nie chcę z nim zamieszkać - Netkobiety.pl

karolcia bardzo dobrze to wyjasnila

kompromis a wypracowanie wspolnego rozwiązania, zeby wszystkie strony mialy satysfakcje i byly zadowolone, to dwie calkiem przeciwne rzeczy

i az mnie trzesie jak słyszę ze zwiazek to sztuka kompromisów,bo to znaczy, ze przy kazdym konflikcie kazdy z partnerow musi z czegos zrezygnowac - gdzie tu zadowolenie?

nawet jesli nie bedzie wypominac (ja nigdy nie wypominalam tego), to na pewno nie bedzie sie czul dobrze

poza tym jak dlugo mozna zyc caly czas rezygnujac z czesci czegoś? w pewnym momencie dochodzi sie do sytuacji,  w ktorej sie wybucha bo poziom braku satysfakcji rośnie szybko.

edit: jeszcze wyjasnie na przykladzie

chce isc z partnerem do restauracji,on lubi sushi ja makaron.

kompromis: kazdy z czegos rezygnuje,wybieramy restauracje polska,gdzie nie ma ani makaronu, ani sushi - wprawdzie cos tam zjedlismy,ale zadne z nas nie jest do konca zadowolone,bo mialo ochote na cos innego

wspolpraca: szukamy restauracji gdzie jest i sushi i makaron (sa takie), oboje mamy to czego pragnelismy

ani poswiecenie,ani kompromisy w zwiazku nie powinny miec miejsca

łopatologicznie:

- poswiecenie - jedna ze stron ustepuje, nie czuje sie dobrze

- kompromis - obie strony z czegos rezygnuja,żadna nie czuje sie dobrze,bo nie dostaje do końca tego,co chciala

- wspolpraca (win-win) - strony szukaja takiego rozwiazania, zeby zadna nie musiala z niczego rezygnowac, wszyscy sa zadowoleni

I z pierwszym punktem jak najbardziej się zgodzę. Dwa następne to dla mnie masło maślane... chyba że się wierzy w bajki o dwóch połówkach pomarańczy i że istnieją faceci, którzy nie chrapią, nie bałaganią, nie chodzą na piwo z kumplami, nie przeklinają, co kto tam do wyboru. I że istnieją również kobiety idealne, które (że nie pierdzą, nie wydalają itp. to w bajce logiczne) nie mają PMS, złego humoru, nie obrażą się, jak zamiast być przy porodzie wspólnego dziecka facet pójdzie na wódkę... W codziennych sprawach - nikt nie rzuca brudnych skarpetek gdzieś tam, nikt nie zostawia nieumytego kubka, wszyscy zawsze wycierają buty, nikt nie chrapie itd... może jestem dziwna - ale w bajki już nie wierzę

Jakie widzisz np. wspólne rozwiązanie, nie będące kompromisem - czyli żeby nikt nie tracił - dla sytuacji: kochają się bardzo, on lubi długo siedzieć w wannie i ok, dzięki temu jest czysty i pachnący, ale stracił pracę, nie ma kasy, trzeba by oszczędzać, a on nadal w wannie po 4 godziny, a pracy szuka, ale na razie nie znalazł?

Jak dla mnie, to obydwa to kompromis, tylko ten drugi znacznie mądrzejszy Po jaką choinkę iść do knajpy, gdzie żadnemu z Was żarcie nie pasuje? Dla zasady?
To już znacznie lepiej iść raz na sushi, raz na makaron, jeśli nie ma odpowiedniej restauracji w pobliżu.

V, zupelnie nie zgadzam sie z Twoja decyzja kompromisu. Kompromis to wcale nie poswiecanie sie, ale wybranie wspolnej plaszczyzny, co do ktorej obie strony potrafia sie zgodzic.

Ja lubie seks rano i rezygnuje z niego, ale dlatego, ze moim nadrzednym celem jest wyspanie sie, czego nie moge zrobic jak moj facet ma zwyczj budzenia sie w srodku nocy i czytania ksiazek. Moj facet lubi sie przytulac do zasniecia i generalnie razem spac, ale nie znosi zapachowych swieczek, ktorymi ja sie relaksuje i wlasnie budzi go kazdy ruch drugiej osoby w lozku, tak ze potem nie moze spac i te nieszczesne ksiazki po nocach czyta. Nasza wspolna plaszczyzna tutaj, jak krowie na rowie, jest potrzeba nieprzerywanego snu i komfortu, dlatego zdecydowalismy sie zrezygnowac z innych rzeczy, ktore lubimy, bo po prostu sa mniej wazne. To nie jest zadne poswiecenie.

To nie jest kompromis. To jest kompletnie niedogadanie się po prostu i niewyrażanie własnych potrzeb. Dlaczego ona ukrywa przed nim, że po obejrzeniu horroru ma koszmary, ale lezie z nim na ten horror w ramach poświęcenia?

Nie, to właśnie kompromis. Każda ze stron idzie na jakieś ustępstwo, ponieważ podejmuje taki wybór - i nie żałuje potem tej decyzji.

Nie, jak coś powoduje stratę wewnątrz nas, to to nie jest kompromis, tylko poświęcenie. W kompromisach nie ma tak naprawdę strat - z czegoś rezygnujesz, ale dostajesz w zamian coś innego.

Ale ja ciągle nie rozumiem, po co ta osoba z przykładu łazi ciągle na te horrory zamiast powiedzieć partnerowi, że ich nie lubi? Może wtedy się okaże, że on też wolałby na horror iść z kolegą, a nie z jęczącą babą? A ona by sobie poszła na komedię romantyczną z koleżanką albo na zakupy w tym czasie i po wyjściu z kina pójdą sobie razem do swojej ulubionej knajpy w świetnych humorach? Czemu się uparli chodzić do tego kina razem? Wybacz, ale chodzić do kina, ŻEBY ZROBIĆ KOMUŚ PRZYJEMNOŚĆ, to nie kompromis, to poświęcenie. 

No, ja już chyba też
Uważam, że to co Wy uważacie za kompromis, jest poświęceniem właśnie. Ktoś, kto się poświęca wbrew swojej woli zawsze będzie się czuł z tym źle.

Prawdziwy kompromis zawsze powinien być poprzedzony świadomym wyborem. Ja nie będę zwracać uwagi na Twoje rozrzucone brudne skarpetki, Ty się nie będziesz czepiał, że ja siedzę po 4 godziny u fryzjera - obie strony przed podjęciem decyzji zastanawiają się, czy są w stanie przełknąć te sprawy, bo wspólne zamieszkanie zrekompensuje im "straty" z tym związane. Jeśli nie - koniec tematu. Jeśli tak - podejmują świadomą decyzję o pójściu na kompromis, temat zakończony, żadne z nich nie czepia się w przyszłości o powyższe rzeczy. Jeśli natomiast jedna ze stron podejmuje decyzję typu: no wiem, że on się będzie czepiał o tego fryzjera, ale ja mogę przymknąć oko na skarpetki, bo go tak koooooocham - to to nie jest kompromis, ta osoba, owszem, podejmuje świadomą decyzję, ale o poświęceniu się dla sprawy... i przyjdzie czas, że poczuje się z tym źle, skończy się to na: ja się Twoich skarpetek nie czepiam, a Ty wiecznie marudzisz, że siedzę u fryzjera...

Również pozdrawiam, Karolciu myślę, że nie nazewnictwo jest w tym wszystkim najważniejsze

Sama uzywalam pojecia kompromis i tak jak wiele innych osob uwazalam je za dogadanie sie po prostu, takie szeroko rozumiane, w sensie, ze nikt nie stawia na swoim, ale staramy sie znalezc rozwiazanie. No i tak o tym mowilam, inni tez czesto, wiec nie sadzilam, ze znaczenie tego slowa jest inne, czlowiek czasem nie sadzi, ze tyle osob moze sie mylic lub zle uzywac slowa. No ale skoro tak jest to juz bede wiedziala. Tez oczywiscie najbardziej lubie takie rozwiazanie gdzie oboje jestesmy zadowoleni, choc jak sie nie da, to czasem sie ustapi, ale zadne z nas nie czuje sie z tym zle i to jest najwazniejsze. Czasem np pojde z chlopakiem na film akcji, a on czasem ze mna na komedie romantyczna, niby nie przepada, ale chyba jednak polubil niektore tytuly. Czasem mozna sie do czegos przypadkiem przekonac. Oczywiscie nie robie tego na sile, a czasem tez idziemy na film, ktory nam oboju pasuje calkowicie.

no cóż

można używać słowa "masło" mówiąc o "margarynie"
w koncu to i to jest do smarowania

tak sie jednak zlozylo,ze to nie jest to samo.

po to sa wlasnie pewnr definicje - zeby ludzie wiedzieli ze rozmawiaja o tym samym

a tu widze wolnoamerykanka  - kazdy ma swoja definicje, nawet nie wiadomo na jakiej podstawie stworzona

ciezko sie tak rozmawia.

powtorze wiec po raz ostatni: kompromis jest tam,gdzie obie strony z czegoś rezygnują i kazds cos traci.

jesli z czegos rezygnują,ale nie maja poczucia straty czy braku satysfakcji to nie jest to kompromis

Dziewczyny trochę zboczyły z tematu, a to się chyba nazywa dygresja? pytanie tylko na jaki kompromis może pójść autorka postu? Bo ona nie chce się wyprowadzić ze swojego mieszkania i nie chce zamieszkać w nim z chłopakiem, a on chce...chyba pat.

Co do tematu to uwazam tak jak pisalo wiele osob, ze warto sprobowac zamieszkac w innym mieszkaniu. Macie z tego co widze bardzo dobra sytuacje finansowa i pewnie nie bedzie z tym problemu. Tak jak tez juz pisaly dziewczyny w wiekszym mieszkaniu zawsze znajdzie sie miejsce dla siebie, a 50 m2 to akurat dla mnie nie jest malo, wielu ludzi mieszkalo i nadal mieszka w malych mieszkaniach, inaczej jest na nowych osiedlach, ale to juz jest wedlug mnie dobra przestrzen jak na dwie osoby, a moim z dzieckiem wtedy tez nie jest zle, ale oczywiscie to kwestia subiektywna. Mam troche wrazenie, ze za bardzo przyzwyczailas sie do mieszkania samej, a ze gdybys musiala zapracowac na to mieszkanie, to mialabys inne podejscie. Nie obraz sie prosze, takie mam po prostu wrazenie. Co do bycia razem i niemieszkania razem to mysle, ze na dluzsza mete to trudne, chociaz jak obojgu pasuje, to w porzadku. Twojemu facetowi jednak to nie pasuje. Nie rozmawialiscie o tym wczesniej? To sa wazne sprawy. Musisz sie zastanowic czy mieszkanie razem i mniejszy poczatkowo komfort jest wazniejsze czy jednak pewnie rozstanie z tym facetem. Mozliwe, ze moze warto sprobowac mieszkania razem, bo zawsze mozna zrezygnowac, a moze jednak bedzie Wam sie dobrze mieszkalo tylko trzeba czasu, bys sie przyzwyczaila. Na zmiane nawykow potrzeba czasu.

To nie jest tak, ze musisz to robic, rozumiem, ze wygodnie tak jak jest i to tez ma swoje zalety, ale moze warto sprobowac, a nie go tracic zwlaszcza, ze wiele Was laczy. Do tego i tak z tego co widze czesto nocujecie razem, macie u siebie swoje rzeczy, nie jest to juz blisko wspolnego mieszkania? :-) Moze brakuje tylko dalszego kroku. Mysle, ze moze sie okazac, ze jednak jego obecnosc na stale nie bedzie Ci juz przeszkadzac, ze denerwuje Cie tylko dlatego, ze nie jestes do tego przyzwyczajona. Moze byc tez tak, ze jednak nie bedziesz wtedy szczesliwa i zerwiecie, ale chociaz bedziesz wiedziala, ze sprobowalas. Chyba, ze on jednak uzna, ze chce z Toba byc nawet jak nie bedziecie ze soba mieszkac. Roznie moze byc.

Na wstępie przyznam, że Twoja wypowiedź mnie rozśmieszyła ale oki rozumiem problem i czuję że to jakieś zaburzenie osobowości, może warto zwrócić się do psychologa? Jeżeli chodzi o rozwiązanie to najlepiej byłoby gdybyście mieszkali w jakimś dużym mieszkaniu gdzie każdy ma swój azyl jakby, przynajmniej ten oddzielny pokój, gdzie wszystko będzie tak jak byś chciała

Wspomniałaś, że masz królika w klatce. To zaproponuj chłopakowi, żeby się do Ciebie wprowadził, zamkniesz go w klatce, będzie wtedy siedział w jednym miejscu, a ty Tylko po nim posprzątasz.

Ale w czym jest problem? Jak nie chcesz z kimś mieszkać a ktoś chce czegoś więcej to się rozstajecie i już. To przecież nie był związek z dziećmi, wspólnymi zobowiązaniami.