Nie mogę się pozbierać po odejściu partnera... - Netkobiety.pl

nataliabukwas napisał/a:

Hm, a gdybys Ty ktoregos razu zostawiła mu pod opieką dzieci, ladnie sie ubrała i gdzies wyszła z kolezankami ? Jak myslisz co by zrobił ?

Nie zostałby z dziećmi a jeśli by został to miałabym co 20min telefon, że mam wracać no on nie umie dziecka uspokoić. Raz wyszłam, jeszcze tu mieszkał. Jak wróciłam po 2 godzinach, bo dzwonił to powiedział, że taka ze mnie matka, że dziecko zostawiam I nie interesuje się czy płacze czy nie
Tak teraz się zastanawiam. Bo albo to alkohol albo używki zabrały jego miłość do mnie a z drugiej strony to może jakaś inna kobieta, z którą już wcześniej sobie planował życie w mieście jego matki.. No i z dnia na dzień przeszło mu kochanie rodziny. I zastanawiam się tylko, na ile los jest sprawiedliwy..

vivian27 napisał/a:

dobrakobieta90 napisał/a:

Nie wydaje Ci się takie stwierdzenie krzywdzące dla mężczyzn? Czy kobieta nie bierze w tym udziału? Tylko on robi?

Z tym, że kobieta bierze odpowiedzialność za to dziecko, w tym moim przypadku facet ogranicza się tylko do "zrobienia" bo nawet płacic będzie z wielką łaską

Trzeba wybrać odpowiedzialnego partnera. Niech to w takim razie będzie odpowiedzialnością kobiety.
Współczuję sytuacji, ale ile Wy się znaliście zanim pojawiły się dzieci?

vivian27 napisał/a:

dobrakobieta90 napisał/a:

Trzeba wybrać odpowiedzialnego partnera. Niech to w takim razie będzie odpowiedzialnością kobiety.
Współczuję sytuacji, ale ile Wy się znaliście zanim pojawiły się dzieci?

Zanim pojawiło się starsze dziecko znaliśmy się 3 lata, 2 lata mieszkaliśmy razem. Nie rozumiem, tacy faceci są usprawiedliwiani tym, czy kobieta jest odpowiwdzialna czy nie.. W jakich my czasach żyjemy?  do stworzenia dziecka potrzebny jest i mężczyzna i kobieta ale do odpowiedzialności za to co się stworzyło facet nie musi się poczuwać bo jest usprawiedliwiony "Nieodpowiedzialnością" kobiety. Bo przecież biedak nie wiedział, że dzieci nie znajduje się w kapuście..

Zawsze tak było, że gdy kobieta wybrała nieodpowiedniego partnera na ojca swojego dziecka, to musiała się liczyć z samotnym macierzyństwem. Dlatego kobiety od zawsze się chroniło. Ich ojcowie i bracia, a później mąż, bo ciąża i odchowanie dziecka to ogromny wysiłek, więc nie można marnować cennych zasobów. To oczywiste, że nie usprawiedliwia to mężczyzn. Pokazuje tylko, że kobieta powinna być bardziej niż mężczyzna roztropna i rozważna, a nie tylko romantyczna, bo gdy romantycznie wierzy, że jeśli urodzi dziecko to ono scementuje związek, może się mocno zawieść.

vivian27 napisał/a:

Witam was forumowicze
Piszę, bo nie daję już rady.. ale do rzeczy.
Mamy 2 dzieci, ja 28 lat on 33
Miesiąc temu rozstałam się z partnerem, nasz związek był burzliwy aczkolwiek zgrany, kochaliśmy się i zawsze umieliśmy się dogadać po kłótniach. Ostatnimi czasy po narodzinach naszego drugiegi dziecka coś przestało grać. On zaczął coraz więcej pracować, więcej go nie było w domu jak był. Mamy trochę długów i on po prostu chciał na to wszystko zarobić. Z dziećmi czasem nie widywał się wcale bo kiedy on szedł do pracy to one jeszcze spały a jak wracał to już spały. Ja byłam zmęczona, było mi smutno, siedziałam z dziecmi w domu, sama, rozmawiałam tylko z dziecmi. Kiedy on wracał po pracy słyszał ode mnie oczywiście, że chciałabym z nim spędzić czas, że nie okazuje mi uczuć, że siedzę sama, robię wszystko sama. Teraz to widzę, byłam głupia. Ale wtedy czułam się niekochana, niechciana, jak balast. Fakt faktem, że nie okazywał za dużo uczuć, nie było między nami bliskości. Oddaliliśmy się od siebie. W końcu przyszedł dzień w którym się wyprowadził.. on mi wykrzyczał, że ma mnie dosyć, że ciągl mam pretensje (lubił sobie dość sporo wypić praktycznie codziennie) że nawet się napić nie może. Nagle zapragnął mieć znajomych, chce mieć normalne życie, beztroskie. Nam coś uciekło, mieliśmy dużo problemów..powiedział, że nie wie czy kocha. Od tamtego czasu był jakieś 5 razy niby u dzieci jednak 4 razy to było jego pakowanie się, bez kontaktu z dziećmi. Zauważyłam, że zabiera wszystko co jego, wszystko. I świat runął.. był bezwzględny. Ja do tej pory walczyłam, tłumaczyłam, przepraszałam, chciałam cośnaprawić, chciałam żeby on tego chciał ale tydzień temu padło - przestałem Cię kochać, przepraszam. Czułam, że wyrwał mi serce. Mimo wszystko dalej próbowałam, nie wiem na co liczyłam.. mija miesiąc, on zabrał wszystkie swoje rzeczy. Nie wróci. Może to też moja wina, bo mogłam dać mu spokój, żeby przemyślał ale ja go utwierdzałam chyba tylko w tym, że dobrze zrobił. Jest już taki obcy... zamknięty w sobie, mruk, smutny, zmęczony. To nie ten człowiek, z którym tyle przeżyłam. Zmienił się..jednak dzielnie zniósł wszystkie moje histerie, płacze, złości, groźby, prośby, ciągłe gadanie. Nadal rozmawia ze mną normalnie, spokojnie, zawsze wysłucha i podtrzymuje na duchu. Nie krzyczy, wszystko rozumie.. dlatego chciałabym walczyć ale nie ma już chyba o co. On jest zdecydowany. Pytałam całkiem na chłodno, czy kogoś poznał.. mówi że nie, że jeśli pozna to się o tym dowiem. Boję się co będzie dalej.. na dodatek jego mama mnie nigdy nie lubiła, tolerowała ale nie lubiła. Nigdy nie miałyśmy kontaktu, jedynie jeśli to on do niej zadzwonił. Nigdy nie spytała mnie co u dzieci, czy zdrowe, nie przytulała, nie bawiła się z nimi. Ostatnie 2 miesiące związku było tak, że ona dzwoniła do partnera tylko i wyłącznie kiedy jego nie było w domu. On zawsze po tym był dla mnie opryskliwy. Nie mówiąc już o tym jak był u niej sam, po powrocie to samo, człowiek zmieniony o 180 stopni. Kiedy jest koło nas jest inny, ale kiedy ma z nią styczność zaraz robi się agresywny, zły, chamski, bez serca. Nie wiem co o tym wszystkim myslec, chcę mu dać wolność.. nie mam już szans na odbudowanie bo on się zaparł. Jego mama jest sama, nie wiem czy po prostu buntuje go, żeby mieć go przy sobie czy co..obiecuje mu złote góry a on wierzy, że bez nas będzie super bo będzie sam dla siebie, z mamusią która o niego zadba lepiej niż ja.. Chciałabym, żeby oprzytomniał.. ale nie dałam mu szansy jeśli ciągle do niego dzwonię. Bałam się po prostu, że jeśli odpuszczę to on całkiem odpuści.. mimo, że nie dałam spokoju to i tak odpuścił. Czuję się jak kretynka, jest mi źle i ciężko bo dzieci na tym ucierpią najbardziej. Chciałam dla nich pełnej rodziny, myślałam że im ją dam ale nagle wszystko się odwróciło. On sam mówi, że sam nie wie co się stało, po prostu problemy, kłótnie, i wypaliło się.. cholernie żłuję.. piszę tu żeby nie myśleć o pisaniu do niego, żeby ktoś mi wytłumaczył co robić, czego nie robić, żebym w razie kiedy najdzie mnie okropna ochota żeby do niego się odezwać, żebym mogł przyjść tu i napisać.. mam nadzieję, że nikogo nie zanudziłam i że nie jest zbyt chaotycznie ale obok dzieciaczki wariują..

Mowisz, ze jak był u mamusi/rozmawial z nią to zmiana czlowieka o 180 stopni?  Powod wyplywa jeden: MAMUSIA. Byla sama mowisz? Dla mnie to jest jasne jak słonce. Takich przypadkow, gdzue facet po kontakcie z "mamusią" zmienia sie nie do poznania, znam tysiace. Moj ojciec tez. Ale on mial swoj rozum. Piszę " miał" bo babci czyli mamusi jego, jyz nie ma. Powiem tyle: w Twoim wypadku powodem jest samotna i biedna MAMUSIA. Przeanalizuj dokladnie jego relacje z mamusią. Od poczatku. Od siebie dodam, ze skoro sie wyniosł, to moze byc pozamiatane...

Kilka moich ulubionych cytatów z mojej może nie ulubionej, ale lubianej książki

"Naprawdę silni ludzie nie tłumaczą, dlaczego wymagają szacunku. Po prostu nie zadają się z kimś, kto im szacunku nie daje"

"Nie pozwól,żeby ktoś był twoim priorytetem,gdy sama godzisz się być jego opcją"

"Mężczyzna szanuje kobietę,która nie toleruje złego traktowania"

"Ciągłe uzewnętrznianie swoich uczuć jest jak żebranie. Wskazuje raczej na desperację niż poczucie godności. Natomiast chłodne wycofanie się,kiedy on przekracza granicę? Postawa pełna godności"

"Jeśli złapiesz się na tym, że jesteś skromna, pokorna, uniżona, skończ z tym nonsensem natychmiast. Zacznij z powrotem wierzyć,że jesteś świetną laską. Koniec kropka. Sprawa zamknięta. Jeśli innym nie podoba się twoja pewność siebie, to ich problem. Dlaczego? Bo zawsze chodzi przede wszystkim o ciebie. Dlatego"
Zołza będąc w związku z mężczyzną, nigdy nie przestaje być sobą. Nie traci swoich przyjaciół. Nie rezygnuje z kariery zawodowej ani własnych zainteresowań. Nie poświęca partnerowi całego swojego czasu i nie wychodzi ze skóry, żeby go zadowolić. I w przeciwieństwie do miłej dziewczyny nie jest zbyt tolerancyjna wobec braku szacunku. Nie traci pazurków i ma ogromny szacunek dla samej siebie, trwa w przeświadczeniu, że poczucie własnej wartości powinno rządzić jej decyzjami. Ponieważ ona się nie boi, w niego, jak na ironię, wstępuje lęk, że ją straci. Ponieważ ona nie okazuje, że nie może bez niego żyć, on zaczyna jej coraz bardziej potrzebować. Ponieważ ona nie jest od niego zależna, on staje się zależny od niej"

"Najatrakcyjniejszym przymiotem człowieka jest godność"
"Mężczyźni nie reagują na słowa. Reagują na brak kontaktu"

"Nie możesz wziąć skunksa i zlać go perfumami w nadziei, że stanie się uroczym szczenięciem. Kiedyś perfumy się ulotnią, a na rękach wciąż będziesz miała skunksa" haha

"Zołza, ponieważ kocha siebie, nie chce nikogo, kto nie chce jej. Nie pada mu do stóp, prosząc o litość. Nie traci pazurków, a tym samym zniechęca go do odejścia. Jej postawa mówi, że nie zależy jej na nim aż tak bardzo, nie potrzebuje go aż tak bardzo i nie szaleje za nim aż tak bardzo. Ona trzyma tu ster. Bez wysiłku. I to właśnie ten luz okazuje się najbardziej urzekający"

"Nigdy nie przestawaj żyć własnym życiem. Zapisz się na jakiś kurs. Znajdź sobie hobby. Spotykaj się z ludźmi. Jesteś na tyle interesująca, na ile głębokie są twoje zainteresowania"

"Krocząc przez życie, zawsze trzymaj wysoko uniesioną głowe i nie zatrzymuj sie. Nigdy nie pozwól nikomu odebrać sobie wiary w siebie, bo to naprawdę jest wszystkim, co posiadasz"

"Kobieta, sprawiając wrażenie, że radzi sobie ze wszystkim, wpuszcza się w maliny, czyli robienie wszystkiego"

"W miłości nie ma dla mężczyzn nie ma nic bardziej atrakcyjnego od kobiety pełnej godności i pewnej siebie"

"Twój stosunek do samej siebie decyduje o tym, jak widzi Cię mężczyzna"

"Ilekroć czujesz, że jesteś powściągana, przypomnij sobie to powiedzenie: "Nie siłuj się ze świnią, bo obie się ubrudzicie. Tylko, że świni się to spodoba".

"Lepiej być nielubianą za to, kim jesteś, niż być kochaną za to, kim nie jesteś."

"To, że mężczyzna sypia z kobietą nie znaczy wcale, że myśli o przyszłości. Aby mężczyzna zapragnął być z kobietą na zawsze, musi być w niej coś, co będzie szanował. Na przykład, że jest ona inteligentna i... zdecydowana."

"Przy tym wszystkim jest kobieca, jak stalowa magnolia - na zewnątrz delikatna jak kwiat, wewnątrz twarda jak stal."

"On musi czuć, że jesteś z nim z wyboru, a nie dlatego, że go potrzebujesz. Tylko wtedy będzie Cię uważał za równorzędną partnerkę."

"Zołzę od kobiety zbyt miłej różni najbardziej strach. Zołza pokazuje, że nie boi się żyć bez mężczyzny."

"A co z kobieta, która rzuca wszystko i biegnie w podskokach zobaczyc sie z meczyzna? On wie, trzyma ja w garsci. Po kilku randkach zaczyna wychodzic z kumplami, wraca o północy, dzwoni do niej, a ona wsiada do samochodu i pedzi do niego na złamanie karku. Kiedy kobieta jedzie w srodku nocy spotkac sie z me czyzna, brakuje tylko neonowego szyldu na dachu jej samochodu: Z DOSTAWA DO DOMU."

"Powinien mnie akceptować taką, jaka jestem!", mówi kobieta z gatunku zbyt miłych. Powinien cię akceptować? O nie, siostrzyczko. Puknij się w czoło. On powinien za tobą szaleć."

...] narzeczony próbował wtrącać swoje trzy grosze do jej sposobu ubierania się. Wychodziła na spotkanie, a on jej mówił, żeby włożyła sukienkę zamiast garnituru, który miała na sobie. Potem zwracał jej uwagę, że jest zbyt mocno umalowana. Miła dziewczyna pognałaby do sklepu po nową garderobę. Ale Kara poskromiła go z uśmiechem na ustach : "Posłuchaj Versace. Ten strój był zawsze w porządku. I nikt nie narzekał na makijaż. Ale nie ma sprawy: mogę cię uprzedzać, kiedy będę tak ubrana, i jak nie zechcesz mnie w tym widzieć, nie musisz przychodzić".

vivian27 napisał/a:

dobrakobieta90 napisał/a:

Trzeba wybrać odpowiedzialnego partnera. Niech to w takim razie będzie odpowiedzialnością kobiety.
Współczuję sytuacji, ale ile Wy się znaliście zanim pojawiły się dzieci?

Zanim pojawiło się starsze dziecko znaliśmy się 3 lata, 2 lata mieszkaliśmy razem. Nie rozumiem, tacy faceci są usprawiedliwiani tym, czy kobieta jest odpowiwdzialna czy nie.. W jakich my czasach żyjemy?  do stworzenia dziecka potrzebny jest i mężczyzna i kobieta ale do odpowiedzialności za to co się stworzyło facet nie musi się poczuwać bo jest usprawiedliwiony "Nieodpowiedzialnością" kobiety. Bo przecież biedak nie wiedział, że dzieci nie znajduje się w kapuście..

Ta... zawsze wina kobiety, nawet jak facet weźmie nogi za pas. Bo to ONA źle wybrała. A on nie mógł pomyśleć, czy chce mieć rodzinę zanim się oświadczył, zanim zrobił dziecko? Chyba też był przy tym, jak kobieta w tę ciążę zachodziła? A potem mu się "odwidziało", za ciężko mu, chce wrócić do normalnego życia - i to oczywiście wina kobiety, bo źle wybrała.

dobrakobieta90 napisał/a:

okazuje tylko, że kobieta powinna być bardziej niż mężczyzna roztropna i rozważna, a nie tylko romantyczna, bo gdy romantycznie wierzy, że jeśli urodzi dziecko to ono scementuje związek, może się mocno zawieść

zgodzę się tylko, jeśli kobieta celowo "wpadła" licząc, ze w ten sposób faceta złapie, albo wpadła, gdy małżeństwo się psuło, licząc na to, że dziecko coś naprawi. Ale w tym wypadku, gdzie wszystko po kolei - kilka lat znajomości, mieszkania razem, dzieci dopiero po ślubie - mieli czas dobrze się poznać, nie ma tu lekkomyślności... Vivian zrobiła wszystko, co mogła, by go dobrze poznać. No chyba, że nawet po ślubie nie należy facetowi ufać? Wszystko na piśmie i przez prawnika załatwiać?

Kobieta ma być roztropna, a facet nie musi? On nie powinien być roztropny i zastanowić się zanim zrobi dziecko? Albo nawet zanim się ożeni? On ma prawo odwrócić się na pięcie i odejść jak przestanie go bawić zabawa w rodzinę? A na koniec powiedzieć jej, że mogła lepiej wybierać?

Ja jestem jak najbardziej za rozsądkiem w podejmowaniu decyzji, za używaniem rozumu, nie serca, ale nie wszystko da się w życiu przewidzieć, nie da się czytać w czyichś myślach, nie wiadomo, co dana osoba zrobi za kilka lat.

Jak czytam takie wypowiedzi jak Twoja, to przychodzi mi jedno na myśl: strażniczka patriarchatu. Byleby tylko bronić faceta...

dobrakobieta90 napisał/a:

okazuje tylko, że kobieta powinna być bardziej niż mężczyzna roztropna i rozważna, a nie tylko romantyczna, bo gdy romantycznie wierzy, że jeśli urodzi dziecko to ono scementuje związek, może się mocno zawieść

zgodzę się tylko, jeśli kobieta celowo "wpadła" licząc, ze w ten sposób faceta złapie, albo wpadła, gdy małżeństwo się psuło, licząc na to, że dziecko coś naprawi. Ale w tym wypadku, gdzie wszystko po kolei - kilka lat znajomości, mieszkania razem, dzieci dopiero po ślubie - mieli czas dobrze się poznać, nie ma tu lekkomyślności... Vivian zrobiła wszystko, co mogła, by go dobrze poznać. No chyba, że nawet po ślubie nie należy facetowi ufać? Wszystko na piśmie i przez prawnika załatwiać?

Kobieta ma być roztropna, a facet nie musi? On nie powinien być roztropny i zastanowić się zanim zrobi dziecko? Albo nawet zanim się ożeni? On ma prawo odwrócić się na pięcie i odejść jak przestanie go bawić zabawa w rodzinę? A na koniec powiedzieć jej, że mogła lepiej wybierać?

Ja jestem jak najbardziej za rozsądkiem w podejmowaniu decyzji, za używaniem rozumu, nie serca, ale nie wszystko da się w życiu przewidzieć, nie da się czytać w czyichś myślach, nie wiadomo, co dana osoba zrobi za kilka lat.

Jak czytam takie wypowiedzi jak Twoja, to przychodzi mi jedno na myśl: strażniczka patriarchatu. Byleby tylko bronić faceta...

Ale facet to nie jest jakieś ciele bezwolne i jeśli nie chce mieć rodziny to nikt go nie zmusza, tak samo ponosi odpowiedzialność(w każdym razie powinien)  jeśli zechce rodziny ale później jednak mu się odwidzi.. Czuję się trochę jakbym czytała o zwierzętach. Facet jest takim samym człowiekiem co kobieta, ma taki sam  wkład w dziecko jak i kobieta. Mój mąż był przy obu porodach, opiekował się mną, pomagał ale do czasu kiedy go olśniło, że on jednak odchodzi BO MOŻE. Takie przekonanie panuje, że większą winę ponosi kobieta..

dobrakobieta90, sądząc po nicku, młoda jesteś i teoretyzujesz. Życzę Ci szczęścia w życiu - i jak się zdecydujesz urodzić dzieci. to żeby Ci się powiodło tak, jak to sobie wyobrażasz. Nie, to nie jest złośliwe.

Grubo nadinterpretujesz moje słowa, albo spore masz problemy z czytaniem że zrozumieniem
Przecież nie chodzi o podział ról na męskie czy żeńskie ani żadne inne feministyczne lub genderowe tematy. Wystarczy odrobina znajomości ludzkiej fizjologii, żeby wiedzieć, że to kobieta wydatkuje więcej w czasie ciąży, porodu, połogu i pierwszych lat życia dziecka. Z matką naturą się nie wygra. A ponieważ tak właśnie jest, to na kobiecie spoczywa ciężar wyboru takiego partnera, który będzie ją w tak wymagającym czasie chronił, będzie się nią opiekował i będzie dla niej wsparciem.
A ta cała reszta, którą sobie dobudowałaś do mojego posta jest w zgodzie z moim myśleniem, chociaż nic na ten temat nie pisałam. Zdziwiona? To czytaj następnym razem to, co jest napisane! Chyba że lubisz sobie dopowiedzieć, zrąbać i czujesz wtedy, że to była dobra niedziela Niektórzy tak mają.

Nie zastanawia Was, jak samotna matka pozbawiona wsparcia rodziny, nie posiadająca przyjaciół może całymi dniami przesiadywać na forum? Co w tym czasie dzieje się z dziećmi?

dobrakobieta90 napisał/a:

Grubo nadinterpretujesz moje słowa, albo spore masz problemy z czytaniem że zrozumieniem
Przecież nie chodzi o podział ról na męskie czy żeńskie ani żadne inne feministyczne lub genderowe tematy. Wystarczy odrobina znajomości ludzkiej fizjologii, żeby wiedzieć, że to kobieta wydatkuje więcej w czasie ciąży, porodu, połogu i pierwszych lat życia dziecka. Z matką naturą się nie wygra. A ponieważ tak właśnie jest, to na kobiecie spoczywa ciężar wyboru takiego partnera, który będzie ją w tak wymagającym czasie chronił, będzie się nią opiekował i będzie dla niej wsparciem.
A ta cała reszta, którą sobie dobudowałaś do mojego posta jest w zgodzie z moim myśleniem, chociaż nic na ten temat nie pisałam. Zdziwiona? To czytaj następnym razem to, co jest napisane! Chyba że lubisz sobie dopowiedzieć, zrąbać i czujesz wtedy, że to była dobra niedziela Niektórzy tak mają.

Nie zastanawia Was, jak samotna matka pozbawiona wsparcia rodziny, nie posiadająca przyjaciół może całymi dniami przesiadywać na forum? Co w tym czasie dzieje się z dziećmi?

Ten argument o czytaniu ze zrozumieniem jest oklepany, każdy go używa z braku innych. Przeczytaj jeszcze raz, co napisałaś - palnęłaś gadkę o roztropności i odpowiedzialności ze strony kobiety, tak jakby facet z ciążą i założeniem rodziny nie miał nic wspólnego, poszedł pobiegać, potknął sie i przypadkowo wpadł w dziewczynę.

Nie musisz mi wyjaśniać fizjologii, wiem, skąd się dzieci biorą - przypominam Tobie, że do tego trzeba dwojga osób, nie jednej i to dwie osoby są za tę ciążę, a potem za dziecko odpowiedzialne, nie jedna.

Napisałam, że wszystkiego przewidzieć się nie da, nie wiadomo, jak ktoś sie zachowa. Tego pana, o którym mowa przerosły trudy ojcostwa i postanowił sie wycofać. To on zasługuje na potępienie, bo zostawił rodzinę. Mogę nawet zrozumieć rozwód - odkochał się, ale nie to w jaki sposób odszedł, z dnia na dzień wypiął tyłek na własne dzieci. Może przestać być meżem, ale ojcem nie przestaje być, bo przestał kochać matkę, od ojcostwa nie da się odejść, a on próbuje, bo przestało mu się podobać. Ty natomiast w kółko, że to ona powinna lepiej wybrać.

Czy sama osobiście jesteś taka doskonała? Nie pomyliłaś się nigdy w niczym? Co do ludzi? Tak dobrze ich czytasz? JEśli tak, to masz szczęście, ale nie każdy taki jest - i po raz kolejny - nie przewidzisz wszystkiego. Nie widzę tu błędu autorki, nie widzę, by wmanewrowała faceta w małżeństwo i ojcostwo, wszystko "wg podręcznika", po bożemu. To on się nie wywiązał. To on nie zachował się jak porządny meżczyzna, tylko jak gówniarz, któremu znudziła się zabawka.

Kto tu kogo rąbie? Jak tylko odbijam Twoje argumenty. Ty za to na koniec musisz przykopać autorce, że siedzi na forum i pewnie zaniedbuje dzieci. Po co Ci to? Czemu sama nie zajmiesz się swoją rodziną tylko siedzisz na forum atakujac samotną matkę w kryzysie?

PS. Nie jesteś dobra.

nataliabukwas napisał/a:

Zrobi dzieci jakiejs innej kobiecie i tez ucieknie

Nie wydaje Ci się takie stwierdzenie krzywdzące dla mężczyzn? Czy kobieta nie bierze w tym udziału? Tylko on robi?

vivian27 napisał/a:

dobrakobieta90 napisał/a:

Trzeba wybrać odpowiedzialnego partnera. Niech to w takim razie będzie odpowiedzialnością kobiety.
Współczuję sytuacji, ale ile Wy się znaliście zanim pojawiły się dzieci?

Zanim pojawiło się starsze dziecko znaliśmy się 3 lata, 2 lata mieszkaliśmy razem. Nie rozumiem, tacy faceci są usprawiedliwiani tym, czy kobieta jest odpowiwdzialna czy nie.. W jakich my czasach żyjemy?  do stworzenia dziecka potrzebny jest i mężczyzna i kobieta ale do odpowiedzialności za to co się stworzyło facet nie musi się poczuwać bo jest usprawiedliwiony "Nieodpowiedzialnością" kobiety. Bo przecież biedak nie wiedział, że dzieci nie znajduje się w kapuście..

Zawsze tak było, że gdy kobieta wybrała nieodpowiedniego partnera na ojca swojego dziecka, to musiała się liczyć z samotnym macierzyństwem. Dlatego kobiety od zawsze się chroniło. Ich ojcowie i bracia, a później mąż, bo ciąża i odchowanie dziecka to ogromny wysiłek, więc nie można marnować cennych zasobów. To oczywiste, że nie usprawiedliwia to mężczyzn. Pokazuje tylko, że kobieta powinna być bardziej niż mężczyzna roztropna i rozważna, a nie tylko romantyczna, bo gdy romantycznie wierzy, że jeśli urodzi dziecko to ono scementuje związek, może się mocno zawieść.

Nie mam słów dla Twojej ignorancji. Wymyśliłaś sobie coś i przypisujesz mi swoje wymysły. Jeszcze raz powtarzam, iż wydumałaś sobie niezgodny z prawdą mój tok rozumowania. A teraz na dodatek, jak ja go prostuję, to Ty mi zarzucasz, że Ty wiesz lepiej, co ja miałam na myśli. Absurd jakiś. Czy Ty aby na pewno jesteś normalna?
Zaakceptuj, że mnie źle zrozumiałaś i dośpiewałaś sobie rymy, których w mojej piosence nie ma i jesteś na tyle zadufana w sobie, żeby mnie przekonywać, że wiesz lepiej niż ja, co mam w głowie. Gdzie ja pisałam coś o braku udziału mężczyzny w poczęciu i wychowywaniu dziecka? Po prostu nie zgodziłam się że stwierdzeniem, że TYLKO mężczyzna "robi" dziecko.

Właśnie dlatego ze myślisz i uzalasz się. I jesteś zdegradowana psychicznie. Dlatego właśnie nie zaslugujesz na tego faceta.Bo robiąc to pokazujesz ze ten facet był dla Ciebie za dobry-w sensie że to nie twoja liga-za wysokie progi.BO jakby nie była za wysoka liga to byś nie była tak zdegradowana.Czyli pamiętaj jedno-zawsze jak się smucisz-to zawsze oznacza ze nie zasługujesz na niego.

summerka88 napisał/a:

Vivian, Jak u ciebie?

Dziś mam gorszy dzień.. Dzwonił, pytał co słychać, nagle się przejmuje że nie rozmawiamy. A do mnie za każdym razem wszystko wraca. Mam ochotę mu napisać znów to samo.. A Nie chcę i nie ma to sensu.

summerka88 napisał/a:

vivian27 napisał/a:

Dziś mam gorszy dzień.. Dzwonił, pytał co słychać, nagle się przejmuje że nie rozmawiamy. A do mnie za każdym razem wszystko wraca. Mam ochotę mu napisać znów to samo.. A Nie chcę i nie ma to sensu.

Czyli emocje szukają ujścia a rozum podpowiada, że nie ma większego sensu wyrzucanie cokolwiek, bo twój mąż nie jest zainteresowany twoimi emocjami.
Jeśli chce dowiedzieć się, co u dzieci, to dobrze, że dzwoni. Gorzej, jeśli kieruje nim tylko potrzeba zagłuszenia wyrzutów sumienia. Czas pokaże ile warte jest jego zainteresowanie.

Nie chciałabym mu wyrzucać niczego. Tylko powiedzieć, że się jakoś ułoży jesli się postaramy. Mam mieszane uczucia, żałuję że tak jest i słyszałam po jego głosie, że nie jest zbyt szczęśliwy. Czas pokaże co będzie, narazie póki co jeszcze rozmowy z nim mnie ruszają w negatywnym tego słowa znaczeniu. Złość, smutek, żal, zdenerwowanie to wszystko co czuje. Teraz znów będzie cisza, trochę odżyję. Dzięki, że jesteście bardzo mi pomaga to, że mogę się wygadać.

Jakie to jest proste dla niektórych - znudziła się zabawa w dom, to się odwrócił i sobie poszedł - jakby nigdy nic, jakby nigdy nie miał dzieci, jakby ślub, założenie rodziny nigdy się nie wydarzyło... Nie do wiary...

Rob swoje vivian. Nie daj sie oszukac mu juz nigdy wiecej. Badz silna i twarda bo teraz ci sie to przyda. Na sile nie przekonasz go ze dzieci sa wazne. On moze...kiedys to zrozumie. Ty tez ulozysz sobie zycie. Nie szybko ale kiedys napewno i bddzie o siele lepsze. Facet to nie wszystko. Najwazniejszs juz masz przy sobie, dodaj do tego piekno, niezaleznosc i jest super rodzinka. Rodzine dalej masz. Swoja On sie odseparowal

vivian27 napisał/a:

To już zresztą nie ważne. Chcę o nim jak najszybciej "zapomnieć" na tyle na ile się da. Nie wiem już nawet czy go kocham, jest mi obojętne co robi wobec mnie ale wobec dzieci? A raczej czego nie robi. Nienawidzę go w tym momencie i chce przestać o tym wszystkim myśleć bo to nie ma najmniejszego sensu. Panicz się bawi, ma wszystko w dupie, jest teraz szczęśliwy w tym swoim życiu "singla". To niech sobie będzie! Ja nie będę rozpaczać już, żyje bez niego tyle czasu i jakoś nie umarłam wiec da się.

No i dobrze.Jakbys dodala do tego ze promieniejesz,Nawet na ta chwile..chxj mialas zalamke,ale Ci przeszlo.Po 2-3 tygodniach(czyli chyba od dzisiaj) bys trzymala sie tego ze przemyslalas.Ze jest Ci jednak swietnie samemu.Ze go nie potrzebujesz. Pozniej jakby on zauwazyl ze jest Ci swietnie samemu.Ze go nie potrzebujesz i nie chcesz zeby on do Ciebie wrocil.To uwierz mi ze on sam by chcial wrocic   (Bo to polega na pompowaniu swojego ego-on teraz mysli .. oho jest kobieta ktora nie moze beze mnie zyc-czuje sie swietnie.Czuje sie atrakcyjny rozkochalem kogos w sobie.Ona placze przeze mnie  .Naprawde jestem kims-to jest to co mu dajesz do tej chwili-a jak pokazesz mu ze promieniejesz i masz go w dupie to on moze wrocic-pisalem o tym od poczatku..)Ale wtedy musisz zagrac taka role ze to ty rozdajesz karty.I on chce wrocic.A ty tak naprawde nie za bardzo go chcesz,I teraz to on musi sie starac.Ty masz w dupie jego powrot,Bo czas powrotu minal.Dam Ci dobra rade.Zacznij robic wszystko doslownie 10 razy wolniej niz bys chciala.Jak chcesz cos zrobic teraz to poczekaj 10 dni.Wtedy pokazesz mu ze Ci nie zalezy.Wtedy on zacznie sie odzywac.Bo poczuje pustke.Ale jak nawet sie odezwie.To Ty nie mozesz pokazac mu ze jestes w skowronkach..I masz czekac na moment w ktorym TO ON PIERWSZY SIE ODEZWIE.nAWET MIESIAC DWA CZY 3.Wiem ze w przypadku dzieci to wyglada inaczej.Ale w zaleznosci co kto che osiagnac.Ja daje rady zeby to wrocilo do normy.I zebys to ty teraz rozdawala karty.A skontaktowac sie w sprawie pieniedzy na dzieci masz prawo zawsze-tylko nie udawaj wtedy kobiety zalamanej tylko kobiete ktora jego nie potrzebuje.I juz go nie chce,pewna siebie.Powiedz po prostu"nie mam pieniedzy na jedzenie,Potrzebuje pieniedzy zeby nakarmic dzieci.Stanowczo i w tym przekazie ma brzmiec to ze ty juz masz go w dupie a chcesz pieniadze dlatego ze to tez jego dzieci.Tyle w temacie..