Gdy nadchodzi koniec - czyli co warto wiedzieć przed. - Netkobiety.pl

Kryzys wieku średniego - raczej nie, zwyczajnie wzięło mnie na takie małe przemyślenie Obawiam się, że kryzys dopiero nadejdzie..

Czasami niestety ludziom się nudzi a przyczyną może być właśnie jakaś niespełniona ambicja, chęć szukania wrażeń czy tęsknota za tym co nieosiągalne. Jak się uda znaleźć to epicentrum, to może być łatwiej konflikt rozwiązać. Mam znajomego, który swego czasu naprawdę się nie oszczędzał i wyszumiał się więcej niż niejeden przeciętny Kowalski. Teraz będąc statecznym mężem i ojcem, mając dom i dobrą robotę po prestiżowym kierunku, ciężko mu wyskoczyć w sobotę na miasto. Sam mi przyznał ostatnio, że cieszy się, że tak to wtedy wyglądało. Czuje, jak to się wyraził, że "mu to wystarczy" i docenia jeszcze bardziej rodzinę i swoje życie.
Zamiatanie pod dywan to niestety częsta przypadłość w relacjach międzyludzkich, nie tylko w związkach, co zresztą też jest dla mnie irytujące. Jeśli każdy liczy, że problem się sam rozwiąże, to wiadomo, jak się to kończy.

Odniosę się jeszcze tylko do tego posta, bo mi umknęło.

Wiele już chyba było tutaj na forum wątków, gdzie autor/ka skarżył/ła się, że coś się psuje, partner niezdecydowany, rozdarty między jednym a drugim. Albo z drugiej strony: osobie piszącej wydaje się, że wszystko jest w OK, czuje się w związku świetnie, ale ten ex siedzi gdzieś tam z tyłu głowy. Osoby będące plasterkami na rany, cierpią później jeszcze bardziej, niż ci, którzy od razu dostali kosza. Jeśli od razu , po paru spotkaniach ktoś nam nie pasuje, to sytuacja jest jasna i nie ma co się załamywać, trudno. Gorzej, jeśli człowiek znajdzie się w sytuacji kolegi Becketta czy innych użytkowników, którzy stają się opcją zapasową. Niby spełniają wszystkie kryteria do stworzenia idealnego związku, ale ten tajemniczy pierwiastek , który posiadał ex, ciągnię taką panią doktor od Becketta w kierunku byłego. Jak to wygląda, to już widzimy w jego wątku.
O wiele bardziej wolałbym dostać kosza, wiedząc, że OD RAZU do siebie nie pasujemy, niż wiedzieć, że byłem opcją zastępczą i z "braku laku"( lub raczej z braku ex'a) od biedy się nadaje...

Ja myślę że u Backetta jest więcej kwestii problemowych niż tylko kwestia bycia plastrem!!!

Biedak cały czas naiwnie wierzy, że sypianie z Panią Doktor, spełnianie jej kaprysów i tulenie bombelka do snu
zapewni mu wieczne miejsce u boku myszki żabki, a tymczasem nic bardziej mylnego, tak jak ktoś napisał w tamtym wątku,
gdy tylko pojawi się dobry powód, zostanie rozgnieciony na miazgę bez żalu i cienia skrupułów z jej strony.

No u mnie już na pewno nic się nie wydarzy, John gdzieś bokami robi i go na forum całymi dniami nie ma, po kimś trzeba jeździć jak po łysej kobyle

Tylko ten co nabałaganił "życzy sobie" aby było posprzątane, i oczywiście dokładnie tak jak On chce. Więc o jakie relacji międzyludzkiej tu mowa ??? .

Co do Twojego kryzysu to chyba raczej nie, to raczej próba znalezienia odpowiedzi dlaczego jest jak jest i co robić by było inaczej lepiej (oby nie tylko dla siebie ).

Pięknie piszecie tu o "plasterkach", tak to bardzo kuszące, gdy strona "porzucona" chce znów się poczuć tą ważna i jedyna na dany moment. To wynika z niezaspokojonych potrzeb w poprzedniej relacji.... Tylko kiedy jest ten właściwy moment, na rozpoczęcie "nowego życia", by nikogo nie krzywdzić. Kazdy w pewnym wieku ma już "swoja historie" i trudno oczekiwać by nie przeplatała sie ona i nie pojawiała w rożnych momentach "nowego życia" zarówno po jednej jak i po drugiej stronie.

Każdy się chce czuć ważny, doceniany czy kochany przez drugą osobę. Tylko nie czyimś kosztem! Jeśli świadomie wchodzimy w relację z drugą osobą, dusząc w sobie jeszcze uczucia do byłego, wiadomo, jak to się skończy. Wmawiamy sobie, że to przejdzie, że to chwilowe, że obceny związek wszystko naprawi i od razu zapomnimy o poprzednim partnerze. Jak bardzo może to być błędne mniemanie, pokazuje historia Becketta a właściwie wyłaniający się opis jego wybranki. Wątpliwości mogą się pojawić znacznie później, choćby kiedy przypadkiem natkniemy się na ex-partnera i wszystko wróci.
Często zjawiskiem dla mnie niezrozumiałym jest coś takiego: związek się rozpada z przeważającej winy jednego z partnerów, kiedy strona porzucająca wywinęła naprawdę grubą akcję a porzucana nawet nie chce słyszeć ani widzieć winowajcy. Na drodze skrzywdzonej pojawia się po pewnym czasie ktoś, kto stopniowo sprawia, że żałobnik zaczyna żyć na nowo. Dostaje w związku to wszystko, czego pragnął i oczekiwał, dając w zamian to samo. Jest po prostu cudownie, gdyż to wszytko co tworzy podwaliny szczęśliwego związku jest w tej relacji obecne. Skrzywdzona strona mogła dawno zapomnieć o swom ex, albo co gorsza, on jednak gdzieś tam siedzii grzmi, jak drzemiący wulkan, nie wiadomo własciwie dlaczego. Nagle po paru latach porzucony i porzucający wpadają na siebie. Skrzydzona strona, wiedząc jak bardzo ją rozstanie i porzucenie wtedy zabolało, nagle doznaje olśnienia: coś jednak w nim jest takiego magicznego, cudownego wręcz sentymentalnego. Nierzadko w błyskawicznym tempie, obecny związek zaczyna wydawać się jakiś nijaki a perspektywa powrotu do byłego, wręcz kusząca, bo odnawia się stara znajomość, wracają wspomnienia miłych chwil. Tylko, nie wiedzieć dlaczego natychmiast znikają dwane żale i frustracje, ciągnąc stronę porzuconą z powrotem do porzucającego. O ile powrót się uda, to i tak z tyłu pozostają zgliszcza własnie zniszczonego, wydawałoby się doskonałego związku i urażony niedosżły partner, z którym już snuło się plany ślubu czy dzieci.

Takie rozdarcie uczuciowe nie powinno dziwić, kiedy ma się te naście lat, ale ludzie koło 30-stki, zachowujący się w taki sposób dają do myślenia. Powinni, mając pewne doświadczenie, wystrzegać się takich relacji, umieć podjąć właściwą i racjonalną decyzję.

Chodzę wqrwiony,drugi tydzień ścinki, zero alko, redukcja kalorii, ścisła dieta... do tego przy tej pogodzie napierdziela mnie połowa stawów... (quźwa chyba mam ich za dużo). Do tego wqrwiają mnie ludzie ze swoją małostkowością...  poza tym w kontekście forumowym nuda... za fundowałem sobie plaże ... dzięki diecie mam wymówkę żeby nie chodzić na grille i balować, jak jakaś pani się do mnie uśmiecha to zmieniam przedział i oddaję się radości słuchania muzy.

A co do forum i twojego tematu... życie postawiło mnie w takich konfiguracjach, że powinienem zacząć wierzyć w jednorożce..., a byłem świadkiem takich akcji że się filozofom nie śniło... wypływa z tego jednak jeden morał że niezależnie od tego co robimy i jak się staramy i nawet jeśli w danej chwili się nam coś uda uratować to i tak w którymś momencie pier**lnie... za rok dwa pięć ... nierychwliwy ale sprawiedliwy... Dlatego w mojej historii zamiast odstawiać wczesnego anderstuda lub późnego becketta poszedłem w kierunku Antoine de Saint-Exupéry (z książki Mały Książę) Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było... i to polecam wszystkim.

... zapłać, nareszcie dało się przeczytać
Może na dobrej drodze jesteś

Bo nie ma czegoś takiego jak recepta na związek. Każdy szuka i potrzebuje czegoś innego.
Ja juz dawno zrozumiałem, że nie ma nic "na zawsze", jest tylko "odpowiednia osoba" na dany moment życia.
Przecież im starsi jesteśmy, tym bardziej wiemy czego chcemy, wybieramy i odrzucamy bardziej świadomie a na koniec i tak zostajemy sami ze sobą.
Aktualnie dąże do osiągnięcia stanu spokoju i błogości sam ze sobą - takie osobiste katharsis.
Na nic się nie nastawiam, nie zamartwiam jutrem. Chce być jak mały książe któremu dobrze na swojej własnej planecie .
@John - te anegdoty o powrotach prawdziwej miłości i puszczaniu wolno to straszne bzdury; Jak coś puścisz z biegiem rzeki to popłynie, wpadnie do morza i już więcej tego nie zobaczysz.
Życie płynie zbyt szybko, po co oddawać komuś kto Cię nie chce cząstke siebie kiedy możesz sam zrobić z nią coś fajnego. Szkoda czasu

Zgadzam się, tym bardziej, że ex prawie zawsze wracają I to wcale nie oznacza, że "są nasi na zawsze", bardziej... że przeszukują ławkę rezerwową
Ach, kiedyś chciałam, aby mój pierwszy był moim ostatnim i odwrotnie... Życie byłoby prostsze niestety....

O rany, u licha, nie należy dawać się wkręcać w powroty i tyle Faktycznie należy puszczać wolno...

fuorviatos Czyli co, twoim zdaniem kobietę należy trzymać krótko - co nie znaczy długo?

Różne są metody puszczania wolno np taka:

Czy on wróci ?

Z doświadczenia wiem, że były relacje które udałby się gdybym był dojrzalszy. Znam związki gdzie ludzie się rozstawali, mieli inne związki i schodzili dojrzalsi i są szczęśliwi... W puszczaniu miałem na myśli uwolnienie się z relacji.

P.S.
A ja zostanę okopany po stronie, tych co wierzą w prawdziwą miłość.

A ja myślę, że czasami do miłości po prostu trzeba dojrzeć.
Po prostu nie warto generalizować, bo bywa różnie. Jak Frankowi i Kaście się powroty nie sprawdziły, to nie znaczy, że Jurek i Jola są na straconej pozycji.

bagienni_k, dzięki za wyjaśnienie. Pewnie czegoś nie zrozumiałam lub nie doczytałam :-)

To co Ty chcesz na nią 20 lat czekać?:D

Dzwonię po karetkę

Dziękuję @Chio za sprowadzenie na ziemie, czyli najpewniej w przyszłości będę żałować moich dwóch ostatnich lat.
Wolna teraz jestem o tyle ze niczego nie oczekuje od tej drugiej strony, a ze tez nie szukam "plasterka" na rany (mając na uwadze Wasz posty), ale czy czekam... chyba nie bo nie z takiego człowieka wybrałam.
Tylko jeszcze w zasadzie formalnie nie ma tego komu zakończyć..... Nikomu się nie chce sprzątać

Miło @Chio ze potrafisz ze spokojem dzielić Twoim doświadczeniem. Cieszy mnie Twój spokój i optymizm.  To daje nadzieje naprawdę..

Euao nie znałam tego forum rad ludzi.Pierwszym moim krokiem intuicyjnym było przestanie mieć oczekiwań bo to one raniły, powodowały frustracje.Potem zobojętniałam się,nie oczekiwałam, zdusiłam nadzieję na to że druga strona ocknie się,zrozumie itd.W międzyczasie odcinałam niteczkę po niteczce,zapełniałam życie,poprawiałam jego jakość aż przyszedł dzień ,potem tygodnie z uśmiechem na ustach jak dawniej:) jedynie,co jeszcze wałkuję w głowie to kwestia przebaczenia! Nie mam go w sobie i wkurza mnie presją związana z tym.

No cóż były próby manipulowania tym przebaczeniem m.in.że obce mi jest miłosierdzie itd.Ktoś mi ostatnio jak Ty powiedział żebym się nie skupiała nad tym jeśli mnie to krzywdzi.

Nie skończy bo polskie go wydało plemię (tak tak ile można walczyć z cieniem ) i odstawił chyba cukry .

To po tych wszystkich wnioskach i stwierdzeniach, słusznych zresztą bo wszystkie osoby są po przejściach, pozostaje jedynie inwestycja w psa. Albo w homara. Kto oglądał The Lobster to wie czemu. Hm, swoją drogą ...

John ja akurat z takiego zwiazku z "dzentemenem" ucieklam. Trwalam ale juz nie trwam i tak mi dobrze:
P.S. to się nazywa współuzależnienie, nie ma im czego zazdrościć

John mam swój wątek  "rozwód z psychopatą". Poczytaj, nie chce mi się wszystkiego znowu opisywać.
Dlaczego? Bo kiedyś był inny? Ja mniej świadoma? Bo potrafił mnie zmanipulować? Bo się lepiej kamuflowal jak to psychopata któremu na czymś zależy ? Coś w tym stylu...
Poświęciłam mu jakieś 17 lat mojego życia.

Nie będzie odkryciem jeśli powiem,że jeśli ktoś trwa w takim związku jest zaburzony, bo nie wie ,że można inaczej, bo podświadomie z tym mu się miłość kojarzy i takie ma schematy z dzieciństwa i wiele, naprawdę wiele niezdrowych innych.

Oh, Tonia...nikogo nie obraziłam. Stwierdziłam na podstawie tego co widziałam wśród najbliższych mi osób które żyły w takim związku, a zaburzenia o których mówię nie są rodzaju o jakim piszesz a raczej pewnych deifycach, zaburzenia właśniej wartości, dlatego się na to godzą, percepcji tego jak powinno być w związku a nie jest...
Jesteś bardzo agresywna. Ostatnia rzeczą jaką chciałabym zrobić i faktycznie myśleć, to źle o ofiarach przemocy. A Twoje oskarżenia są conjamniej poniżej krytyki.

No dobra ... normalnie bym się napił, ale że nie mogę to zajmę ręce klawiaturą... 

Mój przyjaciel zwrócił mi uwagę, że w przypadku mojego nagłego odejścia całość dziedziczy grupa osób z którą nie mam za wiele wspólnego... i co i nic tylko wqrwia mnie to że ludzie którzy nic nie znaczą w moim życiu mieli by ... więc pomyślcie o tym...  a tak poważnie... nigdy nie zadzwoniłem do Ex nigdy nie prosiłem o powrót, koniec to koniec.

Uważam że szybko da się zweryfikować czy Ex chce po prostu zabawić się naszym kosztem czy coś przemyślał... i jest o co walczyć. Ja jestem ciągle tym samym złamasem więc nie było powodu żeby dzwonić do Ex i udawać zmianę... ale pewnie szybko by mnie zweryfikowały znając mnie ...

Ciekawe jest też to, że gdybym był dla poprzedniej Ex taki jak byłem dla ostatniej to by mnie na rękach nosiła i po stopach lizała... ale cóż na starość mięknę.... jeszcze parę lat a będę wersję becketta dla staruszków...

Hm..., tego wiedzieć nie możesz, mam na myśli to, że Twoja dojrzałość pewnie by pomogła a jakby wyszło... to by wyszło.
Owszem są takie związki - zwykle ludzie już wiedzą czego chcą i oczekują, w możliwych dla siebie ramkach funkcjonowania, i dodatkowo nie mają siły na zabieranie się od początku za budowanie od podstaw z kimś nowym.
W puszczaniu miałam na myśli pozwolenie partnerowi na odejście i nie zawracanie mu ... czegokolwiek związanego z moją osobą . Ale trzeba się wyraźnie rozstać a nie byle-jak się rozstać. Przerabiałeś juz chyba różne rozstania, o ile Cię dobrze zrozumiałam, najprościej : puść wolno, i już . A jeśli to Ci nie wyszło - wykombinuj powód, dla którego Ci nie wyszło. Piłeczka jest po Twojej stronie, obstawiałabym że w przypadku Anderstuda też po stronie Anderstuda .

Cóż gdzieś obok jednorożców i siedemnastoletnich dziewic jest gdzieś miejsce dla kobiet które naprawdę kochają i bardziej im zależy na pełnym sercu niż ...

Oj już przestań się użalać nad sobą, bo naprawdę nie masz powodu. Gdybym Ciebie nie znała (z poprzednich wątków oczywiście ), to wzięłabym Cię za desperata. To, że chciałbyś mieć potomka to oczywiste, ale chęć zrealizowania swoich marzeń z 20-stoletnimi pannami, które zwykle chcą się jeszcze wyszumieć czy stawiają na karierę, jest dość karkołomne, nie uważasz? O ile taka 20-latka może i szczerze chce mieć rodzinę, dzieci itd. ale zwykle w dalszej perspektywie, a Ty chyba nie chcesz czekać aż Ci 50-tka wybije a ona jeszcze nie będzie gotowa.
Zresztą taka 20-stoparolatka, chcąc mieć dziecko też kieruje się (choćby podświadomie) instynktem, a to oznacza, że na ojca swego dziecka wybierze raczej młodszego, w domyśle "zdrowszego" partnera.
Widzisz Ty masz ten problem jako facet, ja jako kobieta i uwierz, że już wkurza mnie to, że faceci od razu myślą, że skoro mam 30+ to oznacza, że od razu chcę mieć/złapać na dziecko. To bardzo krzywdzące.

Poluję samodzielnie, nie w stadzie

No właśnie... jaki?