dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Ja ja tam marzę o slubie, o tej pieprzonej bialej sukni i partnerze w garniturze. O moich chlopcach ktorzy podają obrączki. O rodzicach ktorzy sa dumni i szczęśliwi ze ich dziecko znalazło miłość życia. Bo ślub to wezmę tylko z kimś kogo będę bardzo kochać. Kochałam exa taka miloscia. Właśnie jego widzialam u mego boku i bardzo trudno było to sobie wybic z głowy.

Slub po to by ktoś pokochał mnie i moje dzieci, by dał mi poczucie bezpieczeństwa ze woli miec mnie za żonę   niż latać jako singiel.

Fajnie by było , szczegolnie ze (zabijcie mnie) jestem juz stara...

Jednak wracając do rzeczywistości. Nie zapowiada się...

Za resztę trzymam kciuki

Loka znam wiele przypadków, gdzie papierek w ogóle nie miał wpływu na nic i jak ktoś chciał odejść to po prostu odchodził. Jedynie problem później był dla dwójki ludzi z rozwodem. Dla mnie małżeństwo ma zupełnie inna wartość i akurat fakt, ze później ciężej się rozstać, absolutnie mnie nie przekonuje

Dla jednych "papier" ma znaczenie a dla innych nie - ale i tak ma  bo ma .W życiu się niewiele technicznie zmienia ale u wielu osób po ślubie i związku mieszkaniem przed mentalnie się zmienia ale nie u wszystkich pewnie bo tak .Też znam rożne przypadki i takie i takie .
Huczne śluby ,wystawne wesela są bez znaczenia i brak papierka też może być ,to się układa latami w głowie i zmienia-  dziecko wiele zmienia
Takie życie. Nic nowego

No właśnie, "przechodzony związek". Co to znaczy? Bo ja w tym całym swoim zamieszaniu w głowie, zaczęłam się nad tym zastanawiać i chyba to też ma wpływ na moje zachowanie. Czy związek musi mieć papier? Miłość jest takim "papierem". Deklaracją słowa "kocham Cię i chcę z Tobą być". Jak ktoś chce odejść to i tak odejdzie.

Związek przechodzony to związek, w którym nie ma rozwoju nie taki, w którym nie ma ślubu. A najczęściej rozwoju nie ma, bo się siedzi na tym poziomie - mieszkamy razem i tyle. Nie ma tej decyzji, o której ciągle piszę. Decyzji, którą dla mnie wyraża chęć wzięcia ślubu.

Jazz, wyjątki potwierdzają regułę. Dużo takich relacji widziałam, które sypały się po latach i nagle okazywało się, że to wcale nie było tak, że ktoś nie chciał brać ślubu ogólnie. Najczęściej nie chciał brać ślubu akurat z tą osobą, a był z nią bo był. Tak jak mówiłam - dla mnie moment decyzji o ślubie jest taką decyzją, że to jest ta osoba, z którą chcesz spędzić życie. Jasne, że możesz taką decyzję podjąć i bez ślubu i w ten sposób żyć ale większość ludzi tego nie robi. Większość ludzi wpada w takie myślenie dopiero w momencie, kiedy rozważa ślub. Wcześniej się nie zastanawia czy widzi się z daną osobą za 10 czy za 15 lat.
Nie powiedziałam też, że ślub powstrzymuje rozpad związku, bo jak ludzie chcą się rozstać to się rozstaną. Ale jest zdecydowanie więcej papierologii i znowu, jak się bierze ślub to ma się to w głowie, że już nie tak łatwo będzie się wymiksować. Bez ślubu i dzieci najczęściej wystarczy się tylko wyprowadzić. To jest kwestia do ogarnięcia z dnia na dzień.

Jest taka fajna para na youtube, która swój ślub określiła jako "popdpisanie umowy cywilno-prawnej, żeby nam było w życiu łatwiej". I o to chodzi. Nie o to czy ktoś jest wierzący czy nie tylko o to, że się ze sobą podpisuje na papierze umowę, w której są konkretne zobowiązania. Już nie mówiąc o tym, że właśnie to jest moment, w którym zakłada się rodzinę i jest to zawarte w przysiędze, która na tym papierze się znajduje.

Ludzie widocznie mają to w głowach, że czuja się jakoś swobodniej jako mąż i żona. Ułatwia to znacznie wspólne życie w kwestii "technicznej". Patrząc z boku jednak, to motywacja do ślubu i sama decyzja o jego zawarciu, jesli ludzie tak czy inaczej się kochają i jest im ze sobą rewelacyjnie, sprowadzać by się miąła do jakiejś mistycznej podstawy, że właśnie ta decyzja ma ich związek umocnić i przenieść na wyższy lewel. Podczas gdy ja odbieram wyższy lewel jako rozwój, ale w innym aspekcie: nieustannego poznawania siebie, budowania zaufania i więzi emocjonalnej Można powiedzieć, że na to jest czas w trakcie narzeczeńśtwa:OK, tylko jeśli trwa to zbyt krótko i ludzie zbyt pochopnie biorą ślub pod wpływem impulsu, to potem wychodzi wszystko, co złe. Znam parę, która właśnie się rozstała po długim czasie( powyżej 6 lat) ale bynajmniej nie z powodu braku ślubu, ale jednak pewnych niedopasowań w związku. Zresztą ślub był już w sumie na etapie planowania, ale wczęśniej się okazałao, że jednak zdecydowali się rozstać.

Owieczko, ale po ślubie masz już decyzję, że chcesz z tą osobą być całe życie, prawda? Jest decyzja. W przechodzonym związku takiej decyzji nie ma. Chociaż tutaj brak decyzji też jest swojego rodzaju decyzją.

To tez się super widzi, jak się rozmawia z ludźmi w związkach, gdzie jedna osoba chce ślubu, druga jeszcze nie jest gotowa, a potem coś się dzieje, jest jakiś wielki kryzys i nagle ta osoba, która ślubu chciała zaczyna mówić, że w sumie to bez ślubu można żyć, albo że to tylko papierek itd. Więc co, nagle się myślenie zmieniło i nagle ma się inne zdanie? Czy nagle ktoś sobie uświadamia, że jednak nie chce z tą osobą podejmować takiego zobowiązania?

Pasławku - ja na weselu w życiu nie będę mieć oczepin też mnie cały ten cyrk odrzuca. Nawet z pierwszego tańca raczej bym rezygnowała jakby już do tego doszło. Raczej zrobiłabym wielką imprezę z wodzirejem bez motywu przewodniego jakim jest para młoda. Niech się bawią wszyscy.

Dzięki Wielkie Owieczko a   teraz to kot jest spoiwem jak się domyślacie i "walka" o jego uwagę
A i tak za mną więcej łazi - niesamowity z niego towarzysz .
Na weselu to najlepiej z naszej trójki bawiła się moja wtedy mała córka dopóki nie padła chociaż tyle dobrego  że się bawiła oczywiście.
Szczęście przychodzi łagodnie,cicho,spokojnie - właściwie to samo powoli bez wibracji i nie wiadomo tak naprawdę czy to skutek jakichś działań czy skutek zaprzestania kombinacji z oczekiwaniami i warunkami ja przynajmniej jeszcze tego  nie wiem.
Aaaa Pozdrowienia dla wszystkich .

Nie wierzę dziś mija dwa lata a mnie dopadł mega dół czuje jakby wszystko do mnie wróciło jakby to wszystko było wczoraj . Śnił mi się całą noc z tamtą jakbym ciągle łaziła za nimi a oni zamna . Jestem mega zła na siebie zastanawiam się czy kiedyś w końcu minie to wszystko ..... :'(. Najdziwniejsze to że chyba jestem pewna że go nie kocham nawet nie tęsknię więc czemu to wszystko

Już byłeś dziś na moim celowniku żeby dowalić ale naszczescie się opamietałam i ochłonęłam  :-P. Nie wiem może ty jako facet nie potrzebujesz analizować może tak mają poprostu kobiety co niektóre w tym ja . Po napisaniu tego co napisałam wcześniej jakoś mi ulżyło że mogłam to z siebie wyrzucić chyba po to jest forum . Swoją drogą masz rację analizowanie to zły pomysł . Chyba muszę sobie jakiegoś plastra poszukać i tyle .Oczywiście takiego co będzie wiedział że nim jest .

Widzisz ja nie mam żadnych przykrych wspomnień nawet rozstając się mocno mnie przytuli trwało to chwilę pocałował w policzek i wyszedł i od tego czasu mija dwa lata . Może właśnie jakby te rozstanie było w gniewie w kłótni było by mi lepiej . Ja po rozstaniu nie czułam nigdy na niego złości bardziej żal i cierpienie. Eh było minęło . Wiem że nie nie chciałeś i praktycznie nic złego nie napisałeś ale jakoś mi się tak natoczyłes . Ja już od dwóch lat się z nikim nie pokłóciłam nie podniosłam głosu i nie mam się gdzie wyładować . Miłego wieczoru

Pyłku luzik, czasem tak bywa, nie złość się na siebie za to. Są chwile, ze coś się przypomni i jest na moment dół, ale zaraz przechodzi, wiec na spokojnie :*

Promyczku, wy wciąż razem?

Do mnie napisał facet. Fajny aż za bardzo, aż za dobrze się rozmawia. Ma kobietę i dziecko. Wiem, ze nie powinnam się wdawać w takie codzienne rozmowy, bo to nie fair wobec jego partnerki, ale jakoś ciężko mi się oprzeć, bo tak dobrze się rozmawia. Co jakiś czas pada pomysł z jego strony, żeby się spotkać, ale mnie hamuje świadomość, ze przecież on kogoś ma i to kompletnie bez sensu, mógłby być później tylko kłopot. Niby nic złego się nie dzieje, ot, zwykle luźne pogaduszki, ale moralnie zaczynam się czuć z tym trochę kiepsko, bo wszystko odbywa się za plecami jego partnerki.

Ja to widzę że rocznice, święta ,zmiany pór roku ,jakieś skojarzenia wywołują dołki sny i aktywują nie rozładowaną złość żal które nie mają ujścia i znowu zostają .
Z perspektywy czasu i mojego życia to  plastry nie mają absolutnie pozytywnego znaczenia,znikomy dobry wpływ to znieczulanie się,stłumienie i zagłuszanie emocji przedłuża bo to ma na celu tęsknoty wspominanie itp - nałogowe trochę jest i ucieczki choć jak się jest w takim klinowym związku wydaje się inaczej takie moje doświadczenia i raczej odruchowe nieuchronne w pewnym sensie dlatego nie ma co się potępiać.Na wszystko jest czas i możliwości.
Trzymajcie się i nie traktujcie tak tego wszystkiego ze śmiertelną pompatyczną powagą po latach to mnie moje przeżycia śmieszą ,więc po co czekać latami można sobie skrócić - chociaż stop wróć nie nie można każdy ma swoje do odrobienia dopóki może .
Jazz dla Siebie samej to utnij jak najprędzej że się wtrącę ,będzie najpierw coraz lepiej,fajniej a potem coraz gorzej facet chce zdradzać żonę to oczywiste nie daj się wciągnąć w to coś .Nie poruszaj w Sobie pewnych mechanizmów nikt nie jest 100% odporny na taki wpływ i wybuchy uczuć daj sobie na wstrzymanie "kusi" masz z kim gadać nie bądź pazerna na atencję co za dużo to ...wiesz tylu kumpli "adoratorów" przyjaciół i jeszcze żonaty napalony pacan daj spokój nie wygłupiaj się może boleć jak uwierzysz w co Ci gagatek pisze to koleiny schemat rozumiem ciekawość i zamiłowanie do eksperymentów sam to miałem i mam ale nie ma co przeginać pewne rzeczy są oczywiste nie bierz się za współudział bo już troszeczkę odrobinę odlatujesz i zaczynasz racjonalizować uzasadniać .
Twoja wartość i szczęście nie zależą po prostu od nikogo poza Tobą nie zapominaj o tym choć fajnie się gada to ma to konsekwencje i to się później czuje odbija nie ma co się zniewalać afektami wierzcie mi to droga w bok na skróty bicie piany emocjami wywoływanie ich jak duchy.

Młodzi  jesteście naprawdę i autentycznie to ma swoje prawa taki stan.
Pozdrawiam nieustająco.Buziaki .

Dziękuję jezz za otuchę :-*
Jezz to prawda uciekaj jak najdalej . Pamiętasz jak ci kiedyś pisałam że mi się strasznie spodobał facet że poraz pierwszy od rozstania tak naprawdę ten co miał dwoje dzieci i okazało się że ma żonę . Naprawdę nie warto do tej pory jak go widzę to sama buzia mi się śmieje . Widuje go czasami ale jest tylko część i unikam kontaktu . Pamiętaj że tak naprawdę nad uczuciami nie jesteśmy w stanie zapanować a po czasie pewnie przestaje mieć znaczenie że on kogoś ma.... A jak ci się wizualnie podoba i dobrze gada to już w ogóle uciekaj . A co z marynarzem ?
Promyk poraz pierwszy chyba tak naprawdę rozumiem to co piszesz że można kogoś kochać już tak poprostu na zawsze można to przed sobą ukrywać , wyciszać ale i tak to wraca. Oby poprostu kiedyś było tylko miłym wspomnieniem bez uczuć miłości . Co do plastra podziwiam cię że nic się nie rodzi z twojej strony bo z jego chyba zaczyna , ja myślę że u mnie po czasie pewnie pojawiło by się uczucie .
Trzymajcie się i miłego dnia

A mój związek się sypie i nie wiem czy da się to pozbierać.
Wiem, że z nią pisze, ona nawet na jego tablicy nie złożyła mu życzeń ( jak do tej pory) tylko prywatnie. Jak poprosiłam by mi pokazał, to odmówił.
Mówcie co chcecie, ja czuję, że tam coś jest.
Kolejna kłótnia. Odpowiedziałam na jej komentarz, nic złośliwego ani nic, a on go usunął...nieźle co?
Wiem, że jest sporo młodsza, mam jej numery, maile, ale co mi po tym. Przecież nie napiszę do niej, bo co z tego będę mieć?
Najgorsze, że wiem, czuję podskórnie, że coś jest, a on się wypiera.
Nie chcę się nakręcać, ale ten ból jest nie do opisania.
Blue monday...

Bo mi powiedział.
JAzz, tam coś jest. Cały cza jest i IG i na fb, gdzie jej wcześniej nie było.
Nie wiem czy już pisałam, ale w sylwestra przypadkowo zauważyłam, że wysłała mu wiadomość na drugą skrzynkę. Nie były to życzenia, bo wiadomość była z 30.12. Jak zobaczyłam? Chciałam zobaczyć która godzina i był akurat włączony messenger. Nie czytałam treści.
Kiedy po paru dniach, kiedy mnie to gniotło, powiedziałam mu, że wiem że z nią pisze, wyparł się i zrzucił na mnie, że jestem chora i mam się leczyć. Może i tak, ale ślepa nie jestem. I od tego czasu zaczęłam się przyglądać jej aktywności na jego stronach. Zawsze jest serduszko, ale na IG non stop komentarze. Sama ma zablokowane konto, więc nie wiem co tam ma. Zapisaną ma ją w sposób dość czuły, bo zdrobnienie imienia, takim jak się zwracał do mnie kiedyś. Ja byłam "Kaś" a ona ma inną literkę  z przodu.
Jest mi źle, boli, chce mi się wyć, i nic nie mogę zrobić.

Oj coś czuję, że wtrąciłem się między wódkę z zakąskę zbyt szybko..

Nie chcę tutaj wchodzić z buciorami, jakoś tylko tak zauważyłem się się strasznie zadręczacie, ale może to jakaś forma wyrzucenia z siebie negatywnych emocji. Czytając Twój najnowszy post Owieczka szczerze Ci współczuję tych trudnych chwil, bo teraz to juz naprawdę dziwnie wygląda ta sytuacja. Mnie zwyczajnie to obrzydza, jak się kogoś w ten sposób traktuje, pisząć czy utrzymując kontakt za plecami partnera. Zatem złość, żal czy smutek to jedno, ale mi zwyczajnie byłoby wstyd, tak po ludzku, zwłaszcza jak się mieszka z partnerem - to trochę mi przypomina donoszenie na swoją drugą połówkę. Jeszcze jak gość udaje głupiego i twierdzi, że nic się nie dzieje, ciężko mi to zrozumieć. Ciężko Was Panie czasem zrozumieć, ale tutaj powiem szczerze też, że totalnie ni eogarniam niektórych gośći, tym bardziej jak się wie, że partnerowi sprawia to przykrość. Mocne słowa otuchy z mojej strony!
Z kolei pytanie do Promyczka87 - skoro czujesz się z facetem bezpiecznie, lubisz jego bliskość i samą obecność, dobrze się dogadujecie i spędzacie czas - to czego jeszcze więcej potrzeba? Jest jakiś nieogarnięty życiowo? Pracuje, utrzymuje się sam? Jeśli tak, to w czym problem? W tym, że ma dużo czasu? Podziwiam szczerze ludzi, którzy wręcz kochają mieć zapełniony grafik, co do minuty

Jeśli są to tylko bzdury, to dlaczego je ukrywa? Ja nie zakazuję mu kontaktów, ale tu ewidentnie coś nie gra.
Nie wiem co robić, myślę, że on odejdzie, tłumacząc że nie da się ze mną żyć.

A ja cię owieczko rozumiem i wierzę ci tzn twoim przeczuciom . I szczerze nie rozumiem jak można pisać pokryjomu z kimś i to szczególnie z przeciwna płcią . Ja w przeciwieństwie do jezz nie jestem tak wyrozumiała :,-). No ale ja to w ogóle mam inne poglądy co do związków dla tego pewnie będę sama . Owieczko bardzo ci współczuje , bo wiem że musi ci być strasznie ciężko tym bardziej że wiesz że pisze a on się wypiera .

Pięknie to jezz ujęłaś właśnie mi o to wczoraj chodziło jak mówiłam że był na moim celowniku

Upss, poczułem się teraz jak intruz

Fakt, trochę to odebrałem jako zadręczanie się, ale nikogo nie chcę tutaj urazić, jęsli tylko przynosi Wam to ulgę, to spoko Zwyczajnie się różnimy, bo ja akurat mogę opowiadać dokładnie w ten sam sposób i tak bardzo zawile, ale tylko i wyłącznie o rzeczach przyjemnych A tymi przykrymi nie zaprzątam sobie czy innym głowy Ale jam tylko prosty facet

Życzę wszystkim tutaj pomyślnego rozwiązania problemów i sczęśliwego zakończenia wszystkich spraw Szczególnie trzymam kciuki za Owieczkę, bo chyba z Was wszystkichnajlepiej kojarzę jej historię

Zatem znikam życząc raz jeszcze powodzenia! Głowa do góry, więcej uśmiechu na twarzy i pozytywnych emocji

The Dumplings - kocham być z tobą. Tak jakoś mi się skojarzyło. Uwielbiam ten kawałek.

Dziękuję Wam.
Jazz, kawałek genialny. Chyba wrzucę go na tablicę, tak przy blue monday

Żebrałam już kiedyś, nie raz, o miłość, zainteresowanie. To jest straszne.

Paslawku, tak projekcje i intuicja zlewają się, dlatego muszę iść po pomoc. Nie robił tego wcześniej, natomiast oskarża mnie o oddalenie w zeszłym roku. Tak, odsunęłam nasz związek. Może też byłam zbyt pewna siebie? Nie starałam się, oddaliłam.

Wiecie, ja naprawdę rozumiem, że można mieć znajomych, pisać z kimś. Tylko ja chyba nie umiem tego zaakceptować. Dla mnie to jakaś oznaka zainteresowania wobec drugiej osoby. Nawet jeśli są to bzdety, o których pisała Jazz. Tylko jak mam sobie  tym radzić?

Naprawdę kocham tego człowieka, ale chyba muszę się pogodzić, że to chyba koniec.

Bagiennik, wiem.
Z drugiej strony wiesz, on może myślał, że jak się dowiem, to rozpęta się piekło. Jestem zazdrosna, wiem że jest lubianym facetem, i wiem jakie są kobiety.
On może z nimi pisać o bzdurach, ale dla kobiet to nie muszą być bzdury. Ja nie utrzymuję z nikim kontaktów, nie czuję potrzeby.
Tak, on czuje się kontrolowany. Może przesadziłam, ale to co się ze mną dzieje powoduje, że nie panuję nad sobą.
Co z tego, że on mi powie, że mnie kocha, że chce ze mną być, że nic nie ma, jak to pomaga na chwilę.

Jak mam go przyprzeć do ściany? Albo się przyzna, albo faktycznie wyolbrzymiam sprawę, ale nadal to jest drugi człowiek, którego nie mogę do niczego zmusić.
Jest dorosły, może robić co chce, sam odpowiada za swoje czyny i będzie ponosić konsekwencje.

Promyczku, jak dyplomatycznie? Nie jesteśmy małżeństwem, więc nie ma jak załatwić takiej sprawy. On będzie bronił siebie a ja siebie.
Karma? Też się nad tym zastanawiam. Zostawiłam obsesyjnego z zazdrości męża, to teraz mnie ktoś zostawi. Muszę to wziąć na klatę, podziękować za cudowny czas i tyle. Nie zmuszę nikogo by ze mną był.

A ja się trochę nie zgadzam i uważam że to że komuś nie pasuje jak ktoś pisze na boku w całe nie oznacza  że to coś złego , tylko poprostu nie ten partner a zazdrość z nikąd się nie bierze.
Myślę że to nie w tobie problem

Mi bardziej chodzi o zatajanie i nie przyznawanie się do takich rozmów

Tak to już jest, że podejście do przysłowiowej wolności w związku jest różne, ile ludzi tyle zdań na ten temat.
Zgadzam się z Loka w kwestii pewnej swobody i zwyczajnego utrzymywania kontaktu ze znajomymi płci obojga.Musimy być otwarci na ludzi, utrzymywać koleżeńskie relacje, bo właśnie się udusimy. I teraz właśnie pytanie pozostaje czy mówić o wszystkim oraz jakie rzeczy mamy nazywać bzdurami. Można sobie wyobrazić pewien obiektywny zakres, powiedzmy, spraw, który jest nieistotny z punktu widzenia naszego związku. Jesli tam nie padają żadne czułe słówka czy ilość czasu poświęconego tej koleżance/koledze nie jest na tyle duża, że przeszkadza to naszej relacji, to możemy się zastanowić czy warto wymagać od partnera, żeby nam o tym mówił. Być może to kwestia ustalenia na początku jakiś zasad, oczekiwań. Tutaj najgorsze jest notoryczne ukrywanie i zaprzeczanie ewidentnym kontaktom, które wzbudzają niepokój, przy jednoczesnym lekceważeniu potrzeb drugiej strony i zrozumieniu, że takie zachowanie sprawia tej drugiej osobie przykrość. Taki partner z jednej strony będzie zapewniał nas o swoim uczuciu, uparcie twierdząc, że te SMS-y to nic istotnego albo nie będzie o tym mówił, bo obawia się niepotrzebnej, jego zdaniem, awantury.
Zatem czy problemem jest to czy tez sam kontakt z innymi osobami? Swoją drogą ja też nie o wszystkim jestem w stanie opowiedzieć komukolwiek, bo właśnie często się zapomina. Raz powiem bliższej osobie, raz dalszemu znajomemu. Czasami o wielu z nich się nie pamięta, jak się już wróci do domu. Poza tym, dla każdego chyba istnieje inna granica, za którą zaczyna się bzdura albo poważny temat.

To jest wypracowanrle podejście przynajmniej u mnie. Fajne relacje mi się posypały bo byłam zaborcza, więc bardzo tego w sobie pilnuję. Poza tym myślę czy chciałbym, żeby mnie partner kontrolował. Ja mam masę kolegów. Moi najlepsi przyjaciele to faceci. Gdyby partner kazał mi wybierać, wybrałabym ich, bo wiele razem przeszliśmy.

W moim związku jest tak, że gdyby mi powiedział, że idzie pogadać z koleżanką, l to bym mu życzyła miłych plot. I on mi też życzy jak gadam z moimi przyjaciółmi. I w sumie nie spowiadam się z tego, o czym rozmawiamy, bo zdarza się nam dzielić osobistymi rzeczami.
Z przyjaciółkami wyjeżdżam czasem na weekend i też nie wyobrażam sobie, żeby partner mi powiedział, że mńie samej nie puści, bo on już wie, co dzieje się m, kiedy pojadą same baby

Ja nie kontroluję. Może jestem zbyt pewna mojego faceta, nie wiem. Może się na tym jeszcze przejadę, nie wiem. Ale żal mi czasu na analizowanie. Wolę się skupić na rozwoju, nauce, pracy nad sobą albo odpalić netflixa niż kminić z kim pisze mój facet

Owieczko, jak się dzisiaj czujesz?

Ja dziś zakończyłam pogawędki z panem Y. I lżej mi w sumie trochę nawet, nie chce być czyjaś tajemnica i pocieszycielką:) trochę mi tez szkoda, bo zdążyłam go polubić, ale cóż - życie składa się z wyborów, ja decyzje podjęłam :-D

Skoki ciśnienia mnie rozwalają po prostu. Jestem rozbita i wszystko leci mi z rak. Koszmar -,-

Wczoraj odnotowali prawdopodobnie najwyższe ciśnienie od kilkunastu lat także dzień samych wariactw

Właśnie grunt do świadomy wybór i pozytywne nastawienie Loka szkoda, że więcej ludzi( ogólnie, bo to dotyczy obu płci) nie ma takiego podejścia do życia i zwiazków. Problem się pojawia, jak zostaniemy raz skrzywdzeni, to potem ciężko odzyskać zaufanie..
Kurde aż tak źle z tym smogiem..Nie pierwszy raz takie wartości wysakują. Zresztą te 100 km n apołudnie tez nie lepiej..Czas zainwestowąc w maseczkę. A z paleniem to tak bedzie, nawet jak sam Kraków przestanie, to wszystko będzie dopływać z okolicy. Najgorzej to czułem się kiedyś w Wieliczce w okolicach CPN-u, aż schowałem twarz w kurtce, bo się zwyczajnie nie dało..

Dzisiaj jestem przybita, wycofana. Drugi dzień pracuję w domu, bo nie mam ochoty wychodzić. Jadę na hydroksyzynie i fajkach.
Ale dzisiaj miałam wizytę u psychologa, wyryczałam się i tyle. I to mnie chyba wprawiło w ten stan przygnębienia. Dobre to, że nie nakręcam się i nie wymyślam.
Tak jak z nim (psychologiem) rozmawiałam to zanim zacznę rozumieć, że robię źle ( bo ja wiem że źle robię, ale nie mogę tego wdrożyć w życie), muszę najpierw się lepiej poczuć. Zadbać o siebie. Oddalać te myśli koncentrując się na czymś innym. W związku z tym, że wizytę u psychiatry mam pod koniec marca, poprosiłam Panią w rejestracji, że jak coś się zwolni by do mnie zadzwoniła, widząc mnie w stanie, w jakim wyszłam po psychologu, chyba mnie zrozumiała.

W domu cisza. Zresztą nie spodziewam się, że będzie normalnie. Na rozmowę nie jestem gotowa, bo takich rozmów odbyliśmy sporo i nic się we mnie nie zmieniło. Ją zablokowałam na Insta, żeby nie widzieć jej komentarzy, ale żeby i ona nie zaglądała do mnie, czy to robiła?nie wiem, bo ma konto prywatne.

Muszę się zdystansować. O ile jestem pewna, że nie zdradza mnie fizycznie, to myśli zaprzątają te wiadomości. Może być, że to nie jest codzienne, że to zwykłe koleżeńskie wiadomości, i muszę się z tym oswoić. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji i pewnie stąd ten stan. To też nie było tak, że ja to odkryłam, po prostu mi powiedział, że mają kontakt, jak i z innymi znajomymi, obojga płci. Tylko wiecie, co innego jak się kogoś zna, a co innego jak to jest ktoś z kim nigdy nie miałam styczności.

Moja siostra, raz mnie opierdziela, bo widzi że szaleję, że zachowuję się nieracjonalnie, a zaraz napieprza na niego, jaki to on nie jest. To też nie jest fajne, bo czuję że mnie buntuje. A ja już nie mam sił na walkę. Nie jestem święta, potrafię być wrzodem na tyłku i nie jest tak, że wszystko co złe, to on. I nie tłumaczę go. Ona ma pretensję, że na insta wypisuję o swoim samopoczuciu, bo każdy to czyta. Pytam się no i co? Dlaczego ma ukrywać czy udawać, że prowadzę high life? Ciężkie te relacje

Dzisiaj poruszyłam też wzór rodziny w moim domu, nagle uświadomiłam sobie, że to samo przeniosłam do swojego małżeństwa, bo tak byłam wychowana. Nagle poznałam człowieka, który ma inny sposób na związek, partnerski, na równych zasadach, bez ról. I ja się nie potrafiłam w tym odnaleźć, bo zawsze miałam inny wzór. Nie było mowy o znajomych spoza, nie było własnej przestrzeni, tylko 2 ludzi. I tu zaczyna się mój problem. Wiele przede mną. Czy sama czy z nim.
Wczoraj poszłam spać o 20. Nie miałam nawet siły zająć się córką. On ogarnął z nią lekcje i kolację. Spałam fatalnie, ale spałam.

Dziękuję, że jesteście. Wam mogę napisać więcej, niż się okazuje, bliskim.