Mąż chce mnie zostawic z dziecmi . Wesprzyjcie mnie :) - Netkobiety.pl

Jessica - pewnie, ze byłoby lepiej, ale to nie takie proste.
Twój jm dba teraz o swoja nową miłość i nie jest w jego albo jej interesie odsłaniać "karty"
Powodów może być kilka : np. nie jest pewien, czy ona chce z nim być, może ona jest mężatka i załatwia sprawy rozwodowe, gdzie romans byłby dla niej katastrofą, a może stawia mu warunki, których on jeszcze nie spełnił..
Nie wiemy, ale jakby to jest poza Tobą i nie masz na to wpływu..
natomiast masz wpływ na swoje relacje z nim i z tego korzystaj albo raczej nie..

Jessica, czytałam na forum kiedyś wątek bardzo podobny do twojej historii. Nawet autorka w tamtym wątku miała podobny do ciebie spokój i cierpliwość. Jej mąź też pewnego dnia stwierdził, że się wypalił i wyprowadził się na sporą odległość, zostawiajac ją samą z dziećmi. Ukrywał gdzie mieszka Ona długo się miotała, wracała na forum, pisała o wspólnych wakacjach, wciąż miała nadzieję. Po jakimś czasie okazało się, że jej mąż był gejem, który nie akceptował swoich seksualnych preferencji, więc ożenił się z dobrą dziewczyną, spłodził dzieci, ale po latach nie potrafił i nie chciał już więcej źyć w niezgodzie z sobą. Nie wiem czy u ciebie jest tak samo, ale może warto wziąć to pod uwagę.

Czy ja mu bym chciała dać mu pstryczka w nos może ale napewno chciała bym dowiedzieć się prawdy ale wiem ze się nie dowiem i to mnie strasznie boli . A co do jego miłości hmmm ona napewno wie o dzieciach ponieważ sami się wkopali wysyłając córce prezent z jej konta i na karcie podarunkowej oprócz dopiski od taty było też nazwa konta z którego zakupiono prezent dlatego znam jej imię . Kryją się strasznie wiec pewnie mają za uszami więcej niż tylko cyrki mojego jm .Oczywiście on głupio się tłumaczył ze to tylko koleżanka z pracy ze się zgadalo bla bla bla . A może będę udawać glupia z moimi podejrzeniami a niech myśli ze mu wierzę w te jego ściemy ? Wiele kłamstw wyszło w ciągu dwóch dni może dlatego mnie tak nosi .A może faktycznie nie będę z nim pisać i gadać sama już nie wiem .

On-Wu-Wu-A-83 ja natomiast nie rozumiem jaka chorą satysfakcje daje kochance próba udowodnienia zonie ze jaka to ona lepsza i fantastyczna bo odbila jej faceta i proba pokazania ze to ona jest ta wygrana i cieszy sie jak niedorozwiniety przedszkolak ze komus dokopala. Moja sobie akurat strzelila w kolano bo jak mnie o tym wszystkim poinformowala to zaczym poznala dobrze pana misia i myslala biedaczka ze wygrala los na loteri i odbila komus fantastycznego faceta a on okazal sie tyranem i cholerykiem a ona nie wiedziala ze taki jest i ze ja juz od dawna planowalam rozwod. Chciala wykopac podemna dolek i sama w niego wpadla. No coz ,zycie.

Jessica, dlaczego, MAJĄC WSPÓLNE DZIECI, miałabyś z nim nie rozmawiać?

Rozumiem, że bardzo Cię skrzywdził, ale czy nie cierpisz bardziej gdy czujesz się okłamywana?
Poza tym on i dzieci potrzebują kontaktu, bo w przeciwnym razie maluchy doznają traumy większej niż Twoja.Cierpicie wszyscy...

Każdy ma wolną wolę i nic nie dzieje się bez przyczyny.
Może on uważa, że poznał kogoś, kto bardziej mu odpowiada- NIE JEST LEPSZY/A od Ciebie, tylko BARDZIEJ DOPASOWANA/Y do niego. Jednak mając skrupuły czy przez wzgląd na Waszą przeszłość on boi się ujawnić prawdę...

Ja na Twoim miejscu nalegałabym na szczerość partnera, prawdę... starałabym się zaakceptować wszystko, co od niego usłyszę i dążyłabym do wyklarowania ich (męża i dzieci) sytuacji. Ale może on boi się, że prawdy nie zaakceptujesz, dlatego tak mota i kręci...

Daj mu żyć tak jak postanowił. A na Ciebie na pewno czeka ktoś bardziej odpowiedni, kwestia Twojej akceptacji i wiary:-)

Pomyśl przy tym, jak w przyszłości poczujesz się sama ze sobą mając na uwadze Twoje obecne decyzje.
Czy większą satysfakcję przyniesie Ci brak kontaktu lub wojna, czy postawienie na rozwiązania najkorzystniejsze dla Was wszystkich?

Zabezpiecz byt Twój i dzieci, potem zrób wszystko, by one zachowały emocjonalną równowagę. Ty poradzisz sobie w każdej sytuacji, a dzieci dopiero się kształtują, potrzebują Was obojga...

Jessika- zrób tak jak czujesz, najlepiej dla swojego komfortu. Jesli nie masz ochoty zapoznawać się czy doinformować z prawdopodobną kochanką to tego nie rób. Tak jak czujesz, że będzie Ci lepiej.
Ale formalne sprawy musisz zabezpieczyć. Wiem że dziewczyny robia to nawet przed decyzją o rozwodzie. Moze jakiś dobry prawnik załatwi większość rzeczy za Ciebie, abyś nie musiała się w to angażować emocjonalnie. Ciesz się dziećmi, to Twoje skarby i masz się do kogo uśmiechnąć.

Smoky, coś Ty się za zielska najaral ?

Tez chce....:)

Szczerze mówiąc nie chciało mi się nawet tego komentować :)Dobrze ze zrobiliście to za mnie :*

Ręce opadają na takie argumenty. Nie zdziwiłabym się, gdybyś była kochanką żonatego i dzieciatego faceta.

To co Ty odbierasz jako moją "zacietość" jest krytyczną oceną postępowania onego, bo nic nie usprawiedliwia zdrady, oszustwa i prefidii, gdy w tych okolicznościach stwarza on fałszywą nadzieję na ratowanie związku.
Nie przelewam tutaj osobistej urazy, bo nie mam takich doświadczeń, ale znam z bilskiego otoczenia. Jednak odnoszę wrażenie, że Ty także nie masz, bo w przeciwnym razie nie pisałabyś takich farmazonów.
Rzeczywiście, syn Jessici w marcu miał 4 m-ce, to faktycznie dojrzały wiek do tego, żeby zrozumieć miłosne rozterki tatusia i jego "oddalenie się od rodziny", a gdy już zacznie mówić z pewnością pogratuluje i pożyczy tatusiowi szczęścia.

Fakt, że dziewczyna nie leży krzyżem przed jeszcze mężem, nie rwie włosów z głowy i nie błaga o powrót, nie oznacza, że wszystko jest ok i czeka ją świetlana przyszłść.
Została samotną matką, zdaną praktycznie tylko na siebie, musi zmagać się z tęsknotą za ojcem  starszego dziecka, z samotnością i właściwie zamknięciem w czterech ścianach domu z dziećmi. Wszystko dlatego, że mąż "poczuł się nieszczęśliwy" i postanowił zadbać o swój komfort psychiczny, porzucając rodzinę.
Dlatego, w przeciwieństwie do Ciebie, nie widzę (jak napisałam wyżej) okoliczności łagodzących dla postępowania tego pana.

Chodzi o ewentualne alimenty na nią oraz sprawiedliwość by przed rodzinom kumplami nie zgrywał poszkodowanego. U nas to jest ważne ponieważ nie chcemy w razie czego płacić na nieswoje dziecko le prawda jest taka iż też chcemy rewanżu. Gdyby kobiety nie dochodziły do swojego to potem taki JKM pokazałby statystyki z których by wychodziło iż większość winy jest po stronie kobiet.

Do wszystkich facetów, czy wy sobie jaja robicie? Nie możecie choć raz porozmawiać na poziomie i starać się zrozumieć kobietę w takiej sytuacji tylko zawsze bronicie latającego z przyrodzeniem na wierzchu faceta? Robi się to troszkę niesmaczne, nie wstyd wam? Dla mnie jest to proste nie chce i nie zamierzam mieć dzieci z kimś komu po jakimś czasie odwidzi się ojcowanie, ponieważ znalazł sobie następny model do matkowania. Dla mnie moje dziecko ma mieć Ojca i Matkę, nie w formie zaocznej, a 24h ponieważ jest to zasrany obowiązek obydwojga. Chciało Ci się bzykać z jedną kobietą więc przyjmij do wiadomości, iż to jej powinieneś oddać choć krztę szacunku i podziękowania za urodzenie i wychowanie potomka. Jeśli jest to tak trudne przedstawcie kobiecie sprawę jasno już na samym początku znajomości "słuchaj podobasz mi się, chcę stworzyć z tobą związek, iść z tobą do łóżka etc., ale nie obiecuję iż będziesz tą jedyną......'' SUPER dzięki ok wtedy ja mam wybór albo akceptuję taki układ albo nie, czy to tak trudno zrozumieć ???!!!!!! Po co ciągacie kobietę przed ołtarz, nawet jeśli to ONA ciągle nalega, po co obiecujecie wierność skoro to jedna, wielka farsa, stańcie na wysokości zadania i bądźcie choć raz szczerzy ze samym sobą oraz waszymi partnerkami. Uważam za szczyt chamstwa, egoizmu i wyrachowania KŁAMANIE w żywe oczy i gówniarskie zachowanie niektórych panów.

Witaj The Andrzej, przykro mi, iż Ciebie spotkała podobna historia, jak widać niektóre kobiety również inteligencją nie grzeszą, najgorsze jest to, iż często takie osoby, które należy obarczyć odpowiedzialnością za rozpad związku nie potrafią szczerze porozmawiać  i się przyznać do winy, partnerowi wytykają błędy by usprawiedliwić swoje działanie, jednocześnie grając niezły teatrzyk  jacy/kie to oni/one biedni/e i pokrzywdzeni przez los.

Kochana Jessico12 nie poddawaj się, pamiętaj, iż jesteś wartościową osobą i nie daj sobą nikomu pomiatać, masz prawo czuć rozgoryczenie i złość, bo ktoś próbuje zniszczyć twoje ideały i wiarę w miłość i rodzinę. Niestety zazwyczaj osobniki, które porzucają żonę/męża/dzieci, wyszukują preteksty i usprawiedliwienia i robią wszystko by winę przerzucić na druga stronę, część z nich robi to z wyrachowania, jednak większość doskonale zdaje sobie sprawę jakiego bagna narobiła i te wszystkie usprawiedliwienia mają na celu pomóc im uporać się z psychicznym ciężarem. Dla mnie to najgorsze świństwo jakie można zgotować rodzinie i dzieciom. Ojciec na pół gwizdka nie jest dla mnie ojcem, a latawcem, który wraca kiedy mu pasuje. Oczywiście to, że dzieci zostały przy Tobie jest mu jak najbardziej na rękę, wątpię, że latawica zaakceptowałaby potomstwo, prędzej by go kopnęła w tyłek. Powiem jedno, jesteś wielka i dasz sobie radę, dzieci są i będą dla Ciebie zawsze ogromnym wsparciem i z czasem i dla Ciebie zaświeci słońce, a karma kiedyś się odwróci i każdemu przyjdzie wyrównać rachunki za zło jakie wyrządza.

Standardowo moim zdaniem tu i tu.
Boszsze, ja to współczuję tym wszystkim facetom FRUSTRACJI, jaka im się uszami wylewa.
A winny jest też standardowo ktoś inny, przyczyna standardowo nie leży w nich samych...

Kiedyś podczytywałam ten wątek. Ciekawa jestem, jak ta sprawa się zakończy. Czy standardowo budowaniem "nowego-starego" związku, tak jak w statystycznych 90%?...

W tajemniczych okolicznościach zaginęła bluemarine ...

No żale to różnie próbowaliśmy jeszcze rozmawiać ale to nie ma najmniejszego sensu i żale to do mnie lub do jego rodziny oczywiście obwiniajac o wszystko mnie nie widzi swoich błędów  . Piszcie co u was kobitki Pozdrawiam

Przytulam Cię mocno.
Osobiście 3 tygodnie po rozwodzie spakowałam malutką walizkę i pojechałam na kurs j. angielskiego na Maltę.
Chciałam być sama i nie rozpamiętywać tego co się wydarzyło a jednocześnie poznać nowych ludzi, z którymi mogę rozmawiać na tysiące innych tematów ( o ile język pozwoli )
Mnie pomogło. To był wspaniały wyjazd, który pokazał mi, ze jest mnóstwo ludzi, każdy ze swoimi problemami, a mimo to żyją dalej i to szczęśliwie :-)

Dziewczyny świetna rada, miesiąc po rozwodzie pewnie tylko drastyczne środki są w stanie pomóc by nie myśleć non stop o przeszłości. Faktycznie wyjechać na dwa/trzy tygodnie do Włoch/Hiszpanii/na Maltę nauka języka, nowi ludzie, klimat, pogoda...oczyszczenie fizyczne i psychiczne, a to na początek chyba najlepsze co można dla siebie zrobić!!! Trzymam za Was kciuki, jak to mówią tylko CZAS jest w stanie ukoić rany! Buziole

bluemarine, dobrze, że żyjesz. I dobrze, że się rozwodzisz - chyba nie masz wątpliwości w tej chwili ... Chociaż wiem, że emocje trudne.

Te pozwy, ich treść, stawianie warunków, wnioskowanie o bez orzekania o winie strony zdradzającej to też STANDARD. Tym się nie przejmuj. Wiem, jak to brzmi, ale tak jest. Moja koleżanka, która dostała taki pozew od zdradzającego męża dziś wyciąga go z szafy jak ma doła i się śmieje do rozpuku z jego treści. Rozwiodła się kilka lat temu, a i sytuacja jej bm diametralnie się przez ten czas zmieniła, więc tym bardziej trzyma się za boki. Powiem tylko, że po kilku latach zdrad, rozwodzie z orzekaniem o jego winie, on ... stwierdza, że "tak naprawdę kochał tylko ją." Pamiętaj, bluemarine, że "prawdziwa miłość" w tej chwili przesłania Twojemu jm obraz rzeczywistości. Przez emocje. Wygrywa ten, kto je potrafi ostudzić.

Nie twierdzę, że u Was, dziewczyny, będzie tak jak u tej mojej koleżanki, ale z czasem stwierdzicie to co ja - "krzyżyk na drogę"

Ja czytałam niedawno część swoich dokumentów sporządzonych przez jm w sprawie majątkowej (tam też zawarte były absurdy) i dziś czytam to bez emocji widząc jakie to bzdury. Co ciekawe, Sędzia w aktach sprawy wyczytał to co ja. Wydajesz mi się konkretną kobietą po wypowiedziach, więc napiszę krótko: rozegraj to dobrze.

Dziś już napisałam na innym wątku, że każda sprawa rozwodowo-majątkowa musi być traktowana indywidualnie (banał, wiem. ) Masz prawnika, to najważniejsze.

Będzie obojętne, zobaczysz. Ja też dość długo żyłam w fazie zaprzeczania, że "nas już nie ma". A nadzieja, że to wszystko minie i wrócą "stare dobre czasy" długo umierała ostatnia. Jm nie ułatwiał rozstania, ta rana wynikająca z rozstania dłużej się jątrzyła przez różne akcje jm, już wkrótce bm.

Popatrz dziś na moją sygnaturę. Wierzę, że tak będzie.

Co do "karmy". Twoje podejście jest dobre. Nie życzę nieszczęścia, ale szczęścia też nie- podoba mi się. W początkowej fazie jest taka naturalna potrzeba ukarania krzywdzicieli, a takimi niewątpliwie są ci wszyscy "panowie" opisywani tutaj. "Życzę im szczęścia" w takiej sytuacji, to trochę byłoby nienaturalne. Wypowiedziane przez zaciśnięte zęby raczej.

Ta "energia" krąży w świecie podobno. Ale znam przypadki, gdzie ewidentnie "nagrodzony" został winowajca. Można wtedy to rozstrząsać można się odciąć i skupić na czymś innym.

Najważniejsze, żeby uwolnić się i fizycznie i przede wszystkim PSYCHICZNIE z tego układu. Nie nieść, jak ten mnich z przypowieści, na swoich plecach tego faceta (tam była kobieta).

Czego Wam życzyć, Dziewczyny, to spokoju. Wewnętrznego spokoju. Od tego zacznie się cała reszta.

I see beyond, niestety ja go dalej mam na plecach, chociaż wiem, że to mnie niszczy, truje, nie potrafię się jeszcze całkiem od jego ciężaru uwolnić. Jest trochę lepiej, ale nadal  za dużo o nim myślę, zastanawiam się co robią, czy im razem dobrze. Nie potrafię odciąć tych myśli, nie potrafię normalnie, spokojnie z nim rozmawiać dlatego całkowicie urwałam kontakt. Nie wiem czy ja kiedykolwiek się od niego uwolnię, chyba taki mam charakter. Żyję, funkcjonuję normalnie, zajmuję się dziećmi, ale wewnątrz ciągle nie ma spokoju. Jest za duzo negatywnych emocji, których nie potrafię się pozbyć. Minęły dwa lata, chyba powinnam być już zdrowa?

Tak, masz rację, nie zostawił mnie chłopak po trzech miesiącach randkowania, ale mąż, po 17 latach znajomosci i 12 latach w małżeństwie. Do tego jestem typem, który wszystko rozkłada na czynniki pierwsze, mieli i rozpamiętuje. Czas mam wypełniony po brzegi, dzieci są małe więc narzekam raczej na jego brak niż nadmiar, zwłaszcza, że wszystko jest na mojej głowie, bo tatuś się kompletnie nie poczuwa. Mimo to czas na burzę smutnych myśli i rozpamiętywanie zawsze znajdę. Są takie okresy, że śni mi się noc w noc.
Definitywne zerwanie kontaktu mogłoby być drogą do wyzdrowienia, ale niestety są dzieci i od czasu do czasu kontakt musi być. Najchętniej wzięłabym dzieci i wyjechała w pierony, tak żeby nigdy wiecej o nim nie słyszeć. Póki co szukam sposobu żeby zobojętnieć na tyle żeby móc przynajmniej kilka zdań na temat dzieci z nim wymienić bez nerwów. Dla ich dobra.

Trudno się dopatrzyć jakiegokolwiek uroku :-) Mąż najchętniej wbił by mi siekierę w plecy, cóż najwyraźniej chce sobie udowodnić, że dobrze zrobił składając pozew. Nasza korespondencja jest wyłącznie emaliowa, bo chce mieć jakikolwiek haczyk na mnie do sądu, chce mi udowodnić utrudnianie kontaktów. Najczęściej pisze we wtorki: "cześć chce wziąć dzieci na ten weekend, będę po nie w piatek". Jesli mu napiszę, że proponuję następny weekend, bo na ten mamy juz plany, to "huzia na józia" jaka to jestem wredna, bo zawsze cos wymyślę byle tylko ich nie dać. No i na tym kończę "rozmowę". Do kolejnego e-maila, który przychodzi dokładnie za dwa tygodnie (rownież we wtorek :-)). Nie interesuje go czy dzieci mają zapewnioną opiekę w tygodniu, teraz wakacje, więc skręcam się zeby miały z kim zostać, a kiedy mam wolny weekend i chcę pobyć z dziećmi, gdzieś wyjechać, to tatuś sobie o nich przypomina.

Summerko, byłoby dobrze, bo on wyskakuje ze swoimi terminami jak z kapelusza. Tłumaczy się zmienną sytuacją w pracy... Odzywa się tylko kiedy chce, kiedy szmata łaskawie zgodzi się na jego weekend z dziećmi lub nie ma nic ciekawszego do roboty. Wtedy bombarduje mnie e-mailami, że on bierze dzieci i tyle. Raz mi nawet napisał, czy nie dałoby się odwołać ich tygodniowego pobytu z moją siostrą w górach, bo on ten weekend ma wolny, a na następny wyjeżdża. Egoista i tyle.
Dziś napisał, że chce wziąć dzieci na przyszły tydzień. Akurat mam do środy wolne więc napisałam, że proponuję następny tydzień, bo teraz mamy plany na długi weekend. No to już pysk, bo ja zawsze coś wymyślę, jak nie ślub siostry to wyjazd i jego to nie interesuje, będzie w piatek po dzieci. No tak, dzieci mają nie iść na ślub ukochanej cioci, bo tatuś akurat ma kaprys je wziąć.

W pozwie wnioskował o dwa weekendy z dziećmi w miesiącu, w tygodniu nie da rady. Ja w odpowiedzi do tych dwóch weekendow wnioskuję o dodatkowe dwa dni w tygodniu. Gdzie tu utrudnianie?
Tak jak mówisz, on chciałby mi wejść na głowę i to mnie wkurza, bo ja jestem sama z dziećmi cały tydzień, kiedy są chore, marudne, chodzę na treningi, do dentysty, logopedy, sama ogarniam trudną rzeczywistość, a on odezwie się raz na dwa tygodnie i jak nie chcę dać mu dzieci, bo chcemy gdzieś pojechać, coś zaplanowaliśmy, to ja jestem podła i utrudniam.
Ze względu na taką właśnie postawę mój adwokat wnioskował w odpowiedzi na pozew o odrzucenie jego prośby o zabezpieczenie na czas procesu jego kontaktów z dziećmi. Uznał, że na to nie zasługuje.

Ślub i wesele to uroczystość dla dorosłych  lub ewentualnie dla nastolatków jeszcze. Dla małych dzieci to ojciec jest ważny a nie tego typu imprezki z których i tak nic nie zrozumieją i nie mają.
Podłe jest twoje działanie.

bluemarine , ja też się zgodzę, że Twój jm na chwilę obecną racjonalizuje swoje działania. Taki schemat i nic nie poradzisz. Tak ludzie są skonstruowani. Nie mam wątpliwości, że za częściowy wpływ na zachowanie jm ma jego nowa "bejbe". I on sam POTRZEBUJE potwierdzenia, że "on jest  ok" - dostaje  to w jej oczach, wszak jest "pokrzywdzony", a na to trzeba dowodów. On je sobie cały czas dostarcza. Ot, takie skrzywienia umysłu też się zdarzają. Głowa do góry.

Jesteś w bardzo trudnej sytuacji emocjonalnej. Myślę, że dostaniesz adekwatne wsparcie. Ja czasem coś u Was tu skrobnę, mając jakiś tam forumowy staż i wolną chwilę.

Oprócz pomocy dostaniesz też gratis szpilę. Bierną lub czynną. Ale to taki urok tego miejsca. O wypowiedziach net-facetów w wolnej chwili napiszę osobny post. Nie będzie to wycieczka personalna, postaram się później napisać coś konstruktywnego.

Summerko, mogę zacytować mój poprzedni post jeszcze raz
Bez względu na okoliczności które miały miejsce trzeba zadać pytanie który układ jest wazniejszy: ojciec-dzieci czy dzieci-ciocia. Wydaje mi się a raczej jestem przekonany, że bez względu na wszystko "układ" z ojcem jest ważniejszy dla dobra dzieci. I nie ma co rzeczywiście utrudniać facetowi bo tak to trzeba nazwać. On ma czas wtedy kiedy jest wesele? Ok ,nie bierze dzieciaki wtedy bo i tak one nie skorzystają na tej uroczystości bo ta uroczystość nie jest dla nich (za 10l tak). Bleumarine też skorzysta na tym bo odpocznie sobie od pociech. Cały czas przecież mówi, że wszystko jest na jej głowie jako na głowie samotnej matki. Ona natomiast woli walczyć z prawie już z byłym mężem kierując się chęcią zemsty.

A co do kobiety która podkradła jej faceta to musze powiedzieć, że jak by były walki gladiatorów jeszcze (kobiety tez walczyły) na arenie Koloseum i by Bluemarine stanęła na przeciwko tamtej babki to bym cały majątek postawił na Bluemarine. Milion % że by ją rozszarpała jak dziki zwierz zwierzynę

Ja to was wszystkie ignoruje hahaha (raczej nie potrzeba mi nic na stałe ) tak więc chyba mi się nic złego nie przytrafi?

Mam zacząć trząść portkami??

Nie rzucaj tymi porównaniami bo się jeszcze spocisz xD
Uczestniczę od początku w tym wątku, to co miałem powiedzieć to już napisałem wyżej

Lepiej ty jeszcze raz przeczytaj mój post.
Myślisz, że jak dzieci raz nie spotkają się z tatusiem wtedy, gdy kochanka dała mu wolne, to się okaże, źe układ ojciec-dzieci jest nieważny lub mniej ważny niż coś-tam. To są zawody albo jakaś konkurencja, co lub kto jest ważniejszy?
Jasne, że trzeba i należy pielęgnować relacje ojca z dziećmi, ale niech w takim razie ojciec to robi zamiast dyktować warunki, co, gdzie i kiedy. W wyliczance męża Bleumarine dzieci są na ostatnim miejscu, dopiero wtedy, gdy ma luzy w pracy i kochanka da mu wolne, to on łaskawie może się spotkać że swoimi dziećmi. I ma pretensje, że się tego nie docenia, że on deklaruje gotowość.
Nie zauważyłam w zachowaniu Bluemarine celowych działań utrudniających ojcu kontakt z dziećmi. Wręcz przeciwnie. Obawia się takich posądzeń.
Dla dzieci ślub i wesele w rodzinie to jest nie lada atrakcja. Sama mam wiele miłych podobnych wspomnień. Po prostu szkoda ich tego pozbawiać, tym bardziej, że się to nie powtórzy a z tatusiem będą się mogły spotkać w kolejny weekend. Oczywiście, jak kochanka da mu wolne

EDIT:
Bleumarine to faktycznie twardy zawodnik, ale jej mąż chyba takie lub skoro teraz wybrał sobie kolejną podobną kobietę, która mu dyktuje, które weekendy moźe poświęcić swoim dzieciom. Lubi być moźe być pod pantoflem

Z tobą nie muszę rozmawiać a więc nie pisz do mnie
:*

Mówiąc imprezkę nie miałem na uwadze, że to będzie jakaś wielka balanga i nie ma znaczenia, że to będzie krótko - chociaż nawet krócej to gorzej w tym przypadku bo ojciec spędził by całe dwa dni z dziećmi a nie tak że one na kilka godzin zobaczą się z dalszą rodziną.
Chodzi o to, że ojciec jest ważniejszy od cioci, wujka i innego świętego Walentego a tym bardziej w przypadku gdy uroczystość nie dotyczy dziecka tylko dalszej rodziny jaką jest ciocia, wujek lub inny Święty Walenty
Nie ma znaczenia, że on zostawił ciebie z dziećmi. Żaden normalny człowiek nie będzie ustawiał się pod osoby trzecie jeżeli chodzi o kontakt z własnymi dziećmi bo tak chce były partner, jest to co najmniej śmieszne! No chyba, że pozbawisz go praw rodzicielskich.
Ile twoje dzieci mają lat? Starsze ma chyba 7? a młodsze? Dla takich dzieci taka impreza to nudy, co innego spotkanie z tatą. Starsze może zapamiętać na długo jak będzie fajnie
Mimo upływu czasu targają tobą wielkie emocje. Dotąd jak sie z nimi nie uporasz będziesz walczyć z byłym ze szkodą dla dzieci.

Hahaha uśmiałam się. Moje dzieci kilka miesięcy ten ślub przeżywały. Ty zaś jestes jasnowidzem i wiesz, że to dla nich nuda Co innego spotkanie z tatusiem, który miesiącami je olewa, a na spotkania z nim czy choćby odebranie od niego telefonu muszę syna namawiać.
Sytuacja z ostatnich dni- syn dostał na obozie telefon na pół godziny i pierwszą osobą do której zadzwonił był wujek, następny był telefon do cioci, a potem do mnie. I tak codziennie. Wczoraj po pięciu dniach na obozie spytałam czy dzwonił do taty - nie. Uczuć dziecka nie da się kupić, trzeba sobie na nie zapracować. Tego tatuś niestety nie rozumie.

Na szczęście dzieci są różne i z tych dzieci wyrastają również różni dorośli. Mam nadzieję, że z moich dzieci nie wyrosną imbecyle. Jak rownież mam nadzieję, że nie bedą okazywały szacunku komuś kto ich nie szanuje. Więcej nie będę komentować, nie ma czego.

Pewnie gdyby ten tata trafił im się lepszy to i dzień z nim byłby lepszy niż jakakolwiek inna alternatywa. Tymczasem dzieci wyczuwają kto obdarza ich rzeczywistym zainteresowaniem, opieką, troską i dbałością od tych, którzy odwalają pańszczyznę, bo muszą.
Ale myślę Wuwuś, że ty doskonale wiesz jak to jest być zaniedbanym emocjonalnie przez rodzica dzieckiem, dla którego jesteś po prosty jedną z wielu gęb do wyżywienia. Inaczej byś się tu dzisiaj wypowiadał gdybyś doznał prawdziwej troski i emocjonalnego wsparcia od najbliższych wtedy, gdy tego potrzebowałeś.