Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Może i czasopismo, ale mi pomogło nie raz. Nie to, żebym je reklamował, ale jestem zdania, że zrozumienie siebie i świadomość siebie jest bezcenna.

Nie wiem dlaczego to wrocilo poprostu nie wiem, i nie mysle o niej w sensie ze chcialbym sie z nia spotkac czy nawiazac kontakt. Wrecz przeciwnie, wolalbym zebysmy sie nigdy nie spotkali. Tak bedzie lepiej dla wszystkich. Chodzi oto ze po wielu latach dopadly mnie wspomnienia i nie moge sie ich pozbyc chociaz jest lepiej niz 2 miesiace temu.
A co do mojej zony to oczywiscie ze jej powiem. Nie mam przed nia tajemnic. A wiem ze jest bardzo madra kobieta bo nie raz mowilem jej o moich problemach i pomagala mi znalesc dobre rozwiazania. Musze tylo wrocic do domu, miejsca ktore kocham najbardziej na swiece.

ania 24
Zawsze jestem tu i teraz. Ale sprobuj sobie wyobrazic charakter mojej pracy. Pracuje od wieczora do przedpoludnia. Jestem zupelnie sam. W promieniu wielu kilometrow nie ma zywej duszy.
Uwierz mi ze po kilku tygodniach przychodza Ci rozne zeczy do glowy, mozna zwariowac. Raz na 3 tygodnie jestem w malym miasteczku po zakupy, i tyle.
Na chwile obecna konczy mi sie w pracy 3 miesiac za 2 tygodnie jade do domu.
Niestety podpisalem dokumenty i nie moge powiedziec na czym polega moja praca. 
Ale ku mojej radosci od kilku dni mam internet.

A co do psychologow to raczej nie.

Jeny umarli wszyscy czy jak?;( Ja byłam dziś u lekarza i okazało się że mam anginę i do końca tyg muszę leżeć w łóżku.  Nie lubię tego leżę już pół dnia i mnie już nosi a gdzie dalej. I oczywiście mam teraz mnóstwo czasu na myślenie jakby to było jakbym go nie zostawiła, czy by się mną zajął w chorobie , zrobił zakupy.. wrrr nie lubię.  Popłakałam dziś trochę a teraz leżę pod kołdrą i się wygrzewam. Upał straszny( w łóżku bo przecież nie na dworze) a jak u was.?

Ciesz sie ze masz chociaz kogos komu mozesz opowiedziec o swoich problemach o tym co Cie boli,martwi i cieszy a praca? Myslisz ze masz zle? Myslisz ze pojscie na zakupy to tyle i tylko tyle? To ja cos ci powiem.
Mieszkalem 12 lat w Irlandii gdzie pracowalem,mialem stala prace,mialem samochod,mialem dziewczyne przez poltora roku.Bylo to czego od zycia chcialem.Stabilnosc i spokoj ktorego nie mialem od lat bo mlodosci nie mialem a rodzice? Co do nich dzwonie to pijani.W lipcu moja juz ex dziewczyna narzekalal na bole zoladka bo w pracy szefostwo psychicznie wykanczalo w co jej wierze bo nie byla tam jedyna ktora tam ucierpiala.Zgodzilem sie na jej wyjazd do Polski by odpoczela.Ja chlopak o dobrym sercu zgodzilem sie bo czego sie nie robi dla kogos kogo sie kocha by poczul sie lepiej.2 miesiace bylem sam i tylko kontakt mielismy telefoniczny.W miedzy czasie dostalem telefon od kolegi z Polski ze jest praca w Niemczech za super pieniadze.Ucieszylem sie bo zawsze blizej ukochanej i zarobki o wiele lepsze.2 dni przed wylotem ona mnie oznajmia ze chyba mnie nie kocha.Szok.Jade do niej prosto z lotniska by porozmawiac i niby wszystko ok.Pare dni pozniej telefon ze jest wyjazd do Niemiec i oboje cieszymy sie ze cos sie ruszylo.Na miejscu okazuje sie ze nie jest tak jak bylo ustalane i jest dramat.Przedstawiam sytuacje od razu w pierwszy dzien mojej partnerce a po 3 dniach dostaje od niej smsa ze to koniec.Ponowny szok ale tym razem biore to na klate i nie prosze jej o nic.Trudno.Dzis jestem wciaz w Niemczech i od 2,5 miesiaca zarobilem 600 euro z cotygodniowych zaliczek po 50 euro ktore daja nam tutaj na przezycie.Z pracy ktora dla nich wykonalem i wciaz dla nich wykonuje zarobilem 5000 euro i co? I to ze nie zobacze tych pieniedzy bo firma Polska ktora mnie tutaj wyslala nie zarejestrowala mnie i robie tutaj na czarno czyli nic mi sie nie nalezy.Walek poszedl po calosci.Od tygodni slyszymy tylko obiecanki cacanki ze pieniazki sa prawie na koncie.Gowno prawda bo chyba nie na moim.Jutro mamy spotkanie z szefem od ktorego uslyszymy te same spiewki co zawsze i nie spodziewa sie tego ze oznajmimy mu ze odchodzimy i wracamy do Polski.Jutro bukuje sobie nilet do Irlandii bo tam sobie poradze.Uwierz mi ze na moim miejscu strzelil bys sobie w leb a narzekasz na niewiadomo co.Wypalilem sie tutaj doszczetnie i wiem ze wyjezdzajac stad sie odbuduje takze nie narzekaj na to co masz teraz bo nic nie masz takiego co spowodowalo by ze mogl bys sie zalamac.Ida Swieta i spedz je z ukochana bo moje beda...nawet nie wiem co dopisac.

Szary 80
Przykro mi ze Cię to spotkało naprawdę mi przykro. Wiem ze to nie miejsce ta takie zeczy ale jeżeli masz prawko C+E odezwij się na mojego maila.

Czlowieku przeciez nie doslownie! Chodzi mi o to ze by mnie cholernie zabolalo gdyby mi moj maz opowiedzial ze rozmysla o swojej dawnej dziewczynie!i mnie tu nie wkur..ze nie wiem czym jest milosc!  A na jakiej podstawie nie wiem? Bo ci napisalam jak bym odebrala takie slowa od meza? Ze bym nie powiedziala spokojnie,nic sie nie stalo,rozmyslaj o niej ile chcesz,tylko ze by mnie to zranilo? Wez mnie nie rozsmieszaj. Szkoda ze z mojej wypowiedzi tylko to po swojemu zrozumiales. Bys tak moze poczytal tu historie ktore sa tu opisane a nie od razu wydawal tu swoje fachowe opinie. Chciales naszek opinii wiec ją napisalam. A teraz mozesz dalej po mnie pojezdzic bo napisalam ci cos,co ci sie nie spodobalo.

A co powiesz wtedy na to. Dzwonie do żony  (pierwszej bo obecna jest druga i wierzę bezgranicznie ze ostatnia) a ona płacze mi do telefonu  ze jestem juz poza domem (w pracy) drugi miesiąc i ze jest jej tak źle i kiedy wroce itd mowie jej ze niedługo bede powiedziała ze juz nie może się doczekać tid itp byłem w domu 10 minut później (chciałem zrobić niespodzianke)a ona się z tęsknoty za mną stuka się z innym facetam....

.

Jak chciała zdradzić to by zdradziła nawet jakbyś wcale z domu nie wychodził.
Taka prawda. Słuchaj, zakop w ogrodzie to, co było. I byłą żonę i niedoszłą dziewczynę. Zamiast o tym co było, planuj to, co będzie. Skup się na ludziach, którzy Cię kochają.

Skupianie się na przeszłości jest prostą drogą do skopania teraźniejszości i tego co masz. Nikt nie chce żyć ze zgorzkniałym człowiekiem, który żyje wspomnieniami. Nikt nie chce, żebyś go pilnował, bo poprzednia zrobiła coś złego.

Skup się na tym, żeby zacząć teraz od czystej kartki swoje życie na nowo. Przeszłość minęła. Nie zmienisz jej, możesz przejść nad nią do porządku dziennego.

Screaming za ten atak na kamcie powinienes ostro ode mnie oberwac bo nie wiesz o czym mowisz. Ja w ogole nie czaje juz twpjej historii ( nie wiem do konca czy prawdziwej), popraw mnie jesli sie myle, myslisz caly czas o tajemnifzej marcie , ktorej nie widziales od dluzszego czasu, wzdychasz do niej, tesknisz i w ogole, w miedzyczasie masz zone , spoko milo, czy ja mam rozumiec , ze obecna twoja zona cie zdradzila czy ta 1 bo ja juz nie rozumiem , moze mi angina na mozg poszla. Zdrada boli to fakt , fizyczna , ale nie uwazasz , ze to zdradziles swoja zone wczesniej emocjonalnir, rozmyslalajac o milosci z podstawowki?? Uwazasz ze to w porzadku?? Ja to tak rozumiem.

Nie nawidze chorowac; (( w sumie czuje sie dobrze , ale nie moge wychodzic z domu do konca tygodnia, a u nas takie fajne koncerty w weekend.. Moze tak mialo byc, moze na nich ma byc ex i mialam tam nie isc? Kto wie... ogolnie przez to ze mam wolne duzo mysle nad swoja przyszloscia i stwierdzilam ze jeztem w czarnej dupie... zaczelam sie bac mocno co ze mna bedzie.. mam straszna prace z ktorej ledwo sie utrzymuje , mieszkam w mieszkaniu z 2 dziewczynami , gdzie w mojm wieku powinnam juz miec swoje ...zadnych oszczędności.. do tego stopnia sie wczoraj balam ze wzielam tabletke na uspokojenie .. musze sie zabrac za swoje zycie.. ex schodzi na dalszy plan bo tego juz zmienic nie moge, ale inne aspekty tak..

Dzieki kamcia;)) mam nadzieje ae uda mi sie to wszystko ogarnac

@Aniu, jeśli czujesz po sobie, że to jeszcze nie czas i że takie spotkania pogarszają twój stan ( co mnie nie dziwi, bo dla mnie na twoim etapie też było zbyt wcześnie), to absolutnie nie rób tego wbrew sobie. Powiedz mu wprost, że nie chcesz się spotykać i zaznacz, że nie chodzi indywidualnie o niego tylko ogólnie jeszcze nie chcesz spotykać się z facetami, bo (i tu powiedz prawdę), że jest dla ciebie zbyt wcześnie i póki co potrzebujesz po rozstaniu pobyć sama ze sobą. Powinien zrozumieć, a jak nie to już jego problem, a nie twój. @Kamis, zdrowia.

Ania faktycznie mile. Moze warto brac go pod uwage w przyszlosci. Teraz musisz jeszcze dojsc do ładu samej ze sobą. Kochana,skoro napisal ze za miesiac zadzwoni to odbierz,pogadaj..nie musisz od razu wchodzic w zwiazek z nim,ale moze bedzie warto sie poznac. Masz miesiac,zeby to sobie wszystko przemyslec. Ale oczywiscie jesli nie bedziesz na to gotowa,zeby go po prostu lepiej poznac to nie zmuszaj sie do niczego. Liczysz sie przede wszystkim Ty i to,zebys czula sie dobrze
Naprawde tu jakos cichutko ostatnio. Ja wczoraj bylam caaaly dzien na kursie,takze mam tylko jeden dzien weekendu..

Witaj w realnym świecie Kamis większość ludzi nie lubi, kiedy cały czas jest smutno komuś. Przyjdą pomogą, ale nie będą miesiącami przynosić Ci herbatki i husteczek, bo płaczesz. Wysłuchają, ale oczekują (i mają do tego prawo), że się pozbierasz. Zwłaszcza, że Ty bardzo mocno pozwoliłaś sobie sama na trwanie w smutku.

No, a poza tym, naprawdę oczekiwałaś, że skoro Ty jesteś chora, to oni solidarnie zostaną w domu?

Kamis, trzy osoby, które w moich oczach były moimi przyjaciółmi zmyły się po moim rozstaniu. Zaznaczam, że nie w momencie, kiedy zaczęli mieć dość mojego cierpienia, tylko na wstępie jak tylko się dowiedzieli, że mój związek się skończył. Tak zapobiegawczo. Był maj, było pięknie więc nie chcieli tracić czasu na kogoś kto płakał. Nie pomogli mi nawet odrobinę, mimo że na moją pomoc zawsze mogli liczyć. Jedynym wsparciem jakie otrzymałam, było wsparcie tu, w tym wątku. Z tego co pamiętam ty kiedyś chwaliłaś swoich znajomych/przyjaciół, że są pomocni, że możesz na nich liczyć. Z racji tego rozumiem, że nie zostawili cię jak moi mnie. Po prostu już długo tkwisz w swojej żałobie, a oni mają również swoje życie więc nie możesz wymagać bycia zawsze w ich centrum. Mają swoje obowiązki, mają też swoje rozrywki, ale nie oznacza to, że zapomnieli o twoim istnieniu. Jesteś dorosłą kobietą i nie czują obowiązku opiekowania się tobą jak dzieckiem, tym bardziej, że od rozstania już minęło trochę czasu.

Ja, jako osoba będąca tu od początku tego wątku coś wiem już na temat twojego brata ( że tak go nazwijmy, bo nie wiem czy on na określenie "brat" zasługuje). Niestety masz patologię w domu i tym bardziej ciężko ci pogodzić się z odejściem byłego, bo on był osobą dzięki, której byłaś od patologii daleko. Dla ciebie obecnie byłoby zbawieniem gdybyś się wyprowadziła z domu, ale nie możesz zawalić studiów, uciekać itp. To nie jest rozwiązanie. Nie ma szans, żebyś wynajęła gdzieś chociaż pokój?

Emczii,mnie niepokoi jedno..ze caly czas masz mysli samobojcze..cos sie dzieje i juz myslisz o samobojstwie. musisz koniecznie pomyslec o terapeucie,ktory sie toba zajmnie,a nie przyjmie na odpierdziel raz na kilka miesiecy. 
Zgadzam sie z Edyszka,nie zawalaj studiow. Wynajmij sobie jakis pokoj. Przeciez pracujesz. Masz ciezka sytuacje w domu,bylas zmuszona tam wrocic,przez to caly czas rozpamietujesz ze przy bylym mialas lepsze zycie. Ale teraz to zycie sie zmienilo,nie mysl wciaz o tym,ze kiedys bylo ci lepiej. Zrob w koncu cos co sprawi,ze teraz bedzie ci lepiej. Nie mysl od razu zeby ze soba skonczyc. Ty sie poddalas. A musisz zawalczyc o siebie. Nikt za ciebie tu nie podejmie zadnych decyzji,bo to twoje zycie. Ale ja bym na twoim miejscu podpytala na poczatek znajomych z uczelni,czy wiedza gdzie mozna wynajac pokoj. I wynies sie ze swojego toksycznego domu. A potem to chyba wiesz co zrobic,czyli znalezc terapeute ktory naprawde ci pomoze.

Wiesz co.Pamietam to jak dzis.Stalismy w kotlowni,Ja,moja ex i jej mama zmieszana cala sytuacja ktora wynikla z metliku jaki miala w glowie jej corka.Jej mama mnie uwielbiala i gdy uslyszalem od niej ze jest szczesliwa ze jej corka trafila na mnie bo wie ze sie nia zaopiekuje i ze jest bezpieczna.Nie myslala o tym ile mam w portfelu ale widziala to jak traktuje jej corke a to bylo najwazniejsze ale nie o tym chcialem napisac.Gdy tak stalismy powiedziala cos waznego co mam w glowie do dzis i czym bede sie kierowal w swoim zyciu w byciu w zwiazku czy wyborze partnerki.Powiedziala ''Ze pewne decyzje zostaja na cale zycie'' i gdy przyjdzie taki dzien ze moja ex do mnie napisze to od razu jej te slowa przypomne.Podjela decyzje i musi sie liczyc z konsekwencjami.Tak samo jest u Ciebie.Podjelas decyzje ktorej juz nie odwrocisz i musisz isc dalej.Przeszlosc zostaw za soba bo sie zagubisz.Musisz zyc na nowo bez tego co bylo.Wszystko co teraz posiadasz zaowocuje kiedys jak te studia.Nigdy sie nie poddawaj a uwierz mi ze za jakis czas bedziesz szczesliwa ze nic glupiego sobie nie zrobilas.Juz Ci pisalem o przeprowadzce bo to najlepsze wyjscie i odbudujesz sie na nowo.Odzyjesz i bedziesz taka sama piekna kobieta jak kiedys i zrob to bo kiedys znajdzie sie ktos kto zwariuje na twoim punkcie.Spraw by ludzie cieszyli sie na twoj widok a nie plakali bo zrobilas jakas glupote.Masz jedno zycie i rob tak bys niczego w nim nie zalowala.Masz zyc a nie pozostac wspomnieniem

Do was obu
adre kobitki jestescie i szkoda zycia na smutki.Ja tez mam w glowie przeszlosc ale w swoim zyciu juz tyle przezylem to powiedzialem sobie ze nie moge byc w czyims zyciu na sile.To co mialem zaplanowane z tamta zrobie z inna.
Uszka do gory ulozy sie i Tobie i Kamci i kazdej zagubionej duszyczce tutaj

Racja Szary,fajnie to ująłeś. Nie warto zrobic czegos glupiego przez kogos,kto nie jest w zaden sposob tego wart. Wiadomo,jest ciezko. Ja w moich poczatkowych postach tez czesto pisalam,ze boje sie kolejnego dnia i chcialabym sie po prostu nie obudzic. Ale teraz wiem,ze dobrze,ze nigdy nie zrobilam zadnej glupoty. Mi ktoras z dziewczyn zwrocila uwage,ze ja dosc czesto to powtarzalam. Ja rozumiem,ze jest czasem bardzo źle. Ja,mimo ze juz najgorsze za mna tez mam czasem jeszcze kryzysy i gorsze samopoczucie. Tez mam baaardzo niskie poczucie wartosci i niziutką samoocene. Czasem mam dni,ze nie moge na siebie patrzec. Ale z tym caly czas walcze,bo przez bylych (czy tez byłe) nie warto az tyle czasu cierpiec. Dla mnie najwazniejsze bylo podniesc sie z tego mimo bólu,mimo tego,ze byly mieszka w tym samym miescie co ja. Idealnie nie jest,ale jest dobrze,z tym ze ja wlozylam w to mnostwo pracy. Nie warto sie poddawac,a tym bardziej nie warto konczyc swego zycia bo z bylymi partnerami nam nie wyszlo. Tak jak pisze Szary,nie z tym to z kims innym,wartosciowszym. Nikt z nas nie wie,co jeszcze przed nami. I chociaz tez mam czasem mysli,ze juz mnie nic dobrego nie spotka,to staram sie je jak najszybciej odgonic i normalnie funkcjonowac. Emczii,masz niewiele ponad 20 lat,cale zycie przed toba. A ty je marnujesz na rozpaczanie za bylym facetem i za bylym zyciem. Pisalam juz,zajmij sie tym zyciem jakie masz teraz. Nie placz za tym co bylo,bo to juz nie wroci. Zrob cos,co poprawi jakosc zycia,ktore masz teraz. Tak jak tu radzimy,popytaj o jakis pokoj,zabierz kota i w droge. I to by bylo dla ciebie najlepsze.  A i Szary, tobie tez sie wszystko ulozy.

Kamis,ja z racji tego ze pracuje w przedszkolu,ubieralam juz choinke. Poki co za wiele przyjemnosci z tego nie mam,ale powiedzialam sobie,ze nie zmarnuje sobie moich ulubionych świąt przez bylego. Postaram sie nie rozmyslac o tym co bylo rok temu.

Ooo,czyli z pracą do przodu!super! Dobra wiadomosc na poczatek tygodnia
Ania,oczywiscie ze sie powoli zacznie ukladac. Samo to,ze juz potrafimy pozytywniej myslec to duzo. Bo pamietam,jak przed soba widzialam tylko wielkie nic. Ale przeciez musi w koncu zaczac sie ukladac. Zyjemy dalej,funkcjonujemy,jestesmy wsrod ludzi do ktorych czasem trzeba sie usmiechac. Ja musze duzo sie usmiechac bo pracuje z dziecmi wiec nie moglam chodzic smutna. Bedzie coraz lepiej I tez uwazam,ze bedziemy po tym mimo wszystko silniejsze,chociaz teraz moze nam sie to wydawac niemozliwe..

To przykre coombs
Święta święta , pomimo ,że zostało jeszcze duzo czasu ja juz powoli zajmuje sie zamówieniami  i przygotowaniami , ale tez nie takimi duzymi . Nie wiem dlaczego , ale pojawila mi sie nadzieje , że moze ex wyślę mi zyczenia , ale potem zdalam sobie sprawe , ze to w sumie i rtak nic nie zmieni wiec chyba lepiej zeby nie wysyłał.. wiem , wiem minelo duzo czasu nie moge juz biadolic , ale nie wyleczylam sie z niego ,i mimo ze minelo juz troszke czasu nadal jest to dla mnie swieze:/

Ciesze sie ze troszke Ci pomoglem i chociaz na chwilke bylas w innym swiecie i mysle ze w tym lepszym.To ze sie tutaj wygadywalas i powtarzalas to normalne i nikt nie ma prawa Ci tego zabronic bo kazdy z nas byl w takiej samej sytuacji i malymi kroczkami idziemy do przodu.Jeszcze bedziesz atrakcyjna kobieta w 100% bo doiero sie odbudowywujesz ale i taki moment przyjdzie ze znowu bedziesz petarda tak samo jak wszystkie Panie ze zlamanymi serduszkami tutaj.Wasz czas kiedys nadejdzie i dacie rade
Ja tez mam czasami przeblyski ale z drugiej strony sobie mysle ze lepiej teraz jak kiedys w przyszlosci.Uszka do gory Moje Panie.

Cos tu ostatnio cisza,spokoj..mam nadzieje,ze to dlatego,ze w miare dobrze sie czujecie Emczii,jak tam?

U mnie średnio... ostatnie parę dni ciężkie a od wczoraj leżę w łóżku przeziębiona..

Ja od dzisiaj jestem blogerką kulinarną postanowiłam wyjść z facebookowego fanpage'a i założyłam stronę internetową póki co dopiero w pieluchach i wpisy są aż 2, ale kolejne są już przygotowane do publikacji i mam nadzieję, że jakoś to się rozkręci

emczi, a czemu nie możesz wynająć pokoju gdzieś? To powinno być teraz Twoim priorytetem.

Dziewczyny, ja nie wiem czy dam radę się wyprowadzić, mieszkać z obcymi ludźmi, poradzić finansowo. Boje się - mimo tego, w poniedziałek dowiem się czy dostanę pracę, w przedszkolu, za dobre pieniądze więc jakby się udało to byłabym w niebie, bo nawet byłoby mnie stać na mieszkanie. Ale czy się uda to nie wiem...

Dzisiaj obudziłam się w świetnym humorze, zjadłam śniadanie, ale moja mama przeszła samą siebie - cały tydzień nie odzywała się do mnie, dzisiaj krzyczy na mnie, na każdym kroku, jak się zapytałam o coś 3 razy to nie odpowiedziała, a poźniej zaczęła krzyki, a ja już nie wytrzymałam i piszę to płacząc, nie mam siły do tego domu. Ona trzyma z moim bratem, z nim normalnie rozmawia i mimo że to on ani się nie uczy ani nie pracuje - całymi dniami leży i przegląda internet, to , mnie nzywa 'leniem' a dzisiaj mi powiedziała że nie jestem jej dzieckiem... bo powiedziałam jej że nigdy ze mną nie porozmawia jak z dzieckiem swoim a ona 'a Ty jesteś dzieckiem moim ?' także tak... Nie pisałam tego wcześniej ale ona i brat nie tolerują mojego kota, biją go... on się ich ciągle boi, ucieka jak ich widzi... i faktycznie wskoczy na stół czy parapet rozgrzebując kwiatki ale czy to powód żeby bezbronne zwierzę bić ? Ja go upominam ale wiecie jakie są koty...

Tak sobie myśle, że nawet jak z tym przedszkolem nie wypali to poszukam pracy gdziekolwiek, bo ja jednak chcę się usamodzielnić i nie prosić jej o każdy grosz, który i tak daje mi z łaską, bedzie czasami ciezko ale mam babcie która zawsze mi da jedzenie, czy poratuje groszem, a z mamą to ja na prawdę nie chcę mieć kontaktu... Wiecie, jak jej nie było przez pare dni bo była na szkoleniu to w domu był taki spokój, ja czułam się tak dobrze i swobodnie. Trzeba będzie zacisnąć zęby i się wynieść bo ja z nią oszaleje, a jak nie dam żywcem rady to czeka mnie tylko (albo aż) do zakończenia studiów, czyli 1,5 roku mieszkania z nią, ludzie mają gorsze warunki przecież...

Emczi, Ty jesteś od nich emocjonalnie uzależniona tak jak żona alkoholika. I dlatego nie chcesz się wyprowadzić, odejść, próbować mieszkać sama.
Trudna prawda, ale prawda.
Człowiek zdrowy w dobrej kondycji psychicznej uciekłby po tygodniu.
Zbieraj swoje rzeczy i szukaj pokoju. Co z tego, że będą tam obcy ludzie? Serio bardziej boisz się obcych niż tego, co się dzieje w Twoim domu?
Kobieto no! Bo nóż się w kieszeni otwiera kiedy myślę o tym, jak bardzo nie potrafisz zawalczyć o swoje życie.

To ze jestes DDA nie przekresla twoich szans na normalne zycie. Masz swiadomosc problemu,chodzisz do terapeuty,mozesz tam o tym rowniez wspomniec. Emczii,na poczatek wyprowadzka. Potem praca nad sobą. Tylko Ty sama mozesz zrobic porzadek ze swoim zyciem. I nie tlumacz tego ze sie nie wyprowadzasz z domu tym,ze jestes DDA..wlasnie dlatego powinnas sie wyprowadzic najpredzej jak to mozliwe.

Emczii szczerze jak czytam to co piszesz o swojej rodzinie to sie poplakalam.. serio nie rozumiem jak mozna byc takimi ludzmi, taka matka.. ja juz pomine bicie kota choc tez tego nie pochwalam bo kocham zwierzeta bardziej niz ludzi.. prosze cie uciekaj stamtad bo nie daj boze stanie sie cos zlego.. nie wiem czy pisalam juz ale co z twoim ojcem? Mieszka z wami?  Mieszkanie z obcymi ludzmi nie jest zle , wiem co pisze bo sama sie wprowadzilam do obcych dziewczyn , z ktora mam kontakt do dzis choc sie wyprowadzila. Nie boj sie tego zaryzykuj bo choc sie nie znamy martwie sie o ciebie i uwierz gdybym miala wolny pokoj sciagnela bym cie do siebie z kotkiem choc sama mam juz 1 i pomoglabym ci znalezc prace.. zrob cos  z tym.

A u mnie? Hmm wczoraj poleglam psychicznie , wiem ze po takim czasie juz nie powinnam ale jednak. Wczoraj plakalam caly wieczor jak sobie tylko pomyslalam ze ex pewnie juz ma nowa i ja zaprosi na sylwestra do swoich znajomych jak mnie 7 lat temu.. boli.. dzis juz jestem spokojniejsza , pozalatwialam sprawy na miescie i sie relaksuje. Staram sie nie jyslec bo serio zwariuue.

Masz racje kamcia mam go jeszcze w znajomych na fb , ale z wyłączonym czatem wiec nie widzimy siebie nazwzajem , on nic nie dodaje nie był zwolennikiem fb więc luz. Szczerze nie myśle wstawiając zdjęcie czy coś , że on to widzi serio teraz mi to podsunęłaś . Nr tel też mam .
Wczoraj był u mnie jego drugi kumpel u mnie na kawie , uparcie twierdził , że nic nie wiedzial o naszym zerwaniu , ale nie bardzo w to wierze. Zastanawiam sie czy nie pourywac z jego kumplami kontaktu , są spoko , ale mam nadzieje ze to bedzie taka wymuszona znajomosc, Nie wiem jak mam go puscic kamcia , w moich poprzednich rozstaniach to przychodzilo samo , ale tutajk jest masakra . Nie wiem co robic .

@Kamis, cierpienie po rozstaniu, to sprawa naturalna. Czasem i po roku bywa ciężko. Z tym, że jak to kiedyś @Qaqa ujęła, ciężko pod innym względem, ciężko w inny sposób. Przeżyłaś z byłym spory kawałek życia więc wiadomo, że rozstanie boli, ale... problem polega na tym, że ty nie cierpisz PO ROZSTANIU, tylko dlatego, że ON NIE WRACA. Różnica jest ogromna. Masz go dalej w znajomych na fb, masz jego numer itp. Niby tylko fb, niby tylko numer... ale z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że też na początku ( chyba przez pierwsze dwa miesiące, jeśli się nie mylę) nie byłam w stanie usunąć exa ze znajomych na fb, mimo że mi to radzono. Dlaczego? Dlatego, że miałam nadzieję, że się do mnie odezwie... Gdzieś z tyłu głowy była myśl, że jeśli będzie chciał do mnie napisać i zobaczy, że wyrzuciłam go z fb, to zrezygnuje z tego pomysłu, bo pomyśli, że ja tego nie chcę, a przecież chciałam i to jaaaaak chciałam. Dopiero jak go usunęłam, to domknęłam pewne drzwi oczekiwania na odezwanie się jaśnie pana exa. Mam wrażenie, że ty czekasz dalej, tak jakby to była przerwa w związku. Coś w rodzaju, że niby wiesz, że się rozstaliście, ale to do ciebie nie dotarło.