Narzeczony chce intercyzy. Co robic? - Netkobiety.pl

Ej Mallwusia, projektujesz na autorkę swoje „filmy”. Może lepiej czytać uważnie i wierzyć autorce na słowa zamiast sobie dopowiadać treści których NIE MA.
Lepiej przeczytaj te DWA posty, w których sama zainteresowana pisała na ten temat:

Luźne pojęcie to co innego niż stanięcie przed konkretnym zagadnieniem twarzą w twarz. W luźnej rozmowie nie bierze się pod uwagę szeregu okoliczności towarzyszących i niuansów, które trzeba uwzględnić, gdy zaloźenia się materializują.

Ok to może lepiej niech swoje pieniądze zainwestują w Panie do wynajęcia jeśli są dla Nich takie istotne. Nie rozumiem po co ubierać wiadome myśli w jakieś ładne zwroty.
Chce intercyzy = nie ma na dobre i na złe... nie bierze odpowiedzialności za podjęcie własnej decyzji. Typowe dla ludzi w dzisiejszych czasach, a raczej "dorosłych dzieci". Jak już wcześniej powiedziałam. Chce wolnego związku, niech nie pcha się do ślubu. Co będzie jego to będzie jego "być może tak dla pewności" od razu zakładać sprawy o przyszłe alimenty od dzieci, gdyby nie chciały pomagać na starość?
A jak wycenić straty moralne poniesione w czasie małżeństwa? Ktoś jest lepszy, bo ma więcej pieniędzy? Teraz naprawdę się nie dziwię, że wiele kobiet trzepie mężczyzn dla pieniędzy, bo i tak długo nie byliby razem z takim podejściem obu stron.

Dokładnie. Dlatego niestety coraz częściej Ci "majętni i inteligentni, dobrzy ludzie" nigdy nie będą w poważnych związkach, bo w rzeczywistości ich nie chcą i odstraszają. Po co wchodzić w coś gdzie już na początku brana jest możliwość porażki. Lepiej swój własny czas i uczucia zainwestować gdzie indziej. Taka mocna hipokryzja.

Niestety to kuriozalne, ale jeśli ktoś naprawdę chce ślubu z miłości to nie krzyczy od początku o podziałach, a tym bardziej o pieniądzach - bo nie bierze pod uwagę rozwodu. Chyba, że chodzi o ślub z rozsądku. To daje mocny i zasłużony wydźwięk: "jestem z Tobą, ale won od moich pieniędzy". Tak jak już wcześniej napisałam tej mniej majętnej osobie nikt po rozwodzie nie zwróci straconego czasu, czy stresu. Chyba, że zaraz dacie tutaj przelicznik.  To takie smutne jak ludzie wyceniają swoją przydatność w pieniądzach, a piszą o miłości...
W sumie nie wiem czy jestem rozczarowana, jak większość ludzi traktuje poważny związek jak pracę.

Bardzo się oburzasz, ale zupełnie niepotrzebnie, bo to tak NIE działa . Majątek posiadany przed zawarciem związku małżeńskiego, do końca jego trwania pozostaje majątkiem odrębnym, o ile nie dokona się darowizny na rzecz małżonka. Nie ma więc mowy o stracie czegoś, czego dorobiłeś się przed podjęciem decyzji o ślubie.

To może wyrażę się jaśniej, założyłem firmę, prowadzę ją, biorę ślub bez intercyzy, kupuję mieszkanie, żona mnie jedzie po rogach i co?

Firma, to majątek zdobyty przed ślubem, a mieszkanie to majątek zdobyty po ślubie, dzięki firmie, którą otworzyłem przed ślubem.

Intercyza to rozsądek.

Tak, bo wtedy bym się czuł, że oszukuje żonę.
Ślub bez intercyzy, a tu przychodzi do zakupu mieszkania i się zaczyna, od razu pogorszenie stosunków.

wygugluj sobie artykuł w rzepie : "Gdy żona kupuje lokal za własne pieniądze". Powinno rozjaśnić problem.

Pietruszko, mówimy o dwóch różnych pojęciach - Ty o dochodach uzyskiwanych z majątku osobistego, w tym przypadku z działalności gospodarczej, a ja o posiadanym majątku osobistym, dlatego przede wszystkim rozdzielmy jedno od drugiego. Pozornie powtórzę to, co napisałaś, ale tylko pozornie, bo na koniec wykażę różnicę.

Do majątku wspólnego po zawarciu związku małżeńskiego, w którym małżonkowie nie zdecydowali się na małżeńską umowę majątkową, rzeczywiście wchodzą dochody uzyskiwane z majątku osobistego, czyli na przykład jeśli prowadziliśmy działalność gospodarczą przed datą zawarcia związku małżeńskiego, to po jego zawarciu wszelkie dochody uzyskane z takiej działalności wejdą do majątku wspólnego na takiej samej zasadzie jak dochody uzyskiwane ze stosunku pracy, nawet jeśli przedsiębiorstwo stanowi wyłączną własność małżonka.

Są jednak i takie składniki majątku, które nadal pozostają osobistą własnością - generalnie to wszystko, co małżonkowie nabyli przed ślubem: środki pieniężne, prawa własności, także nakłady na utworzenie i prowadzenie działalności, czyli aktywa, jak również wszelkie (także późniejsze) spadki, darowizny czy osobiste nagrody. I jeśli z tych właśnie składników majątku zakupione zostanie mieszkanie (bo o mieszkaniu była mowa), to będzie ono własnością wyłącznie tego małżonka, który je nabył. Przy czym zupełnie nieważne, w którym odbędzie się to momencie, należy za to zadbać, by stosowny zapis znalazł się w akcie notarialnym. 

Dla przykładu: pan Kowalski prowadzi działalność, z której uzyskuje dochody, ale równocześnie posiada trzy działki, które nabył jeszcze przed ślubem, działki postanawia sprzedać, a za uzyskane pieniądze nabyć mieszkanie. Działki były jego majątkiem osobistym, więc mieszkanie, pomimo że de facto akt notarialny został sporządzony, gdy był już czyimś małżonkiem, nadal pozostaje jego majątkiem osobistym, do którego pani Kowalska z automatu nie nabywa żadnych praw.

Niestety wprowadzasz w błąd, ponieważ każdy z małżonków samodzielnie zarządza swoim majątkiem osobistym i od zasady tej nie ma żadnych wyjątków.

Mało tego,  jeżeli zakup nieruchomości przez jednego z małżonków następowałby za środki pieniężne stanowiące jego majątek osobisty, czyli na przykład zgromadzone przed zawarciem związku małżeńskiego albo pochodzące z darowizny lub dziedziczenia, które nastąpiło przed zawarciem związku małżeńskiego lub nawet w czasie trwania związku małżeńskiego, to do dokonania takiego zakupu nie byłaby wymagana zgoda drugiego małżonka. Drugi małżonek nie musiałby być wówczas obecny przy zawieraniu takiej umowy sprzedaży, a co więcej - nie musiałby nawet o niej wiedzieć.

p.s. dla jasności zaznaczyłam, czego dotyczyła ostatnia część dyskusji

Teraz już powinno być jasne dla wszystkich   Ponadto zaznaczę raz jeszcze, że intercyza to tylko pojęcie potoczne, nie istniejące w polskim prawie, wielokrotnie w tym wątku używane nieprecyzyjnie.

Chyba po prostu źle odbierasz intencje niektórych Pań. Wyobraź sobie, że niektóre Panie chcą, aby małżeństwo było WSPÓLNOTĄ zamiast formą KONTRAKTU, gdzie dzieli się wszystko na moje i twoje? Niektóre Panie obawiają się także, że propozycja intercyzy jest wyrazem braku wiary w szczęśliwy związek, tj. taki, który nie kończy się rozwodem. Niektóre Panie też się obawiają, że intercyza może stać się bieżącym pomiarem rozkładu władzy/kontroli w związku, bo przecież to kobiety mają słabszą pozycję na rynku pracy, więc może to zostać automatycznie przeniesione na słabszą pozycję w związku.
Czytaj między wierszami. Pa.

Ogólnie tak, ale w tej konkretnie wypowiedzi, do której się odniosłaś, a skierowana była do Azazelpazuzu, wyraźnie napisałam o majątku osobistym - żeby już na wstępie wyjaśnić, że chcąc, by mieszkanie należało wyłącznie do niego, powinien je nabyć ze środków wchodzących w skład jego i tylko jego majątku, ale też zadbać o stosowny zapis w akcie notarialnym. Pytanie pozostaje - czy ma takie środki, niemniej w to już się nie zagłębiałam.

No, teraz już chyba wszystko jest jasne . Nikt niczego nie pomylił, tylko się trochę nie zrozumiałyśmy .

W sumie to jest ciekawe, bo póki co przecież nie ma obowiązku brania ślubu, nawet jeśli na pewnym etapie komuś wydaje się, że tę drugą osobę kocha. Niektórzy panowie wyraźnie zakładają, że kobiety to są manipulantki, które udają wielką miłość, ale tak naprawdę chodzi im głównie o pieniądze. Trochę mi ich żal.

Co do samospełniającego się proroctwa, to coś w tym jest. Gdyby mi ktoś przez cały czas wmawiał, że moje intencje nie są czyste, to po jakimś czasie pewnie doszłabym do wniosku, że skoro i tak jestem poddawana atakom oskarżeń, to może warto przynajmniej dać im podstawę .

Twój narzeczony to mądry mężczyzna myślący o swojej przyszłości. Chce z Tobą być, ale nie chce mieć kłopotów jakby Wam nie wyszło, szacun.

Umowa o rozdzielność majątkową ( przed ślubem tzw. intercyza, po ślubie umowa o rozdzielność majątkowa, klu jest takie samo zagadnienia) jest umową dotyczącą finansów w trakcie małżeństwa. Dodatkowo szkoda, ze większość wypowiadających się pań i panów nawet nie zaglądnęła do KRO (Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy - rzecz ważniejsza do przyswojenia niż nauki przedmałżeńskie). W polskim systemie prawnym nie można skonstruować intercyzy na modłę amerykańską. Żadne umowy ala Tom Cruise-Katie Holmes nie wchodzą w grę. To nie Ameryka. Jeśli kobieta się chce zabezpieczyć to dla niej jest skierowana rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobku (art. 51 z indeksem (*znaczkiem) 4 i przepisy następne.

Rozumiem odczucia kobiet, nawet jeśli ich motywacja jest różna, bo prawo do odczuć ma każdy. Jak już mowa o samospełniającej się wróżbie to można dorzucić: Przezorny zawsze ubezpieczony jako odbicie tego. Tu już krystalizuje się problem- różne światopoglądy. Poza tym samospełniająca się wróżba to taka sama bajeczka, jak karma w wydaniu hinduskim (za zło kara itd). Jeśli już warto coś takiego popierać to karmę w wydaniu buddyjskim (wszystko to konsekwencja naszych wyborów). Jeśli ktoś wychodzi z motywacją, bo będzie rozwód to od razu wychodzi z brakiem wiary w powodzenie i rzadko, co się wtedy udaje. Konsekwencja naszych wyborów, a nie żadne złowróżbne przesądy.

Z resztą w świecie, w którym rozwody są normą (31,6%) to należy brać pod uwagę, że to może się  i nam przydarzyć i mamy plan awaryjny, tylko, że to plan awaryjny, a nie plan główny. Jeśli nie wyjdzie to w miarę szybko i składnie się  rozejdziemy. Kolejna kwestia, dlaczego potem mieć utrudnienia w dochodzeniu tego, co się wypracowało. Po prostu to jest uczciwe i sprawiedliwe.

Demonizuje się tu mężczyzn, przynajmniej część, ale część mężczyzn przy rozwodach zachowuje się z klasą, zostawiają dom rodzinny (odziedziczony po rodzicach) byłym żonom i wspólnym dzieciom. To z własnej woli. Od razu z takim pesymistycznym wyjściem do mężczyzn, jacy oni są źli. Są tacy i tacy, tak samo różni jak kobiety.

Dodatkowo nie wiem, po co demonizuje się układ po intercyzie. Kwestia finansów w życiu rodzinnym przyszłym będzie do dogadania i jest do rozpoznania przed małżeństwem. Jeśli ktoś jest szczodry, to czy z intercyzą, czy nie będzie dokładał się swobodnie do wspólnego gospodarstwa. Jeśli ktoś jest skąpy, to nawet wspólność majątkowa ustawowa nie pomoże, bo będzie robił tyle i tyle, ile trzeba i nic więcej.

Ja jestem uczciwy i od razu kobietom wykładam jakiego sobie związku życzę: mała emocjonalność, kompromisowość, uczciwość, sprawiedliwość i równouprawnienie.

Moja partnerka nie miała żadnych problemów, aby zaakceptować w przyszłości intercyzę, testy dna i finansowanie wspólnego życia proporcjonalnie do zarobków, przy czym potrafię być tradycjonalistą i gdyby w pewnym momencie zarabiała więcej, to chciałbym jako mężczyzna dokładać się bardziej. Co myślę o takiej kobiecie? Skarb, który rozumie równouprawnienie, jest uczciwa i sprawiedliwa i ma światopogląd zbieżny z moim. Bardzo dobrze to rokuje na przyszłość. Gdyby kobieta nie chciała intercyzy to po prostu uznałbym, że nie jest uczciwa, ale to są moje osobiste przekonania, mogłaby być najuczciwsza na świecie. Rozumiałbym, że ma negatywne odczucia, bo przywiązanie do tradycji, przełamanie konwenansów, ale to normalne, iż każdy pracuje na swoje konto, a cały dwojga majątek kumuluje się w jednym momencie, kiedy go przekazują w spadku dziecku/dzieciom, w chwili, gdy jedno, po czym drugie umiera. Przy czym ja uważam, że spokojnie mężczyzna może i powinien rozkładać rachunki proporcjonalnie do wspólnych zarobków i nie mieć nic przeciwko, aby pokrywać wszystko w chwili, gdy żona nie pracuje (macierzyństwo, bezrobocie), jest się w chorobie. Po prostu w podobnej sytuacji żona zachowa się symetrycznie. Tak samo, jak jestem za podziałem prac w domu 50/50.

Reasumując, dzisiejsze pary dobierają się, aby się dobrać zamiast dopasować się cechami, światopoglądem, a później wychodzą zgrzyty w tak trywialnych kwestiach, jak intercyza. Jeśli jest się dobranym odpowiednio to, albo się nie wychodzi z kwestią intercyzy, albo się z nią wychodzi, bo oboje mają takie same lub zbieżne przekonania. Nie trzeba nic tłumaczyć,  bo nastawienie do intercyzy, testów dna, to kwestia charakterologiczna i poglądów. Z logicznego punktu widzenia intercyza jest słuszniejszym rozwiązaniem w dzisiejszych czasach, ale w grę wchodzą jeszcze wibracje w związku. Jeśli druga osoba zgodzi się, niespójnie ze sobą, to zrodzi się poczucie dyktatu i wymuszenia, a to fatalne podłoże pod wspólne życie. Wibracje w związku nie będą dobre.

On jest nowoczesny, przezorny. Ona tradycjonalistka, romantyczka. Słabe połączenie. To nic dobrego nie rokuje.

Ja od razu się uchylam od jakiejkolwiek repliki, bo to jest dyskusja na temat podejścia do świata, a każdy ma własny. Zaprezentowałem swój punkt widzenia i tyle.

A dlaczego rozdzielność majątkowa miałaby w jakimś stopniu podważać sens brania ślubu? Dla mnie sensem małżeństwa nie jest wspólnota majątkowa. W tej kwestii podzielam zdanie większości panów - bez rozdzielności nie wzięłabym ślubu, niezależnie od wysokości dochodów partnera. Nie chodzi o zabezpieczanie się na wypadek zdrady, tylko o zwykły rozsądek. Gdyby ktoś za wszelką cenę chciał ze mną wspólnoty majątkowej, byłabym bardzo nieufna i doszukiwałabym się złych intencji. Co nie zmienia faktu, że Autorka nie powinna zgadzać się na wszystko, o co zostanie poproszona, tylko wskazane jest przemyślenie tego pod kątem zabezpieczenia swoich interesów. Przecież to tylko pieniądze, a wzbudzają tyle emocji jakby były wyrazem uczuć.

Tzn. w czasie małżeństwa mamy wspólny budżet, więc to nie jest tak, że ktokolwiek coś komuś wylicza. Jednak jeśli korzystam w jakiejś części z pieniędzy męża lub on z moich, to dzieje się to dzięki wzajemnej uprzejmości i trosce o siebie. To w naturalny sposób ma prawo wygasnąć, gdy ludzie się rozstają i nie chcą się już dzielić. Tak wolę o tym myśleć, a nie na zasadzie, że jesteśmy po ślubie, więc mam prawo do jego pieniędzy i mi się należy. No nie wiem, może nie rozumiem sensu wspólnoty. Dla mnie brak wspólnoty paradoksalnie jest dużo bardziej romantyczny niż wspólnota, jeśli już rozważać to emocjonalnie.

Moim zdaniem wręcz nierozsądna jest wspólnota małżeńska, kiedy jedno, a tym bardziej obydwoje małżonków, prowadzi działalność gospodarczą. Zresztą relatywnie szybko gdzieś zaznaczyłam, że rozdzielność majątkowa w takiej sytuacji jest jak najbardziej zasadna. Jeśli firma padnie, a to zdarzyć się może zawsze, to - o ile małżonkowie potrafią dojść ze sobą do porozumienia - nie zostaje się z niczym, bo przynajmniej część majątku pozostaje względem wierzycieli bezpieczna.
Tu z mojej strony następuje pełna zgoda .

Niestety okazuje się, że to tak "ładnie" brzmi tylko w teorii, bo jeśli osoba osiągająca wyższy dochód ma głowę na karku i/lub dobrego prawnika, to tę drugą stronę pomimo sporządzenia takiej umowy - może pozostawić z niczym.
Tak więc wzajemne bezpieczeństwo zwykle jest kwestią szczerych, dobrych intencji i czystych zamiarów, zresztą jak zawsze, kiedy mowa o dwóch w jakikolwiek sposób związanych ze sobą osobach.

Edit:
Jeśli mogę zadać Ci pytanie - w jakim celu domagasz się zrobienia testów DNA?

Ja nadal nie rozumiem, skąd to milczące założenie, że skoro kobieta nie chce intercyzy, to automatycznie ma w planach oszukanie męża. Jedyne wyjaśnienie, jakie mi się nasuwa, to to co zawsze mi się w życiu sprawdza - każdy ocenia innych przez pryzmat samego siebie. Idąc tym tropem nie ufam ludziom, którzy mówią, że wszyscy kłamią, tylko nie on i pilnuję portfela przy ludziach, którzy mówią, że wszyscy kradną a on jest uczciwy.
Jeśli jest argumentacja, że facet z głową na karku zabezpiecza się intercyzą, żebym go przy rozwodzie nie oskubała, to ja się z nim nie chcę wiązać, bo to on będzie pierwszym do wyszarpania mi wszystkiego, łącznie z zabraniem prezentów, które mi kiedyś darował. Doświadczyłam takiego dbania o swój majątek, na szczęście na byłym chłopaku a nie mężu, dziękuje, nie polecam.

No właśnie, nie ma obowiązku brania ślubu. Niektóre panie wyraźnie zakładają, że faceci to manipulanci, którzy po wzięciu ślubu, nagle zwiążą się z daną kobietą na mur beton, nie uwzględniając wielu czynników mających wpływ na ich przyszłe pożycie małżeńskie.

I tak, chodzi Wam z tym ślubem głównie o kasę, bo ciągle o to tutaj lament jest, że w razie wu ma beknąć.
Jak jest ok między Wami, to będzie z Wami, jak nie, to choćbyście brali codziennie te śluby i podpisywali nowe dokumenty, to i tak się rozejdziecie.

Także same dbacie o swoje bezpieczeństwo finansowe i jest ok, a facet to zaraz hipokryta i złodziej.

Fryderykos, to na poparcie moich słów:

Nie znam nikogo, kto oczekiwał od partnera zrobienia takich testów (robi się je w różnym celu, nie tylko po to, by wykluczyć lub potwierdzić ojcostwo, co w przypadku związków zwykle jako pierwsze przychodzi do głowy), dlatego nie znam motywacji, jakie kierują takimi osobami. Nie był to w żadnej mierze atak, zarzut czy cokolwiek innego, a jedynie chęć poznania innych punktów widzenia. Odmowę oczywiście szanuję i rozumiem.

P.S. W tym przypadku była to akurat wspólna decyzja, ale sam wcześniej zaznaczyłeś, że masz kilka oczekiwań, które muszą zostać spełnione.

Wiesz, myślę, że jesteś trollem, który zalogował się tu celowo, aby tylko pojątrzyć.

Olinka

Dokładnie tak.
Są  jeszcze inne, nie wymienione powyżej wady takiej umowy, dlatego tak podkreślam, aby najpierw zaznajomić się ze szczegółami, z wadami i zaletami i nigdy nie podpisywać pod presją.

Dziękuję, naprawdę doceniam, ale nie ma takiej konieczności. Przede wszystkim jednak okazuje się, że jest to głębszy niż początkowo założyłam temat, widząc o tym nie pozwoliłabym sobie na takie pytanie.   

Na marginesie - ze swojej strony mam ogromną prośbę, wynikającą zresztą z przyjętych na forum zasad, a te wynikającą z charakteru tego miejsca i potrzeby zminimalizowania dystansu, by w dyskusjach jak ta, nie zwracać uwagi na status pod nickiem . Ten pełni rolę w bardziej "urzędowych" sytuacjach, a tutaj wyrażam swoje własne, osobiste poglądy.

Dla mnie z kolei to właśnie wspólnota jest czymś znacznie bardziej romantycznym, bo wskazuje na pełne, wzajemne zaufanie i chęć dzielenia się, od początku do końca, tym wszystkim, co każde z osobna osiągnęło i wypracowało, bez sztucznych, lub nie, podziałów na "moje" i "twoje", z równoważnymi prawami i dostępem do dóbr.

Fakt, nie wiem jak żyje się z brakiem wspólnoty majątkowej, ale na przykład u nas, jeszcze przed ślubem, to było absolutnie naturalne, że wszystko, co posiadamy - łączymy w jedną całość. Także w trakcie trwania małżeństwa, kiedy majątek powiększał się o jakąś część zgodnie z prawem stanowiącą własność osobistą, zawsze było oczywiste, że zostanie on spożytkowany na wspólne cele. Mało tego, kiedy któreś z nas otrzymuje jakiś większy zastrzyk gotówki wykraczający poza standardowe, bieżące zarobki, jak również bieżące wydatki, to - jeśli nie mamy co do jego przeznaczenia wspólnych planów - całą kwotę dzielimy równo na pół i każde dysponuje 'swoją' częścią zgodnie z własnymi pomysłami czy potrzebami, a drugiego to nie interesuje. I wówczas mogę te pieniądze nawet bezmyślnie wydać, gdyby mi wewnętrzna blokada nie zadziałała, a mimo to nie usłyszę słowa krytyki.
Zdaję sobie sprawę, że wielu osobom taki sposób podejścia do wspólnych finansów może wydać się dziwny, ale u nas funkcjonuje od lat, sprawdza się, więc nie mamy powodu, by coś w tej kwestii zmieniać. Dodam, że na tym tle nigdy nie było i wciąż ma między nami zgrzytów, choć jest to podobno jeden z najbardziej konfliktogennych czynników.

Ogólnie jednak wychodzę z założenia, że jeśli spotka się dwoje dojrzałych, uczciwych i szczerze kochających się ludzi, którzy decydują się dzielić ze sobą życie, to czy będą tworzyć wspólnotę, czy z określonych powodów sporządzą małżeńską umowę majątkową, to niczego to między nimi nie zmienia. Ważne, aby za jedną czy drugą decyzją szły rozsądne i poparte czystymi intencjami argumenty, jak również, a może przede wszystkim, aby żadna ze stron w przyjętym układzie nie czuła się niekomfortowo.