Nie ufam mężowi. Nie wiem co dalej. Straszny ból. - Netkobiety.pl

Tylko znowu nie wdaj się w nowy toksyczny związek

Zorientuj się czy uda się w procesie cywilnym odzyskać kasę z kredytu, czy oszczędności, które zabrał.

I jestem z powrotem z rozdartym sercem.
Gdy moja historia z mężem się skończyła (nie mówię o rozwodzie, ale o momencie gdy się rozstaliśmy czyli luty 2018 r.) po 7 miesiącach poznałam mężczyznę. Nie chciałam wchodzić w żadną relacje, wręcz stroniłam od mężczyzn. Ale on był cały czas blisko, widziałam jak się star by zbliżyć się do mnie. Nie chciałam, bo wiedziałam że żyje z kobietą z którą ma dziecko. On jednak nalegał i opowiadał, że tamten związek nie istnieje, że od 2 lat praktycznie ich nie ma; zresztą potwierdzili mi to nasi znajomi (bo mamy wspólnych).
Chodził, chodził i wychodził - spotykaliśmy się przez rok. Bywał u mnie co 2-3 dzień, wyjeżdżaliśmy razem, planował ze mną już rok do przodu jakieś wyjazdy, po pół roku powiedział, że mnie kocha, że dziękuje Bogu że postawił mnie na jego drodze życia.  Chemia między nami przeogromna, miłość prawdziwa, codziennie rozmowy przez telefon po 5h. Wychodził do pracy telefon, w pracy telefon, po pracy telefon, na zakupach telefon, z dzieckiem w domu jak się zajmował - telefon. no i ciągłe przyjazdy do mnie, kino, spacery itd. Powiedział o mnie swoim przyjaciołom, nawet poznał z rodzeństwem.
Po roku tamta kobieta dowiedziała się, że on się ze mną spotyka - zaskoczony zaprzeczył. Ale do mnie wydzwaniał, żebym wiedziała, że mnie kocha, ale nie wie co ma zrobić bo jest dziecko które szalenie kocha. Wtedy dałam mu 3 miesiące na podjęcie decyzji, że ma wszystko poukładać. Że jeśli zdecyduje się tam zostać - uszanuje to, ale więcej nie chcę być w takim związku w kłamstwie, wykańczało to mnie.
On wiedział jak bardzo.
minęły 3 miesiące - oznajmił, że chce ze mną być, że odchodzi od tamtej, bo nie wyobraża sobie życia beze mnie i że ma prawo być szczęśliwym. Że z dzieckiem poukłada sobie relacje, spotkania. Jego przyjaciel bardzo go w tym wspierał (a co najdziwniejsze - jego przyjaciel to kuzyn tamtej kobiety) Przyjaciel mówił mu (zresztą mi tez jak się spotkaliśmy), że tamta kobieta jest manipulantką i bardzo zaborczą kobietą. I chyba była to prawda, bo potwierdzali to ich znajomi, że faceta trzyma pod pantoflem. Zresztą nie raz dzwonił do mnie (jak tam jeszcze mieszkał) że znowu awantura, że znowu fochy i ciche dni, że on jest na skraju wytrzymania nerwowego. Oliwy tamta dolała, jak on podnieśli mu alimenty na starszą córkę z małżeństwa - wydzwaniała do tamtej córki i jej matki i wyzywała, że temu dziecku odbierają jedzenie.
Ale idźmy dalej.
Mój tak jak powiedział, tak się wyprowadził po 2 tyg. - zamieszkał najpierw u matki. Pytałam się go wtedy gdzie będziemy mieszkać - zdecydowany był w domu moich rodziców. Moi rodzice byli przeszczęśliwi, przekazali nam dom a sami wyjechali do swojego drugiego domu. Moja mama pytała się mojego czy jest szczęśliwy, że nic na siłę, czy chce mieszkać ze mną w tym domu - a mój, że bardzo mnie kocha, że to jego marzenie, że w końcu znalazł prawdziwą miłość. Moja mama stwierdziła wtedy - to teraz jestem w końcu szczęśliwa i może umierać w spokoju.
To był marzec.
Mój bardzo związany jest dziećmi, raz jeździł do jednej, raz do drugiej.
Tamta kobieta szalała, wysyłała mu po 50 smsów na minutę i zdjęcia dziecka. On cierpiał i bał się jej powiedzieć, że mieszka ze mną, mówił, że boi się że ona zabroni mu widywać się z dzieckiem (tym małym). W końcu tamta się dowiedziała, że mieszka on ze mną i zaczęła się "jazda" - wydzwanianie po rodzinie, psychiatra - mojego chciała na terapię zaciągnąć, dla dobra dziecka. On miał mętlik w głowie. Nawet wydaje mi się że był z nią na terapii - nie przyznał mi się jednak, więc do końca pewności nie mam.
Ale ze mną zaczął remont domu, z moimi znajomymi się zapoznał, opowiadał jaka to nas miłość połączyła i jak będziemy sobie dobrze razem mieszkać, że w końcu wyszedł z toksycznego związku i jest w końcu szczęśliwy.
Ale tamta nie dawała za wygraną, jak on jeździł do dziecka (bardzo często bo co drugi dzień) mówił że chyba jej psycholog pomógł, bo już jest bardzo miła. Potem dowiedziałam się przez przypadek, że jak tam jeździł, to z nią i z dzieckiem jeździł na zakupy - mi tłumaczył, że tamta nie ma auta a zakupy dla dziecka przecież musi zrobić/.
Zaczęłam naciskać, żeby jej w końcu powiedział, że mnie to wykańcza, żeby w końcu wyznał prawdę, bo ona robi sobie nadzieję, a ja cierpię i on zresztą też, bo przecież nie można tak kłamać.
i po miesiącu ze mną wyprowadził się, rzekomo przez moje naciskania - a on już w tamtym związku był naciskany, a on potrzebuje wolności i pobycia samemu.
Jak się wyprowadził to mimo to pisał smsy do mnie, co słychać, jak minął mi dzień. Trwało to 5 dni, na piąty dzień miał urodziny i napisał że chciałby je całe spędzić z osobą którą kocha czyli ze mną - no i się spotkaliśmy. Miał łzy w oczach, mówił, że strasznie tęsknił, że jak zdawkowo odpisywałam mu na smsy to szalał z rozpaczy, że brakuje mu rozmów ze mną, że kocha. No i się wprowadził z powrotem.
Ale tamtej nadal nie powiedział, że jest ze mną. Byliśmy nawet u mojego psychologa i on wtedy powiedział, że nie może tak w oczy tamtej powiedzieć że kocha inną i z inna jest, bo nie kopie się lezącego.
Dałam mu swobodę, nie naciskałam, kochałam, i czekałam aż w końcu sytuacja się wyklaruje,
Tydzień temu ponownie się wyprowadził, bo stwierdził, że nie chce w tym domu mieszkać, że ja byłam za dobra dla niego a on tego nie potrafił okazać i dać mi tyle dobroci i serca co ja jemu dałam. Płakał jak bóbr, ja tez, zabrał wszystkie rzeczy.
Za 2 dni znowu pisał, co robię itp. Potem jak dowiedział się że wyjeżdżam na kilka dni to poprosił mnie czy mógłby zostać na noc w domu jak mnie nie będzie. Wyjechałam, on faktycznie był w domu, spał tam i cały czas pisał co zrobił że psu dał jeść że koty nakarmił itd.
Wiedział, że w niedzielę wracam i od tamtej pory cisza totalna.
Jestem rozwalona totalnie, tak bardzo kocham. Zostawił mnie z rozwalonym sercem i remontem w połowie. Nie wiem, jak mam to powiedzieć rodzicom - oni takie nadzieje pokładali, tacy byli szczęśliwi, że w końcu mi się ułożę życie
Nie wrócił do tamtej. 
Jestem rozwalona. Nie umiem sobie poradzić z tym wszystkim, bardzo tęsknię za nim, płaczę

Płynnie przeszłaś z jednego związku, w którym byłaś okłamywana, zdradzana i w którym Twoje istnienie było trzymane w tajemnicy przed inną kobietą - do następnego związku, w którym jesteś okłamywana, zdradzana i ukrywana.
Angażując się w obecną relację postępowałaś dokładnie tak samo, jak w swoim poprzednim związku.
Zlekceważyłaś takie same sygnały, przymknęłaś oczy na takie same oszustwa.
Nie ma siły, żeby tym razem skończyło się inaczej.

Podjąć decyzję.
Albo ciągniesz ten cyrk i pozwalasz sobą manipulować.
Albo się rozstajecie i ucinasz wszelki kontakt, ponieważ w momencie w którym on wielokrotnie zrywał Waszą relację, zostawiając Cię z ręką w przysłowiowym, pełnym nocniku - wypisywanie do Ciebie teraz, jaki to on biedny, nieszczęśliwy i pogubiony - jest, delikatnie mówiąc - niesmaczne.