dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Oj ale ja mam cos lepszego. Jak rzucam orace to tez szukam lepszej a nie byle jakiej.

Ale jasne, lepiej tkwić bezsensownie w jednym, bo lepsze takie niż żadne

Kwestia poczucia własnej wartości w życiu. I satysfakcji. Jak coś mnie nie satysfakcjonuje to to zmieniam. I np. dlatego zmieniam pracę i dlatego mam fajny związek. Dlatego też zmieniam mieszkanie w tym roku i robię kursy doszkalające
Żałobę trzeba przeżyć, ale życie jest za krótkie żeby zadowalać się byle czym.

No chyba że dalej masz zamiar całe życie idealizować ex.

Ależ ja go nie idealizuje ja doskonale wiem co on zrobił, jak mnie potraktował itd.... ja po prostu go kocham i tyle.
No widzisz ja się zapytałam mojego exa " czym dla Ciebie jest miłość " - dla mnie miłość to takie szalenie za sobą całe życie i wieczne motylki.
Ok może tak jest może ja nie wiem, że tak jest , a jeżeli tak jest to myślę że trzeba o to baaaardzo dbać .. więc on stwierdził, że a może w końcu znajdzie te motylki , które będą trwały całe życie i nie będzie musiał tego pielęgnować bo tu już ich zabrakło.

Jasne, że zawsze chcesz zmienić na lepsze pisze o tym, że nie zawsze udaje się znaleźć to lepsze.

Pokręcona owieczko - tak zachowuje się jak by to był jedyny facet na świecie bo dla mnie tak było .. oczywiście zmiany nam zostały narzucone, niektórzy nie lubią zmian, boja się ich i potrzebując czasu na dostosowanie się do tych zmian.
I nie każda zmiana wychodzi w życiu na dobre. ( i nie mowie tu konkretnie o rozpadzie związku tylko całym życiu)

Czytam ten wątek od początku. Wydajemisie – Ty nie chcesz odpuścić, żadne tłumaczenie – nic kompletnie do Ciebie nie dociera. Każdy Ci tłumaczy – a każdy przeszedł ciężkie i trudne rozstanie, bo dla każdego jego własne rozstanie jest końcem świata – że należy iść do przodu, odpuścić, zająć się sobą, przestać analizować codziennie, zastanawiać się co zrobiłam źle? Co mogłam zrobić lepiej?
Ty idziesz ciągle w zaparte – to był mój jedyny i koniec. Widocznie nie był – skoro odszedł ! Taki jest los i życie, że trafiamy na niektóre osoby po COŚ, może miał Ci coś dać i to się skończyło. Życie jest nieprzewidywalne i być może za rogiem stoi osobą, która jest dla Ciebie i nigdy w życiu Cię nie zostawi i dopiero wtedy zrozumiesz, że to na tą osobę czekałaś całe życie. Musisz to zaakceptować, że ON Cię zostawił. Jeśli nie odpuścisz wpadniesz w depresję, nigdy nikogo nie poznasz (nawet jak pojawi się ktoś warty uwagi) to TY to zepsujesz, bo ciągle będziesz myślała o eksie i o tym, ze go przecież kochasz. Weź się w garść Dziewczyno! Uzależniłaś swoje życie od eksa. Bez niego nie będziesz szczęśliwa? Chcesz marnować kolejne miesiące, lata na rozpamiętywanie o nim? Proszę bardzo, ale życie masz tylko jedno i nikt za Ciebie go nie przeżyje. Mam wrażenie, ze wszystkie Dziewczyny z tego wątku idą do przodu – kroczek, dwa, ale idą, a Ty się tylko cofasz i babrasz w bagnie swojego nieszczęścia.
Ten post nie miał Cię obrazić, jedynie przykro się czyta jak zagłębiasz się w tym i doprowadzasz do depresji i destrukcji.

Za co ?
Za wszystko i pomimo wszystko.

I chociaż było przez te wszystkie lata kilka nieprzyjemnych chwil jakoś o nich w tym momencie nie pamiętam, zdaje sobie z nich sprawę ale jednak te dobre przeważają -  staram się pracować nad sobą żeby przestać myśleć, rozmyślać, analizować po prostu mnie  boli cała ta sytuacja. 

Tak mój ex nie wie co to miłość zgadzam się z tym nie wiem czy kiedykolwiek wiedział czy mu się zmieniło podejście.

Masz rację ale to nie kwestia tego, że ja nie chce ja po prostu nie wiem jak nie czuje w sobie tego magicznego przełącznika "odpuszczone"
Nie zastawiam się co mogłam zrobić i co zrobiłam źle bo to już wiem, a zrobić nie mogę nic.
Na tą chwile był ja dla niego , nie wiem co pomyślę za jakiś czas... może dostanę olśnienia
Nie zamykam się na ludzi , żyję dalej ale dużo emocji we mnie siedzi.
Cofam się tak na pewno po ostatniej sytuacji się cofnęłam ale nie do końca do samego początku. 
Taaaaak babram się w swoim nieszczęściu masz racje.

Na prawdę sądzicie, że tyle lat życia można wymazać w 3 mc, że tyle wystarczy na zamknięcie tych drzwi i nie rozpamiętywanie ???

Nie wiem ile wystarczy, jedni potrzebują 3 miesiące, jedni 3 lata. To jest kwestia indywidualna – emocji, psychiki, doświadczeń, wsparcia. Nikt Ci nie każe przełączyć się na „odpuszczone”. Wiadomo byłaś z nim 8 lat, nie można pstryknąć palcami i zapomnieć, ale moim zdaniem musi dojść do Ciebie to, że nie jesteście już razem, on Cię olał dwukrotnie.  Całe dorosłe życie byłaś z nim. Na pewno były takie rzeczy, które chciałaś zrobić dla siebie, ale nigdy nie zrobiłaś, bo był on, bo był czas na Was. Mówię tu o nauce języka, jakimś kursie, zapisaniu się na aerobik czy inne typu rzeczy. Mówisz, że jest w Tobie dużo emocji – może właśnie aktywność fizyczna da Ci ten upust. Bieganie jest za darmo, wystarczy odrobina chęci. Proponuję Ci wyznaczyć jakiś cel np. za miesiąc przebiegnę 5 km – zobaczysz ile da Ci to radości. Spróbuj zainwestować w siebie, w samorozwój. Widzisz, że w każdej zmianie można znaleźć coś pozytywnego – masz teraz czas dla siebie, dla własnego JA, tego co zawsze chciałaś robić.

Nie ma przed tym ucieczki, bo to jednak siedzi w nas. Odruchy, wspomnienia, reakcje.
Gdy widzisz tę osobę, słyszysz ją, widzisz jak zachowuje się w sposób jaki pamiętasz - czasem uruchamia się taki automatyzm, wraca myśl że to znów ta/ten ktoś.
Tylko że wcale nie.
To tylko sztuczki pamięci, oszustwa neuroprzekaźników, nie zerodowane jeszcze potoki synapsów.

To już ktoś inny, kto tylko przypomina tę osobę i budzi wspomnienia.

Yep. Duch - pasuje.

Każda decyzja ma dobre i złe konsekwencje. Moim zdaniem to nasze podejście je definiuje. Pomijając już kontekst mojego związku, gdzie decyzja okazała się ostatecznie dobra.
Miesiąc temu stanęłam w perspektywie braku pracy od lipca. Taka decyzja mojego pracodawcy, chociaż nie ukrywam, że sama chciałam tam pracować maksymalnie do końca sierpnia. Dla mnje taka decyzja oznacza brak ubezpiecznia zdrowotnego na zaplanowane już wakacje i sporo problemów więc teoretycznie decyzja dla mnie najgorsza z możliwych.
Ale jednocześnie po tym jak wzięłam sprawy w swoje ręce i zaczęłam rozglądać się po rynku pracy okazuje się, że na spokojnie dostanę coś z pensją sporo większą niż teraz i w efekcie będę mogła zmienić mieszkanie.
Więc plus dla mnie.

Każda decyzja ma taką wagę jaką same jej nadacie. Nie ma decyzji, po których jest się nieszczęśliwym do końca życia i jeszcze dłużej.

Nie chce mi się szukać cytatów, ale sama mówiłaś, że to nie był idealny związek. Od siebie dodam, że nie powinno się kochać ponad wszystko i mimo wszystko. Nad związkiem się pracuje, ale każdy powinien mieć granice tolerancji, których przekroczenie powinno być alarmem, że może to jednak nie to.

A właśnie trzeba mieć granicę.
Jasne, że one się tworzą na bazie naszych doświadczeń, ale powinno się na czymś baziwać.
Przykładowo - nie wybaczam zdrady. To jest dla mnie stałe od zawsze. Po poprzednim związku nie pozwalam na wszelkiego rodzaju przerwy i rozstania na chwilę.

Warto wejśc w związek z granicami bo inaczej potem pojawianą się tematy gdzie jedna strona drugą jawnie obraża a druga w imię miłości wybacza.

Każdy się zmienia, więc to żaden argument. Nie da się wiecznie mieć 18 lat.
Natomiast zasady są po to, żeby się ich trzymać. Ewentualnie korygować. Na pewno nie zapominać.

za bycie moim najlepszym przyjacielem, za sprawienie że się uśmiechałam, za pokazywanie mi, że mnie kocha, za dawanie mi poczucia bezpieczeństwa, za to że ze mną był w gorszych momentach.
Za jego pasje, stateczność, za to ż zawsze miał własne zdanie itd..

Jeszcze nie wiem .. znowu była akcja jak wyjechałam, że chce wrócić.. ale jak się dowiedział że mnie nie ma to nie chciał mi przeszkadzać i cisza.. szkoda, że jest taki niezdecydowany.
Ogólnie oderwałam myśli, aż żal m było wracać do tej rzeczywistości.

Wydajemisie ja dziś doszłam do wniosku że nadal go bardzo kocham i pewnie długo będę jeszcze kochać bo to z mojej strony była wielka miłość . Miłość taka głupia że pomimo że tak źle mnie traktował moje uczucia nie wygasły ale postanowiłam też że on się już nigdy o tym nie dowie .
Poczułam się lepiej z takim wnioskiem bo wiem że sama przed sobą jestem szczera .
Masz bardzo trudna sytułacje bo on ci miesza w głowie , on jest niepewny i zawsze taki bedzie. Przemysl czy chcesz żeby Cię wrobił w kolejne lata . Powiem ci że ja dopiero zaczęłam dochodzić do siebie jak swojemu ex powiedziałam żeby już się zemną nie kontaktował i że niema prawa przyjeżdżać bo i takie miał pomysly . Poczujesz się lepiej i staniesz na nogi jak urwiesz z nim kontakt całkowicie . Wiem że kochasz ja swojego też kocham ale czasami poprostu lepiej kogoś kochać i nie być z nim .

Wiem wiele twoich rad posłuchałam bo okazały się mądre chociaz napoczatku odbierałam jako atak. Ja jej już nie idealizuje poprostu wiem co czuje ja z miłości byłam i jestem w stanie wiele zrobić i jeśli jest szczęśliwy z inna niech będzie nie życzę mu źle cieszę się że jest szczesliwy. Może mam takie podejście bo zawsze się bałam że nie wróci z pracy . Dlamnie lepsze jest rozstanie takie niż przez śmierć o co się zawsze bałam . Pogodziłam się z tym tylko ciężko mi jest żyć myśląc codziennie o nim nie byli jeszcze ani jednego dnia żebym onim nie myślała a zaraz minie 5miesiecy. Bardzo bym chciała nic nie czuć ale nie potrafię a przynajmniej niewiem jak to zrobić .

Tak robię przychodzą myśli wspomnienia to zaraz zajmuje je czymś innym .właśnie liczę na ten czas  że zdziała cuda

Ponawiam pytanie. Dlaczego Ty go jeszcze wszędzie nie zablokowałaś?
Gdybyś to zrobiła to on nie miałby możliwości informować Cię o chęciach powrotu.

Loka, bo Ona nie chce go blokować. Ona go kocha i czeka aż on padnie przed nią na kolanach i powie że ją kocha i chce z nią być, że to był błąd bla bla bla...
Wydajemisię potrzebuje tej złej energii, tej adrenaliny, tak jakby była uzależniona. Ona będzie czekała do usranej śmierci na niego, a on będzie odchodził i wracał, odchodził i wracał a ona będzie go nadal kochać, bo ma za co.

Wydajemisię, co by musiało się stać, byś mogła stanąć na nogi?

W mysleniu pomaga mi moja dalsza popieprzona rodzina która lubi czasami pogadać obgadac i dać jakąś informację o byłym.. Myślę że jak bym wyjechała gdzieś może by mi to pomogło a tak jak np dziś boję się że zaraz dowiem się nowej informacji np że ex bierze ślub w żałobie się oświadczył więc ślub pewnie też może wziasc mnie to tak bardzo nie rusza bo życzę mu dobrze , ale rusza mnie i boli jak ktoś np z rodziny a jest taka jedna osoba mówi np twój tak cię kochal szalal za tobą coś ty mu zrobiła ze sobie tak szybko znalazł inna i też ładna i tak szybko się zaręczył pewnie się darlas na niego a to policjant trzeba być ugodowym itp itd i jak ja słyszę coś takiego to płacze potem kilka dni .

1. Odetnij się od ludzi, którzy tak mówią.
2. Co z tego, że bierze ślub? No serio. Czemu to Cię tak rusza? To Twój ex. Od miesięcy nie ma go w Twoim życiu, a Ty się będziesz jego ślubem zadręczać. Ślubem, którego Ty nie chciałaś brać z tego co pamiętam.
Wbrew pozorom to częste zjawisko - długi związek, rozstanie, nowy związek o szybkie zaręczyny.
Twoim zadaniem jest się odciąć od wszystkiego z nim związanego i przejść do porządku dziennego nad tym, że jest tak a nie inaczej.

Wydajemisie - i teraz stoisz w pozycji "nic nie zmienię". Widzisz to? Musiałoby się trafić. A jak bardzo skrzywdziłabyś faceta, który by Ci się trafił? Jak masz taki problem to wio do psychologa.

Odetnij się od tego faceta. Zablokuj wszystkie opcje kontaktu. Wszystkie. Najlepiej jeszcze dzisiaj.

Umnie jest trochę inaczej niz u wydajemisie bo ja kocham ale powrotu niechce

Aniu gadasz głupoty teraz. I to takie duże.
Ślub nie gwarantuje braku rozstania, ale też nie znaczy że skończyłoby się tak samo. Nie chciałaś ślubu, czułaś, że to nie to, ale zamiast odejść wcześniej to czekałaś sama nie wiesz na co.

A jak przyjeżdża do Ciebie ktoś gadający o nim, to niech nie przyjeżdża.
Tak jak nie miałaś jaj w związku, żeby odejść, tak samo nie masz ich teraz, żeby odciąć się od ludzi, którzy Ci przeszkadzają.
Gdyby do mnie ktoś przyjechał z takimi newsami to byłby to ostatni jego/jej przyjazd i więcej bym ani nie zaprosiła ani nie przyjęła.

Obie robicie sobie dokładnie to samo.
Wydajemisie rozpamiętuje i pozwala sobą manipulować przez faceta, a Ty przez tych ludzi dookoła Ciebie.

Wydajemisie bo masz w głowie ex. Dopóki go z tej głowy nie wywalisz to związki są słabym pomysłem.

Odnodisz się do tego, co Ci wygodne reszta jest milczeniem.
Można nie chcieć ślubu. Można mieć takie poglądy na świat. Nic w tym złego. Ale jeżeli nie chcesz ślubu bo czujesz, że coś jest nie tak to trzeba się zastanowić nad rozstaniem zamiast tkwić latami w czymś, co nie rokuje.

Dodam tylko że go kochałam a nie dlatego że był wysoki bo pod innymi względami mi się podobał ;-)
Raczej teraz się boję że nie znajdę nikogo dobra dość marudzenia ale mi ulżyło dzieki

Bardzo bym chciała
Po rostaniu moim kompleksem stał się mój wzrost nawet chyba moja samoocena spadła do zera.
I masz rację niema do kogo wracać i myśleć też niema co

Teraz wiem że lepiej samemu choć jakieś tam myśli są co by było gdyby . ..
180cm

Spodziewałam się więcej
Przeżywacie obie niepotrzebnie.
Ja mam 172 + szpilki, a mój jest wyższy.
Mam sporo znajomych facetów, którzy są wyższi ode mnie, sporo też znam takich, którym zupełnie nie przeszkadza różnica.

No tak. 8 cm to mega różnica. Ja lubię obcasy. Więc i tak mam więcej.
Ja za to mam nadwagę. Licytujemy się dalej, czy zamierzasz wreszcie zablokować kontakty z Twoim ex?

O matko ja już wpadłam w kompleks że jestem za wysoka znalazłam na tym forum temat o wysokich dziewczynach i jeszcze
gorzej .

Lady chodziło pewnie o to żebyś nie czekała czy on może napiszę że tęskni itp

Nie mam zamiaru go przepraszac bo niby za co ? Prosić? Po co nie ja powinnam go prosic.. 
On sam nie wie o czym chce ze mna gadać wiec nie gada juz wcale..
Wiem o co wam chodzi na prawde ale uważam ze juz sie ze mna nie skontaktuje wiecej.
Wlasnie to próbuje robic caly czas odcinać sie..  szukam sobie zajec żeby zajac glowe póki co jest lepiej.

Ania mozesz pokazac ten wątek o wysokich dziewczynach ?

http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=33766&p=4

Nie znalazła tamtego tematu ale znalazłam podobny i do tego ta dziewczyna wyższa od nas ;-)

Dziewczyny jesteście o wiele starsze ode mnie, a jednak dalej nie ruszylyscie na przód. A to jest błąd. Mimo, że nie udzielałam się na forum, czytałam co pisałyście i pragnę podziękować Lady Loce bo dziewczyno, to co piszesz podniosło mnie z tego. Wiele zrozumiałam. Takie dosadne przekazanie niewłaściwego postępowania czyt. rozpaczania za ex'em sprawiło, że zobaczyłam drugie dno tego. Nie warto rozpamiętywać tego co było, tego kto jaki był, co robił i co mówił, dlatego że to już czas przeszły. Jeżeli nie chcecie znać danych ludzi to co robicie? Nie odzywacie się, blokujecie albo kasujecie. I taką metodę zastosujcie. Kliknąć delete i do widzenia. Tamten etap życia jest zakończony i albo pójdziecie do przodu, albo pozostaniecie tutaj bardzo długo. Musicie się zastanowić czego chcecie i same odpowiedzieć sobie na te pytanie. My tego za was nie zrobimy. Nasza pomoc czy rady na nic się nie zdadzą, póki same tego przyjąć nie chcecie.

Nie zgodzę się z Tobą Aniu, że to zależy od stażu. Nie ma znaczenia czy związek trwał dwa lata czy 10. Uważasz, że osoba, która była w związku dłużej ma prawo dłużej biadolić i się użalać? Nie. To wszystko zależy od osoby, od jej silnej woli, poczucia własnej wartości i chęci. Każda z nas kochała kogoś i tę miłość straciła. Tylko jedna stanie na nogi w możliwie szybkim tempie, a drugiej będzie niezbędna pomoc psychologa. Najgorzej wg mnie, mają osoby, które kochają za bardzo, uzależniają swoje życie od drugiej osoby, mają zaniżoną samoocenę, nie mają żadnych zainteresowań ani znajomych, bo zamknęły się na świat będąc w związku i nie są w stanie racjonalnie ocenić sytuacji, nie godzą się z nią i mimo, że związek był do bani, nadal go idealizują.