dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Wymig nie przerywaj leczenia. W takuch chwilach choroba lubi wrocic ze zdwojoną siłą.  A ze domatorka. Tez nie bywam. Od pn do pt.  Gdyby nie pojawil się nikt nowy tez bym dalej tak wegetowala. Czekalam rok. Nawet nie wiem na co. Chyba na to by byc autentycznie gotowa. Kiedyś i tobie się tak stanie. Za młode i za fajne jestesmy by być same.

Plany na wrzesnien rewelacja. Ja tez odwiedzę morze pod koniec września. Taka moja tradycja urodziny mlodszego syna nad wodą .

Cześć Wam

Ja od jakiegoś miesiąca mam taki kryzys w pracy, ze ostatnio poszłam złożyć wypowiedzenie zachowując 3miesieczny jego okres. Kierowniczka nie chciała uruchamiać procedury mojego odejścia, liczy, ze zmienię zdanie i umówilysmy się, ze jesli mi się nie odmieni to we wrześniu podpiszemy wypowiedzenie na miesiąc. Mi pasuje. Chociaż z drugiej strony to byłaby dla mnie mobilizacja, żeby czegoś szukać. Obiecała tez porozmawiać o mojej podwyżce. Zobaczymy. Czuje jakieś wypalenie w tej pracy, chociaż jeszcze niedawno bardzo ja lubiłam. Jestem zaskoczona, chyba mi się ulało już, nigdy tak nie miałam.

Prywatnie wszystko w porządku. Bez rewelacji, jest po prostu ok. Z Policjantem mam kontakt cały czas, jesteśmy umowieni na środę. Poznałam tez rapera. Śmieszna sytuacja, ale dużo by opisywać. Ktoś z boku mógłby nazwać to przeznaczeniem. Zobaczymy. Na pewno dużo się uśmiecham podczas rozmów z nim, tak mówi moja Mama :-P

Strasznie lubię Cię czytać zawsze pięknie i mądrze . Ja też pozdrawiam ciebie i was wszystkich :-).

"Chodzisz wciąż w kółko.
Zatrzymaj się, proszę.
Po co to robisz?

- Nie umiem być bez chodzenia
a nie wiem dokąd mam iść.
Dlatego chodzę w kółko.

- Chodzisz wciąż w kółko.
Zatrzymaj się, proszę.

- Jeżeli przestanę iść,
przestanę być.

- Przyjacielu, który chodzisz w kółko,
jesteś czym innym
niż tym wariackim chodzeniem w kółko.

Możesz cieszyć się tym, że chodzisz,
ale nie w kółko.

- A dokąd mogę iść?

- Idź tam, gdzie możesz odnaleźć najbliższą ci osobę,
gdzie możesz odnaleźć siebie."

Pozdrowienia

Hejka co tam u was ?
Ja dziś doszłam do wniosku że zawsze się powinno wierzyć w swoje przeczucia . Pamiętacie pisałam o facecie który wzbudza we mnie wszystkie emocje i coś mi w nim nie pasuje że mam jakiś nie pokój . Miałam rację facet jest tak głupi i tak zaczyna w padać we własne sieci że mnie już to śmieszy . W sumie i tak nie chciałam się z nim spotykać bardziej traktowałam go jako nowego znajomego. Tylko że on myśli że poznał kolejna naiwna która się nabierze na jego teksty i to mnie chyba wkurzyło . Wiem że to jest typ faceta chyba który łowi słabe dziewczyny i chcę pokazać jaki on troskliwy . Zemną mu się nie uda !!! W czoraj dzwonił o 12 w nocy i wydzwaniał chyba będzie kolejnym na czarnej liście .
Miłego dnia kochani i pamiętajcie jeśli macie złe przeczucia to.cos jest nie tak a nie dla tego że nie ufacie ludziom . Cieszę się że mnie to nie ruszyło choć wkurza mnie że myślał że jestem aż tak naiwna....

Jezz współczuję i dużo zdrówka życzę .  Dobrze że już po wszystkim .
Nie wiem czy chce mi się to rozwijać w skrócie panu zaczęły się chyba dziewczyny mylić od jakiegoś czasu zauważyłam że coś dziwnie pisze . Dziś rano napisał że fajnie spędziło się wczorajszy dzien i powinno znaleźć się więcej czasu dla siebie żeby jak najdłużej być ze sobą . Po czym z dupy napisał że chce zemną (tu napisał moje imię dla zmyły że niby to do mnie było z wczorajszym dniem  ) spędzać zemną czas zebysmy śniadania mogl zemną jeść . To jest chaotyczne bo on się już myli i pisze do innej a wysyła do mnie . Po czym udaje że to było do mnie . Tylko wpadł bo my się wczoraj nie widzieliśmy

Ja Tobie Jazz życzę i mam nadzieję że "lepszego" nie znajdziesz a znajdziesz takiego,który jest dokładnie taki jaki jest i być powinien
czyli takiego którego pokochasz a on pokocha Ciebie z wszystkimi wadami cechami zaletami.Taki wystarczy nie musi być "ideałem" tak samo Ty dla niego."Klątwa " ja Cię kręce.Słowa nie BOLĄ
Dobrze że masz już z górki z tym guzem i jest już po wszystkim.
Ściskam (delikatnie ) za to mocny buziak .:)
Pyłku możesz robić za wykrywacz "ściemniaczy".

Miłej niedzieli dla wszystkich

Tatku mam nadzieje, ze tak właśnie będzie. Buziam i ściskam :*

Dziś za to spędziłam calutki dzień z Policjantem. Bardzo go lubię i fajnie spędza mi się z nim czas

Też się nad tym zastanawiałam ostatnio :-P
Co u ciebie promyczku ?

Promyk aż miło się czyta widać że plaster ewidentnie ci pomógł to dobrze .  U mnie ok urwałam kontakt z tym co miałam dziwne uczucie i mam go z głowy choć trochę się przyzwyczaiłam do tej adoracji choć pewnie nawet szczera nie była . Poznałam fajnego chłopaka tzn znam go od dwóch lat ale teraz jakoś więcej rozmawiamy śmiejemy się jest fajny strasznie . No właśnie ale .... ewidentnie mi daje do zrozumienia że mu się podobam i ciężko mi się dać namówić na kawę na mazurach :-P.
Ostatnio też się zaczęłam zastanawiać nad plasterkami nad opcja bo może mnie już nic innego nie czeka . Ostatnio nawet dostałam od klienta propozycje wyjechania gdzieś za granicę a może by tak korzystać z tego co oferują ? :-P.
Promyk a myślałaś co dalej jeśli skończy się ta znajomość co dalej ?

Super podejście no cóż to baw sie teraz dobrze na maksa wykorzystaj piękne chwile ;-)

Widzialam jazz jego przyjaciela (to ten gej?) moze to woda dziala na ciebie tez tak pozytywnie?
Mysle ze pomalu kazda z nas zacznie dorastac do tego by wreszcie cos zmienić w życiu. Ja wybralam opcje plastra. A któraś z Was moze trafi na milisc?

Zauwazylam tylko jedno. Im mniej się angazuje, im mniej okaxuje uczucia i zainteresowanie tym bardziej adorowana jestem przez druga stronę. Moze takim trzeba byc?

Tak Pawle piszesz wszystko tak jak jest tylko akurat nie o to mi chodziło. Szanujemy się , lubimy i wszystko jest dobrze , bardziej chodzilo mi ze gdy druga strona wie że od samego początku granica była wyznaczona i nie do orzekroczenia to pijawia się w nim chec przekroczenia i zatarcia wlasnie tej granic. Pomimo tego ze nadal powtarzam zeby tego nie robił.

Tu caly czas jest jeszcze ta mała przeszkoda wzajemnych odmiennych typów ludzi p ktorych potencialnie myślimy ze beda stac u naszego boku. On marzy o niskiej małej drobnej dlugowlosej brubettce, ja batomiast o wysokim umiesznionym blondynie.
Ani ja ani on nie potrafimy wybic sobie tego z głowy i wiem że za jakiś czas u mnie lub u niego pojawi sie ten ideał i wtedy była by krzywda.
To bardziej przyjaciel niz chłopak. Czlowiek z ktorym mogę porozmawiac o marzeniach, potrzebach , aktywnie spędzić czas, obejrzeć film, przytulić się i być poprostu szczęśliwym.
Cały czas go jednak stopuje i chyba to wlasnie go nakręca.

Promyczku tak, to moj PsiapsiGej petarda, co?:D

Tatku rozkreciles nam się tu na forum. Ja nawet eemotki wstawać nie potrafię

A nie boli cie reka od fap folderu ?

Żyję.

Wróciłam z urlopu jeszcze bardziej zmęczona niż przed. Zmęczona psychicznie, emocjonalnie. Nie odpoczęłam w ogóle.

Kumulują się problemy, więc postanowiłam wrócić na terapię. W sobotę mam psychologa i może jemu uda się poskładać mnie do kupy.
Wariuję na wszystkich frontach, od zdrowia ( idę do endokrynologa), przez byłego i jego apelację w sądzie, po moją pracę i mój związek.

Czuję niesamowite wypalenie na każdej z tych płaszczyzn. Nic mi się nie chce, na niczym mi nie zależy. Najchętniej poszłabym spać i wstałabym na wiosnę, bo ten rok mnie zabija. Nic się nie układa, a tylko dochodzi problemów.
Gdyby nie moja córka, spakowałabym się i wyjechała w cholerę. Z moimi oszczędnościami dożyłabym do przyszłego piątku, ale co tam
Serio, tylko córka mnie jakoś trzyma, bo nie wyobrażam sobie jej życia przy ojcu, gdyby mnie zabrakło.

Cieszę się Promyczku, że jesteś radosna, Jazz zdrowiej, Pyłku nie przejmuj się debilem - jeden taki też próbował mnie zainteresować, wysyłając do mnie dziwne smsy, takie nie do mnie, ale żebym się odezwała Wymig, będzie dobrze, Tatku, dobrze że jesteś

Owieczko, przykro mi, ze los kopie Cię w ten sposób po dupie. Wierze jednak bardzo mocno w to, ze każdy z nas obrywa na tyle, na ile jest w stanie to wszystko udźwignąć. Z doświadczenia wiem tez, ze po każdej burzy wychodzi slonce i później jest już po prostu dobrze. Brzmi banalnie, ale takie właśnie jest życie - wieczna sinusoida. Trzymam za Ciebie kciuki i przesyłam ogrom ciepła i buziaków. Dasz radę Silna Kobietko! <3

Pyłku masz Ty szczęście do jakichś dziwnych adoratorów. Ale jeśli tego „ostatniego” lubisz - idź z nim na kawę, za mąż przecież nie wychodzisz, a możesz miło spędzić czas. Po prostu:)

Dobry ruch powrót na terapię nie jesteś nowicjuszką Owieczko przypomnisz sobie i odświeżysz techniki dawania rady z emocjami które wystąpiły w związku z Twoimi problemami nie trzeba Ciebie przekonywać motywacje masz już w sobie.
Jak reszta Ekipy pozdrawiam i wiem że sobie poradzisz tak jak na wiosnę.
Te przeszkody kłopoty kiedy ich nie będzie ,a u mnie po staremu wizyty w szpitalach i poradniach mama powoli dochodzi do siebie chciałaby już fruwać jak dawniej ale lepiej spokojniejsza jest po kontroli markery są w normie zagoiło się wszystko super.
Wczoraj czyhałem na hamak pół dnia żona mnie z niego wycyckała podstępnie.
Czekałem cierpliwie i podawałem napoje chłodzące w dużych ilościach co by wreszcie poszła siku dzielna była ale natura wygrała

Promyczku i tak w tym temacie długo był spokój statystycznie musiał się trafić jakiś dureń - szybko zneutralizowany.

Dziękuję Wam

Ja wiem, że sobie poradzę, muszę. Tylko...poskładanie wszystkiego do kupy, znalezienie w sobie chęci ( więcej mam sił niż chęci) i być przy tym radosną i szczęśliwą, wymaga czasu i pracy.

Moja przeszłość odbija się na moim związku i nad tym będę pracować z psychologiem. Tylko, że moj związek to jest najmniejszy dla mnie problem. Chociaż mój Facet zapewne uważa, że jest to rzecz najważniejsza i nad tym powinnam się skupić. Ja jednak bardziej potrzebuję uspokoić stres związany z ex, z jego zagraniami, złośliwościami oraz z wypaleniem zawodowym. Z pewnych powodów nawet nie myślę, by w najbliższym czasie zmieniać pracę, ale chciałabym by mi się chciało.
Te dwie rzeczy, ex i praca powodują u mnie spadek nastroju, kumulują moje złe emocje, które z kolei lądują na M.
W wakacje mieliśmy odpocząć, gdy tymczasem nie mieliśmy nawet czasu na jakiś relaks. Pogoda do doopy, a że nie byliśmy sami, tylko z całą moją rodziną, to trzeba było kombinować co i jak robić. Przez 2 tygodnie tylko raz byłam  nad jeziorem ( na rowerkach) i byliśmy raz na wycieczce objazdowej. W przedostatni wieczór poszliśmy zupełnie sami oglądać zachód słońca.
Mało mamy dla siebie czasu, a ten czas co mam, chcę dzielić również z córką. I tu też jest zgrzyt. Bo i ona chce pobyć trochę tylko ze mną i wiadomo, że on też tego chce. A ja jestem jedna, nie podzielę się. Spędzamy wspólnie czas, ale każde z nich chce mieć mnie czasem dla siebie. A ja czasem chciałabym mieć czas dla samej siebie.

Za miesiąc kolejna rozprawa w sądzie. W międzyczasie ta apelacja do pierwszej sprawy, czuję że wszystko ucieka mi z rąk.

Jazz, oficjalnie o córkę, ale chyba wszyscy, nawet sędzia, widzą, że robi mi po prostu na złość. Ba! Sam przyznał z w sądzie, że skoro ja nie chciałam robić tego czego on oczekuje, więc przyszedł do sądu.
Wytoczył sprawę o rozszerzenie kontaktów, do 3 weekendów w miesiącu, na co ja się nie zgadzam, bo też chce mieć weekendy z dala od szkoły i obowiązków, ale za to proponuję mu 1 dzień w tygodniu. No to on nie chce, bo nie ma czasu...
Ja z kolei, wytoczyłam mu a podniesienie alimentów, córki potrzeby się zwiększyły, sąd mi przyznał rację a on złożył apelację, w której z nowym prawnikiem opisali jaka to ja zła jestem, dostało się nawet jego b. pełnomocnikom i sędziemu

Generalnie zatruwa mi życie, manipuluje córką, mówi jej niestworzone historie, zabiera do jakichś znachorów, cały czas mi mówi co ona ma jeść, co  i kiedy ma robić, na co chodzić....tak się nie da.

Pojawiła się w jego życiu smutna, zagubiona, zmęczona i z wielką paczką pod pachą. Dzień dobry, paczka, podpis, dziękuję, do widzenia.
Drugi raz zobaczył ją gdy kłóciła się, że zbyt długo musi czekać na gotówkę za paczkę. Stała z naburmuszoną miną jak mała dziewczynka, która nie może poradzić sobie ze sznurowadłami.
Trzecie spotkanie nastąpiło gdy on wyszedł do klienta na podwórko sklepu, ona przemoczona czekała w busie na wyjazd ze smutną miną i głową opartą na szybie... Podszedł do busa, otworzył drzwi, zapytał co się stało. Odpowiedziała mu, że nic... On powiedział "pani G. głowa do góry, będzie dobrze... zaraz zrobimy porządek i pani wyjedzie"
Trzecie spotkanie to uśmiechnięta pani G. kłócąca się z powietrzem o czas i pieniądze... ale mówiąca jakby do niego. Hmm takie kto się czubi ten się lubi???
... no i podjął rękawicę Równie stanowczo powiedział, że nie zawsze pracownicy są winni organizacji pracy, podał kartkę z numerem telefonu i powiedział "Pani pisze sms z kwotą pobrania, ja ogarniam kasę... chyba, że woli pani dalej się kłócić..."
Później była paczka... i uczeń Pani G. Pani G. napisała smsa, że odbiera paczuchę i czy jest gotowa. Przyszedł uczeń i... nie dostał paczki bo... "paczki dla pani G. nikomu nie oddamy"
Napisał wtedy smsa, odpisała, że młody się uczy, on odpisał, że wolałby widzieć panią G. a ona odpisała, że już zawsze będzie przynosiła paczuchy...
Odpisał, że będzie zaszczycony i dostał za to dwie garście cukierków...
Haha... dopiero po 2 tygodniach dowiedział się, że to wynikało z tego, że młody skończył nauki
Po cukierkach zaproponował przejście na "Ty" iii ... spacer
Był spacer, kawa, rozmowy, fajna atmosfera... zapewnienie, że oboje nie szukają związków i jej pytanie "zobaczymy się jeszcze?"
Od spotkania codziennie odwiedzała go w pracy, miała przy tym promienny uśmiech i radość w oczach
Drugie spotkanie było takie bardziej domowe choć proza życia sprawiła, że była troszkę smutna... On już teraz wie, że prozą życia był D.
Chciał ją pocieszyć, wziął za rękę... paluszki same się splotły i zrobiło się... tak troszkę romantycznie
Pożegnanie było przytulaśne i nie do końca przyjacielskie... Było klejąco i romantycznie
... i  było coś jeszcze... nie, nie sex Udowadnianie sobie, że mogą się zbliżyć do siebie na odległość nosków i się nie pocałują...
Ehh... dała mu całusa 4 dni później... on go sobie odebrał po kolejnych 4 dniach...

Przekroczyli wtedy granicę...
tak, wtedy gdy stali w objęciach wiedział, że nic już nie będzie jak wcześniej... a żegnając się oboje wiedzieli, że poszli w stronę, w którą oboje dalej iść nie chcą...
Gdy dawali sobie całusy wiedzieli, że koniec jest kwestią dni Brali z relacji tyle czułości, dotyku i namiętności ile się dało, kradli dla siebie każdą sekundę.
Zniknęła nagle... gdy zetknęli się służbowo a on zapytał co się dzieje odpowiedziała, że nie ma czasu, ale obiecuje, że zadzwoni...
On czuł, że to koniec, ale dał jej czas... ona dawała sobie czas i opcję gdyby nie wyszło z D... lub hmm faktycznie nie potrafiła mu powiedzieć, że odchodzi.
Czekał 4 tygodnie, a ona milczała... Przez ten czas widzieli się służbowo 3 razy, po dwóch tygodniach raz jeszcze poprosił żeby zadzwoniła bo jej czas się kiedyś skończy...
Po czterech tygodniach zadzwonił zamknąć znajomość na swoich zasadach....
Powiedział, ze o nic już nie pyta, że od początku wiedział, że to koniec... jest mu tylko przykro, że ona trzymała go w zawieszeniu budując w tym czasie swoje szczęście...
Powiedziała mu, że nie wiedziała jak ma to powiedzieć, że nie chciała go urazić.
Powiedział, jej, że kiedyś rozmawiali o relacjach, że wtedy oboje ustalili, że najważniejsza jest rozmowa, że zawsze trzeba rozmawiać... tak po ludzku.
Przyznała rację, przeprosiła... i powiedziała, że nie chce by byli teraz wrogami...
....tylko dla niego mówiąc, że nie ma czasu na rozmowę kłamała lub nie miała czasu bo był jej obojętny i szkoda jej było czasu.
... tylko dla niego odwlekając zakończenie wiedząc, że koniec jest nieunikniony nie szanowała jego czasu
... tylko dla niego każąc mu czekać jak psu na kość upokorzyła go
... tylko, że odwlekając koniec być może robiła sobie opcję powrotu gdyby nie wyszło z D.

W ten oto sposób stała się jego wrogiem...

Od tego momentu ona znów będzie dla niego panią G. a on dla niej panem Ł

Nie... to nie jest z jego strony złośliwość...

On teraz dba o własną dupę... nie chce być jej kolegą na wypadek gdyby ona "upadła"
Nie chce, bo wie, że znów by podszedł, podał rękę i historia zatoczy koło...
Nie zrobi tego bo ona już na to nie zasługuje, a jemu nie pozwala na to szacunek do samego siebie

THE END

P.S.

Jutro aniołek, który miał go strzec odlatuje tam skąd przyleciał...
Rozdział "Pani G" został zakończony...

Jeśli chodzi ci o osoby które rzucają że im łatwiej to dla tego że one miały czas na poukładanie sobie w głowie rozstanie. One już wcześniej przestają coś czuć (umiera miłość). Osoby rzucane często nie zauważają że jest coś źle albo nie dopuszczają do siebie myśli że jest na tyle źle żeby się rozstać . Poblokuj ja wszędzie i choćby nie wiem jak cię korciło nie wchodzć na jej portale . Wiem że ciężko ale tak trzeba jak widzisz to nie pomaga . Coś robisz dla siebie czy tylko ja wspominasz i oglądasz zdjęcia ?
Mi mimo że za parę miesięcy minie dwa lata też zdarza się o nim myśleć i tęsknić ale już tak nie boli . Trzymaj się

Staram się ciągle coś robić, aby nie myśleć. Kiedy mogę to podróżuje, wychodzę ze znajomymi. Aczkolwiek z tym coraz gorzej bo w tym wieku każdy zajęty swoimi sprawami. Zapisałem się do szkoły językowej i wróciłem na kurs taneczny który kiedyś odpuściłem. To nie jest tak, że siedzę w domu przy albumie zdjęć i wspominam. Po kilku miesiącach, był okres, że naprawdę czułem się ok i myślałem, że będzie coraz lepiej. Po prostu ostatnie kilka dni to taki nawrót wspomnień, które doprowadziły mnie do tego, że zajrzałem na jej fb. Paslawku, zaraz po naszym rozstaniu dowiedziałem się o nim, także to też nie jest tak, że teraz jestem zdziwiony, że ona kogoś ma. Po prostu teraz pierwszy raz zobaczyłem ich na zdjęciu, razem. Własnie tym bardziej to boli, bo inaczej bym się czuł gdybyśmy się rozstali i po jakimś czasie kogoś znalazła. A inaczej kiedy zostawiła mnie dla innego. Plus do tego tak to wszystko zmanipulowała, że wyszło na moją winę, bo to ja się wyprowadziłem. A z nim się ukrywała przez jakiś czas, aby właśnie nie wyszło, że się od razu spotykają. Nie sądziłem, że jest aż taka wyrachowana. Mija 9 miesięcy, a mnie dalej zwykłe głupie zdjęcie niszczy doszczętnie. Najgorsze jest to, że mieszkamy baardzo blisko siebie i przynajmniej do końca roku nie mam za bardzo warunków finansowych aby się stąd wyprowadzić. A w tej chwili chciałbym stąd wyjechać jak najdalej, chociaż też nie wiem czy to by pomogło. Czy to, tak samo jak te wszystkie zajęcia czasu nie są zwykła ucieczką, a ponure myśli i tak mnie dopadną w chwili spokoju.
Edit. W sumie faktycznie to, że wątek mało aktywny to jednak na plus dla dziewczyn, że sobie radzą

Z tą zamianą gałęzi to pewnie znasz - eks nie była zbyt oryginalna z przerzuceniem odpowiedzialności też.Doszło do do Ciebie że zdradziła tego nie wiedziałem albo nie doczytałem.Trochę dodatkowa rzecz do przepracowanie to nie tylko rozstanie.
Wszystko jakby przewidywalne ale jak się na to patrzy z boku gorzej jak się w tym jest.
Po prostu nie przestawaj robić tego co roisz może terapia jak się zadręczasz .
Z wyjazdami różnie bywa jedni odżywają inni po czasie uciekają w samotność.Jak nie zrobisz to nie sprawdzisz.
Najlepiej poukładać to wszystko w głowie uniezależniać się od innych ludzi w tym co mówią robią i tego co się stało
nasze reakcje bywają obowiązkowo odruchowe wydaje się że trzeba czuć ciągle rożne uczucia i nie ma wyjścia.Drugi odruch to uciekanie tłumienie niechcianych emocji zagłuszanie rozpraszanie znieczulanie bólu nie poznasz myśli przekonań tych podświadomych jak  będziesz ciągle walczył i uciekał - bez rozpoznanie nie da się zaakceptować i uwolnić bo nie wiesz z czego trudno to samemu zrobić.Uczucia są od tego żeby poznać podświadome myśli przekonania i oczekiwania potem masz wybór co z tym zrobić co zmienić i jak .
Takie nawykowe mimowolne tłumienie odwleka tylko emocje w czasie tak jak teraz się stało jak wlazłeś na FB .Jest jeszcze to wchodzenie zakotwiczanie się w smutku przygnębieniu użalaniu się to wciąga i przykrywa inne nieprzyjemne uczucia gniew rozczarowaniem złość bo nie wypada nie wolno można oszaleć - nieprawda wypieranie się powoduje chorowanie uczuć najpierw wydaje się że nic nie czuć potem wybuchają ranią i powodują chęć odgrywania wyżywania się eskalują i stają się trudne do wytrzymania- można nad tym panować nie tłumiąc tylko dobrze się w tym ćwiczyć i rozszerzać swoją świadomość. Głupstwa których nas nauczono na temat uczuć trudno pozmieniać -  jak coś się pojawiło to musi wybrzmieć i nie musisz za tym podążać z działaniem na przykład myśleniem o odwecie robieniem na pokaz na złość itp
Znalezienia sposobu na zmiany potrwa nie zmienisz przekonań z podświadomości sam z siebie w kilka miesięcy nie które wzorce są zakorzenione mocno stawiają opór wydają się nie możliwe do ruszenia .Jak ruszysz to zacznie odpuszczać
Trzymaj się.

Te które znam z IG wyglądają zaj.... kwitnąco i to tam żadne filtry

W pewnym momencie dochodzi do etapu, kiedy ludzie po prostu idą do przodu i dobrze, bo ile można siedzieć i wspominać byłego faceta. Wszystkie takie rozstaniowe wątki w pewnym momencie wymierają, bo nie ma grupy, która mogłaby je przejąć i ciągnąć dalej.

Zapraszam do pogotowia energetycznego
Wyśmienicie i super czytać takie posty jak Twój Jazz
Uściski buziaki pozdrowienia.

Leć Smoku leć :*

Dla Jazz-Smoka wzniosły cytat teraz będzie nie powstrzymam się bo pasuje jak najbardziej i dawno nie było czegoś górnolotnego .

"Nasze myśli i uczucia są jak rzeka. Jeśli spróbujemy powstrzymać bieg rzeki, napotkamy opór wody. Lepiej jest płynąć z jej prądem, a wtedy może uda nam się pokierować tym przepływem tak, jak zechcemy. Nie wolno nam usiłować go powstrzymać.

Miej stale na uwadze, że rzeka musi płynąć, a my mamy podążać z jej biegiem. Możemy być świadomi każdego strumyka, który do niej wpada. Możemy uświadamiać sobie wszystkie myśli, uczucia i doznania, które w nas powstają - być świadomi ich narodzin, trwania i znikania. Widzisz? Teraz opór zaczyna zanikać. Rzeka percepcji wciąż płynie, ale już nie w ciemności. Teraz płynie w słońcu świadomości. Dbać o to, aby owo słońce stale świeciło w naszym wnętrzu i oświetlało każdą strużkę, każdy kamyk, każdy zakręt rzeki"

Słońce masz w sobie Słońce

Jazz miło czytać takie rzeczy, bardzo mnie to cieszy ja mogę powiedzieć ze bywam szczęśliwa coraz częściej, ale jeszcze brakuje do wyleczenia i spokoju.
Niktinny - czasami te spadki nastroju po długim czasie od rozstanie sprawiają wrażenie ze stoi się w miejscu. Ale tak nie jest. Zobacz ile rzeczy zrobiłeś dla siebie, ile przetrwałeś nawet hak bywało ciężko i chciało się po prostu zadzwonić czy napisać, wrócić do tego co było. Ja tez mam taki czas, zaraz będzie prawie ze rok, chociaz wydaje mi się ze to było niedawno, to patrzę na siebie z dystansu i widzę ile rzeczy w tym czasie się wydarzyło. Więcej niż kiedy byłam z Ex. Nie tylko pozytywnych. Ale to jest to co pisze Jazz - jestem bardziej świadoma siebie, tego co czuje, skąd się biorą te emocje, ze jesyem silna, ze daje sobie radę, ze jest życie bez Ex i może być inne, niekoniecznie gorsze itd. Stawiasz fundamentalne pytanie jak mozna tak łatwo zmienić kogoś z kimś się jest, żyje, uprawia sex. Mi tez do dziś to się w głowie nie mieści bo ja mam inny rodzaj przywiązania i patrzenia ma relacje. Ale się zdarzyło. Spotkałam kogoś kto tak mógł. I zrobił to wszystko bo MÓGŁ i CHCIAŁ, jakkolwiek by tego nie tłumaczył. Czasami patrzymy na ludzi przez pryzmat nas samych. Bo zaufanie, bo porozumienie, bo znamy się na wylot, bo się sprawdzało tyle lat. A nigdy nie znasz kogoś do końca. Bo tyle o nas wiemy ile nas sprawdzono. I to jest próba. Ciężka, trudna, ale to jest po coś. Wiem ze może teraz nie wierzysz w to ze może być inna relacja, ktoś inny z tymi wszystkimi atrybutami o których pisałeś. Ale pewnie tak będzie. Mi tez to ciężko zrozumieć ale wierze w to ze nic nie dzieje się be powodu. Ja teraz dziękuje Opatrzności ze mnie stamtąd zabrała bo nie byloby dobrze. Teraz wiele różnic wodze wyraźniej. Różnic które kiedyś przesłanialo mi przywiązanie, „docieranie się”. Ale nie robię nic na sile, pozwalam sobie na smutek, na wspomnienia, na tęsknotę. Ale nie zatrzymuje tego. Przychodzi i odchodzi. I bywa ciężko kiedy się wraca do pustego mieszkania i nie ma komu powiedzieć ze cię w pracy wkur... . Ale znajduje na to inny sposób. Patrzę na to jak na rozdział życia, piękby, zakończony boleśnie, ale tez nie byłabym tym kim jestem gdyby go w moim życiu nie było. Wprawnym sensie mnie ukształtował, także te negatywne rzeczy wpłynęły ja to jak dziś postrzegam rzeczywistość.  I nie nastawiam się ze będzie czy nie będzie ktoś. Teraz jestem Ja. I tu tez tak powinieneś spróbować na to spojrzeć. Cytując klasyka - Życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz na co trafisz.
Korzystaj z urlopu, jedz, śmiej się nawet na sile. Pomaga. Sprawdziłam Pozdrawiam i trzymam kciuki

Bożenko, jak ja się cieszę, ze tak u Ciebie wygląda sytuacja Bardzo dobrze o sobie myślisz i jesteś Słońcem!