Związek z...sąsiadem - Netkobiety.pl

Zanim zaczniecie oceniać to proszę , przeczytajcie do  końca... 15 lat temu po raz pierwszy go zobaczyłam, mieszkałam jeszcze wtedy z mamą, miałam niecałe 20 lat. On 8 lat starszy mieszkał nad nami z żoną  i córką. Od zawsze wiedziałam, że żyją ze sobą jak siostra z bratem..Było to widać...nigdy nie widziałam ich razem idących za rękę, zawsze osobno. Tą dziewczynę lubiłam, miła, ale typowa domatorka która zamiast z mężem wyjść na drinka, wolała z 70 letnimi sąsiadkami siedzieć na ławce i plotkować. Przez wiele lat nie zamieniłam z nim słowa, mijaliśmy się tylko mówiąc sobie cześć . Widywałam go nieraz idącego na siłownię, jadącego na rowerze. Dosyć szybko wyprowadziłam się z domu ale często bywałam u mamy więc z tą dziewczyną nieraz zamieniłyśmy kilka zdań, ale z nim dopiero pierwszy raz jakieś 3 lata temu. Wychodziłam od mamy a on zapytał czy nie chcę darmowej wejściówki na siłownię bo widział że biegam więc może zechciałabym skorzystać. Zapomniałam dodać, że zawsze strasznie mi się podobał, ale byłam bardzo młoda i po prostu miałam jakieś tam swoje fantazje. Myślałam nieraz, że to fajny facet i dziwiłam się dlaczego wszystko zawsze robi sam skoro ma żonę..Z wejściówki nie skorzystałam ale od tamtej pory gdy mijaliśmy się na klatce to chwilę rozmawialiśmy. Kiedyś spotkaliśmy się na  rowerach. Wróciliśmy razem do domu bo mieszkam niedaleko nich. Coraz częściej przypadkowo spotykaliśmy się na tych rowerach i coraz więcej zaczęłam się dowiadywać o tej rodzinie. To były tylko wypady rowerowe i opowiadanie o sobie, nic więcej. Stał się moim przyjacielem. Nigdy źle nie mówił o żonie , ale powtarzał, że nie odszedł od niej bo mieli małe dziecko ale że kiedyś to zrobi. Słuchałam wiedząc, że i tak tego nie zrobi ale nie obchodziło mnie to...nie myślałam przecież o nim na poważnie. W międzyczasie byłam w krótkich związkach i wtedy nasz kontakt oczywiście się urywał. Ale gdy tylko byłam sama bo coś mi nie wyszło z facetem to on zawsze wysłuchał i doradził. W zeszłym roku zaczął coraz częściej mówić że już dłużej nie może tak żyć, ze wiele razy chciał jakoś naprawić to małżeństwo ale jak grochem o ścianę nic nie wskórał. Znam ich troszkę, znam też ją, także nie chcę bronić ani jego ani jej, ale wiem że gdybym była facetem to bym z taką kobietą nie wytrzymała tygodnia a co dopiero tyle czasu. Od wielu lat nie dzielą nawet pokoju, nie mówiąc sexie. Słowem nie pasują do siebie, ona może być wspaniała dla innego, ale charaktery mają bardzo różne. W zeszłym roku zauważyłam, że zaczełam bardzo się do niego przywiązywać, uprawialiśmy razem sporty, nie, nie sex, a sport, biegaliśmy niemal codziennie. Żałowałam że nie jest sam...chciałam mieć go dla siebie. Postanowiłam ukrócić ten kontakt i powiedziałam mu, że gdy wiecznie będę z nim wychodzila, to nie poznam nikogo .Przystał na to , ale codziennie do mnie pisał, czasem odwiedził w pracy. Wreszcie kogoś poznałam a wtedy on oznajmił mi, że własnie jedzie oglądać mieszkanie. Po czym zaprosił na sylwestra. Podziękowałam i powiedziałam że kogoś poznałam. Wtedy on zaczął robić mi wyrzuty że myślał że czuję to samo co on że zaczniemy razem od początku , wyznał mi miłość . Trochę zgłupiałam.. Z tamtym facetem jednak znów mi nie wyszło i ponownie zaczęłam ukradkiem spotykać się z sąsiadem. Pokazuje mi mieszkania ale coś nie bardzo śpieszy się z jego zakupem. A czy ja się zakochałam? mnie trudno to przychodzi, za dużo złego mnie spotkało , ale chyba chciałabym z nim spróbować, bo chyba z żadnym facetem tak fajnie i na luzie się nie czułam jak z nim, z żadnym się tyle nie uśmiałam, z żadnym nie miałam wciąż tylu tematów. Boję się tylko, że gdy dowie się o mnie jego żona która znam, może mnie znienawidzić i ci wszyscy sasiedzi dookoła oskarżą, że to ja rozbiłam rodzinę. A tak nie jest...to był tylko mój przyjaciel i naprawdę zachowywal się fair. Czuję tylko, że on jakby do końca nie jest zdecydowany. Ja żyję swoim życiem, ale przestałam umawiać się na randki, on widząc że zaczęłam się angażować to też jakby nie śpieszy się z tą wyprowadzką. Ja się nic nie odzywam tylko czekam..Nie wiem tylko jak mam rozmawiac bo nie chcę robić czegoś na siłę, to on ma wiedzieć czego tak naprawdę chce. Nie wiem ile mam tak czekać czy po prostu powiedzieć żeby się odezwał jeśli już zmieni życie i się wyprowadzi...