Mąż chce mnie zostawic z dziecmi . Wesprzyjcie mnie :) - Netkobiety.pl

Niestety dochodzę pomału do takiego samego wniosku, obawiam się, że masz 100% racji... Moje oczekiwania plus jego dostosowywanie się do nich i jakos się to wszystko kręciło, ale w końcu ta iluzja musiała pierdyknąć.
Tylko, że tamta pani zdaje się ma jeszcze większe oczekiwania, ciekawe jak TO się skończy. A może dla niej się zmieni w końcu?

Wszyscy mi to mówią, a ja powoli się zaczynam uwalniać od mysli o nim, smutku, żalu i bólu który mi zadał. Niedługo będzie dwa lata moich cierpień, chciałabym żeby to wreszcie się skończyło, tak na 100% jakby ktos odciął mi wreszcie chorą nogę powodującą ból całego ciała.
Jak się odciąć od myślenia o nim, jak zapomnieć i skupić się na tym co istotne.

Nie chcę go to na pewno, za duzo bólu mi zadał. Tylko zastanawiam się dlaczego taki śmieć nadal zajmuje tyle miejsca w mojej głowie. Dlaczego przeżywam, rozpamiętuję, zastanawiam się czy go znów przyjęła czy nie, czy im się ułoży czy nie. Przecież gdybym widziała taką sutuację z boku to byłabym pewna, że na takie zero szkoda nawet jednej łzy, a ja ciągle żyję tym bólem, żalem do niego smutkiem, nienawiścią. Nadal jest dużo emocji we mnie, a wiem że emocje, nawet te negatywne wiążą mnie z nim zamiast od niego odcinać. To już tak długo trwa, jest lepiej, ale jeszcze nie tak jakbym chciała, tak ostatnio myślę czy wogole jeszcze kiedys będzie tak jak "przed" czy zawsze to we mnie zostanie.

Summerko dałaś mi do myślenia tymi ruminacjami ;)
To jest mój główny problem, nie potrafię się odciąć, zaakceptować faktu, że po 17 latach związku, najbliższa osoba może wbić nóż w plecy, potraktować jak stary, niepotrzebny łach. Wiem, że to jego problem, a nie mój, jego wybór na który nie miałam wpływu. Wszystko wiem, a dalej rozpamiętuję dlaczego i za co.
Jestes psychologiem Summerko?

Pan mąż właśnie napisał kategorycznym tonem, że zabiera dzieci na weekend, bo bedą z dziadkiem robić palmy wielkanocne. Nie wiem czy sie śmiać czy płakać.

Tak, masz rację, niechcący dyskusja zaczęła się kręcić wokół moich problemów, które zaśmieciły wątek Jessiki. Przepraszam. Nie będę zakładać swojego wątku, bo to byłby już trzeci taki sam w ciągu ostatnich tygodni. Postaram się już nie rozkręcać za bardzo.

Jasne bluemarine zostań . Zawsze warto poczytać co u was :)Ja się cieszę że was mam chodź dalej mam nadzieje ze mnie takie bagno nie spotka . Pozdrawiam :*

Właśnie lepiej ciągnąć jeden wątek niż zakładać ich nie wiadomo ile. Dziewczyny piszcie bo też czytam wszystkie Wasze wpisy. Ja się trzymam, w sumie przyjęłam postawę olewatorską. Męża pytam tylko kiedy przyjedzie bo dzieci pytają. Generalnie mam go gdzieś. Nie powiem czekam na smsa od niego z pytaniem jak dzieci??? Ale w najbliższej przyszłości się raczej nie doczekam. Pracuję z nim w jednej firmie co jest porażką, bo nie mam ochoty na niego patrzeć. Wczoraj był to dzieci się strasznie ucieszyły, a ja poszłam sobie poprasować stertę ubrań, która mi się zebrała z tygodnia. Mam co robić, nie myślę o nim.
Bleumarine wiem, że Ci ciężko. Każda z nas inaczej to przechodzi. Ja się w miarę szybko z tym pogodziłam, w sumie sama nie wiem dlaczego. Może dlatego, że ma 3 dzieci, dla których poświęcam każdą minutę wolnego czasu. Znajomi mnie wspierają, nie rozumieją mojego jm. Czekam aż wyjdzie na jaw jego kochanka. Coś musi być na pewno, ale nie mam ochoty go śledzić. Skoro uważa, że jest wolnym człowiekiem, to jednak mamy inne pojęcie wolności. Ogólnie wygląda na to, że mamy inne podejście do życia.
Najgorsze będą święta. On w sumie nie jest zbytnio rodzinny w Święta, ale chyba go zaproszę, dzieci na pewno się ucieszą.
A jak u Was??? co planujecie???

Josz nie, mój mi już warunków nie dyktuje. Napisałam mu służbowego E-maila, żeby przyznał sam, że widywanie dzieci dwa razy w miesiącu to kpina i proszę o podanie dwóch dni w tygodniu, w które będzie rano odwoził dzieci do przedszkola i szkoły a po południu odbierał. Jesli się do tego nie dostosuje to przykro mi, ale nie ma mowy o weekendach. Jutro mu ich nie dam, prawie dwa miesiące nie był u nich w tygodniu więc nie ma o czym mowic.
Napisałam, że jego e-maile to same żądania i warunki więc niech nareszcie przyjmie do wiadomości, że to nie on będzie je dyktował. "Niech dziecko odbiera telefon, niech mi nie ubliża w smsach, musimy kupic młodszemu dziecku telefon skoro starsze nie odbiera". Wysmialam go, nie będę non stop przekonywać dziecka, że powinien odbierać telefon od taty skoro nie ma ochoty rozmawiać. Nic na siłę, a kupowanie telefonu czterolatce tylko po to żeby tatuś nie musiał przyjeżdzać tylko dzwonic od czasu do czasu jak mu się zachce to juz jakies jaja.
W kwestii finansowej też nie on dyktuje warunki, złożyłam stertę faktur i zaświadczeń z pozwem o alimenty oraz wniosek o spore zabezpieczenie na czas procesu, niestety wszystko musi potrwać jak to u nas więc czekam, może w przyszłym tygodniu dostanę odpowiedź z sądu.
Cssc dobrze, że tak szybko się pozbieralas do kupy, wyobrażam sobie, że z trójką dzieci to nie za bardzo masz kiedy się nad sobą użalać, ja mam dwójkę i brakuje mi doby.

Co do pytań dzieci, to mowię prawdę jesli pytają. W pierwszych miesiącach go krylam i usprawiedliwiałam, tatuś nie ma czasu, tatuś wyjechał, tatuś cieżko pracuje. Ile tak można i jaki to ma sens? Jak długo 7 latek będzie kupował te historyjki, aż tatuś się wybawi i zestarzeje? Teraz jak pytają to mowię- tatuś poszedł do innej pani, bo mnie przestał kochać, ale nadal jest Waszym tatą i to się nie zmieni. Często pytają a ty kochasz tatę? Tak kocham, ale bardzo źle się zachował i juz razem nie będziemy.
Psycholog mi doradziła, żeby dzieciom nie mowic sama z siebie o tacie ani źle ani dobrze, najlepiej przyjąć postawę neutralną, nie jechać po nim w obecności dzieci, ale tez nie tłumaczyć go przed nimi i nie wybielać. A kiedy pytają mowic prawdę.

Bluemarine wsumie kontaktujemy się tylko w sprawie dzieci . Jutro pierwszy raz przyjeżdża zobaczymy jak się sytuacja rozwinie . A tak to dzień mija z dziećmi . Za twoją rada zrobiłam sobie pazurki a i może jutro uda mi ie wyskoczyć na rzęsy :)A tak powiedziałam znajomym na których mi zależy i jak by lżej mi się zrobiło . Ogólnie dziś dość fajny dzień aż strach bać się jutra !!!

Nie chodzi o to abyś nie pisała tylko jak ktoś nowy wchodzi poczytać wątek autorki to zaczyna od pierwszego postu i następnie kontynuuje przez x stron a wtem dochodzisz ty ze swoim i CSSC i się robi masło maślane, człowiek się gubi w tym wszystkim. Czasami czytam jakieś stare wątki i się irytuję jak x użytkowniczek opowiada swoja historię w czyimś wątku i musze zużywac tego zajechanego już scrolla aby przebić się na dół ^^. Zlitujta sie nad forumowiczami
Wszystkie te wątki są o podobnej tematyce ale jednak reakcje poszczególnych bohaterów dość różne.

O tym samym pomyslałam. Jesteśmy tu w trójkę w takiej samej sytuacji więc pisać w jednym miejscu jest wygodniej, nie trzeba skakać po wątkach.

No ma i jak widzimy kontynuuje swoją historię tu, a tamten wątek zamarł.
Chyba nie ma sensu powielać wątków, przecież i tak na tych trzech o podobnym temacie będą się udzielać te same osoby, chyba lepiej żeby był jeden.

Cssc podziwiam Cię, że w tak krótkim czasie się ogarnęłaś i stać Cię na obojętność. Ja mam w sobie tyle emocji, że nie potrafię się powstrzymać, nie daj Boze zacznie jeszcze jakies fochy stroić to wybucham i kończy się zazwyczaj awanturą. Wiem, że to niedobrze, ale chociaż sobie przysięgam za każdym razem, że go oleję to nie daję rady.
Może Twojemu mężulkowi powoli zaczynają spadać różowe okulary, kasy brakuje, dzieci pewnie też trochę. A jaki jest dla Ciebie?

No to prawda. To, że ktoś się uśmiecha nie znaczy, że jest szczęśliwy. No właśnie my najbardziej myślimy o dzieciach, bo one są dla nas najważniejsze. Przyjęłam postawę zobojętnienia żeby właśnie nie wszczynać kłótni itp. To nie tak, że nie mam emocji, bo gdzieś tam w głębi są. Czasem nawet w myślach go powyzywam, ale ja już swoją opinię wyraziłam i on doskonale wie co o nim myślę. Jaki jest do mnie???? Czasem się odezwie, o coś zapyta. Niestety oprócz dzieci łącza nas dwa kredyty i wiecznie coś trzeba w tych bankach załatwiać. Generalnie ja nie nalegam, nie narzucam się, nie pytam o nic. Uważam, że skoro on nie zapyta jak tam dzieci, to ja tym bardziej nie będę mu mówić co u nich. Wiem, że przez ten krótki czas kiedy nas zostawił o wielu rzeczach nie wie. I raczej się nie dowie. Mam zamiar żyć swoim życiem. Zajmować się dziećmi najlepiej jak potrafię, choć nie martw się czasem też mi nerwy puszczają.
A on skoro chciał szczęścia to niech żyje sobie w tym szczęściu.
Ciężkie to jest, ale niestety im szybciej zaczniemy myśleć o sobie tym lepiej. Każda z nas potrzebuje inną ilość czasu. Tylko musisz też myśleć o sobie.

Chyba nie warto, mój wrócił po3 latach, bardzo tego chciał , ja też. Pól roku było super, alepóźniej zaczęłam coś wyczuwać i  nie pomyliłam się, intuicja mnie nie myliła, chciał mieć ciastko i zjeść ciastko. Znowu jestem sama, a dzieci mają nieźle namieszane, to już inny człowiek...

Jessica trzymaj się, boli, bo musi boleć. Masz emocje, bo nie jestes robotem, dziwne by było dla mnie gdybyś nie płakała i nie czuła smutku. Najgorsze pierwszych kilka miesięcy, potem będzie coraz lepiej, z każdym dniem. Nie wiesz co przyniesie przyszłość, może tak musiało się stać, bo czeka Cię coś lepszego w życiu. Ciężko Ci teraz, ale uwierz będzie lepiej, wszyscy którzy przez to przeszli tak mówią i maja rację, ja powolutku zaczynam to dostrzegać, zaczynam się cieszyć życiem i Ty też będziesz, na pewno. Przytulam Cię mocno.

Pokonana pisz z nami, będzie Ci lżej. Czy ten "drugi raz" jest choć odrobinę łatwiejszy czy jest jeszcze gorzej?

Lesny_owoc bardzo ciężko nie okazywać emocji przy dzieciach, wiem że może i dobrze gdyby dzieci nie słyszały nic złego o ojcu od matki, ale czasem się po prostu nie da pewnych słow i uczuć ukryć, a z drugiej strony też dziecko uczy się, że trzeba się czasem wypłakać, wyzłościć, nie jest dobrze kiedy tłumimy to wszystko w sobie.

Jessika, pytałaś go wprost czy jest inna kobieta w jego życiu? Bo może jednak nie ma, tylko wyszła jego straszna niedojrzałość? Przepraszam może nie doczytałam, proponowałaś mu spotkanie z terapeutą razem, chociażby po to, by określić wzajemnie na czym stoicie, jak się czujecie w tej sytuacji? On Cię teraz zawodzi, ale czy Ty go jeszcze kochasz? Jeśli tak, postaw taki warunek. Bo jest różnica czy traktuje Cię jak opcję, bo kogoś ma, czy po prostu przerosło go życie dorosłego faceta i wybrał ucieczkę jako sposób rozwiązania problemu.  Jeżeli zależy mu na Tobie i rodzinie, zrobi to. Chyba że nie doczytałam i takie spotkanie macie już za sobą?

Wygląda na to, że On stwierdził, że samodzielnie upora się z tym problemem. Ale to może być trudne, albo wręcz niemożliwe i problem i tak wróci, nawet jak sie zejdziecie. Jeżeli masz w sobie tyle siły, by go nie skreślać i spotykać się z nim bez dzieci i na neutralnym gruncie gdzie oboje zdobędziecie się na szczerość, to myślę, że i tak jest to krok w dobrym kierunku- Warunek- oboje startujecie z pozycji równej- nie ma mowy o partnerze proszącym o powrót męża i drugim robiącym łaskę. Może terapia będzie czymś, na co zdecydujecie się  w następnej kolejności. Bo nic nie dzieje się bez przyczyny Jessika i dokopać się do problemów będziecie musieli. Życzę Ci siły. Możesz oczywiście pójść z nim na wojnę- zażądać powrotu do domu, postawić ultimatum. A może Ty masz szansę na wsparcie terapeuty?

Tak zrób jak myślisz..
Separacja daje czas na przemyślenie i spojrzenie na wszystko z dystansem.
Twój maż zachowuje się troszkę jak Piotruś Pan ( ja zobaczę, mnie jest źle, tęsknię za dziećmi ) a Ty jesteś gdzieś na drugim planie..
Tak nie może być, bo jeśli jego postrzeganie Ciebie się nie zmieni, to nic się nie zmieni.
Twój maż musi poczuć że decyzja o powrocie do Was nie jest wyłącznie jego decyzją. On teraz musi zacząć Cię traktować jak partnera, który niekoniecznie czeka na niego o każdej porze dnia i nocy.
Jessica, on musi o Was powalczyć, a tej sytuacji nawet gdyby chciał to nie ma jak.
Zamknij mu drzwi i powiedz że otworzysz je tylko wtedy gdy będziesz pewna co dla niego jest najważniejsze.. i gdy będzie to spójne z Twoimi wartościami..

powodzenia..

Dlatego jeśli się nie zgodzi na te spotkania i w późniejszym czasie na terapię, ta zasłona spadnie. Jessika musi też jasno zaznaczyć, że dość szybko muszą określić nie to czy ze sobą będą, ale czy razem przyjmują kierunek na ratowanie małżeństwa czy rozwód.

Nie no  stwierdziłam ze nie będę walczyć z wiatrakami . Napisałam mu ze to definitywnyn koniec ze nie mam czasu i czekać nie będę skoro on nie chce nic ratowac . Ze jego kolem ratunkowym tez nie bede . Po głębszym przemyśleniu stwierdziłam ze tak będzie najlepiej . Od teraz rozmawiamy tylko i wyłącznie o dzieciach . KONIEC tej parodii . Mam dość . Najwyraźniej nie bym mnie wart .

Josz myślę że tym razem ocena sytuacji w punkt (żarcik ). Myślę że w końcu wie ze ja czekać nie będę i nie będę pogrywac w jego gierkę. Nasze kontakty ograniczę to całkowitego minimum. Nie potrafię być podla ale będę oziebla i obojętna w kontaktach z nim . Mam dwójkę najwspanialszych dzieci i są moim szczęściem dlatego postaram się im dać mame na jaka zasługują. Wiem ze powinny mieć pełną rodzinę ale skoro to nie zależne odemnie dam im fajną mamuske. A i nie zaproponowałam mu tego kompromisu i dobrze nie będę się poniżac.mam jeszcze wachania nastrojów ale nie pozwolcie mi zrobić głupoty . Mam nadzieje ze tym razem wytram i będę silna . Pozdrawiam i dziękuję

Zuch dziewczyna :-)
Cokolwiek by się nie wydarzyło to jesteś godna i postępujesz rozsądnie. Szanujesz siebie i swoja rodzinę.

Mam jakieś nieodparte wrażenie, że następne święta Bożego Narodzenia spędzicie w komplecie..
Twój maż teraz, na własne życzenie, funduje sobie tzw. " życiowy wpier...dol" i niech Ci nie będzie go żal..
Zobaczy na własnej skórze co to jest samotność i brak przyjaciela jakim bez wątpienia jest żona..

Tylko wytrwaj w swoim postanowieniu, daj mu szanse aby zawalczył..

Takata dziękuję Ci za te słowa o mnie ale co do Twojego  przeczucia watpla sprawa. Musiał by się ze tak brzydko się wyrażę czołgac przedemna a wiem ze jest za dumny by przyznać się do błędu.  Ja to odcięcie traktuje jako powolny proces odkochania się w nim .I mam nadzieje ze on kiedyś doceni to co miał ale będzie za późno .

Josz dziękuję Ci bardzo za wszystkie komentarze również życzę powodzonka

Witam Bluemarine W sumie spotkanie z tatusiem było naprawdę ok ale niestety do czasu.  Przyjechał o czasie kupił dzieciom prezenty ogrzać obiad odwiedzili nas w szpitalu nawet pytał czy chce coś ze sklepu dla małego wiec ok Ale gdy pojechałam na rzęsy juz po  2 godzinach SMS długo jeszcze ? Wiec jadę do domu pytam co się dzieje i się zaczęło . Wiec mowie ze porazmawiamy na dole jak nie będzie z nami dzieci . I mówię mu co to jazdy . A on mi mówi ze on ma obowiązki musi się spakować do pracy zrobić sobie jeść itd A ja mu mowie ze również mam milion obowiązków i nie placze .Ze zajmuje się dziećmi 7 dni w tygodniu i nie mam prawa wyjść na 3 godziny parodia  Wiec mowie do niego żeby powiedział tej swojej ze po 18 tez będzie się zajmował dzieci a on swoje ze nie ma nikogo ale musi o 5 wstać dojechać do domu itd Wiec mu mowie mogles sie dalej wyprowadzic .No i oczywicie pytanie Czy może przyjechać  w niedziele . A ty Bluemarine ja bym pisala mu dalej swoje aż do skutku oni tacy biedni teraz. Oszalec mozna czy my aż tak dużo wymagamy . Ale ta wymiana zdań juz nie zrobiła na mnie tak wielkiego wrażenia powiedziałam co chciałam i dzięki wrocilam na górę zajęłam się dziećmi i do przodu

U mnie jest coraz gorzej do tego stopnia, że miał przyjechać dziś do dzieci i nie przyjechał a był u nich tydzień temu. Powiedział im. , że będzie ale ma to w dupie.  Nie odbiera ode mnie telefonów. Pisze mi żebym dala mu spokój i nie będzie się z niczego tłumaczył. Mam dola jak tak można.  Teraz to już jestem pewna,  że kogoś ma. Co sam sobie spędza dzień ? W pracy jak mnie mija nie odezwie się ani słowem.  co to za człowiek. ? Teściowa oczywiście twierdzi ,iż ze co oni mogą.  Jest dorosły itd. Masakra jakaś.  Nocke mam dziś nieprzespana. Dlaczego ma gdzieś dzieci?

To prawda czuje się upokorzona.  Napisał mi kilka dni temu że będzie w piątek a dzisiaj taka jazda. Sam w pozwie napisał ze będzie pomagał i odwozil dzieci do szkoły.  A teraz tego nie robi to po rozwodzie będzie robił. ? Chyba nie mam już na co liczyć.  Miałam jeszcze nadzieje ze chociaż za dziećmi będzie tęsknił.  Miałam. ..

Dziewczyny oni o takiej więzi jak my mamy z dziećmi to nie mają pojęcia. Mój też uważa, że dzieciom się nic nie dzieje, żebym nie przesadzała, bo wszystko mają i niczego im nie brakuje, a każdą moją prośbę o zainteresowanie się dziećmi interpretuje jako moją chęć odzyskania go, nawet mi kiedys powiedział, że jestem zazdrosna o jego nową miłość i żałosna...
Dlatego teraz tak jak mówisz Josz nie pisze, nie dzwonie, nie proszę o nic. Cokolwiek mi pisze o weekendach i świętach to proszę o podanie dwóch dni, w które bedzie się opiekował dziećmi, odwoził i odbierał itp. Piszę, że skoro nie jest zainteresowany taką formą opieki, to ja nie jestem zainteresowana oddawaniem ich na weekend. Wczoraj i dzis szkoła nieczynna, musiałam brać opiekunkę do dzieci, słono zapłacić, a menda miała urlop i leżała do góry dupą, a u dzieci nie pojawił się kolejny tydzien. Za to jutro mam je pakować i wysłać je do niego na święta. Niedoczekanie.

Josz moja teściowa nie pogodziła się z tym co jej syn wyprawia, powiedziała, że o tamtej szmacie nie chce słyszeć nawet i dokąd ona żyje to nie ma z nią wstępu do ich domu. A on jest wsciekly że nie akceptuje jego wyborów, trzyma moją stronę i regularnie do mnie dzwoni, wspiera i pociesza.

cssc21, jeśli mogę się wtrącić, tak jak piszą dziewczyny nie dzwoń do niego, nie pisz nie proś o nic jeśli naprawdę nie musisz, on sobie nic z tego nie robi, ani z Ciebie ani z dzieci. To faceci pozbawieni uczuć wyższych musisz przyjąć to do wiadomości. Jak już pisałam mój mąż wrócił do domu po trzech latach, ok roku mieszkał sam (chociaż kontakt czasami z małpą miał przynajmniej od czasu do czasu czyli od kłótni do kłótni). Podobno dużo przez ten rok przemyślał i co i było super pół roku, a później ONA się odezwała a on biedny nie mógł jej odmówić i chciał ciągnąć na dwa fronty dopóki znowu się nie pokłócą, nakryłam go dałam po pysku i tyle. Zanim jednak doszło do konfrontacji ostrzegałam, że czuję że coś się dieje, coś jest nie tak i nic sobie z tego nie zrobił. Gadał, że jest pogubiony, że sam nie wie czego chce, że nie wie czy mnie kocha wcześniej mówiąc i pisząc, że mnie kocha  itp, proponowałam terapeutę a on posuwał kochankę. Normalny gość zerwałby wszelkie kontakty w tym momencie z kochanką w obawie przed utratą rodziny. Oni mają w dupie i nas i dzieci, mój mąż nie  przejął się tym, że dzieci znowu mialy go w domu i że znowu muszą przeżywać to że się wyprowadził, szkoda gadać, nie brakuje mu ich. Bardzo pewny siebie egoistyczny i do tego narcystyczny dupek. Ostatnio po złości powiedział mi wiele niemiłych rzeczy bo pytałam po raz enty dlaczego mi to zrobił i tak się wkurzył bo nie mógł patrzeć jak płaczę, oni nie chcą tego widzieć. Mam się ogarnąć i żyć. Nigdy już z nim nie będę, nie wykorzystał szansy, nie mogę narażać dzieci na taką huśtawkę. Też ma w dupie dzieci, znowu jest w amoku, do tego dochodzi jeszcze sprawa kasy, do tego ma uczucia wyższe. Na koniec powiem coś jeszcze, dziewczyny nie warto do nich wracać oni nie są nas warci. Zanim wydało się poraz drugi to czasami żałowałam że pozwoliłam mu na powrót z różnych względów jak to mówią "Kiedy zapuka do Ciebie przeszłość - nie otwieraj, Ona nie ma Ci nic nowego do powiedzenia" ot i tyle. Wierzę, że karta się odwróci i tyle, choć ciężko, bardzo ciężko.

Bleumarine, moja teściowa też się z tym nigdy nie pogodziła, jest i za mną i dziećmi była przez te wszystkie lata, ale masz rację ona nic nie może, zastanawia się tylko za kim on się wydał.

Cssc bo to jest ciężkie i przykre. Człowiek, któremu się ufa, kocha, wbija nóż prosto w serce. Już chyba łatwiej byłoby mi znieść ból fizyczny niż te katusze, które zawdzięczam najbliższemu człowiekowi. To zdecydowanie najgorszy czas w moim życiu. Ale z perspektywy czasu wiem, że te uczucia cierpienia, żalu, złości z czasem bedą słabły, że będzie coraz łatwiej a kiedyś sobie na pewno powiemy- jaka głupia byłam, że tyle łez wylałam na taką mendę, oni nie są warci tego smutku, szkoda życia na takie śmieci. Im szybciej to do nas dotrze tym lepiej dla nas, mniej cennego czasu z życia stracimy, mamy jedno życie i szkoda każdej chwili na takie zero. Ja głupia żyłam nadzieją, że się ocknie, opamięta, że tak naprawdę to on mnie kocha, tylko się pogubił, że przyjdzie i będzie błagał na kolanach, wszystko naprawi, ale to wszystko złudzenia, moja chęć złagodzenia tej okrutnej myśli, że mnie nie kocha, od dawna nie kochał, że nie chce ze mną być, bo ma nowy obiekt, nowe ciało. Tak naprawdę to on kocha wyłącznie siebie, patrzy tylko żeby jemu było dobrze, egoista i zakompleksione dno. Jak obserwuję go teraz, to po prostu w głowie się nie mieści, że dorosły facet może się tak zachowywać. Lata za nią jak pies za suką z cieczką, nawet nie wiedziałam, że jest tak uparty i wytrwały... po trzech miesiącach błagań i łażenia za kochanką, sterczenia pod jej blokiem i drzwiami przyjęła go z powrotem, juz trzeci raz. Jest w takim szale, że o dzieciach zapomniał, ma je głęboko w d...e, tak jest szczęśliwy, że znowu ją dopadł.
Pokonana moja teściowa też załamuje ręce nad synalkiem, ale tak jak mówisz nic nie może, wszystkie jej starania żeby się opamiętał przynoszą odwrotny skutek, jakby chciał światu coś udowodnić, zrobić na złość. A kij mu w d...e, jeszcze nad swoją głupotą zapłacze, jestem pewna.