dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Witaj promieniujący Promyczku.
Nareszcie lepiej późno nic wcale .
Jak nie rozliczysz się z przeszłością w każdym związku z każdym facetem do nie pomogą żadne gry fitnessy filmy plastry kliny itp.
To wszystko fajne potrzebne ale nie uleczy duszy nie od tego to jest to tylko wsparcie.
Nie chodzi o to żebyś się osądziła wydała na siebie jakiś wyrok za dotychczasowe życie .
Nie chodzi też oto żebyś oceniła swoje związki porównując je oraz facetów z którymi miałaś relacje.
Chodzi o Twoje intencje motywy emocje czym się kierujesz co jest wiodące u Ciebie to ważne co myślałaś jak się czułaś co robiłaś
Samemu to trudno zrobić bo ulegamy poczuciom krzywdy lub winy na zmianę.
Tak się zastanawiam jaki kamień dla Ciebie do noszenia byłby odpowiedni ? Ułomek to Ty nie jesteś chyba.
Odpuszczenie i odpuszczanie sobie innym jest lekiem .Inni ludzie to czasem lustra dla nas nie dokładnie tacy sami,ale relacje z nimi mogą nam wiele powiedzieć o nas.
Pozdrowienia

i jeszcze raz

"Życie zawsze daje nam dokładnie takiego nauczyciela, jakiego w danej chwili potrzebujemy. Mam tu na myśli każdego komara, każde nieszczęście, wszystkie czerwone światła, każdy korek na ulicy, każdego nieznośnego przełożonego (pracownika), każdą chorobę, każdą stratę, każdą chwilę radości czy depresji, każde uzależnienie, wszystkie śmieci, każdy oddech. Każda chwila jest twoim nauczycielem"

Bardzo trudno dać na to zgodę człowiek się buntuje ucieka wk..wia polemizuje dyskutuje z życiem kłóci się normalka.
Wymig odpowiada już sobie jak było u Niej było,stało się bo mogło być stać się to wszystko co z tym się zrobi to już inna kwestia.
Tego co było się nie zmieni jakby nie patrzył ani gdybaniem pretensjami żalami urazami nic to nie da.
Rodzice byli tacy jacy mieli być ,pierwszy chłopak,rodzeństwo,Twoje szkoły,ojciec dzieci,praca nic już nie zmienisz możesz akceptować
spojrzeć na to wszystko inaczej niż do tej pory i Ty też jesteś dokładnie taka jaka powinnaś być z całym bagażem chaosem porąbaniem dokładnie w tym miejscu o tej porze i możesz siebie kochać bez przeszkód.To akurat możesz zmienić nikt inny.

P.S i tak wyglądasz świetnie

Owieczko ale Promyczek się już spotkał i miało być już lepiej.A tak na marginesie jak się ma czuć obecną Ex męża,obecna Exa gdy Promyczek albo przenocowuje Exów albo po pijaku wyznaje uczucia.Nie rób nikomu co Tobie nie miłe.Czy to aż takie trudne? Może na tym polega problem Promyczka,gmatwa sobie życie exami plastrami,używa ludzi i to nie może nic dobrego przynieść.

Ani jeden nie był mężem , ani mężem nie pozostał jak do tej pory. Zonaci mężczyźni nie są dla mnie atrakcyjni, jak również ci zajęci. Z tatą dzieci przezylam ponad 10 lat, od 4 staramy się żyć normalnie, wrecz przyjacielsko. Długa droga przed nami nim dzieci odchowamy wiec wolę z nim wypić nawet morze alkoholu niż przeplakiwac morze łez. Niczego temu facetowi nie obiecalam, w zaden sposob bo nie pocieszalam , nic z nim nie zrobiłam. Wiec jego partnerka może spac spokojnie. Gorzej gdy teraz po tych latach on rozumie swój błąd choc mysle ze to raczej oni muszą to wzajemnie przepracować juz nie ja. Kiedys opowiadalam o tym że niejednokrotnie starałam się im pomóc , w naprawie relacji i niejednokrotnie tata dzieci dostał ostry opiernicz za swoje zachowanie. Podobnie wyglądało ostatnie spotkanie.
Do niego nie czuje już nic . wypaliło się to co w życiu miało byc najważniejsze. Wiec wiem że do ostatniego ex też sie wypali. Dlatego nie będę inicjowac żadnych spotkań bo my juz tez dużo rozmawialiśmy na temat Nas, bylych Nas i nawet tych przyszłych Nas. To również jest jakby zakonczony temat bo ja powrotu nie chce już.
Plaster pokazał mi jak fajnie może byc miedzy dwojgiem ludzi i takich relacji chciałabym szukac w przyszłości.
Również i on od samego początku byl informowany o wszystkim. Możecie mi wierzyć lub nie ale mówiłam i nadal mu mówię każde moje odczucie, co mnie cieszy i co mnie boli .
Nawet ostatnio zauważył przewagę militarnego motywu w moich stylizacjach na co odpowiedzialam wprost ze to sentyment.
On również opowiada mi o swoich byłych i tych jakie kobiety mu się podobają i z jaka chciałby kiedyś być. I towniez nie jestem to ja. Kiedys zapytalam po co w takim razie spotyka się ze mną. Stwierdził że pasuje mu charakterem, uwielbia mnie całować i przytulac, ponadto moj zapach dziala na niego jak afrodyzjak. Chemia jest ogromna ale wymysły o modelach mamy zupelnie odmienne.

Jest to w zasadzie pierwsza relacja polegająca na totalnej szczerości i zaufaniu. Ale bardziej przyjaźni i nauce samych siebie niż możliwości zakochaniu się w sobie.

Ale to prawda, idealnie potrafię komplikować sobie życie.

Promyczku jak dla mnie funkcjonujesz wśród substytutów.Pogoń plastry,ojca dzieci do obecnej kobiety niech z nią przegaduje.Umiesz Promyczku być sama ze sobą? Polubić czas że sobą?Być szczęśliwa że sobą? Według mnie nie żyjesz w zgodzie ze sobą, olej te niepotrzebne rzeczy "bycie suką", uśmiechy na zewnątrz,peefekcyjny wygląd,strach przed pokazywaniem że jest się słabym.Myślę, że będzie Ci lżej i szybciej ułożysz życie tak jak chcesz

Tak zawsze lubiłam być lowca, mało który facet wybierał mnie (w zasadzie chyba żaden jesli już to moje zainteresowanie też musiało byc) tylko to ja zauważyłam swój cel. Nigdy nie było sytuacji bym nie uzyskała tego co chce. Nawet z plastrem było podobnie , poznaliśmy się na grze, nic o nim nie wiedziałam oprócz tego co rozmawialiśmy na mikrofonie ale od początku mnie zainteresował i po prawie pół roku się z nim spotkałam. Tu również był kontrast z rzeczywistością bo kompletnie sie sobie nie spodobaliśmy. Jednak jestem osobą o dość ciekawej osobowości czego jestem bardzo świadoma i to go jednak do mnie przyciagnelo. W ten sposób dostałam co chcialam i również to moja decyzja była o zakończeniu relacji bliskiej z końcem wakacji. On się jedynie do tego dostosował. I pomimo propozycji dalszych ja już w głowie mam koniec i ciężko mi zmienić swoje postanowienia mimo że bym mogła. Nie lubię działać przeciwko swoim granicom.
Jeśli chodzi o facetów to nawet wysoko postawiona poprzeczka jest dla mnie żadna przeszkoda. Ale gdy już zdobede okazuje się ze wcale tak fajny nie jest i szybko się nudzę. Robię to na tyle umiejętnie ze faceci się nie obrazaja, nie psują opinie czy innych rzeczy z zemsty. Po dziś dzien mam więcej kolegów niż koleżanek. Zawsze bylam lubiana więc tu jeszcze jako tako się nie sparzylam.

Tak samo jest z dostarczaniem adrenaliny. Dwa miesiące temu nie potrafiłam pływać a tydz. Temu skakalam z 10metrowej skoczni do basenu o głębokości 4,5metra. Bo tego potrzebowałam . przygotowywalam się do tego te dwa miesiące w czym wspierał mnie plaster za co po dziś dzien mu dziękuję. Nauczylam się też wielu innych rzeczy choćby pływania na skuterze wodnym na ktorym na początku tylko siedziałam i sralam w gacie, na koniec latalam po wodzie 80km/h stojąc i wywijajac zakręty jak profesjonalista.

Wiem że potrzrbuje kogoś kto dada mi odwagi i chęci do dalszego dzialania ale rownoczesnie lubię byc sama. W tym momencie sama wolę byc bardziej niz z kimś.  I to jest moj problem. Ze skrajności w skrajność.
Nie umiem wysrodkowac i albo jestem bardzo nakrecona albo bardzo zmęczona.

Promyczku moje pytanie było czy umiesz być sama ze sobą szczęśliwa to inne pytanie niż czy lubisz być sama? Dla mnie to dwie różne sprawy.

Hej wszystkim
Widzę że trochę cisza była..
Promyczku po części Cię rozumiem, trzymaj się ciepło i dużo siły w nowym roku szkolnym
Wymig jak się Ciebie czyta naprawdę mogę powiedzieć że bardzo dużo przepracowalas po rozstaniu, nie wątpię że kosztowało Cię to dużo pracy, cieszę sie i trochę Ci zazdroszczę,
Że nie masz kontaktu z exem

A teraz u mnie, matko kochana tyle się działo.
Chyba jest lepiej żyje sobie z dziećmi, mam dużo spraw na głowie. Dzieci, dom, praca i małe plany
Z mężczyzną z którym się spotykałam zakończyłam na prawie miesiąc kontakt, potrzebowałam odpocząć i pobyć trochę sama ze sobą. Parę dni temu go odnowil i nawet jest mi miło, zobaczę co będzie daje sobie czas i nie chce już stawiać żadnych ograniczeń ani oczekiwań co do relacji. Samo wyniknie.
Ex w połowie sierpnia wyznał mi ze nadal mnie kocha i że kiedyś będziemy znowu razem nie potrafił zrezygnować z obecnej sympatii bo przecież we wrześniu wylatują i zapewne szkoda mu wycieczki
Nie wiem tylko po co mi to mówił, ale już nie próbuje go zrozumieć.
W każdym razie nie liczyłam na to że zakończy znajomość bo już go trochę znam, dlatego zagrozilam że jak nie da mi spokoju napisze do niej ze próbuje nas połączyć w trójkąt. Oczywiście odczepil się..
Czasami za nim tęsknię, nadal go lubię i staram się ogólnie mieć poprawne stosunki, ze względu na dzieci. Akceptuje że to już koniec jakiegoś etapu i trzeba żyć dalej jak by nie było.
Również mam lepszy i gorszy czas, ale jestem wdzięczna za to co mam i wiem że dam radę, wiem że będą jeszcze dobre i złe momenty a przy tych złych wzrastam..
Trzymajcie się cieplutko
Buziaki :*

Może się zakochała?!

Hej wszystkim. Piszę w zasadzie bez powodu, ot tak aby się wygadać. Wróciłem z wczasów, coś pięknego, kilka dni wyrwane z życia na zabawę i odpoczynek. Jednakże jak tylko wróciłem szara rzeczywistość znów mnie dopadła, tak samo jak szare myśli.. Mam jeszcze tydzień urlopu, koło domu kupa roboty, ale rano po przebudzeniu nawet nie chce mi się wstać i robić cokolwiek. Wszystko wydaje się być pozbawione sensu, brak mi motywacji. Na co dzień kiedy jest praca to mnie jeszcze zmusza do ogarnięcia się i funkcjonowania. Teraz myślę, czy by znów gdzieś nie wyjechać bo to pomaga, wtedy nie myślę o tym co za mną. Ale nie mogę też tak ciągle uciekać, bo nie da się tak żyć. Muszę się nauczyć żyć i cieszyć normalnym dniem, bo tych jest jednak w życiu więcej.

Hahaha teraz mama  mojej córki no moja żona w sumie się bardzo fascynuje krąży węszy podpytuje intryga kwitnie zabawne są obie w tym
Ja spokój wodza
Super przeczytać też taki post jak Twój Wymig ,a wiało grozą jeszcze na wiosnę .Ale wiesz co ?
Wiedziałem że dasz sobie radę
Trzymaj się
Pozdrowienia dla Rozproszonej Załogi.Myślcie o sobie życzliwie czasem.

Nie ma w tym żadnej magii
Odpowiedź na Twoje pytanie jest bardzo prosta wystarczy uważnie poczytać Twoje posty
poradziłaś sobie i radzisz,bo chciałaś to zrobić najlepiej jak potrafiłaś wykorzystując swoje możliwości w danych momentach.
W takich sytuacjach nie ma doskonałego wzorca do odtworzenia,czysto indywidualna sprawa.

Pozdrowienia

Hejo wszystkim bez wyjątku. U mnie prawie 14 miesiecy od rozstania i czuje się o niebo lepiej.
Tata dzieci rozstal się ze swoja pania to i do chłopaków na jakieś lepsze podejście. Ost byliśmy kupic rower dla mlodszego na urodziny i taki byl miły ze zaproponowal rowniez zakup dla mnie w prezencie na zbliżające się urodziny co skwitowalam tekstem "A potem mi zabierzesz?" trochę się obraził i uznał to za niepotrzebny komentarz ale chyba zrozumial ze przez swoje zachowanie nigdy juz miedzy nami nie będzie nic poza zdrowym kolezenstwem. Jutro mamy spotkanie by wreczyc prezent młodemu a w sobotę prawdopodobnie lecę nad morze z ciocia i chłopcami właśnie po to by świętować 8 urodziny młodego.

Co do kluczowego ex, oprocz tego jednego razu nie widziałam co już. Nic o nim nie wiem , nie dochodzą żadne informacje. Natomiast ja żyje pełnia życia. Baseny, paintball , skutery, teraz odrobina luzu w sportach , choc za 3 tyg znowu ide na wojnę z pistoletem na kulki. Jeśli któraś potrzebuje adrenaliny polecam. Swietna zabawa .

Co do plastra , przyjaznimy sie, spotykamy gdy jest okazja i tak jak sobie obiecalam jest dobrze, bez spin, bez zbednych zazdrości , emocji , z odrobiną tęsknoty a jednak zdrowo i rzesko. Wspieramy sie, gramy razem w gry online gdy jest czas , rozmawiamy i się śmiejemy.

Czyli mogę powiedziec ze jestem szczęśliwa. I oby trwało to jak najdłużej.

Ps. Nie zakochałam się . A myslalam ze może jednak.

U mnie dziś dziwna sytuacja wychodziłam właśnie z tramwaju z daleka widziałam że idzie policja po chodzie poznałam mojego exa który chyba odrazu też mnie zauważył . Szłam patrząc cały czas mu w oczy a on mi o dziwo nie uciekłam wzrokiem ani nie zrobiło mi się nie dobrze. Szłam z podniesioną głowa i miałam dziwne uczucie wyższości nad nim nie wiem czemu . Może dla tego że on wiedział jaka jestem a tu pokazałam spokój i opanowanie . Mam nadzieję że już coraz lepiej zemną . Chociaż przyznam się że ostatnio dużo o nim myślę i tęsknię za nim. No i dziś jak go zobaczyłam wielki przystojny chyba bardziej niz przed rozstaniem . No nic mam nadzieję że jutro nie będę miała napadu rozpaczy

Primyczek super cieszę się że u Ciebie coraz lepiej.  Z tą rozrywka kurde fajna sprawa musi być ja już nawet nie biegam ale czas to zmienić . Trzymaj się i bardzo dobrze że nie spotkasz przypadkiem exa i oby tak dalej . Silna babeczka z Ciebie

Owieczko współczuję , czytam i czekam aż wreszcie przyjdzie ten lepszy czas dla Ciebie bo masz sporo wspólnego z moją sytuacją.

Cześć Jesien u mnie zawsze jakaś taka ... pokręcona. Pracuje od 7 do 23. Nie mam czasu na nic, a w tym całym nawale pracy odezwał się do mnie ex. Dostałam od niego juz 5 wiadomość. Pierwsze typowo zaczepne, co slychac, mam sprawę. Teraz uraczył mnie treścią typu: przepraszam, tęsknie, nie chciał, się martwi... Nie mam czasu na pisanie smsów,  i dobrze bo korci mnie by napisać mu "a spierd..." ale jakoś nie mam serca. Teraz patrzę na niego z innej perspektywy. Mam super związek, wszytko się układa. Straszny z niego manipulant, wie dokładnie co napisać i jak. Na szczęście już umiem rozpoznawać takie osoby jak on. Pozdrawiam Was wszystkich ciepło

Moja żona odpłynęła ,odleciała ,jest w amoku i na haju od wczoraj .
Kto to sprawił ona sama ,ale pod wpływem takiego czegoś co ma 3mce, jest szaroburym tygrysem - dachowcem .Odpadła jak zrobił jej to samo co mnie  .
Wczoraj byłem u siostry ten mały wdrapał się po nodze na moje kolana potem na klatę, spojrzał mi głęboko w oczy i ja już wiedziałem ,że to początek  naszej przyjaźni.Hipnoza .
Rodzina twierdzi ,że sobie mnie wybrał i mają racje tak to można określić i tak to zabawnie wyglądało Nie odstępował mnie na krok, przylgnął po prostu,spał mi na kolanach i ramieniu  i jak się zbierałem do domu to głośno zaczął płakać .Teraz "poluje" na mnie u nas w domu skrada się.:)
Siostra ma jeszcze dwa psy,dwa konie i 3 koty aaaa i kaczora .
Pozdrowienia.

Halo Ekipa, co na pokładzie słychać?
Ostatnio miałam „przyjemnosc” z niedoszłymi teściami. Przypadkowe spotkanie. Ale spojrzałam głęboko w oczy, oschłe dzień dobry o poszłam dalej, bez cienia zmarszczki na czole i uśmiechu kurtuazyjnego. Mimo że serce waliło i potrzebowałam potem chwili na dojście do siebie. Nie wiem czy ze mną coś nie tak ze to wzbudza nadal taki ładunek emocji we mnie mimo ze w zachowaniu nie ma reakcji .... czy to minie?  Zy będę reagować na takie rzeczy inaczej? Ostatnio był lekki spadek, ale to chyba kwestia hormonów itd. Odcięłam się i tego się trzymam. Jednak takie niespodziewane sytuacje się zdarzają.

Czuje się dobrze, mam czasami spadki formy, od czasu do czasu pojawi się tęsknota i wspomnienia ale nie wpływa to jakoś na moje działania codzienne, nie destabilizuje. Żyje z dnia na dzień, myśle ze stabilnie. Nauczyłam się różnych rzeczy, sprawdziłam na wielu płaszczyznach. Ostatnio jednak przyglądam się sobie i tak doszłam do wniosku ze nie mam celu. Tak jakby życie w zawieszeniu (?) i oczekiwaniu na jakieś wielkie boom i przełom życia. Ale to co mam na ten moment jest czymś dl czego myślałam ze nie dojdę. Nie ma dram, nie ma płaczu, są czasami myśli, jest jeszcze zal, pewnie jeszcze będzie. Nie ma bezpośredniego kontaktu bo odcięłam to wtedy po tym spotkaniu. Ale są momenty ze czuje się taka pusta w środku, jakby już nic nie miało mnie czekać. Przyglądam się sobie żeby nie dopuścić do nawrotu, bo najgorsze co mogłoby być to powrót tego piekła.
Te relacje mnie niepokoją. Bo to objawy jak przy lęku. Ja na exa tak nie zareagowałam jak na nich ostatnio. Dziwne to. Chhba jednak tem zal i poczucie krzywdy z powodu również och postawy i zachowania jesy głęboko zakopany i stad tak A nie inaczej. Ale cieszę się ze nie stanęłam, nie było rozmowy ani innych takich. Bo oni wydawali się być zdziwieni tym ze ja z nimi rozmowy nie nawiązałam.... ona zek nie mogłam, to bylo dla mnie najlepsze.
Mam nadzieje Pyłku ze dasz sobie radę. Jestem w zasadzie pewna ze sobie poradzisz. Ale to zawsze wyzwanie, nigdy nie wiadomo jakie emocje mogą się pojawić. Myśle jednak ze długa i trudna droga za Tobą ale myśle se skuteczna. Zreszta ja sadze se po tal długim związku to nie da się osiągnąć stanu kompletnej obojętności. Ona może być ale nie na wszystko. Zreszta powtarzam to już któryś raz - Tyle o sobie wiemy ile nas sprawdzono.

Halo, czy Wam jesienne przesilenie tez daje się we znaki jak mi? Bo ja to mam ostatnio dość wszystkiego i najchętniej spedzalabym całe dnie w ciepłym łóżku, nigdzie się nie wynurzając. Ble!

Jazz, ja co chwila choruję. Za mną już  seria leków na przeziębienie, a w zeszłym tygodniu antybiotyk

Annkaa, jesteś wielka, pamiętaj o tym

Moja sprawy niby dobrze, ale czuję, że to nie koniec.

Oby do wiosny!

Pozdrawiam Was wszystkich

Paslawku, dziękuję

I powtarzając za Panem Roguckim "...potrafię jeśli chcę rozświetlić mrok".

Staram się, stres odbiera chęci, ale praca z psychologiem mnie wzmacnia - uczę się walki z debilami, takimi jak mój ex

Wymig to już drugi reaktor jest u Ciebie - super piękne oczy ma to małe To większe podobne do brata mojego Mechełka ,w miocie każdy kocurek był inny jeden czarny mój szarobury pręgowany a trzeci biały z szarym.
Co do Twojego posta porównywanie się z innymi to wiesz jak się kończy na ogół dołkiem w dołku ,to "narzędzie" jest mocno przez ludzi nadużywane podobnie jak różnicowanie i osądzanie,ocenianie.
Ty to Ty znasz i czujesz najlepiej tylko własne emocje i uczucia ,sposoby myślenia ,niektóre bardzo indywidualne a niektóre przyjęte, przejęte, nieswoje od innych.Inni  mają podobnie,ale jednak nie wiadomo do końca jakie mają punkty odniesienia jak się powinno czuć względem kogoś nie zadziałają w żaden sposób a tylko mogą powodować frustrację.Czasem przez to porównywanie się stoimy w miejscu i trafiamy na mur,który nie istnieje naprawdę.
Myślę że to co teraz masz to też jakieś echa i sposoby na regulowanie sterowanie tym jak powinno być - zwykła niecierpliwość.
W pewnych momentach ma się dość kolejnych dołków normalka z tym że konieczna jak chcesz wyzdrowieć to nie do uniknięcia.
Wywoływanie emocji na siłę i rozkaz jest możliwe tylko że po pierwsze nietrwałe a po drugie to oscyluje na krawędzi chorych emocji konwertowania tych niewygodnych na te przyjemne bardziej pożądane prowadzące ucieczkowo do strefy niby komfortu pozorowanego spokoju.
Ostatnio weryfikowałem z kumplem to pojęcie właściwie to nawet taki skrót myślowy "chore emocje" szybko można je wyzwolić i bardzo szybko się po raz kolejny przywiązać i przyzwyczaić do regulowania  niezdrowo np racjonalizując je  co w skutkach może prowadzić do ponownego uzależnienia od czegoś kogoś tam.
Na przyśpieszenia trzeba bardzo uważać nie ma co się śpieszyć traci się dystans w pośpiechu,zniecierpliwieniu, nieuwadze.
Doświadczanie to też indywidualna temperamentna sprawa.
Jedni lubią nabijać sobie guzy inni nie.
Czasem to wydaję się strasznie trudne i pogmatwane z tymi emocjami uczuciami ale tego w szkołach nie uczą raczej uczą jak je tłumić i nie okazywać i nie wyrażać nawet przed sobą samym co nie sprzyja kontaktowi a ten kontakt to ważny punkt odniesienia bo nawet jak emocje płyną z mylnych błędnych nierealnych  przekonań to prawdziwie bolą czujesz to co czujesz ani dobrze ani źle po swojemu a wiesz i możesz znać swoje zdrowe czucie wracanie do równowagi trwa to też fizjologia i psyche w jednym
Nie popędzaj się znowu i nie przeginaj z analizowaniem łagodnie i z troską podejdź znowu do siebie .
Inni nie siedzą Ci na głowie znaczenie ich doświadczeń nie musi być wielkie i ogromne.
Czasem z resztą zwyczajnie się męczymy i nie ma w tym żadnej specjalnej głębi.Jest coś takiego jak pamięć uczuć w porach roku ,też tego nie mogą udowodnić "naukowo" ale może rok temu coś się działo z Tobą i to taki cień echo tego co było.
Pozdrowienia kocie pozdrowienia.

Cieszy mnie to ze dostrzegasz pozytywy. Z tego postu mimo wszystko emanuje progresja nie wiem czy jestem nienormalna czy oboje jesteśmy normalni. Myślę, ze to kwestia osobowości. Ja opanowałam względnie sferę afektywną, poznawcza. Przeanalizowałam so i jak. Ale są jeszcze rzeczy które wracają. Emocje. To często opozycja do rozumu. 
Ja jeszcze nie umiem sobie wyobrazić kogoś innego obok. Mimo prawie roku to dla mnie za wcześnie. Tych barier nie pokonałam. Może kiedyś. Mi tez się zbliża rok, a to w zasadzie jak nic ... jakby to było wczoraj. Dlatego tez koje urodziny to zmierzanie do podsumowania. Bo to co piszesz paslawek - wtedy były wyrazne sygnały co i jak, to już się działo. Za chwile będą miesiące ze będę mogła powiedzieć ze rok temu o gej porze to nie miałam z nim kontaktu. Takie domknięcie. Ulga i przerażenie zarazem. Bo czas jakby płynął w innym wymiarze.

Tak ta jesień przyniosła jakąś chandre która się wszystkim udziela..
Ja już jestem po urodzinach i w sumie nie miałam co świętować, cieszę się że mam już je za sobą, za miesiąc minie rok od rozstania i mam nadzieję że będzie mi lepiej bo cyklicznie zamknę koło, już nie będą mi przychodziły powiadomienia odkryj ten dzień na nowo że zdjęciami eksa w roli głównej Eks cały czas mi miesza, mam już niewyobrażalnie tego dosyć, powiedziałam mu że nie chce z nim być. O dziwo mimo tego wszystkiego co przez niego przeszłam ciężko było mi to mówić. Daje sobie kolejny rok na dojście do siebie
Nie ma co się poganiac, czas, czas i czas..
Buziaki
Miłego pięknego weekendu

Ja jesieni nigdy nie lubiłam i nie lubię, plucha, deszcz, szaro, buro. Ble! I jeszcze tak szybko zrobiło się zimno, ze człowiek nie zdazyl się oswoić.

O tak, grzyby to jest fajny sposób na relaks. Dziś byłam na 3 godzinnym spacerze z koszykiem
Ja mam problem z weekendami, z długimi jesiennymi popołudniami, mam problem z rzeczami i sytuacjami które nosza w sobie ładunek emocjonalny i wspomnienia. No i unikam kontaktu z tym chociaż to przecież nie pomaga. Czas by się skonfrontować a ciagle jest bariera przed tym.
Nie lubię wracać do pustego mieszkania, mimo moich dwóch kotów które jak mogą tak mi humor poprawiaja i zapewniają dawkę ruchu. Staram się wypełniać czas jak tylko mogę aby mentalnie się wyłączyć. Nie zapominam o tym ze w tle ciagle jest ta paskudna choroba. Dlatego nie zamiatam pod dywan emocji i nie ukrywam gdy cis nie tak się dzieje, tylko się przyglądam bo nie chce do tego wracać na nowo, za dużo zeobilam aby teraz wywiesić biała flagę. Ja chyba depresje mam w genach przez te urodziny w październiku
Co do porównywania się to staram się szybko takie myśli odciągać od siebie. Wiem ze każdy przeżywa indywidualnie i ma do tego prawo. Nic nie jest lepsze czy gorsze. On robi jak robi bo do tego prawo. A swoją droga nikt nie wie co tak naprawdę za ta powierzchownością jest. I ja tez mam prawo czuć to co czuje. Jednak mam takie obserwacje, ze wiecie, początki, pierwsze tygodnie czy miesiące to każdy chce ci pomoc, rozmawia z tobą, wyciąga gdzieś, słucha itd. A Ostatnio, po długim czasie spokoju i dobrostanu, zdarzył się kryzys i doświadczam sytuacji kiedy ludzie reagują zdziwieniem ze np. mam gorszy dzień i potrzebuje pogadać o tej sytuacji. Wtedy słyszę komunikaty wprost i nie wprost ze „szkoda marnować sobie czas”, „weź się w garść”, „nie możesz tak myśleć”, „przyjdzie na ciebie czas, zobacz na tego i tamtego”. To podejście jest już inne i to mnie poniekąd wtórnie traumatyzuje bo nie czuje zrozumienia tylko niedopasowanie do realiów i stad to moje porównywanie się bo jak 20 osób ni tak mówi a ja czuje inaczej to znaczy ze to ja nie pasuje do układanki.
Ah, ja tez sobie wylałam swoje żale, a co tam, czasami trzeba trochę krwi upuścić
Dziś piękna pogoda, chyba będzie dłuższa przejażdżka

Oj Pasławku kota pod pachę;)i do lasu na Mazowszu pełno grzybów:)

Trzeba będzie pozmieniać trochę rejony działania w lasach bo te które znam najlepiej od lat wyjałowiły się niestety.
Kot chętny na spacery niby się trochę boi ale łebka za pazuchę nie chowa patrzy na świat - mam już oczywiście świra na jego punkcie a on to wie

Oj po zdjęciach widać że mocno kochasz tego kocura który jest mega . Ja to ci sasanki zazdroszczę jest cudowna

Chciałabym zobaczyć Paslawka z tym kocurem za pazuchą jak zbiera grzyby

I jedno i drugie Pyłku fotek kota jest już milion z tendencją wzrostową.

Wymig kto wie może jutro kto wie