Którego wybrać, rozdarcie, bezsilność... - Netkobiety.pl

Na moje oko,chłopaka nie kochasz a kolegi z pracy jest Ci żal. Jeśli się kogoś kocha to nawet w kryzysie nie idzie się z innym do łóżka. Może to odpowiedni czas na to żebyś pobyła trochę sana ze sobą?

Niedobrze wybierać pomiędzy kimś a kimś bo wtedy postrzeganie jest zawsze zniekształcone. Dość przytomnie zauważasz jednak, że kolega z pracy też ma swoje wady. Może warto się zastanowić czego w ogóle oczekujesz od swojego ewentualnego partnera na życie. Co jest niezbędne dla Ciebie a co stanowi wartość drugorzędna. Co możesz akceptować w przypadku deficytow w relacji a czego na pewno nie. Z Twoich wypowiedzi wyłania się obraz osoby, dla której ważna jest bardzo bliskość emocjonalna partnerów, czułość i docenienie- ale stabilizacja życia i poukładanie również. Żaden z Panów nie spełnia łącznie tych kryteriów. Zastanów się jeszcze.
Nawet gdybyś chciała coś zmienić w życiu to i tak pierwszym krokiem będzie uporządkowanie obecnej sytuacji z aktualnym partnerem.
Osobiście nie wyobrażam sobie związku z kimś kto mnie drażni, kogo nie Kocham. Ale relacji tylko opartej na namiętności, bez poczucia bezpieczeństwa też nie widzę na dłuższą metę.

Płacz i pretensje z Twojej strony. Może to był powód obojętności?

Nie jest nudnym, starym chłopakiem.

Jesteś w związku - nie robisz takich rzeczy choćby nie wiem co. Nie tłumacz tego w żaden sposób, to Twoja świadoma decyzja.

Po takim czymś powinien wystawić Ci walizki za drzwi i życzyć szerokiej drogi do tych innych.

Nie wkroczył, tylko z aprobatą go do siebie dopuściłaś.

Twój chłopak nie karmi Cię mandarynkami? Potwór. Może myślał, że nie wchodzi w związek z dzieckiem, które trzeba karmić i słodzić mu herbatę, bo gdy się tego nie zrobi, to zdradzi.

Kto wie, może Twój były zdradzając Cię też czuł się jak nigdy wcześniej. Od teraz nie masz prawa żalić się na to, że zostałaś zdradzona, bo nie jesteś ani odrobinę lepsza.

Aż wyobraziłem sobie scenę jak zapłakana załamujesz ręce i bezsilnie pytasz "dlaczego on mnie rani", a kochaś jedną ręką karmi Cię mandarynkami, a drugą słodzi herbatę. Pewnie rozchylając nogi też płakałaś - tak bardzo kochałaś swojego Misia.

Ja myślę, że taka właśnie jesteś. Może nie pierwszemu lepszemu, ale temu, kto może dać Ci jakąś korzyść. W tym wypadku haj emocjonalny.

Mam pomysł. Bądź z jednym i drugim. Od pierwszego ciągnij kasę, a z drugim się bzykaj. Po tej lekturze, myślę, że spokojnie dasz radę.

Oczywiście, że nie.

To walka pomiędzy tym czy ten da mi więcej, czy ten.

Paradoksalnie dla niego też.

Widać, że jesteś niedojrzała, manipulujesz i pragniesz uwagi. Z taką osobą na dłuższą metę związek jest męczarnią. I kto wie, może nawet Twój facet był wobec Ciebie nie w porządku, ale Ty odpowiadasz za zachowanie swoje, a nie jego, a Twoje było pożałowania godne. Najlepsze jest to, że i tak nie zobaczysz w tym swojej winy i wszystko zgrabnie sobie wytłumaczysz.

Panie kłamco proszę czytać ze zrozumieniem.
I proszę mnie nie oceniać, nie prosiłam o obrazliwe uwagi dotyczace mnie. Tylko o rady osób, które chcą szczerze coś doradzić a nie się na kims wyżyć.
Dowartościowuje się Pan pisząc takie posty?

Wszystkim innym dziękuję za rady, przemyslenia..Mam nadzieję, że w koncu to wszystko się ułoży.

Trochę nie ma racji ale ok.

Każdy ma prawo się pogubić w życiu. Zwłaszcza gdy ktoś nas olewa... I szukamy czułości. Nie chcę siebie usprawiedliwiać, bo to był świadomy krok.. Kolega znał moja sytuację.. Nie oklamywalam go..
Sama ze sobą źle się czuję że dałam mu za dużo nadzieji. I teraz on cierpi. To że ja też już nie ważne. Jak macie mnie dolowac.. Dziękuję.  Nie jestem jakaś lafirynda.

Już stracilam sile na cokolwiek...
Nie potrzebnie pisalam tylko mnie to wszystko zdolowalo, zyc mi sie nie chce.

Nie domagam się niczego. Wbrew temu co piszecie nie jestem wymagająca. KObieta chyba potrzebuje uwagi i zainteresowania? czy to takie dziwne dla niektórych?
Sytuacja w moim zyciu sprawila ze tak wlasnie sie zachowuje.. jestem rozdarta pomiedzy dwoma mężczyznami i nie wiem co mam zrobić.
I takie uwagi, żę badz z dwoma jednemu dawaj tylka a od drygiego ciagnij kase.. są żenujące. Nie potzrbuje takich komentarzy.Byłam wolna jak przespałam się z kolegą z pracy...nie zdradziłam. A to że poczułam "coś" do niego i teraz jestem w kropce.. trudno, stało się..czasu nie cofne.
Nie szukam tu zadnych korzyści, chce poprostu wybrac wlasciwie i nie zalowac..

Mój chlopak  żałuje ze olał mnie przez te 3 miesiace, mówi, że gdyby tak nie zrobił nie spojrzałabym na innego..wie, że zle zrobil, byl nie czuły, olewał mnie..zna też moją relację z kolegą z pracy..Od poczatku wiedział, że jest w ra ktos kto mnie podrywa mimo to zachowywal sie tak samo.. Przez dwa miesiące pisałam, prosiłam go zeby pokazał ze mu zalezy na mnie w koncu, ze chce to poczuć i byc z nim. Obudził się dopiero teraz kiedy w koncu doszlo do niego ze ktos inny stara się lepiej.

Ale macie racje..musze przadnie zastanowic sie czy cos do niego czuje, czy to tylko przyzwyczajenie..

Zdrada jest wtedy kiedy ma się partnera. Napisałam przecież że nie byłam z nim od 3 miesięcy...

Podstawowy błąd który popełniłaś to powrót do poprzedniego partnera. Nie wejdziesz dwa razy do tej samej wody. Ty poszłaś dalej, on wrócił do jakiegoś punktu w przeszłości. Teraz ty pozwoliłaś mu zawrócić ciebie. Ale to już nie ten czas, nie to miejsce, nie ten mężczyzna.
Zdecydowałaś że nie kochasz go na tyle, żeby tworzyć z nim związek, teraz wracasz do punktu wyjścia. To nie może się dobrze skończyć. Nie wiem czy masz być z kolegą z pracy, ale definitywnie nie powinnaś była wracać do starego związku.

Myślę że tym co trzyma Autorkę przy obecnym partnerze jest lęk przed zmianą, pragnienie czucia się bezpiecznie. I aktualnie poczucie winy. Ogromne. Bo on taki dobry, jak go zostawić?
Autorko, czas zacząć żyć dla siebie. Odnaleźć w sobie to czego TY potrzebujesz. Ja bym w ogole odsunela się od obu w tej chwili.
I czemu tak rozpaczliwie chcesz być w związku? Zakończenie jednego i stanięcie na własnych nogach tak Cię przeraża?
Potrzebujesz dystansu i samotności. A nie tego by ciągle ktoś wpływal na Twoje uczucia, osądy.

Co do kolegi z pracy...To, że uderza do dziewczyny praktycznie zajętej też budzi wątpliwości. Niektórzy są bardzo otwarci gdy mają do czynienia z obiektem niedostepnym w jakiś sposób. Może rywalizacja z tym drugim obu panów nakręca. Ale tu chodzi o Ciebie. Trochę wygląda tak jak byś myślała że masz w życiu wybór tylko X lub Y. Z takim podejściem faktycznie Twoje bezpieczeństwo jest zachwiane. 
Udana relację można stworzyć z wieloma osobami na różnym etapie życia. Przestań się bac, że X i Y to jedyne szanse dla Ciebie na cokolwiek. Szukaj partnera, który maksymalnie spełnia TWOJE kryteria. Taki, który jest czuły, docenia drobne gesty, okazuje Ci delikatność, daje uwagę ale i który mocno stąpa po ziemi. Potrzebujesz bezpieczeństwa emocjonalnego Ale życiowego też. Żaden z Panów nie spełnia tych kryteriów łącznie.
A to co widzisz, jest tym, co bierzesz.
Kolega z pracy jest lekkoduchem? No jest nim. I będziesz miała z nim problem inny niż z obecnym partnerem - dostaniesz czulosc ale wasza przyszlosc będzie leżeć bo z takim Piotrusiem Panem nie ma stabilizacji a na samych motylach sie nie zaleci nie wiadomo gdzie.
Ten drugi zdarzyl się aby Ci uświadomić czego potrzebujesz. Ten pierwszy również. Weź tę wiedzę że sobą na dalsze życie i idź dalej. To nie były stacje koncowe dla Ciebie a jedynie przystanki i drogowskazy. Uważam, że prawdziwy cel jest gdzieś indziej. Odnajdz to w sobie i idź w tę stronę. Za tym czego potrzebujesz i co czujesz. W zgodzie ze sobą i nie krzywdząc nikogo.

Bardzo dziękuję Ci za te rady, mądrze napisane. masz w tym sporo racji. Nic nie dzieje się bez przyczyny i każdy człowiek czegoś nas uczy. Dziś miałam rozmowę z kolega z pracy, który powiedział mi, że dzięki mnie stał się pewniejszy siebie i zaczęło mu się cokolwiek chcieć. W myślach miałam to co napisałaś czyli, że pojawił się w moim życiu po to abym zrozumiała czego potrzebuje, tzn. więcej czułości. Obecny partner okazuje mi tą miłość, czułość, ja nie potrafię. Nie potrafię się otworzyć, powiedzieć mu, że go kocham.Zastanawiam się teraz czy na prawdę go kochałam, czy to był lęk przed samotnością czy przyzwyczajenie. Wiem, żę boli go to, bo bardzo chciałby to usłyszeć, jednak nie chce mówić tego na siłę.

Pytasz czemu tak chce z nim być? Masz rację, jest dobrym mężczyzną, poukładany, pracowity, mogłabym stworzyć z nim dom, rodzinę. Nie jest to lęk przed samotnością. W sierpniu minie 4 lata razem..Powiem szczerze, że gdyby nie tamten kolega, pewnie nie miałabym teraz tych dylematów. Chciałabym patrzeć na niego jak na przyjaciela z pracy, widzę jak on na mnie patrzy a ja uwielbiam patrzec na niego, czuje potrzebę przytulenia go, widzę jak to wszystko przeżywa, dogadujemy się, śmiejemy, żartujemy jakbyśmy znali się od zawsze.. i nie wiem jak to nazwac...to moje pragnienie bycia blisko niego. Natomiast nie czuje tego z obecnym partnerem, oczywiście są żarty, rozmowa..Ale jest to jakieś inne. Może dlatego, że tamto jest nowe? Nie umiem tego wszystkiego poukładać.

Moj obezny partner powiedział, że chce się zareczyć, wiem że to planuje. Boje się tego. Powiedziałam, żeby na razie poczekał bo muszę sobie poukłądać w głowie i ze to nie jest odpowiedni moment. Chciałabym być na 100 % pewna czy tego chce. Czy go kocham..ale jesli teraz tego nie wiem..
Chciałabym ulożyc sobie życie, miec rodzine i cel.. w końcu żeby było już dobrze. Wiem, że obecny partner zrobi wszystko, żebym tak się właśnie czuła ( tzn.ciągle mi to powtarza) ufam mu. Tylko teraz mam wątpliwości czy go kocham. I jestem w kropce. Jest to okropne uczucie.

Dziś miałam poważna rozmowę z moim partnerem. Czuję, że psychicznie już nie daje rady przez to rozdarcie. Musiałam to z siebie wyrzucić. Powiedziałam mu, że nie umiem zaangażować się i dać od siebie 100%, chciałabym ale nie potrafię. I nie wiem czy jest to spowodowane naszym wcześniejszym rozstaniem czy poprostu przez tego drugiego coś sobie uświadomiłam. Powiedziałam, że nie chce go ranić swoją obojętnościa, widzę jak się stara a ja nie umiem tego od wzajemnic. Rozplakal się.
Straciłam ochotę do życia. Nie wyobrażam sobie zaczynania wszystkiego od nowa z innym facetem.. ale być z kimś przed kim nie można się otworzyć? Może z czasem to minie?

Usprawiedliwiam, nie Usprawiedliwiam, piszę to co czuje. Targaja mną emocje i rozdarcie. Nie chcę niczego żałować, bo w życiu nie powinno się niczego żałować.  Wszystko czegoś nas uczy. Każda napotkana osoba.
W tym momencie on stara się bardzo. Widzę że mu bardzo zależy. A we mnie coś pękło, pytam czemu teraz? Czy może warto to naprawić niż wyrzucać do kosza?
Wydaje mi się, że jeśli to zauroczenie kolega z pracy minie, będzie coraz gorzej... W tym minencue go idealizuje, bo super się dogadujemy, śmiejemy, jak z bratnia dusza... Ale co dalej? Przecież na początku zawsze jest fajnie w każdym związku, kiedy zauroczenie mija zaczyna się miłość albo rozczarowanie... Z obecnym partnerem przeszliśmy trochę kłótni, rozstan, było ciężko. Brak zrozumienia i obojętność. Teraz przyzeka że tak nie będzie. Ale ja boję się że jednak będzie..
Kolega z pracy dał mi to czego obecny partner nie umiał... Za późno zrozumiał... Ze można inaczej..

pomyliłeś temat a nasze rady już się sprawdzają.