dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Popieram piękne słowa

Pół roku temu byś go nie zrozumiał, albo nie wziął do siebie. Byłeś w innym miejscu, innym czasie, innej rzeczywistości. Musimy przejść swoją drogę, choćby była nie wiem jak bolesna. To nie jest tak że człowiek uczy się na błędach innych, albo przeczyta mądrą ksiazkę i wie jak żyć.
Każdy na przypisaną do siebie liczbę błędów i musi je popełnić żeby wiedzieć jak ma swoje życie przeżyć.

No właśnie mam smutne wrażenie, że to byłby kop którego potrzebowałem.
Nie umiałem nazwać tego, o czym od dawna myślałem i co mi się wydawało. A tutaj to jest płasko na widoku jak naleśnik na patelni.

A takie ubranie w słowa dokładnie tego, co pasowało do sytuacji bardzo by pomogło w podjęciu decyzji.
Kropla która przepełnia czarę. Pchnięcie do ostatniego wysiłku. Takie tam.

Mózg to fantastyczne narzędzie.
Znakomicie potrafi wypierać logiczne analizy sytuacji, których sam jest w stanie dokonać.

Dokładnie.

Ja na etapie lizania swoich ran nie rozumiałam, co się do mnie mówi. Bulwersowało mnie, jak można stwierdzić, że on ma mnie gdzieś, to niemożliwe, przecież on mnie KOCHA!

Mózg człowieka zranionego nie działa normalnie. Wypiera racjonalne myślenie, nie umie obiektywnie ocenić sytuacji.

Ja nie będę ukrywała, że jestem poraniona po tym rozstaniu. Ale to jest zupełnie osobną kwestią od tego, że zdecydowałam się wyjść z fazy cierpienia i przejść do fazy życia jak normalny człowiek, nie ofiara losu.

Ale to wszystko przychodzi z czasem.

Chyba nie podawałam konkretów, faktycznie.

Poprzedni związek: ponad 5 lat, tragedia porozstaniowa pół roku, dochodzenie do siebie łącznie zajęło mi ponad rok.

Ostatni związek, któremu poświęcony jest ten wątek: ponad rok (mniej więcej rok i 3 miesiące), doszłam do siebie po około miesiącu od rozstania.

Ale też nie nastawiaj się na to. Nie myśl, że to na pewno będzie długo trwać. Nie wiesz tego. Staraj się robić wszystko, żeby skrócić ten okres żałoby i nie martw się, czy to jest krótko, długo, wystarczająco czy też nie.

Dla Ciebie jest najważniejsze, żeby maksymalnie postarać się sama dla siebie.

A czy zajmie Ci to tydzień, rok czy sto lat, to jest zupełnie nieważne

Na dowód tego, że po rozstaniu nie ma cudów:

Dzisiaj dziewczyny wokół mnie rozmawiały o planach na majówkę. Wszystkie oczywiście zajęte I tak mi się potwornie zatęskniło za tamtym niemoim, że aż mi się zrobiło smutno.

Wyszłam na lunch i myślę: o co tobie dziewczyno chodzi, o niego, czy o poczucie bliskości? Jeśli o niego, to czy naprawdę chcesz stracić całe te tygodnie ciężkiej pracy i wrócić do wycia w poduszkę, bo jesteś sama, bo smutno, bo porzucenie?

Postanowiłam się zastanowić nad tym głębiej.

I tak: może i tęsknię za nim konkretnie, bo to w gruncie rzeczy nie jest długi czas od rozstania - tego nie jestem pewna; ale wiem jedno: nie mam zamiaru cofać się w tym, co udało mi się osiągnąć psychicznie i emocjonalnie. Odsunęłam te myśli, przypomniałam sobie o swoich planach na majówkę, wytłumaczyłam sobie, że nie muszę mieć dopełnienia by być szczęśliwą. A poczucie bliskości mi nie jest niezbędne do życia i wszystko do mnie przyjdzie z czasem.

Zmartwiło mnie tylko to, że miałam przez chwilę taką myśl. Nie wraca mi, bo nie jest mi ani smutno, ani o nim nie myślę itd. Ale jednak ukłucie w sercu było.

Jeżeli jeździliście razem na majówkę, wakacje i inne wolne dni to chyba będzie to wracać do czasu aż nie będzie nowych wspomnień.
Ja tak teraz mam to będzie moja pierwsza majówka bez niego i każdy wokoło ma plany oprócz mnie i to dodatkowo mnie zasmuca.

A pytanie co byś zrobiła gdyby zapukał teraz do Twoich drzwi i chciał wrócić ?

Nie wiem serio jak oni udają tą miłość gdy jej nie ma, i jak im to przychodzi mówić..

Tak wiem, że umiejętność płci odniosłam się do sytuacji.

Przecież wiadomo, że nikt nie chce udawanych uczuć tylko te, które kiedyś był prawdziwe.

Myślę że to nie jest takie proste. A jeśli ten ktoś się tobą zafascynował, wydawało mu się że to jest to, ale z czasem coś się wypaliło? Nie umiał tego jakoś delikatnie zakończyć, no i tak ciągnął to ponad miarę.
Nie ma sensu zastanawiać się jak on mógł, jakie z facetów świnie, czy jak znów mogłabyś zaufać.
Wśród mężczyzn jest wielu podleców, wśród kobiet jest wiele kanalii. Każdy z nas kiedyś mógł na takiego kogoś trafić, wiele osób na kogoś takiego trafia. Z drugiej strony udany związek wart jest ryzyka. Jeśli zakochacie się z wzajemnością, to ten stan jest jakby ktoś odwrócił grawitację. Czy warto rezygnować z ptasiego mleczka tylko dlatego że kiedyś trafiłem na pudełko przeterminowanych czekoladek? Czy to że kilka razy kupiłem przeterminowaną rybę oznacza że mam zrezygnować z mojego ulubionego fish&chips?
Zawsze z podziwem patrzę jak w kościele jest msza za parę z 50 i więcej letnim stażem. Jak ci starzy ludzie idą do komunii trzymając się za ręce, to jakby kwintesencja prawdziwej miłości. Ten widok zawsze chwyta mnie za serce. Rekord to była para z sześćdziesięcioletnim stażem. Pan podtrzymywał panią, a ona jego. Ledwie szli, ale się przytulali. Oni też kiedyś podjęli ryzyko i wygrali życie.
To się zdarza, to nie są historie z bajki. Takie pary istnieją. Nie warto się zadręczać tym że raz czy drugi nie wyszło. Warto próbować, bo wygrana warta jest ryzyka.

Jeju.
Ja byłam w związku, w którym nie kochałam. Wydawało mi się, że kocham. Męczyłam się okropnie, myślałam, że to moja wina, że coś jednak będzie i nie wyszło.
I co, mam teraz zabrać sobie szansę na coś szczęśliwego, bo ktoś został przeze mnie skrzywdzony? Skrzywdziłabym brnąc w to bardziej. Jedni potrzebują niewiele czasu na uświadomienie sobie takich rzeczy, a inni wiele.
Poza tym myślicie, że tak łatwo jest odrzucić coś, w czym było się latami? Naprawdę myślicie, że to taka decyzja z dnia na dzień?

Rozumiem żal, ból, wściekłość.
Ale po drugiej stronie stoi człowiek, który postanowił nie oszukiwać dłużej Was i samego siebie. Dać szansę na szczęście z kimś innym Wam i sobie.

W związku nie istnieje "nigdy Cię nie skrzywdzę". Czasami ranimy nieświadomie. Nie da się w 100% zagwarantować, że nigdy się nikogo nie skrzywdzi.
Te wszystkie wyznania miłosne o poświęceniu, miłości do grobu itd, które padają w momencie, kiedy ma się 20kilka lat, to można między bajki włożyć. A już na pewno dzielić je na 5 i dopiero wtedy przyjmować do siebie.

Nie chodzi o to. Tylko o to, że mając 25 lat łatwo komuś mówić o tym, że się go będzie kochać całe życie i nigdy się go nie zrani. Nie zna się życia, nie zna się realiów. Potem przychodzi rzeczywistość i okazuje się, że nie istnieje coś takiego jak bezwarunkowa miłość. Że motylki umierają, że nadchodzi przyzwyczajenie. Że miłość, to poświęcenie. Że czasami o miłość trzeba walczyć i trzeba ją codziennie budować.
Wyznania miłosne w młodym wieku są piękne, ale są pierwsze. I to przez to potem są dyskusje typu "on powiedział, że nigdy mnie nie zranił, ale odszedł i mnie zranił".

Trzeba mieć świadomość tego, że słowa wypowiadane pod wpływem emocji, a motyle w brzuchu emocją są, są warte tyle ile te aktualne emocje. Dlatego branie ich za pewnik jest słabym rozwiązaniem.
Człowiek się uczy z czasem i na swoich własnych błędach.

Pewnie że wierzą. Ale jednocześnie często rzucają słowa o wielkiej miłości nie myśląc o tym, co będzie potem. I dlatego, ja nie biorę początkowych wyznań nigdy jakoś zbyt poważnie. Są miłe. I to wszystko.

Nikt nie powinien musieć się starać podwójnie. Kolejny facet to nie terapeuta. Jak ktoś ma problem z zaufaniem, powinien najpierw przepracować problemy, a potem wchodzić w związki. Nie wolno obarczać nowego partnera przeszłością.

Jak Troll słusznie powiedział, u obu płci są świnie. Myślę, że miłości się nie da udawać - nie na naszych etapach - my nie mamy dzieci, dla których warto by było się poświęcać. Oraz innych powodów, które mogłyby takie poświęcenie uzasadnić.

Dalej: uważam, co też już tutaj padło, że to nie są sytuacje zero-jedynkowe; może na początku coś iskrzyło, powstał związek, który trwał x czasu, ale się wypalił? I faktycznie, nie ma powodu tkwić w ciągnącym nas na dno związku dla dobra drugiej osoby. Wina zawsze leży pośrodku.

Oczywiście, że się z tym zgadzam jeżeli tak czujesz to nie ma sensu ale jednak lepiej powiedzieć, że taka jest sytuacja niż znajdować sobie pocieszenie i wtedy odejść

Napewno na nas czeka coś dobrego i ta prawdziwa miłość gdzieś jest. Ja całkiem przypadkiem zostałam zaproszona przez 5facetow na kawę wszystkie odrzuciłam niewiem może ze strachu może dlatego że jest jeszcze zawczesnie . Właśnie tego się boję że zostałam tak zraniona że nikomu nie dam szansy

Nie napewno nie chciała bym już być w tamtym związku teraz mam ciszę  spokój teraz widzę że ten związek był toksyczny i nie pasowaliśmy do siebie ale nie żałuję że byliśmy razem bo były też wspaniałe chwile  i wiele mnie nauczył ten związek.

Też tak miałam przez dwa miesiące po rostaniu wzloty i upadki ale wiesz kiedy pogodziłam się jak całkowicie usunęłam wszystko co mi go przypomina poblokowal portale tak że nawet już nie mogę odblokować a jak zabrał wszystkie rzeczy które przez 3miesiace nie umiał zabrać poczułam się jakbym rozwód dostała

Uwierz mi przejdzie Ci ja też myślałam że tego wszystkiego nie przeżyje że niemam po co już żyć . Każdy dzień, każda noc przepłakana budzenie w nocy nocne lęki . Rano wstawanie było najgorsze budząc się i niewidząc go obok. Brałam proszki uspakajace i na senne przez dwa miesiące. Teraz nie wyobrażam sobie żebyśmy mogli być razem a myślę że miesiąc temu jeszcze bym mu to wszystko wybaczyła.
Wydajemisie a czy Ty masz jakiś kontakt z nim? Śledzisz go na portalach wiesz, co się z nim dzieje teraz ? Jeśli tak to nigdy z tego nie wyjdziesz a napewno długo Ci to zajmie.

Mój ex był moja pierwsza i jedyna jak dotej pory miłością narazie nie wyobrażam sobie żebym była z innym bo porownywala bym go do exa . Wiesz co ja też sprawdzałam j jak czegoś się dowiadywałam odrazu mi serce w środku rozrywało tylko umnie już ex sobie jakąś znalazł i to mi dało takiego kopa żeby ruszyć dupę z miejsca i iść dalej. Wiem że jak by chciał wrócić już umnie właśnie przez to że z jakąś był niema szans . Myślę że czasmi taka informacja działa jak lekarstwo. Przejdzie Ci uwierz mi tylko potrzebujesz czasu , musisz wszystko robić żeby nie myśleć i nim nie dowiadywać się co u niego słychać itp.

Eh wiecie co mi to nawet nie pomaga świadomość że on kogoś ma a powinnam być wściekła nie umiem może dlatego że to wszystko się połączylo  ;(
Mam nadzieję że wytrzymasz do czerwca. A on zwraca na Ciebie uwagę czy unika całkowicie ?

Wiesz dlaczego pomogła mi taka świadomość bo dlamnie to była zdrada chociaż poznał ją dopiero dwa tyg po rostaniu ale ja to traktowałam jako zdradę a ja zdrady bym nigdy nie wybaczyła i powrotu sobie nie wyobrażam że po niej wraca do mnie pytanie do ciebie była byś mu wstanie wybaczyć zdradę ?

Ja myślę że żadna z nas która została porzucona nie jest gorsza od tej nowej exa. My będąc z ex ileś czasu pokazujemy już się ze strony bez motylków brzuchu przychodzi codzienność problemy sprzeczki klutnie itp. pokazywanie co nam w nim nie pasuje . myślę że ta nowa miłość jest lepsza choć by dla tego że się widzi same zalety że się rozumie wspiera nawzajem jest ta fascynacja niema klutni sprzeczek. Tylko ta nowa miłość po jakimś czasie pokaże się wkoncu z tej drugiej strony przyjdzie codzienność i co wtedy kolejny związek?

Normalnie. Znajomych zawsze można zneźć nowych, od byłego się odciąć i żyć w spokoju.

Zerwanie kontaktu i całkowite odcięcie się jest kluczem to całkowitego i w miarę szybkiego wyleczenia się z tych naszych exów. Ile ja bym dała za taką możliwość...Ja muszę go oglądać codziennie bo pracujemy razem, rozmawiać osobiście, telefonicznie ...i mimo, że widzę po sobie, że jest dużo lepiej niż jeszcze dwa miesiące temu to to moje całkowite leczenie z niego będzie trwało długo...Ostatnio chorował nie było go dwa tygodnie w pracy i ja nie widząc go zupełnie inaczej się czułam, niż teraz jak juz wrócił do pracy. No i jeszcze kwestia wspólnych znajomych w pracy, nikt w pracy o nas nie wiedział więc często chcąc nie chcąc muszę słuchać co tam u niego prywatnie słychać (stąd też wiem, że ma już kogoś)i nawet nie mogę powiedzieć głośno, że ja nie mam ochoty wysłuchiwać o jego prywatnym życiu bo wtedy się wyda, że coś nas łączyło. Dlatego planuję zmienić pracę w czerwcu i mam nadzieję, że mi się to uda, bo w moim przypadku innego wyjścia nie widzę.

Eh wiecie co mi to nawet nie pomaga świadomość że on kogoś ma a powinnam być wściekła nie umiem może dlatego że to wszystko się połączylo  ;(
Mam nadzieję że wytrzymasz do czerwca. A on zwraca na Ciebie uwagę czy unika całkowicie ?

Wiesz dlaczego pomogła mi taka świadomość bo dlamnie to była zdrada chociaż poznał ją dopiero dwa tyg po rostaniu ale ja to traktowałam jako zdradę a ja zdrady bym nigdy nie wybaczyła i powrotu sobie nie wyobrażam że po niej wraca do mnie pytanie do ciebie była byś mu wstanie wybaczyć zdradę ?

Patrząc po tym jak się zachowuje chyba jestem, nie wiem co on że mną zrobił nigdy bym tak nie pomyślała .... też mam to w głowie co ona ma czego ja nie mam... największą moja złość to że nie zostawił mnie zanim zaczął się z nią spotykać... że dopuścił do tego żeby ktoś inny wszedł mu do głowy i jeszcze powiedział że to moj a wina ..a co ja mogłam zrobić jak już już poznał i zaczął utrzymywać z nia kontakt zresztą nawet o tym nie pomyślałam że mógłby znaleźć kogoś innego że chce

nie wiem ale jak znajdziesz sposób jak wyleczyć się z nieodwzajemnionej miłości, chętnie z niego skorzystam.
Jedni mówią, że na odkochanie jest najlepsza nowa miłość a inni, że trzeba to przetrawić bo wróci to do nas.
Gorzej jak już nigdy nikogo tak nie pokochasz, całe życie w cierpieniu..

Znając moje szczęście w życiu tak własnie będzie i u mnie...
Nie po to zostawiają dla tych drugich żeby mieli się zaraz rozejść...
To boli jednak, że nie Ty nią jesteś

Jeju, dlatego byłbych sie nie stalkuje i się o nich niw pyta innych. I już. Teraz będziecie przeżywać milion razy bardziej.

Dziewczyny, kluczem jest pójście dalej. Naprawdę. Inaczej stworzycie tu kolejne 40 stron opisując Wasz żal i nic z tego nie wyniknie. Opisujcie, ale róbcie też coś ze sobą zamiast stwierdzać że Wam źle i już.

Same przyznajcie, ile zrobiłyście dzisiaj dla siebie?

A ja mimo jakiegoś kryzysu, który mnie dziś niespodziewanie dopadł, ruszyłam tyłek z kanapy i pobiegałam, na wtorek umówiłam się z koleżanką więc będzie wesoło

Kawa sama ze sobą nie jest dobrym pomysłem bo znowu zaczynasz myśleć.
Teraz co z tego, a wtedy Cie to nie ruszyło ?

Ja całkowicie się odcięłam od niego i od wszystkiego co z nim związane ale dostałam tel czy wiem że on będzie miał dzieciaka co dla siebie zrobiłam w złości poszłam i wydałam bardzo dużo i wcale nie jest mi lepiej . Poprostu dziwnie się poczułam i tak byśmy do siebie nie wrócili ale jednak boli że tak szybko u niego poszło i tyle