Załamana - mąż alkoholik, rozstanie, małe dziecko... - Netkobiety.pl

Wczoraj bylismy w banku, zeby przeniesc kredyt mieszkaniowy na meza. Dzis ma komisje w krpa, juz mi sie odgrazal, ze mnie zalatwi i jak moglam zrobic mu takie chamstwo gdzies go gloszac. Odparlam, ze jesli nadal bedzie pic majac dziecko pod opieka, to bede go glosic wszedzie. Strasznie sie boje, bo nie wiem jakich bzdur naopowiada, zrobi ze mnie wsriatke. A co jesli mu uwierza i zabiora mi dziecko? Wiem, ze to niedorzeczne, ale skutecznie mnie zastraszyl.

to że się obawiasz to normalne jest,
zdrowym natomiast NIE JEST w związku wykorzystywanie tego, do wpływania na drugą osobę

spokojnie, to nie TY używasz alkohol, szkoda się w te zagrywki wdawać, zabiera to energię do "pracy nad sobą"

koncentracja na tym co jest realne na chwilę obecną, nie na wyobrażeniach tego co może być, to niczego dobrego nie przynosi

a często nawet nie dochodzi do zmaterializowania

Nicole moze i zaczynasz od zera ale bedziesz miala spokoj a to jest bezcenne.  Sciskam mocno

Wiem, ze trudno to zrobic ale sprobuj przestawic sie na tryb Misia Koali.
On - zglosze Cie na policje
Ty - ok
On- nie , jednak nie chce sprawiac Ci klopotow
Ty - ok
Niestety wciaz jeszcze mieszkam z alko i na poczatku ciezko bylo ale z czasem jego chwiejnosc nastrojow zaczela mnie smieszyc.
Tak naprawde nie mam wesolo ale mam tyle zajec wlacznie z tymi przyjemnymi ze na jego humory poprostu nie mam czasu. Wiem, ze taka sytuacja nie moze trwac w nieskonczonosc ale robie wszystko we wlasnym tempie.
Rozumiem, ze wciaz emocjonalnie do jego slow podchodzisz ale z czasem Tobie tez włączy sie "tumiwisizm"

Jena z dziewczyn z forum zwykle mówiła:"daj czasowi czas"....wszystko w swoim tempie.
Kiedy przyszlam na forum net kobiet bylam cala rozstrzęsiona i szukalam sposobu na dogadanie sie. Ciagle myslalam, ze cos robię źle, że za mało, że nie tak. Poszłam na terapię dla osób współuzależnionych, dużo czytałam i puzzle zaczęły się układać w całość.
Jeszcze długa droga przede mną ale napewno przejawiam zdrowsze odruchy niż do tej pory.
Mój jeszcze partner wciaż próbuje mną manipulować, jego humory są skrajne od biednego skrzywdzonego Misia po agresję słowną. Myślę, że to takie ostatnie podrygi niedowierzania.  Ostatnio przyszli znajomi w odwiedziny.  Wypilam kilka słabych drinków.  Zarzucił mi że to ja mam problem alkoholowy i że to ja jestem agresywna.  Przez chwilę mu uwierzyłam ale zaraz wrócilo wszystko na miejsce.  Powiedziałam, ze porozmawiamy rano.
Wypicie kilku drinkow raz na jakis czas w towarzystwie i w sytuacji, kiedy  raz na kilka miesiecy wpadnie ktos na drinka to nie jest alkoholizm. Moja agresja polegala na tym, ze kiedy chcial o nas rozmawiac ucinalam krotko slowami- " nie kocham cie, powinnimy od siebie odpoczac , zamieszkac osobno"
Czy byl na terapii? Jak slusznie zauwazyl Amethis kilka miesiecy temu - był dla samego bycia, dlatego że postawilam ultimatum.
Czy cos z tego wyniósł? raczej nie. Przez weekend zwykle wypija okolo 1litra wódki lub whiskey.  To duzo zwlaszcza dla osoby na silnych srodkach przeciwbólowych .

wybór zawsze (decyzja/działanie tudzież brak działania ) należą do Ciebie

pamiętaj nic nie musisz!!!

czasem przymus pcha też do pochopnych działań, nie próbuje Ci mówić co lepsze

weź jedynie pod uwagę, aby nie uzależniać swoich działań od braku lub odmiennych działań, w tym przypadku męża
a to jest dalej "wojna", wet za wet, oko za oko, itd itp

jestem osobą uzależnioną stąd też często piszę w tego typu wątkach, starając się trzymać środka

wiem, potrafię sobie szybko przywołać,  co się z Tobą i mężem dzieje

daj mu przetrawić to z czym przyszło mu się zmierzyć, jakby tego nie zrobił umiejętnie, było to jego
zrobił to najprawdopodobniej najlepiej jak potrafił, w tym momencie

życie pokazuje, że czasem w rozpędzie podejmujemy decyzje, których konsekwencje potem nami powodują
wielki ciężar stoi potem na drodze, do cofnięcia

społeczne przyzwolenie, pojechać po np osobach uzależnionych, jestem zdania że każdy może popełniać błędy, może również je naprawiać

alkoholizm to też jeden wielki wór, do którego można wrzucić wszystkie dziadostwa środowiska, a tłum bez większej refleksji z automatu przyklaśnie

chyba najgorzej gdy jeden człowiek traktuje drugiego jak gorszego, na tym polega paradoks dobra i zła

masz co robić, masz terapie, masz swój cel, dojrzewaj, robisz to dla siebie, oczywiście ustawianie kierunków też czemuś służy
masz już na tyle przestrzeni, aby zająć się sobą, jak kolwiek to rozumiesz szkoda jednak zarzucać klapki na oczy i jechać w ciemno od A do Z

wiele doświadczeń jeszcze przed Tobą, niech to owocne będzie w samo dobro dla Ciebie

najrozsądniej jest z perspektywy coś oceniać,
kwestia zabawy z odległością czasową i częstością tej oceny jak i wyciągniętych z, wniosków

mówiąc wprost, daj sobie czas na nowe doświadczenia, bo ocena opiera się tylko na starych a nie wszystkie są obiektywne
przecież zaczynasz od nowa

Nicole123 podjęłaś najlepszą decyzje i jesteś odważną kobietą po prostu .
Pozdrowienia i również życzę pogody ducha nie przestawaj pracy nad Sobą zobaczysz co będzie z Tobą się dalej działo nawet się nie spodziewasz jaki spokój można osiągnąć nie przejmuj się tym ile to zdrowienie  potrwa ,ja wiem o czym piszę jestem 28 lat w AA mam sporo znajomych w AlAnon również.
Trzymaj się

Możecie doradzić mi co ja mam zrobić? Jestem w związku z alkoholikiem 10 lat. Z tego związku mamy 2 dzieci (8 i 4 lata). Nasz związek to porażka. On codziennie pije, ja wiem ze muszę odejść ale niewiem jak mam to zrobić :-( Odchodzilam już z 1000 razy i ciągle wracam. Wystarczy ze przyjdzie parę razy trzeźwy albo obieca że przestanie pić i ja już robię sobie nadzieję i wracam. Pisze tu bo pierwszy raz słyszę o czymś takim jak współuzależnienie. I że są terapie. A może i ja powinnam na taką pójść?  Ja chce od niego odejść tylko niewiem jak. Boje się że nie poradzę sobie, że nie znajdę pracy (obecnie nie pracuje, dorabiam 350zł na sprzątaniu) ciężko mi znaleźć pracę ponieważ choruje na epilepsje i nikt nie chce zatrudniać z tą chorobą bo lekarz medycyny pracy się nie zgadza. Dlatego też nie mogę iść na prawo jazdy. Jest jeszcze taka sytuacja ze muszę wynająć mieszkanie bo nie mam nikogo u kogo mogłabym sie zatrzymać. Jedyny plus to to ze mam już zasadzone alimenty w wysokości 700zł. Razem mam 2200zł. Najtańsze mieszkanie znalazłam za 1200zł. Jeśli opłace mieszkanie i przedszkole zostaje 700zł. Nie poradzę sobie :-( :-( Córkę trzeba obkupic do szkoły i wgl. Jestem załamana...

Witaj. Też się bałam, że sobie nie poradzę, ale jak podejmiesz już decyzję, to wszystko się ułoży. Są instytucje, które mogą Ci pomóc jako samotnej matce. Najważniejsze to terapia dla osób wspoluzaleznionych. Ona pomoże Ci emocjonalnie stanąć na nogi. Ja chodzę już ponad 2 lata i jest coraz lepiej choć zdarzają się huśtawki emocjonalne, jednak tyle lat życia na rollercosterze nie łatwo zapomnieć ale wierzę, że będzie dobrze. Poszukaj grupy wsparcia lub Al A on tam podpowiedzą ci co możesz zrobić. Mój ex mąż do końca mną manipulowal bym wróciła, jednak jego zdrady i oszustwa utwierdzily mnie ze zrobiłam dobrze. Z córką ma co raz gorszy kontakt na własne życzenie. Żal mi jej ale nie mam wpływu na zachowanie osoby uzależnione ani każdej innej. Mamy wpływ tylko na siebie. Pomysl jakiego chcesz życia dla siebie i dzieci. Najtrudniejszy pierwszy krok a potem już będzie lepiej. Ściskam mocno i pozdrawiam.