Konfrontacja z kochanką męża - Netkobiety.pl

ja uwazam inaczej 

Po co być szczęśliwym, jak można być normalnym?

;P

W sumie to ciekawy dla mnie watek, bo sama jestem w podobnej sytuacji, tylko po przeciwnej stronie.

Spotkałam się ostatnio z facetem i przypadkowo odkryłam, że jest żonaty.  Żona z jakichś powodów (nie zdrady) od niego odeszła ze 2-3 mce temu.

Samo to mnie niewiele obeszlo - pomyslalam no zostawiła go, to zostawila, nie moja sprawa, moze mial ochotę na odskocznię od problemow, ale jednak ciekawosc zwyciezyla i wrzucilam jego nazwisko w wyszukiwarke i poczulam sie zniesmaczona.

W tym samym czasie kiedy umawial sie ze mna wrzucal na jeden z portali spolecznosciowych ckliwe teksty o wybaczeniu, bledach, szansach itd.

Nie chce tu za bardzo zaglebiac sie w szczegoly, ale jednak poczulam lekkie obrzydzenie. Sam seks to, jakby to ujac, normalna reakcja pozostawionej osoby ( nawet jesli jest winna) ale jezeli ktos, mowiac kolokwialnie, pieprzy sie przez kilka godzin z prawie nieznajoma kobieta, a potem publicznoe kaja przed zona za wczesniejsze winy to dla mnie taka dwulicowosc i obluda jest nie do ogarniecia.

I tak się zastanawiam... a co jesli ona mu wybaczy? Zna tylko jedno jego oblicze ..

Żal mi się jej zrobiło jakoś

Szczęśliwe są kobiety które zaznały smaku pieprzenia przez kilka godzin hi hi. To jest właśnie największą zaletą niektórych facetow. Ze może kilka razy i porządnie. A nie jakieś cieniasy którzy udają facetów a nawet nie potrafią kobiety zadowolić. Bez instrukcji obsługi w ogóle nie są w stanie spełniać potrzeb. Nawet jak już się powie czego się chce to nie moga. Można się załamać będąc z takim mężczyzna.

Tak, mam syna.

I po to się przyznaje alimenty na dziecko, by jego poziom życia został utrzymany.

Mytewa, jak widać może się znaleźć powód, dla ktorego mozna zostawić takiego męża.  I kochanka Seks, nawet ten najlepszy, jest latwiej dostępny niz szczerość, uczciwość i zaangażowanie emocjonalne

Tak, do kwoty 500 zł i to jedynie pod warunkiem, że matka niezbyt się stara i nie zarabia dużo... Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 725 zł. O czym tu mowa... Matka jednego dziecka zarabiająca najniższe wynagrodzenie już ten limit przekracza.To samo z 500+.

No niestety, takie są przepisy. Moja matka dostawała na mnie 250zł alimentów i trzeba było się z tym pogodzić, bo ojca na więcej nie było stać.

Ja nie wiem, może to kwestia towarzystwa, w jakim się obracam, ale żaden z moich znajomych po rozwodzie się nie miga od obowiązków.

Mój szwagier płaci na córkę 1000zł, mimo że sąd zarządził 750. Do tego zabiera ją na każdy weekend, w tygodniu odbiera po szkole i wozi na rehabilitację. Jednym słowem robi to, co do tej pory.

U mnie jeszcze nie tyle. Ale rośnie... Tylko co z tego?
I mnóstwo takich przypadków obserwuję dookoła...

Dzięki za to wyjaśnienie
Bliżej mi do Falki, bo też uważam, że wszystko jest kwestią interpretacji.
Trudno przejść w miarę płynnie nad trudnymi życiowymi doświadczeniami, gdy nosi się w sobie pewien dość wyidealizowany obraz swojego życia i pragnie się własnymi doświadczeniami karmić ten obraz. Bo splatamy swój los z innymi ludźmi, którzy nie są już tak idealni jak ten obraz

Sęk w tym, że jak się ma idealny obraz, to sytuacja, która zakłóca tę idealną wizję powoduje, że rozpada się świat danej osoby. Bo jak nie ma tego idealnego świata, to CO jest? Jak ktoś święcie wierzy, że nic złego nie może go spotkać, to jak go spotka, to traci grunt pod nogami. Życie traci sens, związki tracą na wartości, ludzie tracą na znaczeniu. A z jakiego powodu? Bo jakiś czynnik zewnętrzny i niezależny od nas nie wpisał się w nasz idealny obraz. To jest przepis na to jak być nieszczęśliwym. Jak jednemu zdarzeniu, niezależnemu od danego człowieka przypisuje się wartość niszczącą jego życie. Jak ktoś tak lubi, to niech się pławi w smutku, żalu, złości i nieszczęściu. Ja wolę sobie chwilę popłakać, wyzlościć się, wyżalić i iść dalej na spotkanie nowych doświadczeń.

Ta... zrozumiałabym motywację, której celem byłoby pogłębienie zrozumienia tego, co się wydarzyło. Poukładania sobie w głowie klocków, co poszło nie tak i chęć zaangażowania do tego celu wszystkich bohaterów dramatu. Aczkolwiek zasadność i skuteczniść tego wydaje mi się mierna. Trzeba by trafić na kochankę z klasą, a takich to chyba ze świecą szukać

Ale tu motywacja jest zgoła odmienna:

Tu chodzi o rozładowanie frustracji i złości. Tutaj naruszone zostało poczucie własnej wartości i samopoczucie autorki,  która dąży do tego, aby sobie powetować tę stratę. Ale robi to NIE w celu poprawy własnego samopoczucia, ale zmiany swojego położenia względem osoby, którą postrzega jako krzywdzicielkę, „złodziejkę cudzych mężów”. Jej nie chodzi o to, aby samej poczuć się dobrze ale żeby złodziejce stało się gorzej.
Czyli motywacją jest ZEMSTA a nie ZROZUMIENIE.
Trochę to psychopatyczne, takie leczenie swoich zranień przez ranienie innych 

Oczywiście że gdyby "dziedzictwo" hi hi było zabezpieczone to byłby jeden problem mniej.  Uszczuplenie budżetu mojego syna to też uszczuplenie mojego budżetu. Nie widzę potrzeby unosić się sztucznym honorem i uszczuplać bardziej swój budżet skoro mam prawo uszczuplać czyjś. Do tego kochanica mego exia przyjezdza z nim czasem do mnie ponieważ nie zostały załatwione wszystkie sprawy finansowe między exiem i mną i jeszcze bałaganu po swoich  rzeczach nie sprzątnął po sobie ostatecznie. Długo mu to zajmuje natomiast chyba lubią mnie odwiedzać skoro to robią we dwoje. Do tego lubią mnie chyba pouczać bo też to robią hi hi. A najlepsze jest to że i tak w ostatecznym rozrachunku wychodzą, a ja nadal żyje po swojemu i nie mam zamiaru nic zmieniać skoro mi jest dobrze tak właśnie jak jest. Chyba faktycznie mój ex jeleń znalazł wreszcie godna siebie partie. Hi hi

Tu nie chodzi o wiszenie finansowe małżonki tylko tego "co się należy dzieciom". Jeśli mają np. dwójkę dzieci i wszystko przebiega zgodnie i szczęśliwie, to kiedyś ta dwójka dziedziczy wszystko po rodzicach. Kiedy dochodzi do rozwodu i pan były mąż płodzi nowe dzieci, to kiedyś jak zemrze jego stare dzieci będą się musiały podzielić z nowymi dziećmi. Zaś emocjonalnie no to już zależy od człowieka. Przecież są i tacy co odchodzą od żony i dzieci, i wcale nie płodzą nowych dzieci, którą mogą ich absorbować emocjonalnie, a dotychczasowe dzieci i tak ich przestają emocjonalnie obchodzić.

dlatego ja mam plan minimum 4 dzieci i nigdy nie dam mężowi rozwodu, jak kiedyś sie przyplącze jakaś przybłęda po nim, to  i tak ja jako żona dziedziczę minimum 1/4 majątku, reszta jest dzielona na jego dzieci. zatem  łatwo będzie przybłędę spłacić.

I od razu mówię, ja osobiście gwiżdżę na jego kasę. Ja wiem, ze siebie zawsze sama utrzymam, mam gdzie mieszkać itd. Kwestia dziedziczenia interesuje mnie tylko w kwestii zabezpieczenia MOICH dzieci ()oczywiście moich i męża), JEGO potencjalne dzieci ze skoków w bok mam głeboko hmhn. Po prostu po mnie dziedziczą wtedy już tylko moje dzieci i one są najważniejsze.

wiem, że to moze się wydawać, złe, niemoralne i bla bla bla.
Ale mój narzeczony, niedługo mąż wie o moim podejściu, ślub był jednym z warunków, żebym w ogóle miała z nim zostać. Ja teraz musz myśleć przede wszystkim o dziecku i jego bezpieczeństwie także finansowym, na wszystko inne gwiżdżę.

na szczęście sa szczere kobiety jak ja i mój wie, że jak będzie chciał skrzywdzić moje dzieci- nasze dzieci i zburzyć ich świat, to zmienię jego życie w piekło.
Ja zawsze mu szczerze mówię jakie mam zamiary, al to jego życie i jego decyzje niech on decyduje, ale niech też wie jakie będą moje reakcje na owe decyzje.

plan jest bardzo dobry, ale jak nie wypali mam wiele innych w zanadrzu, już sie nauczyłam,  ze można liczyć tylko na siebie, a zaufanie można sobie między bajki włożyć.

Ja po prostu nie musze pisać na forum, żeby sie radzić, bo jestem na tyle silna, że potrafię wszystko sama przepracować, ewentualnie przy pomocy bliskich. Dlatego nie będę opisywała całej mojej sytuacji, w wyniku kórej wyszły takie moje postanowienia, przy pełnej wiedzy na ten temat mojego partnera. Ja go do niczego nie zmuszam, on zawsze miał, ma i bedzie miał wybór, bo każdy ma wybór jak pokierować swoim zyciem, przy tym ma o tyle farta, ze trafił na mnie, która mu szczerze mówi, o tym co planuję. JA niestety tej szczerości z jego strony nie miałam, a teraz? a teraz nie wiem, ale nie wierzę i nie ufam i już nigdy nie zaufam, dlatego to ja musze myśleć o zabezpieczeniu dzieci
*****************************************************************

EDIT:
a tak w oóle to jak cała sytuacja wyszła, to na początku była faza szoku i złości- oberwał, trwao to ułamki sekund, a potem wręcz jak profesjonalny psychoterapeuta mu sesje zrobiłam, totalnie na spokojnie, pogadaliśmy i ok, polożylismy sie spac, na co on mnie pyta:, ale nie zabijesz mnie w nocy?
no cóż nie zabiłam , ale....
Dobrze, że on wie o mojej sile i o moich pogladach, o moim poczuciu, troche może i zwichrowanym, ale jednak moim poczuciu sprawiedliwości i moralności. Ja nie chcę, zeby on sie bał, ja po prostu sie cieszę, że on wie na co mnie stać. a no i on nadal chce ze mną być, zatem grunt, ze dobrał sobie partnerkę widać dla niego idealną, z kóra planuje spędzić resztę zycia

Czy to znaczy, że ty jesteś w związku z tym samym facetem, o zdradzie którego pisałaś wcześniej?
Wydawało mi się, że go usunęłaś ze swojego życia. Ale ten brak zaufania z twojej strony i brak szczerości z jego pokazuje, że się pomyliłam.

Ale co ma piernik do wiatraka?
Też tutaj piszę szczerze, dużo zostawiłam tu osobistych śladów z własnego życia, jak ty i inni. Nie w tym rzecz. Nie prosisz o rady to też ich nie dostaniesz, to również całkiem klarowne i logiczne. Z ocenami to już może tak nie być, bo właściwie każdą swoją wypowiedzią na jakąś ocenę sobie pracujesz Też zresztą jak każdy.
Wyluzuj, to tylko publiczne forum

Ja jestem wyluzowana gdybym nie była bym tutaj nie wchodziła i sie nie udzielała. Fakt, masz rację oceny to co innego, niż rady. Bardziej mi chodziło, o to, ze nie zakładałam swoich wątków, ze swoimi problemami, bo po prostu nie czułam takiej potrzeby i potrzeby oceny moich poczynań w kontekście moich problemów.

Co do kwestii braku zaufania, to jestem juz nauczona własnie swoimi doświadczeniami, ale też doświadczeniami innych, chociazby z tego forum, że po zdradzie, człowiek chciałby zaufać, ale nie potrafi tak o zaufać nawet nowym osobom, wiele zdradzonych pisało "jak ten mój mąż, który zawsze był czuły kochający zdradził, to każdy zdradzi" i chyba takie coś tez zakorzeniło mi sie w głowie, lepiej chuchać na zimne i mieć świadomość, że  każdy może zdradzić. Zatem ufać tak, ale nie w pełni, nie na 100%, ja po prostu już tego nie potrafie i chyba nie chce potrafić bo wiem, że wtedy będzie bardziej boleć, jakby sie coś stało, nie koniecznie zdrada w sensie kontaktów z inną kobieta, ale np zdradzenie zaufania w innym kontekście, wygadanie tajemnicy itp.
Co do szczerości partnera, analogiczna sytuacja, chce wierzyć i staram się, ale nauczona wcześniejszymi związkami, doświadczeniami, relacjami interpersonalnymi, wiem, że może być tak, że mnie okłamuje, nie musi, ale może.

Dla mnie priorytetem jest to bym ja była w porządku i żebym ja była szczera. wiem, że bez szczerości niczego się nie zbuduje, ja buduje na swojej szczerości, w trakcie rozmów mówię, że np,   nie zaufam w pęłni bo...
że chciałabym wierzyć, ale mi trudno bo...
ale na pewno ja nie okłamię i nie oszukam, bo..... bo ja bym się sama ze sobą źle czuła.

Wiem, dziękuję

wiem, ale już nawiązałam do tego rozwodu i dawania powyżej
Kto wie? może i mnie zmieni?
Nie mówię tak, nie mówię nie. zobaczymy

Nawet 1 dziecko zmienia światopogląd o 180 stopni

Podziwiam. Ja bym nie dała rady, nie ma opcji.

Każda matka ma prawo walczyć o zabezpieczenie swojego dziecka, między innymi o zabezpieczenie go alimentami, jeżeli nie jest z ojcem dziecka. Natomiat, ja mówię wprost, gdyby mój mąż zmajstrował na boku, jakiejś kobiecie dziecko, to ja mam w dupie zarówno to dziecko, jak i ową kobietę i z kolei będe robiła wszystko, aby płacił jak najmniejsze alimenty na tamto dziecko. Zresztą o tym też rozmawiałam z partnerem. Jak matka była tak hop do przodu, ze poleciała na żonatego to sama jest sobie winna. Aczkolwiek oczywiście tylko i wyłącznie mąż byłby winny zdrady i tamtej kobiety bym o ową zzdrade nie oskarżała. Po prostu bym uważała ją za idiotkę, jak każdą kochankę/ kochanka- oczywiście idiotę.

Tak jak pisałam dla mnie najważniejsze jest moje dziecko, inne (w domyśle ze skoku w bok męża) mam w nosie. Możecie uznać to za złe i niemoralne, ale tak mam i już.

owszem, ale wiele rzeczy można obejść i o dziwo legalnie, tylko trzeba mieć refleks.

Nie, są inne sposoby. to by była ostateczność, bo tak jak pisałam ja jako żona nie chce nic.

Tak, jak pisałam możecie uważać, ze to nie moralne, ale równie dobrze niemoralne jest zachowanie męża, który zdradza i zachowanie kobiety, która sie ku***wi z żonatym i to jeszcze tak, ze sie nie zabezpiecza, zapewne w nadziei, że dziecko będzie kartą przetargową, i ten cudowny miś zostawi żone i dzieci na rzecz jej i nowego potomka. Biedne dziecko, ale biedne bo ma rodziców idiotów. Moje przynajmniej matki idiotki nie będzie miało, bo jak ojciec zdradzi to chociaz jeden rodzic twardo stąpający po ziemi mu zostanie.

Dla mnie jako matki najważniejsze jest moje dziecko i zabezpieczenie jego i nie uważam, żeby miałby być poszkodowany na rzecz innego dziecko, dziecka ze skoku w bok. Oczywiście inne miałaby podejście, gdybym związała się z facetem, który już ma dziecko. wtedy to jest logiczne, że sobie takiego wzięłam, więc sama jestem sobie winna w kwestii potencjalnego dziedziczenia mojego dziecka po ojcu.

Ja już byłam, miła grzeczna, szczera, uczciwa, ale to się zwyczajnie nie opłaca, bo zawsze na durnia sie wychodzi.

***********************************************
Edit:
i żeby była jasność, ja nikogo nie namawiam do przejmowania moich pogladów. Po prostu je przedstawiam i uważam, że w mojej sytuacji mam prawo w ten sposób planować życie, w ten sposób szukac alternatywnych rozwiązań- w razie zdrady (skoro jesteśmy w tym temacie). nie zakładam, ze tak będzie, straram się wierzyć, ze nie będzie, ale przezorny zawsze ubezpieczony. Warto sobie przewidywać różne sytuacje zyciowe i zastanawiać się co by sie zrobiło w danej sytuacji. wtedy budujemy swoją siłę- bez względu na to co zdecydujemy.

No właśnie, ja nigdy nie miałam takiej postawy, nie uważałam, że warto walczyć  za wszelką cenę. Masz rację sytuacja sie zmieniła, po pierwsze w momencie gdy zostałam bardzo skrzywdzona, a po drugie wzmogło sie to w momencie zajścia w ciążę. I mam wrażenie w sumie jestem pewna, że dla siebie nigdy bym nie walczyła tak po trupach do celu. Raczej, w przypadku skrzywdzenia mnie wolę odejść i mieć spokój, w sumie do tej pory bardziej kierowałam się zasadą "spalone mosty to najlepszy w życiu start" Natomiast w razie potrzeby dla dziecka będę walczyć po trupach. A na chwilę obecną stosuję zasadę kontrolowanego zaufania i na kazdy możliwy prawny sposób zabezpieczam dziecko.

Chciałam zaznaczyć, ze najbardziej dziecko, które powstaje z takiego związku jest krzywdzone przez matkę i ojca. Ja bym sie nie poczuwała w obowiązku do dbania o interes tego dziecka. Ja go na świat nie powoływałam. Dla mnie jest ważniejsze szczęście mojego dziecka i nie chodzi tylko o kwestie finansowe, czyli zabezpieczenie go, ale także o kwestie relacji z ojcem. czytałam wiele historii, dzieci ze związków małzeńskich, gdzie pomimo zdrady i pojawienia się innych dzieci, małżonkowie zostawali razem.

Najbardziej utkwiła mi w pamięci historia już dorosłej dziewczyny, kora opowiadała, o tym, jak miała komunię, a w tym czasie kochanka ojca zaczęła rodzić. Ten zamiast zostać na komunii pojechał do szpitala do kochanki. Dziewczyna do tej pory ma do niego żal. Gdybym ja była matką tej dziewczynki, mój mąż miałby przegwizdane na całej linii, że skrzywdził nasze dziecko.

Wiele kobiet pisze, że nawet jeżeli facet skoczy w bok i powstanie z tego skoku dziecko, to mimo wszystko chciałyby, żeby on poczuwał sie do bycia ojcem dla dziecka tamtej drugiej kobiety, bo to świadczy o tym, jakim jest dobrym facetem. Sorry, ale jezeli facet zdradził to już to oznacza, ze nie jest dobrym facetem, a co do kwestii relacji z tamtym dzieckiem to chyba nie muszę pisać jakie mam podejście.

Brak ingerencji to nie dbanie - to brak krzywdzenia. Za to kombinowanie jak koń pod górę, by np. możliwie zmniejszyć najbardziej alimenty i w ten sposób zmniejszyć dobrobyt niewinnej osoby jest krzywdzeniem. Ale nie chce mi się już dalej rozpisywać, bo to jak z kochankami - nie rozumieją, jaka jest ich rola w czyimś cierpieniu bądź świadomie mają to gdzieś. Oby tylko nie przytrafiło Ci się nigdy coś takiego, by facet to dziecko na boku zrobił, bo w tej sytuacji wyłącznie dzieci szkoda już.