dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Nie mieszkamy razem. Ale chyba lepiej bym się czuła jakbym wyjaśniła.

Iwona, byłam kiedyś w takie relacji, której nie potrafiłam zakończyć. Bardzo pragnęłam i potrzebowałam miłości, czułości, zainteresowania, że karmiłam się resztkami, okruszkami. Dawał mi adrenalinę, mój nastrój był uzależniony od tego, czy się do mnie odezwał, czy nie. W pewnym momencie, doszłam do ściany. Nie mogłam na siebie patrzeć, wstydziłam się swojego zachowania. I pewnego dnia powiedziałam sobie dość. Przestałam się odzywać. Było cholernie ciężko, bo byłam uzależniona emocjonalnie. Ale z każdym tygodniem było coraz lepiej.

Wiesz co, my tego nie zrozumiemy, dlaczego oni zachowują się w taki sposób. Ja też próbuję zrozumieć czemu on postąpił tak,a nie inaczej. Jak to jest, że po 6 latach bycia razem, po 3 mieszkania razem, codzienna wspólna obecność może się tak dla jednej strony tak po prostu skończyć. Pstryk i jakby nigdy nic.. Ale nie można tego analizować, bo to nam nic nie da, tylko zagłębiamy się w swoje przypuszczenia i domysły. Nam przynosi tylko smutek, żal, więc nic dobrego..

Zwykle jest jakiś zaplanowany ciąg dalszy.

Iwona, prawda jest taka, że to Twoja decyzja czy chcesz być jedną z wielu czy nie chcesz. Kwestia wyboru. Nie zgadzasz się to pogoń gościa. Zgadzasz się to nie masz problemu.

Przypomniał mi się filmowy Karol. On też każdą kochał, rozpieszczał i adorował.
Owszem, z tego co wyżej opisujesz, może wyglądać na to, że jemu zależy, tylko dlaczego w takim razie pojechał na wczasy z ex?
Tak jak napisała Ela i Loka, masz wybór, zostać i być jedną z wielu, lub odciąć się i zapomnieć.

Chyba jednak ex, w przeciwieństwie do mnie, nie wie o mnie wszystkiego (np. tego że spotykaliśmy się w każdy weekend, marne to pocieszenie, ale to ją w tym okłamywał; byliśmy tydzień nad morzem i też ja okłamał, że siedzi w domu), a wie, że dla mnie ten wyjazd był chorym układem. Tylko nic z tym nie zrobiłam. Może być tak, że jemu na mnie nie zależy i cokolwiek zrobię, nie będzie miało dla niego znaczenia, a na niej mu zależy i dlatego o wszystkim jej nie mówi. Może to ona go zostawiła i się obraziła, a on czeka, żeby jej przeszło... W rozmowie ze mną powiedział, że gdyby chciał do niej wrócić, to nie spędzałby ze mną każdego weekendu. Ale prawda może być taka, że on właśnie na nią czeka, a ja jestem ta przejściowa...

Dokładnie.
Iwona, a u kogo te weekendy spędzaliście, u Ciebie czy u niego? Poznałaś jego znajomych, rodzinę?
Jaki jest charakter jej  pracy? Bo może ona wyjeżdżała w te weekendy, co byliście razem?

Częściej u niego. Znajomych na palcach jednej ręki...dwie jego nastoletnie córki widziałam jeden raz. Ale u mnie też poznał tylko córkę, syna nie, a miałam poważne zamiary.
Ex pracuje w PZU. Z tego co wiem, czasem jeździła w góry, nad jeziora, ale prywatnie. Coś czuję, że go zostawiła, kazała przemyśleć, trzymała na dystans i pociągnęła za sznurek...

Z tym sznurkiem to była przenośnia... To była jego pierwsza dziewczyna. Rozstał się z nią, jak poznał żonę. Ona też jest kogoś poznała, dzwonił do niej jak miała brać ślub, ale już nie zrezygnowala. Potem się przez przypadek spotkali jak on już był bez żony, jakieś 5 lat temu... Tak usłyszałam. Widziałam jej zdjęcie. Nie chcę, żeby to było pychą z mojej strony, ale wizualnie nie jest jakąś atrakcyjną kobietą, więc musi mieć bogate i mądre wnętrze.
Coś tam o mnie wie, ale niewiele. Stąd pomysł przywitania ich na lotnisku, rzucenia mu się na szyję z pocałunkami i okrzykiem: "ależ tęskniłam kochanie i ......cieszę się, że mogę panią poznać, przedstaw nas skarbie...! I że przez ostatnie miesiące widzieliśmy się w każdy weekend, więc taka rozłąka  to przecież dla nas koszmar!" Z naciskiem na: KOCHANIE, SKARBIE, DLA NAS ;-) Jeśli nie ma nic na sumieniu, w co już nie wierzę, to będzie ok,  jeśli odwrotnie, wkurzy się już całkowicie. Ale ta myśl o totalnym wkurzeniu by mnie nie powstrzymała, gdybym tak postanowila zrobić. Udać głupszą niż jestem... Biorąc pod uwagę co pisałam tutaj we wtorek, trudno Wam uwierzyć, że można być jeszcze głupszą, wiem ;-)
Ale jeśli to prawda, w końcu któraś utarłaby mu nosa, a ex albo świadomie by do niego wróciła, albo oszczędziła sobie kolejnego bólu.

Rozumiem Cię, i rozumiem też przemożną chęć utarcia nosa kłamczuchowi - naprawdę.
Oczywiście zrobisz jak zechcesz.
Ale na przykład da mnie, w takim momencie i z taką wiedzą sytuacja byłaby już na tyle jasna, że szkoda byłoby mi zwyczajnie tracić czasu, żeby jechać na lotnisko i dawać przedstawienie, które miałoby być pstryczkiem w nos dla kogokolwiek ...
Człowieka, który oszukuje tak jawnie, naprawdę niewiele jest w stanie wyprowadzić z równowagi. Nie sądzę, żeby taki lotniskowy teatrzyk dla dwójki widzów był w stanie utrzeć mu nosa.

Miałam na myśli raczej to, że co za problem dla niego powiedzieć "kochanie, przyczepiła się do mnie jakaś baba i mnie prześladuje, nie wiem, o co jej chodzi"...  warto?

Skąd wiesz na pewno, co ona wie? Przecież jak był z Tobą, to mówił, że siedzi w domu... Równie dobrze może powiedzieć, że jesteś, owszem, znajomą, która sobie coś wymyśliła, zdaje się jej i się uczepiła...

Powinnaś zdać sobie sprawę wreszcie, że w tej grze to on pociąga za sznureczki do Was obu...

No, a jej powiedział, że siedzi w domu. Powiedział, powiedział, powiedział... Dlaczego niby jej miałby kłamać, a Tobie mówić prawdę?

Ale tak czy siak, zawsze mógł powiedzieć, że jesteś tylko znajomą i jeździł na kawę.

Mnie też kilka razy nie powiedział prawdy. Jestem pamiętliwa, a kłamcą musi mieć lepszą pamięć od okłamywane go.

Na razie jestem na huśtawce. Jechać jutro, nie jechać. Trochę mam chęć utrzeć mu tego nosa. Chyba miałabym po raz pierwszy od tych 9 miesięcy nieukrywaną satysfakcję, że jest raz po mojemu. Ostatni raz. Bo pomału zaczynam nie widzieć tego pana w mojej przyszłości...

Nie wiem jeszcze dlaczego, ale coś mi mówi, że wtedy on by się już nigdy nie odezwał. Nie ukrywam, że ułatwiłoby mi to pokonanie moich rozterek i nie bałabym się, że się złamię... Prześpię to. Z nocy na noc jest odrobinę lepiej... Jest tak jak pisałyście... Potrzeba czasu. I siły. Zbieram jak grosz do grosza.

Od Ciebie chyba najbardziej mi się dostało na początku ;-) I dobrze.
Nie śpię. I zaczynam myśleć, że dobrze, że tam pojechał, bo nigdy bym tego nie potrafiła zakończyć...

Ciężki poranek.... On wraca, a mnie wraca uczucie tęsknoty.... I co z tego, że tłukę sobie do głowy: za takim draniem???!!!
Nie uwierzycie...on był wymarzony pod 99%... Ten 1%, najważniejszy, jednak każe iść po rozum do głowy. Muszę wrócić do tego filmu "Och Karol"...;-) Dalej nie podjęłam decyzji czy pojadę zrobić z siebie wariatkę... Wieczór był lepszy, poranek straszny... On daje mi wszystkie znaki, że jest obrażony, a ja zaprzątam sobie nim głowę... Zrzucić z 30-go piętra to mało... Tylko kogo...mnie czy jego... Trzymajcie kciuki za mnie. Musi mi się udać wyrzucić go ze swojego życia! Będzie bolało jeszcze bardziej, wiem...to dopiero początek...

Myślałam sobie, że w tym teatrzyku, pomiędzy wierszami, przekażę tej kobiecie dobrą radę, żeby nie wchodziła kolejny raz w tą relację, bo on kłamie. Zostałby wtedy bez nas dwóch. Beze mnie - z którą spędzał ostatnie cztery miesiące non stop, i bez niej - niespełnionej miłości... Wiem... Od razu się nasuwa pytanie: tylko po co?...

Droga Iwono.
Zemsta nic nie da. Nie oszukuj siebie samej . Przecież doskonale wiesz ze go kochasz. bądź dorosła kobieta, i bądź dumna ze masz w sobie takie uczucia. miłość. Jestem od ciebie dużo młodsza, ale doskonale cię rozumiem. wprawdzie nie byłam oszukiwana, i nie musiałam z nikim konkurować, ale tez poznałam faceta który był dla mnie w 99% idealny. jednak to nadal tylko 99%. i niestety idealny był/jest dla mnie nie działa to w druga stronę.
u ciebie tak naprawdę nie wiadomo o co chodzi. tak naprawdę nie został zerwany związek, to ty biedna się nakręcasz , bo on jak widać podchodzi do wszystkiego dość spokojnie, niejednokrotnie pisząc ci wiadomości. to tylko od ciebie będzie zależało czy chcesz być w takiej relacji czy będzie wolała się rozstać. a gwarantuje ci ze jak wybierzesz te druga opcje to dopiero zacznie się jazda bez trzymanki. trzymam za ciebie kciuki i za to ze podejmiesz najlepsza dla ciebie decyzje.
u mnie ponad dwa miesiące od rozstania, i wolny weekend przed laptopem. dziwna ta nasza relacja. mam takie podświadome uczucie, ze jemu tez na mnie nadal zależy. my rozstaliśmy się bez większego powodu. po 10letnim związku z ex debilem, w momencie gdy pojawił się normalny facet nie bardzo wierzyłam w powodzenie tego układu, co często głośno mówiłam. i wreszcie nadszedł dzień gdy mój mężczyzna przyznał się ze nie ma już siły mnie wiecznie przekonywać i rzeczywiście lepiej będzie się rozstać. i poszło... teraz po tych dwóch miesiącach emocje dość mocno opadły, choć moje uczucia się nie zmieniły. na pewno nie mam żalu o jego decyzje, bo nawet go rozumiem. szkoda tylko ze tak bardzo się wzajemnie lubimy a tak naprawdę żadne z nas nie chce już ciążyć drugiej stronie i wszystko odchodzi w zapomnienie. wiecie co? pierwszy raz byłam w tak fenomenalnym związku, pierwszy raz tak przezywam rozstanie i pierwszy raz nie czuje złości na ex. bardziej smutek ze nie było odwagi szczerze porozmawiać i naprawić.
a jak u was zapowiada się weekend?

Zależało mi tylko i wyłącznie na utarciu mu nosa. Dzieliłam się z Wami wszystkimi moimi przemyśleniami, nawet jak w coś mocno wierzyłam albo nie. Głośne zastanawianie, a w tym wypadku również pisanie, następnie rozmowa z Wami, przyczyniła się do podjęcia decyzji, nagle i w ciągu pięciu minut, pomimo wcześniejszych rozterek.
Dziewczyny, dziękuję... Oczywiście, że decyzja należała tylko i wyłącznie do mnie. Ale wspieralyscie mnie i to mi pomogło.  Nie jadę na żadne lotnisko!!! Po co? Wracam od córki do domu. Przebieram się i na 20:45 jadę do kina na Juliusza :-) Sama :-) Już mam kupiony bilet. Podobno świetna komedia. I wytrwam.
Poczułam, że zrobiłabym krok do tyłu, jadąc tam i patrząc na niego.
I jestem zadowolona, choć jeszcze nie uśmiechnięta.

Wiem, że będzie mi trudno, bo być może jeszcze nie jeden raz się odezwie... Usilnie teraz myślę nad zablokowaniem numeru. Robię krok po kroku...

Może w takim razie po to jest na razie ta przerwa w Waszej relacji, żeby pozbyć się tych obaw, oczyścić umysł z przeszłości i zacząć jeszcze raz... Skoro bardzo się lubicie...

Właściwie, to możesz mieć maleńką satysfakcję, jeśli o to Ci chodziło. Myślę, że on po wyjściu z samolotu może się nerwowo rozglądać i obawiać tego, co zamierzałaś zrobić - to tyle Twojej satysfakcji. Natomist płonna Twoja nadzieja, że pani zostawiłaby go po takiej akcji, zwłaszcza teraz po upojnym pobycie we Włoszech.

rozstania nie są źle. Schudłam z 6 kg jak nic, zawsze byłam szczupła ale nogi i tyłek miałam większy, a teraz odzyskałam proporcje, do tego ścielam wczoraj włosy , długich nie miałam ale teraz mam naprawdę krótkie i wiecie co? wczoraj to słyszałam tyle komplementów na swój temat jak od dawna nie słyszałam . ogólnie jestem dość atrakcyjna kobieta (typ bizneswoman) na codzienna jestem bardzo codzienna ale jak już mi odbije to staram się wyglądać zjawiskowo.

i najlepsze było to jak przez miesiąc pierwszy nie mogłam się ogarnąć i wyglądałam jak wyploch, na szczęście exa nie było (praca na wyjazdach) a jak nastał dzień mojej fazy na "wracam do żywych" to akurat wtedy i on wrócił do naszej miejscowości i było, oj było bliskie spotkanie. miałam wielka satysfakcje, szczególnie ze on, bożyszcze które nigdy nie wygląda źle (uwieźcie nie przesadzam, nigdy go nie widziałam w zlej formie, a mieszkaliśmy ze sobą ponad poł roku) wyglądał bardzo, bardzo smutno? . nie ze mam z tego powodu satysfakcje, bo nie o to chodzi, tylko potwierdziło się przysłowie ze kobiety cierpią na początku, mężczyźni zaczynają po czasie. nie trzeba było czekać jak po dwóch dniach dostałam wiadomość od niego, o treści pewnego wspomnienia wspólnego nic z tego więcej nie wyniknęło ale przyjemnie było mi poczuć ze jednak nie rozstał się ze mną bo jestem potworna i bezwartościowa, jaka czułam się zaraz po rozstaniu.

wiec dziewczyny, nie pozostaje nam nic innego jak wyglądać dobrze. nie tyule dla nich co dla siebie ale zawsze musimy mieć wyostrzone zmysły czy oby na pewno ci exi nie widza nas za rogiem.
moje podejście jest może dość dziwne dla was, ale ja pisze jedynie to co czuje względem aktualnego ex. gdybym miała się wypowiadać na temat jeszcze wcześniejszego to było by całkiem inaczej. choć nie ukrywam gdy wczoraj przyjechał z naszymi dziećmi do mnie do pracy i młodszy syn (6lat) zapytał gdzie mama  bo mnie nie poznał w krótkich włosach ipełnym makijażu to było dużo śmiechu. ogólnie nie rozmawiamy, łącza nas jedynie dzieci ale ten błysk w jego oku na mój widok widziałam aczkolwiek nie na jego błysk liczyłam.

Ja bym nie poszła. Mimo, że się trochę nie widzieliście, to gdybym była świeżo po rozstaniu, nie ryzykowałabym spotkania z ex.
Ja potrzebowałabym więcej czasu.

Jasne wyjść na miasto zawsze mogę, ale na tej imprezie też będzie więcej osób, które znam i chciałam się z nimi też zobaczyć.. Wiem, że będzie tam bywał. A jeśli bym z nią pogadała, że chętnie się z nimi zobaczę, ale jeśli jego nie będzie? Wiem, że to głupie, ale na jedną imprezę, która była organizowana u nich, została zaproszona nawet moja przyjaciółka z chłopakiem i ex też tam był, a ja nie zostałam zaproszona nawet..

No właśnie nawiązując do mojego wcześniejszego postu, że pogadam z nimi. Bez sensu, napiszę jemu, żeby nie szedł,skoro sam tak mówił nawet.

No właśnie ,dlaczego ty Ty masz rezygnować ze spotkań z przyjaciółmi,

Absolutnie nie wychodź z imprezy , jeśli on przyjdzie, nawet się nie waż tak robić

No właśnie, chcę iść też po to, żeby zobaczyć ich zachowanie. Bo, kiedy byliśmy na wakacjach, świeżo po tym wszystkim, to mówili, że nie wybierają stron, bo to co się stało to między nami. A oni chcą mieć kontakt z nami obojgiem. Później też, gdy z nią rozmawiałam, co prawda, nie na żywo, ale przez messengera, to cały czas tak pisze. No ale właśnie z tą imprezą, to było trochę dziwne, chociaż, była to impreza dla jej faceta, na której mieli grać w jakieś gry, a dziewczyny były tylko osobami towarzyszącymi, nie mniej jednak, trochę dziwnie się poczułam, skoro miały być tam dziewczyny..

Nie jestem gotowa na spotkanie z nim wśród innych ludzi. Bo ostatnio jeszcze zabierałam rzeczy z mieszkania gdzie razem mieszkaliśmy i go widziałam, rozmawialiśmy. Ale kiedy będziemy w większym gronie, wiem, że będzie dziwnie patrzeć, jak inni z nim normalnie rozmawiają. I wiem, że nie chcę go spotkać, nawet podświadomie..  Nie chcę z nich rezygnować, bo przez jakiś czas dość się zżyliśmy. A wiem, że z czasem będzie inaczej, kiedy będziemy się spotykać i nawet, jeśli na imprezie będzie on. Ale jednocześnie rozumiem Twoje podejście, co do przyjaciół..

Z jednej strony wiadomo, macie wspolnych znajomych i moze sie zdarzyć, ze na siebie „wpadniecie” jednak skoro nie jestes na to mentalnie gotowa, nie lepiej sobie odpuścić? Albo poprosic znajomych o zdecydowanie która ze stron zapraszają na dana imprezę?;) Moze to i troche głupie, ale chyba powinni zrozumieć, ze na ta chwile takie wasze spotkania sa mocno niekomfortowe dla was. Ja bym porozmawiała z koleżanka, albo odpuściła.

Ja rozstałam sie niecałe 2 miesiące temu i jakos nie wyobrażam sobie wspólnej imprezy z exem.

Nie wiem, czy ta impreza jest tyle warta, ale ja też jestem dość specyficzna i nie mam licznego grona znajomych, o przyjaciołach nie wspomnę, bo ciężko zawieram przyjaźnie. I dlatego nie chcę się zamykać w domu, nie chcę jeszcze bardziej się oddalić..

Dzisiaj postaram się pogadać i dowiedzieć, czy on będzie. I porozmawiać, i to prawda, że pomyślą sobie, że to głupie, ale trudno. Inni znajomi nie mają z tym problemu, bo nawet jego kuzynka, jak mnie zaprosiła, to nie myślała o tym, żeby go zapraszać, więc mam nadzieję, że spróbują mnie zrozumieć. I wiem, że ja bym była wyrozumiała, jeśli ktoś z moich znajomych miałby taką sytuację.