Nie ufam mężowi. Nie wiem co dalej. Straszny ból. - Netkobiety.pl

Dajecie spokój z tym psychopatą.
Jej mąż chyba po prostu nie potrafi zapomnieć o innej kobiecie, na siłę utrzymuje z nią kontakt, a żona, którą ma nie jest dla niego tak ważna w życiu jak wszystko inne poczynając od tej której mieć nie moze, poprzez matkę, i dziecko z poprzedniego związku. To jest "nieszczęśliwy" człowiek, który ułożył sobie życie nie z tą kobietą, z którą by chciał, a Evunia5 przez to teraz cierpi, bo jej zależy na tym mężczyźnie w sposób, w którym jemu na niej nigdy nie bedzie zależeć.

A mnie dało do myślenia zablokowanie Evuni5 na fb. Wisienka na torcie. Mąż blokuje żonę, żeby inna kobieta nie mogła "podglądać" ich prawdziwego życia, które na fb ujawnia Evunia5. Być może ten facet ma jakieś zaburzenia, ale traktowanie Evuni5 jak piąte koło u wozu wynika chyba jednak z czegoś innego, tu z powodu kogoś innego.
A wyraz nieszczęśliwego celowo dałam w cudzysłowiu...

Nic mi się nie pomyliło.

To kawał h*czyka...

Psychopata to by ją raczej zamordował, poćwiartował, a szczątki zamurował w piwnicy, potem zgłosil jej zaginięcie...  i miał "problem żony" z głowy

santa ja myślę, że w tej historii nie ma się co doszukiwać drugiego dna... Facet jest jaki jest, i ma swoją żonę tam gdzie ma... o czym świadczy jego stosunek do niej.

Ja tylko nie mogę wyjść z podziwu dla niej, za co ona tak przy nim trwa?

Autorka konsekwentnie unika odpowiedzi na pytanie, co do niego czuje.

Złapała go na kłamstwach.Patologicznych.Za rękę.
Ciągle jest uwikłany w 'znajomość' z ex.Zażyłą.
Dostał furii i zaczął prać mózg Autorce jak wszystko wyszło na jaw.
Był milutki jak 'odeszła'. Wszystkie te jego akcje, wyprowadzki,zacietrzewienie ,wmawianie Autorce jego własnych czynów - to jest głębokie psychopatyczne zachowanie.A czy to border,narcyz,przemocowiec : nie istotne.
Wynik jest jeden i ten sam. Taki który teraz omawiamy na forum.
Evunia, nie daj sobie wmówić tego czego nie zrobiłaś.To ma na celu tylko znów sprowadzić Ciebie do parteru i zniszczyć.
Uderza w Twoje podstawowe wartości bo tak właśnie ONI robią.
Jesteś uzależniona emocjonalnie.Stąd skołowanie.
Dla Ciebie terapia intensywna i odcięcie się od niego.Inaczej skończysz w psychiatryku.

Nie dotarłem do tego etapu ponieważ mój instynkt samozachowawczy zadziałał.
Nie dałem się nabrać na pokrętne i sprzeczne tłumaczenia. Chociaż byłem bardzo blisko tego.
Na ataki bardzo szybko przestałem reagować.Pojawiały się zawsze kiedy konfrontowałem jej słowa z rzeczywistością lub poprzednimi słowami.
Popełniłem wręcz 'zbrodnię' otwarcie demaskując wszystko.

Doskonale zdaję sobie sprawę z tego co on teraz wyrabia i jak to się skończy dla Ciebie.
Przejrzyj na oczy.Tkwisz z powodu uzależnienia.On się nie zmieni,będzie coraz gorzej.
Poczytaj Moje Dwie głowy.

To było napisane z przymrużeniem oka Ja uważam, że mąż Autorki nie kocha, nigdy nie kochał i nie pokocha...

Moja koleżanka biorąc ślub usłyszła takie oto życzenia od kolegi szalenie w niej zakochanego "zawsze będę na Ciebie czekał..." Miłość to nie zaburzenie osobowości... A może?
Z tego, co wiem do dzisiaj nie ułożył sobie życia z inną kobietą. A może gdyby sobie ułożył, ta kobieta byłaby tak nieszczęśliwa jak Evunia5?

Do innej kobiety? Czy w ogóle? Evunia5 opisuje go przez pryzmat ich związku.
Nazywacie psychopatą człowieka, tylko dlatego, że Evunia5 uczepiła się go kurczowo i trwa przy nim, bo.... ??  I tego właśnie nie wiem, bo co?

W ogóle.

Człowiek kochający - tak jak ten Twój kolega - nie będzie szukał substytutu. Tym się właśnie różni od psychopaty. Psychopata będzie "układał sobie życie" z każdą ofiarą, jaka mu się nawinie. Czyli z każdą babką z deficytami emocjonalnymi, która od niego nie ucieknie. Jest mu po prostu wszystko jedno, nad kim się znęca.

Czyli się z nimi np. nie ożeni Bo będzie wiedział, że to nie to
A widzisz, a mąż Autorki jakoś i chętny do żeniaczki był, i chętny do rozwodu wcale nie jest... mimo, że tak mu źle... Czyli usprawiedliwieniem znęcania się nad Evunią - bo tego inaczej nie można nazwać - jest to, że jest taki biedny miś nieszczęśliwy?

Rozumiem, że każdy człowiek nieszczęśliwy w swoim małżeństwie ma prawo znęcać się nad swoim małżonkiem, bo to tego małżonka wina?

Widzisz, nie dogadamy się. A to dlatego, że mój eksmąż też taki nieszczęśliwy był przeze mnie. Jego rodzina zrozumiała, o co mi chodzi, dopiero jak zostawiła go druga żona i kilka następnych lasek
A pierwsza, która go zostawiła po mnie, to była właśnie ta pani idealna i niedościgniona, i z nią wszystko miało być inaczej

Edit: ja uważam, że się znęca. To jest tzw. przemoc psychiczna. Okłamuje ją, wmawia jej rzeczy, których nie robiła... itd...

Bo ma deficyty emocjonalne, już pisałam. Poprzedni partnerzy Autorki też byli nie w porządku. I tu jest jej błąd - dopóki ona sama nie zrobi czegoś ze sobą, zawsze będzie na takich trafiać i kurczowo się ich trzymać. Z nadzieją, że oni jej te deficyty zapełnią. A to nie na tym polega. Ale takich właśnie kobiet szukają psychopaci.

A zachowanie męża Autorki nie jest z winy Autorki. I nie nazywam go psychopatą dlatego, że Evunia się go uczepiła i przy nim trwa, tylko dlatego, że tak wnioskuję po opisie jego zachowań. Nie ma znaczenia, czy w jednym związku, czy w dziesięciu itp. Taki psychopata z reguły w stosunku do zupełnie innych ludzi zachowuje się jak najbardziej w porządku. Dlatego ciężko od takiego uciec. Bo nawet jak się pojawi jakiś przebłysk, że powinnaś, to - nikt Ci nie wierzy...

Edit: nie sądzę, żeby on ją rzucił. Raczej odstawi teatrzyk, jak to ona wreszcie się zdecyduje.

Nie, teraz to ona jest od niego uzależniona emocjonalnie - i jedyna nadzieja dla niej w tym, że zacznie sobie zdawać z tego sprawę. I zaordynuje sobie leczenie odwykowe.

Mnie pomogła jedna bardzo prosta rzecz, zapytał mnie kolega nie widziany od paru lat: kochasz swojego męża? A ja bez namysłu odpowiedziałam: nie. I w tym momencie nastąpiło u mnie jakby olśnienie. To po co ja z nim jestem, do choinki... wcześniej tłumaczyłam sobie wszystko dokładnie, jak Autorka - i Ty - że on taki biedny nieszczęśliwy, że jutro będzie inaczej, że, że, że... i mimo jakichś właśnie przebłysków, że coś nie gra, brakowało mi tej konkretnej iskry...

No i masz rację. Gdyby nie jej uzależnienie emocjonalne, to tak właśnie powinno się stać. A ja tylko powiem, że mnie mój eksmąż zablokował kiedyś na gg (na FB nie mógł, bo jeszcze wtedy nie było ) - i widzisz, też mi to nie dało do myślenia... zachowałam się dokładnie tak jak Evunia, zrobiłam dziką awanturę - i nic, dalej było, jak wcześniej, taka sama szarpanina...
Dopiero potem przyszedł czas, kiedy to ja jego zablokowałam

Co do miłości, co do niego czuję. 
Nie wiem.  Już po prostu nie wiem. Co to jest miłość?
Uwielbiam z nim przebywać, rozmawiać, rozprawiac o różnych rzeczach.  Uwielbiam gdy zjawia się w domu, gdy mu smakuje mój obiad. Kiedyś chodził ze mną co tydzień do kina - nie mogłam się tego doczekać.  Mieszkał ze mną, wtulałam się w niego gdy przyjeżdżał.  Jak się nie widzieliśmy bo był w pracy rozmawiał ze mną godzinami przez telefon.
Wydawało mi się że on też lubił ze mną być. 
Potem kino zaczęło być coraz rzadziej, coraz częściej zostawał w pracy i spał u siebie w domu. Zauważyłam że gdy dłużej nie przyjeżdżał to szybciej na mnie się denerwowal i zaczynał wtedy się nie odzywać.  Przestał ze mną chodzić na zakupy, na wyjazdy... Oczywiście opłacał mi często jakieś wyjazdy ale już nie chciał ze mną wyjeżdżać bo jak mówił miał bardo dużo pracy i nie mógł marnować czasu a ja zapewne będę szczęśliwa jak sama gdzieś tam pójdę bo przecież go nie kocham.
Dziwna rzecz zawsze była.  Ustalaliśmy np jakiś wyjazd. Grubo przed czasem.  Ja wszystko zalatwialam a przed samym wyjazdem on rozpoczynał awanturę.  Pod byle jakim pretekstem. I kończyło się tak że albo nigdzie nie pojechaliśmy albo że łzami w oczach jechałam sama.
Sytuacja się zmieniała gdy jechaliśmy na jego szkolenie albo z jego córką na wczasy . Wtedy mąż był o dziwo już przed czasem przygotowany i zadowolony.
Moi znajomi gdy mówiłam o czekającej nas podróży kwitowali to jednym pytaniem: ciekawe co teraz twój mąż wymyśli by nie jechać.

Co do fb to też dziwna sprawa. Ja mu go założyłam. Miałam do niego hasło i zdarzało się że mąż się pytał o nie bo nie wchodzł tam i nie pamietal. Ale od czasu do czasu mówił że ten fb jest głupi bo wszyscy o wszystkich wiedzą i on najlepiej by go zlikwidował.  Często mówił żebym nie dawała zdjęć z naszych wyjazdów bo on nie chce by matka albo eks żona widziały gdzie wyjeżdżamy bo mają pretensje ze nie zabieramy córki.  To przestałam dawać nasze wspólne zdjęcia a właściwie to zdjęć wspólnych było coraz mniej.
On nie miał w znajomych tamtej kobiety ani matki ani eks żony. 
Kiedyś w krzykach kazał mi zablokować zdjęcia aby inni oprócz znajomych nie widzieli. Zrobiłam to. A potem mnie zablokował. A potem krzycząc powiedział że tamta mu zrobiła awanturę jak po ślubie czyli 3 lata temu dałam nasze wspólne zdjęcia.

On nawet nie ma rzeczy u mnie. Kiedyś dawno w kłótni spakował się i wyprowadził.  Od tamtej pory rzeczy ma u siebie.
Gdy przyjeżdża to z torbą w której ma szczoteczkę do zębów i kosmetyki czy bieliznę na przebranie. I codziennie rano torbę zabiera. Gdy mówię zostaw to, wypiorę ci ciuchy to on "nie" bo potem będę mu wypominać to że mu piorę.

Wiecie co dzisiaj zrobiłam? Może to szczeniackie ale odblokowałam nasze wspólne zdjęcia by wszyscy widzieli. Zobaczymy jaka będzie reakcja a może i nie będzie. 
Chociaż z drugiej strony niech dziad robi co chce. Jakoś nie mam presji by z nim się kontaktować a już w ogóle przepraszać. 
Dzięki Wam otwierają mi się oczy. Zaczyna mi się wszystko układać w logiczną całość że tak naprawdę on nie liczy się z moją osobą.  Inaczej: liczy się gdy nikt inny do niego nie ma pretensji, bo wtedy ja idę w szary kąt i moje odczucia są dla niego nieistotne.

Santapietruszka, edytowałam mój post. Cos jeszcze dopisałam.
A wiesz co bylo przyczyną w twoim związku z tymi awanturami przed wyjazdem?

To nie jest "że wszyscy się ze mnie śmieją ".  On gdy jesteśmy wśród znajomych czy jego rodziny to powiem że się mną chwali, czasami aż mi głupio bo w samych superlatywach o mnie innym opowiada. Oczywiście jak jest między nami dobrze. Co do chwalenia mnie robi to przy innych.  A nie przypominam sobie by mi powiedział że ładnie wyglądam. 
Jestem osobą wysportowaną i szczupłą a mój mąż mi mówi żebym się odchudzala.  Dziwiło mnie to bo tak zaczął mówić od jakiegoś czasu a jego eks to babka raczej okrągła.  Ale skojarzyłam fakty gdy jego córka powiedziała że mama od roku się mocno odchudza. 

Wracając o to przesuwanie mnie w kąt.
Chodzi raczej o to, że np gdy matka chce by dla niej coś zrobił, gdzieś zawiózł to on rzuca wszystko , zapomina o tym że np mi coś obiecał i leci do matki. Nawet mnie o tym nie poinformuje. Gdy córka jego coś od niego chce jest to samo. Myślę że z byłą żoną jest podobnie ale tutaj już mi nic nie powie. 
Ostatnio kazał mi gdzieś zadzwonić ze swojego telefonu i przy okazji zobaczyłam że po 22giej dzwoniła jego eks. Spytałam się co tam ona chciała.  I co ? Wpadł w szał.  Złapał telefon i rzucił uderzając mnie nim w kolano. Było to bardzo bolesne i zaczęłam z bólu płakać i co usłyszałam? Żebym przestała grać z tym płaczem.  Oczywiście darł się.  A potem jak ochłonął trochę dalej krzycząc powiedział że przecież mają wspólne dziecko i może na jego temat była rozmowa.

Czyli jak jesteśmy sami to jesrem ważna ale jak wkracza ktoś inny ja idę w kąt, nie informuje mnie nie tłumaczy i nie obchodzi go co ja wtedy czuje.

Kto jest wazniejszy? Wiem na pewno ze matka, córka i była żona.  Czuję też że jego kontrahenci od których zależy jego bycie na rynku.
Jak opowiada o mnie gdy jest źle? Nie wiem bo wtedy nie jest ze mną, mieszka u siebie. Ale wydaje mi się że nic rodzinie nie mówi, bo kiedyś teściowa dzwoniła i się pytała czy między nami jest ok bo syn nic nie chce jej powiedzieć a ona czuje ze coś jest nie tak.
Co do jego znajomych też nie wiem co o mnie mówi chociaż kiedyś powiedział że jego przyjaciel kazał mu w końcu założyć kalesony.

Co do agresji to ona jest. Gdy mąż wpada w szał to zdarzyło się kilka razy że rzucał przedmiotami, zniszczył mi telefon, wyrzucał moje rzeczy, kiedyś szarpał mnie w samochodzie a potem tłumaczył że chciał mnie ratować przed wyskoczeniem z jadącego auta.
Gdy po tej szarpaninie wysłałam mu zdjęcia moich siniaków i zadrapań na szyi nastraszyl się że pokaże ludziom i od tej pory ręki nie podniósł już na mnie.

Na maginesie- jak to mozliwe, ze psycholog ciągnął terapię par, gdy od razu widać, ze potrzebujecie osobnej terapii?

Co do Ciebie- nigdy nie poczułaś złości na niego, nie postawiłaś żadnej tamy, ultimatum?

Czyli - nie byłaś konsekwentna.
On tym bardziej wie, że tylko sobie pogadasz, postraszysz, a nic z tego nie wyniknie.
Więc tym bardziej robi to co chce, i ma Cię głęboko w poszanowaniu ...

Nie chodzi o to Evuniu, czy to był ostatni raz niekonsekwencji, czy tylko kolejny ...
Chodzi o to, żeby nie straszyć partnera konsekwencjami - których Ty sama nie jesteś gotowa wykonać.
W przeciwnym wypadku wraca to do Ciebie rykoszetem. Pan mąż z niecierpliwością spogląda na zegarek i myśli sobie: a tam, Ewka jak zwykle sobie musi pogadać, że się rozwiedzie ze mną, jak tak będę do Baśki latał, niech już lepiej kończy bo tam Baśka czeka, zaraz muszę wyjść .....

Evunia5 Kogo i do czego chcesz przekonać tą teorią?

Twój problem Ewuniu, który najbardziej widać w twoich postach dotyczy tego, że na siłę szukasz motywów i intencji, które stoją za zachowaniem twojego męża. Za to nie ma tobie żadnej motywacji do tego, aby przyjrzeć się sobie i swoim intencjom, które stoją za tym, że pozwalasz się traktować przedmiotowo. Zero autorefleksji. Zaczynam myśleć, że jesteś trollem.

Trolling jest szerszym zjawiskiem:
"Rodzaj niestosownego zachowania spotykanego m.in na forach internetowych (oraz w przypadku wszelkich innych form internetowej dyskusji).
Polega na świadomym prowokowaniu innych użytkowników poprzez agresywne, kontrowersyjne (również niezwiązane z tematem) lub obraźliwe (często o charakterze osobistym) wypowiedzi mające na celu rozbudzenie lub wywołanie nowej dyskusji oraz skupienie uwagi na trollu (tak nazywana jest osoba uprawiająca ten proceder).
Efektem trollingu jest najczęściej dezorganizacja forum oraz pogłębiająca się irytacja pozostałych użytkowników.
Najprostszym sposobem obrony jest nie podejmowanie dyskusji z trollem (lub natychmiastowej jej zaprzestanie) nazywane zasadą "nie karmić trolla".
Geneza słowa "trolling" pochodzi od angielskiego "trolling for fish" oznaczającego "łowienie na haczyk". Haczyk jest tutaj odniesieniem do zaczepnych wypowiedzi "trolla"."

Wstawiasz jakieś kontrowersyjne spekulacje dotyczące swojego męża, nie odpowiadasz na konkretne pytania, co wielu użytkowników zauważyło wcześniej.
Ty nie szukasz pomocy, ale sztucznie nadmuchujesz temat.
Dla mnie to też trollowanie.

hmm..
Może macie rację, za bardzo zastanawiam się nad motywem działania mojego męża - no tak, robi tak i tego nie umiem zmienić, on nie chce inaczej.
Co do przyglądania się sobie i moim intencjom - cały czas myślę, gdzie popełniłam błąd, korzystałam też kilka razy z terapii u psychologów. Jeden wyszukiwał się w moim DDA, inny że u mnie ok, jednak że mój mąż jest nieasertywny i stąd mamy problemy.

To że nie pisałam co myślę o sobie i motywach mojego postępowania nie znaczy, że nad tym nie myślę.
Wiem, że próbuję mieć rodzinę i ratować nawet taki przypadek. To jest ta intencja która spowodowałam, że szukam u Was ratunku i pomocy.
Piszecie i mi uzmysławiacie, że nie warto - i powoli dochodzę do tego, że dlaczego mam kosztem mojego samopoczucia trwać w toksycznej relacji. Może on faktycznie mnie nie kocha, pomimo, że starałam się z całych sił, i jak to mówią moi przyjaciele, że zrobiłam chyba już wszystko co mogłam, by on wspaniale się czuł ze mną i by ten związek był.

Co do kupna samochodu nie napisałam że to dla mnie wyraz miłości. Myślę, że mąż może przez to chciał pokazać jaki z niego super gość i może chciał mnie tym bardziej związać ze sobą?

Evuniu, problem polega na tym, ze kobieta o prawidlowym poczuciu wlasnej wartosci, juz na wstepie znajomosci z Twoim mezem, mialaby syreny alarmowe ryczace w glowie na maksa i wialaby gdzie pieprz rosnie. Ty zas lazlas w to malzenstwo jak ktos slepy i gluchy. Zamiast zastanowic sie nad tym jaki czlowiek wyznaje milosc po miesiacu i po kilku sie oswiadcza, a do tego notorycznie klamie, pomiata Toba i jest sklonny do rekoczynow, Tobie sie wydawalo, ze Pana Boga za nogi zlapalas.

No bo, niewazne jaki jest, byle tylko byl

Wybralas sobie dokladnie takiego meza, na jakiego wydaje Ci sie, ze zasluzylas. Poniewaz jestes DDA nie potrafisz siebie kochac ani szanowac, wiec wydaje Ci sie, ze tylko taka kanalia jest dla Ciebie odpowiednia partia.

Ela210 nie latam z jednej na druga terapię i nie wybieram co mi pasuje.
Poprzednia terapię psycholog uważał, że zakończyłam, bo widział poprawę - była to terapia indywidualna.
Na drugiej terapii psycholog powiedziała że dopóki mój mąż nie przeczyta książek na temat asertywności i nie zacznie jej wprowadzać w życie ona nie widzi sensu dalszej terapii. Nawet powiedziała więcej, że jak na następnym spotkaniu jeśli chociaż w jednym zdaniu uzna, że mąż nie jest nadal asertywny to od razu podziękuje nam za spotkanie.
Kiedyś dawno byłam tez na terapii po poprzednim związku, i tez niby zakończyła się sukcesem - a dla mnie widać ten sukces trwał do momentu jak poznałam mojego obecnego męża.

Znając siebie na pewno wybiorę się na terapię, tego Ela możesz być pewna.

Beyond.. - u mnie syreny alarmowe się pojawiły, tylko były one bardzo delikatne. W poprzednich związkach syreny ryczały wręcz, a ja szłam jak w dym, bo przecież jak takie emocje były no to musiała być miłość.
Co do aktualnego związku syreny były, ale ledwo dosłyszalne jak dla mnie w porównaniu do poprzednich - i nie chce tutaj obwiniać nikogo, mojej siostry czy mamy, ale ponieważ syreny wyły bardzo cichutko a wszyscy naokoło mówili mi, jaki ten gość super, zlekceważyłam je. 
Piszesz: Ponieważ jesteś DDA nie potrafisz siebie kochac ani szanowac, wiec wydaje Ci sie, ze tylko taka kanalia jest dla Ciebie odpowiednia partia. - trudno to mi zaakceptować, ale widocznie tak jest. I wiesz co? Mój mąż mówi, że jestem bardzo egoistyczna i kocham tylko siebie, że nie ma miłości u mnie do niego, że za bardzo wzięłam sobie do serca rady psychologów na tych terapiach bo kocham za bardzo siebie.
Dwa różne spostrzeżenia co do mnie

Jak długo trwała Twoja terapia indywidualna?
Bo dla mnie terapie tzw małzeńskie to wyrzucanie pieniedzy w błoto.

Terapia indywidualna trwała ok pół roku, ta małżeńska krócej, może z 4 m-ce.
Mówisz tak jak mój mąż, że terapia ta partnerska to wyrzucanie kasy w błoto.

Przypomniało mi się, że przed tą ostatnią terapią (małżeńską) gdzieś rok wcześniej też byliśmy na innej małżeńskiej, ale tam były raptem 3 spotkania - mąż usilnie chciał usłyszeć od psycholożki, które z nas ma rację, a że pani nie potrafiła powiedzieć to zakończył terapię. Tutaj było tez że psycholożka na pierwszych 3 spotkaniach dużo nie mówiła tylko najpierw chciała posłuchać nas. I to mu nie odpowiadało, chciał szybciej wiedzieć które z nas źle robi.

Tak dokładnie jest - przed wyjściem, wyjazdem itp. jest awantura o byle co. Jak pójdę sama (bo mi każe, naprawdę) to potem po czasie mi wypomina, że sama latam wszędzie.

Myślę, że warto by było pomyslec nad tym zebys Evuniu to własnie Ty na jakis czas wyprowadziła się od męża. Zebys powiedziała mu o wszystkim co czujesz i pwoiedziała zenie chcesz tak dalej zyc. W czasie rozłąki miałabys czas na zastanowienie sie nad tym wszystkim i popracowanie nad sobą, swoim poczuciem wartosci, nad swoim małżeństwem....Wy macie oddzielne zycia i kazdy działa na swoja korzysc. Jeden nie ufa drugiemu. Nikt nie karze ci od razu sie rozwodzic, ale przynajmniej odetchniesz, zastanowisz sie co dla cb wazne, pokazesz tym samym ze nie chcesz byc dalej traktowana w ten sposob. Ze nie chcesz byc "tłem", osobą która nie powinna miec nic do powiedzenia, tylko jestes zoną, partnerką a czujesz sie pominięta. To ex-zona i matka powinny byc na drugim miejscu, to z toba powinien spedzac najwiecej czasu i ewentualnie z corka. A jesli nie odpowiada mu to to rozstancie sie definitywnie bo jestes nieszczesliwa.