życie w trójkącie - Netkobiety.pl

Robisz się nieprzyjemna, opryskliwa i zrzędliwa.
Przypominam, że tu jest publiczne forum i każdy ma prawo wypowiadania się w wątkach, w których mu się żywnie podoba. Natomiast pisanie blogo-pamiętników i moderowanie pojawiających się wypowiedzi, to cecha blogosfery, którą ci gorąco polecam. Będzie jak ulał dla twoich fantazji

A ja czytam ten wątek z zaciekawieniem. Tu na forum jest się często posądzonym o "trollowanie" Czasem to jest nawet zabawne. Ja Ci nieznajoma wierzę. Podczytuję Twój wątek, licząc, że Wasza historia będzie wyjątkiem od reguły. Pozdrawiam wszystkich niedowiarków:)

A ja Ci powiem co Przyjechał do niej z bukietem czerwonych róż, padł przed nią i wyjął pierścionek z 50 diamentami! Wyznał" Czekałem całe życie na taką jak Ty! Wyjdziesz za mnie?" A ona co zrobi? Pobiegnie do komputera i nam o tm powie!

Może zakończyć ten temat, bo skoro autorka ma zamiar prowadzić wątek jako terapię, tfu, pamiętnik i nie mamy prawa się wypowiadać, to po co to drążyć? Trzecią już nie jest, więc problem nieaktualny.

Na szczęście wątek założyłam i prowadzę dla siebie a nie dla innych.
Przykre jest to ze większość ludzi ma tak słaby charakter ze potrafią tylko doradzać i pocieszać jak komuś jest złe a gdy sytuacja sie klaruje i idzie w dobrym kierunku pomimo ze zaczęła sie kiepsko nagle jestem posądzana o kłamstwo i wymyślanie historii.
Ale tak wiem czyjeś szczęście ciężkie jest do zniesienia ostatni raz odnoszę sie w tym wątku do tych osób które węszą spisek bo nawet szkoda mi czasu i energii na udowadnianie czy tłumaczenie sie. Wasza wiara w ta historie obchodzi mnie tyle co zeszło roczny śnieg.
Także bez odbioru.

Wczoraj miałam jakis spadek nastroju, zaczęłam sie zastanawiać jak to wszystko Brdzie jak juz sie przeprowadzę do jego miasta ze tak mało czasu zostało., ze opuszczam w jakis sposób swoją strefę komfortu i narosły wr mnie jakieś obawy czy to wszystko sie uda. Bo polo co jest naprawdę dobrze ze az obawiam sie aby cos nie poszło złe. Porpzmawialam z nim wczoraj długo przez telefon ustaliliśmy ze będziemy ze doba szczerzy ze dokładnie porozmawiamy o tej sytuacji jak to sie zaczęło miedzy nami bo on chce żebyśmy mieli do siebie 100% zaufanie a zdaje sobie sprawę ze ja mogę byc nieufna bo jednak przeszedł z związku w związek. Widzimy sie w weekend i mamy otworzyć sie przed sobą i pogadac szczerze o tyk wszystkim jeśli ma nam sie udać to tylko jeśli wyjaśnimy sobie wszysyko.
On cały czas wspomina o tym wspólnym mieszkaniu wysyła mi zdjęcia pyta jak mi sie podoba itp. Mówi ze ma nadzieje ze z nim tam zamieszkam.
Układa sie poli co dobrze ale tak jak pisałam wcześniej boje sie zeby cos nie poszło nie tak ...

A ja wierzę w tę historię i nie widzę nic niezwykłego w tym, że tak się potoczyła, w zasadzie tak nawet obstawiałam
I chętnie poznam dalszy ciąg.
Daj znać jak rozmowa po weekendzie.

Hmm, nie wiem dlaczego uważacie, że autorka zmyśla.
Jeśli chce sobie tu pisać pamiętnik, to co to komu przeszkadza, czytanie nie jest obowiązkowe.

Może kiedyś sobie przeanalizuje swój sposób myślenia, czytając te zapiski.

A ja przeczytalam watek i nie rozumiem zarzutow. Czy nam sie to podoba czy nie to nie zawsze jest tak ze zwiazek budowany na zakladke z innym musi okazac  sie rowniez fiaskiem. Znam osobiscie takie pary i sa wlasnie tak cukierkowo szczesliwe jak Autorka (plany wyznania i ahhh ohh). Ja nie wiem co bedzie dalej z tymi ludzmi, z Autorka. Moze za jakis czas odtworza ten sam schemat i zacznie sie love story z kims jeszcze nowym. Na dzien dzisiejszy nie zamierzam jednak pluc jadem tylko dlatego ze komus  kto nie zaczal zwiazku "czysto" sie powodzi i jeszcze smie sie z tym szczesciem obnosic.  A niech dziewczyna pisze, jakim prawem ja stad przepedzacie? Bo nie napisala ze ja tez wykukal, zaliczyl i zostawil? Bo tylko takie zakonczenie historii jest wiarygodne?

również zgłosiłam Cię za sianie fermentu na forum. wyjdź człowieku z tego wątku bo aż żal sie ciebie czyta

kolejna zakompleksiona użytkowniczka, ktora potrafi tylko "doradzać" gdy jest źle. Tak wiem czyjeś szczeście kuje w oczy.
Również zgłaszam za uprawianie pomówień i ferment na forum.

Aż strach się odezwać

Feniks, czy ty w ogóle przeczytałaś argumenty, które się pojawiły przy posądzenia o trolling, czy tylko ich nie zrozumiałaś?

Tak przeczytalam ze jest cukierkowo i niespojnie. Cukierkowo no coz jest ale moze Autorka jest ciut infantylna i cieszy sie jak dziecko ze "zdobyla" tego faceta. Pragnie sie tym pochwalic. Moze malo chwalebne ale no kto jej zabroni. A niespojnie..przytocz moze konkretne przyklady tej niespojnosci bo tak sobie rzucic haslo nie jest sztuka. Ze pisala inaczej i miala watpliwosci a teraz w to weszla no tak tez bywa.   A ze ma czas pisac w ciagu dnia....no ja tez mam. Czy to czyni ze mnie nastolatke ktorej nudzi sie na wakacjach. No wez prosze..

A Ty jednak nie przytoczylas konkretow. Rowniez spoko Nie dam sie wkrecic w manipulacje komus kto rzuca haslami ale poproszony wprost o jasne powiedzenie o co mu chodzi (bo moze faktycznie cos mi umknelo albo  malo bystra jestem) rzuca kolejne haslo. Tak wiem wiem gdybym byla inteligentna i spostrzegawcza jak Ty to OCZYWISTE byloby dla mnie co masz na mysli. Ach ten monopol na wszechwiedze.... Zazdroszcze Ci go.
Edit: juz wiem co mialo byc tym koronnym dowodem trollowania. Wyobraz sobie ze i ja zrobilam w poniedzialek zakupy. Szok

O ile historia jest prawdziwa
Ton jest cukierkowy - np sytuacja jak poznał jej rodziców a ona się krzątała po mieszkaniu, po czym on stwierdził że to było takie słodkie... takich przecukrzonych sytuacji w jej historii jest mnóstwo....

a odczuwałaś potrzebę opisywania tego na forum? Na forum, gdzie spore grono to osoby zdradzane?. Autorka rozbiła długoletni związek a teraz opisuje jakieś farmazony "jak to dalej trwa". Autorka nie jest "normalną dziewczyną". Jest pozbawioną empatii osobą, dla której dobro innych nie jest ważne, brnie po trupach do celu (o ile ta historia jest prawdziwa - chociaż osobiście nadal uważam że nie).

owszem, ale trzeba też czytać między wierszami coś, czego autorka nie dostrzega:

"Potem jeszcze rozmawialiśmy jak go przedstawiłam rodziccom jako kto ... powiedziałam że sama mam problem z nimi o tym rozmawiać i że co on na ten temat myśli - powiedział żebym mówiła prawdę że się spotykamy powali poznajemy itp."

"...on powiedział, że jeszcze nie jest gotowy na chwilę obecną zamieszkac ze mną, że nie dawno zakończył związek..."
"...ale jeśli wszystko się między nami dobrze ułoży to chciałby ze mną zamieszkać na zimę jak już odbierze swoje mieszkanie."

"...że ma też obawy takie całkiem przyziemne nie odnoszące się do mnie ale do sytuacji że on ma już swoje lata że chciałby czegoś poważneg, że boi sie że będziemy trazem coś pójdzie nie tak i on będzie miał już to np. 35 lat a też chce stabilizacji i dobrego związku."

To asekurant i dziamdziak.

Pewnie że mogą zaistnieć takie sytuacje, życie różnie się układa. Ale fakt opisywania tego na forum gdzie sporo osób jest poturbowanych przez życie, również nie najlepiej świadczy o autorce.
Czy związki postawione na zgliszczach innych dają radę... sądzę że do czasu.Osoba która raz zdradziła, na 90% zdradzi kolejny raz za jakiś czas. To już jest w takich osobach zakorzenione, taką mają mentalność.
Ja osobiście nie znam żadnego takiego przypadku.

Znam osobiscie. Oczywiscie ciezko mi rzec czy to bedzie milosc do grobowej deski. Moze karma ich dopadnie. Poki co sa 5 lat razem. Wzieli slub maja dzieci a on wciaz patrzy w nia jak w obrazek i chwali sie jak to co wieczor nie moze sie doczekac kiedy dzieci pojda spac i zostana sami.... Nie oznacza to oczywiscie ze ja to pochwalam tylko stety albo niestety takie historie sie zdarzaja.
Edit: daleko szukac. Wystarczy przypomniec sobie historie "ciala astralnego" ktore ze wszystkich okladek krzyczalo o swoim szczesciu a tam zostala dziewczyna z dwojka malenkich dzieci bez ojca. Big love sie w tym wypadku okazalo banka mydlana ktora po paru latach pekla ale faktem jest ze pare lat sie prowadzali i spijali sobie slodko z dziubkow.  Moze tu bedzie podobnie a potem trzasnie z hukiem.

dlaczego uważasz że ja gonię? na początku zapewne tak ja byłam bardziej "czynna" w tej relacji, ja bardziej nalegałam na spotkania, szukałam kontaktu. On był bardziej bierny, na początku gdy nie wiedziałam że kogoś ma zastanawiałam się dlaczego potem gdy okazało się że z kimś jest już wiedziałam dlaczego tak mało się widujemy i dlaczego to ja głównie inicjuje kontakt.
Ale od momentu gdy się z nią rozstał, miał te 1,5 tygodnia gdzie prawie się nie kontaktowaliśmy bo ja uznałam że on musi pobyć sam ochłonąć, zebrać myśli teraz stał się bardzo aktywy w tym kontakcie. Dzwoni zazwyczaj on 1 (nawet ostatnio rzucił że zastanawiał się czemu do niego nie dzwonię i że jak zobaczył na wyświetlaczu tel że zadzwoniłam 1 to się ucieszył) proponuje on spotkania. On też odwołuje sie do mieszkania wspólnego w niedalekiej przyszłości itp. ja nie wykazuje przy nim euforii, mówię raczej zobaczymy, dajmy sobie czas itp.
dlatego zastanawia mnie co masz na myśli mówiąc żebym nie "goniła" za nim?

Fenix35
To chyba nie do mnie, bo ja sie w tej kwestii akurat z Toba zgadzam
( tj co do prawdziwosci i tego, ze autorka ma prawo sobie pisac), tylko sam rozwoj zwiazku juz widze ( oceniam) inaczej.

Nieznaoma -a ja ci kibicuje z całego serca!

I z ciekawoscia będę czytac jak się dalej potoczy wasza historia...

sory, ale ręce opadają

spędziliśmy razem weekend i coraz mocniej się poznajemy. Zrobił nam obiad, bardzo się starał tak bardzo, że aż mu nie wyszło. Zrobił tak pikantnie że jak jadłam to czułam że w oczy nabiegaja mi łzy. Stwierdził że tyle razy robił to a dzisiaj mu nie wyszło i że chyba za bardzo go rozpraszam
Zamówiliśmy sobie obiad na wynos, obejrzeliśmy film a potem długo rozmawialiśmy. Ja mu opowiedziałam o moim związku z ex, jak to się zaczeło w stosunku do niego w cos wiecej przeradzać i że czułam ogromne poczucie winy wobec mojego faceta że zaczynam coś czuć do niego. Ze gdy się przespaliśmy razem i poprosiłam go o urwanie kontaktu to było to tym spowodowane, że chciałam sama to przetrawić a nie obciążac go moim rozstaniem i jeszcze może oczekiwać że skoro ja sie rozstałam to on to też musi dla mnie zrobic. I że jak sie odezwałam do niego po tych kilku miesiącach to niczego nie zakłądałam, sądziłam że mi minęło i że będziemy mogli poprostu być znajomymi a nie spodziewałam się takiego obrotu spraw ... On powiedział, że w moim przypadku ja byłam bardziej fair i że to mądrze poukładałam a on nie był wobec mnie taki szczery i wporządku, że długo się miotał zbyt długo ... Opowiedział mi że on musi mi coś o sobie więcej opowiedzieć, żebym wiedziała o nim też te mniej dobre rzeczy i wiedziała na co się "pisze". Opowiedział, że 2 lata temu gdy zaczął zarabiać dobre pieniądze i wszedł w krąg ludzi bardzo bogatych z kontaktami zachłysnął się tym, nie poradził sobie z tym. Miał bardzo dużą odpowiedzialność i zaczęło to wpływać na jego psychikę. Poszedł do specjalisty ... jest to długi proces i dalej z tego korzysta. Dzięki temu stał się też bardziej świadom swoich emocji zaczął odczuwać je nie tylko wsiadając do drogich aut i przeliczajac gotówkę, ale odczuwa emocje gdy teraz tu leżymy w łozku i rozmawiamy tak szczeze. Powiedział że jeszcze kilka lat temu uznał by taką rozmowę "popie... sobie a teraz chodzmy coś zjeść". Kiedy ja się pojawiłam w jego życiu on właśnie był w tym najgorszym etapie kiedy czuł, że "może wszystko", nie traktował poważnie ani mnie ani swojej dziewczyny, uważał że praca jest najważniejsza a reszta jakos się ułoży. Przyznał mi sie że w maju kiedy prosiłam go o decyzję on wyjechał za granicę w interesach i ona była tam z nim ... chciał żebym o tym wiedziałą żebyśmy nie mieli żadnych tajemnic przed sobą i jest mu źle że tak długo grał na 2 fronty. Ma jeszcze różne stany emocjonalne, kiedy myśli że tak wiele się skończyło wraz z tym rozstaniem, że tyle lat zostało przekreslonych, ale wie że ten zwiazek dawno temu się zakończył a moje pojawienie sie mu to uświadomiło. Wiele mi dała ta rozmowa - bo jednak opowiedział mi jeszcze wiele rzeczy o sobie których nie mówi się obojętnie komu, staramy sobie zaufać pomimo że ta relacja od złej strony się zaczęła.
Gdy rano się obudziliśmy powiedział, że powiedziałąm mu kiedyś żeby się ogarnał bo tak dobrze nam może być ... i że jak tak leży teraz to myśli sobie że nie kłamałam że faktycznie tak jest.
Myślę że biorąc pod uwagę naszą sytuację, musimy przede wszstkim się zaprzyjaźnić, zaufać sobie... tak jak ktoś napisał powyżej tak oboje się troche asekurujemy bo wiemy że będąc razem zawsze w tyle głowy będzie obawa "a czy on/ona mi tego nie zrobimi", prawda jest taka że nigdy tego nie wiemy ... ja kiedyś dałabym sobie za mojego ex rękę uciąć, natomiast gdy się rozstawaliśmy wyszło wiele rzeczy m.in że pisał i spotykał się z innymi czy mnie zdradził tego nigdy się nie dowiem ...