dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Jedyny.tzn.ze mąż był moim 1. jutro cdn.

Potrzebuję porady.jakiejs podpowiedzi.Piszë cyklicznie.bo jestem w pracy.Wybaczcie.

Niedawno zadzwoniła do mnie jedna z jego kilku kochanek.

Trzymam kciuki że jednak kogoś poznasz, czy to przez internet czy na weselu ale bawić będziesz się przednio

Nie bede czekac az napiszesz 10 postow pod postem. napisz od razu calosc na komputerze.

Tak czy inaczej zdradzasz męża wiec sorry.

Może dlatego że piszesz strasznie dziwnie niewiadomo o co ci chodzi . Przede wszystkim się uspokój skończysz pracę znajdziesz czas to napisz konkretnie o co ci chodzi

LadyLoka to na Twoją pomoc liczyłam najbardziej....wierz mi . święta nie jestem.ale tym razem to ja zostałam skrzywdzona.wrecz zniszczona.

Marta tak naprawdę na własne życzenie cofnęła się do kwietnia.
6 miesięcy Twojej pracy i Twojego życia poszło się paść, bo zdecydowałaś się odnowić kontakt z ex. Nie wiem czy gratulować czy darować sobie, skoro i tak masz gdzieś to, co się tutaj pisze

nie osaczam, to jest tylko i wyłącznie jego odczucie co do mojej osoby. Np,bedąc jeszcze z nim, nie odzywałam się 2 dni, ale on i tak czuł, że go osaczam, bo pewnie czekam, aż się odezwie i przyjedzie... mimo, że wcale tak nie było, to jego wymysły... chore. Ale on tak czuł i to jest najważniejsze, i to skreśla nas związek i mu już sie nie chce więcej przez to spotykać - to są jego słowa. On wkurza się, jak ktoś coś od niego chce. Czy ja, czy matka, brat. Zawsze krzyczał "wy wszyscy tylko czegoś ode mnie chcecie..." do mnie, bo ani do matki, ani do brata slowem sie nie odezwał, a na mnie był naburmuszony, mimo, że nic mu nie zrobiłam.
Nie cofnełam się, nie czuje tego tak. Wrecz odwrotnie. Nie żałuję, że odnowiłam z nim na krótko relację, dzięki temu wiecej zrozumiałam jaki jest. keidyś byłam przekonana, że chodzi o inną dziewczynę, że kogoś poznał, bądź do kogoś chce wrócić. Mimo, że mówił, że nie. Bo niczego innego nie mogłam dopasować. Obwiniałam się, bardzo mi spadlo poczucie wlasnej wartości. Ale teraz dopiero widzę, ten jego schemat działania, jego reakcje, brak jaj, by powiedzieć nawet "mysłałem, że cos z tego będzie, ale jednak to nie to" i ok. nie zadzwoniłabym, nie napisałabym już nigdy więcej, i on o tym wie i być może temu nigdy nie chce powiedzieć, konkretnie tak lub nie, tylko jakieś dyplomatyczne pierdolety w stylu "nie wiem" "nie powiedziałem, że nie chce", "ja się nigdzie nie wybieram, będę tu obok", "zawsze mozemy się dogadac". A druga sprawa, że po prostu on mnie nie chce. nie pasuję mu na tyle by stworzyć, ze mną rodzinę. Lubi mnie i tyle. Nic więcej.
I nie żałuję też temu, że wiem, że żałowałabym bardziej, że tej szansy na spróbowanie znów być razem, nie dałam. Bo jestem jednak romantyczką i wyobrazalabym sobie, że moze tym razem po tak dlugiej przerwie byloby wspaniale.
Nie płaczę, nie tęsknie, nie czekam na niego, tak jak gdy mnie zostawił za pierwszym razem. Jestem tylko bardzo zła jak sobie o nim przypomnę, bo mnie wkur...  swoim zachowaniem niesamowicie, nie tym, że nie chce być ze mną, niech idzie w piz... ale tym jak bardzo nie umie się zachować na koniec.
Dawanie drugiej szansy nie uznaję, za coś złego. Ale trzeciej, piątek i dziesiątej już tak.

Marta będąc z nim związku mówisz że potrafiłaś się dwa dni nie odzywać i on i tak miał pretensje że pewnie czekasz że się odezwie ? Nie uważasz że już tu było coś nie tak ? Jakby cię kochał to chciał by z tobą spędzać czas a nie odzywając się dwa dni powinien tensknic i sam się odezwać.
Co teraz zrobisz ? Urwiesz kontakt zablokujesz go?

po dwóch dniach odzywał się, i chciał się spotkać od razu jak najszybciej. I było mi z tym bardzo ok. Ale przy kłótni wypomniał mi potem, że temu się odezwał i przyjechał, bo czuł, że musi bo będę w końcu zła... No ja prdl....
Kiedyś tłumaczył mi to tym, że on nie tęskni, że z kazdą dziewczyną tak miał, że mu spotkanie raz na tydzień wystarczy, a tak to on lubi pobyć sam... Dlatego ja nigdy za bardzo sama sie nie odzywałam pierwsza, ani nie proponowałam spotkania, a po powrocie to w ogole mialam tak, że jak sie odezwie to sie odezwie, nie to nie. Nie robiłam żadnych jazd itp. I dlatego tak mnie wkurzył tym, że twierdzi, że on czuje, że ja oczekuję by spędzał kazdą wolną chwilę ze mną, i że to moja wina, że on nie chce ze mną się wiecej spotykac ;)Z drugiej strony, dlaczego mamy spędzać czas osobno, bądź z innymi osobami, skoro jestesmy razem i mieszkamy 3 min drogi od siebie. I ja i on mieszkamy sami.  kiedyś pisał i dzownił rano przed pracą, razem gotowalismy, razem na zakupy jezdziliśmy, po powrocie nawet tego nie bylo...jeden telefon wieczorem, jak nie dzownil do 21 to ja zadzownilam z pytaniem jak mu dzien minął. Czułam, że coś jest nie tak. Ale gdy chciałam o tym porozmawiać, o tym, na czym stoimy i co dalej, bo średnio to wygląda, to zostałam obarczona całą winą, że za dużo chce, się czepiam, że on nic nie wie, skoro mi nie pasuje, to mnie nikt na siłę nie trzyma itp. Więc sobie dałam spokoj. Oczywiscie napisałam mu, że poczulam sie wykorzystana itp. To stwierdził, że go obrazam. Chociażby po to warto bylo wrocic do niego by się przekonać jaki jest na prawdę. i co do mnie czuje.

Tak, teraz do mnie to dotarło. Gdy mu mówiłam, że bawi się moimi uczuciami, i nie jestem nikim więcej niż FwB to sie obrażał, że ja wiem lepiej wszystko, że skoro tak myślę to to nie ma sensu... i co? ja czułam się winna, że nie wierzę w jego dobre intencje i go przepraszałam... Teraz gdy znów zaczelismy sie spotykać powiedziałam mu jasno, że jak ma się bawić mną to, żeby sobie darował itp. Oczywiście sie  wkurzył, że jak ja mogę tak myśleć... dlatego gdy potraktował mnie tak teraz, wiem, że już nigdy ale to nigdy nie chce mieć z nim nic wspolnego. Nie kontaktuje sie z nim i już nie będę. A jego rzeczy podrzucę pod drzwi. Bo ma w zwyczaju mówić, ze coś u kogoś zostawił i nie warto bylo się odzywać by to odzyskać, mimo, że to bardzo wartosciowe i dobre było, i mu tak żal...

Dobrze. Ostatnio jak przestalam pisać, to dopiero po pół się odezwał, na 2 tyg przed weselem na które nie miał z kim pójść... Czułam, że nie bez powodu się odezwał. A na pewno nie temu, że jak pisał, że mu źle, że tęskni i z nikim się nie spotykał przez ten czas. Choć teraz tak mu siebie obrzydziłam i wkurzylam pisaniem jak to mnie nie zranił, i skrzywdził, że już raczej sie nie odezwie. Bo ma mnie za załosną dziewczynę co to sobie sama nawkręcała, że on z nią chce byc. Tym lepiej dla mnie.

Edit:
Gdy go zapytałam, dlaczego nie odezwał się w ciągu tego pół roku ani razu,to uslyszałam, że czuł, że ja nie chcę z jego strony kontaktu, ze jak do mnie napisal "jak sie czuje po odebraniu wynikow" odpisalam tak sobie i to dla niego był znak, ze nie chce kontaktu. A odpisalam po dwoch dniach, ze lepiej, dzięki. I on na to tez mi już nie odpisał. No i ze mu głupio było, że trudno mu bylo się przelamac i napisac...

Ostatnie słowa cofam chciałam usunąć ale niemoge :-P

Dam radę. Zlość i żal mi minie i bedzie wszystko ok. Poradze sobie jakoś z samotnością.

Nie skazuj się od razu na samotność, bo z takim podejściem niewiele zdołasz zrobić.
To nie ma być Twoja pokuta, tylko uzmysłowienie sobie, że to co łączyło Cię z nim, nie było związkiem. Nie było tym, czego oczekiwałaś, tylko ciągnęło Cię w dół.
Nie był, nie jest i nigdy nie będzie Ciebie wart. Dookoła jest mnóstwo normalnych facetów, trzeba tylko poukładać swoje myśli, wyjść  tego doła i ruszyć do przodu.

To jest właśnie odwracanie kota ogonem, sprzeczne sygnały i manipulacja. Miałam to samo, kiedy pytałam, on odpowiadał "ale ja nie mówiłem, że nie chce".
Po czasie nauczyłam się zadawać tak pytania, by odpowiedź musiała być jednoznaczna. Wtedy najczęściej milczał. To są, żeby nie napisać debile, idioci. Potrafią tak prowadzić gierki, że tymi dwuznacznymi odpowiedziami, dają nam nadzieję, że coś z tego będzie, gdy tymczasem wykorzystują nasze uczucie. W rezultacie to my stajemy się idiotkami, bo zamiast zdjąć klapki z oczu i odwrócić się od takiego delikwenta na pięcie, to robimy rzeczy, które nas poniżają. W ich oczach jesteśmy słabe, głupie, bez charakteru i jest to prawda, bo tak się zachowujemy. Niestety. Ale do czasu

Mój ex wiedział że wyszłam z bardzo deskrukcyjnego wieloletniego związku. Robiłam wiele głupot, o czym po pewnym czasie, zaczekam też mówić. Zakończyła tamta relacje jednak łączą nas dzieci, które tak naprawdę dla ich taty odeszły w zapomnienie. Wiedział że cała opieka nad nimi spadła na mnie. Początek naszego związku to była przyzazn gdyż wyjechał na pół roku za granicę. I mimo iż mówiłam mu ze nie chce związku to on nalegal by go stworzyć. Przez ponad rok docieral do mnie małymi krokami, a gdy ha mówiłam że nic z tego nie będzie stał murem i udowadnial że się uda. Aż wreszcie mu uwiezylam, i pokochałam szczerze i najmocniej jak potrafiłam. To był mój koniec.
Stwierdził że demony przeszłości nie pozwalają mi stworzyć z nim że związku gdzie ja dawałam z siebie wszystko. Zrzucił cała winę na mnie a sam stwierdził że jest zbyt dorosły by się szarpać i lepiej zostawić to gdy jeszcze Sie nie nienawidzimy.
Tu miał rację. Nie znienawidzilam go, nadal jest mi bliski, nadal w głębi serca wierzyłam że jednak to było cos warte. Niestety.
Jednak uważam że był to jeden z najpiękniejszych okresow w moim życiu. Nigdy nikt nie był tak dobry w stosunku do mnie i moich dzieci. Byłam szczęśliwa i na wspomnienie nadal jestem.
Ale to się skończyło. Kolejny raz przekonałam się że związek nie jest jeszcze dla mnie.
Dziś spotykam się z kimś, czysto towarzysko, spędzam miło czas ale nie dopuszczam fi siebie już uczuć.
Rak powstają przepraszam za wyrażenie "suki". Jestem oschla, bywam arogancka, bardzo atrakcyjna tylko po to by oni mogli jedynie o mnie marzyć, (geh w tym mój ex o czym niejednokrotnie w zartach starał się przekazać), myślę wyłącznie o swoich przyjemnościąch, odkrywam nowe pasję których nie mam zamiaru odstawiac na bok.jesten taka że albo Sue mnie lubi albo nienawidzi. Nie jestem już pośrodku. Wyselekcjonowalam znajomych, zostali tylko ci którzy mnie nie zawiedli choć wrogów też trzymam blisko wiedząc więcej niż wiedzą oni.
I mimo złego że wiem że jestem zła kobieta... Jest mi z tym łatwiej, lżej... Mimo że niekiedy płacze do poduszki.

Też się niestety wkopałam w taką relację teraz, tzn. ona trwa już parę lat Kropka w kropkę praktycznie. Jakiś miesiąc temu postanowiłam ją zakończyć, bo okazało się, że jest jeszcze jedna kobieta i on woli nagle ją, a mnie nie kocha i nic to dla niego nie znaczyło. Zabolało jak diabli mimo że nie planowaliśmy wspólnej przyszłości. Zerwałam kontakt, a on nagle zaczął robić szopki przed znajomymi, donosili mi, jaki on załamany, jaki biedny, jak się o mnie pyta Za chwilę miałam lecieć na wakacje do kraju, w którym jest słabe wi-fi, a telefony kosztują fortunę. Przed wylotem z nim porozmawiałam luźno, bo byliśmy wśród znajomych i chyba stwierdził, że już okej. Gdy byłam na wakacjach dawał mi serduszka pod każdym zdjęciem (nigdy tego nie robił), a pod koniec pisał, żebym już wróciła, bo mu mnie brakuje.
Po powrocie jakieś czułe bzdety, ale ciągle stawiam siebie do pionu, żeby nie zwracać na nie uwagi, bo przez te parę lat też chrzanił dwuznaczne teksty, a ostatecznie mi powiedział, że za dużo sobie wyobrażałam, bo on był po prostu dla mnie miły i nigdy mi nadziei nie robił. O tamtej kobiecie nic nie mówi.

Jestem wściekła i rozżalona. Na siebie, bo po 7 latach z psychopatą przemocowcem, który był mistrzem manipulacji, powinnam być mądrzejsza. A ostatecznie dałam się nabrać na jakieś czułe słówka i zapewnienia, jak to nigdy mnie nie skrzywdzi, zaangażowałam się jak popieprzona i znowu się czuję cholernie zagubiona, mimo że wiem, iż przecież na nim świat się nie kończy, przecierpiałabym swoje i by mi w końcu minęło. Nie mam już siły. Do tej relacji, do niego, do siebie.

CD.
Jedyny

Napisałam do ex wczoraj, że przypominam o jego rzeczach. Dodałam,  że niczego nie chce od niego, tylko żeby to odebrał. Oczywiście zero odzewu. Widocznie jest już kim innym bardzo zajęty. Nic mu nie zrobiłam  A nawet głupiego sms mu ciężko napisać. No cóż już uznałam, że to moje skoro tego widocznie nie chce.

Marta, nie wierzę....
Kobieto, weź się w garść. IsaBella ma rację, stosujesz szantaż emocjonalny, manipulację pod pretekstem rzeczy, choć wiesz doskonale, że chcesz sprawdzić, czy odpisze, jaka będzie jego reakcja. Koniec to koniec.
Zapytaj się Ani, jak to było u niej i rzeczami jej ex. Co chwila mu przypominała, pisała, umawiała się, dawała terminy i co?i nic. W końcu odpuściła. To naprawdę w niczym nie pomoże, a tylko pogłębi Twój ból. Odpuść.

Promyczku, jeśli nie przepracujemy traum, demony przeszłości będą nam towarzyszyły na każdym kroku. Będą pojawiać się w najmniej spodziewanym momencie i zniszczą każdą relację. Nowy Partner nie może być lekarstwem, terapeutą, z tym musimy radzić sobie sami.

Była Narzeczona, weź go zablokuj, po co ma widzieć Twoje zdjęcia i znów prowokować? Chyba nie złamiesz się, bo dał Ci serduszko pod zdjęciem?

Dziewczyny, z byłymi trzeba zakończyć kontakt, urwać, zakopać, ma dla Was nie istnieć. Inaczej, czas rekonwalescencji będzie się wydłużał i zamiast być zdrowsze, będziecie popadać w coraz większe bagno. Nie szkoda Wam Waszego zdrowia? Z tymi facetami nic Was nie łączy na stałe, nie macie dzieci, kredytów, czy innych zobowiązań, więc definitywne zakończenie znajomości jest jedynym, najlepszym i sprawdzonym sposobem. I nie ma tłumaczeń, że znajomi, że blisko mieszka, że razem z Wami pracuje. Ma być jak powietrze, przeźroczysty.

Jeśli znów, któraś poczuje że nie wytrzymuje i musi do niego napisać, niech weźmie telefon i zadzwoni, napisze do koleżanki, przyjaciółki, która postawi ją do pionu.

To właśnie tak dosłownie znaczy - Wasz model kontaktu dokładnie to pokazuje.

Ty - jęczeniem, wzbudzaniem poczucia winy, fochami, pozornym obrażaniem się - jesteś w stanie wywołać w nim chwilowy zryw, podczas którego napisze do Ciebie - że oj to wcale nie tak jak myślisz, że przecież on chce, bo jakby nie chciał, toby nie pisał do Ciebie, że wcale nie traktuje Cię tak jak inne. Tymczasem Ty jęczysz dalej - a czemu mi nie powiesz, a możesz mi szczerze powiedzieć, a dlaczego nie powiedziałeś.
I wtedy on wybucha, sypnie Ci też czasem jakiś epitet, że wcale tego kontaktu nie chce, że masz mu dać spokój. Że przecież dawno mówił Ci, że tego nie chce.

I tak z razu na raz narasta w nim frustracja i zwyczajna niechęć, która przy kolejnej okazji dodatkowo się intensyfikuje - sama z resztą to zauważyłaś, bo pisałaś o tym w swoich postach.

w nastepnym tygodniu podrzuce mu pod drzwi rzeczy o 15, wtedy dopiero wychodzi z pracy. a ma ponad 30 min drogi, jezeli od razu do domu jedzie prosto. wiec nikt tych rzeczy nie zdazy wziac.

Broń Boże! Nic nie pisz, bo zacznie się znów głupia wymiana wiadomości i wrócisz do puntu wyjścia.
Swoją drogą, Marta, pisałaś że macie wspólnych znajomych. Nie możesz zawieść tych rzeczy do nich i niech on sobie od nich je bierze? Nie jesteś kurierem ani szlachetną paczką

Marta ja wiem co ty knujesz to jest szansa na spotkanie się z nim nie jedz tam !
Ja jak nienormalna ,dzikuska chora na umyśle przez pół roku pisałam co tydzień kiedy przyjedzie po rzeczy bo bałam się go zobaczyć i chciałam koniecznie tego uniknąć i co oczywiście tysiące wymówek przyjedzie za tydzień i tak trwało to pół roku .  Ja niestety kurrierm wysłać nie mogę bo koszy jaki obliczyłem z panem to ok 450zl znam adres jego matki jej napewno niestac żeby zapłacić a jak nie zapłaci i kurrier wróci to ja płacę podwójnie . Wkoncu doszłam do wniosku że to ja teraz rządzę mój dom jest wyłącznie moim domem i on niema prawa przyjeżdżać niezapowiedziany . Jak będzie chciał odzyskać rzeczy to najpierw musi napisać a potem powiem mu że może przyjechać jego przyjaciel po te rzeczy . Co do pisania do ex kolejny błąd tylko go zniechcecasz i wkurzasz . Mój ex zaczol sobie pisać raz na jakiś czas co słychać ja przestałam odpisywać i przestał się póki co odzywać . Wiesz co jak on tak domnie pisze to ja wcale nie czuje radości ze napisał że pamięta omnie tylko z każdym dniem coraz bardziej widzę jakim jest dupkiem .

To zły pomysł.
Ostatnie co jest teraz potrzebne Marcie, to spotkanie z nim, które de facto zostanie znowu przez nią wymuszone.
Rzeczy można odwieźć i zostawić pod drzwiami jeśli jest taka możliwość, albo wysłać pocztą.
To będzie dla niego też taki symboliczny przekaz, że zrozumiała jego chęć zerwania kontaktów.

to po prostu je wyrzuć i się nie zastanawiaj, skoro ich nie odbiera to znaczy nie są mu potrzebne.
Ja męża rzeczy wyrzuciłam pół roku temu , on jeszcze o tym nie wiem bo nie były mu potrzebne dotychczas

Nie chce się z nim spotkac. On nie wyjdzie wczesniej z pracy. Nawet telefonu nie moze miec przy sobie w pracy, a wyjsc nawet minuty wczesniej nie moze bo na bramce to sprawdzają i od tego zalezna jest jego premia potem. Więc wiem, że go nie bedzie.
Do niego mam 3 min drogi, i to po drodze z pracy. Wiecej zachodu dla mnie jest jechanie na pocztę, pakowanie, adresowanie itp, tak samo jechanie i umawianie się ze znajomymi i im zawracanie gitary.

I tak chce wlasnie by wiedzial, ze na niego nie czekam, i ze już nie ma po co ze mną się kontaktować.

Dokładnie... ja też slyszałam zawsze od ex "przeciez nie trzymam nikogo na siłę, skoro ci nie odpowiada to wiesz...". I odwracanie kota ogonem, że to mi nic nie pasuje, się czepiam, a on mi przeciez nic zlego mi nie robi... bo np "mnie nie bije".Teraz to mnie już smieszyć wszystko zaczęło, bo widzę, że on probował mnie "wychować" bym łykała wszystkie jego tłumaczenia, była posłuszna, na kazde zawolanie, nie drążyła, nie pytała o nic. Ale teraz to widzę. Było masę dziwnych tekstów, niby w żartach, ale pokazujące, ze do "bab" szacunku nie ma i uważa nas za coś gorszego.

Haha identycznie i w moim przypadku było, do tego jeszcze "skoro wiesz lepiej ode mnie..." (czego on chce, i jak mnie traktuje).