dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Jak nie koniec? Ty się pożegnałaś, on Ci życzył powodzenia, kazał Ci się wyprowadzić? Serio nie widzisz w tym końca? Wierzysz, że on teraz magicznie zacznie biegać i Cię przekonywać, że nie masz racji? Wcześniej też nie próbował Cię jakoś specjalnie uspakajać, więc wątpię, żeby nagle się zmienił i próbował coś naprawić.

Boże, Bagienniku, tak Dokładnie jest tak, jak piszesz.

Loka, wiem, że to chore, ale to nie pierwszy raz. Aczkolwiek, jak on na tym zakończy, to ja nie będę się kajać.

Edit.
Bagienniku, on nie ma prawa walczyć z moimi demonami. I chyba takie jest jego podejście jak napisałeś. Ile razy można coś tłumaczyć, kiedy ja za chwile znów "wiem swoje" Myślę, że dla jego dobra, powinien dać mi odejść.

Nie mam za bardzo siły pisać bo trochę mam problemy zdrowotne póki co jest wszystko ok i mam nadzieję że tak zostanie . Owieczko chciałam ci tylko powiedzieć że jestem z tobą i rozumiem Cię bardzo dobrze i uważam że dobrze zrobiłaś teraz po cierpisz i przejdzie . Ten związek nie miał sensu i ja bym tak nie wybielał a i mówiła że to twoja wina . Pan M sam pokazał jak mu zależy mówiąc daj znać kiedy się wyprowadzisz porażka . Może być zmęczony tym wszystkim itp ale pokazał jak łatwo zrezygnował .sorry za składnie ale nie mam siły pisać . Trzymaj się owieczko i życzę ci jak najlepiej

No szkoda..
Wygląda na to, że oboje nie potrafili poradzić sobie ze swoimi wątpliwościami..Najgorsze jest to, że takie zaszłości  i lęki, które w nas siedzą ujawniają się zbyt często a czasami nas nie opuszczają. Doszukując się potwierdzenia swoich obaw, podmywamy stabilność takiej relacji..

Słuchajcie, byłam wczoraj na randce. Bardzo udanej randce, dawno się tak dobrze nie bawiłam i nie reagowałam tak na faceta. Fajne uczucie, czuje się jak zauroczona małolata

To ładnie Coś się rozwija w takim razie..? I już na samym początku tak Cię wzięło..?

Pewnie ze tak i daj się porwać nie tracąc uważności.
Dobrze że nie myśliwy,nie policjant,nie marynarz - ewolucja przetrwają najsilniejsi.
Wybacz staremu "ojczulkowi" drobne "zgryźliwostki" ale zakochani są tacy czasem zabawni .o i człowiek się widzi w nich wspomina
Wiesz też że życzę Ci szczęścia może nafabrykowałaś go w sobie dużo i ogromny nadmiar i czas podzielić to z kimś.

Jasność,prostota ,normalność ? Intuicja.
Jak spotkałem się z moją żoną miałem silne wrażenia podobne, zero komplikacji,samo się wszystko jakby działo,udawać bohatera to nawet nie miałem jak bo do biodra gips ( tak było kiedyś takie coś stosowane)
Miałem wrażenie że odpoczywam i nic nie muszę pełna swoboda wcześniej bywało inaczej zbyt wiele wewnętrznej zagłuszanej presji słabo rozpoznanej i ukrytych "dziwnych" nieokreślonych oczekiwań z resztą ciągnęło mnie chyba najbardziej do "ukrytych wariatek" - taki wzorzec nieświadomy i skryty,ale to teraz wiem.

Dokładnie tak a teraz będzie cytat "wzniesły"

"Jeżeli czujesz, że twoje marzenia się nie urzeczywistniają, może ci się wydawać, że powinieneś coś więcej robić, więcej myśleć albo więcej kombinować. W rzeczywistości może być tak, że potrzeba ci czegoś mniej – mniej hałasu z zewnątrz i wewnątrz – po to, aby zaistniała w tobie przestrzeń, w której najprawdziwsze dążenie twojego serca będzie mogło wykiełkować i rozkwitnąć."

Thich Nhat Hanh, "Cud uważności"

less is more - brzmi znajomo

A ja chyba dojrzewam by wreszcie?rozejsc się z tym moim plastrem. Szarpie się z odczuciami juz dlugi czas. Nie kocham go, lubie jako przyjaciela, niestety myślę ze on jest dosc mocno zauroczony.
Jednak jestesmy na kompletnie innych życiowych sciezkach i choćby nie wiem co któreś z nas musiałoby zmienić swoje zycie dla drugiej strony.

Nie?wiem na ile mi sie to uda lecz mysle ze?mam sporo argumentów które dzialaja na korzyść rozstania. Napewno bedzie mi smutno i tęskno jednak każdy dzień poświęcony tej relacji przynosi mi poczucie beznadziejnosci jej trwania i niczego z niej w przyszlosci nie widzę.

Jade na weekend do niego i powinno sie udac, choc z zamiarem rozstania noszę się już dobre kilka miesiecy, prob podejmowalam też niezliczona ilość i zawsze potrafił mnie przekonac ze przeciez jest fajnie , po co to zmieniać , dopuki nie mamy nikogo innego.

A ja wiem i znam siebie ze jestem bardzo zablokowana emocionalnie, nigdy nie zabiegam o niczyja uwage, nie prosze, nie mówię o swoich problemach i to uprzedzalam - dopuki Ty to trzymasz do kupy dopoty ja będę obok. Poddalam sie jeśli chodzi o walkę o czyjeś uczucia. Ponadto czuje ze jestem zepsuta zolza ktora nie docenia to co jej facet daje. A on ... On chyba też juz wie że ten mur jest nie do zburzenia.

Zabijcie mnie ale cały czas mysle o eks. Jeśli mam byc szczera ten teraz jest o niebo dla mnie lepszy , a mimo to tamten byl lepszy w moim sercu. Bo go kochałam. Robilismy ten zwiazek razem. A z plastrem oddalam stery jemu i autrntycznie obserwuje z boku i jeszcze jestem niezadowolona.

Zmarla mama exa. W grudniu dowiedzieli się o chorobie w niedzielę już jej nie było. kilka dni wczesniej mijalam się z nim w aucie. Zamorowalo mnie na jego widok- nie eidzialam to dobre pół roku , z czego twarzą w twarz chyba z ponad rok- A on sie poprostu usmiechnal, ba on się rozpromienil na mój widok, i w calym tym zamieszaniu odmachalam mu na powitanie. W momencie gdy juz go minelam zalalam się łzami i złością ze zareagowalam a nie jak dawniej odwracalam głowę by nie widziec go wcale. Do dnia aż dowiedzialam się o jego mamie . wtedy zrozumialam jak ciężki czas mial i moze rzeczywiście choc troche uszczęśliwilam to swoją osobą? Dlugo myslalam czy powinnam zlozyc mu kondolencje, tym batdzoej ze nasi wspomni przyjaciele poniekad dawali mi znaki ze może powinnam. Jednak zdecydowałam milczec, gdyz to nie mnie wybral na towarzyszke swoich doli i niedoli .
Jednak niecdaje mi to spokoju. Śni mi się co noc. Co noc jestesmy razem i się poprostu nadal mocno kochamy. Mija dwa lata od momentu naszych najlepszych chwil sam na sam a ja nadal nie przepracowalam tej straty.
Jestem już sttasznie zmęczona tum wszystkim. Wiem niby wszystko, to forum to studnia bez dna w informacjach a jednak czuje ze kocham nadal, wtecz czuje ze kocham mocniej.
Plaster dużo mi pomogl, przekonalam sie ze jednak jestem cos warta i mozna ze mną zyc w zgodzie. Powiedziałabym wrecz ze można ze mną zyc idealnie. Czytam w jego myslach, jestem taka i jakiej faceci marzą. Nieraz mi to powtarza, że z charakteru jesyem najlepsza kobieta która kiedykolwiek mial, a zyje na tym świecie dobre 40 lat.
Tylko to nie ten człowiek.

Przepraszam że znowu tylko o sobie jednak chcialam sie tylko wygadać.

Jazz gratuluję i trzymam mocno kciuki.
Owieczko jak ty sie trzymasz?

Bagiennik na szczęście od samego początku z plastrem uzgodnilismy zasady naszej relacji.
Poznaliśmy sie w śmieszny sposób i potem przelozylismy to na spotkania. Jednak relacja nasza miała trwac tylko przez wakacje. On jest sam, ja mam dzieci czego również nie ukrywalam. Dzieli nas odleglosc ponad 150 km i mozliwe są jedynie spotkania W weekendy. Latem prowadzilam samodzielny biznes i wolne moglam mieć na pstrykniecie palca. Teraz pracuje na etacie i do tego dorabiać w starym fachu czyli zapierniczam średnio 14 godzin dziennie. W weekendy muszę kombinowac co zrobic by podzielic się na dzieci, rodzicow, jego , o przyjaciołach czy sobie nawet nie wspomnę. Z boku pewnie wydaje się to łatwe. Oboje weszliśmy w nasze prywatne zycia bez żadnego problemu, moje dzieci go lubia, jego rodzina mnie tez, mamy wspolnych znajomych , wspolne pasje czy hobby. Jednak jak mowilam od początku były granice. Trzyzmaliśmy się ich oboje. We wrześniu nastala pierwsza proba zakonczenia, bo moje obowiązki przerastaja moje możliwości wspólnie ustaliliśmy że bez spiny mozemy spotykac sie dalej bo nikogo nie mamy. I tak trwa do dziś.
Plaster jest swiadomy moich uczuc bo rozmawiam z nim szczerze bez blokad. Tak jak on ze mną. To czy jest zauroczony to tylko wylacznie moje odczucia, to ze ja nie jestem to juz wiem na 100%.
Jak wspomnialam bardziej nadajemy się na przyjaciół niz parę. Nie zgadzamy się nawet w kwestiach wygladu, co w moim i jego życiu paskudnie eliminuje potencjalnych następnych . czyli jesteśmy równo zepsuci a jednak sobie wzajemnie odpuscilismy , gdyz charakterami dogadalismy sie super. Ale właśnie. Tylko wtedy gdy jest totalny luz. Brak spin, wymagan, natretnych zachowan, czy wszystko to co jest w normalnym związku. Puki się bawilismy było ok ale zaraz minie rok a ja tkwią w rozrywkowej relacji będąc prawie 33 letnia matka dwójki dorastających dzieci która w poprzednim roku doznała biznesowej i finansowej plajty o płaceniu długów przez najbliższe 5 lat nie wspomnę.
Z nim nie stworze stabilnego związku bo on też szczerze powiedział co myśli o wspólnym życiu. Mamy je w miarę poukładane, on napewno i zadne z nas tego nie będzie zmieniać.

Poprostu wiem że już trwa to długo i samoczynnie się odsuwamy choćby przykładem będą nasze rozmowy do 3 nad ranem po kilka godzin. Tego już nie ma... Bo ja nie odbieram telefonów. Lub urywam rozmowy szybko bo jestem zmęczona.
Mój stan psychiczny jest na naprawdę niskim poziomie. Potrzebuje prawdziwego spokoju. On o tym też wie. Tylko jest standardowym doradzca- pojezdzimy rolkami, poplywamy, pójdziemy na trampoliny, pogramy w gry, przyjdzie słońce, zle się odzywiasz, za duzo spisz, masz za ciepło w domu, weź się w garsc...  Itd. A to niestety nie tak. W weekendy fakt potrafię odstawić problemy na bok gdy jestem z nim ale one nie znikają.
A on nie potrafi mi w nich pomoc.

Nie wiem czy logicznie to wyjasnilam kilka razy juz pisalam o tej relacji i nic się nie zmieniło w naszych uzgodnieniach, oprócz tego ze mnie już się nie chce, a on się po ludzku przyzwyczaił.
Tylko serio dla kogos się poswiecec i tworzyc tzw. Związek by jakiś był?

Promyczku,czemu za wszelką cenę nie chcesz być szczęśliwa ?
Za co siebie tak okrutnie traktujesz co się stało w przeszłości czego sobie nie potrafisz darować ?
Piętrzysz przeszkody i stawiasz sobie coraz więcej warunków .
Jak czujesz że plastrowanie się wyczerpało to zakończ to .
Miłość to nie obsesja a ja mam wrażenie że coraz bardziej lgniesz do tego i brniesz w to .Karmisz się obrazkami,nierealnymi marzeniami,mrzonkami,wspominkami,żywisz złudzenia po kryjomu tym co martwe nie żywe.I bezustannie uciekasz.
Dźwigasz już cały kontener z nieszczęściami.
Jak ci pomóc ?

Może właśnie relacja z tym obecnym facetem pozwoli Ci się przełamać i otworzyć na nową relację? Czujesz się źle, jesteś skołowana i rozdarta. Może też sposobem na wyleczenie się jest uświadomienie sobie, skąd się to bierze. Albo tez masz jakąś wizję relacji i związku, którą wiesz, że nie uda Ci się zrealizować.

Promyczku i jak?

Promyczek87 jeśli męczy już Cię ta sytuacja i relacja to postaraj się jednak skończyć. Wydaje mi sie, że Cię rozumiem. U mnie mineło już ponad rok od rozstania a chyba nadal ją kocham. Od jakiegoś czasu spotykam się z pewną dziewczyną, po rozstaniu z ex jeszcze nie miałem takiej sytuacji. Znajomość rozwija się dość szybko, jednak boje się trochę, że brnę w to tylko ze strachu przed samotnością. Nie jest to dziewczyna do końca zgodna z moimi oczekiwaniami tzn różnimy się charakterami, różni się też od mojej ex. Nie chcę jej traktować jak plastra, chciałbym wejść w poważną relację jednak nie wiem czy to możliwe. Nawet obecna stwierdziła, że może jeszcze jednak do końca nie zamknąłem sprawy z ex, a wydawało mi się, że nie wspominam o niej. Nie wiem czy da się to wyczuć czy co.. Nie mam z byłą kontaktu, staram się nie interesować co  u niej, jednak nie mogę jej wyrzucić z mojej głowy, choć chyba bardziej z serca. Nawet jak spotykam sie z obecną to są chwilę, że nachodzi mnie refleksja, taka głupia myśl, ze z ex byłoby inaczej. Nie ma jakiegoś zauroczenia, ekscytacji, chcę poznać tą dziewczynę lepiej zanim się zadeklaruję, czy zaangażuje bardziej. Nie chciałbym marnować czasu swojego i jej na nierokujący zwiazek. Jednak nie chce też wchodzić w związek nie będąc pewnym, że to odpowiednia osoba, boje sie jednak ze druga strona się zaangażuje prędzej i mimo wszystko ktoś zostanie skrzywdzony.. Szczerze też mam już dość tego wszystkiego, tych uczuć, nie rozumiem czemu to nie chce zostać za mną i dać mi w spokoju żyć.

No właśnie ja tez nie wiem, co ze mną nie tak. Tak się cieszyłam, tak pozytywnie byłam nakręcona a dziś po spotkaniu, nie czuje absolutnie nic. Z jednej strony widzę, ze to świetny facet, poukładany, inteligentny, zabawny, przystojny i czuły. Ma wszystko to, czego zawsze szukałam w mężczyźnie. Ale boje się, ze się nie zaangażuje i tak naprawdę sama siebie chce przekonać. Nie zamierzam skreślać tej znajomosci, chce dać temu czas, bo może powoli coś z tego zbudujemy, pojawi się coś we mnie. Na ta chwile na tyle okrzeplam, ze mogłabym dać sobie spokój i nie odczułabym jakiegoś większego żalu, ale wiem, ze on jest wart by dać temu szanse. I zaznaczam, ze u mnie nie chodzi o ex, choć ostatnio mój mózg robił mi retrospekcje początków z nim, ale niespecjalnie mnie to dotknęło jeśli chodzi o emocje. Może podświadomie jeszcze coś we mnie jest? A może mam tak popsuta głowę, ze wyparlam z siebie uczucia? A może tak bardzo się boje, ze nie potrafię się zaangażować? A może, a może.. nie wiem nic, jestem zaskoczona swoim zachowaniem, serio. Jeśli za miesiąc/dwa wciąż będę na podobnym poziomie co dziś, odpuszczę. Mam jedynie nadzieje, ze go nie zranię, bo to dobry ciepły facet i na to nie zasługuje.

Jazz, czego Ci zabrakło? Fajerwerków? Adrenaliny? Czym te spotkanie różniło się od pierwszego, że wyszłaś z niego "pusta"?

Promyczku, nie da się pielęgnować starej miłości i iść do przodu bez niej. Spotkało Cię wiele niesprawiedliwości, problemy, które masz, powodują że czujesz się jeszcze bardziej samotna. Chodzisz na rzęsach w permanentnym zmęczeniu. Twoja psychika siada. Rozważ proszę wizytę u terapeuty.

Pyłku, jak zdrowie?

Niktinny - cieszę się, że otwierasz się na nowe. I dzięki Bogu, że ta dziewczyna jest inna od ex. To, że nie mówisz jej o ex, nie oznacza, że ona tego nie widzi, że wciąż o niej myślisz. Może widzi Twój brak zainteresowania? To się czuje i jeśli raczej skłaniasz się do tego, że nic z tego nie wyjdzie, nie czekaj. Dla niej to jeszcze gorzej, jak dajesz jej nadzieję. Mam tylko wrażenie, że jak się rozstaniecie, tak jak Promyczek, będziesz pielęgnować uczucie do ex, to pewnego dnia się jednak obudzisz, i będziesz żałować, że zerwałeś kontakt z tą nową.

A ja? Ratuję się jak mogę. W piątek byłam na prywatnej wizycie u psychiatry, musiałam szukać pomocy na już, bo moja wizyta na nfz jest za 3 tygodnie. Popchnęło mnie do tego pewne nieciekawe zdarzenie, a mianowicie M. przyłapał mnie, jak chciałam grzebać mu w telefonie....masakra.
Samo zapłacenie za wizytę 300 zł mnie postawiło na nogi ale wyszłam spokojniejsza. Trochę się zdziwiłam, że wystarczyła godzina, a Pani doktor czytała ze mnie jak z książki. Pewnie nie bez powodu jest nadzwyczajnym doktorem habilitowanym...
Na wizycie starałam się nie płakać, ale się nie dało. Poszłam by pomogła mi w zmianie zachowania przy M. tym nakręcaniem, obsesją, zazdrością, a tak naprawdę, przez większość czasu rozmawiałyśmy o ex. Stwierdziła, że ja nie odcięłam się emocjonalnie do byłego, że winię się za to, czego doświadczyłam, że byłam ofiarą przemocy i ilość stresu, która mnie spotkała w zeszłym roku, jest zbyt duża. Nie jestem chora, ale potrzebuję wsparcia farmakologicznego. To, co robię M, wynika z mojego strachu przed odrzuceniem. Kiedy ja, w zeszłym roku odstawiłam nasz związek na boczny tor, myślałam, że jest ok, teraz kiedy staram się to naprawić i nie spotykam się z hurra optymizmem, odczuwam lęk.Przez rozstaniem, niekochaniem, odrzuceniem. I szukam , sprawdzam by się tak naprawdę upewnić, nie że on mnie zdradza, tylko że właśnie nic nie robi. Uświadomiła mi wiele rzeczy, że tak jak i Wy mówiliście, że przecież jest ze mną. I co najważniejsze, że skoro był przy mnie przy tych wszystkich zamieszaniach z ex, sprawami w sądzie itp. to nie ma większej oznaki miłości.
Poleciła, bym z terapeutą pracowała nad uwolnieniem się od ex, że muszę to przepracować i odłożyć na półkę. Zaleca mi poszukanie grupy wsparcia dla kobiet, które były ofiarami przemocy.
Moje leki zaczną działać po kilku dniach, biorę je od piątku, więc powinnam się niedługo wyciszać. Mają spowodować, że nie będę się nakręcać, mają mnie właśnie wyciszyć, ale nie otumaniają.
Jestem po rozmowie z M. Kiedy ja byłam na wizycie, on był na tym jej urodzinowym spotkaniu. I wiecie co, było mi z tym obojętnie. Tzn. oczywiście, że wolałam by tam go nie było, ale z drugiej strony...wiem, że było tam 15 osób. Dałam sobie z tym radę.
Nasza rozmowa była długa, spokojna, wzruszająca. Powiedziałam mu co usłyszałam od lekarza, jak się z tym czuję itd.
Jutro mam psychologa, muszę z nim obrać strategię działania
Dziękuję Wam za wsparcie.

u mnie już dużo lepiej i mam nadzieję że tak zostanie strasznego strachu się najadłam przez te 2 tygodnie dopiero psychicznie dochodzę od dwóch dni
Do siebie .przez to że ze strachu nie spałam trzy noce postanowiłam iść do psychiatry czy mi pomógł nie wiem na wstępie zapłaciłam 200 zł przepisał mi jakieś leki ale jak usłyszałam o efektach ubocznych że przez miesiąc czasu mogę mieć biegunkę słabszy wzrok mogą się nasilić lęki postanowiłam ich nie brać może i dobrze bo czuję sie dobrze . Owieczko czyli idzie ku lepszemu .:-)
PS sorry za takie pisanie ale już się zdenerwowałam bo 2 razy mi nie wysłało I teraz piszę z głośnika dlatego nie ma kropek i przecinków

Prace uwielbiam i cały czas się nią cieszę, choć bywa ciężko, to jestem zachwycona ta zmiana. Od kwietnia wskakuje level wyżej, ze tak to ujmę i daje mi to dużo satysfakcji.

Owieczko, dobre pytanie. Na tym spotkaniu, on bardzo łaknął czułości i bliskości. Nie powiem, ze nie mialam na to ochoty, ale nie jestem typem osoby, która bez głębszej więzi emocjonalnej, ciagle będzie całować, przytulać itp. Powiedziałam mu to i dotarło, na szczęście, choć na początku ciężko mu było to zrozumieć. Chodzenie za rękę, przytulanie, ciagle buziaki. Było tego dla mnie za dużo i musiałam powiedzieć „stop”. Nie czułam się w żaden sposób napastowana ani nic z tych rzeczy, żeby nie było, facet ewidentnie się strasznie zauroczył. A, ze jest z tych, którzy potrzebują bliskości, to po prostu chciał mi okazać tez w ten sposób ciepło i zainteresowanie. Bardzo dużo rozmawiamy, ja szczerze mówię mu o wszystkim i choć nie do konca pokrywa się nasze podejście do niektórych kwestii, to on to szanuje, ze ja podchodzę do czegoś inaczej i się dopasowuje. Chyba ta ilość czułości mnie trochę zgasiła, bo było jej za dużo, a ja po prostu nie potrafię tak szybko się zaangażować. Podoba mi się w nim to, ze bardzo mnie wspiera, ze mogę mu o wszystkim powiedzieć i on nie ucieka. A mówię mu naprawdę o wszystkim, nawet o swoich rozkminach, watpliwościach i zepsuciu. O tym, co przeszłam i jak to na mnie wpłynęło. To mnie zbliża do niego, naprawdę, ale dziś jak się z tym przespałam... ewidentnie za bardzo mnie osaczył z ta czułością i to mnie trochę odrzuciło wczoraj.

Tatku, ja po wcześniejszym ex byłam u psychiatry. Nie poszłam na terapie, poradziłam sobie w inny sposób. Jestem z tych osób, które jeśli potrzebują pomocy specjalisty, to sięgną po nią bez wahania. No stress:)

Jutro mam badanie kontrolne po operacji i powiem wam, ze się trochę boje. Nie samego badania a jego wyniku. Dziś śniło mi się, ze wypadł mi ząb i już w ogóle jestem jakaś zestresowana i nakręcona.

Wysłało kochana, tylko zamiast wcisnąć "cytuj", to wcisnęłaś "raportuj" - i poszło jako zgłoszenie raportu do moderacji.
Czy chcesz, żeby wkleić tutaj treść tamtego Twojego postu?

Jazminne Ale Ci się trafił romantyk Czuły, troskliwy facet prezentujący się na samym początku od jak najlepszej strony, do tego tak dobrze Wam się rozmawia - czego chcieć więcej? Może się trochę ograniczy z tymi czułościami, skoro czujesz się z tym niezręcznie..
Owieczko Świetnie, że Ci się udało otworzyć przed terapeutą. Sama mówisz, że jest zgodna co Twoich obaw i lęków, więc z pewnością uda Ci się przy jego pomocy pokonać Twoje słabości. Partner pewnie nie zrobił Ci żadnej awantury z powodu telefonu..Jeśli tak, to juz może jest wyraźny sygnał, że chce Ci bardzo pomóc i wspierać Cię w walce z tymi "demonami".
Zatem pora zakasać rękawy i powodzenia!

Tatku w podświadomości zawsze coś będzie siedziało. Ja temat ex uważam za zamknięty. To, ze czasem o nim pomyśle, w żaden sposób mnie nie nakręca, nie wywołuje emocji, nie ma lawiny. Ja mam czysty umysł w tej kwestii i dlatego tez czuje, ze mogę w końcu coś wejść. Ł. to pierwszy facet, którym szczerze się zainteresowałam i po prostu ja nie jestem przyzwyczajona do normalności, która on mi daje. Jestem nauczona rollercoastera i, o ironio, w normalności się zwyczajnie gubię.

Bagienni no nie? Nie jedna by powiedziała, ze jestem farciara z czułością trochę zbastuje na pewno, bo to myślący facet i dociera do niego, co mówię

Ale tak naprawdę która kobieta nie lubi rollercostera, przynajmniej na pewnym etapie życia? To chyba normalne, przynajmniej patrząc po historiach czytanych na forum. Czasami jestem w stanie to zrozumieć, ale przeważnie nie wiem do końca, co ludzi tak pociąga w takiej huśtawce emocjonalnej..
Co do eks, to też się zawsze zastanawiałem, co ludzi ciągnie do byłych partnerów, szczególnie po tak długim czasie..?( to bardziej w kontekście do relacji Promyczka) Jeszcze kiedy to były partner z nami zerwał i rozstali się w nieprzyjemnych okolicznościach. A tym bardziej wspominanie jakiejś pierwszej miłości, choćby z czasów szkolnych czy studenckich..No cóż, może jestem za mało sentymentalny.. i raczej przeciwieństwo tego Kolegi od Jazz

Przecież wiesz że to z sympatii i życzymy Ci prawdziwego szczęścia.
A że jesteśmy Tatkiem wykwalifikowanym i to takim co jeszcze jest wychowywany co nie co przez dziecko swe to coś  tam widzimy i sami się jeszcze uczymy.

Tatku wiem

Bagienni dziękuje ostatni weekend marca mam wolne i Ł. tez spróbuje sobie załatwić. Może gdzieś pojedziemy razem, żeby spędzić trochę więcej czasu wspólnie i coś porobić.

Pyłku, mam nadzieje, ze już wszystko pójdzie ku dobremu. Jeśli będziesz chciała porozmawiać, wiesz gdzie mnie szukać :*

yyyy no nie było miło...
Wiesz, zdaję sobie sprawę, że stracił do mnie zaufanie. Każdy ma prawo do prywatności, a czesanie telefonu jest słabe. Nie wolno tego robić i wiem, że trudno mi będzie naprawić ten błąd. Czas i moje naprawianie siebie może tu coś pomoże.

Jazz, wiem o czym mówisz. Ja też nie jestem z tych, co lubią nadmiar czułości. Aczkolwiek, z M. od samego początku była niesamowita chemia. Zanim się spotkaliśmy, pisaliśmy ze sobą prawie miesiąc Kiedy w końcu byłam gotowa, umówiliśmy się w Warszawie. Czekał na mnie na peronie, jak tylko wysiadłam i podeszłam, od razu zaczęliśmy od całowania   I tak już leci Jak widać, raz z górki, raz pod górkę, ale mam nadzieję, że najgorsze za nami.

Bagienniczku, już wcześniej miałam Ci zadać pytanie. Jaka jest Twoja historia? Co Cię przygnało na to forum? Zdradzisz coś?

bagienniku nie obawiaj się to tylko ciekawskie czujne muszki są i na pewno żadna ale to absolutnie żadna nie weszły na Twój profil
Dałbym se ręke ała

Ależ niech sobie zaglądają Jest taka możliwość, to czemu się ograniczać?

Co ja robię tu? - przyciągnęła mnie tutaj chyba jedna z podstawowych właściwości gatunku ludzkiego - ciekawość.
Na tym forum zgłębiłem tyle ludzkich historii, lie pewnie przez całe życie nie zdołam poznać. Ciekawi mnie, jak ludzie podchodzą do siebie nawzajem i to nie tylko w związkach, bo przecież są tutaj także historie o więzach między przyjaciółmi czy członkami rodziny. Swoich historii nie mogę opowiedzieć, bo w kwestiach związkowych, było to kilka baaardzo luźnych znajomości, zatem ciężko opowiedzieć coś więcej. Poświęciłem się innym aspektom życia i jakoś mi to weszło w nawyk. Mimo to pouczające i cenne jest czytanie Waszych czy tez innych historii. Jeśli czasami coś dziwnie pisze to się nie przejmujcie Obserwuję coś z boku i może dlatego mam zbyt luźne podejście, dlatego chętnie przyjmuje krytykę a jednocześnie staram się zrozumieć zdanie pozostałych rozmówców.
Możecie zatem mnie traktować jako obserwatora, mocno kibicującego Waszemu szczęściu

Owieczko Nie krępuj się, wszystko jest dla ludzi Możesz nawet coś zalajkować, jak uważasz Lajkami się nie przejmuję za bardzo, chyba że inni biorą to tak bardzo poważnie..

Góry kocham od zawsze, choćby dlatego, że do najbliższego pasma mam jakieś niecałe 10 km Właśnie teraz przez okno z 10. piętra podziwiam widoki: 3 pasma Beskidów a w tle słowackie Tatry

Ku uciesze

https://www.youtube.com/watch?v=tHnYziFFxh8

Link z youtube'a, więc chyba Moderacja mi go nie usunie Jeśli tak, to z góry przepraszam, ale chyba z yt można?

Zrozumiałam aluzję

Pyłku, ja po prostu o tym nie pomyślałam
Jakoś nie mam zwyczaju, wchodzić w profile, bo skupiam się na czytaniu, ale, jakby co, stalking mam w małym paluszku

Rozumiem, że mam zacząć się bać? W końcu wkurzona kobieta to piąty żywioł, obok tradycyjnych czterech

Czuję się dostatecznie prześwietlony i mam nadzieję zaakceptowany lub przynajmniej tolerowany