Zapłata pięknym za nadobne ? ...Trudny temat - Netkobiety.pl

Moim zdaniem nie możesz mieć pewności, że nie doszło do zdrady fizycznej. Przyłapałeś ją na tym, że  kłamie, więc wiesz, że nie jest z Tobą na 100% szczera. Wiem, co czujesz, znam to rozdarcie. Ale wydaje mi się, że w tym momencie sam stwarzasz sytuację Twojej żonie do zrobienia kroku dalej. Ciągle biczujesz się za to, co zrobiłeś x lat temu. Ok, to nie było fair, ale myślę, że swoje już odpokutowałeś. A to, co ona robi teraz to jest podwójna niegodziwość. Ty przerwałeś romans, gdy się wydał. Ona tego nie potrafi. Rani Cię podwójnie, mimo, że wie, jak to boli. Mało tego, każe Ci żyć z tą wiedzą. Dla mnie to po prostu brak szacunku do partnera. Ona Cię nie kocha. Albo zapomniała o tym. Jesteś dla niej dobrym, skruszonym, nieatrakcyjnym misiem. Wie, że jak z kochankiem nie wyjdzie, to misio ją przyjmie i będziecie szczęśliwi. A Ty się zamęczysz, daję Ci kilka miesięcy i staniesz się wrakiem. A najgorsze, że sam sobie na to zapracowałeś. Przez swoją skruchę przestałeś być dla partnerki atrakcyjny. Ona wie, że nie musi się o Ciebie bać. Zadbaj o siebie, pokaż swoją atrakcyjność. Kobiety lubią zdecydowanych mężczyzn, o których czasem trzeba zawalczyć. I ona musi mieć świadomość, że może Cię stracić. Jeśli pozwolisz jej żyć w przekonaniu, że co by nie zrobiła, to Ty i tak wybaczysz, to sam ją wepchniesz kochankowi do łóżka.

Random, z tą symetrycznoscią w związku to wyższa matematyka pisana w trudnym języku. Zgadzam się z Tobą, że to nie jest takie proste- niesymetryczność w różnych dziedzinach może się przeplatać i tworzyć całkiem dobrze funkcjonujący układ i mocny.
Szansy nie daje się KOMUŚ- tylko szanse daje się NAM. Obejmuje to także powtórny wgląd w siebie, brak założeń, czasem rozebranie układu znowu do fundamentów. Moze się wtedy okazać, że nie ma cegiełęk do budowy nowych ścian.
Ja myślę, że Mat a moze i jego żona 5 lat temu pomalowali ściany z mokrym jeszcze tynkiem. I to się zemściło po latach.
Na pewno nie uważam, by były podstawy skreślać ich małżeństwo teraz.
Nie sadzę też, by jego żona była osobą z deficytami względem swojej kobiecości i potrzebowała adoracji innych- gdyby tak było- zauważył by to wczesniej i nie byłby to jej pierwszy romans.
Jeżeli On wyciagnie dłoń i będzie otwarty, a Ona to odrzuci, to szanse maleją.
Ale jeżeli będzie to dłoń zaciśnięta w pięść- to nie będę się jej dziwić.

Mam nadzieję ,że nie będzie tak jak pisze anderstud i nie zobaczymy się tu za klika miesięcy z gangreną, która powstała z tej rany lecz że rana się zagoi.

  jednak nie jest obojętna, a bynajmniej nie była do czasu historii , którą opisuję...w dalszym ciągu widzę zazdrość, lecz teraz już logiczną, dojrzałą a nie taką na wyrost. Wiele razy słyszałem,że to że teraz nie robi mi scen to nie znaczy ,że ma mnie gdzieś, pewne rzeczy ją bolą ale potrafi nad nimi zapanować i powiedzieć co sprawiło jej "przykrość"

Symetryczność związku...tak jak pisałem to raczej ja zawsze ( przyjemniej przez długi czas związku) wyciągałem rękę na zgodę...może tak mi pasowało, mam taki charakter ,że nie umiem się gniewać i pielęgnować "urazy". Teraz się to zmieniło, ona też potrafi przemyśleć, podejść pierwsza. Zawsze też wydawało mi się że ludzie żyją zbyt prosto, lekko, dla siebie, że wystarczy wyjść trzasnąć drzwiami i stworzyć nowy związek...Ale z niego też można wyjść i znowu trzasnąć drzwiami...czy to jest droga ? ... dla mnie raczej nie

Zauważyłem to już wcześniej, i wydaje mi się,ze żadna podobna sytuacja nie miała miejsca, bynajmniej nic o tym nie wiem. Druga sprawa , o której być może nie napisałem do tej pory to to , że zona ma naturę kokietki/flirciary nie stwarza sztucznych barier ale do tej pory zawsze wiedziała , gdzie jest zdrowa granica, co można powiedzieć i zrobić a czego już nie wypada. I potrafiła być stanowczo powiedzieć stop. A mnie to nie przeszkadzało, bo jej ufałem i widziałem,że nigdy nie przekroczy granicy a cała sytuacja sprawia jej przyjemność.

Było kilka rozmów... jestem świadom,że wcześniej też były rozmowy.
Zobaczymy na ile szczere i głębokie...ja uważam ,że głębokie jak dawno nie były, może jak nigdy. Czy szczere...wierzę ,że tak...bo bez wiary chyba nic się nie zbuduje i można dać sobie spokój z próbami.

Usłyszałem ,że może faktycznie, może było zauroczenie nowym człowiekiem, ale żadna miłość bo naprawdę kocha się tylko raz a ona kocha...tajemnica,sytuacja...to nakręcało znajomość...usłyszałem,że to nie było rozsądne,od samego początku niewłaściwe , nie prowadziło do niczego dobrego dla nas...usłyszałem też "nie mierz mnie swoją miarą" bo wiem co to flirt a co zdrada...
Żona wyciąga dłoń, próbuje się uśmiechać...pewnie normalna kolej rzeczy, obrony siebie...
Mówi też, że nie zamierza tego rozpamiętywać w nieskończoność, że chce żyć dalej, za dużo było łez i smutku w jej życiu (fakt było, nie przeze mnie...koleje losu) ,żeby teraz nad tym płakać w nieskończoność. Mamy znaleźć czas dla siebie, zająć się sobą, pielęgnować dobre momenty...
Powiedziała o swoich życiowych obawach, o tym co ją smuci, o czym nie chce myśleć , bo gdyby myślała to by całkiem zgorzkniała i straciła przyjemność życia.

Może to i fakt ,że jak człowiek jest przyparty do muru i nie może już nic odje...to zmienia spojrzenie,lub broni się ze wszystkich sił. Ale uważam też ,że to można sprawdzić tylko w życiu, w codziennym funkcjonowaniu, bo zapewnienia to jedno a rzeczywistość to drugie.
Zobaczymy co będzie z tej naszej szansy...czas pokaże

Co mogę jeszcze napisać... ?
Pociesza mnie fakt, że tematy "okołołóżkowe" faktycznie zajmowały śladową ilość korespondencji, że w miarę upływu czasu robiło się coraz bardziej normalnie,"koleżeńsko" choć jako facet...być może prymitywny...uważam że prawdziwa przyjaźń między facetem i kobietą jeśli się sobie podobają...nie jest możliwa...Pociesza mnie fakt,że jak patrzę w jej oczy to widzę zmianę...głęboką ? to się okaże...a po tylu latach wiem ,że nad spojrzeniem najtrudniej jej zapanować...

Czy orientujesz się,gdzie poznała tego kolesia?Pisałeś,że bywał co 2 tyg. czyli nie jest to raczej koleś z pracy.Czyżby to znajomość z portalu randkowego?to też by chyba zmieniło spojrzenie na panią idealną.Ograniczone zaufanie i bez zamiatania nie dopowiedzianych  spraw pod dywan.Przez własną głupotę spadła z piedestału,wiesz już o tym?

Nic podobnego, żona Mata nie tylko nie spadła z piedestału, ale jeszcze umocniła swoją pozycję na nim.
Przecież nic złego, w swoim mnienmaniu, nie zrobiła, no, może popełniła małą niezręczność,  ale w końcu należało się mężowi, jej "flirt" nijak się ma do ZDRADY męża, więc nie będzie przepraszać, ani żałowć, nie życzy sobie również rozpamiętywania i wypominania...spryciara.
Myślę, że nie wyjaśnili najważniejszych spraw, nie przerobili, ani zdrady męża sprzed lat, w tymbardziej aktualnej zdrady żony.
Obawiam się, że problemy prędzej, czy później powrócą.

Można skasować post dwa razy to samo

W punkt Ela , @Mat, przeczytaj to uważnie. Taki mam odbiór zamieszczonych tu Twoich wpisów, że niezbędna jest rewizja, tylko nie wiem jak głęboko powinna sięgać, bo czasem warto pozostawić kącik z niedopowiedzeniem szanując prywatność ponad wszystko.

A pewnie, wiele we mnie sprzeczności jako żywo. Ale nie powiedziałam, że symetryczność jest niepotrzebna w związku. Wyżej postawiłam potrzebę dopasowania oczekiwań i jeśli nadrzędnym oczekiwaniem będzie : symetryczność – to ona będzie potrzebna dla związku. Tyle, że wydaje mi się, że nie każdy symetryczności potrzebuje.
Akurat w przypadku Mata nie umiem ‘wyczaić’ czy dobrze jest symetrycznie czy nie. Wrażenie odnoszę, że Mat nie ma w naturze domagania się symetryczności bądź uzurpowania szerszego terytorium dla siebie (łatwo się ugina).  Może tak być, że jego żona właśnie symetryczności potrzebuje i stąd wyprowadzane potrzeby POZA związek. Tyle, że oboje byli skłonni wyprowadzać potrzeby poza związek, dlatego przyklaskuję wypowiedzi Eli, że powinni określić się na nowo. A Mat chyba chce utrzymania tego związku, ale : czy z dobrych pobudek ?

Ta kasacja to pasuje do mnie , nie znaczy, że polecałabym ją innym i nie znaczy, że zawsze bym była gotowa ją zastosować, bo ostateczne rozwiązania to próba sprostania indywidualnym sytuacjom, każda następna zdrada może mieć inne okoliczności i mogłabym ją inaczej postrzegać – ale natura popycha mnie do nie dawania szans. Może też dlatego, że dawanie takiej szansy to ogromna praca. Jeśli patrzyłabym na ludzi, którzy wzajemnie dają sobie szanse – pochyliłabym czoła że potrafią i że im się CHCE. Ale zawsze ponad wszystko zapytałabym po pierwsze : CZY WARTO ? I wydaje mi się że najtrudniej dojść do tego punktu, że WARTO z przekonaniem dla obojga – bo, no cóż, jednemu to się może chcieć ale jak drugiego zabraknie to nic z tego a chcieć z przekonaniem  MUSZĄ oboje, inaczej to głupota.

I to jest ten kierunek, bardzo ładnie to napisałeś, WIESZ – po prostu patrzysz i WIESZ. I to o to chodzi żebyś właśnie WIEDZIAŁ, nie ogarniał sytuację rozumem (bo to sobie przeanalizujesz), ale żebyś wewnętrznie WIEDZIAŁ. I chodzi o to, żebyś WIEDZIAŁ, że możesz Jej ufać. I akurat to MUSI być SYMETRYCZNE (tak,hm..., z tą symetrcznością to na forum jest wątek jak zmusić partnera do sprzątania... ).

Też mi się tak wydaje, że nie znają się za dobrze. Ale nie wiem czy to takie wielkie szambo… Mat powinien umieć to ocenić i chyba stara się to robić, i oby doszedł do wniosków, które Mu się sprawdzą na przyszłość…

"Zawsze byłem zdania, że dawanie sobie szansy to właśnie duża praca, wysiłek,poświecenie.."

Ooo! To nie TAK..
Ja mam inne doswiadczenie. Wysiłek, ból był wtedy, gdy dochodziliśmy do momentu punktu 0. Czyli że OBOJE dajemy sobie szansę.
Po tym momencie przyznam było lekko i przyjemnie właśnie- jak w nowym związku- taka faza zakochania na nowo- bez myślenia o "zdradzie"
Rzecz w tym, że po takim doswiadczeniu jest się już uczulonym na wszelkie złe rzeczy w związku, na które godziłeś się wcześniej.Chcesz aby ten zwiazek naprawdę nie miał starych wad. I to jest etap stawiania ścian - gdzieś może okazać się, że brakuje materiału na taki DOM jakiego chcesz. To jest trudny moment. I tu pewnie miejsce na wysiłek. POŚWIĘCENIE w zwiazku 2 ludzi wykluczam..