Nie umiem poradzić sobie z gwałtem - Netkobiety.pl

Cześć,
Jestem Karolina i mam 18 lat. Dwa lata temu związałam się o rok starszym od siebie chłopakiem. Wtedy to była dla mnie wielka prawdziwa miłość. Byłam na prawdę zakochana. Byłam przekonana, że to będzie mój mąż i ojciec moich dzieci. Teraz wiem jak to śmiesznie brzmi. Pierwsze dwa miesiące naszego związku były idealne. Wymarzony chłopak. Przystojny, romantyczny, czuły. To z nim przeżyłam swój pierwszy raz, po którym współżyliśmy regularnie. Ale po tych 2 miesiącach zaczął ujawniać swoje prawdziwe oblicze. Zaczęło się od tego, że pisałam z moim kolegą. Kiedy on się o tym dowiedział zaczął grozić mi samobójstwem, jeśli nie zerwe z nim kontaktu. Miał szkło w ręce i chciał się pociąć. Byliśmy w lesie. A ja z całych sił się z nim szarpałam, żeby tego nie robił. Ostatecznie zerwałam z nim kontakt (z tym kolegą). Pewnie normalna dziewczyna by odeszła, ale ja stwierdziłam, że to on miał rację i to nie było fair, abym pisała z przedstawicielami płci męskiej nawet jeśli były zamiary czysto koleżeńskie. Ale na jednej takiej sytuacji się nie skończyło. Potrafił robić awantury o byle błahostki, z czasem stawał się coraz bardziej agresywny. Ograniczał mi kontakty nie tylko z kolegami, ale z płcią piękną również, nawet miał wyrzuty o moich rodziców. Spotykaliśmy się codziennie, jak raz nie mogłam to były już pretensje i wyrzuty. Na fb też musiałam pisać cały czas.. No oprócz kiedy miałam spać albo się myć. Co do współżycia..właśnie.. On chciał codziennie. Mi na początku to odpowiadało, ale później wolalam zatesknic. Jednak to stało się moim obowiązkiem. Pamiętam jak kiedyś odmowilam, bo mi się zwyczajnie nie chciało to musiałam godzinami tłumaczyć dlaczego tak, i w efekcie końcowym to zrobiłam z nim, bo nie miałam już siły na sprzeczki. Dlatego od tamtej pory zawsze się zgadzałam, choć czasem nie chciałam tego.... Ale była taka jedna sytuacja. Jak zwykle wielka awantura, drama. Ja cała rozbeczana, już nie mająca na nic kompletnie sił. Ale pogodziliśmy się jakoś, wróciliśmy do jego mieszkania. Było już po wszystkim, po aferze. On chciał seksu, tak na zgodę. Ja odmawiałam już wtedy wprost, bo nie miałam na nic zupełnie siły. Czułam się po tej kłótni jakbym miała zaraz umrzeć. On jednak cały czas nalegał. Już widziałam, że zaczyna się denerwować. Dlatego powiedziałam, że ma sobie robić ze mną co chce i się rozebrałam dla świętego spokoju. Nie mniej jednak nie stanął mu, że względu na mój ohydny widok - byłam rozbeczana, przygnebiona, taka nie do życia. Mimo, że tego definitywnie nie zrobił.strasznie mnie bolało, że miał taki zamiar.. Raz zapytałam się go DLACZEGO.. On na to, że myślał, że poprawi mi seksem humor. Nie nazywałam wtedy tego próbą gwałtu, wręcz wmawiałam sobie ze nic się nie stało i muszę zapomnieć. No i zapomniałam. Mój mózg wyparl to z pamięci. Z chłopakiem jeszcze dalej byłam kilka miesięcy po tej sytuacji (W sumie byliśmy razem ponad rok), w końcu jednak klapki mi z oczu padły i zobaczyłam co on ze mną zrobił, psa na zawolanie i niewolnika, sytuacja z próbą gwałtu również mi wwróciła do pamięci z wielkim echem. Dzisiaj jestem szczęśliwa z nowym.normalnym facetem. W sumie nie wiem po co to pisze, chyba chciałam się wygadać. Dzisiaj w nocy powróciły wspomnienia z tego dnia. Czasem nie umiem sobie psychicznie poradzić z tym wydarzeniem, które ot tak czasem wraca mi do głowy. Dziękuję z góry za przeczytanie moich wypocin