Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

miserablegirl - pierwsze co w tym momencie absolutnie musisz zrobić to urwać z nim kontakt. Nie ma powrotów. Zaraz zostaniesz dla niego zabawką do seksu i przytulanek, a jestem przekonana, że on i tak do Ciebie na stałe nie wróci.
Powiedz mu ostatecznie koniec, zablokuj kontakt i zacznij terapię i życie po rozstaniu. Nie ma innej opcji.

Normalnie nóż mi się w kieszeni otwiera jak widzę kobiety, które pozwalają facetom na taką zabawę sobą... Może wrócę, może nie wrócę, może będę, może nie będę... Jak facet mówi, że może będzie, to trzeba z tej relacji uciekać i to tak szybko jak tylko się da, bo jest 100% pewności, że nie będzie nic poza seksem.

Ale to sie latwo mowi ze trzeba uciekac. W gre wchodzi czyjes zycie i osoba ktora sie kocha. Wtedy nie patrzy sie na to " o cholera ten moj facet (czy kobieta) sie mna bawi,musze zerwac"..tego sie nie widzi,czy raczej nie chce sie widziec. Facet jej powiedzial ze moga sie przyjaznic ale gdy sie widzieli zachowywal sie niekoniecznie jak przyjaciel..ja do przyjaciela sie nie tule i nie trzymam go za ręce. Wiec dziewczyna miala prawo myslec ze on nadal chce z nia byc. Inna sprawa ze on powiedzial ze kogos poznal ale spotyka sie z nia jak z kolezanka..ja nie wiem co bym z tym zrobila,ale raczej bym nie byla zbyt łaskawa,bo skoro facet mowi ze kogos poznal i od razu zwiazek zaczyna sie psuc,znaczy ze nie mysli o tej "kolezance" czysto platonicznie. Facet dziwny i jakis niestabilny..sam nie wie o co mu chodzi. I Szary dobrze mowi-po takiej akcji zwiazek i tak juz nie bedzie taki sam. Uraz zostanie i taki zwiazek i tak nie ma przyszlosci..

Dziękuję Wam za odzew i słowa wsparcia. Czuję, że mnie rozumiecie, w przeciwieństwie do znajomych, których najlepszą radą są słowa: ,,ogarnij się"... Jeśli chodzi o tą dziewczynę, poznał ją tydzień po Naszym rozstaniu, z jego wersji, spotkali się dwa razy (mieli spotkać trzeci, ale zerwał z Nią kontakt wtedy po Naszej rozmowie), a dowiedziałam się o tym bo zapytałam czy kogoś poznał. Wtedy się przyznał, powiedział że na razie dobrze się im rozmawia. Mój były jest dobrą osobą, żaden z niego typ skurwiela. Nigdy też nie wykorzystałby mnie do seksu. Wiem, że on też bardzo przeżywa to rozstanie, choć nie zawsze potrafi to okazać i się do tego przyznać. Wiem, że nadal coś do mnie czuje, ale nie wierzy już że może Nam się udać wszystko naprawić. Popełniłam w tym związku wiele błędów, wiecie, byłam młoda, głupia, teraz już młoda nie jestem, ale głupia zostałam Zdaje sobie ze wszystkiego sprawę, przeprosiłam i biję się w pierś, przepraszałam tysiąc razy, ale uważam, że jesteśmy tylko ludźmi i to normalne, że popełniamy błędy. On też święty nie był i kilka razy bardzo mnie zawiódł, ale ja potrafiłam wybaczyć, on już nie...

Caly czas winisz siebie i ze to przez Ciebie zwiazek sie rozpadl. To powiedz mi dlaczego gdy w twoich oczach miedzy wami bylo zle to przymykalas oko bo zalezalo ci na nim a gdy role sie odwrocily to on nawet pogadac nie mogl. Znalazl sobie kolezanke ale do czego bo nie rozumiem. Skoro ma problem ze soba to ty jestes numer jeden gdzie powinnien sie zglosic a tego nie zrobil. Wiem ze ci ciezko i marzysz by wrocil.Ja tez mam mala zalobe bo zwiazek mi sie rozpadl tak jak wielu tutaj i kazdy z nas chcialby cofnac czas ale stalo sie tak nie inaczej i trzeba zyc dalej. Stojac w miejscu twoje zycie tez stoi w miejscu. Zycze Ci by wszystko ci sie ulozylo i bys wyzdrowiala jak najszybciej.

Fakt,rodzina jest w tym czasie potrzebna. Ja gdyby nie np moja mama to bym chyba umarla z glodu bo nic nie jadlam..chociaz nie zawsze bylo super bo ktoregos razu uslyszalam od mijej siostry ze przesadzam bo bylam z nim tylko pol roku i juz minely dwa tygodnie (chyba po takim czasie to uslyszalam,nie pamietam) a ja dalej rycze..nie musze mowic ze mnie tym dobila..

Miserablegirl..jest dobry i nie jest typem skurwiela mowisz..hmm..tez tak idealizowalam bylego..Szary ma racje. Jak on zrobil blad to ty od razu mu wybaczalas i bylo ok,a ty jak cos zrobilas zle to on zaraz sobie znalazl kolezanke..
I gdyby przezywal rozstanie i cośby nadal czul to byscie nadal byli razem..

Miserable weź Ty olej jego i pracuj nad swoim własnym poczuciem wartości. Bo leży i płacze. Jeżeli chcesz kiedykolwiek jeszcze stworzyć wartościowy związek to musisz w sobie wypracować to, że nie jesteś niczemu winna. W związku masz być sobą. Jeżeli ktoś tego nie akceptuje, to mu krzyżyk na drogą i kop w tyłek.
I sorry, ale dalej jesteś młoda. Życie przed Tobą, wszystko możesz jeszcze zmienić. Nie ma co tracić czasu na idiotę. Czy wykorzysta, czy nie wykorzysta, on Ciebie już nie chce! Albo przyjmiesz to do wiadomości i zaczniesz żyć swoim życiem (a do tego potrzebujesz się od niego odciąć chociaż na kilka miesięcy), albo będziesz dalej przepraszać i skamleć jak szczeniak o okruchy miłości i uwagi z pańskiego stołu. A on raz da, raz nie da, a Ty będziesz tak się huśtać w nastrojach.

Sorry za brutalność, ale ja po głowie nie głaskam Dla mnie pierwszą zasadą każdego rozstania jest całkowite odcięcie się od osoby, która sprawia, że cierpimy. Nawet jeżeli ten kontakt się potem nawiąże znowu z dobrym skutkiem, to jednak na początku trzeba się odciąć, trzeba być samemu, trzeba sobie poradzić. Dopiero jak sama staniesz na nogi możesz próbować zbudować z nim przyjaźń.

Swoją drogą 8 miesięcy po rozstaniu stwierdzam "o matko, jak ja mogłam tak marudzić, mam teraz o niebo lepiej niż miałam w tamtym związku". I życzę każdemu i każdej z Was, żebyście za rok mogli powiedzieć to samo.

Hej dziewczynki i chłopaczki Nadrobiłam zaległości w treści wątku więc po kolei, @Kamis, nie jest ci potrzebna praca na weekend tylko psycholog. Pisałaś, że się do niego wybierzesz więc pora zrobić, to co miałaś zamiar. @Ania, no i stało się, to czego się obawiałam i z jakiego powodu mówiłam ci, żebyś ex zablokowała. Odezwał się... Swoim odezwaniem zburzył ci wszystko, to co do tej pory zbudowałaś. Twoja głowa zmieniła tok myślenia. Chcesz mu coś udowodnić tą obroną, tak jakbyś chciała pokazać mu coś. Zastanawiasz się po co on się do ciebie odezwał. Podświadomość oszukuje, że zatęsknił, że myśli, a może żałuje rozstania. Aniu, prawda jest taka, że guzik go obchodzi twoja obrona. Doskonale pamiętasz co ci zrobił, z jakich powodów się rozstaliście. Nie daj się wciągnąć w jego zagadywanki tylko dlatego, że może aktualnie nie ma komu wsadzić. Sorry za dobitność, ale jestem szczera. Jesteś fajną, wartościową dziewczyną i zasługujesz na równie fajnego faceta, który będzie wpatrzony w ciebie i któremu wystarczysz tylko ty, a nie ty plus kilka innych babeczek. Zablokuj go i nie pozwól, żeby robił ci mętlik w głowie. @Miserablegirl, jak ktoś chce i kocha, to bez żadnych przerw,  odpoczynków i innych akcji. A jeśli coś takiego zaczyna się dziać, to lepiej odejść, bo tkwienie w czymś takim, to przedłużanie swojej męki. @Camaro, mi udało się nie odezwał nawet raz do byłego po rozstaniu, ale gdybym była facetem, to pewnie bym zrobiła, to samo co ty i jednak odezwała się myśląc, że może coś uda się uratować i mając w głowie, że to facet powinien wyjść z inicjatywą. Także nie dziwię ci się, że to zrobiłes, ale nie rób już tego więcej dla własnego dobra:)  @Kamcia wychodzi z etapu smutku, hip hip hurra Jak się dziś wszyscy czujecie? Jak tam moja załogo złamanych serc

Dziękuję Edyszka za odniesienie się do mojego posta.. Szczerze ? Boje się tego psychologa jak nie wiem . Nigdy nie byłam i nie wiem kompletnie jak się do tego zabrać , przeraża mnie to troszkę , dlatego to tak odwlekam . Wiem , że mu mnie jest taki ośrodek , ale trzeba mieć skierowanie od lekarza rodzinnego , a nie jestem pewna czy taki zwykły lekarz mi takie skierowanie da , bo nie wyglądam zewnętrznie jakbym potrzebowała takiej pomocy ... Nie nie wykręcam się teraz i nie robie wszystkiego żeby nie isć po prostu się boję . MOże podzielicie się ze mną swoimi doświadczeniami w tej sprawie, jak się zaczyna takie rozmowy , od czego przede wszystkim (  ta sprawa z rozstaniem nie jest jedynym powodem dla którego chcę tam iść) . Poradzicie ?

Dziś w sumie nie wiem co czuje , zaczęłam analizować niektóre jego zachowania wobec mnie i doszukiwać się jak mogłam wtedy zareagować . Nie wiem po co bo to nic tak na prawde nie zmieni.

Jak idziecie do psychologa lub psychiatry to mówcie szczerze co i jak. Tak najprościej i najlepiej. Wtedy łatwiej o diagnozę, leczenie.

Wilma, I'm hooome

Ja leżę pod kocem, piję drinka i oglądam głupoty na yt  coby nie myśleć za dużo...

Don't worry wypiłam jednego i to raczej na tyle;)

Witajcie  . Jak tam dzień ? U mnie żeby było śmieszniej do tego całego emocjonalnego rollecostera doszło zaburzenia odżywiania . Rano wmuszam w siebie śniadanie , teraz źle się czuję, wczoraj kompletnie nie byłam głodna cały dzień , a jak coś zjadlam to automatycznie było mi niedobrze. Muszę jeść no przecież bez przesady , ale po prostu nie moge i nie mam ochoty .

Coombs to gratulacje, fajna sprawa, masz talent do pisania widać;)

Kamis mi też jedzenie ciężko wchodzi ostatnio, jem na siłe, ale no jem.. Postaraj się, chociaż małe porcje.

Ja to powiem Wam czuję się od paru dni jak zbity pies, strasznie smutno się zrobiło.

No zmuszam się zmuszam , ale strasznie się potem czuje .
Coombs gratki widzę , że masz talent pisarski A co to za konkurs ?

Piwko wygrałem. Czteropak. Trzeci raz w tym roku. Jak tak dalej pójdzie, to założę hurtownię, albo popadnę w alkoholizm;-)

Ku pokrzepieniu serc. Byłam wczoraj na zajęciach fotograficznych, gdzie był On - co było większym szokiem - przyszedł ze swoją nowa dziewczyna... przetrwałam choć byłam mega zaskoczona. Przetrwałam zero łez jestem z siebie dumna... nie rezygnujecie z planów, marzeń, chodzenia w miejsca gdzie on moze być - to da się przeżyć

Aleja wow podziwiam również, super postawa, możesz być z siebie dumna:)

Aleja podziwiam..naprawde jak najbardziej mozesz byc z siebie dumna. Czasami myslalam sobie o takiej sytuacji ze nagle niespodziewanie bym go spotkala..i wydaje mi sie ze mimo emocji ktore by sie zapewne pojawily,to jest to sytuacja do przejscia,moze sie to wydawac straszniejsze niz jest w rzeczywistosci..to podobnie jak ja sie balam moich urodzin i jak sie okazalo-slusznie bo dostalam te zyczenia smsem..balam sie takiej sytuacji,a okazalo sie ze nie taki diabel straszny..bardziej sie wkurzylam heh..
No ale spotkanie bylego a zwylke zyczenia to oczywiscie nieporownywalne sprawy..a Ty jestes megadzielną kobietą i mozna brac z Ciebie przyklad ze mozna z ekstremalnie trudnych sytuacji wyjsc z twarza i jeszczeczachowac w miare spokoj..:)

No wiadomo ze wszystko zalezy od tego kto na jakim jest etapie. Jesli ktos sie meczy po rozstaniu i podniesc sie nie moze,to widok bylego tylko dobije. Jednak jak widac da sie przez to przejsc,ale na to trzeba czasu..ja nie wiem w sumie jak bym teraz zareagowala na jego widok..pewnie cisnienie by mi niezle skoczylo,nie wiem bo go nie widzialam od czasu gdy mi psiapsiółka przyslala jego fotki z rozesmiana gębą..tak sobie mysle ze jego widok nje byl by dla mnie po prostu przyjemny..czy by mnie to zabilo?czy bym umarla? Nie. Ale na pewno by mną niezle potargało,jak kazdą z nas przy okazji pierwszego zobaczenia bylych po rozstaniu..po prostu nic fajnego.
A gdzie sa nasze chlopaki?ucichli jakos,nie pisza do nas..chyba juz nas nie lubią..

Dzięki Dziewczyny na słowa uznania - miło mi i powiem, że jestem z siebie cholernie dumna. Teraz czeka mnie taka atrakcja co tydzień - mam nadzieje ze będę widywać tylko jego a nie ich. Pewnie ze podniosło mi się ciśnienie i zalała fala gorąca... niestety nie doszłam jeszcze do etapu obojętności całkowitej, ale poczułam ze jestem mega silna i to dla mnie bardzo ważne. Chyba ja jedyna z nas tutaj dziewczyn najgorsze mam juz za sobą, info ze kogoś ma, ich wspólne zdjęcia aż w końcu ich widok metr ode mnie co mnie nas nie zabije to wzmocni i tej siły i Wam życzę

Ja mam dzisiaj ciężki dzień, chciałam do niego napisać ...nie wiem po co i co;/ musiałam wyjść na długi spacer żeby pomyśleć i ochłonąć. Wspomnienia dzisiaj wiercą dziurę bo rok temu o tej porze szlam na pierwsze spotkanie, pewnie dlatego mnie to tak dziś zabolało

Witam wszystkich. Przeczytałam to co tutaj kazda/każdy z Was napisał i widzę ze jestescie niesamowici. Aż się cieplej na sercu robi jak się wzajemnie wspieracie. Ale najważniejsze to, ze wiecie, że to w końcu minie. Ten natłok uczuć od złości, żalu, smutku, a nawet obwiniania się o całą sytuację jest okropny. Ale to etapy które trzeba niestety przejść. Moim zdaniem każde rozstanie ma sens. Wzmacnia nas, dużo możemy się o sobie dowiedzieć oraz nauczyć. Jednak wg. mnie trzeba ta trudna drogę przejść by później spotkało nas prawdziwe szczęście. Wszystko dzieje sie po cos. Rozstalam się rok temu. Pierwsze pół roku to była po prostu wegetacja i depresja. A teraz zastanawiam się jak mogłam z kimś takim być i czemu właśnie ta osoba była moja definicja szczęścia. Ja tak myślałam, bo nie wiedziałam że może być inaczej. Teraz wiem - jestem z kimś innym (do dzisiaj dziekuje za tamto rozstanie ktore przezylam bardzo zle, ale gdyby nie ono nie spotkalabym tej wlasciwej osoby) i jestem przekonana, ze po co prawda ciężkiej drodze, którą niewątpliwie w końcu uda Wam się przejść - staniecie na nogi i odnajdziecie swoje miejsce. I chyba dlatego tutaj pisze, bo pamietam co dzialo sie ze mna i jak pomocne wtedy byly dla mnie historie innych. Tak wiec prostu chce Wam życzyć jak najszybszego pogodzenia się ze "stratą" (chociaż ja to już określam stwierdzeniem ze to żadna strata tylko ze śmieci same się wyrzucily z mojego zycia") zycze wam tez czasu na wyciszenie się, wsparcia bliskich, chwili zadumy, odpowiednich wnioskow i zeby bol szybko minął, a finalnie żebyście cieszyli sie szczęściem i z perspektywy czasu pomyśleli "a dobrze ze tak się stalo" ściskam was mocno i wiem ze w końcu się uda

No i takiego optymistycznego tekstu nam tu brakowało Dzięki, że napisałaś i wniosłaś tym tekstem pozytywną energię Również uważam, że jeśli się coś kończy, to nie bez powodu. Oczywiście zaraz po rozstaniu ciężko wierzyć, że coś się skończyło, bo tak będzie dla nas lepiej, ale po upływie kilku miesięcy dociera to do nas. U mnie idzie siódmy miesiąc i chyba dopiero niedawno pomyślałam, że człowiek, który w moim odczuciu był moim największym szczęściem, to tak naprawdę ze słowem "szczęście" nie miał nic wspólnego. Do każdej osoby kiedyś dotrze, że dobrze się stało, tylko trzeba troszkę czasu żeby emocje opadły i pozwoliły, to zrozumieć.

Jesteście wszystkie bardzo silne, a przekonacie się o tym jak ten trudny czas będzie w końcu za Wami a będzie. Doskonale rozumiem co przeżywacie. Sama czasem wracam myślami do tych trudnych chwil,, tym bardziej że moje rozstanie było w niewyjaśnionych okolicznościach, a dopiero po niecałym roku okazało się że było spowodowane jego trwającą minimum pół roku zdradą. I wiecie co, nie żałuję i Wy też nie będziecie, bo na pewno w Waszych związkach było wiele rzeczy, które Wam przeszkadzały. Za jakiś czas otworzą się smutne oczy i powiecie, że dobrze wyszło. Drań nie był Was wart (wiem, że to banał - ale ja naprawdę teraz tak myślę). Ja rok temu przez pierwsze trzy miesiące nie jadłam, ciągle płakałam, schudłam 10kg aż w końcu trafiłam do psychologa i to był przełom - jedna wizyta wiele mi dała. Ale bardzo pomocne dla mnie było też wsparcie bliskich i zatopienie się w hobby. Jeżeli ktoś z Was jeździ na nartach - bardzo polecam. To bardzo odciąża myśli, tak sam jak seriale czy jakakolwiek inna rozrywka gdzie nie trzeba za wiele myśleć. Trzeba iść do przodu małymi kroczkami. I najlepsze jest to, że wyjdziecie z tego bagna prędzej niż się zorientujecie że to juz za Wami. Czas i tak mija, a on pomaga dochodzić do coraz to mądrzejszych wniosków. I moja dobra rada - nigdy się nie obwiniać! Pozwolić każdej emocji po prostu przez Was przejść i jak mi powiedziala wtedy Pani psycholog - spróbować zniechęcić się do osoby, za którą jeszcze tęsknimy. Ja sobie wypisałam wszystkie wady i przypominalam konkretne sytuacje, które te wady uwidaczniały. Tak często o tym myślałam, że potem samo weszło mi w nawyk, że już tego człowieka nie lubię A jak będziecie gotowe/gotowi - to nowa miłość/sukces/coś szczęśliwego samo Was znajdzie. Potraktujcie to jako coś co trzeba przejść, ale z wiarą że sie da. Może nie z wiarą na lepsze jutro, ale za jakiś czas na pewno I wylewajcie tutaj jak najwięcej. Pisane smutki, wylanie tego z siebie strasznie pomaga Jeśli będę mogła to chętnie Was tu powspieram

Vivere dziękuję ci za ten post . Potrzebowałam chyba coś takiego przeczytać . J szczerze mówiąc jestem w rozsypce, było dobrze , ale z biegiem dni jest coraz gorzej . Chodzę do pracy , ale tutaj też zdarzy mi się płakać jak jestem sama , w domu nie jestem sama , ale tylko w tygodniu bo weekendy spędzam w samotności . Po twoim poście zaczęłam wierzyć , że mi też się uda z tego wyjść za jakiś czas. Bardzo ci dziękuję

Takie rzeczy tu czytalas?masakra!po rozstaniu i tak sie bylych idealizuje na wszystkie mozliwe sposoby,a po przeczytaniu takich slow to tylko sie utwierdza w przekonaniu ze byc moze to jednak z nami jest cos nie tak bo on jest przeciez czlowiekiem i inne bzdety..
Oczywiscie ze mamy prawo krytykowac. Co ja mam teraz mowic "tak skrzywdzil mnie ale byl wspanialy?"bez przesady. Raczej mam prawo krytykowac ze mnie oszukal w kwestii uczuc i tego ze mowil ze chce miec ze mna dzieci..i kazdy z nas ma do tego prawo.. latwo sie mowi innym by ich nie krytykowac..

Oni krytykują pewnie nas więc nie ma co się bawić tutaj w jakieś nadmierne myślenie, ale ja bym zwróciła uwagę też na to, aby tutaj nie popaść w skrajność. Narzekanie uwalnia emocje, ale też nie możemy sobie wczytać obrazu człowieka, który jest winny całemu złu na świecie
Szacunek jednak do niego jak i do każdego innego człowieka. Mnie się np. nóż w kieszeni otwiera jak czytam Coombsowe "Larwy" bo pomimo dużej litery to jednak jest tam zero szacunku. Może nie zasłużyła, ale jednak jest człowiekiem. Poza tym kojarzy mi się to z moim kolegą z czasów liceum, który tak się wypowiadał o ludziach. A on był dziwnym człowiekiem i dosyć nieprzystosowanym do życia

Kamis Ty się masz zbierać, ok?:) nie ma pozwalania na to, żeby Cię smutek pochłaniał. Świat Cię potrzebuje i musisz ruszać do przodu. Malutkimi kroczkami, ale ruszaj, nie zatrzymuj się w miejscu. Nie pozwól na to, żeby codziennie budził Cię smutek. Jak się budzisz to mów sobie, że to będzie dobry dzień. I jak kilka razy sobie tak powiesz, to zobaczysz, że będzie naprawdę lepiej. Autosugestia czasami czyni cuda.

Jak tam plany na weekend Dziamdziaczki?

Lady, ja mam szacunek do ludzi, którzy mnie szanują. Równowaga. Wiesz;-)
Co do Kamis... prawda jest taka, że.. cierpienie cierpieniem, ale masz iść dalej. Musisz. Bo jak zostaniesz tej krainie cierpienia, to się zapętlisz, a wtedy ciężko wyjść...

Ja bym się trochę bała, że już mi tak zostanie na stałe
generalnie jestem osobą, która zupełnie nie używa wulgaryzmów, najgorsze co może mi się zdarzyć, to powiedzieć, że ktoś jest idiotą no dobra, czasem mnie nosi bardziej, ale raczej tego nie werbalizuję. Chodziło mi o to, że raz, drugi, dziesiąty w emocjach ok. Ale z chłodną kalkulacją mówić o kimś, że jest taki i owaki? No niezbyt.  Bo ulżyć sobie jasne wpaść, ponarzekać, ale potem wypaść też z tego. Nie taplać się w tym jak w błocie, bo inaczej takie negatywne emocje zostają, a chodzi o to, żeby się ich pozbywać z siebie, bo one nas zatruwają.

Loka, zależy na jakim etapie. Jeśli ktoś, np. po roku w kółko tylko nawija o swojej krzywdzie jaką doznał/doznała od ex i nie potrafi o niczym innym myśleć, to faktycznie coś tu nie tak i ta osoba robi sobie krzywdę. No, ale tuż po rozstaniu ma się do tego pełne prawo. Piszesz o tym, żeby nie taplać się w tym tylko pozbywać się tych negatywnych emocji, bo inaczej zostają w nas i zatruwają. No właśnie... A to jest dobre co komu pomaga. Może komuś pomaga kiedy z siebie to wywala, wyrzuca to co w nim siedzi. Nawet jeśli nie jest to wypowiedziane kulturalnym słowami opisującymi ex, to co z tego? Ważne, żeby z siebie to wywalić. A jeśli ktoś próbuje z siebie, to wyrzucić i zderza się ze ścianą, bo ktoś twierdzi, że nie ma się prawa do słowa krytyki, bo ex to tylko człowiek i miał prawo popełniać błędy, to w tym momencie włącza się hamulce. Człowiek przestaje to z siebie wyrzucać i wtedy, to dopiero mamy kumulacje w naszym wnętrzu negatywnych emocji. Jednym pomaga wybaczenie ex już drugiego dnia po rozstaniu, a innych przyku...enie pod nosem na ex. Ludzie są różni. Nie ma co się umoralniać. To jest dobre, co komu pomaga.