A skąd wiesz Roxann, że to nie Ty jesteś ta zła? Bo żadnych nadziei na stabilność nie dajesz jak czytam Twoje wypowiedzi. Jestem ciekaw co o tym sądzisz.
Ja zdaję sobie z tego sprawę że nie mam fundamentów, wzorca, że wplątuję się w dziwne relacje, że wciąż mi związki nie wychodzą itd. Ja jestem świadoma swoich wad ale też, chyba jak każdy, chciałabym w końcu stworzyć normalny, zdrowy związek. Po to pracuje nad sobą. I myślę, że bym potrafiła, ale muszę trafić na odpowiednią osobę, taką która będzie dla mnie tym filarem. Ja już wiem z kim na pewno to się nie uda. Pytanie czy z kimś się uda? Może właśnie z tym sporo starszym też po przejściach ale stabilnym, ułożonym, ciepłym człowiekiem. Najwyżej nie będę miała dzieci, ale ja nie wiem czy bym się sprawdziła w roli matki. Na pewno nie samotnej. Musiałabym mieć duże oparcie w mężczyźnie, taki solidny filar, którego nikt nie złamie, przy którym będę czuła się bezpiecznie i komfortowo, inaczej jak ja mam stworzyć dobry dom dziecku kiedy sama wychowywałam się w patologii?
O inny filar mi chodziło - tą stabilność emocjonalną, poczucie bezpieczeństwa, zasady itd. Czyli to czego nie doświadczyłam w domu, gdzie był alkohol i przemoc.
Mimo, że jestem oddzielnym bytem, ta przeszłość wciąż się za mną ciągnie, bo w pewnym sensie jest wciąż teraźniejszością, tyle, że już na odległość 
No ale na tyle na ile go poznałam wydaje się być w porządku - on już nie musi nikomu niczego udowadniać, wie co sobą reprezentuje i ma chyba stabilne poczucie własnej wartości do tego podobne poczucie humoru - dystans. Ja mu też już opowiedziałam o sobie i jakoś go to nie zraziło - życie. W ogóle wydaje mi się, że nawet mu tym zaimponowałam, że pomimo trudnego startu sama doszłam do punktu w którym jestem... no ale zobaczymy... nie chcę zapeszać.
On już swoje przeżył, więc nie tak łatwo go "wystraszyć" 
