To już jest koniec panie alkoholiku !!! - Netkobiety.pl

Witam

Elcia, on cię kocha, tylko potrzebuje pomocy (albo ja się nie znam na ludziach).
Kurcze, ja bym dała szansę, bo wiesz ... mi nigdy mój tak nie mówił ...

Tak, on twierdzi, ze mnie kocha tylko, ze to jest chora miłość!
Jak można kogoś kochać  i go krzywdzić przez tyle lat?
Wiem, ze jest chory i trochę  mi go żal, bo kiedy nie pił potrafił byc dobry.Niestety  to juz przeszłość! Teraz nawet  po trzezwemu jest podły i bardzo  nerwowy. Denerwuje  go dosłownie  wszystko! Nie ma z nim rozmowy, bo każdy temat kończy się  kłótnia.
Lata picia zrobiły swoje. Powinien się  leczyć,ale on nie widzi  problemu.Przecież nie pije ciagle, pracuje, nie stoi pod sklepem więc  o co się  czepiam?
Jak pisałam wcześniej  on potrafi nie pić  nawet  2-3 m-ce a potem jest ciąg  1-2 tygodnie. Robi wtedy co chce!Nie liczy się z nikim!Koszmar po.prostu!
Ja przez te lata  liczyłam  na cud  przemiany?!
Tak, bo cuda  się  zdarzają!
W jego rodzinie  jest przypadek  takiego  cudu.
Facet  przestał  pić  po 25 latach.Jest trzeźwy już ponad 5 lat!A wcześniej totalne dno.Nie słuchał nikogo.Kilka razy był  na odwyku i nic a jeszcze zachorował  na raka (kilkanaście lat temu-ale wyzdrowiał) i to też go nie p rzestraszylo. Dopiero jak został dziadkiem się opamietal,bo córka  powiedziała  mu,ze jeśli będzie  pił to nie zbliży  sie do wnuka.Zakochał się w maluszku tak, ze przestał  pić z dnia na dzień  bez terapii!

Ja jestem z tych, co wolą działać, a nie czekać na cud...
Ale nie krytykuję, róbcie jak uważacie...

alkoholizm sam w sobie nie jest czynnikiem który deklasuje i jest przesłanką do rozwodu,, jest chorobą

natomiast zachowania wynikające z już tak,

taki sposób wyrażania się wiele mówi o stosunku do człowieka,

a dowody to już inna sprawa, generalnie na wszystko można znaleźć dowód, trudniej się bronic przed zarzutami, ne tylko przed sądem, życie....

dziewczyny, najlepiej to poznać własne mechanizmy, no chyba ze chce się zostać w strefie kontroli drugiej osoby

w zasadzie nie wiele się różnią od mechanizmów osoby uzależnionej, regulacja w inny sposób i przy pomocy czego innego się odbywa

chodź wiele osób wyznaje zasadę że, ten alko ma tylko nie pić, i pod pełną kontrolą ma być

z dzisiejszej perspektywy, nie za bardzo to za zdrowe uważam, że płytkie nie wspomnę
całe życie żyć czyimś życiem, to ciężkie jest, a gdzie czas dla siebie, świadomość siebie

☺

CYNGLI JA Ci to wyjaśnię bo miałam taką samą matkę.  Otóż te mamusie  latami chowają się za plecami dzieci -  bo to małe dziecko odrywa od ojca sadysty a mamusia jest bezpieczna. gdy dziecko jest za duże zeby ojciec mógł żeby je bic albo maltretować psychicznie to wtedy obrywa matka.  i dopiero wtedy myśli o rozwodzie bo już nikt nie odrywa za nią.

Ja tez  mam takie wrażenie!
Zresztą  nigdy nie chowałam się  za plecami dzieci.Mój  psychofag skupiał się  na dreczeniu  mnie.Dzieci zostawiał w spokoju.Tylko niestety były  swiadkami jak mi ublizał, więc pośrednio też cierpiały.

Cierpialy bardziej niż ty bo ty miałaś wybór a one żadnego - były małymi dziewczynkami żyjącymi w lęku, bez poczucia bezpieczenstwa. Tak czy siak ty im to zafundowalas pozwalając na to.
Cyngli pisała dokładnie o tym, nie zacytowalam jej całej wypowiedzi.
A dziś zobacz - każdy użala się nad tobą i ty nad sobą, dalej jesteś dla siebie najważniejsza.

Dlaczego pod mostem?
Są domy dla samotnych matek.

Co do reszty - nie komentuję. Przeszłości się nie cofnie, ale uważam, że masz szczęście, że masz takie dzieci.

Dzięki Lou☺
Niestety takie jest życie!
Nieraz przekonałam  sie o tym na własnej skórze.
Tutaj piszà obce mi  osoby i mają  zdanie jakie mają.
Ktoś  kto nie był  nigdy  w takiej sytuacji nie jest w stanie zrozumieć  mnie i tych wszystkich  kobiet, które  mają  podobne przeżycia. Czytam to forum od dawna  i niektóre historie znam na pamięć. Szczególnie  bliska jest mi historia Zamoszcze, która  rozwiodla się po 30 latach.
Dostała  duże  wsparcie od forumowiczów  i nikt jej nie szkalował, ze tak długo czekała a też miała  dzieci.
Dziękuję  Ci więc  bardzo Lou za wsparcie.

Tydzień  minął spokojnie, bo pana nie było.
Wrócił  w piątek i od razu pretensje  o wszystko!
Staram się  nie odzywać, bo szkoda słów  i nerwów!
Wiem, musimy stąd  uciekać, bo nie da się tak żyć.
Szkoda mi tego domu (tyle  wysiłku włożyłam w niego) ale chyba  bardziej ogrodu.
To był mój  mały raj!
Niestety, ale w bloku czułam  się  jak w klatce.
Nie wiem, ile potrwa podział majątku  a potem sprzedaż domu, ale obawiam się, że to będą lata świetlne przy jego ciężkim charakterze.
Nie widzę  możliwości, żeby mieszkać  razem, bo z nim nie idzie  się  dogadać. Zresztą  jego  widok źle  na mnie działa!
Nie chcę  żyć  jak moja koleżanka, która  po rozwodzie  mieszka z byłym, bo on się  nie chcę wyprowadzić  a ją  z 3 dzieci nie stac.
Dokucza jej, ciągle  przyjeżdża policja  i horror trwa!Miał ponoć  iść  siedzieć, ale co dalej jak wróci?

Dzięki  za odpowiedź.
Do sprawy mam jeszcze 2 m-ce, więc  jeszcze się  nie stresuje.
Mam nadzieję,  że trafię na ''ludzkiego ''sedziego.
Powiem szczerze, że  nie boję  się  za bardzo, bo mój  jeszcze mąż  to marny przeciwnik.
Marny w tym sensie, że  nie umie się  wysłowić.
Miałam ubaw na sprawie o alimenty.
On w ogóle  nie słucha co się  do niego mówi i nie przyjmuje zdania innych do wiadomości.
Jego musi być  na wierzchu. Nawet jak nie ma racji to nigdy się  do tego nie przyzna!
Chyba, że  mnie zaskoczy i weźmie adwokata?
Boję  się  tylko o to, że mam za mało dowodów  i sąd  zapewne odroczy sprawę.
Może  ktoś  wie  czy na tej pierwszej sprawie mogę zgłosić swiadkow, aby zeznawali na następnej sprawie?
Mam też  nagrania  (jak mi ubliza), ale  ich nie zglosiłam, bo to ponoć  nielegalne jak on nie wiedział, że go nagrywałam.
Mam też pamiętnik.
Czy  jest tu może ktoś kto rozwodzil sie bez świadków  z orzekanie o winie? I udało mu się to?
Ją mogę  podać tylko córki, bo tylko one  wiedziały co wyprawiał.Przy innych się  krył i udawał cudownego czlowieka a ją się wstydxilam i też nikomu nie mówiłam.
Wie tylko siostra i przyjaciółka, ale one nigdy nie były bezpośrednio świadkami.
Znajà sytuację  z moich opowieści. To chyba nie wystarczy?

Ludzki też, bo sąd jest chyba dla ludzi.
Sędzia też człowiek i ma chyba empatię?
Chyba, że trafię  na jakiegoś  słuzbistę!
Na sprawie o alimenty trafiłam na ''ludzkiego ''.Bardzo pozytywny człowiek, ciepły i miły!
Jak mój  j.maz zaczał sie wymadrzac to prawie wywalil go za drzwi!
Czy na sprawie rozwodowej jeden sędzia  czy więcej?

Wysłałam wiadomość na priv

Elcia,
U mnie podobna sytuacja z domem, z tym, że dla mnie dom nie był rajem, choć przyzwyczaiłam się do swobody. I też podejrzewam, że sprawy będą się ciągnęły latami.
Choć u mnie kilka dni temu (już myślałam, że to wigilia) pan przemówił ludzkim głosem

Dziękuję  kochane za wsparcie.To takie miłe, że jest ktoś kto mi dobrze życzy.Tak bardzo potrzebuję  wsparcia a w sumie jestem z tym sama.
Przyjaciółka  dużo  mi pomaga, ale ma swoje życie, swoje problemy i nie chcę zawracać  jej ciągle głowy.
Siostra niestety  odcięła  się od tematu!
Przykro mi bardzo bo od dawna wie jak wygląda  moje życie. Nie liczyłam na nic wielkiego, ale na słowa:jestem z tobą, trzymaj się, możesz na mnie liczyć  czy coś  w tym stylu!Czy to tak wiele?
Kiedy zapytałam co robic usłyszałam, żebym  zacisnela zeby i jakoś  wytrwała.
Moje serce wtedy pękło, bo okazało się, ze nie  mogę  liczyć  na własną  siostrę.
Córek  staram się  nie obciążać  Tym.Wiedzą oczywiście co się  dzieje, ale moje przemyślenia i rozterki zostawiam dla przyjaciółki i teraz dla Was.
A może źle  robię? Może powinnam na bieźaco mówić  corkom wszystko?
Jak sądzicie?

Lou czy Ty jestes po rozwodzie?

Elcia,
Pisałam kiedyś do ciebie na priv.
U mnie w domu nie robimy z tego tajemnicy, bo po fakcie byłoby wielkie zdziwienie.

Jak masz nowa poczte, to tutaj w ustawieniach ją zmień i po kłopocie. Daj znac jak to zrobisz.

Bardzo mądrze. Dzieci dużo widzą, a im są starsze, tym bardziej wyrabiają sobie własne zdanie na różne tematy.

Dokładnie  !
Mój  uważa , ze jest superojcem,bo przecież nigdy córek  nie uderzył.
A ze czasem krzyknie to nic.Zawsze to moja wina, bo je za bardzo rozpusciłam!
Pytam się wtedy a gdzie Ty byłeś? Na wojnie?
Nie !On się  bawił z kolegami (czyt.pił).
Dobrych rzeczy nigdy nie widział:nie interesował  się  co u dzieci w szkole, nie rozmawiał, nie pochwalił itd.
Za to jak było coś nie tak od razu się  pieklił.
Nawet nie dawał szansy na wytłumaczenie!
I to jest wg.niego wychowywanie!

Kolejny ciężki weekend!
Pan wrócił z delegacji  a ja siedzę jak na szpilkach!
Jeszcze go nie widziałam, bo wczoraj byłam w pracy na 2 zmianie a dzisiaj zmył się z rana. Śpi na dole a my na górze, więc na szczęście go nie widziałam.Tylko ze ja mam pokój połączony z kuchnią,  więc jak przychodzi coś zjesc to muszę go oglądać. Sam fakt, ze on jest w domu źle na mnie działa!
Jestem ciągle poddenerwowana!
Dobrze, ze zaraz idę do pracy!
Nie będę chociaz zastanawiać się w jakim stanie wróci i jak będzie się zachowywał!
Jak to przetrwać i nie zwariować? ??
Mam swój plan na wyprowadzke, ale to będzie dopiero ok.sierpnia.

Elcia23 obojętność, obojętność kobieto .
Dla alkoholika to zawsze: "ktoś nastawił dzieci przeciwko mnie" (nie po prostu mają oczy i wiedzą jakim jesteś dup..), "ja tylko jak połowa pijanej populacji piję, nie ma w tym nic gorszącego", "nie uderzyłem=/=nie krzywdzę". Olej to . Za duża jesteś na słuchanie bajek. Skoncentruj się na sobie, wytwórz obojętność - uwierz mi działa. Takie pilnowanie jak gówniarza tylko niszczy Twoją psychikę.

Dacie radę, ja dałam z ojcem to i Wy dacie . Tylko więcej wiary w Siebie i wreszcie zacznijcie patrzeć na Siebie.

Lou co mowi twoj ludzkim głosem?
Nie będzie pił?
Chce zgody?
Co Ty na to?Widzisz w tym jakaś szansę  dla Was? Czy mu jeszcze wierzysz?
Ja mojemu nie ufam już dawno!
Zapytałam  córki czy  jeśliby ojciec przestał pić całkowicie to dac mu jeszcze szansę.
Stwierdziły jednak, ze to nierealne, ze to kolejne kłamstwo. Teraz obiecuje a za chwilę o tym zapomni i jeszcze będzie się dziwił: a cóż takiego się stało ,ze trochę wypiłem!
On przecież  nigdy nie był pijany- nawet jak się przewrócił.

Leśny Owoc- na pokaz jestem obojętna i twarda.Nie dam mu tej satysfakcji, ze przez niego cierpię!
Niestety tylko na pokaz!
W środku aż się gotuję od nadmiaru emocji.
To takie trudne i tak cholernie boli!
Chciałabym wyłączyć myślenie, ale niestety nie da się !
Pozdrawiam serdecznie  i spadam do pracy

Ale to nie chodzi o to, aby taką być na pokaz. Co z tego? Przecież obojętność ma Ci przynieść spokój psychiczny, a nie  być środkiem "pokazania Mu" . Może rzeczywiście warto wyżalić się bliskiej osobie oraz zabrać się za ćwiczenia - na pewno lepiej się po nich śpi . Wiem, że nie jest to proste, ale najważniejsze zacząć robić kroki tu temu.

Taniec, bieganie, aerobik . Mi naprawdę pomagało.

Pannapanna,
Ja byłam na różnych etapach swojego życia po różnych stronach, również jako dziecko wychowywane tylko przez mamę. Nie wspominam tego jako szczęśliwe dzieciństwo. Przez długi czas miałam mamie za złe, że nie walczyła (tak mi się wtedy wydawało), że pozwoliła ojcu odejść. Dzieciństwo w niepełnej rodzinie nie jest szczęśliwym dzieciństwem.

Nie każdy pijak, czy alkoholik bije.
Poza tym chociaż czasami ma się ojca trzeźwego - na spacer, rozmowy, zabawy w domu, czy choćby występy dziecka w szkole.
Po rozwodzie rodziców nie miałam ojca w ogóle, nigdy, zero, nic (żadne urodziny, sukcesy, porażki). Jakby umarł. Czy to jest lepsze?

Ja też nie miałam. A jak już przychodził, to śmierdzący alkoholem. Było mi wtedy przykro i cieszyłam się, że w ogóle jest. Dzisiaj, po latach terapii wiem, że lepiej, by go w ogóle nie było, bo takie sytuacje (jak np. pijany ojciec na wizycie u dziecka) wcale nie powinny mieć miejsca.

Więc tak, lepiej w ogóle nie mieć ojca, niż mieć ojca alkoholika. Ok, nie każdy pijak bije. Ale KAŻDY jest w szponach nałogu, co powoduje dziwne zachowania, na które potem dziecko musi patrzeć, co z kolei zakorzenia w dziecku złe wzorce. Taki alkoholik to chodząca patologia. Takich ludzi się pozbywa z najbliższego otoczenia dla własnego dobra i dobra dziecka.

Ja nie napisałam, że masz żal do matki. Ja napisałam tylko, że to, że ojciec się od Ciebie po rozwodzie odciął, to jest tylko i wyłącznie jego wybór. Najwyraźniej jednak Cię nie kochał, skoro i z Tobą się rozwiódł. Przykre to, ale niestety tak to właśnie wygląda, dla kochającego ojca nie ma znaczenia, czy dogaduje się z matką swojego dziecka, czy nie. A czy przy okazji nie było tak, że to właśnie Twoja mama organizowała te spacery, wycieczki itd, dopóki byli razem - i po prostu w końcu brakło jej na to sił?
Zaznaczam, że nadal nie mówię nic złośliwego. Po prostu tak to widzę, takie sytuacje. Sama jestem po rozwodzie i wiem, jak mogą wyglądać kontakty ojca z dziećmi.

Santa...
Przecież napisałam, że to wina ojca, że wyniósł się na drugi kraniec Polski.
Ja tylko napisałam, że MI lepiej było w domu z NIM (nawet pijącym). Nie pił codziennie, nie bił, był miły, opiekował się mną, nigdy nie krzyczał, ... a to czy mnie wtedy kochał, nie obchodziło mnie ... nie dał mi tego odczuć

Kurcze,
Tyle się napisałam poryczałam pisząc i nie przeszło