co robic zona odeszla - Netkobiety.pl

Wybacz, ale lepsze dla niej jest życie bez męża-pijaka.

Ona Ci nie zaufa i nie wróci, bo stawiasz jej ultimatum. Ona zaufa, jak pokażesz, że jesteś godny zaufania. Pokażesz, a nie tylko powiesz że jesteś.

Możesz sobie szukać innej, ale jako nadal alkoholik nie jesteś taką superpartią jak myślisz.

Ogarnij się trochę.

Dodam jeszcze, że nie powinieneś jej teraz stawiać warunków, że albo wraca albo to koniec, bo ona teraz wybierze koniec. Nie jesteś na dogodnej pozycji by stawiać warunki, czy cokolwiek negocjować.

nataliabukwas/chory bede do konca zycia ale niezamierzam sam przed soba sie ponizac i prosic o cos ,,co jest  ,,xxxxx.moze osobno bedzie  lepiej  niech probuje sie sama z2 dzieci ,,ja zrobilem pare krokow  terapia7 tyg aa terapeutka co tydzien proba rozmowy  przyznam natarczywa..a iza na policje dowiedziec sie jak mi zaszkodzic i u j,,,,,,c..czy  to milosc czy   niechec,,zastanow siee..ps  zdaje sobie sprawe ze jj   jaaaaa jjjja.jestem winny nie iza  ..i teraz ponosze konsekwencjee..piszesz o winie i piciu  ,teraz staram widziec swiat bez alkoholu a wina...WE MNIE SIEDZI ale musze zyc i probowac zapomniec choc ciezko ..a twarda milosc,, nas juz rozdzielila  mozekiedys zrozumie  ze bylo warto dac sznse...aale bedzie zapozno..

No właśnie alkoholicy przeceniają siebie jak i Ty w tym przypadku . Alkoholizm to gehenna dla całej rodziny spowodowana słabością psychiczną jednej osoby. Tak jak wcześniej to napisały forumowiczki zajmij się sobą. Jeśli jesteś taki super to na pewno kolejka Panienek z dobrego domu się ustawi do Twoich drzwi jak tylko wyczują, że jesteś sam. Rzeczywiście szybciej zmusisz osła do pracy, niż zmienisz mentalność i wyimaginowany świat  wokół swojej osoby alkoholika . Jesteś niestabilny emocjonalnie, po co ma do Ciebie wracać? Nie rozumiesz, że Ona po tylu latach ma wreszcie spokój, którego Twoje "pieniądze" (w większości i tak na pewno przepiłeś) nie był warte. To Ona poświęciła życie i je straciła przez Ciebie. Nikt inny jak ty sam byłeś/jesteś i jak widać będziesz powodem problemów i cierpienia. Jest współuzależniona - jak pies, który całe życie mieszkał w klatce, gdy ona się otworzy nie wie co zrobić, bo przez tak długi czas nie czuł wolności, bezpieczeństwa i miłości. Współczuję ci, bo jesteś katem swoim i innych przy czym oczekujesz współczucia.
Napisałam to jako córka alkoholika, która nie zaprosiłam na swój ślub i w wieku ok. 9-10 lat powiedziałam, że lepiej byłoby gdyby się zachlał, bo mielibyśmy wreszcie spokój. Pomyśl sobie co musi przeżyć tak małe dziecko, aby tak pomyśleć? Chyba nawet teraz nie wiesz przez jakie piekło przeszła Twoja rodzina. Ciekawi mnie co o Tobie naprawdę myślą Twoje własne dzieci i czy kiedyś sam nie usłyszysz słów na które pracowałeś 20 lat. Teraz Im na pewno nie wypada, ale później poczują że mają prawo do własnego zdania/życia i możesz niemiło się przekonać, że karma działa. Bądź na to gotowy, że gdy będziesz "trzeźwym alkoholikiem" to nikt kto musiał z Tobą żyć i Ciebie znosić nie będzie taktował Ciebie wyjątkowo i nie zapomni krzywd.
Trzeźwiejesz dla Siebie. Zmieniasz się dla Siebie. Żyjesz inaczej dla Siebie. Zmieniasz przyszłość dla Siebie. Nie oczekuj wdzięczności za coś co powinieneś zrobić 20 lat temu.

pewnie macie racje w wielu kwestiach..ale czy jesli probuje odzyskac co stracilem ..wiem ze niebede pil.a niemam nikogo.... oprocz  przyjaciol ppo terapii ]czesto rozmawiamy i czujemy co sie znami dzieje gdy trzezwiejemy wspieramy]zmieniam tok myslenie probuje byc dobry i zyc zgodnie sam ze soba..i jestem ..sam..w 4 scianach ..czy niepowinna probowac rozmawiac i choc troche wesprzec////po prostu probowacc...ja probuje ale odbijam sie od sciany..lodu i bezdusznosci//to   w ku......a .hobby bylem 3 tyg na chorym po meczu odboi  dziekuje..komputer i telew  oraz rozmowy z osobami kyore rozumieja i wspieraja  to moje hobby/mam doly i straszne deprechy az sam placze nocami..ale  ide do przodu i probuje funkcionowac   ale w srodku mnie  dramat rozpacz i tesknota..niewiem czy ja przekonam ze trzezwieje..i probuje zyc..ta sytuacja  jest dramatyczno patowa.a nastawienie mam  pogrzebowe  i non stop walcze w srodku  by calkowicie sie niezalamac..

Nie wiesz przypuszczasz. Jesteś w stanie wypić tylko 0,5 l wódki i powiedzieć sobie basta? Jeśli czegoś nie otrzymasz "już, teraz" okażesz cierpliwość, nie będziesz się wyżywał na otoczeniu? Spróbujesz choć raz w życiu na pierwszym miejscu postawić komfort innych - podejmiesz próbę zrozumienia, a nie rozgrzeszania własnej osoby "ale ja tak robiłem, bo JA się tak CZUŁEM"?
Nie wiem jak wygląda Twoja praca z terapeutą, ale największym problemem alkoholików jest brak empatii względem innych i tworzenie wyimaginowanej krzywdy. Gdy resztki zdrowego rozumu krzyczą" to z tobą, a nie z nimi jest coś nie tak" to coś w głowie szuka usprawiedliwienia (nie, ja nie mogę być tym złym), a gdy go nie otrzymuje to SPECJALNIE tworzy sytuacje w których będzie mógł postawić się w roli ofiary poprzez np. awantury, burdy, wyzywanie. W Twojej sytuacji to jak odwiedzasz żonę chociaż Ona sobie tego nie życzy - oczywiście to Ona ta zła, chociaż od początku wiesz jaki będzie finał nieproszonych odwiedzin. Nadal myślisz jak alkoholik: "Ona ma ULEC". Nie ulega to agresja. I co z tego, że to ja to wywołałem, ale ONI zamiast być perfekcyjnymi ludźmi ulegli i zaczęli odwzajemniać ataki. To tak jakby gwałciciel miał pretensje do dziewczyny, że się broniła "ale to jej wina, gdyby robiła wszystko co ja chcę to nic by się nie stało".
Żyjesz w sferze fantazji na swój temat, zatem to nie dziwne, że nie rozumiesz co Oni czują/widzą. Kiedyś kobiety do sprawy alkoholizmu podchodziły dość żałośnie: może się zmieni, ale mi go/jej szkoda przy czym nie były gotowe na ew. twardą miłość, aby ratować siebie i dzieci. Taka miłość to właśnie jedyna droga, bo robi coś czego alkoholik nienawidzi - zmusza do pozostania we własnym towarzystwie. Tak zostajesz sam i teraz widać, że wszystko co ma opiera na swojej rodzinie. Dlaczego? Bo te x lat dobra opinia rodziny wynikała z pracy/cierpienia innych członków, a TUSZOWANIA zachowania alkoholika. Trzeba być głupim, aby nie skorzystać co nie? Oni podcierają mi tyłek, a ja piję. Teraz nic się nie zatuszuje, nikt nie wypije naważonego piwa, nikt nie będzie świecił oczami przed innymi. Szybko wyjdzie, żem alkoholik - tajemnica wyjdzie na światło dzienne, a w mojej głowie przecież jestem lepszy, niż w rzeczywistości.

Bolesne, ale tak jest. Dlatego ważnym aspektem Twojej terapii jest nauczenie żyć się z Samym sobą i ponoszenia odpowiedzialności za to co zrobiłeś. Ona będąc z Tobą była samotna, bo co to za mąż który często gęsto nie kontaktuje ze światem/ma mentalność dzieciaka. Zdania sobie sprawy, że Oni mają prawo do życia z dala od Ciebie, jeśli życie z Tobą Im ciąży - nikt nie jest Twoją własnością. Natomiast udowodnić swoją wartość możesz poprzez pokazanie, szczególnie żonie, że jesteś SAMODZIELNY i potrafisz zająć się chociażby samym sobą, aby Ona miała lżej. To potrwa... nie miesiące jak tutaj sądzisz, a długie lata. Na pewno niejednokrotnie obiecywałeś oprawę i często kłamałeś. Ona nie zaufa Ci na słowo, bo słowo alkoholika nic nie znaczy.

Ty wspierałeś żonę pijąc 20 lat? Awanturami, egocentryzmem? Obiecankami? Teraz OCZEKUJESZ wzajemności? Za późno i niestety możesz mieć pretensje tylko do Siebie. Naucz się, że Twoje "chcę" w oczach osób, które żyły pod Twoje dyktando (tego czy przyjdziesz napity, czy nie) nie ma najmniejszego znaczenia i co więcej, nie powinno mieć. Ewentualnie mogą tak sądzić osoby, które nie znają prawdziwego Ciebie, bądź przeżywają co Ty. Zrozum Ona (i na pewno dzieci, ale głośno tego nie powiedzą) chcą od Ciebie odpocząć. Odbijesz się od dna i pokażesz swoją przemianę, albo będzie powtórka z rozrywki. Na tym właśnie polega trzeźwienie.
Właśnie, a dzieci same z siebie nie chcą Ciebie odwiedzać?

tak samo potrzebowaleś alkoholu, żeby przetrwać klejny dzień. Jak kazdy uzalezniony. Teraz zaczynasz byc uzalezniony od żony.
Będziesz gotowy na zycie z nia, dopiero kiedy bedziesz potrafił żyć sam ze sobą. Bez alkoholu i bez żony.
Dopiero wtedy.
Trudna droga przed Tobą, ale warta zachodu.

Jak sądzisz dlaczego? Odpowiem Ci - dla Nich te spotkania przyzywają złe wspomnienia/uczucia: strach, wstyd, złość itp. Jak widać głównie dla Ciebie są miłe. To przykre, ale naucz się radzić z rzeczywistością. Nie bój się prawdy.
Ile lat to Ona oprócz dziećmi musiała zająć się jeszcze Tobą? Ty tylko masz zająć się własnymi dziećmi, do tego nie w wieku niemowlęcym. Napisz mi jak wyobrażasz sobie Jej powrót? Na co może Ona liczyć? Znowu cała odpowiedzialność spadnie na Nią, a Ty jak od czasu do czasu pomożesz to powinna być wdzięczna? Nie widzisz, że Ona (i Ja) nie widzi żadnych przesłanek, że się zmieniłeś. Rzucenie alkoholu to najprostszy punkt w trzeźwieniu.

Dopóki nie nauczysz się normalnie, a nie toksycznie kochać to nie wróci. Nawet w Twojej miłości (która de facto powinna polegać na dawaniu, niż braniu) chodzi o korzyści płynące dla Ciebie. Jak byli przy Tobie nie myślałeś o zmianie, bo po co? Odeszli to masz odruch alkoholika "będę miły do momentu, gdy wrócą Wrócili tzn. że mogę znowu być takim jakim chcę".
Twoja rodzina spełniała Twoje zachcianki/ulegała chorym emocjonalnym szantażom i nauczyli Ciebie, że wszystko będzie szło po Twojej myśli. Tak prawdziwe życie nie funkcjonuje. Przystosujesz się, albo nie poradzisz sobie w życiu.

Nie chcę Ciebie martwić, ale walka z poważnym uzależnieniem polega na odbiciu się od dna lub rozbiciu się o dno. To nie terapeuta, a Ty sam decydujesz o wyniku leczenia. Chyba nie zdajesz sobie z powagi Twojego położenia oraz jakiej części alkoholików udaje się.

Wręcz przeciwnie trudna miłość uczy odpowiedzialności oraz systematyczności, przy czym chroni fundamenty rodziny. Osoba z problemami nie jest w stanie ciągnąć innych na dół. Zobacz co Jej (Im) przyszło z naiwnej miłości typu "na pewno mnie kocha, zmieni się", "kocham Go, nie zostawię", "to mój tata, na pewno dla mnie się zmieni"? Byłeś dobrym ojcem, mężem? Jakieś wnioski? Dla Ciebie było miło, dla Nich piekło za życia - nie ma co wredna baba się zbuntowała, moim zdaniem to właśnie Ona teraz może spojrzeć w swoje odbicie w lustrze po tylu latach, co Ciebie jak widać boli.
To tak jakby powiedzieć, że przepuszczanie studentów jest lepsze od przesiewów na kierunkach. Słaby student wie, że jest słaby i ma możliwość zdać sobie sprawę, że być może nie nadaje się do tego i wybrać odmienną drogę życiową, bądź poważnie podejść do nauki - co na przyszłość wyjdzie mu i innym na plus. Jeśli przejdzie to po studiach on i jego otoczenie będzie przeżywać same rozczarowania - co na przyszłość wyjdzie mu i innym na minus. To właśnie jest twarda miłość. Zmuszenie do pracy nad sobą, a nie życie w złudzeniu, że ktoś się zmieni, bądź będzie dobrze.
Całe życie żyła dla Ciebie, najwyższy czas aby zrobiła sobie rachunek sumienia i wybrała życie dobre dla Niej. To Ciebie boli, bo jak już napisałam (i wielu innych w tym temacie) mentalnie nic, a nic się nie zmieniłeś. Inne słówka, ale ton ten sam. Nie ma żadnych przesłanek, że jakiekolwiek zmiany nastąpią w najbliższym czasie, a Ona Twoje "chwilowe" zmiany zna od podszewki.
Nie komentuj, nie wpychaj nosa w Jej życie, czy Jej decyzje. Zajmij się sobą. Jeśli będziesz w stanie wytrzymać w swoim towarzystwie to jest większe prawdopodobieństwo, że wystąpiła dobra zmiana.

Ja mogę tylko z przykrością czytać co piszesz, bo jednak alkoholicy są bardzo do Siebie podobni. Dostrzegam w wielu aspektach mentalność mojego własnego ojca jak: inni mają być mi wdzięczni, że podjąłem leczenie; ja mam najgorzej w życiu; dalej mają mnie niańczyć; kompletny brak refleksji nad tym co On zrobił, ale ważne co teraz ktoś Mu robi; słomiany zapał; zespół odstawienia; roszczeniowe podchodzenie do ludzi - sądzenie, że ludzie nadal będą głupi ulegając Jego zachciankom; brak szczerości z samym sobą.

Nie sądzę to raczej jak z rozpieszczonym urwisem, któremu zawsze uchodziło na sucho u mamy, a za x razem mama wywaliła nowego laptopa za okno . To raczej szok i strach przed konsekwencjami, brakiem przywilejów. Przeczytaj wszystkie swoje posty - jesteś niestabilny emocjonalnie. Zadaj sobie pytanie czy chcesz wsparcia, które będzie kosztowało cierpienie Twojej rodziny? Nie rozumiesz? Oni teraz również pracują nad sobą, a Ty chcesz wciągać Ich w swoje problemy. Nie dasz Im wsparcia, którego potrzebują. Oni również nie mogą tego zrobić. Chyba Ty naprawdę sądzisz, że jak będziecie teraz razem to Wasza dysfunkcja nie wyjdzie. Przykro mi, tak nie będzie długie lata przed Wami.

Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, ale ze względu na to ile negatywnych emocji i sytuacji z Ich życia były bezpośrednio związane z Tobą to nawet po Twojej zmianie część z Nich nie zdecyduje się utrzymywać z Tobą bliższych kontaktów. Nawet po trwałej przemianie. Niektórych poczynań nie można naprawić, można zmienić tylko swoje życie. Dlatego zacznij żyć dla siebie. Najgorszą cechą alkoholika są jego "niesamowite" przemiany oraz zmienność - takiej osobie nie w sposób w przyszłości zaufać. Ile już miałeś cudotwórczych przemian po których miało być dobrze? Ile czasu zajęłoby Ci zaufanie np. bratu, który długo okradał Ciebie z pieniędzy, a pewnego dnia, gdy to Ty zareagowałeś (Jego zmiana nie wyszła od Jego sumienia, tylko strachu przed konsekwencjami)  i pogoniłeś zapierałby się, że się zmieni? Tym bardziej, że wcześniej obiecywał.
Uzależnieni ludzie z natury są słabi psychicznie, bo uzależniają się od pewnych substancji/czynników, aby radzić sobie z negatywnymi emocjami. Dopóki nie poradzisz sobie z wahaniami nastroju oraz radzeniem sobie w życiu nie myśl, że nie będzie powtórki z rozrywki. Poważniejsza kłótnia, wypomni Ci coś i sięgniesz po butelkę, bo przecież "sprowokowała Ciebie".

Kubeł zimnej wody dobrze Ci zrobi. Być może nauczysz się radzić z negatywnymi emocjami, które od zawsze po prostu zapijałeś, bądź Twoje przemyślenia przejdą na inny poziom . Mogę życzyć tylko powodzenia.

Dlatego próbujemy Ci tutaj wytłumaczyć - skoncentruj się na sobie i Im również pozwól wybrać własną drogę. Tak bez rodziny jest ciężko, jednakże będąc alkoholikiem musisz przez to przejść Sam, aby przemiana była prawdziwa. Całe życie polegałeś na innych głównie emocjonalnie. Dopóki w co najmniej 90% nie będziesz usamodzielniony to nie będziesz w stanie dać żonie i dzieciom wsparcia.

Zaciąłeś się człowieku?

Naturalna przyczynowo skutkowa kolej rzeczy. Zakoduj w głowie że musisz nauczyć się wyzbyć nałogów żeby być gotowym na normalne życie. Stabilizacji nie przyniesie Ci ani alkohol, ani rodzina, tylko uporządkowanie głowy.

Non stop pytasz kiedy, kiedy. Twoja żona zadawała sobie to pytanie przez 20 lat. Wystarczy? Myślisz że cierpisz bo jesteś sam? No to pomyśl o rodzinie, jak długo czekali cierpliwie aż się obudzisz. Jedyna metoda na Twój problem to absolutne odcięcie się od alkoholu, zastanów się jaki byłeś na początku, bo to był moment kiedy się zakochała. Pracuj, może Ci się uda, chociaż tych 20 lat nie wymażesz.

Nikt nie odpowie Ci na pytanie czy się uda. Przykro mi, ale z mojego punktu widzenia są małe szanse na to że odzyskasz rodzinę. Małe, ale są. Nikt nie stawia kreski.

To tak jakbyś przez 20 lat burzył wielki mur z cegły i teraz chciał w jeden dzień go odbudować, cegła po cegle. Jak się zepniesz to może się uda, ale czeka Cie sporo pracy i na pewno czasu.

Tego nikt Ci nie powie, bo każdy przypadek jest inny.

Co by Ci to zresztą dało, gdyby Ci ktoś powiedział: Iza wróci za 2 lata? Wiesz co? Zacząłbyś odliczać dni aż miną te dwa lata, ile dni niepicia jeszcze zostało.

Skup się na tym, by wyzdrowieć. Zrozum też, że wyrządziłeś rodzinie sporą krzywdę, że oni w tym tkwili bardzo długo, że oni też mają traumę, którą muszą wyleczyć, żona być może jest współuzależniona, wszyscy musicie nauczyc się żyć normalnie i normalnie myśleć.

Żona pewnie Ci wybaczy, co nie znaczy, że do Ciebie wróci. Na razie nie myśl o tym. Myśl o leczeniu i o tym, że robisz to dla siebie.

Będę troszkę niemiła, ale chyba dosadniej wytłumaczę Ci jak czują się osoby, które musiały z Tobą żyć: niszczone psychicznie i emocjonalnie. Zrozum, że przez Ciebie Oni również mają problemy psychiczne i muszą uczęszczać na terapię. Ty nadal robisz z siebie ofiarę, traktujesz Siebie jako potrzebującego, a Ich jako zdrowych/bezproblemowych, którzy po prostu uciekli od Ciebie. Nie Oni się ratowali - resztki pozostałego zdrowia i szacunku do Samych Siebie. Katowi trudno ponownie zaufać. Nadal nie chcesz brać odpowiedzialności za to co zrobiłeś, sądzisz, że przemiana oczyści Ciebie z odpowiedzialności za to co zrobiłeś. Dlatego oczekujesz Ich powrotu, który może nigdy nie nastać. Nie oczekuj, że Oni będą chcieli dzielić z Tobą życie. Tak jak nie każda matka chce spotkać się z mordercą córki, pomimo iż On tego oczekuje. Ty wybrałeś leczenie (mam taką nadzieję, że to jednak jak Sam twierdzisz "nawrócenie", a nie tylko reakcja na Ich decyzję o odejściu), Oni mają prawo decydować o Swoim życiu.
Dlatego napisałam: żyj dla siebie.

Wybaczenie to chyba najtrudniejszy krok dla DDA, czy współuzależnionych. Te cechy: nie mów, nie czuj, nie ufaj. Gdy zdajemy sobie sprawę ile jedna osoba, która miała być dla nas ostroją wyrządziła nam krzywdy to cała złość zbierana przez x lat momentalnie puszcza. Bardzo rzadko osoby, które już odeszły i potrafią się postawić zachciankom alkoholika wracają do osób uzależnionych. To tak jakby wyszło się z seksty. Dawało się co najlepsze, a otrzymywało często co najgorsze. Mózg zaczyna "zdrowo" myśleć i niestety bilans jest prosty. Lepiej mieszkać biednie i samemu/samej, niż męczyć się psychicznie.

Tak szczerze sobie odpowiedź jakiego typu kobieta się Tobą zainteresuje? Szczególnie, gdy się dowie że rodzina od Ciebie odeszła z powodu Twojego nałogu alkoholowego. Nie piszę tego od tak, mój tata też próbował, ale chciały go tylko kobiety Jego typu (a On takich nie chciał) - walczące z uzależnieniem/z jakimiś innymi problemami/chcące się zabawić. Dla wielu kobiet jesteś tykającą bombą, gdzie tutaj stabilność, możliwość posiadania dzieci?
Kiedyś kobiety były właśnie mniej wybredne i myślące w sposób "zmieni się". Teraz normalny mężczyzna, ale z pępowiną przy matce to już problem. Chyba zatrzymałeś się mentalnie na okresie sprzed 20 lat, kiedy jeszcze kontaktowałeś.

Niby zapewniasz Nas o samodzielności, ale zdrowy nie jesteś (szczególnie psychicznie - alkohol poważnie nadszarpnął Twój mózg). Próbujesz własne emocjonalne problemy rozdzielać na dwie osoby - jak nie żona, to jakaś inna. Nic, a nic się nie zmieniłeś. Nadal zrzucasz odpowiedzialność na innych. Przestań.

tylko rozmawiamy na forum a nie klocimy ..jesli niechcesz niepisz.niechce z rzucac winy z siebie..ale gdy pilem  intersowalem sie dziecmi domem i zono niebylem  co dzien pod sklepem,pracowalem robilem wszystko w domu od sprzatania po gotowanie,,tagze znam swojaa wartosc,,jestem alkoholikem..trzezwiejacym..i probujacym odzyskac rodzine  a ty rzusasz teksty jakbys  a al anon prezesem bylas..niezgadzam sie z niektorymi twoimi gadkami...moze jestes samotna rozwodka  co sama w zyciu se nie radzi  a tu madrojesz,,moze nigdy niekochalas i nie bylas kochana  sory za szczerosc.ja wiem ze zj,,,,,lem ale sie podnioslem i walcze a ty probujesz z dolowac i obnizyc moje starania ps  tak odsyskam co kocham zrobie tak ze bedziemy jeszcze bardziej sie kochac  ..takie 2 malzenstwo od nowa pozdr zluzuj lesny owoc..

Rafa111, nie da się czytać tego, co piszesz. Jeśli chcesz szansy, to trzeba tu radykalnych zmian - na każdej płaszczyźnie, a Twoja mentalność i postawa pozostały takie same. Jedyna różnica, że na tę chwilę (i nie wiemy jak długo) nie pijesz, a to wciąż za mało. Czy Ci się to podoba, czy nie, teraz to ONA ustala warunki, to ona decyduje co dalej z Waszym małżeństwem. Odeszła nie bez powodu i nie po to, żeby po raz drugi wejść do tej samej rzeki.

Sam spójrz, nawet te odpowiedzi, które są dla Ciebie za trudne do przyjęcia, wywołują agresję - nie chcę myśleć, jak to wygląda w realnym życiu. Tu przecież nie chodzi o to, żeby głaskać Cię po główce, ale żeby naświetlić, jak to wszystko wygląda z boku i - nie ukrywam - trochę Tobą potrząsnąć.

Iza ci nie pomaga ? A czego się spodziwałeś? Ona musi pomoc sobie i dzieciom .I jaka to miłość do zony ,ze pytasz czy masz szukac nowej kobiety ?
I jak długo musisz czekac  ,bo masz swoje potrzeby ?
Nic ale to nic nie zrozumiałeś .Zona nie wróci ,dzieci nie wrócą  ,dlatego ,że nie pijesz zaledwie parę tygodni ,a nie lata .
Trzezwiej i naucz sie zyć sam ze sobą .Trudne ,ale możliwe .
Narazie żyj sam .Naucz sie  tego .Nie uwieszaj się na innych .To twoje życie ,jak sobie poscielesz ,tak sie wyspisz .Trudne ? Twojej rodzinie było trudno 20 lat .Teraz twój czas .I nie pytaj kiedy ,oni też pytali kiedy .Ocknales sie byc moze za pózno .Będziesz musiał z tym życ .

0wiele zwas ,niezdaje sobie sprawy i z bolu jaki przezywam  chce by bylo dobrze  a nie jestem w stanie do niej dotrzec...widze ze przestala kochac  ,,to co mam nieprobowac zadoscuczynic zla ktore wyrzadzilem ,,co mam  robbic  by nam pomocc,,na terapie malzenską nieczce  ,rozmowy nie  ...to co  moge o niej myslec,,to naturalna zlosz  ,,wiem ze ich skrzywdzilem  ale chce odzyskac   a niedaje mi  szansy,,,chyba konieec ja sie po prostu  poddaje  niemam sily  walcvzyc z jej  twardym zimnym charakterem i chamskim mnie traktowaniem ...oleje ja jak ona   mnie   niech  zobaczy  jak to  boli,

Złoz pozew pewnie-tylko co w nim napiszesz? Jak wytlumaczysz to wszystko co sie wydarzylo? Ze chcesz zrobic na zlosc zonie? Wysmieja cie. Znajdz inna kobiete-przeniesiesz na nia swoje problemy, smutki i bolaczki i kolejny zwiazek ci sie rozpadnie. Zrob z soba porzadek, ze swoimi emocjami i wtedy bedzie dobrze. Musisz wyciagnac wnioski, musisz wziac sie za siebie. Terapeyta, leki jesli trzeba, hobby, spotkania aa.

jutro pogrzeb tescia.niewiem jak sie zachowac .prosilem bysmy  jechali razemo..nie ..czy podejsc do rodziny czy  zostac z tylu  .na stype raczej niepojde bo iza pewnie sobie nierzyczy. mam kociol w glowie i zle sie czuje w calej sytuacii.zostal mi tylko terapeuta i rozmowy  telef  z kolegami z teraoii 7 tyg//ciezko zyc..

wiem ze niezmienia sytuacji,,rozmaw teraz z tesciowa  ,,prosila bym czekal  i zachowywal sie normalnie,,bylemu izy w slepie by dac kase na wieniec,,niechciala  i straszyla kierownikiem  ze ja nachodze   ,,zimna jak lod ..zero milosci..trudno..ps. na pogrzeb niepojde pijanyy,,sory,,mi juz alkoholu wystarczy  ,i .skonczylem z nim,, zaduzo zabral ..ps ,,mam hustawki i doly ..ale probuje nad tym zapanowac,,niezawsze sie udaje..

Jak wcześniej napisałam - dopóki była, to jej nie szanowałeś, wyraźnie uznając, że była, jest i będzie. To już pokazuje, że jej decyzja o odejściu działa jak terapia szokowa, czyli okazuje się jak najbardziej słuszna.

Może się zdarzyć, że zauważy, że zrozumiałeś, a nawet, że się zmieniasz, a mimo to nie będzie to miało żadnego wpływu na jej decyzję. Kobiety potrafią wiele znieść, dawać wiele szans, cierpliwie czekać, do poważnych zmian zwykle dojrzewają długo, nawet bardzo długo, kiedy jednak już je podejmują, to często są ich na tyle pewne, że nie ma już odwrotu.
Nie chcę Cię dołować, ale też nie będę karmić fałszywą nadzieją w typie "tak, na pewno wszystko się ułoży", bo tego po prostu nie wiem.

"Alkoholik stosuje picie jako ucieczkę od cierpień i uczy się jak wykorzystywać rodzinę w celu uniknięcia konsekwencji swego picia. Rodzina cierpi kiedy alkoholik pije, a następnie cierpi wskutek ponoszenia konsekwencji jego picia. Jeśli całe brzemię ponoszenia konsekwencji picia spoczywa na rodzinie, to współczucie przestaje istnieć. (...) Jeśli rodzina toleruje taką sytuację, to miłość stopniowo ulega zniszczeniu i zostaje zastąpiona przez lęk, urazę i w końcu nienawiść. Jedynym sposobem zachowania przez członków rodziny uczucia miłości jest nauczenie się sposobów unikania cierpienia podczas aktywnego picia oraz odmowa ponoszenia konsekwencji z tego powodu. To jest właśnie prawdziwe współczucie i żaden stosunek uczuciowy istniejący bez sprawiedliwości i współczucia, nie może być miłością. (...) Rzeczą niezmiernie ważną jest nauczenie się, jakiego rodzaju współdziałanie jest szkodliwe, destrukcyjne, a jakie może być twórcze, pozytywne. Zmianę na lepsze musi rozpocząć "nie-alkoholik". Alkoholik tak długo nie będzie szukał pomocy w wyleczeniu, dopóki jego potrzeby alkoholiczne są zaspokajane w kręgu własnej rodziny. " (no ja tutaj znam jeden wyjątek) "Naucz się, że miłość nie może istnieć bez współczucia, dyscypliny i sprawiedliwości, oraz że przyjmowanie lub oferowanie jej bez spełnienia tych warunków, doprowadzi w końcu do jej unicestwienia.", "Nie pozwól, by lęk skłonił Cię do zrobienia czegokolwiek, co alkoholik powinien zrobić sam dla siebie.", "Nie przyjmuj od niego żadnych obietnic, gdyż jest to metoda opóźniania cierpień. Nie zmieniaj również żadnych porozumień zawartych z alkoholikiem. Jeśli jakieś porozumienie zostało zawarte, to musi zostać spełnione.", "Nie pozwól alkoholikowi, aby Ciebie przechytrzył, gdyż uczy go to unikania odpowiedzialności i prowadzi do utraty szacunku do Ciebie." itp.
Właśnie to mały % z tego czego uczy się osoby współuzależnione. Pomagać, nie szkodząc. Do alkoholików nie podchodzi się jak do dorosłych ludzi, bo oni nimi nie są. Twarda miłość jest dobra, bo w razie nieporadzenia sobie alkoholika (tylko On sam może siebie wyleczyć) rodzina nie musi znowu przeżywać rozczarowania, bądź brać odpowiedzialności za Jego/Jej życie. Wreszcie rodzina przestaje być w cieniu alkoholika: ciągle myśleć co On/Ona czuje, czego oczekuje itp. Wychodzą z podziemia na światło dzienne teraz ucząc się zdrowego egoizmu. Oni nie żyją dla potrzeb alkoholika, tylko dla siebie. Bezwarunkowa miłość względem partnera/partnerki jest toksyczna. Tylko dzieci można tak kochać.

dzieci niechcą przychodzic ,cora ma gadki  od izy..niebede zmuszal dzieci do spotkan bo chyba  ,im lepiej be zemnie..dominika 14 l mowi ze kocha  ale nieokazuje tego..ciezko zyc bez rodziny..ale nie zmusze do milosci..oddalam sie i czekam  .moze zauwaza kiedy  zatesknia  jak ja tesknie..ps tesciowa podziekowala  za zachowanie i nienarzucanie prosila bym czekal i nierobil nic pochopnie,,ona niema wplywu na izy decyzje..choc widzi ze cierpie i tesknie  ..ona tez bo zmarl tesc  ,sprobuje ja wspierac pomagac,,bo jest w miare w porządku,,

probowalem z  izą .porozmawiac o dzieciach..niechciala ..otworzyla okno i powiedziala ze wezwie policje telefon zablokowala..k....a to jest wsparcie  ,zony..bo ja juz niemam sil probowac naprawic  malzenstwo..jest chamska zimna. i  chyba przestaje ja   kochac  co z tego ze niepije chodze na  aa terapie .jak ona ma to w du...e ..niema serca w niej  ,,kim ona sie stala---_to nie iya to jest obca yimna osoba..poddam sie ,,bo  .wzladuje w pszchiatrzku...niech  yzje sama skoro mnie nie pocyebuje  ,,nic niemoge juy yrobic,,nic

o alkoholu  niemzsle nic,,niema go i wiem na 100proc ..ja ,wiem.bo  to ylo .ktore niesie smutek yal bol..niechce pic,i  kropka.pragne rodyinz a nie yzcia w samotnosci  ,chce widyieec ich usmiech i sycyescie,,a nic niemoge yrobic  to  sk,,,,,sko boli i doluje na pryzsylosc ..cyz ona naprawde niewidyi ye sie staram i probuje,,cyz brak juy jej serca i milosci,to  tragicyne yzc na  ,takim wiyerunku,jej  chzba juy calkowicie nieyaleyz   co moge jesycye yrobic bz widyiala ymiane,emocje  nieda sie ich usunac  nieda  ,,pat

bo pryestalem i pic  i chce rodyinzz olinka ..bo mi ich brak..widze u ciebie same negatywy i  dolowanie

niegodze sie z ich odeisciem i to przezywam..nigdz niezapomne o nich ..boje sie tylko  bym  wyczymal,sam ze soba ..bo bol jest  juz .niedowyczymania-obz bog mial  na demna reke..niepotrafie przestac mzslec ..to silniejsze ,nieumie tego opanowac..niewiem  juz co zrobic bz isc do przodu .niemam silz wewnetrznej..moze mam depresje niewiem

wiem ze [wulgaryzm] ,ale teraz to yroyumialem gdz  trzeywieje..a ich brak mnie r,,,,ala..i niewiem co mam robic..bo na nic  nic niemam ochotz...po prostu  ,zycie bez sensu..utopia,,i bezsens  zycia..umieranie w samotnosci  smutek i zal

natalia  .cyz lesnz jest normalnz..czy go zycie tak boli ..moja rodyina rozumie co czuje i wspiera ,mama moja probowala rozmaw z dziecmi ale zona zabrania..wiesz wszystko i zluzuj bo slabo wspierasz ..a filozofujesz  jakbys w zyciu bzl bezbledny ,,prosze niepisz  na moich postach.. tobie juz dziekuje

Fakt, moze dzieci same z ziebie tez nie chca spotkac sie z autorem. Chodzi mi zeby zmobilizowac autora, zeby zobaczyl cel w zyciu. Ze jednam moze byc lepiej  ale to wymaga pracy nad zoba.

lesny owoc niewiesz co przechodze .i prosze nieoceniaj  bo nieznasz mnie ,a piszesz jak  psychoterapeuta,,niepije dla  siebiee....jeszcze ra bys zrozumial  dla siebie.niechce zony  wykorzystac emocionalnie i zaczac picc..zle myslsz nietymi kategoriami.hustawki mam  i niemoge sobie poradzic ,,moze z czasem.masz racje alkoholik jak chce jest przebiegly i dazy do celu..a co jesli  ktos chce byc dobrym ojcem i mezeem bo zlo juz wyrzadzil  dlaczego niewidzisz postepu i proby zycia z moja rodzina,moze ci napisze za pewien czas ze jest ok ze mna..niebede ci nic udawadnial .udowodnie sobie kim naprawde jestem pozdrawiam zluzuj.
chce inacyej yzc niy do tej pory ..ale musze czekac  .. niestawiaj ludzi  ..alkoholikow .w jednzm szeregu..bo sie nieda..przyklad  bzlem 7 tzg na terapii ..80  90 proc  zapilo  szkoda bo myslalem ze niektorzy wyczymaja,,mam 3,,4 przyjaciol z terapii i sie wspieramy ..bo kazdy czuje podobnie  ,,niemamz z gorki ..ale walczymz dla siebie,,a bedzie ..dobrze  ..niechce medalu zy trzezwosc...ale ciesze sie  ze cos wznioslem y terapii ..musze  sie zmagac z samzm soba  ..tz nigdz tego niezrozumiesz..dzien za dniem   malzmi kroczkami do przyodu,,o lepsze zycie,,,