Umówiłam się na seks , a jestem dziewicą - Netkobiety.pl

Wiesz, nie ma sensu siłować się, kto kogo przegada. Ja po prostu nie czułabym się dobrze w takich układach, jakie dla Ciebie są świadomym wyborem.
Wiadomo nie od dziś, że ludzie są różni. Jeden jest bratem-łatą, z całym światem za pan brat, inny ceni sobie bardziej kameralne relacje i tyle. Jedna kobieta bez zahamowań wystąpi topless na plaży, inna potrzebuje do tego zacisza alkowy - ot, i wszystko.
Przez moment odniosłam wrażenie, że albo gardzisz tymi mniej wyzwolonymi od siebie, albo czujesz się atakowana za swoje seksualne poglądy. Mnie są one obce, ale już kiedyś wyraziłam uznanie dla Ciebie za uczciwość wobec samej siebie.

nie, tylko zadałam pytania
bo mnie to ciekawi naprawdę

przed wszystkimi innymi udajesz? a tylko przed tą jedną wyjątkową osobą nie udajesz i jesteś szczera i otwarta?

wybacz, po prostu czytam to, co piszesz
dla mnie troche czym innym jest "tylko przed tą jedną osobą moge nie udawać" i "tylko przed tą jedną osobą zdejmę majtki".
Bo z pierwszego wynika, ze przed innymi udajesz

Nie żebym Cię jakoś diagnozowała, ale jeśli potrzebujesz nie wiadomo ile czasu, zeby być otwarta, szczera i nie udawać przed kimś, to moze dlatego nikt nie chce tyle czasu czekać na Ciebie. I tu wcale nie chodzi o zdejmowanie majtek na pierwszej randce czy zdradzanie najintymniejszych sekretów z życia. Ale ludzie zwyczajnie czują, że ktoś nie jest wobec nich szczery. Myślisz, ze ja kazdej napotkanej osobie na pierwszej randce opowiadam o swoim całym zyciu ze szczegółami? No nie. Ale na przykład nie krępuję się mówić nowo poznanej osobie, ze kocham dotyk, przytulanie i wszelkie pieszczoty nieerotyczne. Ludzie doceniają taką szczerość i otwartość i sami też sie otwierają. A jednoczesnie daję im sygnał czego potrzebują i czego szukam. Nie uwazam, zebym zdradzała jakies intymne sekrety w ten sposób.

Nie.
Nie, bo się emocjonalnie nie opłaci.
Nie zakładam, że nigdy w życiu mi nie odbije , ale nie chciałabym takiej sytuacji.

Ja ogólnie mogę pogadać, że lubię przytulania, ale gdy Meczowy zaczął ze mną gadkę o masturbacji, to było stanowczo za wiele. Stanowczo było to niewygodne i krępujące. On nie był wystarczająco mi bliski, żebym z nim takie zwierzenia podejmowała.
Wiesz, czuję, że ta dyskusja to bicie piany. Ja tylko wyszłam z punktu wyjścia, jakim były "dziewicze" rozterki autorki wątku i do nich chciałam się odnieść: jeśli seks jest powiązany z emocjonalną bliskością, to nie ma miejsca na wstyd.

P.S. Jeśli spotykamy się w miarę systematycznie i często, to wcale nie trzeba czekać wieków na rozwój znajomości. Ale na pewno nie chcę zaczynać od d...y strony (dosłowne i w przenośni).

Raz mi się zdarzyło, w młodości. Nie byłam mężatką. Uwierz, nie opłacilo się. Nawet przyjemnie było, ale to, co czułam później - brrr!

Ja mam znajomą. Bzyka się z kim popadnie. Bo jest ta "chemia". Jak facet jej wpadnie w oko, to idzie z nim się bzykać. Bo ma potrzeby, bo musi rozładować napięcie, bo jej się zwyczajnie chce orgazmu.
Ja jestem głupi. Na maxa. Ile okazji było, a ja? Bo "miłość", trzeba kochać.. tak, ale ile można czekać?

Oj, kurczę, ale mnie za słowa niektórzy łapią. Niech będzie że bez desperacji. Gdy przyjdzie taka ochota i potrzeba.
Nie było mnie, no i co z tego?
Kiedyś byliśmy jeszcze z mężem w jednym z takich sklepów. Ale jeśli nie ma dobrej relacji, to żadne gadżety nie pomogą.

Pytam o to, bo zastanawiam sie, czy ty aby sobie zanadto nie wyidealizowalas tego "kogos".

To jest druga strona medalu - po jesnej stronie jest "ten wyjatkowy" po drugiej "byle kto". Z twoich postow wychodzi obraz jakby po srodku byla jedynie proznia.

I nie pisze tego dlatgo by cię do czegokolwiek przekonywac tylko raczej wlasnie, że bardzo sie skupiasz na jakiejs mitycznej "szczególnej wiezi", ktorej do tej pory nie doswiadczylas.

A może cos takiego nie istnieje?

Istnieje. Sama nie doświadczyłam, ale obserwowałam na co dzień. I tego właśnie chcę. Albo będę to miała, albo będę sama.
Nie chodzi mi też o jakiś chodzący ideał, ale po prostu o to, żeby był dla mnie bliski i ważny.

Pisanie publicznie o moim erotyzmie jest już dla mnie zbyt intymne. Wybacz.
To już są Twoje własne wnioski, którym nie zamierzam ani zaprzeczać, ani ich prostować.
Pozory mylą.
Bez gadżetów z seks shopu też może być nieźle we własnym towarzystwie.
KONIEC.

Ok. Na forum nie ma przymusu do odnoszenia się do wszystkiego. Czasem wystarczy karma dla umysłu i duszy, kwestia do przegryzienia dla siebie.

Ale sam przyznaj, że ta miłość bez czułości fajna nie była.

Nie przeczę, ale chciałąbym to jednak połączyć
Dodam jeszcze, że czułość niekoniecznie jest pojęciem seksualnym. Mogę czule przywitać się z sędziwą ciocią na przykład

mam podobne odczucia co do Piegowatej
marzy o czyms, czego na oczy nie widziała, nigdy nie doswiadczyla, ale przez te marzenia odrzuca byc moze calkiem fajne relacje z mezczyznami plci odmiennej (Herr Flick sie kłania).

no przeciez napisalam ze to parafraza z Herr Flicka z serialu Allo, allo
on tam mówił o kobietach plci odmiennej - najczęściej gdy rozmawiał z Helga, która sie w nim kochala

Zgłaszam sprzeciw. Widziałam i znam całkiem udane relacje, które nie od łóżka się zaczęły.
Choćby moja siostra, która zanim zaczęła "chodzić" ze swoim obecnym mężem, najpierw spotykała się z nim, by omówić, jak on ma poderwać jej koleżankę, a ona - jego kolegę Z tych spotkań wynikło po kilku latach małżeństwo Są po ślubie już  kilkanaście już lat i jest to dobry związek.

w to i ja wierzę
i wcale tez nie uwazam, ze udana relacja może się zacząć tylko od lozka
po prostu MI szkoda sie ograniczac tylko do jednej drogi - to zabija tyle możliwości

Ale przyznajcie, że trochę narzucacie Piegowatej swój punkt widzenia w tej sprawie.

I tu masz rację. : / Żaden partner nie wypełni tej luki poczynionej w dzieciństwie.

Wiesz, że mężczyźni żenią się z kobietami podobnymi do swoich matek?...

Znam tą teorię A córki z facetami podobnymi do ojców.
Cholera, na początku nie było tak źle. Coś się zaczęło pierdzielić jak zamieszkaliśmy razem. Prosty przykład: Dawniej żona nie miała problemów z całowaniem. A teraz twierdzi, że tego nie lubi. A ja lubię. I szczerze mówiąc czuję się oszukany. Nie wiem czy wcześniej zmuszała się do tego czego nie lubiła (z tego co mówi to najbardziej prawdopodobna opcja), czy od jakiegoś czasu przestała to lubić.

Swanen, owszem, z lekka się poczułam zaatakowana za swoje poglądy, ale mniejsza o to, i tak raczej przy nich pozostanę.
Niechce, to o drodze i uczuciach z ust mi wyjąłeś. Właśnie to chciałam wyartykułować, ale nie bardzo potrafiłam.  Dzięki Nie żebym zaraz chciała czekać do ślubu, ale jednak trochę poczekać na rozwój rzeczonego napięcia.

Wilczysko, podejrzewam, że z żoną trafiliście swój na swego bezbłędnie. Według mnie ona po prostu chciała związku i miłości, więc trochę wbrew sobie weszła w Waszą relację. Ja tak właśnie miałam z mężem, choć u mnie sprawa była bardziej złożona. Mimo wszystko pragnęłam jego czułości, inicjowałam przytulanie na przykład, ale gdy on warczał: "Odejdź!", seks był ostatnią rzeczą, której oczekiwałam. To była (cytując kogoś z forum) jeszcze jedna robota w domu, a roboty nikt nie lubi Na początku był jeszcze entuzjazm, że coś wreszcie drgnęło w moim życiu damsko-męskim i to mnie "niosło". Potem mnóstwo wątpliwości, ale sądziłam, że to ze mną jest jakiś problem i wymyślam sobie sztuczne problemy. Dolewali oliwy do ognia ci, którzy twierdzili, że nie doceniam tego, co mam i że miłość to nie Harlequin. A jednak trzeba wierzyć swoim uczuciom.
I jeszcze jeden aspekt: na pierwszych spotkaniach pojawiał się pachnący i świeży, a potem potrafił cały tydzień, 24 na dobę chodzić w jednym podkoszulku. Brrr!
Co ja tu za rzeczy zdradzam, łomatko!

sorry, ale jak ktos mi pisze,ze nie moge miec tego,tego i tego,bo cos tam (zwykle bo mu sie tak WYDAJE), to bede odpowiadac w tym samym stylu

czyli ze mówi farmazony i ze nie warto ich nawet czytac, bo sa ciekawsze rzeczy do robienia w zyciu

Hmmm... Swój na swego ? Jeśli oboje nie spełniamy swoich oczekiwań to trafił swój na swego ? Trochę to porąbane. Podświadomość jest cholernie głupia.

Gdyby to rzeczywiscie aż tak działało to każdy partner/partnerka w życiu powinni byc jak odbici z kalki.

Takie podobiwnstwa do rodzicow to cos jak horoskop - niektore cechy mozna zauważyć u wszysrkich - w mniejszym lub wiekszym stopniu jak bedziemy chcieli to kazdego dopasujemy do dowolnego znaku i bedzie "grał" z opisem.

Ale to nie o to chodzi, że partnerzy są podobni do siebie czy w całości są odzwierciedleniem rodzica. Oni po prostu uzupełniają PEWNE swoje potrzeby na poziomie podświadomym. To nie to samo.

Z drugiej strony jest też tak, że kobiety / mężczyźni lądują w następnych układach łudząco przypominających te pierwsze.

cały czas masz takie depresyjne podejscie do życia i związków? moze jakaś terapia?
czy jestes kolejnym bezwolny czlowiekiem,od którego nic nie zalezy,  i który nic nie moze zmienic?

Od ponad dwóch lat chodzę na terapię. Nie pierwszą. Antydepresanty też biorę już od bardzo dawna. Mam depresyjne podejście. Nie lubię siebie i raczej już nie polubię. Ot co.

Wilczysko, nie pogniewaj się, ale ja tak to widzę: musisz spojrzeć prawdzie w oczy, przyznać uczciwie, że coś nie zagrało i zrobić z tym porządek. Nie namawiam do rozstania, ale czasami uporczywa terapia to samooszukiwanie i łudzenie się. Na siebie masz wpływ, ale nie zmienisz na siłę żony. Może Ty jesteś gotowy popracować nad sobą, ale czy ona też? Jest podobno pryncypialna, ale może jej po prostu wygodnie, że "złapała" męża, który może nie jest tym upragnionym, ale nie jest też złym człowiekiem, pomaga jej w trudach życia, nie zdradza itd. A może sama nie chce być tą podłą i boi się Ciebie skrzywdzić?
Wybacz, że tak brutalnie.
Ja uważam, że rozstanie z moim byłym to najmniejsze zło, jakie mogłam wybrać.

Iceni, te podobieństwa to bardzo niedosłowna kwestia.
Ja ojca miałam wspaniałego, ale mocno na moim życiu zaważył fakt bycia osobą nieakceptowaną i szykanowaną przez rówieśników, trudności wynikające z niepełnosprawności i częstych zmian środowiska. Przyczyny uczuciowych niepowodzeń bywają złożone.
Wyszłam za człowieka, który po prostu ogromnie chciał ze mną być, a ja mialam dosyć samotności. Okazał się niedostępny emocjonalnie, szorstki, mrukliwy, zupełnie nie to, co mój komunikatywny, pogodny i otwarty na ludzi Tata.