Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Co byście czuły, myślały, co byście zrobiły ma moim miejscu? Mam wrażenie, że zareagowałem w złości... Sprawa dotyczy "Larwy".
Wyobraźcie sobie związek. Taki jak mój, dawny. Na początku ok. Ale jakoś napawała zwątpieniem różnica wieku. Prawie 10 lat. No... tak, zrobiła coś, co jedynie potwierdziło me obawy.
Ale trzeba dać szansę. Dałem... Bywało różnie, różnica wieku dawała o sobie znać. Ale było.. ciepło. I różnie bywało.
Pochodziliśmy z różnych domów, środowisk. Znajomość rozwijała się... Zostaliśmy parą, związkiem. Rozumieliśmy się dobrze. Kochałem ją. Naprawdę kochałem.
Wszystko było ok do momentu mego wyjazdu na staż. Praca po 12-15 godzin. Ale perspektywy dobre. Przed wyjazdem mówiła "kocham", pisała, dzwoniła. Miała jeden feler - bujną wyobraźnię. Zarzucała mi zdrady, ale to była g... prawda.
Po powrocie zmiana. Zimna jak lód. Dziwne.
Po miesiącach potraktowała mnie jak gówno. Miałem swoje święto, mały sukces. A ona? Olała to całkowicie, ba, potraktowała mnie w tym dniu ka zwykłe gówno. Zabolało mnie to. I sam zacząłem się zastanawiać nad sensem tego związku. Bo jak takie coś potrafi odwalić, to co będzie potem? Nie wiem, ale jakoś nie potrafiłem się do niej przekonać. Wiem, może wyolbrzymiłem.
Ale wydarzenia późniejsze... dobijały mnie zupełnie. Po czasie dowiedziałem się, że mówiąc mi "kocham" wciąż kochała i tęskniła za swym exem... i że on wciąż był dla niej najważniejszy. Wyszły i inne rzeczy. I jedyne, co chciałem wtedy zrobić.. to wiać. Bolało.
Zatrzymywała mnie, obiecywała. Nie wierzyłem jej.
Była sytuacja, gdy jej potrzebowałem. Była jedna sytuacja, z która sobie nie radziłem. Zgłosiłem się na terapię. Olała mnie. Miałem radzić sobie sam.
Dałem sobie z nią spokój. Ona zaś... zaczęła mnie traktować, jak zwykłe gówno. Szmacenie, pomiatanie, oskarżenia. I co dziwne... chciała uwagi, zainteresowania, wsparcia w swych sprawach.
Ogólnie potraktowała mnie jak gówno. Mniejsza o szczegóły.
Rozstaliśmy się.
Ja sobie poradziłem na terapii, trwała rok.
Przez rok widziałem ją kilka razy, nie zapytała co u mnie, jak się czuję. Nic. Wciąż tylko "ja, ja, ja"...
Po roku coś się w niej zmieniło. Nagle. Raz wracając z ostatniego spotkania na terapii spotkałem ją. Rzuciłem tylko "hej", chłodne, bo na tyle było mnie jedynie stać.. A ona.. miękkie, łzawe "cześć"... Po kilku dniach odezwała się esem, anonimowo. Miesiąc anonimowych esów. Wkurzyła mnie. Powiedziałem co myślę. Znów obraza... mogła zajść, zadzwonić, napisać, a wybrała sposób najgłupszy. Zapytałem ją, dlaczego się odezwała. Odpisała, że chciała się dowiedzieć co u mnie. Odparłem - "po roku obojętności i milczenia"? Potem wywaliłem, co myślałem...
Kochałem ją.
Nie wiem, czy nie za ostro ją potraktowałem...

No wiec... takze tego... ostatnia godzine siedzialam i wyłam. Glupie baby

No i wyj ile tylko potrzebujesz. Wyj, płacz, krzycz, rób to, co Ci w tym momencie pomoże. Ale zrób sobie deadline, żeby nie wyć tak przez trzy miesiące

Dziękuję emczii za te słowa , wiem , że byłaś w mega dole , a ja strasznie ci kibicowałam i kibicuje nadal i cieszę się , że u ciebie juz w miare ok .
Feniks wybacz ja sie nie odniose do twojego posta . ok napisałes/ napisałaś co o tym myslisz i ja to sznauje i przyjęłam do wiadomości jednak mam prawo się z tym nie zgodzić .

DZiś w sumie nie wiem jak się czuję ,  myślę ciągle , ale juz nie płacze, staram się wszystko poukładać w głowie i przypominać sobie jego wady i powód , dla ktpotego go zostawiłam a nie to jak było dobrze i jakos funkcjonuje . Czasu nie cofnę niestety moge tak jak piszę emczii zaakceptować to i żyć dalej bo nic innego mi nie pozostało. Dziś spędzam wieczór kulturalnie   filharmonia .. lubie takie klimaty , mam nadzieje ze bedzie dobrze. W piątek pierwszy raz od 2 miesiecy wychodzę na miasto z wspolokatorkami i boje sie tego strasznie . Zapowiedzialam ze idziemy w misjca gdzie wiem ze go nie bedzie , a jak go spotkam wracam do domu , ale mam nadzieje ze do tego nie dojdzie . ok moglabym byc z nim w jednym pomieszczeniu i pokazywac ze mnie to nie ruysza , ale nie jestem gotowa bo wiem ze jak wroce do domu znow sie rozpadne . Lepiej unikac

Hmm... ja czasami za nią tęsknię. Ale czy chciałbym wrócić? I tak, i nie. Tak... bo były dni dobre. A nie... bo dobijały mnie jej jazdy. Kurde, nic nie jest takie jednoznaczne.
Loka, to nie tak, że nic nie zmieni przeszłości. Każdy się zmienia. A to, że się od niej oddaliłem.. ja nazywam to "wypalaniem", boli to to jak cholera. Wyrzucam wszystko z siebie. Ale czasami tęsknię...

Oczywiście feniks masz do tego prawo   Po prsotu sądziłąm , że nie pozowli mi odejsć po tylu latach i będie walczył , no ale się pomyliłam

Otóż to. Od siebie dodam tylko jeszcze to, że ex Kamis pewnie wcale  nie zapomnial jej imienia, nie spalił jej zdjec ani nie wykonał zadnych innych dramatycznych gestow o ktore ona teraz go posadza. On zwyczajnie...zamknal ten rozdzial i robi swoje. Gdyby spotkal Kamis na ulicy to niewykluczone ze bylby w stanie zaprosic ja nawet na kawe, zwyczajna kawe na luzie na jaka zaprasza sie znajomych co do ktorych ma sie jakies tam pozytywne badz neutralne emocje.
Im predzej wiec Kamis zrozumiesz ze on nie robi nic przeciw Tobie ani na zlosc Tobie tylko zwyczajnie sobie zyje, bawi sie, poznaje ludzi tym szybciej moze sama przestaniesz  stawiac oltarzyk tej znajomosci, ktora Ty sama zakonczylas a jemu to zakonczenie najwyrazniej pasowalo.

Macie rację dziewczyny trudno jest mi zaakceptować bo nadal za nim tęsknie i mam nadzieje , ale nie wiem jak mam sie jej pozbyc. Staram się akceptować to co się stało i żyć jak najlepiej potrafie, ale nie umiem kontrolować swoich myśli / W piątek udaję sie do fryzjera i zmieniam image mam nadzieje ze poprawi mi to humor .
Magdaleno nie wiem co ci poradzić bo sama jestem w dupie ,  ale uważam , że jesteś jeszcze w szoku porozstaniwym i go próbujesz nadal idealizować i usprawiedliwiac.  Koleś był agresywny , to była kwestia czasu kiedy uderzyłby ciebie i wydaje mi się , że dobrze o tym wiesz.

Kamcia ma rację , jeśli będzie ci źle pisz do nas zawsze postaramy się doradzić i wesprzeć .

O wlasnie,aLeja ma racje,wszyztko jest kwestia wycwiczenia. Kamis,ty caly czas patrzysz i widzisz tylko to ze kiedys bylas z nim i bylo wam dobrze,raz lepiej,raz gorzej..i w ogole nie widzisz,ze przez te wszystkie miesiace ty sobie normalnie zyjesz,funkcjonujesz. Zyjesz tylko na zasadzie "co by bylo,gdyby"..gdybys go nie zostawila,gdybyscie jednak sie zeszli..ale sma chyba gleboko w glowie wiesz ze to co bylo nie wroci..przykre ale prawdziwe..zajmij sie w koncu soba,zajmij sie swoim zyciem tu i teraz,bez niego..za bardzo zyjesz i przeszloscia,i nadzieja ze to sie da odbudowac. Ale postaw sobie pytanie:czy po tym wszystkim potrafilabys byc z tym czlowiekiem? Potrafilabys mu zaufac?raczej wątpliwe..twoje zycie teraz sie zmienilo,ale przeciez zle nie jest. Co ci daje,ze siedzisz i rozmyslasz wciaz o nim?nic,tylko tyle ze cierpisz niepotrzebnie..jestes mloda,wartosciowa..zycie idzie dalej i ty tez idz dalej,nie tkwij w miejscu,nie mysl o tym ze on chodzi do klubu i zagaduje laski,nie mysl o tym,ze on robi to czy tamto..on juz nie jest czescia twojego zycia i pora chyba to zaczac akceptowac. Mi sie to udalo,mam juz za soba etap smutku w ktorym wylam prawie calymi dniami przez chyba tydzien..i teraz mimo ze jeszcze jak o tym mysle jest mi zal,ze to tak sie skonczylo bo wiadomo ze kochalam,to juz sie pogodzilam z tym rozstaniem i ide dalej..i zacznij walczyc o to,zeby i tobie sie to udalo

Loka... Kurde.. tęsknię za nią...jak cholera. Wyrywa mnie. Teraz ja mam swój listopad.
Nie wiem, może się uniosłem, za bardzo. Za szybko.... Ale nie wiem, czy ma znaczenie to, kiedy miała te swe tęsknoty za byłym... te łajanie mnie za byle gówno...różnie bywa...
Ale czy to ma znaczenie, kiedy za ex tęskniła? Jak to się wydało, mówiła, bym pomyślał, jak będzie z nami za 5 lat...kajała się, przepraszała. Ale ja jej nie wierzyłem...zabolało mnie nie to, że to zrobiła, ale to, że do takich rzeczy była zdolna... Nie wiem, nie ufałem jej. Ale kochałem.

Ja mam antydepresant. Film, alko, spacer i ciacho. Działa.

A to, że jej nie ufałem... Lady, po czymś takim to wszystko zdechło. Ty byś zaufała, gdybyś miała to, co ja?

"Takich rozmiarów"...? Tzn?

Ale ja tak robiłem... Nie pasowało mi to, to mówiłem wprost. Ja się nie pierdzielę... Tylko za dużo tego było, tak nagle, jakby ktoś zwalił na mnie 10 ton....

Kamis na pocieszenie napisze Ci ze podobno zmiana image'u kobiety a konkretnie wlasnie fryzury oznacza zmiane w jej zyciu, jakis nowy etap ...wiec kto wie moze to dobry omen 
Edit: a co do nieumiejetnosci kontroli mysli. Mysle ze zrodlem tego moze byc to z czym ja sie tez nie raz borykam a mianowicie zalozenie ze jesli cos bylo tak wazne i trwale dla mnie to musialo byc tez takie dla tej drugiej osoby. Niestety wcale tak byc nie musi. Niby mowimy o tym samym ale to cos pod ta sama nazwa wcale nie musi dla dwoch osob oznaczac tego samego. Glupi przyklad przyjazni. Jeden uwaza ze to staly czesty kontakt i wsparcie a inny ze wystarczy pogadac od czasu do czasu o konkretach tylko. Tak moze byc tez z 7 letnim zwiazkiem. Dla Ciebie to otwarta wciaz sprawa ktora nie ma.prawa sie tak ot zakonczyc a.dla niego to moze byc wazny ale juz zamkniety etap w zyciu.

Dzięki Feniks miałam dzis znow koszmar z ex w roli głównej , dodatkowo pojawiło sie w nim imie dziewczyny , ktorej oboje nie znamy raczej wiec czekam tylko na wspaniałą nowinę , że ma nową dziewczynę o tym imieniu . Będę mogła ofcjalnie nazwać się jasnowidzem  bo takie przypadki juz mialam . Obudziłam sie w środku nocy cała mokra ( bez skojarzeń ) . Staram się kontrolować myśli , zajmować głowę , być w towarzystwie , nie pomaga , wariuje . Już nawet mnie ten fryzjer jutrzejszy nie cieszy , a świadomość , że wychodzę w weekend po raz pierwszy na miasto po 2 miesiacach mnie szczerze mówiąc przeraża. Mówię sobie co rna , że tak jest lepiej , że nic by się nie zmieniło , a nawet pewnie byłoby gorzej , ale jakos nie pomaga. Dziś mam pójść do kina z przyjaciółką może to mi pomoże. A jak u was? Przepraszam , że non stop moje posty są tak mało optymistyczne i w waszym mniemamniu mogę robić z siebie ofiarę tym bardziej , że to ja go zostawiłam , ale jest mi ciężko  niestety /

Już tak myślałam , że wynika to z zerowego poczucia wlasnej wartości

Lady, ja też tak myślałem, że jest coś nie tak. Na początku pytałem ją, jak dawno się rozstała z tamtym. Powiedziała, że dawno. Ale okazało się, że na miesiąc jak się poznaliśmy... Kłamstwa od początku. I te manipulacje. Ja się nie chrzanię, walę co myślę i czuję. Jak urządziła mi schizę i olała moje święto i sukces, powiedziałem, że w tej formie to prowadzi donikąd... Ja mam w d... gdy ktoś mnie rani.
Może tęsknię, idealizuję tamten czas, ale kochałem ją...
Kamis, jeśli poczucie własnej wartości masz zerowe, to nie wina exa. Zastanów się, skąd się to bierze... może z dzieciństwa, wydarzeń? Psycholog byłby wskazany. Inaczej ryzyko powtórki złego wyboru i porzucenia będzie spore... Nie popełniaj mego błędu i nie myśl, że ze wszystkim poradzisz sobie sama... szukaj pomocy. Prośba o pomoc to nic złego.

Kochana gdybym ja Ci opowiedzial jak moje zycie wygladalo 2 miesiace temu to bys sie za glowe zlapala.Musisz wierzyc ze wszystko sie ulozy.Ja nadal mam niepena sytuacje ale tylko nadzieja mnie podtrzymuje ze z tego wyjde i rece podniose z radosci.

Witam wszystkich i na wstępie wspieram z całego serca. Dalej tutaj przychodzę i czytam jak się czujecie. I stwierdzam, że to wszystko normalne. A nawet są jakieś kroki do przodu. Zgadzam się z Edyszka w kwestii psychologa. Jeżeli jest wam źle, nie czujecie zrozumienia, potrzebujecie spojrzenia z innej perspektywy polecam wybrać się na taką wizytę. Chociaż jeden raz. Pamiętam jak rok temu właśnie jedna wizyta mi wystarczyła by ruszyć do przodu. Mały kroczek, ale z czasem zamienił się w ogromny ruch, który wywrócił moje życie o 180 stopni. I rzeczywiście warto sobie zrobić deadline cierpienia ale życia w zawieszeniu (to chyba bardziej trafne określenie - bo właśnie tak teraz za pewne żyjecie). Deadline ustalcie jak zauważycie, że zaczynają Was interesować inne tematy niż ex. Ja po wizycie u Pani psycholog dostałam zalecenie aby przez jeszcze miesiąc wyć do poduszki ile fabryka dała, ale potem już się od tego odciąć i tym razem naprawdę zacząć myśleć o sobie.
A swoją drogą piszcie też jak najwięcej. Ja ostatnio przypadkowo trafiłam na swojego bloga, którego założyłam tylko po to by wylać wszystkie emocje. O dziwo nie czuję się zażenowana czytając go, myślę że większość z Was mogłaby się podpisać pod tymi postami. I wiecie co? Z perspektywy czasu i po przeczytaniu tego, co czułam rok wcześniej jestem z siebie dumna. Dałam radę, a teraz jestem szczęśliwa. Też będziecie. Gwarantuję Trzeba tylko dać czasowi czas, a sobie dużo wyrozumiałości. Jesteście najważniejsze/najważniejsi. I jeszcze jedno - analiza nic nie daje. Było nie wróci i tak jak w przypadku Coombsa - zapewniam, nie masz za co sie obwiniać i myśleć czy źle się zachowałeś. Jeżeli tak zrobiłeś, to tak czułeś że należy zrobić a ja na pewno nie widzę w tym zachowaniu niczego niestosownego. Tak więc ściskam Was mocno

Kamis - dla mnie też pierwsze wyjścia z domu w jakieś miejsca, gdzie mogłam go spotkać to była masakra. Ale z każdym razem jest lepiej. Ja uważam, że trzeba to zrobić jak najszybciej. Wtedy jest lżej.
W poniedziałek jechałam do znajomego, trasa znajoma, obok domu byłego. Było ciężko, ale przeżyłam.

Coombsiku, tak, idealizujesz ale to normalne. Dasz radę! spróbuj już o tym nie mysleć i iść do przodu. Przeszłość to przeszłość.

Dzięki Edyszka , staram się stosowac do tego co pisecie i nie odbierac wszystkiego jak atak .

Dziś zajdą pewne zmiany w moim życiu .. zmiana fryzury , diametralna tak myślę i po raz pierwszy od 2 miesiecy wyjdę do ludzi .  Boje się strasznie . Na początek wyjdę w miejsce gdzie on nie chodzi , choc przyjaciólka chce isc do tamtego pamietnego klubu żebym sie przełamała, nie pojde tam , nikt mnie tam nie zaciagnie , najwyzej wroce do domu .  Powinnam moze chodzic w te miejsca zeby się przywyczaic , ale uwazam , że tod la mnie za wczesnie . Nie chce tam isc i siedziec jak na szpilkach ze zaraz przyjdzie .  Mam nadzieje ze to bedzie dobry dzien .

Cześć wszystkim:)

Ja dzisiaj pierwszy raz zostaje sama na weekend, zawsze jeździłam do domu, tym razem stwierdziłam, że zostaje. Trochę się boję jak to będzie, mam dużo roboty związanej z poprawkami pracy, swoją drogą mój promotor wczoraj na spotkaniu zrobił ze mnie totalną idiotkę, stwierdził że sobie nie radzę z tematem -popłakałam się jak wyszłam, straszny z niego dupek...:/

Myślałam żeby może pójść do kina, zobaczę czy się odważę

Generalnie u mnie różnie, raz lepiej, raz gorzej. Tęsknota nadal jest, co zrobić....

Trzymajcie się wszyscy ciepło!

Lista jest po równo...jak na złość.
Ale chodziło mi o co innego z pytaniem o "przeszłość". Chodziło mi, o to, że gdy wyszły na jaw jej tęsknoty za exem, dylematy itd... argumentowała tak, widząc że się oddalam przez to, że tamte wydarzenia to "przeszłość", te tęsknoty itd. Że to było, a teraz jest teraz. I bym pomyślał o tym jak będzie za 5-10 lat...  Ale jak? Olała mnie, ktoś inny był dla niej ważniejszy.. Powiedziałem jej, że była ze mna z wygody... Bolało mnie to. Nie wierzyłem jej, nie ufałem.

Kamis a co będziesz robiła z włosami ? Ja tez myśle o grzywce ale póki co nie moge sie odważyć.
A ja dzisiaj mam gorszy dzień troszeczkę ale to przez kobiece dni pewnie, czuje taka zlosc na niego... no właśnie, na osobę której juz w moim życiu nie ma i nie powinnam zaprzątać sobie nią głowy, probuje te myśli zwalczyć ale jest cieżko, do tego ta pogoda, nie wiem jak u Was ale u mnie szaro, buro i ponuro a do tego leje.
Dzisiaj tez z tego całego wkurzenia w głowie mam tylko jedno pytanie: kiedy to do jasnej cholery minie ? Bo tak jak wczoraj pisałam juz mnie to meczy...
Życzę Wam miłego piątkowego wieczoru, ja mam zajęcia do 19 a pózniej spotkanie pracownicze także przynajmniej czymś zajmę głowę

Emczii też się zastanawiam kiedy to wszystko minie, chociaż u mnie to jeszcze wcześnie, nie minęły nawet 3 miesiące. Kiedyś chyba minie nie ?:)

Kamis trzymam kciuki za dzisiaj:) Zmiana fryzury poprawi Ci humor na bank:)

Ja się dzisiaj odezwałam do przyjaciółki z którą nie miałam rok kontaktu, wstępnie jesteśmy umówione na przyszły weekend, cieszę się bo kompletnie zdziczałam jesli chodzi o kontakty z ludźmi, muszę zacząć robić coś dla siebie i spróbować odżyć po tym wszystkim. Potrzebuję tego.

Aniu jestem dumna ))

Hej wszystkim jak mija weekend ? Kamis jak tam było wczoraj ?  daj znać;) Ja siedzę sama od wczoraj, ale jakoś się trzymam, nie było płaczu więc na razie jest ok (zobaczymy jak długo ) najgorzej jest tylko jak się kładę wieczorem spać i wtedy mam w głowie tyle wspomnień, ale no co zrobić staram się jakoś z tym żyć.

miserablegirl dobrze, że chodzisz do psychologa, ale spróbuj się naprawdę otworzyć, to Ci pomoże. Z tym kontaktem koleżeńskim to nie jest dobry pomysł tak myślę, niby mówisz, że relacje koleżeńskie, ale widzisz, że Twój nastrój zależy ciągle od niego.. no nie na tym polegają takie relacje, że jedna osoba czeka na wiadomość a jak ta druga się nie odzywa to jest dolina i smutek. Nie pomagasz sobie..
Trzymaj się tam i bądź silna!

No mówiłam, że będzie lepiej:) oby tak zostało

hej hej
Kamis, super że wyszłaś i super że nowa fryzura Ci służy
Ja wczoraj byłam w kinie, póżniej na kolacji a później jeszcze w świetnej knajpce z koleżankami. Było spoko, ale poźniej oczywiście musiałam mieć te pieprzone wspomnienia i tęsknoty. Wkurza mnie to że mimo iż wychodzę, to nie czuje się po tym lepiej, na prawdę ja się trochę zmuszam do tych wyjść ale idę z pozytywnym nastawienie i co... d*pa. Dzisiaj po raz pierwszy od chyba dwóch miesięcy albo 1,5 miesiąca się rozryczałam, bo pokłóciłam się z mamą i nie wytrzymałam. Zaczęły do mnie wracać okropne myśli... nawet nie będę ich tutaj pisać. podniosę się, powiedziałam już sobie że dzisiaj popłacze a jutro ogarnięcie. Męczę się dziewczyny, czasami myśę że się poddam, bo to ciągle wraca, czasami tak cholernie i natarczywie. Wybaczcie moje smęty, musiałam się wygadać tutaj, nie potrafię już rozmawiać z nikim o tym, tylko to forum mi zostało.
https://www.youtube.com/watch?v=H9JppgiNuVs ja dzisiaj adekwatnie do nastroju...

Dokladnie Emczii,wazna jest twoja postawa. Najwazniejsze ze powiedzialas sobie,ze chcesz sie w koncu pozbierac..ta postawa pomoze ci w koncu zaczac sie z tego podnosic. A ze jeszcze ci ciezko..ja juz sie mialam calkiem dobrze,a od kilku dni jakis spadek formy..tez z tym walcze,ale tez w mojej glowie kłębią sie rozne czarne mysli..probuje je wypędzac,nawet powiedzialam o tym mojej siostrze i uslyszalam od niej,ze ja juz za bardzo sie tym nakręcam..nie musze chyba mowic,jak sie poczulam..jak wariatka ktora sie nad soba użala..nie wiem czy siostra chciala mi tym dac kopa czy co,ale czuje sie przez nią gorzej..ale coz,idziemy do przodu. Juz dluga i trudna droga za nami. A ile jeszcze przed nami? Tego to raczej nikt nie wie..ale dajemy rade. Tak jak nowi Edyszka,w koncu zaczniesz po takich wyjsciach czuc sie po prostu dobrze i tak widac u ciebie duze postępy. A gdy jest potrzeba,zeby sobie poplakac to trzeba plakac i nie dusic tego w sobie..