłowy. albo w ogole nie będę tego robić. W sumie dla niego nie są chyba aż tak wartościowe. Wartość 100 zł. Oddał mi je, bo mu nie byly potrzebne na tą chwilę.
Teraz już mam nadzieje, że pojdę do przodu. Mam dziś spotkanie. Może ktoś sensowny sie trafi.

EDIT: gdy zapytalam go o błędy zyciowe, bo coś wspomniał, że umie przyznawać się do błędów i umie ocenić siebie negatywnie to napisal że "spotykał się z kimś wbrew rozsądkowi i tego żałuje najbardziej".
Przykro to było i ukuło. Ale wiem co on ma w glowie i jak do tego podchodzi. Teraz gdy się odezwie, choć wątpie, bo drugi raz juz tego błędu zyciowego nie popełni wiem, ze mam go okrutnie spuścić na drzewo.

Oj Martuś, ty to jesteś niezła detektywka. Ale co ci powiem pewnie gdybym miała więcej odwagi to bym też tak zrobiła, tylko ja wychodzę z założenia że czego oczy nie widzą, uszy nie słyszą tego sercu nie żal. I tego się trzymam.
Mam dziś urodziny. Wczoraj może przyjaciółki zabrał mnie 100 km od miejsca zamieszkania na sziping a okazało się że mamy wykupiona przygode w escape room. W 4 w niecałe 50 minut rozwiazalysmy mnustwo zagadek i się udało. Potem gdy już wróciliśmy odwalilysmy się na maksa i wyszliśmy na koncert, a tam o 12 w nocy dostałam torta. Na koniec balety i dziś dochodzę do siebie. Cały dzień dostaje mnustwo życzeń nawet od exa choć były typowe standardowe oprócz użycia słowa "panienka" w ich treści. To taki nasz język który rozumiemy tylko my. Wczoraj kupiłam sobie sama 28 róż, więcej nie było i zrobiłam piękny bukiet a dziś brat przyjechał do mnie i podarował mi 31 pięknych czerwonych. Wyglądają bosko. Dziś miał też przyjechać do mnie ten aktualny "dochodzący ukochany" ale wypadł mu wyjazd do wawy i wieczór będę miała wolny. Jestem niby bardzo szczęśliwa, a jednak.
Kilka dni temu wyczulam guzka w piersi. Mam sztuczny biust więc może jest to jakiś zrost albo coś niegroźnego. Jednak przyjaciółki już umówiły mnie do lekarza, ale tam mogę być dopiero w pt.

Promyczku wszystkiego najlepszego:)))spełnienia wszystkich marzeń, dużo siły, spokoju i przede wszystkim dużo zdrówka. Masz super przyjaciółki:):)
Ja też z października:):)koledzy z pracy zrobili mi niespodziankę był tort, świeczki i nawet róże od szefa dostałam. Było to super miłe, bo u mnie w firmie nigdy urodzin się nie obchodzi a tu takie coś. Gdzieś tam jakiś chochlik w głowie podpowiadał, że zamiast śmiać się to powinnam siedzieć i płakać bo to przecież 35 lat stuknęło, a ja dalej sama no i z lekka zalatuje to już staropanieństwem;P...ale nie dałam się, wywaliłam z głowy te czarne myśli i cieszyłam się chwilą:):)

Ewa - ja wczoraj pierwszy raz napiłam sie na smutno i tez włączyły mi sie dziwne rozkminy pt „stara sie robie, moze MOJ moment juz przeminął?!”.. Na szczescie narzeczony mojej przyjaciółki szybko mnie ogarnął i porwał do tańca. Umieram dzis cały dzien:D jedyne na co sie odwazylam to przeniesienie sie z własnej kanapy na kanapę kumpla i oglądanie z nim filmu objadając sie rożnymi świństwami. Echhh, to prawda, ze po magicznej 25 człowiek duzo gorzej znosi kaca

Rozumiem Twoje uczucia, bo czuje sie bardzo podobnie. Zaangażowałam sie bardzo, czułam, ze kocham i jestem kochana. A dwa dni pozniej - bum, koniec, kocha eks, wraca do niej. Miałam wrażenie, ze gram w jakimś kiepskim filmie i chwile zajęło mi ogarniecie tego, co sie wydarzyło. Od siebie powiem Ci tyle: odetnij sie całkowicie i pozwól, by czas zrobił swoje. Mi po 2 miesiącach jest duzo łatwiej. Kocham nadal, ale nie mam juz złudzeń. No i nie rzutuje to juz jakos specjalnie na moje samopoczucie. Po prostu korzystam z zycia, dbam o siebie i czekam, az mi przejdzie, jednocześnie robiąc wszystko, zeby tak sie stało. Bedzie dobrze, zobaczysz po każdej burzy wychodzi słońce. Banały, ale tak jest. Powodzenia!

Marta za rok czy w przyszłym roku :-P.
Myślę że będziesz szczęśliwa jak sobie na to pozwolisz i urwiesz raz na zawsze kontakt z ex. Wiesz co trzeba zrobić żeby być szczęśliwą oczywiście moim zdaniem najpierw pobyć samemu pokochać sama siebie , uwierzyć w siebie i nauczyć się żyć w pojedynkę . Jak będziesz szczęśliwa sama z sobą to i ktoś inny się znajdzie . Ja jestem właśnie na takim etapie uczę żyć się dla siebie i dla siebie być najważniejsza. Przez 10lat  żyłam dla kogoś zapominając sama o sobie

Można się angażować Żeby stworzyć szczęśliwy związek to wręcz trzeba się angażować. Tylko nadal musicie stać na własnych nogach, nie uzależniać swojego szczęścia od drugiej osoby. Wiadomo, że gdy coś tracimy zawsze jest smutek i żal i rozczarowanie, ale jeśli będziecie mieć swoje pasje, przyjaciół i wysokie poczucie własnej wartości to stosunkowo szybko wszystko wróci do normy.

Zrozumcie, że wasze szczęście zależy głównie od Was, a potem się zakochujcie, angażujcie i w ogóle. Bo mając swoje własne szczęście w swoich rękach będziecie chciały go pilnować i nie pozwolicie żeby ktoś wam je zabrał, nie pozwolicie sobie na brak szacunku, na złe traktowanie.

Trzeba się angażować. Ale zdrowo
Dzięki forum trafilam na książkę "Mezczyzni, ktorzy nie potrafią kochać". Znalazłam tam odpowiedz na wszystkie moje pytania. A przede wszystkim na to, co się działo, i jestem od tej pory na prawdę szczęśliwa. Zaakceptowałam to, nie obwinam ani troszkę siebie, bo wiem, że nie mogłam tak na prawdę zrobić nic by ten związek się udał. Czułam to, ale chciałam ufać (bo przeciez na tym przede wszystkim opiera się związek) i pozwolilam by mnie tak ex potraktował. Jego zachowanie było i jest wręcz ksiązkowe. Widocznie musiałam na kogoś takiego trafić, widocznie musiał do mnie wrocic bym to zrozumiala i poszła w końcu do przodu. Czuję, że ktoś nade mną czuwa i chce mojego dobra, nie jestem szczególnie wierząca, ale coś w tym musi być. Mimo, że to było bolesne, to czuję, że to koniec tego, chodzę usmiechnięta, szczęsliwa a przede wszystkim spokojna.
Wczoraj mój kolega sie przeprowadził do nowego mieszkania, dałam mu te rzeczy po ex bo akurat potrzebował. Napisałam ex, że rozumiem, że ich nie potrzebuje (bo nie odpisywał nic) ja też nie, dlatego informuję go, że oddałam je komuś, komu się bardzo teraz przydadzą.

Ale ja oczywiscie nie byłabym sobą, gdybym tylko taką wiadomość napisała. Dopisałam esej, że nie chcialam kontaktu pod pretekstem rzeczy, ani nie zrobilam na zlośc, że oddałam komuś. Po prostu nie chcialam ich, mam taką zasadę. że nie jestem ani zła ani rozzalona, że ze mną nie chciales stowrzyc związku, ja to w pelni rozumiem, akceptuje i się zgadzam, bo sama również mialam bardzo wiele watpliwości. Zachowales się jak buc i tchorz na koniec, że tak nie wypadalo, bo nic zlego nie zrobilam, a za niepanowanie nad emocjami przeprosilam. Ze tez kiedys taka bylam, i rozumiem, że najłatwiej, kogoś obarczyć winą byś poczuł się lepiej sam ze sobą. ale dorosłam. a ty jeszcze nie. Nie traktuj tak ludzi, z szacunku do nich i ich uczuć. Sam rownież przez to tracisz w oczach innych. Wiem jakie to jest uczucie gdy bardzo chce się być z kimś, ale nikt dookola nie odpowiada, bo widzi się tylko wady, i boisz się utraty przestrzeni (tu przypomnialam, o tym, że kiedyś kogoś zostawiłam bo zostawił u mnie szczoteczke do zębów, bo poczułam, że zabiera mi moją przestrzeń itp)  Czulam, że jestesmy podobni dlatego tak irracjonalnie mnie do ciebie pchało, ale na szczescie to już zamkniety rozdział, i Mimo wszystko szczerze zycze ci wszystkiego dobrego w zyciu, nie liczę na przepraszam za chu... zakonczenie, możesz mnie nawet nie poznawac na ulicy (tak jak wcześniej), licze tylko na to, że jak dojrzejesz  to zrozumiesz, że postąpiłeś brzydko, wobec mnie i być moze innych dziewczyn.

Byłam pewna, że nie odpisze a jednak... wieczorem napisal, bardzo w jego stylu i nadal wg schematu jak w książce: "Nie wiesz o mnie tylu rzeczy a oceniasz jak ci się podoba. Dzis juz nie mam ani checi ani humoru zeby ci powiedziec choć część ale obiecuję, że dowiesz się co się dzieje. A zrobisz z tym co zechcesz. Milego wieczoru. "

Zablokowałam go oczywiscie. Srednio mnie interesuje co ma do powiedzenia, mi się z takiej strony pokazal i tak go oceniam. Pewnie i tak nic nie napisze. Moze kiedyś zajrzę w zablokowane wiadomości z ciekawosci, czy probowal sie wytlumaczyc tym, jaki on poszkodowany przez zycie, prace, matkę, byłą dziewczynę, chorobę. Czy raczej mi wytknie wszystkie wady, i jakieś przykre slowa powie na moj temat i temat związku by dokopać.

Załowałam, że wysłalam do niego ten esej. Nie wiem czemu kliknelam wyslij. Bardzo chcialam by wiedzial, że jest dla mnie bucem i tchorzem, i że nie czekam juz na niego.

Otoż o ten cały koniec mi chodzi. Nawet nie powiedział mi jasno, że to koniec. Sama miałam się domyślić. A to mnie wkurzyło niesamowicie bo on uwaza siebie za osobą sprawiedliwą, szczerą, klarowną i twierdzi, że trzeba zwracac ludziom uwage gdy brzydko robią albo sie osmieszaja.

Tak to prawda, przechodzę rozstanie i wykorzystanie - książkowo:) ale mi tak chyba lepiej.

Wiem, że niepotrzebnie to wyslalam. Ze sie ponizylam w jego oczach, ale tak na prawdę co za róznica. Przed tym smsem też tak o mnie mysłał Gorzej nie będzie Już się nie powinien więcej odzywać. Czułam taką potrzebę, to to zrobiłam, po wysłaniu  zrobiłam "ajć", bo on i tak to zrozumie inaczej niż ja bym chciała. Ale już trudno:) nie bede się tym przejmować, i katować teraz siebie że to. Trzeba iść dalej:) Już po ptokach.

Wyrzucilam z siebie to co sobie w myslach o nim ciągle mówiłam, że jak go spotkam to mu wygarnę to i to bo mu się nalezy. A tego bym nie zrobila, minelabym go po prostu na ulicy i tyle.

Wcześniej gdy mnie zostawił nie odezwałam się slowem. Wziełam całą winę na siebie, schowałam głowę w piasek i się usunęłam tak jak królewicz chciał... I jeszcze pokazywałam, że mi z tym dobrze. To dobre też nie było...

Ale najbardziej cieszy mnie fakt, że on odpisał taką wiadomość a nie inną, która tylko utwierdza mnie w tym jaki to jest typ faceta:) Potrzebowałam tego bardzo.

Jak już pisałam, ja jestem osobą, która zawsze powie wzzystko co lezy na sercu i na języku. Nie dałam rady wygrać z tym... taka jestem, i mu wszystko napisalam co czuję.

Wam powinno być szkoda, dziewczyn, które ryczą w poduszkę, tęsknią, nie mogą się z łóżka podnieść, nachodzą facetów, proszą wróć itp. łażą za nimi i to trwa miesiącami....jak nie latami, a takie są tu historie na forum. Ja napisałam co myślę o nim po ponad tygodniu, ze zaakceptowałam i się cieszę, że to już koniec i życzyłam wszystkiego dobrego i już się przewracam wg Was. Powinnam zrobić to juz tego samego dnia co postanowił, że bedzie milczeć z dnia na dzień ... ale może faktycznie lepiej nie niepokoić pana królewicza nieprzyjemnymi uwagami na temat jego zachowania... mnie cieszy fakt, ze poczuł się urażony. wg mnie zrobiłam przewrót w przód i stanęłam na nogi w końcu, zrzucając to wszystko z siebie;) to nie był normalny facet, gdyby był nie zrobiłabym tego, jak nie robiłam nigdy przedtem.

Marta, ale Ty się w niczym od tych dziewczyn nie różnisz.
I u Ciebie i u nich jest problem z zerwaniem kontaktu, proszenie, pisanie, poniżanie się.
Myślisz, że jak on Ciebie traktuje? "O Boże, ona znowu pisze. Znowu coś chce, nie przyjmuje do wiadomości, że mam ją gdzieś?".

Wszyscy od samego początku mówią "zerwij kontakt" a Ty mądrze wracasz do niego, dajesz się dalej poniewierać i na koniec mówisz nam, że jesteś z siebie dumna, bo pozwoliłaś mu na to krócej niż poprzednio. No ja tu mądrości żadnej nie widzę, wręcz pokazową głupotę, brak konsekwencji, brak myślenia i brak umiejętności słuchania, co mówią inni.

A moim zdaniem dobrze, że napisała, jeśli tego potrzebowała.
Czasem trzeba zejść na samo dno żeby się od niego odbić i ruszyć dalej.
To jest tak jak cię mdli, czasem lepiej wyrzygać raz a dobrze niż chodzić i się męczyć.
Lepiej więc wyrzygać swoje myśli i skonfronotować się z gorzką prawdą - prawdą jest tu to, że cokolwiek ona nie napisze - on i tak ma to i ją w dupie.
Może w końcu to do autorki dotrze, że jest dla niego tylko bzyczącą upierdliwą muchą, którą ciężko mu odgonić.

No i właśnie za ktorymś razem po takiej myśli "po co się kolejny raz ośmieszyłam z wyznaniami, które on ma w nosie" autorka w koncu zacyknie, że to bez sensu. Poczuje się upokorzona do tego stopnia, że uzna, że ma dość

tak, ta widomość jest podła bo on celowo ją nakręca...

Marta... ja tez jestem osoba, która lubi powiedziec wszystko, co jej na wątrobie leży, ale trzeba wiedziec kiedy po prostu nie warto. Jesli przyniosło Ci to ulge - super, ale który to juz raz? Myslalam, ze po fake koncie na portalu randkowym masz juz te drzwi zamknięte.

Mnie dzis cos mocno uklulo w temacie ex, ale nawet nie bede sie tutaj o tym rozpisywać, bo wiem jak absurdalne to jest. Dowiedziałam sie czegoś i tylko poprosiłam o nieprzekazywanie mi wiecej zadnych rewelacji na jego temat.

Minął juz prawie miesiąc od ostatniej „aferki” z nim, dwa od rozstania, a mnie dalej czasem cos ruszy. Humor mam swietny, dopisuje mi, ale z tylu głowy jeszcze X mi troche siedzi.

Byłam dzis na randce :-) i było naprawdę fajnie. Jednak nie jestem jeszcze gotowa na cokolwiek..

Zakładaj nowe własne wątki pełno tego .
Promyczek mija dopiero trzeci miesiąc u ciebie od rozstania to normalne że nikogo odpowiedniego nie znalazłaś może zawczesnie na randki? Swoją drogą zastanawiam się dlaczego ludzie po rozstaniu zaraz szukają kogoś nowego zamiast odpocząć i przemyśleć pewne sprawy. ...
Z drugiej strony to dobrze że poznajesz nowych ludzi zazdroszczę bo ja nadal mam blokadę

Pewnie żeby wypełnić sobie czas, który do  tej pory poświęcali exom, żeby mieć się do kogo odezwać (sms, zadzwonić) oraz żeby utwierdzić się w przekonaniu, że jest się nadal atrakcyjnym dla innych.

Szybciej się odezwałaś niż przypuszczałam wiesz co ja bym pomyślała na miejscu tego faceta że zaczynasz go prześladować pod byle pretekstem ! Marta ja cię nie oceniam bo sama przez pół roku walczyłam żeby swojej rzeczy zabrał wkoncu zgromadziłam wszystko  w warsztacie zamknęłam go i mam gdzieś czy się odezwie czy nie.
Niby napisałaś żeby się nie odzywał ale za jakiś czas coś ci się przypomnie i znowu napiszesz do niego . Jednego możesz być pewna po tym co wyprawiasz on napewno nie napiszę że chce wrócić niedługo sam cię zablokuje albo zmieni on numer

Fuck logic.

On do Ciebie nie pisze, więc Ty piszesz do niego, żeby do Ciebie nie pisał.

Nie. Ona napisała do niego dwukrotnie i bała się, że jej odpisze i będzie musiała to czytać.
Ale on nie odpisywał, więc mu odpisała, że ma do niej nie pisać.

Oj Marta, Marta. Wejdź do swojej szafy, sięgnij do najciemniejszego kąta i popatrz, czy nie zostawiłaś tam ostatnio swojej godności.

JAK DWUKROTNIE? GDZIE? Kobieto... napisałam mu tego czwartego smsa o treści : by jednak nie wyjaśniał mi niczego, i niczego do mnie nie pisał, bo nie chce i nie potrzebuję. Bo OBIECAŁ, "że mi powie wszystko co się dzieje...."

Marta, Ty nie jesteś stalkerką, Ty po prostu tak się poniżasz, że przekraczasz wszelkie możliwe granice poniżenia. Gość Ci nie odpisuje, a Ty mu piszesz, że ma Ci nie odpisywać. Wysyłasz mu jakieś eseje na temat tego, jakim dupkiem był, no był i co? Ty aktualnie jesteś gorsza od niego. Dajże mu kobieto święty spokój i tyle. Po cholerę do niego piszesz?
Odważna w smsach, a na żywo dałaś sobą poniewierać dokładnie tak jak wcześniej. Siły kobieto, siły i tyle.
I nie, to nie jest tak, że jak ktoś nie zwyzywa byłego w smsach to zaraz "się uśmiechnę i powiem mu, jaki jest zajebisty, że mnie zostawia, ze zasluzylam sobie na to, przeproszę za wszystko, wypiorę mu rzeczy, ladnie spakuję odwiozę pod samą szafę, rozpakuje i jeszcze d... dam na pożegnanie.".
Wpadasz ze skrajności w skrajność.
A można się rozstać kulturalnie, wiesz? Grzecznie dać tydzień na zabranie swoich rzeczy, potem wykasować wszelkie możliwe kontakty i sajonara. Nie odbierze rzeczy to na śmietnik i już. To TY zrobiłaś z tego Waszego rozstania taki cyrk, że głowa mała. I po co Ci to było? Tak jak mówiłam, cofnęłaś się o pół roku, a Twoje wyjaśnienia, że wcale tak nie jest, są z d*py wzięte. Bo gdyby tak było, to po pierwsze byś do niego nie pisała, po drugie, nie reagowałabyś tak gwałtownie na myśl o tym, że on coś napisze (i ciekawe, co mógłby napisać. Bo ja obstawiam aktualnie wersję o tym, że jesteś niezrównoważona psychicznie), a po trzecie, nie reagowałabyś tak gwałtownie na to, co my Ci tutaj piszemy. Wpadłaś do fazy tuż po rozstaniu znowu. Na własne życzenie, bo masz gdzieś to, co Tobie się doradza.
Popatrz na postawę Ani i sobie porównaj ze swoją.
Ja obstawiam, że za kilka miesięcy znowu się do niego odezwiesz, bo nie dasz sobie czasu na przeżycie tego rozstanie porządnie tylko znowu pozwolisz sobą poniewierać. Nawet nie poniewierać. Ty po prostu będziesz dla niego zapchajdziurą na czas, kiedy nikt inny się przy nim nie będzie kręcił. I robisz sobie to całkowicie na własne życzenie.

Bo jak ON ma Cię szanować, skoro TY sama siebie nie szanujesz?

TO NIE JA ZROBIŁAM CYRK Z ROSTANIA TYLKO ON, Ja chcialam sie kulturalnie rozstać i przede wszystkim o tym, ze nastąpiło rozstanie WIEDZIEĆ. To ON potraktował mnie bez szacunku mimo, że nie zasłużyłam sobie na to. I miałam pełne prawo nazwać go jak chcę. Nie zasłużył na to, by dawać mu GRZECZNIE jakikolwiek czas na cokolwiek. NIE JESTEM niezrównoważona psychicznie.  Miałam prawo bać się tego co napisze, miałam prawo bać się tego, że będzie próbował mną manipulować. To nie jest nic uwłaczającego. To są moje emocje, z którymi to JA muszę żyć. A muszę życ, isć do pracy, itd.

ALE ggdzie ja z nim szukam kontaktu? GDZIE? napisałam mu przecież, że tego kontaktu nie chcę. I nie chcce zadnych wyjaśnien ani nic, ze mnie to nie interesuje, nie potrzebuję itd.
loka mnie nie atakuje? jakim prawem nazywa mnie niezrównoważoną psychicznie? To, że mam w sobie multum emocji, które tu nie potrzebnie  na forum wylałam z siebie, to nie znaczy, że jestem chora...

nawet trasę z pracy do domu zmieniłam by nie musieć go spotykać na drodze... wyrzuciłam wsyzstko co się z nim wiąże. Wykasowałam wszystko co mi się zn im kojarzyło. JA się własnie tego ponownego kontaktu z nim boję.

Marta mój ex narzeczony mieszkając zemną 9lat zerwał zemną przez smsa to jest świństwo nigdy nie napisałam do niego ze należą mi się jakieś wyjaśnienia i że powinniśmy się spotkać albo pisać i wyjaśnić sobie powody rozstania . Prawda jest taka że jak ktoś z tobą niechce być i niechce podać powodów lub kulturalnie się rozstać to czy chcesz tego czy nie musisz przyjąć to do świadomości i niestety to zaakceptować . Wiesz ja też pisałam do niego żeby zabrał te rzeczy bo bałam się że przyjedzie niezapowiedziany i co i nic z tego nie wyszło . Jedyne co potrafi to napisać co słychać jak się czuje ja mu nie odpisuje i przesto czuje sile że jestem w stanie mu już nie odpisywać.  Przełam się wkoncu dziewczyno przestań się bać jego jakich kolwiek reakcji bo zaraz przyjdzie ci do głowy że może chcieć wpaść po swoje rzeczy.