Ale myślę Wuwuś, że ty doskonale wiesz jak to jest być zaniedbanym emocjonalnie przez rodzica dzieckiem, dla którego jesteś po prosty jedną z wielu gęb do wyżywienia. Inaczej byś się tu dzisiaj wypowiadał gdybyś doznał prawdziwej troski i emocjonalnego wsparcia od najbliższych wtedy, gdy tego potrzebowałeś.
Ojjj mylisz się Summerko 
. Pochodzę z normalnej pełnej rodziny w której raczej się rodzice normalnie troszczyli, szczególnie mama (no do dzisiaj się troszczy tak troszku 
) bo ojciec to wiadomo głównie od zarabiania kasy był. Nikt nie był traktowany lepiej czy gorzej, wszyscy po równo. I mimo też tego, że jestem takim trochę wyszczekanym łobuziakiem (czasami mogę troszkę podgryzać) 
to zdaje sobie sprawę z tego doskonale, że co dla dorosłych może być wporzo to dziecku może się też podobać ale tylko wtedy gdy nie jest mu przedstawiana alternatywa z racji wojny w przypadku koleżanki pomiędzy nią a prawie byłym facetem.
Mam kilku kumpli w moim wieku którzy są już kilka lat po rozwodzie (tacy trochę imprezowicze ) no i mają z tamtego związku dziecko. Chociaż zawsze jest tak, że to zawsze kobieta winna była (bo to zła kobieta była" ^^) rozstania to jeżeli chodzi o dziecko to podchodzą bardzo poważnie do córki czy syna 
A nic, w porządku - odpowiadałem, bo i co miałem odpowiedzieć. Takie problemy jak zagrożenie jednym chuliganem, to się przecież załatwiało nie skargą do ojca tylko uliczną rozprawą. Ojca nie interesowała muzyka, którą słuchałem, książki, komiksy, które czytałem, moje hobby. Mnie nie interesował sport, który ojciec uwielbiał i nienawidziłem, że chce to zainteresowanie zaszczepić również we mnie. I jedyne czego chciałem, to żeby mi dał spokój z tym sportem. Nasze stosunki poprawiły się od razu kiedy dał sobie z tym spokój 
