Zapłata pięknym za nadobne ? ...Trudny temat - Netkobiety.pl

Z kobiecego punktu : gdy czuła sie w związku niepewnie, robiła Ci sceny zazdrości...później jak dowiedziała się o twojej koleżance, uznała że miała racje, ciągle Cię o coś podejrzewając. Wybaczyła ale zadra gdzieś pozostała. Poznając tego mężczyzne uwolniła się z rozmyślań czy to sie nie powtórzy itd, być może nawet uznała że nie musicie być razem, chociaż teraz nie chce odchodzić. Zajeła czymś mysli i on daje jej to co kiedyś przez Twoja koleżanke straciła.  Trudną macie tą sytuacje. Ja np nie dałabym rady z myślami ze moj facet z koleżanka całował sie, pisał eleganckie wiadomosci na gg i w miedzy czasie całował mnie. Wolałabym odejsc. Tego czy ona się odgrywa na Tobie nie wiem, na pewno on jest dla niej wazny.

Taki ruch może skończyć się tym, że poleci do tamtego niejako w afekcie, bo ma do kogo.

Będzie trudniej to odplątać.

Lepiej próbować rozmawiać teraz. Szczerze, również o tym co boli, a nawet sięgnąć do czasów jej chorobliwej i destrukcyjnej zazdrości.
Nie stawiając się jednak w roli ofiary, tylko współpracownika.

Niepewnie? Ja napisałabym dosadniej - miała niską samoocenę. Kobieta pewna siebie nie robi scen zazdrości o koleżanki z pracy, nie jest ani zazdrosna, ani zaborcza, nie boi się że jej ktoś odbije faceta, bo ma poczucie swoje wartości!
Być może z przekory, być może by odreagować, być może by ukarać ciebie, poznała faceta. I buum! Nagle ten facet daje jej do zrozumienia, że jest super, że jest fajna, atrakcyjna, że się podoba, że jest lepsza od jego żony. Miód na uszy zakompleksionej starej żony. A twoje winko, kolacje, dbanie - na rozrabiałeś, to teraz pokutuj za swoje grzech i niegodziwości, a tamten robi te wszystkie miłe rzeczy, słowa z własnej nieprzymuszonej woli, bo go zafascynowała!
Czujesz różnicę miedzy twoim zauroczeniem, a jej?
Niestety to się może skończyć rozstaniem, bo chyba jesteście z przyzwyczajenia, z wygody, że jest ktoś przy kim jest bezpiecznie... ale ognia nie ma, ~20 lat temu się wypalił. Spróbujcie jakieś terapii małżeńskiej, po to, by odkryć dlaczego po 20 latach wciąż jesteście ze sobą (formalności, czy może jednak uczucie).

Nagrabiłaś sobie, to fakt, ale to, co robi teraz Twoja żona, także nie jest w porządku, nawet ze względu na Twoje wcześniejsze przewiniennia. Ona zaangażowała się w tę nową znajomość, oszukuje Ciebie i siebie być może też, wmawiając sobie, że to nic takiego. Jednak nie chce tego skończyć, mimo że wie, że Cię rani.

No właśnie, pisałeś, że tamten też ma rodzinę. Może pójdziesz za przykładem męża Twojej dawnej kochanki i także zawiadomisz żonę nowej "sympatii" swojej żony o ich intensywnej korespondencji, spotkaniach na kawkach...
Powracając do Twojej zdrady, piszesz, że nie było to nic wielkiego, a jednak ciągnąłbyś to nadal, gdyby się nie wydało i kto wie do czego by doszło, skoro pani była taka chętna.
Po za tym, nie dziwię się Twojej żonie, że reagowała stanowczo, gdy jakaś zaproszona do Waszego domu znajoma, "okazywała Ci zainteresowanie". Też pogoniłabym (w sensie, nie zapraszałabym więcej) z domu babę, która robiłaby maślane oczy do mojego męża.
Być może Twoje zachowanie, które uznawałeś za neutralne, nie było takie neutralne. Masz świadomość tego, że jesteś przystojny, masz branie i może nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, że nie potrafisz ukryć zadowolenia z tego faktu. Twój sposób rozmowy z kobietami, gesty itd mogły wzbudzać zazdrość Twojej żony.
Teraz ona nie jest lojalna wobec Ciebie. Być może Twoja dawna zdrada spowodowała, że ona teraz nie ma skrupułów, ale jeśli tego nie przerwie, to Wasz związek stanie pod znakiem zapytania.
Myślę, że teraz kolej na Twój konkretny krok i ewentualnie terapię par, bo możecie nie poradzić sobie z kryzysem, który puka do Waszych drzwi.

Już sam nie wiem co o tym mysleć. Nie jest tak jak czytam ze majac romas ludzie oddalają sie od siebie. U nas jest bliskość,planowanie urlopu,wyjazdu,prezentów, wspolne zakupy. Powiedzialbym że zebym nie wiedział ze jest ktos inny to byłoby idealnie praktycznie.
Nie widzę tego tak , ze wszystko sie wypaliło bo jest o czym rozmawiać, co robic.
Nie rozumiem tez tego braku własnej wartosci ponieważ zona jest naprawde bardzo atrakcyjna i zawsze oglądali sie za nia faceci.
Tym bardziej ze zawsze jej to mowilem.
Obiadki i kolacje tez nie sa dla mnie karą, lubie gotować i jest mi przyjemnie jak jest szczęśliwa i zadowolona.

To co się z wami dzieje niby kochająca się rodzinka a myślami  są gdzie indziej . To po co te wszystkie zazdrości i wzajemnie podejrzewania . To dobrze że ten twój mały romansik zakończył się pocałunkiem w samochodzie a nie w łóżku bo z pewnością żona też by tak skończyła z tamtym i co byś zrobił? Coś mi się wydaje że twoja żona lubi dopłacać się tym samym ale za bardzo się napaliła aby z tym skończyć. Wasze małżeństwo da się uratować ale potrzebujecie naprawdę poważnej rozmowy a nie bawienie się w kotka i myszkę.

W sumie nigdy tak o tym nie myślałem...ale masz rację...co się z nami dzieje ? Dobre pytanie...
Jak się ma to ,że jednak jest duża bliskość, miłość ? no mówi się "kocham cię...bardzo" a jednocześnie jest ktoś z kogo nie chce się zrezygnować choćby dlatego ,że dobrze się z nim pisze czy rozmawia...

Właśnie...co się dzieje...

Twój błąd, że zaakceptowałeś na początku jej chorobliwą zazdrość, zrezygnowałeś z tych rzeczy w życiu, których żona nie powinna mężowi zabierać, bo On nie jest jej własnością.
Popełniłeś błąd, ale czy Ona zrozumiała swój udział ( nie winę) w Twoim błedzie??
Jezeli po odkryciu Twojego flirtu wasze przerabianie tej sprawy polegało na Twoim kajaniu się na kolanach- To był WIELBŁĄD! tu zmarnowaliście swoja szansę.
To co teraz poraża, to to, że Ona kompletnie nie liczy się z Tobą. To typ kobiety, która myśli że wygra pokazując dominację nad partnerem. Na forum często widuję takie podejście Panów do partnerek. Nie sądzę, by zamierzała Cię opuścić, wtedy seks z Tobą by jej nie kręcił, poszedłbyś w odstawkę.
Kwalifikujecie się na terapię...
Czy Twoje podejscie do niej zmieniło się? Kochasz ją tak samo, bardziej, mniej?
Macie dzieci?

Ona szantażuje Cię tamtą Twoją chwilą zapomnienia.  Nie ma prawa- bo wasza postawa po wykryciu faktu jest zupełnie inna. Ty postawiłeś na Wasz związek, Ona wbiła Ci obcasik mocniej w brzuch- i kpi sobie z Twojego bólu..
Wiem, że Ciężko zagrać ostro gdy są dzieci, ale tak dalej być nie może. Na Twoim miejscu spakowałabym swoje walizki i przynajmniej na jakiś czas znalazła inne lokum.
Dla jej otrzeźwienia.
A potem terapia, po której powinieneś żyć jak normalny facet- mieć prawo do kawy z koleżanką, tańca przytulańca na imprezie i nie ma jazdy, gdy Twoja znajoma przyjdzie do domu.
Znajdż swoją męskość w kontaktach z nią.
Poskromienie złośnicy polecam obejrzeć.
I żadnego seksu z nią... No chyba że Cię to właśnie kręci...

PS Tylko Pisanie??
Wieczorny drink w klubie, pocałunek??? Obudź się..

Gwarancji nikt Ci nie da, ale wydaje mi się, że to robisz to jest właśnie ślepa uliczka.
No chyba że odpłacisz jej za nadobne jeszcze nadobniejszym...
I masz rację, w amoku argumenty nie trafią, tylko czyny.
A i niech Ci nie przyjdzie do głowy kontaktować się z tamtym, tylko Cię to zrani..

Ja tej sytuacji aż tak ostro nie odbieram. Potrafię wyobrazić sobie kobietę, która lata całe czuła się niepewnie jako kobieta, bała się, że przegra rywalizację o męża... aż w końcu ziszcza się najgorszy scenariusz. Może do niczego nie doszło, może udało się dogadać się z mężem, by ratować... ale co się działo w jej duszy? Ja nie wierzę, w to, że po 20 latach, po takiej sytuacji, są udaną parą, rozmawiają ze sobą, okazują czułość, wszystko jest świetnie, myślę, że została zadra w sercu.
Nie wiem, czy jest to zemsta, może kobieta odreagowuje te wszystkie lata, może trafił się facet, który tak prawi jej komplementy, że w końcu docierają do niej, czuje, że są prawdzie, że nie jest to tylko kurtuazja.
Poza tym, po 20 latach - może ona chce czegoś innego, ale nie do końca wie czego, stąd ten potencjalny kochanek, otwierający drzwi do bardziej ekscytującego świata.

Averyl, ludzie mają słabości.. ale gdy dochodzi do sytuacji, że romans wychodzi na światło dzienne- podejmujesz decyzję- nie można mieć ciastka i zjeść go, Nie można kogoś dręczyć, wykorzystując czyjąś słabość kiedyś. Ich reakcja właśnie w TYM momencie jest różna, a jej nieuczciwa- pazerna wręcz.

od strony moralnej tak, ale od życiowej - różnie to bywa.
Żona nie chce zerwać kontaktu z facetem, bo z jakiegoś powodu ta relacja jest atrakcyjna, być może ona zdaje sobie sprawę, że to tylko przelotny deszczyk emocji, więc zrywanie z obecnym życie, byłoby mocno ryzykowne. Może sobie pozwolić na stan mieć ciasteczko i zjeść ciasteczko, bo przecież to mąż pierwszy złamał zasady.
Matjeden - to że ty odciąłeś się, nie oznacza, że teraz narzucasz jej takie same zasady, i skoro wyszło na jaw, to ona też z dnia na dzień urwie kontakt z tamtym.

Oziębienie stosunków, owszem, może ją przebudzić, może uzmysłowi jej, że nie może mieć dwóch facetów na raz... ale to będzie pogłębiać oddalanie się. Raczej szukałabym pomocy w terapii par, jeśli rzeczywiście jest "coś" między wami.

Może ale i widać pociągające. No ale zła żona, zła. Ja zawsze dobry i kochający, a nie wiedzieć czemu ona mnie oskarżała i tłamsiła. I dalej będzie, bo jak tu nie tłamsić. Sam bym tłamsił.

Ela210 - jeżeli mieliby się trzymać zasad, to powinni dochować przysięgi małżeńskiej (tam chyba jest coś o miłości, wierności - ogólnie, nie tylko nie będę cię zdradzać). Skoro zasady zostały naruszone, to odwoływanie się do zasad jest niejednoznaczne.

Ja się gubię w ich sytuacji - jest sielanka, a każde z nich z nudów, z ciekawości szuka czegoś na boku, tulą się, uprawiają seks, rozmawiają ze sobą, są sobie bliscy, a jednocześnie w jakimiś momencie byli też w bliskiej relacji z kimś trzecim, chcą by wszystko było zgodnie z zasadami, nawet gdy zasady są łamane.
Nawet jeśli żona robi to z zemsty, chce by mąż poczuł jak ona się czuła, to i tak nie zmienia to faktu, że coś nie funkcjonuje tak wspaniale, jak próbuje to przedstawiać Matjeden. Ludzie, którzy się kochają, szanują nie mszczą się w tak głupi sposób, który w prostej linii prowadzi do upadku.

W sumie masz rację, ja się nie próbuję wybielić bo już na zawsze pozostanę szary, nie wiem jakich argumentów bym użył...
No bawi się...bawi....czyli mam to przyjąć jako wykładnie i z tym żyć ?

Poza tym że być może ktoś puka albo wkrótce zacznie pukać twoją żonę, to faktycznie idealnie.
No to skoro jest tak idealnie, to weź się postaw na jej miejscu i przez chwilę pomyśl - po co miałaby cokolwiek zmieniać?
W domku ma wszystko pokładane "idealnie praktycznie" a na boku kochaś, boski Romeo, toż to żyć nie umierać.
Dopóki obaj akceptujecie taki stan rzeczy, to ona sama z tego nie zrezygnuje, bo niby po co by miała, no pomyśl logicznie.
A że tamtemu taki układ pasuje i jej również odpowiada, to samo stary nic się nie zmieni ani nie zrobi, bo co na przykład?
Poza tym uważam, że zupełnie niepotrzebnie marnujesz czas i energię na analizowanie powodów, których być może wcale nie ma,
ot po prostu i zwyczajnie poznała gdzieś typa, który zawrócił jej w głowie i tyle, nie wiem na ch*j drążyć temat
zamiast pieprznąć pięścią w stół i go zakończyć, póki jeszcze nie rysujesz sufitu rogami i rzeczywiście do niczego nie doszło.
To że żona ci nie powiedziała, a ty sam nie zdobyłeś żadnych dowodów, to kompletnie nic nie znaczy.
Tak samo jak i to, że planujecie wspólne wyjazdy czy zakupy. A z kim ma planować? Z kochankiem? On nie jest od tego.
Kochanek jest od innych rzeczy, a poza tym przecież ma żonę, to jak to sobie wyobrażasz, że gdzieś wyjedzie na urlop z twoją
albo będzie z nią zakupy planował? Od tego ma się męża, a kochanek jest od nawijania makaronu na uszy i ... no wiesz czego.
Nawet jeśli to wszystko jest prawdą, że na razie tylko ze sobą rozmawiają i chadzają na kawki (powiedz szczerze, wierzysz w to?)
to jak się tobie wydaje w jakim celu? Czemu ma to wszystko służyć i do czego prowadzić? Załóżmy na chwilę czysto hipotetycznie,
że twoja żona naprawdę tego nie wie i nie rozumie po co żonaty facet z nią klepie godzinami esemesy i maile albo na kawę zaprasza,
to jakim trzeba być naiwniakiem, żeby tego nie wiedzieć i nie rozumieć, będąc samemu facetem.
Moja dobra rada - jeśli zależy ci na żonie, to na półkę między bajki odłóż pobożne życzenia i włącz chłopie myślenie.
Najlepiej już teraz.

Do wszystkiego czy tylko do tej części, o której i tak już wiedział? Bo wiesz, to jednak robi różnicę

W sumie dobrze że to napisałaś...mnie już nie chodzi o zasady bo one jakby legły w gruzach bynajmniej w większej części...
Mnie chodzi o proste określenie się co jest ważne lub ważniejsze w życiu.
Opowiedzenie się po którejś ze stron....

Masz rację...nie chcąc burzyć tego co jak mi się wydaje funkcjonuje jak należy, naszego życia nie jestem w stanie wziąć walizki i wyjść...
Albo konkretnie pierdolnąć pięścią w stół bo będzie z tego dym straszny, nienawiść, i utrata resztek zaufania do mnie...
Ale może inaczej się nie da ?

Kurcze...nie uciekamy od siebie, większość rzeczy robimy razem, praktycznie wszystko co możliwe,jeśli np. oglądamy jakiś film to jesteśmy przytuleni a nie każdy siedzi w swoim rogu kanapy, wolny czas spędzamy razem, słuchamy razem muzyki, robimy razem coś do jedzenia, trafia się praktycznie co tydzień kawa weekendowa i rozmowy przy niej, jak jest dobra pogoda lub lato spacer, czasem rower, jak czas pozwoli to kino.Lubię chodzić z nią na zakupy, takie dla niej, wyszukać coś fajnego...Czasem jakaś restauracja.Raczej nie zapominam o imieninach,urodzinach...nie wiem to bliskość ? Intymność też jest jak mi się wydaje na dobrym poziomie...jeśli o tym to jedyny plus tej znajomości jest taki że teraz sex mam kiedy chcę w zasadzie i nie na odczep się tylko z zaangażowaniem...

Więc się gubię w tym wszystkim...

Nie mam za złe, w sumie dowiaduję się tu ciekawych rzeczy.
Możesz rozwinąć temat bliskości EMOCJONALNEJ ?

... trochę to jest przeciwieństwo rytuałów
Łatwo uśpić czujność, gdy się robi "wszystko razem", można ulec złudzeniu, że jest się blisko... a potem niespodzianka mąż/żona fascynuje się jakąś panią/panem, a potem przychodzi do domu całuje czule partnera i odwalają te swoje rytuały.
Dlaczego o tych wątpliwościach nie rozmawiasz z żoną tylko z nami? Słuchasz jej? Może po prostu ciśniesz ją, by zostawiła kochanka, a ona przyparta do muru przytakuje, a potem robi co jej serce podpowiada?
To była twoja decyzja, by zerwać z tamtą kobietą, gdy wszystko wyszło na jaw, ale sam wiesz, że tamta inaczej zareagowała, mimo iż mąż jej kazał odciąć się, ona wciąż chciała do ciebie... co by się stało, gdyby twoja decyzja była inna? gdybyście się spotkali?
Może żona jest właśnie w takim układzie, poza twoim ględzeniem, przeplatanym czułościami nie ma żadnego powodu by ucinać tamtą znajomości.

Dziękuję, twoja wypowiedź jest bardzo cenna, spojrzałem na to z innej strony...

W sumie jest chyba jeden problem, nie dotyczący tej sytuacji ale ogólnie...żona raczej nie wpuści mnie bardzo głęboko do swojego wnętrza...czasem przy jakieś głębszej rozmowie słyszałem..."ale po co w to wchodzić i o tym mówić, przecież jest dobrze"

Jaka to przyjemna odmiana, gdy ktoś dziękuję za posta. Dziękuję i ja

Czasami nie dochodzi się do głębszych poziomów, bo nie rozumie się swoich własnych życiowych narracji. Te narracje są jak filtry, przez które patrzy się na siebie, rzeczywistość, świat, innych ludzi.
Na przykład na forum jest facet, którego ja osobiście bardzo lubię, któremu zdarzyło się tu otworzyć, ale tylko troszeczkę. Bardzo fajna osoba, ale widać, że bliskość jest dla niego zagrażająca. Chyba dlatego, że obawia się, że jego uczucia zostaną zlekceważone, bo nie zrozumiane. To są obawy, które dotyczą wielu osób. Jeśli nie boimy się, że nie zostaniemy właściwie zrozumiani, to obawiamy się, że nasze emocje, wewnętrzne narracje, myśli zostaną zlekceważone, wyśmiane. Niektórzy wręcz są przekonani, że nikogo nie interesuje, co jest wewnątrz nich, albo, że ich wewnętrzny świat zostanie uznany za ich słabość (to w szczególności dotyczy mężczyzn, ale kobiet również).
To wszystko wynik wczesnych doświadczeń życiowych. Niestety, niewielu miało to szczęście, że ich emocje, uczucia, wewnętrzny świat, przemyślenia od początku trafiały na zainteresowanie, akceptację i zrozumienie. Wręcz przeciwnie, najczęściej uczymy się ukrywwać nasze prawdziwe wnętrze. Czasami robimy to tak skutecznie, że sami tracimy z nim kontakt

Po pierwsze, nikogo do tego nie możesz zmusić, mozesz jedynie okazać otwartość na to
Po drugie, jezeli tak się stanie, może Ci sie nie spodobać to to usłyszysz, zobaczysz żonę w innym świetle i Ona Ciebie też, możecie nie chcieć być razem,lub droga do akceptacji siebie nawzajem może być bardziej wyboista, niż Ci się wydaje,  chociaż teraz trudno Ci się sobie to wyobrazić.
Ale żeby w ogóle zacząć coś zmieniać musisz wyjść z szuflady- jestem winny a Ona ma prawo się odgrywać, bo to bzdura..

Wiesz fajnie nie fajnie, wiem ,że przyczyniłem się do tego w ten sposób,że przez to co zrobiłem nie jestem czysty więc i umoralniać jakby nie mogę z ambony, co najwyżej z tej samej lub niższej pozycji.
Przepraszać nie masz za co, jest niefajnie i muszę to jakoś ogarnąć.
Może spróbuję na początek porozmawiać, tym razem tak po ludzku; o nas, nie robiąc z tej sytuacji głównego wątku...
Zobaczymy...

Gdzie jest trup ? ..no właśnie nie wiem gdzie jest...i gdzie może być ?...nie mam nawet jakiejś mapy lub wskazówek żeby go odszukać...wszystko niby ok lub nawet super...a jednak do dupy...

Co do "od takich facetów kobiety nie uciekają" na razie nie uciekła, choć w ramionach była...sam nie wiem gdzie jest problem,może jak  to słychać w jednej piosence "chcesz ciepła w domu a szukasz ognia na mieście...nie wiem ...może jest tak że rozgrzewa się na mieście czy w tych mailach a spala w domu ?...

Od każdego można/da się uciec jak pokazuje życie.

...zależy czego się szuka...w sumie o to samo mogłem zapytać kiedyś siebie...

Jest taki film "dwoje do poprawki" - nie jest to jakieś arcydzieło, ale... jest o małżeństwie z długim stażem, które odchowało dzieci, ma dobrą sytuację, wszystko jest poukładane, żadnych problemów (trochę jest taka bliskość jak ją opisałeś )  aż w końcu trafiają do seksuologa na terapię - wtedy sobie zaczynają uzmysławiać, że każde ma inne potrzeby. Oczywiście każdy człowiek chce mieć poukładane, bezproblemowe życie i jak już to masz, to nie chcesz tego burzyć, co nie zmienia, że faktu, że czasem coś uwiera. Trudno to dostrzec, nazwać, bo przecież wszystko jest takie idealne.

Powiem tak dokładnie jak to miało miejsce u mnie ostatnio ...ściema na maksa że to nic że bla bla bla ,taka jest prawda że popłynęła z prądem za nim i w tej chwili nie jesteś w stanie nic zrobić klapki na oczach i dla niej już nie istniejesz i te lata nic nie znaczą wspólne....oczywiście się będzie zapierać dopóki dopóty dowodów nie zbierzesz konkretnych .....
Jak się otrząśnie to będzie za późno kto wie może będzie chciała nawet wrócić choć wątpię jak tam będzie czuła ciepłe gniazdko to możesz zapomnieć i nawet powinieneś zapomnieć ja tak już zrobiłem .....wiem że nie warto było tych wszystkich kłamstw itp. Jak się kogoś Kocha to się nie szuka szczęścia gdzie indziej i to prawda smutna....

zdublowane

Nie zadałem sobie takiego ponieważ nie musiałem...nie brakowało mi niczego i nie brakuje. Do prowadziło do tego częste jechanie po mnie ze moge z tą to a z tamtą tamto. Po prostu zazdrość mnie do tego pchnęła bo nie byłem aż tak silny.
Zresztą nawet w rozmowach ze znajomą nigdy nie powiedziałem złego słowa o żonie.
Tu nie mam sobie nic do zarzucenia...

Co do tego ze bólu nie widać...
Staram sie jak mogę być dobry jak mogę w tej sytuacji. Staram się ogarnać codzienność. Ogólnie jeśli miałbym 100% pewności że zerwała kontakt to byłaby sielanka...ale tak nie jest...