Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Odpuścić. Po co chcesz do niego pisać? On już nie jest częścią Twojego życia i już nie będzie.
Musisz naprawdę pogodzić się wreszcie z tym, że już nie jesteście razem, więc nie ma już wspólnych dat. Nie ma rocznic, nie ma urodzin. Nic nie udajesz, po prostu nie macie już ze sobą kontaktu, więc nie masz po co mu tych życzeń pisać.

Przeciętnie na wycie i płakanie wyznacza się max dwa miesiące. Ale to takie totalne wycie z byciem w rozsypce. A potem trzeba się zebrać i więcej już nie rozpaczać. Szczerze mówiąć nie wiem czy cofanie się do etapu wycia i płaczu Ci pomoże, bo jednak wydaje mi się, że jesteś już trochę ponad nim. Chyba że to jest tak, że tak naprawdę nie przeszłaś tego etapu, bo ciągle nie jesteś świadoma tego, że to koniec.

No ja z wlasnego doswiadczenia wiem,ze takie zyczenia to nic fajnego,bo przeciez moj byly mi wyslal zyczenia urodzinowe,takze Edyszka,mam nadzieje,ze twojego nie natchnie do czegos takiego. A ty Kamis daj sobie spokoj z wysylaniem zyczen do niego..po co? To troche wyglada tak,jakbys szukala z nim kontaktu. A doradzamy tu,zebys ten kontakt calkowicie z nim urwala.
Tez pierwsze widze,ze na rozpacz po rozstaniu dac sobie dwa miesiace i potem czas sie podniesc..kazdy przez to idzie w swoim indywidualnym tempie..na to nie ma terminow. Ale..trzeba mimo cierpienia powoli isc na przod,nie krecic kółeczek,nie cofac sie,tylko isc..chocby na czworakach ale isc..

Dziekuje za rady. Szary to ja go9 zostawilam ho po prostu mial mnie w dupie juz dluzszy czas i gdybym ja tego nie zrobila to on z pewnoscia by mnie rzucil. Moja cierpliwosc sie wyczerpala po miesiacach starania wiec nie mialam wyjscia. Z tymi urodzinami sie zastanawiam mam jeszcze pare tygodni , ale szary nie rozumiem czemu mam teraz do niego pisac i prosic o spotkanie?  Nie powiem kusioo mni8e nie raz , ale ja wiem ze nic by mi to nie dalo , przeciez on wie co do niego czuje .. tak nadal czujeni nic nie zrobil wiec ja nie bede sie plaszczyc i blagac o powrot skoro podjelam decyzje. Gdyby on to zrobil, odezwal sie nie mowie spotkalabym sie z nim , ale ja nie bede sie znow prosic i plaszczyc bo gdyby chvial tak jak napisales kombinowalby zeby mnie odzyskac.

Jego odpowiedz dala by ci powod czy wyslac zyczenia czy nie
Tylko o to mi chodzilo.

U mnie kiepsko, bardzo i szczerze nie mam siły o tym pisać. Napisze jak się trochę pozbieram

Dzieki szary:)

No ja mam taka nadzieje .
Dziś jest dziwnie , od raba boli mnie w klatce piersiowej i strasznie chce mi sie plakac.. nerwy ? Boje sie strasznie choc sama nie wiem czego.. Cofam sie?

Takie cos jest normalne po rozstaniu bo sam tez to przezywalem.Przestaje bolec gdy pewne rzeczy sprawiaja nam radosc bo zaczynamy czuc zycie.Dzis albo jutro mam w koncu dostac przelew za prace w Niemczech bo nadal tutaj siedze i nie moge sie doczekac jak stad wyjade.Potem bede planowal co dalej.Nie mam jako tako celu a szkoda bo wtedy czlowiek dazy do tego by dojsc do niego ale z czasem i cel sie znajdzie.Na prawdziwa milosc jeszcze nie jestem gotowy bo psychike to mam zmaglowana i potrzebuje czasu by dojsc jeszcze do siebie.Marze o randce z kobieta usmiechajac sie do siebie i nie myslac co sie dzieje dookola.Kiedys bedzie napewno a z kim to nie wiem
Dasz rade w koncu sie z tego wyleczyc,wierze w to

Kamis... ja Ci radzę. Wyjdź z netu, wyjdź do ludzi, idź na terapię, weź się za siebie. Jak zmieniasz pracę, to fajnie. Jakaś zmiana dobrze zrobi.
I do przodu!

Witajcie. Przelozylam dzien probny  raz z powodu ataku paniki jaki mialam w nocy z piatku na sobote a dwa moj kot sie rozchorowal i musialam z nim pedzic do weta. Nieodpowiedzialne wiem taknsie nie robi ale nie moglam pojsc raz nieprzytomna bo to chyba wyszloby jeszcze gorzej niz to przelozenie. Ide po swietach, moze tak mialo byc..

Dzięki Edyszka a jak tam u was dziewczynki przygotowania doi świąt ?

Też Kamcia tak pomyslałam , nie byłam gotowa, wszystkie poyrzebne mi do tego spotkania dokumenty zostały u rodziców w domu , a tak w święta podładuje baterie , zabiore co potrzebuje i spróbuje jeszcze raz. A kotek już dobrze, dostaje antybiotyki , dziś idę z nim na kontrole i rodzice go zabierają ode mnie .

Monia,dobrze zrobilas urywajac z nim kontakt. I nie wracaj juz do takiego kontaktowania sie z nim,bo to niczego dobrego nie przyniesie,nie pokocha cie ponownie. Gdy sie kogos kocha,nie sa potrzebne przerwy,sprawdzanie,nikt nie zaczyna fascynowac sie inna osobą. Urwij kontakt calkowicie,bo tylko to pozwoli ci zaczac sie z tego wszystkiego leczyc.
Wiem ze sie boisz samotnosci,ja mam 31 lat i tez juz myslalam,ze z tym moim zostane,zwlaszcza,ze to on mi nabil glowe wizją wspolnego zycia. Musisz przez to wszystko jakos przejsc,nie jest to latwe,ale spojrz na nas..powolutku mozna odzyskiwac rownowage. A ten twoj byly to niezly gnojek. A te wszystkie bzdury to slyszala kazda z nas na pozegnanie. Ja np jestem cudowna kobieta i bylo ze mna cudownie. Pisalysmy tu sobie kiedys o takich beznadziejnych tekstach przy rozstaniu . Kochana,trzymaj sie i pisz tu do nas. Zawsze postaramy sie pomóc

Kochana doskolane cie rozumiem bo ja rok temu odnowilam kontakt z moim bylym(kiedys byl to moj bardzo dobry kolega). Rok temu wszystko sie zaczynalo,ja bylam coraz bardziej szczesliwa ze on znowu jest obecny w moim zyciu. Swieta spedzilismy juz razem,sylwestra nie,bo sie rozchorowal i lezal w lozku,ale caly wieczor i pol nocy pisalismy ze soba na fb,a zaraz w styczniu bylismy juz parą. Takze dla mnie tez teraz zaczyna sie trudny okres pelen wspomnien.
Na poczatku zawsze tak jest,ze ma sie poczucie,ze wlasnie skonczyl sie swiat,ma sie przed soba czarna dziure..ja nadal swojej przyszlosci nie jestem pewna,podobnie jak ty boje sie,ze nikogo juz nie poznam,ze nikogo nie pokocham..a jestem po rozstaniu juz pięć miesiecy(kiedy to zlecialo?) Moge cie pocieszyc,ze z czasem to uczucie zacznie słabnąć..po jakim czasie?tego juz niestety nikt nie wie,kazdy to przechodzi inaczej,w swoim tempie..Dobrze,ze piszesz sobie ten dziennik,zawsze w ten sposob dodatkowo wyrzucasz z siebie pewne emocje. I byc moze uda ci sie uniknac nadmiernego idealizowania jego osoby..

Tak, mam ja na mailu. Moge Ci przeslac

Witam Panie i Panow . Od kilkunastu dni szukam kogos z kim mogl bym podzielic sie swoja historia , gdzie jest jakas wieksza aktywnos i sam moge liczyc na wsparcie.Zeby moc zaczac jaka kolwiek konwersacje jestem zmuszony opisac wlasna smutna historyjke .
Swoja zone poznalem w latach mlodosci kiedy mialem 17 lat a ona 16. Razem konczylismy szkole , zdawalismy mature ( gdyz moj cykl edukacji byl o rok dluzszy niz jej).Po latach szkolnych zaczelo sie zycie pierwsze wynajete mieszkanie ( klapa ) , pozniej kat u niej kilka miesiecy pozniej u mnie i tak tulalismy sie , ale zawsze wspierajac sie i szukajac pomyslu na zycie. W koncu zapadla decyzja o wyjezdzie za granice. Mielismy ja 23 ona 22 lata.Pojechalismy tam z jedna walizka w ktorej zmiescilismy nie dosc ze caly prowiant to jeszcze ubrania.Zawsze mnie budowalo ze zaczelismy oboje od zera.Pierwsze 4 lata byly jak bajka zachwyceni zagranica ,na dorobku itd . W wieku 28 stalismy finansowo na tyle dobrze ze postanowilem sie oswiadczyc i choc jestem facetem twardo stapajacym po ziemi ( moze nawet za bardzo ), zorganizowalem romantyczny pobyt w Krakowie tlum ludzi ja na kolanach proszacy o reke ukochanej.Na tym okresie niestety konczy sie bajka i zaczyna zycie.
W rok po zareczynach dowiedzialem sie ze narzeczona spotyka sie w tajemnicy z kolega z pracy ( nadal jestesmy za granica ). Dostalem szalu, zrobilem straszna awanture rozpierdzielilem pol pokoju ( ponioslo mnie ), krzyczalem plakalem i oscentacyjnie zaczalem sie pakowac.Ona  kiedy to zobaczyla ze srednim glosem oznajmila mi ze to nie tak , ze to ona odchodzi spakowla swoje zeczy i wyszla z domu do niego.Moje zycie sie skonczylo , kleknolem pod drzwiami w ryk jak bobr szalony natlok mysli zdalem sobie sprawe ze zostalem sam. Po 3 dniach zamowilem busa do Polski , narzeczona podczas mojej podrozy byla doskonale zorientowana w sytuacji , pisala zebym jej wybaczyl , pociesala mnie ze to nie koniec swiata . Po powrocie do kraju mialem rodzine tzn rodzicow brata siostre , ale w tajemnicy przed wszystkimi jakis tydzien pisalem smsy , pisalem na skypie blagalem nic zero odpowiedzi. Bolalo , palilo w srodku zaczalem sie godzic z losem . poznalem dziewczyne ( kolezanke nic wiecej ) ,po 2 tyg znajomosci zaproponowala mi ze jedzie na kilka dni z mlodszym bratem nad jezioro i zebym poczul sie lepiej moge sie zabrac ( pojechalem). Nie wiem jak to sie stalo ze narzeczona sie dowiedziala , pewnego poranka mialem ze 30 polaczen i drugie tyle smsow, oczywiscie odpisalem . Plakala blaga powiedziala ze wraca juz na tychmiast.Oszalalem ze szczescia a na drugi dzien byla juz w kraju i odzyskalem swoje zycie i szczescie ( tak myslalem ).
Wtedy bylem pomiedzy 28 a 29 rokiem zycia.Spedzilismy kilka miesiecy w polsce ukladalo sie wspaniale.Zrobilem prawo jazdy i kupilismy auto.Zycie nabralo innego znaczenia sadzilem ze nic zlego juz nam nie grozi , zaplanowalismy slub sla menu orkiestra kazdy wie jak to wyglada, ale trzeba bylo dorobic troche grosza bo wszystko kosztuje.Postanowilismy wrocic za granice (wiedzialem ze tamtego goscia juz tez tam nie ma ).
Praca urlopy zjazdy i powroty ( slub sie odbyl w miedzy czasie w 2012 roku ).W roku 2014 dowiedzialem sie ze ma romans ( Z KOLEGA Z PRACY ! )zwariowalem .I tu powinienem napisac ze rozwod koniec i dla tego tu jestem otoz nie.Kleczala calowala mi stopy blagala tygodniami zebym jej nie skreslal.Zastanawialem sie bardzo dlugo co robic w koncu jestem mezem , wzialem chorobowe z pracy nie bylem w stanie pracowac. Dzien po dniu placz tabletki setki kaw i papierosow, waga jak winda w dol 10 kg.Zona fruwala na 2 metry od ziemi kajajac sie i placzac razem ze mna.Argumentowala ze po pierwszym razie nagral ja a pozniej szantazowal i zmuszal.Wiele nie przespanych nocy i zdecydowalem ze dam jej szanse . Zmiana pracy przeprowadzka trzasnolem drzwiam ten rozdzial zycia zamknalem, zaczalem sie modlic i prosic juz Boga o pomoc.Wydawalo mi sie ze jest nadzieja ze z miesiaca na miesiac wszystko idzie do przodu , kiedy sama zaczynala w jakis sposob ten temat zawsze mi dziekowala i przepraszala ze lzami w oczach , a ja w to uwierzylem .
I wszystko sie ukladalo az do grudnia roku Panskiego 2017. Podjelismy decyzje o powrocie do ojczyzny kupilismy dom w stanie surowy ( zaliczkowo ), w pierwszym tygodniu zauwazylem ze jest inna obca zimna i obojetna na moje gesty i slowa. Jestem zawsze szczery wiedz postawilem sprawe jasno o co chodzi? Widze ze chce powiedziec a ja czuje ze to uczucie ktore dobrze znalem wraca i narasta we mnie jak balon i czuje ze pekne, wtedy ona wypala ze nie wie czy cos do mnie czuje nadal. Odezwal sie za nia jakis jej znajomy pisze i wydzwania ze chce z nia byc. Umarlem tak jak stalem spakowalem sie wyszedlem. Po dwoch dniach wrocilem na rozmowy , przeprosiny nic nie pomoglo ona nie wie z kim chce byc . Podzielilismy wszystko co mamy na pol , dom nadal stoi , ona sie zastanawia , pisze do mnie smsy, ale i do niego. Jak mam zyc , zamkalnapiszcie cosem sie w domu u rodzicow , nie wychodze z pokoju, mimo ze facet to placze pale i pije kawe .jestem zdesperowanm 34 latkiem ktory zostal skazany ( sam siebie skazal ) na samotnosc.
Prosze jezeli komus chcialo sie czytac moje brudy napiszcie cos, co kolwiek bo potrzebuje pomocy z zewnatrz. Czuje jak gasne i nie wiem co mam ze soba zrobic w tej chili i w tym wieku.

Loka ma rację , powinieneś złożyć pozew rozwodowy bo  kółko się będzie zamykać , ona zdradza ty wybaczasz i tak cały czas. Wiadomo , że boli bo prawie całe zycie razem , ale gdyby cię naprawde kochała to by cię nie zdradzała taka prawda .

Wiem ze masz racje i jestes glosem rozsadku tylko nie wiem czy odnajde w sobie sile by tak zrobic . Ciagle kolacze mi sie w glowie mysl klasyczna dlaczego Ja czemu mnie to spotkalo?

Chce tego co kazdy normalny zdrowy facet ( moze troche mocniej ). Chcial bym byc szczesliwy i nie przejsc przez zycie samotnie . A moja zona , no coz , nie mam pojecia jak ruszyc z miejsca .

Jak nie zakmniesz tego to albo będziesz się zamęczał tym, że jej nie ma do momentu, aż ona złoży pozew bo znajdzie kogoś innego, albo bedziesz jej pozwalał na regularne powroty i zostawianie Cię, bo znajdzie innego.
Przykro mi, ale Twoja żona ma Cię centralnie gdzieś i nic na to nie poradzisz.

Możesz jedynie powalczyć o resztę swojego honoru

Bolesne sa szczere madre slowa oj i to bardzo.

Do jutra przerobie lekture obowiazkowo. Obys miala racje

We mnie też się zapaliła nadzieja, po przeczytaniu tej opowieści. Słowa "TO MIJA", wypowiedziane przez kogoś kto prawie umarł z cierpienia, a potem się wyleczył, są jak plaster i miód na moją duszę. I bardzo budujące jest też to, że dziewczyna umiała się jeszcze zakochać Że wydawało jej się to niemożliwe, a potem jednak stało się. No i ten jej ex który po roku pisał, że nie chce mu się żyć Po prostu piękne. Karma go szybko dopadła.Trzeba wierzyć, że nam wszystkim też się uda i wyjdziemy kiedyś z tej studni.

Też wygrzebie tę historię
Moniko dzięki za e mail , ale nie dostalam załącznika więc jakbys mogla to wiesz:p
Za 4 dni święta .. dziś wstalam rano z taka mysla ze chyba nie chce juz do niego wracac , ze nic by to nie dalo , ja bym sie starala , on by mial mnie gdzies i kolo by sie zamknelo . Chyba pocierpie jeszcze , ale nie napisze mu tych zyczen na urodziny nic to nie da , a bedzie jeszcze gorzej .

Ania to mam identycznie jak Ty. Czytam i mysle jej jakos to bedzie . Wczorajsza lektura polecona przez Upadla prawdziwa bomba pierwszy raz polozylem sie przed 24.00 i spalem do rana jak zabity. W koncu pierwszy raz mi sie nie snila i budzac sie pomyslalem ( a moze najpierw kawa ? ). W polowiej jednak owej kawy znowu dol, nie wiem skad sie bierze i jak nagle potrafi zaskoczyc moj mozg. Mam duzo zaleglosci wokol siebie chocby nie wiem wypadalo by uprac zeczy i ogarnac moja nore ( pokoj ) ale mi sie nie chce , brak sil na co kolwiek. Jedyne co mnie trzyma jakos w kupie to to forum i ludzie ktorzy odpisuja na moje zale. Dziekuje wam jednak za to bo w malenskim stopniu przynosi to cos w rodzaju ulgi.

Czyli chyba wszystko z Toba ok , bo jak odpisalem Ani ze mam tak samo to Tobie tu tez moge wturowac. Malo tego wczoraj w ramach rozpaczy zalozylem konto na portalu randkowym ( az sie boje waszej reakcji ). Nie chodzi mi o mieszanie innym samotnym w glowie z nikim nie pisze choc kilka razy zostalem zaczepiony, chodzilo mi bardziej o dowartosciowanie siebie , sprawdzenie czy kto kolwiek zwroci na mnie uwage . Zagladne co jakis czas  , ewentualnie przygladam sie profilom innych samotnych osob. Moje odkrycie lekko mnie jednak zaskoczylo...nie wiedzialem , nie zdawalem sobie sprawy jak wielu nas jest i to jest moim zdaniem choroba naszych czasow. Latwosc z jaka inni ludzie potrafia przychodzic i odchodzic a slowo ( przysiega na oltarzu ) jest tyle samo warta co kilogram cukru w supermarkecie. Czy tylko ja mam taki swiatopoglad ze TAK w kosciele oznaczalo cale zycie i chocby konmi mnie darli to nie oposcil bym zony?

Ania,moze odrobinke cie pocieszy to,ze pamietam jak ja mialam poczucie,ze tkwie w miejscu,ze nastapil u mnie jakis zastoj. Nie jestem w stanie okreslic jaki czas to trwalo,ale po nim zaczelam powolutku isc do przodu,to naprawde minie.
Monia,na takie dolegliwosci jak ucisk to nue ma chyba rady. Po prostu zacznie to w koncu samo z siebie przemijac. Ja tez pamietam takie uczucie,a oprocz tego co jakis czas bolało mnie cale cialo,od czubka glowy po palce u stóp..niestety nerwy robia swoje z naszym organizmem. Mozesz sprobowac czegos na uspokojenie,ja nie bralam nic takiego,zacisnelam zęby i czekalam az samo zacznie przechodzic.
Kamis,masz racje,nie wysylaj zacnych zyczen bo to nic dobrego ci nie przyniesie. A skoro wiesz,jak by ten zwiazek wygladal,to mimo strachu idz do przodu,tak jak juz kiedys pisalam. Nie boj sie,dasz sobie rade:)
Simon,mialam podobne wyrzuty sumienia,ze bylam dla mojego za dobra. Ja dawalam z siebie wszystko a dostalam w zamian noz w serce. Skoro sie klociliscie,nie bylo juz za bardzo uczuc to zapewne liefys stwierdzisz,ze dobrze ze sie rozeszliscie. Ale teraz jestes jeszcze na etapie idealizowania jej i waszego zwiazku. Strasznue ciezko przez to przejsc,mnie sama tez dluuuugo meczylo idealizowanie bylego mimo,ze tez mialzm dosc widziec,ze mu sie zaczelam nudzic i ze kombinowal,zeby sie ze mna nie widziec bo albo zmeczony,albo wkurzony albo ząb go boli..no moge ci powiedziec,ze takie idealizowanie w koncu minie.
Skazany,chyba za bardzo boisz sie samotnosci. Pamietaj ze z takiegp strachu latwo o zrobienie jakiejs glupoty. Tu z lęku przed ta samotnoscia zbyt dlugo tkwiles w zwiazku z babką,ktora bardzo lubila cie zdradzac. Teraz musisz wszystko sobie na spokojnie poukladzc. Czy ten portal randkowy to zly pomysl? Nie wiem..jesli ma ci to troche pomóc to czemu nie..

Ciężko uwierzyć, że kiedykolwiek będę jeszcze tak szczęśliwa jak kiedyś... i że kogoś jeszcze poznam Chcialabym sie znowu szczerze usmiechac i zasypiac spokojnie, nie myslac o tym, ze Jego juz nie ma. Zdaje sobie spraw, ze takie myślenie ma pewnie wiekszosc (o ile nie wszyscy) na tym forum... Tak bardzo mi przykro

Hej. Po pierwsze Co musisz zrobic to wyrzucić sobie z tej twojej pieknej glowki te slowa ,,Ciężko uwierzyć, że kiedykolwiek będę jeszcze tak szczęśliwa jak kiedyś... i że kogoś jeszcze poznam '' bo sie zakopiesz we wlasnym dolku i wtedy nikogo do siebie nie dopuscisz. Po drugie skoro ten koles dal sobie z Toba spokoj tzn ze jestes teraz singielka. Wiem ze wolalabys byc z kims a napewno z nim no bo on taki fajny byl i wogole bla bla bla ale czy on nie powinnienem teraz byc przy tobie?  Rozgladnij sie dookola moze gdzies sie schowal a jak go nie widzisz to znaczy ze nie byl takim rycerzykiem na jakiego wygladal  ktory mial Cie bronic i wspierac gdy nozka sie tobie powinie. Dzis jestes sama i zadbaj o siebie bo to jest teraz najwazniejsze. Wiem ze ci ciezko bo tez przez to przechodzilem i czasami tez cos mnie tam uzadli w tylek ale przeciez nie usiade w kacie i nie bede plakal. Przezyjesz te traume i wyjdziesz z tego. Czas zrobi swoje bo to prawda. Masz jedno zycie i zyj tym Co przed Toba a nie to Co za Toba. Bylo minelo i uszka do gory,ulozy ci sie 

Szary jesteś miszczem pocieszania kobiet  depresji jak przeczytalam Twoj post usmiech pojawil sie na mojej twarzy choc nie był skierowany do mnie.
3 dni do Wigilii , w sumie zawsze lubiłam święta , ale tera zto tak jakos dziwnie . Boję się , że będę czekać na życzenia od niego choć wiem , że ich nie będzie . Nie wiem juz co mam robic , codziennie o nim myślę , dzień w dzień , już mnie to denerwuje bo wiem , że on pewnie już nie pamięta jak mam na imię .  Już zaczęłam się modlić żeby to się w końcu skończyło . Nie wiem jak mam go wyrzucić z głowy , a uwierzcie mi chcialabym ... W styczniu jade znow do szpitala do mojego lekarze i biore skierowanie do psychologa bo  nie wyrobie . I tu pytanie do tych co byli , czy na skierowaniu musi być napisany adres konkretnej placówki terapeutycznej? Czy przyjmą mi skierowanie jeśli nie będzie od lekarza rodzinnego tylko od konkretnego specjalisty np kardiolog ?

Kamis a ksiazka i rozdzial o obsesyjnym mysleniu o ex nic a nic nie pomogla? Ja od wczoraj slucham afirmacje. Ratuje sie jak moge.