życie w trójkącie - Netkobiety.pl

dosadnie ale właśnie chyba przez to czuje taki niepokój.
Najpierw pytał o moje uczucia a potem nastał przełom pt. rozstałem się, jest mi ciężko/źle/
nigdzie nie wspomina o tym zebym poczekała na niego dała mu czas ... coś co spowoduje że ja będę czuła sie spokojniejsza w świetle tej sytuacji.

Ale on raczej nie rozstał się z nią dla Ciebie. Gdyby tak było, byłby teraz z Tobą. A on? Chudnie i potrzebuje czasu....

Przestań w to wierzyć, bo tego nie ma. Otwórz oczy, stań obok, nie wiem...słuchaj co się do Ciebie mówi!

Daj sobie z nim spokój.

Rozumiem Ciebie.
Milosc nie wybiera.
Kochasz tego faceta, wiec zachowujesz sie jak Ci serce podpowiada.
Nie kocha sie kogos 'za', lecz 'pomimo'.
Zycze, zeby Ci sie udalo.
Nie sluchaj wszystkich negatywnych postow.
A jak nie bedzie dobrze, to przezyjesz. Znajdziesz innego.
Zeby kazdy tak potrafil zabiegac o swojego wybranca, jak Ty !

hmm ... nie wiem czy ktoś to czyta i jest ciekaw jak się sytuacja rozwija - ale będę aktualizować wątek żeby potraktować go trochę jako formę pamiętnika w którym mogę trochę pozbyć się nagromadzonych emocji.

Po jego ostatnim telefonie w zeszłą niedzielę ja się nie odzywałam on również - nawet zaczęłam się zastanawiać czy może do niej nie wrócił? i że to dziwne rozstać się z dziewczyną i nie odzywać się do tej dla której rzekomo zakończył poprzednią relację. U mnie w przeciągu tych 4 dni bardzo dużo się wydarzyło, ponieważ zadzwonili do mnie w sprawie rozmowy rekrutacyjnej na której byłam w czerwcu czy jestem nadal zainteresowana i zaproponowali mi bardzo dobre warunki ... zastanawiałam sie czy do niego zadzwonić i mu o tym powiedzieć (bo miałam w planach póki co przynajmniej do września zwiesić plany zmiany pracy i przeprowadzki do jego miasta) ale uznałam że jeśli do niego zadzwonie może uznac żee robie to dla niego i poczuć się naciskany z mojej strony. Po wielugodzinnych przemyśleniach przyjęłam tą pracę - złożyłam wypowiedzienie i zaczełam powoli rozglądać się za mieszkaniem bo od 1 września przenoszę się do jego miasta (samą szokuje mnie przebieg akcji że tak szybko - ale samo się tak życie mi układa).

On milczał od 4 dni aż nastał piątek i zadzwonił - zapytał co u mnie słychać czemu milczę i stwierdził, że u niego sinusoida jestli chodzi o stan emocjonalny ale jest coraz lepiej. Opowiedziałam mu o tej pracy wypowiedzeniu itp. on był zaskoczony że nie powiedziałam że jestem u niego w mieście bo by się chetnie ze mną spotkał, ale powiedziałam że sama to chciałam ogarnać zeby nie pomyślał że go naciskam albo robię tego dla niego. lekko się zaśmiał i powiedział a nie robisz? powiedziałam że minimalnie ale przede wszystkim zalezy mi na rozwoju zawodowym. Rozmawialiśmy ponad 2h, on mi troche o swoich obawach opowiedział względem nas - że tak zaczeliśmy ralację od tyłu - zdradzajac jednak naszych partnetów, i on też sie obawia czy nie powieliłabym tej sytuacji na nim. Że się nie znamy i on tez obawia się jak by nam było tak na codzień razem, że każdy z nas ma jakies wady i zalety/przyzwyczajenia i trochę go obawia to "nieznane". ale ze chciałby powoli mnie poznawać i że to będzie następowało wraz z jego powrotem do równowagi życiowej.
Pozniej dodał ze wiele razy o mnie myślał i wieloktrotnie chciał sie ze mną spotkać - ale cały czas nie czuje się na tyle "silnie" emocjonalnie i że ma nadal rozne wahania jeśli chodzi o nastroje. Pozniej zeszło na tematy związane z seksem - oboje się tak nakręciliśmy że prawie wsiadł w auto i mielismy spotkać się w połowie drogi ... finalnie jednak poszliśmy spać i umówiliśmy się na obiad następnego dnia w połowie drogi.
Rano do mnie zadzwonił - zapytał czy może nie chciałabym u niego spać po obiedzie a on mnie odwiezie następnego dnia do domu. Powiedziałam że możemy nad tym pomyśleć. Nastawiłam się na to spanie u niego, spakowałam się i pojechałam na spotkanie. Rozmawialiśmy kilka godzin i powiedział że cały czas waha się czy to dobry pomysł żebym do niego jechała, że może to jednak za wcześnie... ja byłam tak stęskniona że miałąm nadzieję ze jednak ulegnie mi ;-)
po obiedzie, poszliśmy się kawałek przejśc, on mnie objął i położyl moją rekę na swojej talii żebym tez go objęła - potem odwrócił mnie i namiętnie pocałował.
Poszliśmy w kierunku auta - nadal wahał się czy jechać razem do niego. Ja strasznie się za nim stęskniłam i nakręcałam go - jednak powstrzymał się i powiedział, że jeszcze to nadrobimy, że już jest z nim nieźle i z każdym dniem czuje się lepiej i jak już będę po przeprowadzce za miesiąc to wszystko nadrobimy ale pojechanie dzisiaj do niego na noc jak on jest jeszcze taki niestabilny nie jest dobrym pomysłem. Było mi przykro i czułam sie troche rozczarowana bo miałam nadzieje ze wiecej spędze z nim czasu ale powiedziałam że rozumiem pocałowałam go i pojechałam do siebie.
Jak dojechałam to zadzwoniłam jeszcze do niego ale nie odebrał - gdy spałam dzwonił. Potem rano zadzwonił jeszcze raz zapytać czy wszystko ok - i ze w drodze powrotnej zatrzymał się u znajomego i nie słyszał jak dzwoniłam a potem zastanawiał sie czy mi auto gdzieś nie staneło i miał wyrzuty sumienia że nie słyszał.
Powiedziała mu że ciesze się ze on sie wczoraj powstrzymał bo faktycznie to nie był dobry pomysł zebym u niego nocowała i że fkatyczie powinniśmy powoli tą relację rozwijać od właściwej strony a nie iść znowu do łozka - on ze tak i że zastanawiał sie czy dobrze że nie pojechałam z nim ale że faktycznie lepiej będzie jak powoli to nabierze tępa. Potem znowu nakręcał że on by się chciał ze mną spotkać nawet dzisiaj - ale tu go coś odciąga przez te jego zmienne nastroje.
Opowiedzieliśmy sobie co będziemy robić w ciągu dnia i poprosił zebym się odezwała i wysłałą jakieś zdjęcie - potem mieliśmy kontakt pod wieczór ale jakos tak srednio odpisywał wiec na jego ostatnią wiadomosć już nie odpisałam... w nocy pisze mi sms "tak srednio Ci odpisałam na tego sms obudziłem się bo gorąco. buziaki i dobranoc "
Wczoraj oglądałam w pracy mieszania i znalazłam świetne w dobrej cenie i lokalizacji - wziełam pół dnia urlopu i pojechałam podpisać umowe, zadzwoniłam do niego że dzwonie mu powiedzieć że będę na chwilę żeby potem nie było że nie mówiłam i on dodał że w takim razie gdzies na obiad się umówimy i że on ma teraz spotkanie ale jak skończe to mam się odezwać to będziemy się łapać na mieście. I faktycznie pmiędzy jednym a drugim spotkaniem wygospodarował czas i poszlismy na chwilę coś zjeść. Powiedziałam mu że udało mi sie wbic w luke - a on że dla mnie zawsze czas znajdzie i że nadrobimy... potem pisał wieczorem i też wymienilismy kilka sms.
W sumie przełom jakikolwiek powinien być jak za miesiąc przeprowadzę się do jego miasta - wszystko juz mam pracę/mieszkanie. Bardzo bym chciała zeby poważnie mnie potraktował i żeby przestał sie tak wahać, bo póki co mam wrażenie ze tu chce a tu go coś cały czas hamuje i sumie nie wiem nawet co to jest?

hm. to jaką masz radę dla mnie co powinnam zrobić?

to jest bardzo trudne takim być ... dlatego zapewne uganiają się za nami faceci na których nam nie zależy. A na tych na których nam zależy za bardzo chcemy i to ich odstrasza.
Hm ... staram się nad tym panować, nie zasypuje go telefonami ani sms, chociaż 4 dni były ciszy i ciągnęło mi się to jak miesiąc nie zadzwoniłam. Potem jak już zadzwonił to nie odebrałam za 1 razem ... to strasznie trudne ale zapewne przyniesie jakieś efekty. Tylko takie głupie myślenie twki że jak nie wezmę tego co mi daję a wręcz odmówię np. spotkania to on zrezygnuje

dziękuję za to co napisałaś !
Postaram się żeby wyjść z tej relacji z twarzą jakkolwiek ona się skończy czy będąc razem czy też nie.
Z tego co mi powiedział ona o mnie nie wie - rozstali się bo sie wypaliło, związek zmierzał  donikąd. Czy mają kontakt? być może tak już o to nie pytałam, w sumie nie mam jakos ochoty rozmawiać za dużo o ich rozstaniu bo potem za dużo jeszcze o tym myślę i psuje mi to humor
Muszę zrobić tak jak piszesz poobserwować go ale nie wykazywac takiej euforii ze juz jest sam i rzucać sie na to co mi daje. To jest trudne naprawdę - ale wiem że można że da się.

tak był ale zazwyczaj z mojej strony nic nie było. Nie wykazywałam zadnego zainteresowania a oni biegali. Mój ex z którym byłam 5 lat takim chodzeniem i proszeniem wychodził mnie i wkońcu rozkochał w sobie. Mma tego pecha ze jak mi się facet podoba i ja jemu też to jakoś ja zaczynam coś czuć a ten facet wykazuje mniejsze zaangażowanie, pomimo tego że wiem że fizycznie mu odpowiadam ale brak jakoś chęci/starań/zaangażowania z jego strony.

Dziewczyno dlaczego tak się dajesz sobą manipulować. Z twoich opisów wnioskuje że to ty nagminnie chcesz kontynuować tą znajomość dałaś się poznać już na początku, niby przerwa a niewinne co słychać ? daje to do myślenia. Podobną miałam sytuację jak ty trwało to co najmniej 2 lata, huśtawki nastrojów identyczne raz chce raz nie chce. Ostatnio widzieliśmy się na weselu którego przez niego zostałam zaproszona i więcej odzewu nie było ani z jego strony ani z mojej. Nie powiem trochę to trwało zanim przestałam myśleć o nim ale zawsze wmawiałam sobie że i tak nic z tego nie będzie i z perspektywy czasu była to tylko przygoda.
Nawet to że usprawiedliwiałaś się że nie dla niego się przeprowadzasz i tak myśli inaczej świadczące te jego podteksty . Dla swojego dobra i spokoju zrezygnuj z niego.

cięzko mi z niego teraz zrezygnować - wiedząc ze z nia zerwał. Czyli to o co zabiegałam - teraz mam dopiero nadzieję, że to poukładamy i będziemy razem.
Daje mu jeszcze czas na pozbieranie myśli i życia po rozstaniu z nią, ale jesli nic się nie zmieni to tak - urwę to. Raz to zrobiłam i dałam radę - nawinie myśląc po czasie że mi "przeszło" i odezwałam się. Teraz jak przyjdzie mi urwać kontakt to wiem że na amen.

Nie dawaj mu szansy tylko od razu zacznij wycofywać Twoje zaangażowanie. Jeśli zacznie zabiegać o Ciebie, to przywrócisz uczucia ( to łatwiejsze niż wycofanie ). A tak to tylko się oszukujesz i nic nie zyskasz. Broń Boże nie pokazuj mu, że dla niego przeprowadziłaś się. Zrobiłaś to dla siebie i basta.

Śledzę twój wątek bardzo uważnie (mam trochę podobną sytuację, ale tylko trochę, bardziej w sensie emocjonalnym niż okoliczności).

Kibicuję Ci z całego serca! Oby wam się udało!

Wg mnie każdy tu radzi, ale to ty najlepiej wiesz, jak jest między wami, jaka to naprawdę jest relacja, jak bliska, jak głęboka i na ile szczera... Ty najlepiej wiesz co czujesz i czego chcesz oraz to tylko ty możesz się tak naprawdę domyślać albo wyczuwać jego intencje, jego uczucia względem ciebie, ty znasz bardziej niż my jego poglądy na różne sprawy, nastawienie, jego myśli, rozterki...itp.

Dlatego jedyne co chciałabym i mogę ci "radzić" to zdaj się na czas, to on tak naprawdę pokaże jak będzie, czy byliście/ jesteście sobie pisani czy nie. Nie ulegaj presji by coś robić albo nie robić, zachowuj się naturalnie, tak jak "czujesz", że jest to najodpowiedniejsze w relacji z tym konkretnym facetem - bo tylko ty to wiesz (nie my), bo każda sytuacja i każda relacja jest indywidualna i różna, historie może są podobne (mniej lub bardziej) ale to jest twoja historia i "twój" wymarzony facet na chwilę obecną. Dlatego nic na siłę - w jedną czy w drugą stronę - wg mnie ani się nie narzucaj jakoś specjalnie ani się teraz nie wycofuj, bo facet zgłupieje i jeszcze namieszasz. A życie pokaże jak to się między wami ułoży.

Powodzenia!

Przeczytałem cały twój wątek. Dorośli jesteście. Spaliście ze sobą, dawaliście sobie do zrozumienia, że bylibyście razem, gdyby nie to że on jest w związku. Związek się skończył. A teraz dalej czekacie... Na co? Bo on się musi ogarnąć? Bez sensu. Ja na twoim miejscu bym szukał kontaktu z nim, rozmawiał pewnie codziennie, doprowadził do zamieszkania razem.

Wg mnie coś ściemnia. Ja bym to zbadał, chyba że masz dużo czasu. Powiedzmy że możesz poświęcić np. 3 lata, aby się przekonać, że z nim żyć nie będziesz.

Odkryta? Udajecie oboje, że jesteście sobie raczej obojętni, co? Ktoś będzie czegoś żałował na starość... cóż...

Ogarnij się, zdecyduj czego chcesz... i zacznij pisać:   "Hej cześć! Cały czas o Tobie myślę, tęsknię, chcę się spotkać, jak najszybciej, nie mogę się doczekać aż Cię zobaczę..." .

Ultimatum z tym miesiącem zachowaj dla siebie.

Tak -- uważam, że to Ty powinnaś tak pisać. Do niego. W przeciwnym wypadku prowadzicie razem niebezpieczną grę, maskaradę... polega to na tym, że każdy ma maskę i przegrywa ten któremu maska pierwsza z twarzy spadnie. Kto nie wytrzyma.    Takie gry kończą się remisem -- nikomu maska nie spadnie z twarzy, ale już nawet nie będziecie mieli kontaktu.   Lepiej jest jak dwie osoby mówią otwarcie o uczuciach, wiadome są intencje, wola, plany, dążenie do siebie. Ktoś to musi jednak pociągnąć. Twój wybranek niestety nie jest na tyle zorientowany, aby dobrze Wasz związek prowadzić, albo nawet nie zerwał z poprzednią dziewczyną, a owe ogarnianie się jest grą na czas.

Jak to możliwe, że się kogoś kocha i każe mu czekać w oddali? No zastanów się... to nielogiczne. Albo się kogoś nie kocha, albo jest inny powód... jaki?

Ale to też twoja wina skoro innych mężczyzn z którymi nawet się przespałaś odrzucałaś.

Gary, uważam, że nie masz racji tym razem, choć przeważnie mądrze prawisz. Dziewczyna wystarczająco długo wykazywała inicjatywę i nic z tego nie wynikało. Jeśli postąpi tak, jak radzisz to tylko będzie przeciągała sytuację, w której on trzyma ją na dystans. Bo to albo jest taki typ wadliwy albo celowo Autorką manipuluje.

Pewnie jesteś uczciwym człowiekiem, bo każdy ocenia innych podług siebie samego :-) // z czego wynikałoby, że ka znowu taka święta nie jestem //

Daj mu czas nwet i  ten miesiac...tylko nie mow mu tego Potem zapytaj sie czy poszedłby gdzies z Toba, np. do kina. Traktuj to jak randkę i nie mysl ze on tak sobie z kims byl niedawno. Ex to ex, czas minal ochlonal koniec. I porozmawiajcie o waszej relacji. Powiedz co czujesz chcialabys wiedziec na czym stoisz, kim jestes dla niego. I ma udzielic ci odpowiedzi. Przygotuj sie na te spotkanie i nie daj wmowic ze on potrzebuje czasu.

Gary, masz rację, że to jest gra pozorów. Ale mówimy też o relacji, która rozpoczęła się od zdrady. Skoro facet był nieuczciwy wobec swojej kobiety, to dlaczego wierzyć, ze będzie uczciwy wobec kochanki?

Wiem, o czym mówisz Gary z tym okazywaniem uczuć :-).
W moim życiu jeden raz spotkałam farfocla wobec którego byłam szczera i mówiłam jasno o swoich uczuciach. I byłam wodzona za nos, delikwent mówił, że zależy mu na związku, że pasujemy do siebie i jednocześnie migał się od spotkań. Nie zyskałam nic poza poczuciem upokorzenia i wykorzystania mojego otwartego serca. Odradzam. U Autorki jest podobny przypadek.
Co innego, gdyby Autorki wybranek był od początku uczciwy, wtedy bym Cię poparła w 100%. Ale w tym, co ona opisuje widać celowe granie na jej uczuciach.

podoba mi się, to co piszesz Szczerość i uczciwość, a nie żadne gierki.

No wiec przeczytalam caly watek.
Mam mieszane uczucia.
Nie lubie zdradzaczy. Brzydze sie oszustwem itp.
Ale z drugiej strony mysle: niech wam by sie juz udalo.
Ale mam watpliwosci. Ten facet to dziamdziak. Takich nie lubie. zachowuje sie jak panna przed menstruacja. jeszcze nie gotowy. Jeszcze ma dolek psychiczny. Jeszcze musi siku i kupe.

Ja bym sie takiego charakteru obawiala. Nawet, gdy zostaniecie para, jego fochy beda wam (tobie) dokuczac.

Tak! Trzeba wziąć to na klatę. Uważam, że mężczyzna to powinien zrobić. I jak się przegrywa, jak się jest odrzuconym czy zignorowanym to jest jak upadek w judo -- trzeba wstać, otrzepać kimono i iść dalej i dalej.

bardzo się cieszę, że ktoś tu zagląda i ciekawi co dalej się u mnie wydarzy sama jestem ciekawa jak to się skończy lub zacznie?
mam tyle samo nadzei do tej relacji  jak i obaw. Tak długo na niego czekałam aż będzie mój że teraz gdy jest to już trochę bardziej osiągalne niż niedawno - boję się czy nam się uda i czy nie wyjdę pokiereszowana emocjonalnie z tej znajomości.
mam stany od euforii po spadek nastroju - ciesze się gdy zadzwoni a potem leżę i myślę jakby to wszystko mogło wyglądać i napawa mnie to taką obawą.
jego rodzice są bardzo majętni, zarówno oni jak i on otaczają sie ludzmi znanymi i majętnymi. U mnie rodzice do wszystkiego dochodzili cięzką pracą, i pomimo że można powiedzieć że mamy wszystko dom/samochody nienajgorszą pensję, to połowę pensji zjadają nam kredyty.
On tego nie rozumie - dostał mieszkanie po rodzicach, ma świetny samochód, dobrą pracę - dla niego pieniądze to nie problem. Z tego co wiem jego ex też była z tych "bogatych".
A ja? jestem jeszcze na dorobku. Kupiłam nowy samochód i zażynam się na niego płacąc prawie 800 zł raty. Teraz gdy się przeprowadzam i dojdą mi koszty wynajmu zastanawiałam sie nad sprzedażą tego samochodu - ale co on na to? zostaw sobie nie sprzedawaj go, auto Ci się przyda.
Mieszkam póki co w pięknym domu ale co z tego że moi rodzice ledwo spłacają ratę kredytu hipotecznego.
U nas to wszystko wygląda jak taka bańka mydlana która może zaraz prysnąć. On "spi" na kasie i dla niego nie ma problemu żeby wsiąść w samolot i polecieć gdzieś na weekend.

Wczoraj do mnie dzwoni - chciał mnie odwiedzić bo jak powiedział "klienci popłacili mu faktury i ma niezłą sumę na koncie i zastawia się na co to wydać", i myslał że mnie gdzieś zabierze. Było już dość późno i uznaliśmy że lepszy będzie weekend. Zaproponował że gdzieś polecimy. I właśnie ... z jednej strony euforia a z drugiej wiem że nie stać mnie na takie spontaniczne wyjazdy bo robię od 1 do 1 i ledwo to jakoś łatam.

mam wiele obaw - z jednej strony zależy mi na nim i chce z nim być z drugiej strasznie boję się że wyjdę na tą "gorszą" i w efekcie zostanę ze złamanym sercem.

dziękuję w sumie jak ktoś wyżej napisał nigdy nie wiemy jak skończy się dana relacja i czy to będzie już "na zawsze" widać to po moim długoletnim związku, który w efekcie i tak się rozpadł.
Bardzo bym nie chciała sytuacji w której on będzie płacił i zabierał mnie w różne miejsca - chciałabym móc za siebie płacić tylko właśnie on jest przyzwyczajony do trochę innego "poziomu" i to mnie lekko obawia. A wiadomo że na początku znajomości trudno rozmawia się o finansach, zresztą chyba nigdy łatwo się o tym nie rozmawia ;-)
zobaczymy ... postaram się ani nie wpadać w euforię ani nie popadać w pesymizm.

może tak być, że skoro kasa przyszła im łatwo to tak samo podchodzą do ludzi i uważają że nie trzeba o nich zabiegać. Chociaż gdy nagle okazuje się, ze coś nie jest tak dostępne jak by oni oczekiwali - interesuje ich to. Myślę ze tak było z "moim" bo na początku pomimo jego zainteresowania ja nie reagowałam i dopiero z biegiem czasu się zaangażowałam(aż za bardzo zaczęłam mu to pokazywać, przez co sądzę tyle się to też ciągnie).
Czy jestem cierpliwa? mam z tym problem bo też chciałabym juz wiedzieć co on czuje/jak to będzie wygladało, gdy się nie odzywa kilka dni to też mam ochotę zadzwonić i zapytać czemu milczysz. ale czuję podświadomie że tu potrzebny jest czas, moje lekkie zdystansowanie się i nie naciskanie - zdanie się na los.
Póki co nie czuję się tak sflustrowana tą sytuacją między nami więc się na nią godzę, ale jeśli poczuje że sytuacja między nami rzutuje na moją pracę/nastrój to to urwę, muszę myślec przede wszystkim o sobie.
Widocznie w Twoim przypadku Ty już poczułaś tą flustrację i dlatego to urwałaś, aczkolwiek uważam że gdyby mu zalezało w momencie gdy Cię stracił - zawalczyłby.. wiec w pewien sposób oszczędziłaś czasu.

mam odłożone pieniądze na "czarną" godzinę także gdybyśmy gdzieś pojechali (miał sprawdzić czy są wolne miejsca w samolocie) to będę miała pieniądze nie jestem zdana na niego. Nie wyobrażam sobie jechać i być "utrzymanką".

też jestem ciekawa czy pojedziemy oraz czy to będzie jakis przełom. Może zawsze się okazać, że nie dogadujemy się będąc ze sobą tak 24h.

kocham go - tak szczerze i pewnie dlatego tak czekam  i przyjmuję to co mi "daje".
dlaczego uważasz że tak się skończył ich związek?
wydaje mi się, że nie oszukuje mnie tutaj bo pytał o moje uczucia 2 tyg przed tym jak się rozstali popierając to próbą podjęcia decyzji. Wydaje mi się że mówił prawdę, że zaczął rozmowę o tym że ich związek "nie działa" i wspólnie ustalili że to koniec. Być może faktycznie się łudze - czas pokaze.

Mozecie pojechac na weekend, w tym czasie zobaczysz jak Cię traktuje, czy jest otwarty wobec ciebie, czy nie zerka co chwile nerwowo na telefon...Spedzcie jak najpiekniej kazda chwile. Mysle ze nie bedzie wtedy dziwne, jesli po tych pieknych chwilach zapytasz kim dla niego jestes i co do ciebie czuje. Ale to juz ty sama msisz sie przełamać, przygotowac sie do tej rozmowy. Zyskasz pewność albo nie. Wtedy powinnas olac go, bo kazdy straciłby cierpliwosc. Masz prawo wiedziec i nie chcesz aby cie zwodził a on powinien powiedziec szczerze co mysli i czuje.

tak jak pisałam na początku - spotkania opierały się przez 9 miesięcy tylko na kawie-obiedzie NIC między nami nie zaszło, on wiedział że kogoś mam ja nie miałam takiej wiedzy aż do momentu jak się z nim przespałam. Niestety zdązyłam już COŚ do niego poczuć i fakt że ma kogoś spowodował że urwałam z nim kontakt na kilka miesięcy. Potem gdy odnowiłam kontakt chciałam miec tylko kolegę, sadziłam że mi przeszło i mogę mieć z nim neutralny kontakt - nie udało mi się, ale źle się z tym czułam i kilka razy próbowałam to skończyć jednak kochając kogoś uwierz jest to cięzkie...
Faceta mojego nie zdradzałam a ZDRADZIŁAM, i fakt nie jest to dobre, strasznie siię z tym czułam ale po tej sytuacji od razu się z nim rozstałam bo uznałam, że skoro do czegoś takiego się posunęłam to oznacza że już go nie kocham.

co do kasy - tak jest to dla mnie problem. dla ciebie nie? nie miałabyś problemu aby facet za wszystko płacił - skoro tak to bardzo słabo ...
ja pracuję, zarabiam i nawet jeśli jest to 10x mniej niż on chcę czuć się komfortowo a nie jak utrzymanka.

W sedno. A w zasadzie warto nadmienić, że z tych trzech rzeczy akurat tylko to, że on chce płacić, nikogo nie krzywdzi - i choć w pełni rozumiem, że dla normalnej osoby to niekomfortowe, to jednak jest to inny, znacznie lżejszy sort od zdradzenia czy uczestniczenia w czyjejś zdradzie. Dlatego dziwi mnie to, że wcześniej nie potrafiłaś odmówić, a teraz umiesz, choć to nic obiektywnie złego, krzywdzącego.

Szczesliwy happy end Daj znac za jakis czas czy rzeczywiscie czujesz ze to to i czy uklada sie wam rewelacyjne...

Nieznajoma - ciesze się bardzo twoim szczęściem, bo wiem jak to jest kochac kogos z wzajemnoscia - super uczucie! Zdawaj relacje jakby co...

tak to piękne uczucie wreszcie coś do kogoś czuć. Moje wszystkie relacje zaczynały się tak że to facet mnie wybierał a potem zdobywał. Ja nigdy nie miałam tak że ktoś sie mną zainteresował i ja to zainteresowanie odwzajemniałam.
Tutaj mozna powiedzieć że wręcz o niego walczyłam ... i jest to tak miłe uczucie widzieć że jemu też zaczyna zależeć chociaż nie mówi nic o swoich uczuciach czy intencjach. Ja też nie pytam zdaje się na czas - dla mnie najważniejszy jest fakt, ze jest wolny.

Codziennie do mnie dzwoni po kilka razy, ja nawet nie mam kiedy zareagować bo on mnie wyprzedza w tym kontakcie. Rozmawiamy jak nam dzień minął co się wydarzyło. On powoli planuje już weekend gdzie pojedziemy co będziemy robić. Mówiłam mu że może będe sama w piątek bo moja rodzina wyjeżdza prawdopodobnie to powiedział że chętnie do mnie wpadnie, obejrzymy jakiś serial albo film. A jak nie to że inaczej to poukładamy jeśli jednak by zostali.
Potem tak wyskoczył nagle z pytaniem:
on: a powiedz mi jaki jest koszt wynajęcia pokoju?
ja: to zależy od lokalizacji, standardu itp.
on; a Ty ile będziesz płącić?
ja: a tak 600-900 zł z rachunkami, a czemu pytasz chcesz komuś wynając pokój bo Ci się zwolnił i nie wiesz jaką kwotę zawołać?
on: chyba Tobie wynająć jak coś
ja: ale ja juz pokój mam
on: nie no wiem to duży sprawdzian tak razem zamieszkać.
ja: jeden z wielu sprawdzianów
i zmienił temat

nie wiem czy mnie tak sprawdza czy może myśli o wspólnym mieszkaniu. Jeszcze za wcześnie na takie kroki ale mam nadzieję, że myśli o tym w jakieś dalszej perspektywie.
Cieszy mnie że w rozmowie odwołuje się do mnie np. rozmawiamy o kupnie psa bo bardzo o tym myśli i mówię mu że musiałby zatrudnić sztab ludzi, żeby go wypowadzali biorąc pod uwagę jego pracoholizm. a on mówi, a Ty nie pomożesz mi?
Albo mówi, że zadzwoni jutro rano mnie obudzić na co ja że może lepiej niech zadzwoni później bo jeszcze jakieś głupoty będe taka nieobudzona mu mowić i żeby uważał. a on w sumie co możesz mi takiego powiedzieć... to że mnie kochasz? nie tego mi jeszcze nie powiesz przynajmniej nie przez telefon.