Czemu mężczyźni tego nie rozumieją? - Netkobiety.pl

Jeżeli faceci nie chcą się wiązać z dzieciatymi to ich sprawa i nie powinno się ich osądzać. Dla nich mogą być "gorszej kategorii". I żadne gorzkie żale tego nie zmienią

santapietruszka napisał/a:

ronnypaua napisał/a:

Jeżeli faceci nie chcą się wiązać z dzieciatymi to ich sprawa i nie powinno się ich osądzać. Dla nich mogą być "gorszej kategorii". I żadne gorzkie żale tego nie zmienią

To jak takich określeń używamy, to ja też powiem, że dla mnie gość w moim wieku bez prawa jazdy i samochodu też jest "gorszej kategorii" i w życiu się z takim nie zwiążę... Ale nie drę ryja wszem i wobec i nie zakładam wątków na forum, że każdy taki szuka darmowej taksówki - jak również nie nazwę głupią czy frajerką kobiety, która się z takim zwiąże... Rozumiesz różnicę?

Nikt Wam się nie każe wiązać z dzieciatymi. Tylko ich nie obrażajcie.

A obraziłem? Moze nazwanie takiej kobiety "gorszej kategorii" źle brzmi, ale prawda jest taka, że jest ona mniej atrakcyjną partnerką dla faceta niż jej niedzieciata koleżanka. Takie są fakty. Może i przykre, ale prawdziwe.

Uważam tylko, że taka potencjalna partnerka jest mniej fajną opcją. Tak obiektywnie. Bo nie przekonasz mnie, że jakiś facet woli wychowywać nieswoje dziecko, jak jego kobieta ma mniej czasu na niego, jest już po ciąży i ma stały kontakt z byłym partnerem ze względu na dziecko niż sytuacja, gdzie kobieta nie ma tych wszystkich obciążeń. Jak się facet na to godzi to spoko. Tylko nie demonizujmy racjonalnego podejścia facetów, którzy na taki układ się nie zgadzają. Tylko o to mi chodzi

santapietruszka napisał/a:

ronnypaua napisał/a:

Uważam tylko, że taka potencjalna partnerka jest mniej fajną opcją. Tak obiektywnie. Bo nie przekonasz mnie, że jakiś facet woli wychowywać nieswoje dziecko, jak jego kobieta ma mniej czasu na niego, jest już po ciąży i ma stały kontakt z byłym partnerem ze względu na dziecko niż sytuacja, gdzie kobieta nie ma tych wszystkich obciążeń. Jak się facet na to godzi to spoko. Tylko nie demonizujmy racjonalnego podejścia facetów, którzy na taki układ się nie zgadzają. Tylko o to mi chodzi

No właśnie. Ty tak uważasz. Więc nie obiektywnie, tylko subiektywnie. Bo ja akurat znam wielu facetów, którzy uważają inaczej, znam nawet takiego, który adoptował oficjalnie chorą na cukrzycę córkę swojej żony - a to dopiero kosztuje, i czasu, i pieniędzy, i emocji... Nazwiemy go frajerem czy mężczyzną?

No jak dla mnie to idiotyzm, ale cóż, jak chce marnować życie to jego sprawa.

Ok, to odwróćmy piłeczkę. Dlaczego kobiety nie mogą zrozumieć, że jakiś mężczyzna tak zwyczajnie nie chce kobiety z dziećmi?

Iceni napisał/a:

Mężczyźni pewne sprawy rozumieją, chłopcom pozwólmy dorosnąć...

:-D
Iceni, Ty mi się kiedyś oswiadczylas na tydzień ;-)?

wilczysko72, jedyną rzeczą, którą mógłbym Tobie pozazdrościć, to stan błogiej nieświadomości w której się znajdujesz.

Ja, będąc na Twoim miejscu, do końca życia bym wątpił w to, że Twoja żona jest z Tobą z miłości/pożądania itp.
Nie mam żadnej wiary w to, że gdyby nie to dziecko to ona chciałaby z Tobą być i że - w razie jakbyście się znali kilka lat wcześniej - wybrałaby Ciebie zamiast tamtego badboy'a.
Nie wierzę w to, że jest ona z tobą z innych powodów niż z wygody, "rozsądku", celu ułatwienia sobie opieki nad dzieckiem i niechęci przed samotnością na starość.

Po prostu pewnie związała się z Tobą, bo jesteś odpowiedzialny, pracowity, opiekuńczy itp. ale wg. niej nie nadajesz się na biologicznego ojca dla jej dziecka i tamten badboy miał lepsze geny. Dla Ciebie to nie ma znaczenia, ale dla niej zapewne miało. Do tego, tamten wzbudzał w niej lepsze emocje i chemię niż Ty. Był dla niej o wiele atrakcyjniejszy od Ciebie, mimo iż Ty jesteś dla niej bardzo potrzebny i przydatny. Tamten po prostu był/jest dla niej samcem alfa, Ty zaś jesteś dla niej tzw. samcem beta.
Tak właśnie ja to widzę po tym, co teraz ostatnio napisałeś.
I jakoś nie jestem w stanie uwierzyć, w to że jest inaczej.

Oczywiście jak się mawia "twój cyrk, twoje małpy", ale możesz z góry oszczędzić sobie czasu i fatygi na przekonywanie mnie, że jest inaczej.
Ja osobiście ostatnią rzeczą, w którą bym uwierzył od kobiety z dzieckiem jest to, że mnie kocha i/lub że się jej podobam.

Jesli chodzi  o kwestie atrakcyjnosci kobiety z dzieckiem, to przychylam sie niestety do zdania wiekszosci piszacych panow. Posiadanie przez kobiete dziecka obniza jej atrakcyjnosc. Oczywiscie, z uwagi na inne atuty moze byc caly czas sto razy bardziej atrakcyjna niz jej bezdzietna konkurentka, ale nie oszukujmy sie - dziecko atrakcyjnosc obniza. Co jest oczywiscie dobre dla wielu mniej atrakcyjnych mezczyzn, ktorzy moga wejsc w zwiazek z kobieta, ktora, gdyby byla bezdzietna, bylaby poza ich zasiegiem. Oczywiscie, cos za cos - jestes w zwiazku z super babka, ale placisz za to czasem i innymi zasobami inwestowanymi w nieswoje potomstwo. Nie jest to oczywiscie nic zlego, tym bardziej ze przy dobrej woli moze wytworzyc sie milosc do dziecka i vice versa (a przeciez milosc jest wazniejsza niz jakies durne geny). Tyle ze najczesciej tak nie bywa. Najczesciej jest sie tym trzecim, najmniej waznym.

Ja w kazdym razie w zadne zwiazki z dzieciatymi kobietami juz nie wchodze. Jakas przygoda, owszem. Ale w roli steptatusia czuje sie zle obsadzony. Nie mam dzieci, nie chce, i nie chce babki z dziecmi albo babki bez dzieci, ktora chce dzieci. Rola wesolego wujka rozpieszczajacego dzieci znajomych - ok. Nic ponadto.

Jeszcze a propos wilczura. Fajnie ze masz serce na dloni. Po ludzku, to jest piekna rzecz ze usynowiles dziecko swojej kobiety. Tyle ze w zyciu to roznie bywa. Brak zgody zony na zmiane jego nazwiska na twoje, co jak sam przyznales, sprawilo ci bol, duzo mowi o waszej relacji. Wiesz, dobroc dobrocia ale frajerow za duzo na tym swiecie, po co byc kolejnym? Jak zona cie kopnie kiedys w dupe to bedziesz placil alimenty na nieswoje dziecko. I tyle bedziesz miec za swoje serducho na tacy.

wont napisał/a:

Jesli chodzi  o kwestie atrakcyjnosci kobiety z dzieckiem, to przychylam sie niestety do zdania wiekszosci piszacych panow. Posiadanie przez kobiete dziecka obniza jej atrakcyjnosc. Oczywiscie, z uwagi na inne atuty moze byc caly czas sto razy bardziej atrakcyjna niz jej bezdzietna konkurentka, ale nie oszukujmy sie - dziecko atrakcyjnosc obniza. Co jest oczywiscie dobre dla wielu mniej atrakcyjnych mezczyzn, ktorzy moga wejsc w zwiazek z kobieta, ktora, gdyby byla bezdzietna, bylaby poza ich zasiegiem. Oczywiscie, cos za cos - jestes w zwiazku z super babka, ale placisz za to czasem i innymi zasobami inwestowanymi w nieswoje potomstwo. Nie jest to oczywiscie nic zlego, tym bardziej ze przy dobrej woli moze wytworzyc sie milosc do dziecka i vice versa (a przeciez milosc jest wazniejsza niz jakies durne geny). Tyle ze najczesciej tak nie bywa. Najczesciej jest sie tym trzecim, najmniej waznym.

Ja w kazdym razie w zadne zwiazki z dzieciatymi kobietami juz nie wchodze. Jakas przygoda, owszem. Ale w roli steptatusia czuje sie zle obsadzony. Nie mam dzieci, nie chce, i nie chce babki z dziecmi albo babki bez dzieci, ktora chce dzieci. Rola wesolego wujka rozpieszczajacego dzieci znajomych - ok. Nic ponadto.

Jeszcze a propos wilczura. Fajnie ze masz serce na dloni. Po ludzku, to jest piekna rzecz ze usynowiles dziecko swojej kobiety. Tyle ze w zyciu to roznie bywa. Brak zgody zony na zmiane jego nazwiska na twoje, co jak sam przyznales, sprawilo ci bol, duzo mowi o waszej relacji. Wiesz, dobroc dobrocia ale frajerow za duzo na tym swiecie, po co byc kolejnym? Jak zona cie kopnie kiedys w dupe to bedziesz placil alimenty na nieswoje dziecko. I tyle bedziesz miec za swoje serducho na tacy.

To zależy od tego, jaki był to rodzaj przysposobienia (czyli tej adopcji). Jeżeli chłopak nie ma jego nazwiska, to przypuszczam, że było to przesposobienie niepełne (w przeciwieństwie do całkowitego czy pełnego), czyli potencjalnie rozwiązywalne.
Poza tym nie każda więź z dzieckiem (nawet cudzym) musi sprowadzać się do kwestii alimentów. Niewykluczone, że ojcem i synem zostaną na zawsze, niezależnie od tego jak ułożą się stosunku Wilczyska72 z matką chłopaka. Równie dobrze mogliby z żoną adoptować dziecko. Jego relacja i podejście do dziecka pewnie byłoby takie same jak do dziecka żony. Kwestia tego co ma dla nas wartość w życiu.

SonyXperia napisał/a:

wont napisał/a:

Jesli chodzi  o kwestie atrakcyjnosci kobiety z dzieckiem, to przychylam sie niestety do zdania wiekszosci piszacych panow. Posiadanie przez kobiete dziecka obniza jej atrakcyjnosc. Oczywiscie, z uwagi na inne atuty moze byc caly czas sto razy bardziej atrakcyjna niz jej bezdzietna konkurentka, ale nie oszukujmy sie - dziecko atrakcyjnosc obniza. Co jest oczywiscie dobre dla wielu mniej atrakcyjnych mezczyzn, ktorzy moga wejsc w zwiazek z kobieta, ktora, gdyby byla bezdzietna, bylaby poza ich zasiegiem. Oczywiscie, cos za cos - jestes w zwiazku z super babka, ale placisz za to czasem i innymi zasobami inwestowanymi w nieswoje potomstwo. Nie jest to oczywiscie nic zlego, tym bardziej ze przy dobrej woli moze wytworzyc sie milosc do dziecka i vice versa (a przeciez milosc jest wazniejsza niz jakies durne geny). Tyle ze najczesciej tak nie bywa. Najczesciej jest sie tym trzecim, najmniej waznym.

Ja w kazdym razie w zadne zwiazki z dzieciatymi kobietami juz nie wchodze. Jakas przygoda, owszem. Ale w roli steptatusia czuje sie zle obsadzony. Nie mam dzieci, nie chce, i nie chce babki z dziecmi albo babki bez dzieci, ktora chce dzieci. Rola wesolego wujka rozpieszczajacego dzieci znajomych - ok. Nic ponadto.

Jeszcze a propos wilczura. Fajnie ze masz serce na dloni. Po ludzku, to jest piekna rzecz ze usynowiles dziecko swojej kobiety. Tyle ze w zyciu to roznie bywa. Brak zgody zony na zmiane jego nazwiska na twoje, co jak sam przyznales, sprawilo ci bol, duzo mowi o waszej relacji. Wiesz, dobroc dobrocia ale frajerow za duzo na tym swiecie, po co byc kolejnym? Jak zona cie kopnie kiedys w dupe to bedziesz placil alimenty na nieswoje dziecko. I tyle bedziesz miec za swoje serducho na tacy.

To zależy od tego, jaki był to rodzaj przysposobienia (czyli tej adopcji). Jeżeli chłopak nie ma jego nazwiska, to przypuszczam, że było to przesposobienie niepełne (w przeciwieństwie do całkowitego czy pełnego), czyli potencjalnie rozwiązywalne.
Poza tym nie każda więź z dzieckiem (nawet cudzym) musi sprowadzać się do kwestii alimentów. Niewykluczone, że ojcem i synem zostaną na zawsze, niezależnie od tego jak ułożą się stosunku Wilczyska72 z matką chłopaka. Równie dobrze mogliby z żoną adoptować dziecko. Jego relacja i podejście do dziecka pewnie byłoby takie same jak do dziecka żony. Kwestia tego co ma dla nas wartość w życiu.

Nie wiem czym jest przysposobienie niepełne. Zostałem wpisany jako ojciec do aktu urodzenia syna żony. Jego biologiczny ojciec zrzekł się swoich praw rodzicielskich.

wilczysko72 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

To zależy od tego, jaki był to rodzaj przysposobienia (czyli tej adopcji). Jeżeli chłopak nie ma jego nazwiska, to przypuszczam, że było to przesposobienie niepełne (w przeciwieństwie do całkowitego czy pełnego), czyli potencjalnie rozwiązywalne.
Poza tym nie każda więź z dzieckiem (nawet cudzym) musi sprowadzać się do kwestii alimentów. Niewykluczone, że ojcem i synem zostaną na zawsze, niezależnie od tego jak ułożą się stosunku Wilczyska72 z matką chłopaka. Równie dobrze mogliby z żoną adoptować dziecko. Jego relacja i podejście do dziecka pewnie byłoby takie same jak do dziecka żony. Kwestia tego co ma dla nas wartość w życiu.

Nie wiem czym jest przysposobienie niepełne. Zostałem wpisany jako ojciec do aktu urodzenia syna żony. Jego biologiczny ojciec zrzekł się swoich praw rodzicielskich.

Na pewno nie było to całkowite, bo zostałby wydany nowy akt urodzenia i otrzymałby Twoje nazwisko a adopcja byłaby nieodwracalna. Jest to albo pełne albo niepełne. Róznica polega na tym że w pierwszym przypadku dziecko "wchodzi" do nowej rodziny (chodzi o kwestię dziedziczenia) a w drugim nie wchodzi do nowej rodziny tzn. np. nie dziedziczy po Tobie, ani po Twoich krewnych ani tez np. biologicznie dzieci Twoje i żony nie staną się jego rodzeństwem itd. , jest to tzw. stosunek rodzicielski. To tak w skrócie.

wilczysko72 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Na pewno nie było to całkowite, bo zostałby wydany nowy akt urodzenia i otrzymałby Twoje nazwisko a adopcja byłaby nieodwracalna. Jest to albo pełne albo niepełne. Róznica polega na tym że w pierwszym przypadku dziecko "wchodzi" do nowej rodziny (chodzi o kwestię dziedziczenia) a w drugim nie wchodzi do nowej rodziny tzn. np. nie dziedziczy po Tobie, ani po Twoich krewnych ani tez np. biologicznie dzieci Twoje i żony nie staną się jego rodzeństwem itd. , jest to tzw. stosunek rodzicielski. To tak w skrócie.

No był właśnie nowy akt urodzenia. Zmiana nazwiska nie jest obligatoryjna. Można je zmienić, albo nie.

A we wniosku do Sądu wnosiliście o orzeczenie jakiej adopcji? Bo tak jak napisałam, pomijajac już kwestię tego nazwiska, albo jest ona nierozwiązywalna albo rozwiązywalna a skutki mają znaczenie dla późniejszego dziedziczenia.

SonyXperia napisał/a:

wilczysko72 napisał/a:

No był właśnie nowy akt urodzenia. Zmiana nazwiska nie jest obligatoryjna. Można je zmienić, albo nie.

A we wniosku do Sądu wnosiliście o orzeczenie jakiej adopcji? Bo tak jak napisałam, pomijajac już kwestię tego nazwiska, albo jest ona nierozwiązywalna albo rozwiązywalna a skutki mają znaczenie dla późniejszego dziedziczenia.

Nie pamiętam jak było we wniosku, ale na pewno nie chodziło jakąś niepełną adopcję.

wilczysko72 napisał/a:

No był właśnie nowy akt urodzenia. Zmiana nazwiska nie jest obligatoryjna. Można je zmienić, albo nie.

Jest obligatoryjna. Kluczowa jest inna rzecz - dziecko może nosić nazwisko biologicznego ojca tylko w jednym przypadku: jeśli twoja żona z ojcem dziecka miała ślub i do dziś nosi jego nazwisko (jako jedyne lub połączone z Twoim lub swoim panieńskim). Jeśli oboje w momencie adopcji nosiliście to samo nazwisko, nie ma opcji, żeby dziecko nosiło inne. Chyba że dziecko w momencie adopcji miało skończone 13 lat - wtedy na zmianę nazwiska potrzebna jest jego zgoda.

SonyXperia napisał/a:

A we wniosku do Sądu wnosiliście o orzeczenie jakiej adopcji? Bo tak jak napisałam, pomijajac już kwestię tego nazwiska, albo jest ona nierozwiązywalna albo rozwiązywalna a skutki mają znaczenie dla późniejszego dziedziczenia.

Tłumaczyłem Ci już, że w tym przypadku nie ma mowy o niepełnej adopcji, którą zresztą błędnie rozumiesz.

wilczysko72 napisał/a:

No był właśnie nowy akt urodzenia. Zmiana nazwiska nie jest obligatoryjna. Można je zmienić, albo nie.

Jest obligatoryjna. Kluczowa jest inna rzecz - dziecko może nosić nazwisko biologicznego ojca tylko w jednym przypadku: jeśli twoja żona z ojcem dziecka miała ślub i do dziś nosi jego nazwisko (jako jedyne lub połączone z Twoim lub swoim panieńskim). Jeśli oboje w momencie adopcji nosiliście to samo nazwisko, nie ma opcji, żeby dziecko nosiło inne. Chyba że dziecko w momencie adopcji miało skończone 13 lat - wtedy na zmianę nazwiska potrzebna jest jego zgoda.

SonyXperia napisał/a:

A we wniosku do Sądu wnosiliście o orzeczenie jakiej adopcji? Bo tak jak napisałam, pomijajac już kwestię tego nazwiska, albo jest ona nierozwiązywalna albo rozwiązywalna a skutki mają znaczenie dla późniejszego dziedziczenia.

Tłumaczyłem Ci już, że w tym przypadku nie ma mowy o niepełnej adopcji, którą zresztą błędnie rozumiesz.

No proszę, i jeszcze ile kompilacji do tego, nie tylko jak widać emocjonalnych ale i prawnych. To chyba normalne, że faceci co do zasady wolą ich uniknąć. Czemu kobiety tego nie rozumieją?

T-28 napisał/a:

No proszę, i jeszcze ile kompilacji do tego, nie tylko jak widać emocjonalnych ale i prawnych. To chyba normalne, że faceci co do zasady wolą ich uniknąć. Czemu kobiety tego nie rozumieją?

Nooooo.... W co ja się wpakowałem

Z tym wiekiem to chodzi o możliwość zmiany ale imienia dziecka przy okazji adopcji.

wilczysko72 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

W nic. Więcej takich mężczyzn, co kochają nie swoje dzieci jak swoje.

No sama widzisz powyżej ile to rodzi wątpliwości. Ale co tam. Frajerom też się coś od życia należy

Moja ciekawość była powodowana zboczeniem zawodowym

wilczysko72 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Moja ciekawość była powodowana zboczeniem zawodowym

Aaa rozumiem. Czyli Pani ma do czynienia z paragrafami

Zasadniczo tak, ale akurat nie tego rodzaju, więc nie jestem w najdrobniejszych szczególikach na bieżąco Po prostu zaciekawiło mnie to na jaką adopcję się zdecydowałeś wiedząc, że ma różne skutki i konsekwencje.

Się włączę.. Tutaj jakoś widzę 2 sprawy:
1. stereotyp 'samotna z dzieckiem', który oznacza, że był bad-boy i teraz pewnie nie będzie uczucia tylko wyrachowanie i nikt nie chce być wykorzystywany
2. osobę, kobietę / faceta z dzieckiem, który musi chyba trochę więcej uważać w życiu... trochę więcej wymagać od partnera... księżniczkom dziękujemy!
Jak ktoś potrzebuje drugiej osoby to może się obawiać, że dziecko jest pretekstem do związku. No to generalizujmy sobie życie . No tak, do matki z dzieckiem trudno podejść i zagadać, bo można nawet być podejrzewanym o coś... To chyba prawda. Gdzieś czytałem, jak jakaś samotna matka pisała, że problem polega na tym, iż ona nie ma czasu spotykać się facetami, bo dziecko. Na innym forum pan opisywał pierwszą randkę z samotną matką, która była tak przygotowana, że miała seksowną bieliznę i od razu był seks.
Samotne matki mają dylemat kiedy napisać / powiedzieć, że mają dziecko - większość z góry informuje.

Naprawdę, to każdy chce być 'szczęśliwy'. Taka samotna matka może być wierną żoną (przyszłą). No ale może lubić 'party'. Przecież nie od razu trzeba się żenić z samotną matką. Przeżyć swoje. Jak nie wychodzi, bo nawet strach, to... zostać kolejnym 'bad-boyem'? Uffff....
Trochę temat 'faceci wolą blondynki'. Filozofię widzę życiową każdy ma, zahartowany w wyborach. Tutaj proponuję: 1. nie nudzić 2. nie krzywdzić 3. dawać szansę (bo statystycznie masz większą szansę na sukces - jak są alternatywy)

A że ktoś ma niby wilczysko72 wykorzystać? Przecież facet też korzysta z sytuacji... Naprawdę tego nie widać?! Kolego, właśnie mi wyszło, że jesteś w symbiozie...

No to... typowego, rasowego, normalnego faceta spotkałem...

wilczysko72 napisał/a:

rh72 napisał/a:

No to... typowego, rasowego, normalnego faceta spotkałem...

Nie rozumiem. Dlaczego ?

Bo "rasowi faceci" nigdy nie chcą rozmawiac o swoich problemach. Biorąc pod uwagę jeszcze nick to już w ogóle

Czemu mężczyźni nie rozumieją tego, że fakt bycia samotną mamą, nie oznacza koniecznie że ma się to dziecko z bad boyem, a szukając partnera chce się go wykorzystać? Skąd wzieło się takie przekonanie?
Przyznam że gdybym o tym tyle razy nie czytała, to bym na to nie wpadła. Przecież wiele razy zdarza się, że ojciec dziecka-partner po prostu zakochuje się w trakcie związku w kimś innym, i odchodzi, więc jaka w tym wina kobiety? A co ze zmarłymi ojcami dziecka, albo takimi którzy nie podołali trudom rodzicielstwa, czy to też świadczy źle o kobiecie, że w takich przypadkach została sama z dzieckiem?
Czy nie jest tak, że takie przekonanie wzięło się od słynnych trenerów PUA, którzy je spopularyzowali?

Żeby nie było - nie jestem samotną mamą, więc problem mnie nie dotyczy.

A co w sytuacji: samotna matka i facet mający dziecko/dzieci, które mieszkają z ich matką? Ciekawa jestem zdania osób na wątku na ten temat...?

Niestety problem dotyczy mnie. Zostalam sama w ciazy bo maz doszedl do wniosku ze lepiej wychowac osobno. Od kiedy tylko sie znamy nie rozumial mezczyzn ktorzy zostswiali zony i dzieci...teraz na pewno doskonale rozumie... teraz ja i moje dziecko bedziemy ponosic konsekwencje bo ojciec dziecka roznosi o mnie niestworzone plotki kiedy ja nie obgaduje go, wrecz chcialam z nim mimo wszystko byc. Nie wzielam sobie badboya, byl bardzo uczuciowym facetem...byl...a z gory ludzie beda mnie osadzac...w koncu nie puscilam sie w klubie. Bylam z mezem...

wilczysko72 napisał/a:

Eiko napisał/a:

Niestety problem dotyczy mnie. Zostalam sama w ciazy bo maz doszedl do wniosku ze lepiej wychowac osobno. Od kiedy tylko sie znamy nie rozumial mezczyzn ktorzy zostswiali zony i dzieci...teraz na pewno doskonale rozumie... teraz ja i moje dziecko bedziemy ponosic konsekwencje bo ojciec dziecka roznosi o mnie niestworzone plotki kiedy ja nie obgaduje go, wrecz chcialam z nim mimo wszystko byc. Nie wzielam sobie badboya, byl bardzo uczuciowym facetem...byl...a z gory ludzie beda mnie osadzac...w koncu nie puscilam sie w klubie. Bylam z mezem...

No to chyba też musisz zacząć plotkować o nim. Czasem jest tak, że nadstawianie drugiego policzka skutkuje tym, że masz tylko obitą gębę.

Aha, zgadzam się z tym. Czasami dumą nie zawalczysz, a on to jakiś... Albo mówi o Tobie rzeczy w które chce wierzyć lub mu do glowy 'weszły'. Sprawdź co on takiego mówi... Bo tam może czasami 'diabeł siedzi'...