Friendzone, fuckfriendzone, czy o co chodzi? - Netkobiety.pl

kasiks
Zaglądnęłam co słychać w Twoim wątku i tak się zastanawiam, czy Ty przypadkiem nie jesteś jakąś emocjonalną masochistką(?)

Pobiłaś sama siebie tutaj:

Moim zdaniem to jest żonaty facet, tylko nie mówi Ci tego wprost, bo wie, że wtedy byłby to na pewno koniec znajomości.

Wczoraj napisałam mu, że czuję się przez niego emocjonalnie wykorzystana, a on, że nie chciał mnie wykorzystywać, że chciał, abym też odniosła korzyść z naszej znajomości, w miarę jego możliwości. Odpisałam, że w dniu, w którym mu powiedziałam, co do niego czuję powinien był powiedzieć, że on nie odwzajemnia tych uczuć, a nie mamić mnie mrzonkami, że "nie wiem jak to będzie, nie ufam jej, życie jest przewrotne".. Jego odpowiedź mnie powaliła, bo napisał.... że podejrzewa u swojego kolegę jakąś chorobę i że widział, że firma, w której pracuję reklamuje się w Internecie. Zapytałam, czy złamał nogę, czy ma coś z głową, że odpisuje mi w ten sposób. Jego odp: chciałem żebyśmy przed pójściem spać zeszli na przyziemne tematy. I potem, że idzie spać, bo już nie widzi co pisze, że dokończymy rozmowę jutro... Uprzedzę posty o tym, że niepotrzebnie w ogóle odpisywałam. Ja to wiem, mój rozum to wie, ale emocje podpowiadają co innego. Jak zeszło na te tematy związkowe podjęłam decyzję, że nie chcę udawać, że nic mi nie zrobił. Skoro czuję się skrzywdzona przez niego to mu to napiszę, bez obrażania go, ale po prostu, żeby wiedział. Napisał, że został teraz pokarany za to, że może będzie kuśtykał za to do końca życia... Dzięki Waszemu przytomnemu umysłowi wiem, że to kolejny jego "chwyt", próba zrzucenia winy na mnie ("on taki biedny z nóżką w gipsie, a ja mu tu wylewam żale"). Nawet jeśli mam świadomość, że to moje wypomnienie mu win nic w nim nie zmieni, nie skruszy go, to i tak chcę żeby wiedział. Choćby dlatego, że mnie to dusi, ja czuję się jakby cały ten ciężar, wszystko co złe w tej znajomości ciążyło na mnie. Tu już gra nie rozgrywa się o to, czy ja chcę być z tym typem (na usta cisną mi się epitety:/) tylko o to, że chcę mu wygarnąć, żeby mi choć trochę ulżyło.

Ciągle powtarzam przyjaciółce, że sama widzę jakim facetem będzie człowiek, którego dopiero poznała, np że nic z tego nie będzie, a sama nie potrafię uciąć takiej tragicznej, toksycznej relacji. Zaczęłam się dziś zastanawiać, czy nie mam przypadkiem depresji. Zmuszam się do pójścia rano do pracy, wieczorem zalegam na łóżku, nie mam ochoty nigdzie wychodzić, spotykać się ze znajomymi.  Codziennie patrzę w lusterko na podkrążone, smutne oczy i skrzywioną minę, nie pamiętam kiedy czułam się ostatnio dobrze. Nawet moja przełożona kilka dni temu spytała, dlaczego jestem taka smutna i czy to ma związek z pracą...

Jeszcze z miesiąc temu wyparłabym się, że jest żonaty, dzieciaty. Dziś nic nie wiem, za nic nie ręczę, niczego nie jestem pewna. Aha, i mylicie się twierdząc, że nie miało by dla mnie znaczenia, że ma żonę. Nigdy nie interesowali mnie zajęci faceci i to mi się nie zmieniło. Dobrze napisaliście, że to było jak jego "dźgnięcie mnie nożem", ale to ja uparcie tę ranę drążę i mam swoje rozkminy na własne życzenie.

Dobrze, pomijając fakt, że wpadłam po uszy w jakąś toksyczną, złą relację, chciałabym wiedzieć (może mnie naprowadzicie), dlaczego tak się stało? Dlaczego akurat on, dlaczego zachowuję się jak nie ja. Na co dzień jestem normalną, rozsądną dziewczyną, za taką ma mnie otoczenie i ja sama, a jednak teraz codziennie widzę swoje irracjonalne zachowanie. To pogłębia dodatkowo złe myślenie o sobie.

Spodziewałam się takiej odpowiedzi, spoko. Coś co z boku wygląda na oczywiste, dla osoby zaślepionej, zakochanej takie oczywiste już nie jest. To by wyjaśniało, dlaczego bite żony po pierwszym razie nie odchodzą od swoich oprawców, dlaczego kobiety więźniów wierzą, że on się zmieni itp. Za jakiś czas, gdy wszelki kurz po tej znajomości opadnie, zajrzę tu kolejny raz i dobrze, że nie będziecie wtedy o tym wiedzieć, bo na pewno mnie to zawstydzi, tzn. moje zaślepienie, głupota.. I nie, zajęty to nie tylko żonaty, ale kilka stron wcześniej wyjaśniałam, dlaczego brnęłam w to dalej wiedząc, że ktoś drugi pojawił się na horyzoncie.

Wiem, że masz rację

Kasia- nie mam dziś cierpliwości do pisania rozległych epistoł.

Nie popieram Twojego z nim kontaktu.
Ale jak już go masz, to popieram rozpoczęty przez Ciebie wątek.
Wywaliłaś swoje emocje i może to przyniesie Ci trochę ulgi.
Co zrobił on- zlał, zamiótł pod dywan, odwrócił się 4 literami od tego co ty tam, czujesz, myślisz, chcesz.
On jest tu ważny. A Ty? No przy okazji sobie możesz skorzystać przecież:P
To nawet nie jest zrzucanie winy- on Ciebie ma generalnie gdzieś ( brutalnie ale szczerze).
Rozumiem, że w Tobie to wszystko buzuje, ale nie ma co z nim rozkładać tego na elementy. Spróbowałaś i widzisz jak jest.

Dlaczego się tak stało? To jest ważne pytanie, a jeszcze ważniejsza odpowiedź.
Ktoś Ci tu napisał że masz tak bo na to pozwoliłaś. Racja. Ale jest jakaś przyczyna dlaczego pozwoliłaś.
Hipotez może być wiele. We wcześniejszych postach kilka osób Ci je naświetlało.
Zastanów się czy stać Cię ( i materialnie i psychicznie) na podjęcie terapii i przyjrzenie się tam tematowi relacji.

Naprawdę chce Ci się tak to wszystko racjonalizować, uzasadniać itp.? Jakoś ciągle nie jest obok Ciebie, tylko obok niej...

Zawsze możesz to wszystko, co chcesz mu powiedzieć przelać na papier, spisać, wyrzucić z siebie.
I..porwać, spalić.
No chyba że chcesz mu wysłać, ze świadomością, że i tak będzie miał w dupie.

Zakończyć definitywnie możesz to w każdej chwili.
I nie potrzebujesz do tego jego obecności, zgody, akceptacji. Nic.

edit.
Kasiu, słonko, Ty jego mimo wszystko nadal chcesz.
Gdyby tak przyszedł i powiedział: "zrozumiałem że to Ciebie kocham i nie chcę bez Ciebie żyć"- poszłabyś jak w dym...
To silniejsze od Ciebie, emocje wylały i nie da się ich zatrzymać.

Od samego początku tej znajomości istniały znaki ostrzegawcze, że lepiej się nie angażować. Gdyby ten facet faktycznie coś do Ciebie czuł, więcej niż zauroczenie i pożądanie, to nigdy w życiu nie relacjonowałby Ci  swoich perypetii uczuciowych do innej kobiety, nawet gdyby je miał. Możesz być pewna tego,że o Tobie z nią nie rozmawiał. Ba, ona nawet nie wie że Ty istniejesz.  Ta znajomość jest/była z kategorii przygoda/romans.

Nie jest tak, że on opowiadał mi o swoich perypetiach z nią. Niektóre fakty sama od niego wyłuskałam, wypytywałam go o tę znajomość, zwłaszcza ostatnio, bo chciałam wiedzieć o co chodzi. Z tego straciłam grunt pod nogami. Tak to opowiadał mi o niej, że myślałam, że to kolejna anonimowa panna, której nic nie mówi, a teraz spadła zasłona i to ja okazuję się być głupią cizią, której nakolorował jak tylko się dało, a ja wszystko łykałam jak leci. Zastanawiam się teraz, czym ona zasłużyła sobie na to, żeby przed nią się odkrył, zostając anonimowym dla mnie. Czuję się jak osoba niewarta zaufania, bo lepiej mi nie mówić nazwiska, nawet nie wiem, czy imię jego jest prawdziwe. A ona zna te fakty z jego życia.
I jeszcze wczoraj napisałam mu, że zakochana osoba nie loguje się nadal na portalach randkowych, a on, że coraz rzadziej się tam loguje i że szuka rozmowy, bo nie ma z kim pogadać, a ona pracuje do późna.. Normalnie idealny związek, zaraz usłyszę, że ze mną nie spał miesiąc temu tylko to było "koleżeńskie spędzanie czasu"

kasiks..
Tłumaczysz go, tłumaczysz go i jeszcze raz go tłumaczysz.
Po Co?

Zamknij te drzwi w cholerę. Stać cię na coś więcej niż bycie podbudową czyjegoś ego i callgirl.

Czytam ten temat, czytam i czytam...

Autorko, wiem że ciężko. Serce swoje, rozum swoje. Ale postaraj się zapanować nad tym.
Czy nawet gdyby przybył na kolanach z bukietem i czekoladą i całując Twoje stopy deklamował, że Twój Ci on - przyjęłabyś takiego człowieka?
To toksyk, zaszufladkował Cię w kategorii "romans" i teraz ewentualnie możesz być jego odskocznią w nudnych epizodach jego życia.
Serio, aż tak nisko się cenisz?
Zlej go ciepłym moczem, bo on na nic innego nie zasługuje. Wykasuj wszystkie jego numery,może nawet zmień swój nr, wyeliminuj wszelkie możliwości kontaktu, spal mosty i wykop mentalną fosę wokół siebie. A jak trzeba to spakuj manatki i wyjedź po tym na kilka dni dokądś, by zagłuszyć myśli innym otoczeniem. Rób tysiące rzeczy, zajmuj myśli i ręce, wysiłek fizyczny pomaga - polecam.
ODETNIJ SIĘ OD NIEGO I PRZESTAŃ PASTWIĆ SIĘ NAD SOBĄ

Właśnie od kilkunastu dni czuję taką potrzebę, wykupiłam już nawet bilety, ale to dopiero w marcu.. Jeśli finanse mi pozwolą w lutym planuję na parę dni pojechać nad morze. Miesiąc temu miałam urlop, a czuję się zmęczona jak staruszka. Myślę, gdyby nie on, jak fajne jest moje życie. Chciałabym wrócić do siebie sprzed roku: uśmiechniętej, pewnej siebie, otwartej na ludzi. Od paru tygodni jestem tak zgorzkniała i wyblakła, że nie chce mi się na siebie patrzeć. Unikam kontaktu ze znajomymi, bo nie chcę im psuć humoru. Analogicznie, usunęłam niedawno konta na portalach randkowych, przestałam się umawiać. Chyba czuję, że to nie ten etap, teraz nie jestem gotowa na nową znajomość. Irytują mnie ludzie, w pracy jestem dziwnie zimna dla klientów, niecierpliwa.. Ech..

Mocne słowa, dziękuję tego potrzebowałam. Masz rację, teraz dopiero pokazał mi doskonale miejsce w szeregu... Widzę to teraz dobitnie, jaką rozrywkę dla niego stanowiłam: najpierw seksualną, potem umysłową, ale wszystko na jego zasadach: bez nazwiska, bez spoufalania się, bez deklaracji. Masz też rację pisząc: "Twierdzisz ze chcesz mu wyrzucic wszystko w twarz by poczuc ulge. Nie...Ty liczysz ze on w ktoryms momencie sie pokaja ze masz racje i byl swinia a wtedy Tobie ulzy. Niestety tego typu faceci nie mowia tych slow a im dluzej o nie zebrzesz smeceniem tym bardziej upokorzona sie poczujesz finalnie. Zrozum to." Trafiłaś w dziesiątkę. Właśnie o to mi chodzi. Nie liczyłam, że on nagle dostanie olśnienia i się we mnie zakocha tylko, że zrozumie, że układał sobie życie nie patrząc jak niszczy i rani mnie.

Nie dramatyzuj w ten sposób, bo sama się nakręciłaś wbrew wszystkim czerwonym lampeczkom które się w pewnym momencie zaświeciły. Musisz być szczera sama ze sobą, to będzie Ci łatwiej z tego wyjść, a póki co robisz z siebie ofiarę oszusta matrymonialnego, tylko że ten oszust mówił wprost o innej kobiecie, o uczuciach do niej a mimo to brnęłaś w to. Zbierz sobie do kupy jego postępowanie i swoje i wyjdziesz z tego na zero bez szwanku.

AUTORKO OPAMIETAJ SIE

Kochani, od kilku dni w myślach moich przyjemny spokój. Kolega nie odezwał się na drugi dzień jak zapowiedział, nie odezwał się nawet na trzeci dzień, za to napisał wczoraj i to, co do niego niepodobne, w godzinach południowych. Po raz pierwszy jednak na wiadomość od niego nie zareagowałam euforycznie, lecz z lekką pogardą. Odczytałam i nic nie odpisałam.

W piątek po pracy pojechałam do spa, zebrałam myśli i poczułam się szczęśliwa sama ze sobą. Pomyślałam, że jestem w najfajniejszym okresie życia, mam już ustabilizowaną sytuację zawodową, nie tkwię w żadnym toksycznym związku, nic tylko się cieszyć Nie potrzebuję już dorzucić do naszej znajomości swoich trzech groszy, dotarło do mnie, że to nic nie zmieni, czy ja mu coś powiem na koniec, czy nie. Ucinając temat zyskam więcej szacunku do samej siebie.

Trzymajcie kciuki, żeby utrzymało mi się tego typu myślenie

Kilka refleksji. Zaczynałem je porządkować w weekend głównie pod Twoim kątem, cieszę się że troche się zdezaktualizowały :)

Ja wiem, ze taka wałkowana dniami i tygodniami postawa "rozum swoje, a serce swoje" może irytować (głównie postronnych) Mnie też irytuje, z tym że ja mniej więcej wiem z czego ona wynika, więc podchodzę do tego z wyrozumiałością... A wynika (w wielkim skrócie) z tego, że to "zakochanie" autorki nie jest jednym jakimś jednorodnym bytem-mętlikiem- a ona raz mówi "chce" za chwilę "nie chce" i tak w kółko, tylko składa się z trzech części, które "rodzą się" w trzech różnych miejscach mózgu. Dodatkowo między tymi trzema elementami zachodzą sprzężenia zwrotne co dodatkowo komplikuje sytuacje. U Kasiks chaos jest/był w jednym obszarze, pozostałe były w miarę OK.

  Ten "rozum" z powyższego cytatu to ogólnie mówiąc logiczne myślenie, które zachodzi w korze mózgowej- tu przechowywane są też przekonania i podejmowane (świadome) decyzje,  np. że ktoś do nas "pasuje",że kochamy  kogoś, chcemy z kimś być itp.
Przychodząc tu, lub krótko potem, Kasiks wiedziała już że z tego układu nie będzie żadnego związku, rozumie że okłamywał ją, drwił sobie z niej, że nie można mu ufać, że bezlitośnie wykorzystywał sytuację od momentu kiedy ona sie "otworzyła", że on jest juz z inną  itp itd.
Tak więc, w tym obszarze nie ma raczej problemu.
Są za to inne problemy/braki: niespójne myslenie, sprzeczności, niekonsekwencja, kiepska samoocena i inne.
  "Serce" to tzw. "mózg ssaczy"czyli uklad limbiczny -część mózgu odpowiedzialna głównie za emocje i przywiązywanie się do siebie, tu są np. "zamawiane" tzw. Motylki ( czyli neurohormony produkowane w przysadce czyli w gadzim mózgu)- dzieje się to wtedy kiedy mózg ssaczy "decyduje", że dana osoba spełnia (już) warunki na partnera (pod wzgledem emocjonalnym) -zielone światło od tej części mózgu dla pozostałych.
Tu właśnie u Kasiks jest chaos- a właściwie dysonans wynikający z tego, że z jednej strony pamięta dobre chwile i cechy, przywiązała się do niego i przede wszystkim -ma określone potrzeby, a z drugiej strony to "serce" otrzymuje teraz ze strony tego typa same ciosy (negatywne elementy/ emocje)-  poczucie straty, żal, smutek, złość, wstyd itp.
  Trzecia część to "mózg gadzi" (podwzgórze, przysadki i okolice), tu "mieszczą" się popędy (np. pożądania), ale również np. instynkt rywalizacji(o "samca"). Tutaj rodzi się na początku znajomości owo mityczne "Coś", czyli "zgoda"/sygnał gadziego mózgu wysyłany do pozostałych części (a zwykle też poniżej pasa) jeśli ten "zdecyduje", że nowo poznana osoba jest dla nas odpowiednim partnerem ( głównie pod względem seksualnym).
Tu też nie ma problemu, bo mimo że seks był OK- układ oparty na samym seksie jest dla niej nieakceptowalny (to jedno z takich sprzężeń, w tym wypadku gadziego mózgu z korą mózgową/przekonaniami)

W dojrzałej miłości, moim zdaniem musi "kliknąć" we wszystkich tych trzech obszarach. Owszem można dać się "ponieść", ale trzeba to na bieżąco monitorować.
Tym ostatnim nie trzeba się przejmować- to dzieje sie właściwie bezwiednie- nie mamy wiekszego wpływu na to kto nam sie PODOBA,. w drugim - ujmę to w maksymalnie uproszczony sposób- powinniśmy sie z kimś CZUĆ DOBRZE i nie pownniśmy tu iść na kompromisy- trudno na przykład mówić o prawidłowej więzi emocjonalnej jeśli komuś nie ufamy lub kogoś się boimy, w trzecim ustalamy (rozmawiamy, obserwujemy, analizujemy) tzw. ZGODNOŚĆ INTELEKTUALNĄ..
(albo w innym ujęciu- potrzebna jest zgodność mentalna czyli połączenie zgodności intelektualnej i "dobrych emocji")
Obserwując forum łatwo zauważyć jak ignorowanie jednego lub nawet dwóch tych elementów prowadzi do kłopotów; a to ktoś się łudzi, że pożądanie przyjdzie z czasem, a to ktoś inny poprzestaje na "cosiu" i "motylkach" -bo z reguły komedie romantyczne podchodzą z przyczyn obiektywnych po macoszemu do ostatniego aspektu dopasowania :P, a to ktoś biadoli że jej/jego małżeństwo to seks z "dobrym człowiekiem", ale "nie ma emocji" itp . itd.

Odnosząc to do Ciebie Kasiks, to na pytanie czy ta więź mentalna była dostatecznie głęboka/harmonijna i prawdziwa żeby mówić tu o miłości to musisz sobie sama odpowiedzieć (o ile chcesz). Chociaż wcześniej sugerowałbym Ci zajęcie się jednak nieco glębiej tym poczuciem własnej wartości (ze szczególnym uwzględnieniem "miłości własnej", ) bo to jest baza która pozwala nam prawidłowo filtrować napływające do nas informacje i oceniać sytuację w problematycznych momentach. Ostatnio w takim momencie zawiodłaś.
Ty, swego czasu odpowiadając mi na ten temat podałaś cechy, którymi emanujesz na zewnątrz, w stosunku do innych ludzi (miła, otwarta, pewna siebie etc.). Mnie chodziło raczej o Twoje "wewnętrzne" zdanie na swój temat (czy siebie lubisz/kochasz, na ile akceptujesz swoje wady i jakie mają wpływ na Ciebie, czy uważasz się za "poukładanego" człowieka itp.)
Wprawdzie osoba z wysokim PWW z reguły ma te cechy które podałaś, ale to nie znaczy że mając je ma się wysokie PWW...
Tak czy inaczej, zbierając wszystkie Twoje opinie z tego wątku na ten temat; raz wypowiadasz się że raczej jest ono wysokie, raz że niskie a innym razem że właściwie nie wiesz. Osoba z wysokim PWW raczej nie ma tego rodzaju wątpliwości ;) ale to już do przemyślenia po/w trakcie jakiejś poważnej lektury i raczej we własnym zakresie, lub z pomocą bliskich osób, które dobrze Cie znają.

Ja trzymam kciuki :)

Z racji, że to forum anonimowe, a udzielane tu rady są niezwykle przydatne i często bazują na doświadczeniach innych ludzi, chciałabym dopytać o jeszcze jedną istotną kwestię. Dodam, że psycholog na razie nie wchodzi w grę ze względów finansowych m.in.

Otóż do 12 r.ż. byłam molestowana seksualnie przez swojego brata. Z osób z zewnątrz wiedział o tym tylko mój poprzedni chłopak. Ja sama starałam się wyprzeć tamte wydarzenia z pamięci (tak jakby to w ogóle było możliwe..). Do 22 r.ż. byłam totalnie zblokowana na facetów. Oczywiście podkochiwałam się w wielu (np. w kolegach braci), ale zawsze platonicznie. Kiedy tylko któryś okazywał mi zainteresowanie płoszyłam się, bałam się wszystkiego: bliskości, trzymania za rękę, tego, że kiedyś będzie mnie chciał pocałować. Myślę, że byłam trochę taką małą dziwaczką. W wieku 22 lat poznałam chłopaka starszego o 5 lat, zauroczyłam się nim i spotykaliśmy się. Był z daleka (pracował jako dostawca w mojej dawnej pracy), chodziliśmy na randki.. Po jednej z nich napisała do mnie dziewczyna informując, że... oni są parą od 7 lat, mieszkają razem.. Zerwałam znajomość z nim, choć on podawał "powody": że nic ich nie łączy, że chciał już zerwać dawno, ale jej tata chorował na raka i takie tam... Nie wierzyłam mu, ale znajomi dawali mi do zrozumienia, że każdemu należy się szansa, że może faktycznie było jak mówi... Ja byłam zauroczona, pierwszy chłopak i w dodatku myslałam, że może ja się nie znam, może tak właśnie wygląda bycie w związku, że trzeba stawiać czoła trudnościom, a nie chować głowę w piasek... Dałam mu drugą szansę... i trzecią, ale nie wykorzystał. W końcu dotarło do mnie, że kręci go, że spotyka się z dziewicą, że nie jest nikim poważnym, materiałem na chłopaka, partnera. Mimo to, zdecydowałam się z nim stracić dziewictwo. Wiedząc, że nie będziemy parą postanowiłam, że chcę stracić cnotę z facetem, który mnie podnieca, który na mnie działa, czysto fizycznie. Nigdy tego nie żałowałam, wręcz przeciwnie, podobał mi się ten 1. raz.

Myślałam, że przez to molestowanie będę miała jakąś awersję do mężczyzn, ale tak się nie stało, wręcz przeciwnie, czasem miałam wrażenie, że poszło mi w drugą stronę. Czasem się tylko zastanawiam, czy nie traktuję mojego ciała zbyt przedmiotowo. Nie kręci mnie romantyczny, "dobry" seks. Nie chodzi już o to, że lubię jak facet da mi klapsa, czy "weźmie jak swoje" (lubię), ale już nawet mam wrażenie, że lubię jeśli seks nosi znamiona zła.. To chore dla mnie i nie wiem jak sobie z tym poradzić. W kontekście ostatniej znajomości, chodzi mi o taki pierwiastek zła kiedy np. wiedziałam, że on nie szanuje mnie przyjeżdżając w nocy i odjeżdżając po seksie, a przecież wiedziałam, że tak będzie. Nie wiem, może przyjęłam już po prostu taką pozycję ofiary. Nie wiem jak to wszystko rozpracować. Nigdy nie wnikałam aż tak w głąb swojej psychiki. Przeraża mnie to, że kiedyś usłyszałam od swojego ex, że po seksie ubieram się i wychodzę jak gdyby nigdy nic, jak facet, bez głębszych uczuć, albo kiedyś powiedział mi, że kocham się z nim mechanicznie (w sensie szybko i mocno, zwierzęco wręcz). Moim problemem jest też to, że nie czekam długo z seksem, nie przetrzymuję faceta i czasem mam wrażenie, że faceci lubią "sobie wybiegać" dziewczynę, a ja się podaję na tacy. Nie miałam wielu mężczyzn, bo 3 związki i 1 ostatnia znajomość. Nie puszczam się byle z kim i byle jak, mam świadomość chorób, niebezpieczeństw, trochę oleju w głowie, zresztą i tak zakochuję się od razu po przespaniu się z facetem. Jednak mimo to, czasem chciałabym poczekać np. kilka miesięcy z seksem, poznać się najpierw jak łyse konie, a potem, żeby wisienką na torcie był ten wspomniany seks. A ja mam odwrotnie. Prawie że zaczynam znajomości od łóżka i broń Boże, nie potępiam nikogo kto tak robi, ale sama boję się, że to taki brak szacunku do siebie samej, wywołany molestowaniem. Tuż przed poznaniem P., poznałam też takiego A. Spotykaliśmy się w ciągu zeszłego roku: kawa, pizza, kino, on dawał mi do zrozumienia, że się we mnie podkochuje. Pod koniec roku powiedział, że chciałby ze mną stworzyć związek i że nie chce go zaczynać od łóżka. Niby bardzo mądre i dojrzałe słowa, prawda? Co jednak pomyślała Kasia? Nie czułam, aby on okazywał mi seksualne zainteresowanie, nigdy mnie nawet nie pocałował, zawsze przybijał piątkę na przywitanie i do widzenia, więc wrzuciłam go do zakładki: Koledzy od piwa. Z A. i tak by nie wyszło (dużo by opowiadać), ale piszę to w obawie, że mogę kiedyś spotkać mężczyznę, który będzie miał wobec mnie czyste intencje i mogę go skreślić tylko dlatego, że nie będzie mu zależało wyłącznie na mojej d....

Trudno mi nadal to "automatyczne zakochanie" po seksie wytłumaczyć... Może to ponadprzeciętny wyrzut oksytocyny (w więc przywiązania, które bierzesz za miłość)? A może racjonalizujesz w ten sposób to, że jakaś część Ciebie uznaje, że seks byl zbyt szybko? Swego rodzaju kompromis między superego (normami moralnymi) a id (swoimi elementarnymi potrzebami)? W Twoim przypadku te normy mogą byc na tyle silne, że wymuszają na ego stworzenie konstrukcji-> uprawiam szybko/kiedy chce seks (w domyśle -robię źle) -> a więc muszę go kochać (bo seks + miłość dla Twojego superego jest już OK).
W każdym razie powinnaś to chyba jakoś rozpracować, bo to faktycznie jest rosyjska ruletka... Pal sześć gdybyś umiała przeciąć w odpowiednim momencie chore sytuacje jak ostatnio. Jednak Ty nie umiesz (umiałaś) i cierpisz...

Niekoniecznie mądre. Zalezy jakie za nimi stoją argumenty lub doświadczenia. Slysząc coś takiego automatycznie zadałbym pytanie "dlaczego nie chcesz?" i dopiero po uslyszeniu odpowiedzi na nie, ustosunkowalbym się do takiej deklaracji. Podobnie zresztą jak szybki seks nie interpretowałbym automatycznie jako podejrzaną "łatwość" dziewczyny.
Tzn . inaczej traktowałbym w tym ostatnim przypadku stwierdzenie, że sfera seksu jest dla niej na tyle ważna, że skoro jest chemia to woli zrobić to jak najszybciej i przekonać się czy pasujemy do siebie, a inaczej stwierdzenie typu "bo ja tak mam" czy jakąś naciąganą teorię z mchu i paproci.

Co do molestowania... Ciężko mi do tego nawiązać, jak chyba każdemu kto tego nie przeżył, ale nawet okiem laika można wyłapać pewne powiązanie między historią z bratem, a Twoimi zachowaniami. Czy słuszne nie wiem...
Tzn. jakkolwiek samo szybkie rozpoczęcie relacji od seksu, ostry seks itp.nie są moim zdaniem ani rzadkim, ani niepokojącym zjawiskiem i trudno mi je wiązać nawet pośrednio z molestowaniem, to już Twoje zachowanie po seksie (czyli to co zauważył Twój Ex-alko). wydaje się z tym związek mieć. Co więcej może się to przekładać negatywnie na relację na innych poziomach.
Pytanie więc -czy jemu to w jakiś sposób przeszkadzało, czy prowadziło to do jakichś jego późniejszych refleksji i reakcji?
Jeśli nie pytałaś go o to, a utrzymujecie dobry kontakt mogłabyś to zrobić. Jego odpowiedź - o ile on ma ten temat dobrze rozpracowany i będzie z Tobą szczery- może rzucić pewne światło na tą sprawę. Pomyślałem (trochę po sobie- stawiając się w takiej sytuacji) że ten brak "romantyzmu", zwyczajowej czułości po seksie itp., może faktycznie wzbudzać w facetach pewien niepokój, poczucie zagrożenia, świadomości że jesteś na tyle inna i jakby "dzika" (trochę jak taka... hmm -zdziczała kotka), że niezaleznie jak zachowujesz się na codzień i co mówisz, oni Twoje nietypowe zachowania około- czy po-seksualne przekładają na całą Twoją osobowość i próbują w jakiś sposób na to "odpowiadać" ("tresować cię"?) i w efekcie -nieco na ślepo często Cię ranią, lub przekreślają z tego powodu związek z Tobą/ uznają go za zbyt duże ryzyko (zwłaszcza jeśli przy tym dajesz sobą pomiatać jak w ostatniej relacji).

Co do pierwiastka zła... Gdzie byly te "namiastki zla" podczas pierwszych miesiecy znajomosci z tym ostatnim (wtedy kiedy jeszcze dobrze się układało)? Umknęło mi coś?
A jak sie poznalaś z poprzednim partnerem? Podczas (tu duży skrót myślowy) kradziezy pączków ze studenckiej stolówki?;)
Może to nie o psychiczny masochizm (potrzebę bycia ofiarą) chodzi, ale o adrenalinę? Bo jej potrzebą (w kontekście K-M) można na upartego tłumaczyć spędzenie nocy z całkowicie nieznajomym gościem.

To ćwicz ją, ćwicz! Im lepsza, tym większa szansa, że będzie im bardziej na niej zależało;)
A poważniej, to dość zaskakujące słowa biorąc pod uwagę to co pisałaś wcześniej. "Wyłącznie (na niej) ? Czego Ty właściwie oczekujesz od swojego mężczyzny? Bo w świetle tych słów wygląda, że raczej nie klasycznego związku, ale czegoś w rodzaju "seksu na wyłączność" (głównie).

Ale mniejsza z tym właściwie... Moim zdaniem tak czy inaczej potrzebujesz pewnego siebie, charyzmatycznego, szczerego faceta, ciekawego świata, otwartego na rozwój samego siebie i ambitnego, takiego który często bedzie o krok do przodu w stosunku do Ciebie i za którym musiałabyś nadążać. To moze dać Ci jakąś dozę "niepewności". Motywującej i zdecydowanie zdrowszej niż "znamiona zła" które wiązały się z utratą szacunku dla samej siebie.   
Ten poprzedni gość taki nie byl, on nie idzie do przodu- tylko kręci się w miejscu, i to od wielu lat-  za duzo bylo tych "nie wiem", obaw (i ściem z nich wynikajacych), nie wspominajac o śladach jakichś dziecinnych koncepcji, niekonsekwencji, żalów do Ex itp.itd
Dzielenie sie watpliwosciami i "danymi wrazliwymi" z partnerem jest naturalne, ale na zewnątrz musi iść za tym jakaś decyzyjność i twardość. U niego tego nie widzę, biorąc pod uwagę jego zachowania i słowa, które przytoczyłaś to chwiejny, niezdecydowany i niepoukladany emocjonalnie egoista, na dodatek z niewielkimi pokładami empatii- skoro nie zauważał jak ostatnie miesiące wpływały na Ciebie. Myślę, że niezależnie ile miał zalet, nie byłabyś z nim szczęśliwa, i nawet gdyby zdecydował się na Ciebie- wychodziłabyś z nim na zero- tyle ile by Ci zapewniał, tyle byś z nim traciła. Szukaj takiego związku, żeby być w nim "na plus".

Ach, a ja myślałem że to z seksem to stałe, utrwalone zachowanie i rozkładam na czynniki pierwsze nieistniejący problem, haha. No nic- w końcu taka gimnastyka umysłowa to jeden z powodów, dla których tu zaglądam;)
No, pewnie spotkasz takiego typu faceta, o którym częściej myślisz. Może to będzie dla Ciebie jakąś motywacją

Zapewne tak jest. Mimo całych emocji i uczuć, jakie w sobie noszę. dobrze, że wyszło jak wyszło. Tak jak Naprędce napisał, ta relacja nie dawała by mi więcej niż by zabierała- w najlepszym wypadku wychodziłabym z niej "na zero", a zawsze uważałam, że jeśli z kimś być to tylko po to, żeby było mi lepiej niż będąc samą. Byłam wcześniej w normalnym związku bez zdrad i niedomówień i naprawdę to jest dla kobiety duży komfort psychiczny nie musieć sobie zaprzątać głowy dwuznacznym zachowaniem faceta. Lubię jasne sytuacje i jak jestem z kimś nie myślę o randkowaniu z innymi, atrakcyjnych facetów dostrzegam, ale oni mnie nie interesują. I oczekuję tego samego.

Parę tygodni temu poznałam kogoś na portalu randkowym. Z czasem zeszło na "pikantne tematy" i wylądowaliśmy w łóżku. Dziwnie tak... W sumie to był pierwszy facet, z którym tak miałam, żeby się przespać dla samego seksu. Nie żałuję niczego, ale zastanawia mnie po co mi to było Chyba potrzebowałam dowartościowania, które ten facet mi dawał. Po drugim razie postanowiłam zakończyć tę znajomość. Facet napisał, że się zauroczył, że to dziwne, bo to ja mówiłam, że "zakochuję się od pierwszego włożenia". Wyszło zupełnie na odwrót. Dziwne to życie.

Facet ma Cię za nic nawet sie z tym nie kryje. Pisze obojetnie, dal do zrozumienia ze mial zamiar skasowac Twoj namiar i jesli mysli o Tobie to jedynie w kontestach bzykania sie z Toba a Ty sie plaszczysz przed nim i wyznajesz uczucia. Nie wiesz jak to dziala na osobe niezainteresowana? Odpychajaco tylko i wylacznie. On nawet sobie juz tym ego nie pompuje, jedyne co ewentualnie by go ozywilo to propozycja spotkania na seks, bez zobowiazan oczywiscie. A Ty oczysiwcie teraz bedziesz sie miotac i czuc winna tej rozmowy. Za gora dwa dni zaczniesz go przepraszac i tlumaczyc ze napisalas tak a nie inaczej z milosci i znowu sie ponizac. Dziewczyno miejze chociaz troche szacunku i godnosci i urwij to. On naprawde ne potrzebuje Twoich zyczen, pamieci itp. Jemu to zwisa. To Tobie jest to potrzebne i Ty sie tego uwiesilas robiac sobie krzywde. Odpusc.

Kasiks, ja bym się cieszył jakbym się wyzwolił od takiego "automatycznego zakochania po seksie", bo raczej traktowałbym to jako jakieś ograniczenie swojej wolności- coś narzuconego z niewiadomo skąd.
Jasne, jest masę mechanizmów które dzieją się bez udziału naszej swiadomości, takich na które nie mamy większego lub żadnego wpływu, albo przyczyn naszego zachowania których źródeł nie potrafimy jednoznacznie wyjaśnić, bo są dla nas w danym momencie zbyt złożone. Ale coś takiego byłoby dla mnie nie do zniesienia.
Jak smycz + dźganie szpikulcem w tyłek z  bezczelnym przekonaniem, że kolejny raz zrobimy dokładnie to czego się od nas oczekuje.

Piszesz, że "błąd", że "jest Ci z tym źle". ale czy ja wiem... Skoro są w Tobie te negatywne emocje, to może sensowne jest skierować je do źródeł, skoro nie potrafisz ich "zagospodarować" w inny sposób?
Ale raczej bez opakowywania tego w życzenia urodzinowe. Serio życzysz mu wszystkiego najlepszego?

Zastanawiam się jak bardzo trzeba siebie nie kochać, żeby na własne życzenie fundować sobie takie emocje...

Mam wrażenie, że dopiero tu pisałam, a teraz patrzę, że minęło już kilka miesięcy. U mnie wiele się zmieniło, ale też... nic się nie zmieniło. Tak naprawdę ciągle kręcę się w kółko z tą różnicą, że teraz mam świadomość bezsensu tego. Dziś czuję potrzebę zrobienia rachunku sumienia.
Wypiłam prawie całą butelkę wina truskawkowego, więc będzie szczerze aż do bólu...

Po mojej aktywności tu na forum przechodziłam wiele etapów. Był etap "sprawdzania wpływu seksu na moje życie". Miotałam się między tym, czy zawsze zakocham się w facecie po seksie, czy potrafię nad tym zapanować.

W lutym poznałam pana X. Reklamował się jako facet ze sprzętem rozmiaru S, za to z możliwościami XL. Sprawdziłam- nie kłamał. Z nim była szybka akcja- nakręcenie się podczas pisania, zaproszenie go do mieszkania w wiadomym celu i pożegnanie. Drugie spotkanie również tylko na seks, ale uznałam, że taki seks bez uczuć nie dla mnie. Nie wiem, czułam satysfakcję seksualną, ale kompletnie nie interesowała mnie jego osoba, więc postanowiłam to zakończyć. Jego reakcja: ciągłe odzywanie się do mnie, pewnie tylko w celu łatwego seksu, ale ubrane w słowa: Mówiłaś, że to Ty się zakochujesz po seksie, a wyszło zupełnie na odwrót. Chciałbym przyjechać na Walentynki, abyśmy ugotowali coś wspólnie itp. Pana X zablokowałam.

W miesiącu marcu na tym samym portalu randkowym co pana X poznałam pana Y. Atuty: wzrost powyżej 1,90m, mega zainteresowanie moją osobą (i to nie po zdjęciach z wywalonymi cyckami, tylko po mega naturalnych fotkach bez przerabiania). Ta znajomość dała mi do myślenia... On wykazywał cały czas zainteresowanie, mnie z jednej strony kusiło, żeby odwzajemnić korespondencję, z drugiej odrzucało, no bo przecież on był mną zainteresowany (próba ucieczki). Ostatecznie poszliśmy na randkę i było tak... mega fajnie, mega naturalnie, mega to było to To było takie normalne, że aż czułam, że ciągnie mnie do tego faceta. Nie czułam, że zależy mu tylko na moim tyłku... Widziałam, że mu się podobam, czułam to i czułam się panią sytuacji.

Umawiając się z Y, pisałam z Z. Z panem Z podobały mi się rozmowy. Nie miały w żaden sposób znamion seksualności, za to czułam, że jego osoba mnie w jakiś sposób intryguje. Ostatecznie spotkaliśmy się i wylądowaliśmy w łóżku. Już wsiadając do jego auta czułam, że chcę tylko seksu z tym facetem i zastanawiałam się, czy ja mu się podobam. Nagle rzucił się na mnie (jak niegdyś P.) i kochaliśmy się (de facto wiele razy). Wróciłam do domu nocnym autobusem. Facet nawet nie napisał smsa, czy dojechałam bezpiecznie, a ja szłam do domu w środku nocy z uśmiechem na ustach. Nie wiem, nie miałam wtedy orgazmu, ale było mi dobrze. Czułam się wybzykana, czułam do tego faceta pociąg seksualny, podobał mi się jego zapach, po seksie wróciłam do domu i wiedziałam, że to nie znajomość, która zakończy się smsem z pytaniem: Mam nadzieję, że dojechałaś bezpiecznie? A mimo to, czułam wtedy dziwny spokój i na drugi dzień miałam dobry dzień w pracy...

Potem nastąpiła kontynuacja z panem Y. Postanowiłam iść ku dobremu i skierować swoją uwagę ku mężczyźnie, który obdarzył mnie szacunkiem i zainteresowaniem. Korespondowaliśmy, randkowaliśmy aż doszło do sytuacji u niego w mieszkaniu... Generalnie czułam podniecenie, ale włączyło mi się myślenie: Może w tym tkwi błąd? Może dajesz za szybko? I wstrzymałam się... W końcu jednak seks był, wracałam do domu dziwnie spokojna i szczęśliwa. Po raz pierwszy od dawna czułam się kochana, bezpieczna, piękna, czułam się jak księżniczka. Pan Y sprawiał, że czułam się jak Miss Świata Był we mnie wpatrzony jak w obrazek. Pomyślałam, że to jest TEN FACET, że to właśnie na nim się skupię, jemu poświęcę swoją uwagę. Po wspólnej nocy odezwał się (jak zresztą przypuszczałam, że tak będzie). Wszystko szło ku dobremu, odzyskałam spokój i myślałam, że: teraz to będzie z górki. Nagle pan Y ucichł. Nie pisał: dzień dobry, miłego dnia, jak w pracy? Nie dzwonił... Myślałam: Nie jestem księżniczką, ja napiszę co u niego. Oddzwonił mówiąc, że ma mnóstwo pracy, codziennie praca po 12-14h... Z jednej strony myślałam, że pewnie racja, w końcu pracuje w firmie kurierskiej, z drugiej strony czułam, że coś jest nie tak... Pan Y, zapytany na 1. randce, czy ma za sobą długoletnie związki odpowiedział: Tak, 5 lat mieszkałem z kobietą. Ostatnie 2 lata straciłem na uganianiu się za dziewczyną (on 34, ona 27 lat), która gdy tylko czuła, że chcę z nią być, odpychała mnie. Gdy ja się izolowałem, ona przypominała o sobie. Mam to za sobą, skończyłem z nią w grudniu, w lutym coś napisała, czy idziemy na piwko, ale nie odpisałem, nie chcę tego kontynuować. Myślałam, że czujemy podobnie, przecież ja rok straciłam na pana P.... Po drugiej wspólnej nocy z panem Y, zapytałam wprost dokąd zmierza ta znajomość? Usłyszałam: Kasiu, ja jestem niestabilny emocjonalnie, odezwała się do mnie tamta dziewczyna... Ja wiem, że nic z tego nie będzie, nigdy nawet nie byliśmy parą, ale ona powiedziała mi wprost: Ja zawsze będę o sobie Ci przypominać, zawsze będę się odzywać... W ogóle Kasiu to ja byłem żonaty 5 lat temu...

Kolejny raz czułam się skopana doszczętnie. Nie wiem do dzisiaj jak to racjonalnie wytłumaczyć, jak to poskładać... Ale wracając do pana P.. głównego bohatera wątku, przez cały czas mieliśmy sporadyczny kontakt. Wiadomości na komunikatorze, krótka wymiana informacji. Szybko zauważyłam, że spełnia się co wielu z Was tutaj pisało: Pana ożywi jedynie świadomość spotkania się na seks... Tak też było, nasz kontakt sprowadził się do pisania o seksie. Erotyczne fotki podkręcały atmosferę, w Wielkanoc przeczytałam wiadomość jakoś tak: My się nie dogadamy. Ty widziałabyś mnie jako wiernego prawiczka, a ja Ciebie jako wyuzdaną dziwkę...

Dziś kolejny raz moje auto nawaliło. Napisałam do niego, czy mi pomoże. Pomógł, doszło też do fizycznego kontaktu, choć o dziwo zakończyło się moim orgazmem, a  jego nie. Dziś wiem, że nie chcę go jako faceta, że będąc z nim ciągle czułabym się ( i była) zdradzana, ale jestem też od niego uzależniona emocjonalnie. Nie wiem jak to wszystko skończyć, czuję, że zatracam się psychicznie. Mam świadomość, że P. wrócił do swojej dziewczyny, a ja czuję jego zapach na swojej skórze. Nie tęsknię za nim jako za dobrym facetem, a jednak myślę o nim, bo to złe. Jak sobie pomóc?Jak się wyrwać z tego zaczarowanego kręgu? Dodam, że ostatnio odseparowałam się od kontaktów z mężczyznami, unikam ich jak ognia, spotykam się tylko z koleżankami. Nie wiem już nic, czuję, że błądzę. Chcę kochać i być kochaną, a boję się zaufać. KAŻDEGO nowego faceta zduszam w zarodku, byleby tylko nie chcieli nic ode mnie...

Teraz kiedy P wyjechał, czuję znowu to rozbicie... Z jednej strony wiem, że z tego nic nie będzie, a z drugiej myślę, że on pojechał ode mnie taki niezaspokojony i zrealizował to wszystko z nią... Czuję taki niesmak, do siebie, do niego, nie mam siły już i chce mi się płakać Czasem mam wrażenie, że rządzą mną dwie osobowości, ta zrównoważona, trzeźwa, wyważona i taka jak dziś: pijana, nieokiełznana, obojętna na wszystko. Błagam o jakikolwiek odzew. Nie zostawcie na mnie suchej nitki.

Kasiu, teraz w praktyce sprawdzasz na sobie wszystkie stwierdzenia, które wiele osób napisało Ci tu kilka miesięcy temu.
Nie jesteś przecież ograniczona umysłowo, nie jesteś upośledzona emocjonalnie - a mimo tego upierasz się przy tym, żeby z własnego życia robić poligon doświadczalny.
Mało tego - przy tym płaczesz, jak bardzo Ci z tym źle.
ALE ... przecież nikt Cię do tego nie zmusza. Nikt Cię nie szantażuje, nie jesteś zniewolona.
Sama sobie to wszystko robisz na własne życzenie.
I oczywista oczywistość jest taka, że im bardziej brniesz - tym bardziej boli.

Mam tylko nadzieję, że się zabezpieczasz, bo jeśli nie, to co ja Ci będę prawić morały .... pewnie wiesz, że narażasz swoje zdrowie, a może i nawet życie.

To dziwne, ale nawet pisząc posta, spodziewałam się odpowiedzi od Ciebie i to odpowiedzi w tym stylu. Ok, przyjmuję to, co napisałeś, masz prawo do wyrażenia opinii, ale zastanawia mnie, czy gdybyś rozmawiał ze swoim kumplem, wydałbyś na niego podobny "wyrok".

w jaki sposób chcesz sie zmienic, jak nie chcesz nad soba pracować?

Cieszę się, że jestem rozpoznawalny
Kumplowi pogratulował bym zdobyczy ^^ ale to jest facet. Nie wiem czy kobiecie jest czego tutaj gratulować. Czy tego, że pierwszy lepszy random poużywał sobie jej tyłka a zaraz następny tak samo - to jest powód do dumy? 
Mi takie akcje przypominają opowiastkę mojego kumpla jak się spotykał z laskami z badoo. Trzeba powiedzieć, że szybko mu to szło. Jakby kontynuował to by pewnie jakiś rekord pobił w zaliczaniu takich lasek
Lepiej się ogarnij i nie testuj na sobie boś nie królik doświadczalny

Wg. mnie to jest proste. Masz opcję w koleżance tak więc idź i dobrze baw się w towarzystwie tej dobrej koleżanki i nie myśl nad kolesiem który cie nie chce lub nie potrzebuje

Moim zdaniem ciągle szukasz pretekstów, żeby inicjować kontakt z P.
Nie jest tak, że chciałabyś go już nigdy nie widzieć, ani nie słyszeć.
Wręcz przeciwnie - czepiasz się choćby drobiazgów, żeby do niego pisać, czy dzwonić.

Kiedy mi się zepsuje samochód, to dzwonię do mechanika, albo do zaprzyjaźnionego warsztatu, a nie do ex kochanka ...

Trochę smutne jest to, że tak łatwo dajesz się innym na tacy a dla wszystkich włącznie z tym "P" jesteś tylko "lalką do pukania".
To jest to samo co u mojego kumpla chwalipięty - "chcesz ze mną pojeździć na rowerze?" v "chcesz moje nazwisko?" - po takim zdaniu z twojej strony aż takiego faceta zatyka (ze śmiechu przynajmniej w myślach). Ty nie jesteś panią/koleżanką od uciech duchowych, od spędzania w ten sposób z nim czasu lub też osobą której mówi się jak się nazywa bo i po co masz wiedzieć?   
Ten facet bardzo źle cię traktuje - gadka o wzroście, opowiastka o innej lasce która tak o niego dba, gotuje mu itp. Wyrzuć go z głowy raz na zawsze bo on cię nie traktuje jako partnerkę do związku tylko taką "przyjaciółeczkę"
On jest  tego typu który potrafi grać przynajmniej na dwa fronty i bym się nie dziwił, że tez się gdzieś tam chwali kumplom, że ma kilka łatwych i zawsze chętny panienek aby móc sobie poużywać

Autorko jak juz pisali poprzednicy facet Toba manipuluje,a i na dodatek uzaleznilas sie od niego ... a dlaczego ?
Bo samotna jestes potrzebujesz seksu,lubisz seks z nim,potrzebujesz przytulania itd a on sie Toba bawi i  Twoje uczucia ma gdzies,kiedys tez uzaleznilam sie od toksycznego czlowieka(samotna,potrzebujaca czulosci,seksu kobieta)manipulanta/wykorzystywacza na seks darmowy, i dzis nigdy w zyciu bym na niego nie spojrzala,brzydzi mnie  i mysle jak w ogole moglam sie nim zainteresowac, i wstydze sie tego ze tak dawalam soba manipulowac/nie szanowac siebie.

Podnieca Cie
daje Ci KIK te jego zachowanie/ta sytuacja,ten dyskomfort psychiczny,ale w pewnym momencie uswiadamiasz sobie ze to chore.